Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 28/19

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Piszu oskarżył T. D. o to, że:

w okresie od 21 lutego 2018 r. do 28 lutego 2018 roku w m. P., B., U. oraz Ł., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru podczas realizacji umowy nr (...). (...).14.2018 z dnia 21 lutego 2018 r. zawartą między Gminą P. a firmą Usługi (...) T. D. z siedzibą w M. przy ul. (...), polegającej na wycince drzew rosnących w pasach drogowych na terenie Gminy P. wbrew postanowieniom umowy przywłaszczył 56 sztuk drzew różnych gatunków w ilości około 78,22 m 3 wartości 5.084,34 zł działając na szkodę Gminy P.

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Gmina P. w zapytaniu ofertowym z dnia 12 lutego 2018 r. zaprosiła do złożenia oferty cenowej na wykonanie wycinki 66 sztuk drzew zlokalizowanych na terenie miasta i gminy P. rosnących w pasach drogowych dróg gminnych. W punkcie II wskazano na kryteria wyboru oferty: cena łączna brutto za wycinkę drzew – 60 % i cena brutto zakupu drewna opałowego pozyskanego z wycinki drzew za 1 m3 – 40 %. Termin realizacji zamówienia wskazano jako 16 marca 2018 r., z tym, że wycinkę należy zrealizować do 28 lutego 2018 r.

Ostatecznie w dniu 21 lutego 2018 r. Gmina P. podpisała z T. D. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) z siedzibą w M. przy ul. (...) umowę nr (...). (...).14.2018 na wycinkę 56 sztuk drzew przy drogach gminnych na ternie miasta i gminy P. zgodnie z wykazem stanowiącym załącznik nr 1 do umowy w związku z podpisanym aneksem do umowy z dnia 22 lutego 2018 r. W myśl § 2 ust. 2 pkt 9 powyższej umowy obowiązkiem wykonawcy było „ułożenie drewna pozyskanego z wycinki drzew w stosy (umożliwiające pomiar) w miejsce wskazane przez Zamawiającego oraz zgłoszenie przedmiotu umowy do odbioru i uczestniczenie w odbiorze”. W § 9 umowy strony przewidziały kary umowne w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. W § 11 wskazano zaś, że zmiana powyższej umowy wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.

W dniu 26 lutego 2018 r. radny Rady Miejskiej w P. B. B. powziął informację od jednego z (...) o prowadzonej wycince drzew. Radny poddał w wątpliwość legalność prowadzonej wycinki i zaczął bliżej interesować się tym tematem. Uzyskał informację od pracowników pracujących przy wycince, że wycięte drzewa przewożone były do M.. W dniu 27 lutego 2018 r. w Urzędzie Miejskim w P. uzyskał informacje, że faktycznie Gmina P. wnioskowała do Starosty P. o wydane decyzji zezwalającej na wycięcie przedmiotowych drzew. Urzędnicy miejscy byli zdziwieni, że wycięte drzewo było wywożone do M. bez stosownego pomiaru. Nadto, radny B. B. wspólnie z innym radnym Rady Miejskiej w P. W. R. przeprowadzili wspólne oględziny miejsca wycinki drzew. Ponadto, w dniu 28 lutego 2018 r. radny zawnioskował we właściwym wydziale Urzędu Miejskiego w P. o wydanie kompletnej dokumentacji dotyczącej wycinki drzew w B.. Ostatecznie B. B. złożył w tej sprawie do Prokuratury Rejonowej w Piszu zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa.

Pismem datowanym na dzień 28 lutego 2018 r., przesłanym do Gminy P. drogą e-mail w dniu 02 marca 2018 r. o godzinie 14.50, oskarżony T. D. poinformował, iż zakończył wycinkę drzew zlokalizowanych na terenie miasta i gminy P.. Jednocześnie wskazał w treści tegoż pisma, że „ze względu na liczne kradzieże drzewa, które było ułożone w stosy lub położone w rowach, przewiózł je na plac, który znajdował się w M. przy ul. (...)”. Wskazał, że „obmiar drewna wykonał specjalista brakarz mgr. inż. M. N. z firmy (...)”. Zgodnie z powyższym raportem z obmiaru klasyfikacji i wyceny drzewa z dnia 02 marca 2018 r. w wyniku przeprowadzonej wycinki uzyskano drewno opałowe w ilości 26,13 m 3 o wartości 1.834,33 zł brutto (1.698,45 zł netto).

