Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: Sędzia Ludmiła Tułaczko

protokolant: protokolant sądowy- stażysta Aleksander Wawer

przy udziale prokuratora: Iwony Zielińskiej

po rozpoznaniu dnia 30 lipca 2019 r. w Warszawie

sprawy oskarżonego W. N. syna T. i C. ur. (...), w N.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 3 października 2018 r. sygn. akt V K 335/17

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że W. N. uniewinnia od popełnienia zarzuconego mu czynu; kosztami procesu w sprawie obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz W. N. kwotę 2376 (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy.

Sygn. akt VI Ka 16/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wołominie wyrokiem z dnia 3 października 2018r. po rozpoznaniu sprawy V K 335/17 W. N. oskarżonego o to, że: w okresie od 16 lutego 2012 roku do 6 kwietnia 2012 roku w miejscowości M., woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, doprowadził Przedsiębiorstwo (...), do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 62.971,57 zł poprzez wprowadzenie pokrzywdzonego w błąd, co do zamiaru wywiązania się z płatności za wystawione faktury za zakup maszyn i sprzętu budowlanego,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

I oskarżonego W. N. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k., art. 72 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby, zobowiązując oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby;

III na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł w stosunku do oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody przez uiszczenie na rzecz T. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) kwoty 62.971,57 zł (sześćdziesiąt dwa tysiące dziewięćset siedemdziesiąt jeden złotych 57/100 groszy);

IV na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 270 zł (dwieście siedemdziesiąt) w tym kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację złożył obrońca oskarżonego. Na podstawie art. 444 k.p.k. oraz art. 425 § 1, 2,3 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonego.

Na mocy przepisów art. 427 § 1 k.p.k. i art. 438 § 1,2 i 3 k.p.k. wyrokowi i zarzucił:

I. naruszenie praw materialnego tj.

- art. 286 § 1 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na niesłusznym przyjęciu i uznaniu, iż oskarżony od początku 2012 roku działał w kierunkowym zamiarze oszukania kontrahenta (doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzania jego mieniem, wprowadzając w błąd co do zamiaru wywiązania się z płatności za wystawione faktury) w sytuacji, gdy spójne wyjaśnienia oskarżonego, zawnioskowany materiał dowodowy z dokumentów i zeznań świadków wskazują, iż oskarżony kierując firmą ojca kończąc poprzedni rok obrotowy 2011r. dochodem ponad 600 000 zł zysku netto miał pełne prawo zakładać, że nowa inwestycja na ul. (...) tzw. (...) zakończy się sukcesem gospodarczym a jego kontrahent spółka prawa włoskiego (...) wywiąże się z obietnic, co do terminu płatności i odbioru robót przez co nie utraci płynności finansowej w trakcie prowadzenia prac;

II. Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż:

a) oskarżony w okresie od 16 lutego 2012r. do 06 kwietnia 2012r. działał z przestępczym zamiarem kierunkowym, w sytuacji gdy bezspornym pomiędzy stronami (oskarżonym i pokrzywdzonym było), iż oskarżony regulował płatności gotówką za pierwsze zamówienia od T. R., zaś nie był w stanie regulować kolejnych dopiero w trakcie dalszego prowadzenia inwestycji i nie opłacił faktur wymaganych na kwiecień 2012r. nie ze swojej winy a z przyczyn leżących po stronie generalnego wykonawcy.

b) pominięcie w ustaleniach faktycznych wyniku finansowego firmy (...), która posiadała zysk netto w kwocie ponad 600 000 zł dochodu (k- 259) przez co błędnym było ustalenie (które nawet nie zostało wprost wyartykułowane w ustaleniach faktycznych sądu I instancji), że oskarżony nie miał zamiaru wywiązania się z umowy;

c) nielogiczności w ustaleniach faktycznych w sytuacji, gdy sąd rejonowy najpierw słusznie ustala, iż to T. R. zaproponował dalszą zwiększoną sprzedaż z odroczonym terminem płatności, a następnie sąd skazał oskarżonego wyrokiem za to, że to W. N. wprowadził pokrzywdzonego w błąd, co do zamiaru wywiązania się z nim z umowy;

