Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2019 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Krameris

Sędziowie: SA Andrzej Kot (spr.)

SO del. do SA Jarosław Mazurek

Protokolant: Joanna Klisiewicz-Hałaj

przy udziale: Prokuratora Prokuratury (...) we W. Wiesława Bilskiego

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2019 r.

sprawy J. S. (1)

oskarżonego o przestępstwa

z art. 296 § 1 kk

z art. 284 § 2 kk w związku z art. 294 § 1 kk w związku z art. 12 kk

z art. 77 ust. 2 ustawy z 29 września 1994 roku o rachunkowości

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego i prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z dnia 5 marca 2018 r. sygn. akt III K 18/16

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1) w miejsce orzeczenia zawartego w punkcie 1 części rozstrzygającej uznaje oskarżonego J. S. (1) za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej, przy przyjęciu, że czynu tego dopuścił się od 01.01.2007 roku do 12.12.2011 roku, tj. przestępstwa z art. 296 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 kk i za to na podstawie powołanego art. 296 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2) w miejsce orzeczenia zawartego w punkcie 2 części rozstrzygającej:

a) uznaje oskarżonego J. S. (1) za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II części wstępnej, przy przyjęciu, że działał
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. przestępstwa z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie powołanego art. 294 § 1 kk wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

b) uznaje oskarżonego J. S. (1) za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie III części wstępnej, przy przyjęciu, że działał
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. przestępstwa z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i art. 300 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku, w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie powołanego art. 294 § 1kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

3) uchyla orzeczenie o środku karnym zawarte w punkcie 3 części rozstrzygającej;

4) za podstawę środków karnych obowiązku naprawienia szkody orzeczonych w punkcie 8 części rozstrzygającej za czyny opisane w punkcie 2 przyjmuje przepis art. 46 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 kk;

5) stwierdza, ze utraciło moc orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie 7 części rozstrzygającej;

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku, w zw. z art. 4 § 1 kk łączy orzeczone wobec oskarżonego J. S. (1) kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku, w zw. z art. 4 § 1 kk warunkowo zawiesza na okres próby 4 (czterech) lat;

IV. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

J. S. (1) został oskarżony o to, że :

I.  W okresie od 2006 r. do 12.12.2011 r. w O., będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., niedopełniając wynikającego z mocy ustawy obowiązku zajmowania się sprawami majątkowymi spółki, poprzez zaniechanie dochodzenia wierzytelności wobec spółki (...) - (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. w łącznej kwocie 585.043,11 zł, wyrządził spółce znaczną szkodę majątkową w wyżej wskazanej wysokości

tj. o przest. z art. 296§1 k.k.

II. W okresie od 10.03.2004 r. do 03.11.2008 r. oraz od 15.11.2011 r. do 31.12.2011 r. w O., będąc prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., przywłaszczył powierzone mu mienie spółki w ten sposób, że pobrał z majątku spółki w formie zaliczek i nie rozliczył łącznej kwoty 515.051,56 zł, stanowiącej mienie znacznej wartości, działając w ten sposób na szkodę spółki (...) - (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.

tj. o przest. z art. 284§2 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. przy zast. art. 12 k.k.

III. W okresie od 2007 r. do 31.12.2010 r. w O., będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...) sp z o.o. z siedzibą w O., w sytuacji grożącej spółce niewypłacalności, przywłaszczył powierzone mu mienie spółki w ten sposób, że pobrał z majątku spółki w formie zaliczek i nie rozliczył łącznej kwoty 278.161,59 zł, stanowiącej mienie znacznej wartości, działając w ten sposób na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., a usuwając z majątku spółki wyżej wskazaną kwotę udaremnił zaspokojenie wielu wierzycieli (...) sp. z o.o., to jest:

-

Krajowy Rejestr Długów (...) S.A. we W. na kwotę 2.429,41 zł w kategorii IV oraz 286,69 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w O. na kwotę 32.336,53 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. w Ł. na kwotę 4.592,15 zł, w kategorii IV,

-

Gmina O.-Urząd Miasta w O. na kwotę 57.988,54 zł w kategorii III,

-

Zakład (...) w K. na kwotę 14.484,45 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. w T. na kwotę 6.787,96 zł w kategorii IV oraz 502,89 zł w kategorii V,

-

(...) Firma Handlowa (...) w P. na kwotę 1.761,18 zł w kategorii IV oraz 111,14 zł w kategorii V,

- Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) w K. na kwotę 4.702,32 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. w N. na kwotę 17.981,17 zł w kategorii IV oraz 1.585,24 zł w kategorii V,

-

(...) B. C. w D. na kwotę 23.548,71 zł w kategorii IV oraz 4.174,51 zł w kategorii V,

-

Wojewódzka (...) w O. na kwotę 1.733,54 zł w kategorii IV oraz 90,60 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w Ł. na kwotę 6.230,71 zł w kategorii IV oraz 572,85 zł w kategorii V,

-

(...) s.c. w O. na kwotę 1.977,32 zł w kategorii IV oraz 330,06 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w P. na kwotę 5.426,61 zł w kategorii IV oraz 336,34 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w T. na kwotę 1.886,87 zł w kategorii IV oraz 286,70 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w O. na kwotę 286,90 zł w kategorii IV,

