Warszawa, dnia 15 lipca 2019 r.
Sygn. akt VI Ka 511/19
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: Sędzia Ludmiła Tułaczko
protokolant: protokolant sądowy - stażysta Anna Jabłońska
przy udziale prokuratora Iwony Zielińskiej
po rozpoznaniu dnia 15 lipca 2019 r. w Warszawie
sprawy N. K., syna S. i A., ur. (...) w W.
oskarżonego o przestępstwa z art. 222 § 1 kk, art. 226 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie
z dnia 6 marca 2019 r. sygn. akt II K 286/18
utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty za II instancję oraz obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt VI Ka 511/19
Sąd Rejonowy w Legionowie wyrokiem z dnia 6 marca 2019r. po rozpoznaniu sprawy II K 286/18
N. K.,
oskarżonego o to, że:
1. w dniu 25 lutego 2018 roku w msc. O. gm. W. woj. (...) dokonał naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariuszy Policji (...) A. B. i (...) M. P. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych poprzez ich uderzenie i popychanie,
tj. o czyn z art. 222 § 1 k.k.
2. w dniu 25 lutego 2018 roku w msc. O. gm. W. woj. (...) dokonał znieważenia funkcjonariuszy Policji (...) A. B. i (...) M. P. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych poprzez wyzywanie ich słowami wulgarnymi,
tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.
1.oskarżonego N. K. uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 1 zarzutów i za to na podstawie art. 222 § 1 k.k. skazał go na karę 5 ( pięciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;
2.uznał go za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu czynu z pkt 2 zarzutów i za to na podstawie art. 226 § 1 k.k. skazał go na karę 3 ( trzech ) miesięcy pozbawienia wolności;
3.na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę łączną biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 1 i 2 wyroku i wymierzył mu karę łączną 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;
4.na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego N. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Od powyższego wyroku apelację złożył obrońca oskarżonego N. K. zarzucając błędną prognozę sądu, iż orzeczona w rozmiarze 6 miesięcy kara pozbawienia wolności wykonana w warunkach zakładu karnego doprowadzi do jego resocjalizacji podczas gdy wykonanie tejże kary w systemie dozoru elektronicznego, w ocenie obrońcy, będzie bardziej efektywnym sposobem na jego resocjalizację.
Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie wymierzonej oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i umożliwienie mu odbycia tejże kary w systemie dozoru elektronicznego.
Sąd odwoławczy zważył, co następuje.
Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Wniosek
o udzielenie zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, po stwierdzeniu prawomocności wyroku, rozpoznaje zgodnie z art. 43 e k.k.w. sąd penitencjarny, w którego okręgu skazany przebywa. Tak więc, sąd odwoławczy nie jest właściwy do wydania orzeczenia w takim zakresie, jaki wynika
z wniesionej apelacji. Kontrola zaskarżonego wyroku dokonana w ramach przesłanek wskazanych w art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k. prowadzi do wniosku, iż rozstrzygnięcie sądu I instancji dotyczące winy i kary jest prawidłowe. Ustalenia faktyczne zostały oparte na zeznaniach bezpośrednich świadków zdarzenia tj. policjantów wezwanych na interwencję domową. Z ich zeznań wynika, że oskarżony uderzył funkcjonariusza M. P. w czapkę służbową zaś policjanta A. B. uderzył otwartą dłonią w głowę a następnie w klatkę piersiową oraz popychał go. Wobec obu interweniujących policjantów wypowiadał także słowa obraźliwe, które przytoczyli do protokołów przesłuchania. Oskarżony w czasie interwencji znajdował się w stanie nietrzeźwości i nie reagował na wezwania do zachowania spokoju. Ocena tych zeznań została dokonania przez sąd I instancji zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. zaś wymiar kar jednostkowych oraz kary łącznej nie może zostać w okolicznościach niniejszej sprawy, uznany za rażąco niewspółmiernie surowy. Tej oceny nie zmienia także okoliczność, na którą powołał się oskarżony na rozprawie odwoławczej - wykazał skruchę i w piśmie z dnia 7.08.2018r. przeprosił policjantów. Wymiar kary zgodnie z art. 53 § 1 i 2 k.k. został przez sąd I instancji dostosowany do zawinienia, na które składa się przede wszystkim znaczny stopień agresji w zachowaniu oskarżonego. Ponadto N. K. był już wcześniej karany także za przestępstwa przeciwko zdrowiu. Karta karna wskazuje na 6 prawomocnych wyroków. Tak więc, zaskarżony wyrok jest prawidłowy a kara sprawiedliwa, dostosowana do zawinienia. Ewentualny wniosek o udzielenie zezwolenia na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego należy złożyć do sądu penitencjarnego właściwego dla miejsca pobytu. .
O kosztach postępowania odwoławczego sąd orzekł na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 627 §1 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze sąd odwoławczy orzekł, jak w wyroku.