III. Naruszenie przepisów postępowania w rozumieniu art. 438 pkt 2 k.p.k. mających wpływ na treść orzeczenia tj.:

a) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez sprzeczną z zasadami logicznego rozumowania jak i wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oceną zeznań prawnika obsługującego spółkę prawa włoskiego (...) W. S., który w toku kontradyktoryjnej rozprawy zeznał zupełnie inaczej niż w toku postępowania przygotowawczego, zaś na pytania obrońcy przyznał, że w okresie objętym zarzutem nie obsługiwał generalnego wykonawcy (...) i wiedzę o współpracy z firmą współpracującą z oskarżonym pozyskał dopiero przygotowując się do złożenia zeznań w postępowaniu przygotowawczym i w całości wiedza ta pochodzi od jego pracodawcy tj. (...), którą dalej obsługuje i obdarzenie takich zeznań w całości walorem wiarygodności (nie wiadomo wprawdzie których: czy tych z postępowania przygotowawczego czy odmiennych z postępowania sądowego) jest nieuzasadnione, a nadto zachodziła uzasadniona obawa, co do bezstronności świadka, który nadto obsługując prawnie byłego kontrahenta oskarżonego trudno ażeby zeznał zgodnie z prawdą, że faktycznie generalny wykonawca dokonywał odbiorów z opóźnieniem, wypłacał mniej środków niż wynikało z faktycznego przerobu, odwlekał płatności na rzecz kontrahenta i powinien mu je wypłacać z odsetkami za opóźnienie, a co za tym idzie zeznania te nie są obarczone przymiotem wiarygodności, natomiast wyjaśnienia oskarżonego są spójne, wiarygodne korespondują z zeznaniami innych świadków (byłych podwykonawców i byłych pracowników oskarżonego) o opóźnieniach w płatnościach ze strony generalnego wykonawcy (i inwestora) a w konsekwencji powyższych naruszeń błędne ustalenia faktyczne oparte na zeznaniach tego świadka a nie spójnych i konsekwentnych wyjaśnieniach oskarżonego, korespondujących z pozostałym materiałem dowodowym w tym dowodom z dokumentów w postaci licznych wezwań do zapłaty, monitów do (...) spółki prawa włoskiego ze strony oskarżonego i jego ojca, zagrożenia zejścia z budowy wobec nieregulowania zaległych płatności wskazywały na niezawinioną niemożliwość płatności przez oskarżonego na rzecz T. R. a nie uprzednio z góry powzięty zamiar braku płatności (celowość działania po stronie oskarżonego);

b) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez brak rozstrzygnięcia powstałych wątpliwości na korzyść oskarżonego i rozstrzygnięcie ich na jego niekorzyść, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie nie pozwala na dokonanie jednoznacznych ustaleń w przedmiotowym zakresie, niecelowe rozumienie tej zasady przez sąd i nie przyjęcie w skutek tego, że oskarżony nie mógł dokonać zapłaty na rzecz T. R. bo firma ojca przez niego współkierowana sama popadła w stan niewypłacalności przez zachowanie (...) spółki prawa włoskiego, a nie było zamiarem oskarżonego celowe kupowanie maszyn do cięcia pustaków silikatowych bez zamiaru zapłacenia za nie;

c) niezgodność treści uzasadnienia z art. 424 k.p.k. poprzez jego zbytnią oględność i brak należytego wyjaśnienia, jakimi przesłankami kierował się sąd nadając walor wiarygodności poszczególnym dowodom oraz braku dostatecznego wyjaśnienia, na jakich przesłankach oparł stan faktyczny sprawy, braku wyjaśnienia z czego sąd wywiódł zamiar celowy działania oskarżonego w oszukaniu pokrzywdzonego – obrońca rozumie, że trudno było to uzasadnić w należyty sposób bo materiał dowody na to nie wskazywał;

IV. Z ostrożności procesowej na mocy art. 438 pkt 4 k.p.k. zarzucił rażącą surowość orzeczonej kary poprzez wymierzenie zbyt wysokiej kary pozbawienia wolności poprzez nieuwzględnienie, że oskarżony nie był dotychczas karany zaś po zakończeniu (zerwaniu) kontraktu z (...) firma ojca i pośrednio oskarżony sami pozostali z wysokim zadłużeniem, nie mają majątku, ani nieruchomości ani wartościowych ruchomości, oskarżony mieszka w wynajmowanym mieszkaniu zaś jego ociec T. N. mieszka w domu swojej siostry wymagającym remontu i utrzymuje się z niewysokiej emerytury.

