Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 206/14

POSTANOWIENIE

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia pozwanego (...) S.A. w W. na postanowienie w przedmiocie kosztów procesu zawarte w pkt. III i IV wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 2 stycznia 2014 r., sygn. akt I C 195/13

w sprawie z powództwa G. M.

o zapłatę 11.000 zł

p o s t a n a w i a:

I.  zmienić zaskarżone orzeczenie zawarte w pkt III wyroku w ten sposób, że zasądzone od strony pozwanej na rzecz powoda koszty procesu kwotę obniżyć do kwoty 1.498,24 zł;

II.  oddalić dalej idące zażalenie;

III.  nie obciążać powoda kosztami postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniom zawartym w pkt III i IV wyroku z dnia 2 stycznia 2014r. Sąd Rejonowy w Świdnicy, na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późń. zm). zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda 2.984 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te złożyła się opłata od pozwu- 250 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa- 17 zł, wynagrodzenie radcy prawnego- 2.400 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego- 300 zł. Ponadto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 98 kpc Sąd nakazał stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Świdnicy wydatki sądowe tymczasowo wypłacone ze środków Skarbu Państwa w łącznej kwocie 848, 66 zł, na które złożyły się: 23,06 zł tytułem kosztów sporządzenia dokumentacji medycznej, 675,60 zł tytułem wynagrodzenia za opinię biegłego i 150 zł tytułem opłaty sądowej od rozszerzonego powództwa.

W zażaleniu na powyższe postanowienia strona pozwana zarzuciła naruszenie art. 100 zd. 1 kpc poprzez jego pominięcie i nieuzasadnione zaniechanie zastosowania zasady odpowiedzialności za wynik procesu i stosunkowego rozdzielenia kosztów pomiędzy stronami według wyniku sprawy oraz obciążenie pozwanego zwrotem wszystkich kosztów procesu powodowi w sytuacji, gdy żądanie pozwu zostało uwzględnione jedynie w części; art. 98 kpc poprzez obciążenie pozwanego zwrotem wszystkich kosztów procesu przy częściowym uwzględnieniu roszczeń powoda, pomimo że w sprawie brak jest przesłanek do takiego rozstrzygnięcia oraz art. 98 § 1 i 3 kpc poprzez zaliczenie do niezbędnych w rozumieniu art. 98 § 1 kpc kosztów procesu powoda, kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa substytucyjnego, w sytuacji gdy przepis 98 § 3 kpc do niezbędnych kosztów zalicza wynagrodzenie i wydatki tylko jednego profesjonalnego pełnomocnika.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia w pkt III poprzez obniżenie kosztów procesu należnych powodowi do kwoty 1.498, 24 zł oraz zmianę w pkt IV poprzez obniżenie wydatków należnych od strony pozwanej do kwoty 617,14 zł.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie okazało się częściowo uzasadnione, aczkolwiek z innych przyczyn niż te, na które powołuje się strona pozwana. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przedmiotem niniejszego procesu było żądanie zadośćuczynienia, czyli świadczenie, którego wysokość zależy od oceny Sądu. Zgodnie zaś z art. 100 zd. 2 kpc w sytuacji częściowego uwzględnienia żądania Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów procesu m.in. wówczas, gdy określenie należnej powodowi sumy zależy od oceny sądu. Choć więc Sąd Rejonowy błędnie jako podstawę prawą orzeczenia o kosztach wskazał art. 98 § 1 kpc, słusznie obciążył stronę pozwaną obowiązkiem zwrotu na rzecz powoda wszystkich kosztów procesu. Podstawę takiego rozstrzygnięcia stanowi bowiem wskazy już wyżej przepis art. 100 zd. 2 kpc. W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nie mógł jednak przyjąć, iż stawka wynagrodzenia radcy prawnego wynosiła 2.400 zł. Jak wynika bowiem z akt sprawy powód początkowo domagał się kwoty 5.000 zł, a dopiero potem rozszerzył swe żądanie do 11.000 zł. Zgodnie zaś z § 4 ust. 2 rozporz. Min. Sprawiedliwości z 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz kosztów ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu / Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm. / w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, Bierzę się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji. Przepis ten oznacza więc, że do zakończenia sprawy przed sądem I instancji stawka wynagrodzenia radcy prawnego powinna wynosić 600 zł / § 6 pkt 3 wymienionego wyżej rozporz./. Ponadto należało zgodzić się ze skarżącym, że Sąd Rejonowy zasądzając od strony pozwanej na rzecz powoda koszty procesu powinien wziąć pod uwagę koszt wynagrodzenia tylko jednego profesjonalnego pełnomocnika, stąd też uwzględnieniu powinna podlegać jedna opłata skarbowa od pełnomocnictwa. Mając na uwadze powyższe okoliczności koszty procesu należne powodowi w niniejszej sprawie powinny wynieść łącznie 1.167 zł / 600 zł wynagrodzenie radcy prawnego+ 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa+ 250 zł opłata od pozwu+ 300 zł zaliczka na wynagrodzenie biegłego= 1.167 zł /. Ponieważ jednak skarżący wniósł o zmianę rozstrzygnięcia zawartego w pkt III wyroku poprzez obniżenie zasądzonej tam kwoty do 1.498, 24 zł, Sąd II instancji będąc związany tym żądaniem, orzekł jak w pkt I postanowienia / art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc /.

Z uwagi na treść 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd Okręgowy oddalił dalej idące zażalenie, uznając, że na podstawie art. 100 zd. 2 kpc strona pozwana ma obowiązek uiszczenia wszystkich wydatków, których nie poniósł powód / art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc /.

Mając na uwadze charakter niniejszej sprawy, której przedmiotem jak to już wyżej podkreślono było żądanie o zadośćuczynienie za uszkodzenie ciała G. M., do którego doszło w wyniku wypadku komunikacyjnego, Sąd Okręgowy uznał, iż na mocy art. 102 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc nie należy obciążać powoda obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego na rzecz strony pozwanej.