W odpowiedzi datowanej na dzień 07 marca 2018 r., Zastępca Burmistrza J. P. poinformował oskarżonego wykonawcę, że zgodnie z umową wykonawca miał obowiązek złożenia w stosy wyciętego drewna, tak aby Zamawiający (Gmina P.) mógł dokonać pomiaru i odbioru ww. drewna w miejscu wskazanym przez Zamawiającego. Jednocześnie wskazano wykonawcy miejsce złożenia w stosy przedmiotowego drewna: sklasyfikowanego jako opałowe pod adresem Mołdawskiego 23 w M., a jako tartaczne przy ul. (...) w P. ( (...) Sp. z o.o.) celem obmiaru i odbioru pozyskanego materiału. Określono termin na dokonanie powyższych czynności do dnia 16 marca 2018 r. Ponadto, w piśmie wskazano, że przesłany raport z pomiaru klasyfikacji i wyceny drewna budził wątpliwości, co do prawidłowego wykonania szacunku brakarskiego, z zaznaczeniem, że Gmina P. samodzielnie wykona obmiar drewna lub zleci wykonanie tej usługi wybranemu specjaliście brakarzowi.

Pismem z dnia 13 marca 2018 r. oskarżony udzielił odpowiedzi, w której poinformował Burmistrza P., że „przewiezione drzewo leży na stosie z innymi drzewami, wyciętymi z terenu (...) w K. i B.. Nie jest możliwe, aby oddzielić te drzewa, są zmieszane”. Oskarżony jednocześnie poprosił o wspólne ustalenia na podstawie dostępnych dokumentów i o określenie kwoty jaką ma zapłacić za drzewo.

Pismem datowanym na dzień 14 marca 2018 r. Zastępca Burmistrza P. zaproponował, aby Gmina P. na koszt oskarżonego wybrała specjalistę brakarza, który sklasyfikuje i określi ilość drewna pozyskanego z wycinki na podstawie średnicy pni wyciętych drzew i wykonanych zdjęć. W odpowiedzi, pismem datowanym na dzień 19 marca 2018 r., oskarżony zgodził się na wybranie przez Gminę P. specjalisty brakarza, z tym, że zobowiązał się do pokrycia kosztów tej usługi do kwoty 500 zł brutto.

Pismem datowanym na dzień 16 marca 2018 r. oskarżony zgłosił zakończenie prac – do umowy nr (...). (...).14.2018 z dnia 21 lutego 2018 r. W odpowiedzi, pismem datowanym na dzień 20 marca 2018 r. Zastępca Burmistrza P. poinformował, że wykonawca nie uprzątnął gałęzi pozostałych po wycince, jednocześnie ponowił informację, że Gmina P. zleci specjaliście brakarzowi wycenę pozyskanego drewna, a kosztami za tę usługę obciąży firmę oskarżonego. Natomiast pismem z dnia 22 marca 2018 r. uzupełnił, że koszt ekspertyzy biegłego sądowego do wyceny drewna, po negocjacjach wyniesie 1.000 zł. Jednocześnie nadmienił, że wykonawca zlecenia uniemożliwił Gminie P. standardowy odbiór drewna, co wymagało specjalistycznej ekspertyzy. W odpowiedzi z dnia 17 kwietnia 2018 r. wykonawca poinformował, że „uprzątnął po sobie teren, a pozostałości są po wycince prowadzonej przez inną firmę (elektryków). Wszystkie prace były wykonywane zgodnie z zalecaniami Pana P., który reprezentował Urząd Miasta P.”. Ww. nadmienił, że „jest to kolejny problem ze strony gminy związany z Panem P. i nie ma zamiaru ponosić więcej kosztów z powodu nieporozumień pracowników w Urzędzie”.

Pismem datowanym na dzień 06 kwietnia 2018 r., złożonym w dniu 10 kwietnia 2018 r. w KPP w P., Gmina P. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa w tej sprawie.