Podnosząc te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. uniewinnienie oskarżonego W. N. od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Wołominie.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest zasadna i należało uwzględnić zawarty w niej wniosek o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przestępstwa oszustwa. Sąd odwoławczy dysponował szerszym materiałem dowodowym - uzupełnionym o dokumenty złożone przez obrońcę oskarżonego do akt sprawy. Analiza tych dokumentów w powiązaniu z treścią dowodów przeprowadzonych i ujawnionych w toku postępowania przed sądem I instancji prowadzi do odmiennych wniosków niż ten o winie oskarżonego W. N.. W istocie, zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k. wątpliwości, których nie da się usunąć skutkują uniewinnieniem oskarżonego wobec braku możliwości wykazania zamiaru kierunkowego polegającego na doprowadzeniu pokrzywdzonego Przedsiębiorstwo (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Główne fakty w tej sprawie są oczywiste gdyż oskarżony w okresie zarzutu od dnia 16 lutego 2012r. do dnia 6 kwietnia 2012r. pobrał towar na podstawie 7 faktur z przedłużonym terminem płatności na materiały oraz sprzęt budowlany z firmy (...) na łączną kwotę 62.971,57 zł za które nie zapłacił, pomimo wydania w dniu 10 lipca 2013r. przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi- Północ w Warszawie sygn. VII GC 229/13 nakazu zapłaty zasądzającego wskazaną należność od (...) B. na rzecz(...). Egzekucja tej kwoty okazała się nieskuteczna. Jak wynika z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku sąd I instancji przypisał oskarżonemu zamiar kierunkowy działania w celu doprowadzenia pokrzywdzonego T. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem uznając, że wprowadził go w błąd, co do swojej rzeczywistej sytuacji majątkowej, która nie pozwalała na wywiązanie się z zaciągniętego zobowiązania w terminie wskazanym w fakturach. Przy czym nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w tym aspekcie, że powiadomił pokrzywdzonego T. R. o swoich problemach finansowych przed zawarciem ustnej umowy o nabywanie towaru na przedłużony termin płatności a następnie w ramach rozliczeń za pobrany towar proponował mu zwrot narzędzi budowlanych w postaci piły do cięcia silikatów. Ostatecznie narzędzia budowlane w tym piły, zostały zabrane przez podwykonawców, którym oskarżony nie zapłacił za wykonane roboty budowlane. Zdaniem sądu I instancji, już w momencie podpisania przez oskarżonego w dniu 15 listopada 2011r. umowy z (...) – spółką prawa włoskiego na budowę apartamentowca (...) przy ul. (...) w W. kondycja finansowa firmy (...), którą prowadził oskarżony razem ze swoim ojcem T. N., była zła i firma nie miała możliwości wykonania prac, zgodnie z treścią zawartej umowy. Ponadto oskarżony w dniu 14 marca 2012 r. otrzymał wynagrodzenie od (...) za wykonanie pierwszego etapu prac i w związku z tym powinien zapłacić pokrzywdzonemu za odebrany towar. O zamiarze niewywiązania się ze zobowiązań wobec T. R. świadczy, zdaniem sądu I instancji także to, że oskarżony już na wstępie wyjaśnień wskazywał, iż przecież sytuacja dotyczy firmy jego ojca, a on był wyłącznie jej pełnomocnikiem, czyli był negatywnie nastawiony do spłaty zobowiązań firmy (...). Ten tok rozumowania należy uznać za błędny gdyż przeczą mu dokumenty przedstawione przez obrońcę oskarżonego w toku postępowania odwoławczego. Z tych dokumentów wynika, że oskarżony w ramach firmy (...), jako pełnomocnik swojego ojca T. N., wszedł z robotnikami i sprzętem na teren budowy apartamentowca (...) przy ul. (...) w W. w dniu 21 listopada 2011r. (k- 556) Płatność miała odbywać się każdorazowo po wykonaniu określonego etapu prac, po ich odbiorze i po wystawieniu faktury.