-

A. D. w zakresie BHP, prawa pracy i szkolenia w O. na kwotę 1.050 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. w D. na kwotę 52.534,14 zł w kategorii IV oraz 1.452,50 zł w kategorii V,

- (...) sp. z o.o. w P. na kwotę 60.657,90 zł w kategorii IV oraz 3.423,64 zł w kategorii V,

- (...) Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe (...) w R. na kwotę 12.082,10 zł w kategorii IV oraz 4.964,67 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w O. na kwotę 939,08 zł w kategorii IV oraz 73,71 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w K. na kwotę 3.678,23 zł w kategorii IV oraz 252 zł w kategorii V,

- (...)w G. na kwotę 5.803,64 zł w kategorii IV oraz 1.142,76 zł w kategorii V,

- (...) sp. z o.o. w G. na kwotę 4.513,58 zł w kategorii IV oraz 177,89 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w K. na kwotę 60.755,33 zł w kategorii IV oraz 4.422,04 zł w kategorii V,

-

(...) S.A. w W. na kwotę 12.569,56 zł w kategorii IV,

-

Przedsiębiorstwo (...) sp. z 0.0. w W. na kwotę 497,50 zł w kategorii IV oraz 48,50 zł w kategorii V,

-

Pierwszy Urząd Skarbowy w O. na kwotę 115.640,47 zł w kategorii III,

-

(...) w O. sp. z 0.0. w O. na kwotę 666,30 zł w kategorii

IV,

-

(...) sp. z o.o. w W. na kwotę 16.127 zł w kategorii IV oraz 2.376,30 zł w kategorii V,

-

Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w O. na kwotę 44.460,22 zł w kategorii IV oraz 8.892 zł w kategorii V,

-

(...) S.A. w W., Oddział w K. na kwotę 7.875,19 zł w kategorii IV oraz 391,38 zł w kategorii V,

-

(...)w K. na kwotę 1.930,04 zł w kategorii IV oraz 245,16 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z 0.0. w W. na kwotę 22.401,27 zł w kategorii IV oraz 825,35 zł w kategorii V,

-

(...) sp. z o.o. w W. na kwotę 14.085,30 zł w kategorii IV,

-

(...) sp.j. w T. na kwotę 635,06 zł w kategorii IV oraz 58,01 zł w kategorii V,

-

P. P. na kwotę 1.125,62 zł w kategorii IV oraz 71,63 zł w kategorii V,

-

(...) spółka z o.o. w K. na kwotę 12.515,75 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. w W. na kwotę 8.702,62 zł w kategorii IV,

-

(...) S.A. w W. na kwotę 171.950,75 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. w W. na kwotę 63.039,50 zł w kategorii IV,

- (...)w W. na kwotę 1.363,75 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. sp.k. w W. na kwotę 1.930,05 zł w kategorii IV,

-

(...) sp. z o.o. sp. k. w K. na kwotę 3.888,76 zł w kategorii IV oraz 325,86 zł w kategorii V,

-

Gmina O. - (...)w O. na kwotę 5.350,00 zł w kategorii III,

-

(...)w G. na kwotę 2.320,98 zł w kategorii

IV,

oraz uszczuplił zaspokojenie wielu wierzycieli, to jest:

- (...)w O. na kwotę 49.517,18 zł w kategorii II oraz kwotę 502.691,80 zł w kategorii III,

-

(...)na kwotę 2.355,74 zł w kategorii II,

-

M. S. na kwotę 121,41 zł w kategorii II, 14.662,50 zł w kategorii IV oraz 5.244,40 zł w kategorii V,

-

K. B. na kwotę 111,04 zł w kategorii II, 26.464,60 zł w kategorii IV zł oraz 3.947,40 zł w kategorii V,

-

R. B. na kwotę 748,14 zł w kategorii II,

-

J. G. na kwotę 149,32 zł w kategorii II,

-

A. M. na kwotę 102,77 zł w kategorii II,

-

J. R. na kwotę 252,31 zł w kategorii II,

-

J. S. (2) na kwotę 85,22 zł w kategorii II,

-

P. S. na kwotę 51,15 zł w kategorii II,

- J. W. na kwotę 215,04 zł w kategorii II,

- C. Z. na kwotę 96,66 zł w kategorii II,

- J. Z. na kwotę 391,28 zł w kategorii II,

tj. o przest. z art. 284§2k.k. w zw. z art. 294§1k .k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 300§1 k.k. w zw. z art. 300§3 k.k. przy zast. art. 11§2 k.k.

IV. W dniu 09 czerwca 2010 r. w O., będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...) sp z o.o. z siedzibą w O., dopuścił do sporządzenia nierzetelnego sprawozdania finansowego spółki za 2009 r. poprzez jego zatwierdzenie, w którym to sprawozdaniu zawyżono należności oraz zawyżono wynik finansowy poprzez niedokonanie odpisów aktualizujących należności z tytułu dostaw od spółki (...) - (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. na kwotę 172.294,31 zł i innych kontrahentów na kwotę 223.743,55 zł

tj. o przest. z art. 77 ust. 2 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości

V. W okresie od 15 kwietnia 2010 r. do 28 lipca 2011 r. w O., będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., nie złożył wniosku o upadłość wyżej wymienionej spółki, pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów jej upadłość

tj. o przest. z art. 586 k.s.h.