Jednocześnie, Burmistrz P. w ramach zlecenia nr (...). (...).14.8.2018 z dnia 06 kwietnia 2018 r. zlecił wykonanie ekspertyzy, dotyczącej oszacowania miąższości grubizny drewna pozyskanego z wycinki 56 szt. drzew na terenie Gminy P.. Rzeczoznawca majątkowy A. N. po przeprowadzeniu oględzin i wyliczeń masy grubizny drewna stwierdził, że dokonano wycinki 78,22 m 3 i w jego ocenie było to tylko drewno opałowe.

Na tej podstawie strony w drodze dwustronnego porozumienia dokonały odbioru robót usługi i w dniu 27 kwietnia 2018 r. podpisały z tej czynności stosowny protokół. Oskarżony wykonawca T. D. podpisał własnoręcznie protokół z którego wynikało, że „Gmina P. obciąży go kosztami za ekspertyzę specjalistyczną w wysokości 1.000 zł brutto oraz w związku z zaborem drewna bez wiedzy Zamawiającego, kosztami za drewno o równowartości 5.084,30 brutto”.

Gmina P. w dniu 06 czerwca 2018 r. wpłaciła na rachunek oskarżonego kwotę 12.720 zł za fakturę Vat numer (...) z dnia 27 kwietnia 2018 r. dotyczącą wycinki drzew zgodnie z umową (...). (...).14.18 z dnia 21.02.2018 r. opiewającą na kwotę 13.720 zł, pomniejszając ww. kwotę o 1.000 zł tytułem ekspertyzy specjalistycznej.

Z kolei oskarżony T. D. wpłacił w dniu 14 czerwca 2018 r. na rzecz Gminy P. kwotę 5.084,30 zł z faktury Vat/7/05/2018 z dnia 15 maja 2018 r. tytułem zapłaty za drewno opałowe.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego T. D. k. 270v. – 271; zeznania świadków: M. D. k. 212v., k. 271v. – 272v.; B. B. k. 79v. – 80, k. 272v. – 273v.; S. P. k. 273v. – 274v.; konfrontacja świadków: S. P. z B. B. k. 274 – 275v.; P. Ś. k. 91v., k. 275v. – 276; M. G. k. 118v., k. 276; W. R. k. 79v. – 80, k. 276v.; W. B. k. 201 – 202, k. 277; A. M. k. 122v., k. 277 – 277v.; P. C. k. 204v., k. 277v. – 278; K. C. k. 106v., k. 278; M. N. k. 105v. – 106, k. 282v.; N. K. k. 208v., k. 282v. – 283; pisemne zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa wraz z załącznikami k. 1-25; dokumentacja fotograficzna k. 27-47; ekspertyza dotycząca oszacowania drewna k. 54-58; protokół odbioru robót usługi k. 60-61,95-98; kopia decyzji k. 74-75, 199; dowód wpłaty k. 93-94, 99; protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacja fotograficzną k. 149-157; kopia historii połączeń k. 180-189, 197; wykaz drzew przeznaczonych do wycinki k. 190-192; kopia pisma T. D. do Urzędu Miejskiego w P. k. 194, 196)

W chwili orzekania oskarżony T. D. miał 28 lat. Prowadził własną działalność gospodarczą i osiągał z tego tytułu dochody. Posiadał majątek ruchomy, jak i nieruchomy. Był zdrowy. Nie leczył się psychiatrycznie, ani odwykowo. Nie był w przeszłości karany sądownie.