(k- 586) Oskarżony posiadał możliwości finansowe do zapewnienia ciągłości prac na 2 miesiące. Świadczy o tym zysk, jaki firma (...) uzyskała na rok 2010 r. było to 600 000 zł. ( k- 259) Sąd I instancji powołuje się na obciążenia firmy (...) wobec Skarbu Państwa, które mają świadczyć o złej kondycji finansowej firmy i wprowadzeniu pokrzywdzonego w błąd co do możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań. Za 2011 rok (...) posiadała zaległości w podatku dochodowym na kwotę 183.049 zł, a z tytułu podatku VAT za 2011 roku była to kwota 273.810, 66 zł. Zysk 600 000 zł pozwalał na zapłatę tych należności. Z umowy zawartej z (...) miał osiągnąć zysk ok. 500 000 zł. (k- 505v) Wskazana kwota pozwoliłaby na pokrycie kosztów publicznoprawnych. Tak więc kwota obciążeń publicznoprawnych nie potwierdza wniosku sądu I instancji o złej kondycji finansowej (...). Pierwszy etap prac polegający na budowie ścian z silikatów oskarżony wykonał już w grudniu więc spodziewał się w styczniu 2012r. wynagrodzenia za ten etap prac. Tymczasem w styczniu 2012 r. Spółka (...) nie dokonała odbioru robót i nie zapłaciła za ich wykonanie. (...) zapłaciło dopiero w dniu 14 marca 2012r. i to w niepełnej wysokości. Brak zapłaty w terminie za pierwszy etap prac spowodował, że firma (...) kredytowała budowę przez cztery i pół miesiąca. Podczas gdy (...) dysponowała środkami tylko na dwa miesiące. To spowodowało, że oskarżony już w marcu 2012 r. gdy otrzymał pierwsze wynagrodzenie miał długi za dwa i pół miesiąca u pracowników i swoich podwykonawców. Tym samym spółka (...) nie płacąc oskarżonemu w terminie, nie płacąc odsetek generowała jego zadłużenie u pracowników i podwykonawców. Od lutego 2012r. do kwietnia 2012r. oskarżony zdecydował się na pobranie towaru i sprzętu od pokrzywdzonego T. R.. Sytuacji oskarżonego jako przedsiębiorcy kształtowała się tak, że z jednej strony obiecano mu wynagrodzenie od (...) za pierwszy etap, w pierwszej kolejności zapłacił za wykonaną pracę zatrudnionym robotnikom a jednocześnie (...) i grupa (...) naciskała na przyspieszenie prac i zapewniała, że zapłaci za ich wykonanie. Wyjaśnienia oskarżonego potwierdza treść pisma (k- 641) z dnia 24 lipca 2012r. z którego wynika, że (...) dopełniła wszystkich warunków umowy zawartej z bankiem (...) S. A. dotyczącej finansowania projektu, dzięki czemu do 1 sierpnia 2012r. miała zostać uruchomiona transza kredytu dla inwestycji. Inwestor tłumaczył, że wypłacenie transzy oznacza, że (...) ma zapewnione pełne finasowanie do czasu zakończenia kontraktu budowlanego bez żadnych dodatkowych warunków i że budowa apartamentowca zakończy się zgodnie z założonym harmonogramem. W momencie uruchomienia kredytu (...) zapewniła o tym, że zadba o to, aby w trybie natychmiastowym uregulowane zostały wszystkie zaległe płatności względem (...). Zapewniała, że w związku z zamknięciem procesu finansowego, opóźnienia z tytułu płatności nie będą mieć więcej miejsca. Treść tego pisma świadczy o tym, że w okresie gdy oskarżony pobierał towar od pokrzywdzonego mógł się spodziewać zapłaty za wykonane prace i był o tym zapewniany przez inwestora. Mógł się więc spodziewać się zapłaty w takich kwotach, jakie wynikają z kosztorysu dołączonego do umowy. (k- 611- 613), czyli kwot znacznie przekraczających zobowiązanie wobec firmy (...). W tej sytuacji należy dojść do przekonania, że w zaufaniu do zapewnień inwestora o zapłacie za wykonane prace pobrał towar na przedłużony termin płatności od pokrzywdzonego, którego jak wynika z wyjaśnień poinformował o tym, że nie posiada pieniędzy w gotówce na zapłatę za towar. Jednak liczy na zapłatę za wykonane prace na rzecz inwestora. Wyjaśnienia oskarżonego o tym, że taka sytuacja miała miejsce w pewnym zakresie potwierdzają zeznania pokrzywdzonego T. R., który sam zgłosił się do (...) wiedząc, że ta firma wykonuje prace na prestiżowej budowie w W. i licząc na intratne kontrakty. W takiej sytuacji oskarżony pobrał towar i sprzęt budowlany od pokrzywdzonego T. R. będąc przekonanym, że zapewnienia (...) o terminowych płatnościach za wykonane prace są prawdziwe i w niedługim czasie faktycznie wywiąże się z tych obietnic. Jednak (...) nie wywiązało się płacąc niepełne kwoty, z opóźnieniem i ostatecznie firma, którą prowadził oskarżony wraz z ojcem musiała ogłosić upadłość z kwotą 600- 800 zł długu.