(dowód: aktualna informacja z K. dot. oskarżonego k. 281; dane oskarżonego T. D. k. 165 – 165v., k. 270v.; dane osobo-poznawcze k. 178; informacja z K. k. 138; informacja z bazy PESEL (...)-141)

Oskarżony T. D. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W swoich wyjaśnieniach wskazał, że nigdy nie miał na celu przywłaszczenia żadnego drzewa. Od lat wykonywał taki zawód. Byłą to pierwsza sytuacja, kiedy został o coś oskarżony. W ocenie oskarżonego został wmieszany w jakąś intrygę polityczną przed wyborami między Panem Radnym, a Burmistrzem. Wycinkę wykonał zgodnie z umową. Informował przedstawiciela gminy to jest pana P., że drewno znikało i trzeba coś z tym zrobić. Miał zamiar działania na korzyść gminy, ponieważ wycięte drzewo nie było jego, tylko gminy. Poinformował urząd, że drzewo wywiózł i złożył na placu przy ul. (...) w M.. Później Zastępca Burmistrza odpisał mu, żeby drzewo opałowe zostawić w M., a drewno tartaczne przewieść do P.. Według oskarżonego i zatrudnionego brakarza całe drewno było opałowe. Na placu drewno zostało zmieszane i nie miał możliwości oddzielenia drzewa z innych wycinek. Ostatecznie, drewno od Gminy P. odkupił i zapłacił za biegłego brakarza, o którym nie było mowy w umowie. Podał, że nie mial pojęcia, gdzie powstał problem.

(wyjaśnienia oskarżonego T. D. k. 270v. – 271)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd, w kwestiach zasadniczych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego T. D., który nie przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu aktem oskarżenia czynu. W ocenie Sądu oskarżony w rzeczywistości nie dokonał przywłaszczenia 56 sztuk drzew różnych gatunków w ilości około 78,22 m 3 wartości 5.084,34 zł działając na szkodę Gminy P., a co najwyżej dopuścił się naruszenia zapisów umowy (kontraktu) zawartej ze zleceniodawcą. Ponadto, w związku z poczynionymi przez Sąd ustaleniami faktycznymi, trudno mówić w realiach niniejszej sprawy o zaistniałej szkodzie, skoro strony umowy ostatecznie doszły do porozumienia i dokonały w drodze porozumienia wzajemnych rozliczeń finansowych. Oskarżony zakupił od Gminy P. drewno za kwotę, której domagał się zamawiający tj. 5.084,34 zł.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że zachowanie oskarżonego w realiach niniejszej sprawie nie nosiło znamion występku „przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej” w rozumieniu art. 284 § 1 kk.

Wyjaśnienia oskarżonego, w kwestiach kluczowych, pozostawały bowiem w zgodzie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami świadków i dołączonymi do akt sprawy dokumentami.

Z zeznań wszystkich przytoczonych wyżej świadków oraz zgromadzonych dokumentów wynikało wprost, że zachowanie T. D. powinno być oceniane przez pryzmat stosunku cywilistycznego obejmującego zlecenie wycinki drzew na mocy zawartej pomiędzy stronami umowy z dnia 21 lutego 2018 r. nr (...). (...).14.2018 r. I trudno nie oprzeć się wrażeniu, iż w rzeczywistości oskarżony mógł paść ofiarą sporu politycznego lub też niekompetencji urzędniczej.

I tak oskarżony T. D. zgodnie z podpisaną z Gminą P. umową miał zrealizować przedmiotową wycinkę drzew do dnia 16 marca 2018 r., z tym, że faktyczną wycinkę miał zrealizować do 28 lutego 2018 r. Abstrahując od wszelkich wątpliwości, co do legalności przedsięwzięcia, które podjął radny B. B., w określonym umową terminie oskarżony wykonał nałożone zobowiązanie i jako wykonawca poinformował Gminę P. o zakończeniu wycinki. Dodatkowo nadmienił, że wycięte drewno składował na placu w M. (k. 13). Zwrócić należy uwagę, że w aktach sprawy brak było jakichkolwiek dowodów, aby wcześniej Gmina P. wskazała wykonawcy konkretne miejsce składowania wyciętego drewna. Gmina P. uczyniła to dopiero w dniu 07 marca 2018 r., przy czym jako jedno z miejsc złożenia w stosy przedmiotowego drewna: sklasyfikowanego jako opałowe wskazano właśnie adres przy Mołdawskiego 23 w M. (czyli dokładnie tak jak uczynił to oskarżony). Tartaczne drewno miało zostać przewiezione na ul. (...) w P. ( (...) Sp. z o.o.) celem obmiaru i odbioru pozyskanego materiału (k. 19). Z tych względów należało uznać za w pełni zasadne i logiczne twierdzenia oskarżonego, iż niejako w trosce o drewno, zabezpieczył je tym bardziej, że zgodnie ze złożoną ofertą był w późniejszym okresie zobowiązany do zakupienia tego drewna, nie mniej uczynił to wbrew zapisom umowy. Zgodnie z uznaną przez obie strony ekspertyzą drewna tartacznego w ogóle nie pozyskano, tak więc jedynym miejscem składowania drewna zgodnie z dyspozycją Gminy P. z dnia 07 marca 2018 r. i tak byłby plac w M..

Następnie strony wymieniały pomiędzy sobą korespondencję, akcentując spór wynikły z niewłaściwej realizacji zapisów podpisanej umowy (kontraktu) i kwestionując na tej podstawie sposób obmiaru i wyceny pozyskanego drewna. Ostatecznie strony w drodze wspólnego porozumienia dokonały obmiaru wyciętych drzew korzystając z pomocy specjalisty wskazanego przez Gminę P.. Koszty tej czynności poniósł ostatecznie oskarżony T. D., zaś strony zgodnie ustaliły ilość i wartość wyciętego drewna i wzajemnie się rozliczyły z podpisanej umowy (k. 93 – 94, 99).

Powyższy stan faktyczny w sprawie był w zasadzie bezsporny. Wszyscy wskazani świadkowie potwierdzili przytoczone wyżej okoliczności, a ich zeznania w omówionym zakresie korespondowały ze sobą nawzajem. Zeznania we wskazanym obszarze nie były sprzeczne i wykluczające się, co w ocenie Sądu czyniło je niezwykle wiarygodnymi. Na tej podstawie Sąd opisane wyżej okoliczności uznał za w pełni uwierzytelnione. Na marginesie należy wskazać, że Sąd dostrzegł przy tym oczywiście, że w innych kwestiach, wersje oskarżonego i pozostałych świadków różniły się od siebie, ale w ocenie Sądu różnice te odnosiły się do okoliczności pozostających bez wpływu na ostateczne rozstrzygnięcie w sprawie. I tak oskarżony T. D. utrzymywał, że w trakcie realizacji zadania kontaktował się z pracownikiem Urzędu Miejskiego w P. S. P., gdyż w jego przekonaniu to on był odpowiedzialny za realizację tego zadania i wskazywał drzewa podlegające wycince. To on w ustnej rozmowie zezwolił mu na zabezpieczenie pozyskanego drewna z wycinki przed rozkradaniem i wywiezienie go na plac w M.. Okoliczności tej stanowczo zaprzeczyli urzędnicy gminni świadkowie S. P., jak i M. D.. W ocenie Sądu, wobec przeciwstawnych stanowisk wymienionych osób, okoliczność ta była niezwykle trudna do rozstrzygnięcia, kto mówił prawdę, a kto się z nią mijał, ale też i pozostawała bez większego znaczenia dla ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie. Nie można wykluczyć, iż oskarżony podawał tak, albowiem obrał sobie określoną linię obrony w obawie przed grożącą mu odpowiedzialnością karną. Wówczas należałoby przyjąć, iż urzędnicy w rzeczywistości nie mieli wiedzy odnośnie faktu, że drewno do momentu zainteresowania się sprawą przez radnego miejskiego B. B., było wywożone do M.. Na tę okoliczność zeznał również B. B., który pomimo nieukrywanego sceptycznego podejścia do pracy wymienionych urzędników, przyznał szczerze, że sprawiali oni wrażenie zaskoczonych uzyskanymi od niego informacjami w dniu 27 i 28 lutego 2018 r. Świadek ten potwierdził również, że ze S. P. nie mógł się dogadać w tej kwestii.