(k- 505 v) Dochodzenie należności od (...) nie było możliwe, o czym przekonująco wyjaśniał oskarżony, a także argumentował obrońca w apelacji. Te okoliczności dowodzą, że oskarżony zaciągając zobowiązanie wobec pokrzywdzonego T. R. mógł liczyć na zapłatę za wykonane prace budowlane. Pieniądze od (...) pozwoliłaby na zapłatę za pobrany towar i sprzęt budowlany. Niesolidność głównego inwestora, brak spodziewanej zapłaty za wykonane prace oraz brak możliwości prawnych oraz faktycznych odzyskania należności spowodował na zasadzie domina niemożność zapłaty zobowiązania wobec pokrzywdzonego T. R.. Skutkował także upadłością i bankructwem firmy (...). W tej sytuacji nie można uznać, że oskarżony wprowadził w błąd pokrzywdzonego, co do kondycji finansowej firmy (...) i pobierając towar na przedłużony termin płatności wiedział o tym, że nie zapłaci pokrzywdzonemu doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Materiał dowodowy zebrany w tej sprawie rozszerzony o dokumenty dołączone do apelacji wskazuje na to, że pobierając towar wyszególniony w fakturach oskarżony miał realne przesłanki aby uznać, że wywiąże się z zobowiązania do zapłaty gdyż otrzyma środki pieniężne za wykonane prace od (...). Firma ta, poprzez (...) informowała go o przejściowych problemach finansowych i podjęciu starań o kredyt. Należy uznać za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, który twierdził, że poinformował pokrzywdzonego o tym, że nie dysponuje gotówką na zakup sprzętu i materiałów budowlanych lecz są to przejściowe problemy, gdyż spodziewa się wysokiej kwoty wynagrodzenia za wykonanie prac budowlanych. Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w treści załączonych dokumentów - w tym kopii umowy i kosztorysu. Pokrzywdzony zeznał, że z własnej woli nawiązał współpracę z oskarżonym wiedząc o tym, że firma (...) wykonuje prace na budowie apartamentowca (...) w W. i sam zaproponował oskarżonemu przedłużony termin płatności za pobrany towar. Faktycznie oskarżony mógł przypuszczać, że jego problemy finansowe są przejściowe gdyż główny inwestor spółka (...) obiecała mu, że jeżeli będzie nadal wykonywał prace budowlane to otrzyma terminowe wynagrodzenie. Oskarżony nie mógł przewidzieć, że te zapewnienia są gołosłowne skoro nawet pismo z 24 lipca 2012r. ( k- 641) wskazuje na obietnice terminowych wypłat i zapłaty zaległych należności. Pokrzywdzony, który dowiedział się, że firma (...) prowadzi prace budowlane na terenie wieżowca (...) w W. przy ulicy (...) uważał, że jest ona solidnym parterem w interesach, tym bardziej, że poprzednio zamawiając towar płaciła swoje zobowiązania w terminie. Obydwaj przedsiębiorcy - oskarżony i pokrzywdzony ponieśli stratę gdyż w ramach ryzyka ekonomicznego nie uwzględnili niesolidności głównego inwestora budowy apartamentowca przy ulicy (...) w W.. W tej sytuacji zeznania świadka W. S. w świetle treści takich dokumentów jak: monity o zapłatę i wezwania do zapłaty, które kierowała firma (...) ( k- 616 do 635) są niewiarygodne. Natomiast za wiarygodne należy uznać zeznania świadków pracowników zatrudnionych przez oskarżonego świadków: R. M., D. Ł. oraz J. C.. Zeznania tych świadków potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego o problemach z płatnościami od spółki (...). Firma (...) ostatecznie w dniu 29. 08. 2012r. zeszła z budowy zaś sprzęt, w tym zakupione przez oskarżonego piły do cięcia silikatów zostały zabrane przez podwykonawców w ramach rozliczenia zaległości, które miał oskarżony wobec nich. Z tego faktu nie można jednak wyprowadzić wniosku o działaniu oskarżonego w zamiarze doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem skoro firma (...) została doprowadzona do bankructwa a oskarżony nie panował już nad narastającą lawiną długów i zobowiązań. W tym kontekście o zamiarze oskarżonego nie świadczy to, że powoływał się na swoją rolę w firmie, jako pełnomocnik swojego ojca zaś egzekucja należności z majątku T. N. okazała się nieskuteczna. W tej sytuacji sąd odwoławczy uniewinnił oskarżonego W. N. od popełnienie przestępstwa oszustwa. Oskarżony podjął nietrafną decyzję gospodarczą decydując się na wykonania prac budowlanych w ramach projektu (...). W znacznej części prace te jednak wykonał i miał realne przesłanki do tego, aby spodziewać się wynagrodzenia określonego w zawartej umowie. Brak pełnej i terminowej zapłaty za wykonane prace spowodował niemożność wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań wobec pokrzywdzonego. Sprawa ma jedynie odniesienie cywilistyczne i wobec braku zamiaru doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem sąd odwoławczy uniewinnił go od popełnienia przestępstwa oszustwa.

O kosztach orzekł na podstawie art. 634 k.p.k. art. 632 pkt 2 k.p.k. art. 616 §1 pkt 2 k.p.k.