W przypadku gdyby zaś faktycznie S. P. i M. D. dysponowali wiedzą, że oskarżony wywoził drewno na swój plac w M. i czynił to być może nawet za pozwoleniem S. P., jak wyjaśniał oskarżony, to w takich okolicznościach świadkowie zeznali nieprawdę. Mogli tak czynić z obawy na pociągnięcie ich samych do odpowiedzialności karnej wobec ewentualnego działania na szkodę gminy, a co najmniej służbowej wobec pracodawcy lub politycznej w obliczu zbliżających się wówczas wyborów samorządowych. Stąd też każda z tych osób mogła mieć interes prawny w tym, aby podawać nieprawdziwie. Rozstrzygnięcia, co do przyznania wiarygodności tylko jednej z przedstawionych wersji wydarzeń, nie przyniosła również przeprowadzona przez Sąd konfrontacja świadków (k. 247 – 275v.). Wobec odmiennych twierdzeń, należało przyjąć, że bez względu nawet na ewentualne ustne ustalenia wykonawcy z przedstawicielami podmiotu zamawiającego, oskarżony, jako doświadczony kontrahent, winien był stosować się do zapisów podpisanej umowy. A zgodnie z § 2 ust. 2 pkt 9 powyższej umowy obowiązkiem wykonawcy było „ułożenie drewna pozyskanego z wycinki drzew w stosy (umożliwiające pomiar) w miejsce wskazane przez Zamawiającego oraz zgłoszenie przedmiotu umowy do odbioru i uczestniczenie w odbiorze”. W § 9 umowy strony przewidziały kary umowne w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. W § 11 wskazano zaś, że zmiana powyższej umowy wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Mając na uwadze powyższe, bez wątpienia u podstaw działania oskarżonego, nie leżała chęć przywłaszczenia drewna. Bez znaczenia w tym wypadku dla prawno – karnej oceny zachowania oskarżonego wydają się być: rzeczywista ilość i wartość drewna oraz miejsce składowania drewna w stosy. Pokrzywdzona ewentualnym postępowaniem oskarżonego Gmina P. wszakże w każdej chwili miała realną możliwość i zdolność do poczynienia własnej oceny realizacji umowy i rozliczenia wykonawcy z pozyskanego drewna, z czego zresztą skutecznie skorzystała. Nadto, powyższe kwestie miałyby ewentualne znaczenie w dochodzeniu roszczeń na drodze postępowania cywilnego. Nie można wykluczyć, że Gmina P. jedynie zachowawczo zainicjowała postępowanie karne w niniejszej sprawie, skoro ostatecznie porozumiała się z wykonawcą, a już w październiku 2018 r. proponowała podpisanie kolejnych zleceń.

Wracając jednakże do prawno – karnej oceny zachowania oskarżonego podkreślić należy, że przestępstwo przywłaszczenia jest przestępstwem umyślnym. Charakteryzuje je zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu, którego treścią jest cel przywłaszczenia. Cel przywłaszczenia oznacza dążenie do definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej określonej rzeczy ruchomej lub prawa (por. wyrok SN z 27.07.2016 r., V KK 7/16, LEX nr 2080109). W judykaturze podkreśla się, że do istoty tego zamiaru nie należy dążenie do osiągnięcia korzyści majątkowej czy też powiększenia swego majątku, wszak sprawca może na przykład zniszczyć rzecz ruchomą, przez co jego majątek nie ulegnie powiększeniu (wyrok SA w Warszawie z 13.08.2014 r., II AKa 213/14, LEX nr 1504518). O zamiarze przywłaszczenia może świadczyć zaprzeczanie wobec właściciela, że rzecz ruchomą posiada, zapewnianie go o zgubieniu rzeczy, o tym, że ktoś ją ukradł, a więc wywoływanie u właściciela mylnego wyobrażenia, że sprawca rzeczy ruchomej już nie posiada (wyrok SA w Szczecinie z 12.06.2014 r., II AKa 101/14, LEX nr 1506290).

W tej sytuacji zachowanie oskarżonego, na pewnym etapie wykonania zlecenia wycinki drzew, należało oceniać w kategoriach cywilistycznej formuły niewłaściwego wykonania umowy.

Mając na uwadze dotychczasowe rozważania, Sąd uznał, że w zachowaniu oskarżonego nie zostały wyczerpane ustawowe znamiona czynu zabronionego i należało uniewinnić oskarżonego T. D. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Stosowanie do art. 632 pkt 2 kpk Sąd orzekł o kosztach procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

2.  (...)

3.  (...)

P.,(...)