VI. W marcu 2010 r. w P., będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., wprowadził w błąd zarząd firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. odnośnie uzyskania zamówienia publicznego na dostawę sprzętu ze strony Urzędu Miasta w P. oraz odnośnie możliwości wywiązania się przez spółkę z płatności za zakupiony sprzęt, doprowadzając pokrzywdzoną spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 48.545,53 zł, działając na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

tj. o czyn z art. 286§1 k.k.

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 5 marca 2018 r., sygn.. akt: III K 18/16 orzekł:

1.  uznał J. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku z tą zmiana, iż przyjął, że czyn został popełniony w okresie od 1.01.2007 r. oraz że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru tj. przestępstw z art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku i za to na podstawie art. 296 § 1 k.k. wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  uznał J. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku tj. przestępstw z art. 284 § 2 k.k. w zw. art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku oraz uznał J. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 300 § 3 k.k. w zw. z art. 300 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku, przy czym przyjął dodatkowo w opisie obu przestępstw, iż oskarżony działał wielokrotnie, w krótkich odstępach czasu oraz z góry powziętym zamiarem, a nadto, że obu przestępstw dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. art. 284 § 2 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. i art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 41 § 2 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku, w związku z orzeczeniem zawartym w pkt 2 wyroku, orzekł wobec J. S. (1) zakaz prowadzenia wszelkiej zarobkowej działalności wytwórczej, handlowej i usługowej we własnym imieniu i na własny rachunek na okres 5 (pięciu) lat.

4.  uznał J. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

5.  uznał J. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt V części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 586 k.s.h. i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawiania wolności.

6.  uznał J. S. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt VI części wstępnej wyroku tj. przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku i za to na podstawie 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności ,

7.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku, za zbiegające się przestępstwa wymierzył J. S. (1) karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie na zasadzie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. i art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2015 roku warunkowo zawiesił na okres próby lat 4 (czterech),

8.  na podstawie art. 46 §1 k.k. orzekł wobec J. S. (1) obowiązek naprawienia w szkód wyrządzonych przypisanymi mu przestępstwami poprzez zapłatę kwoty:

- 115.640,47 zł (sto piętnaście tysięcy sześćset czterdzieści złotych 47/100) na rzecz pokrzywdzonego (...)Urzędu Skarbowego w O.,

- 552.208,98 zł (pięćset pięćdziesięciu dwóch tysięcy dwustu ośmiu złotych 98/100) na rzecz pokrzywdzonego (...)w O.,

- 2.355,75 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt pięć złotych 75/100) na rzecz pokrzywdzonego Wojewódzkiego (...),

- 515.051,56 zł (pięćset piętnaście tysięcy pięćdziesiąt jeden złotych 56/100) na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.,

9.  na podstawie art. 616 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. zasądził od J. S. (1) na rzecz oskarżycieli posiłkowych (...) Sp. J., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., Gminu O. (...), PHU (...) w O. kwoty po 1200 (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów udzielonego pełnomocnictwa.

10.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. A. kwotę 1189,80 zł tytułem poniesionych kosztów obrony z urzędu.

11.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił J. S. (1) od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych i obciążył nimi Skarbu Państwa.

Apelację od tego wyroku wnieśli obrońca oskarżonego i prokurator.

Obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść rozstrzygnięcia, a polegający na:

I.  wadliwym ustaleniu, iż „J. S. (1) niedopełniając wynikającego z mocy ustawy obowiązku zajmowania się sprawami majątkowymi spółki, poprzez zaniechanie dochodzenia wierzytelności wobec spółki (...) sp. z o.o. wyrządził spółce (...) znaczną szkodę majątkową”, podczas gdy:

- z zaświadczenia od komornika sądowego B. J. z dnia 1 marca 2018 r., przedłożonego na rozprawie w dniu 5 marca 2018 r., wynika, że oskarżony dokonywał w siedzibie komornika wpłat gotówkowych na poczet spłaty zadłużenia spółki (...), a środki wpłacane komornikowi pochodziły właśnie ze spółki (...) sp. z o.o. – co oznacza, że wykluczone jest przyjęcie założenia, że oskarżony wyrządził spółce (...) znaczną szkodę majątkową w wysokości przyjętej w zarzucie;

- przepisy art. 296 k.k. chronią interesy majątkowe podmiotu, który powierzył zajmowanie się nimi innej osobie, zaufanie mocodawcy do tej osoby, a także pewien standard należytej staranności w prowadzeniu cudzych interesów majątkowych, a co istotne in concreto, to oskarżony był udziałowcem przedsiębiorstwa, a wiec przedmiotem ochrony są co najwyżej interesy majątkowe oskarżonego. Wszak forma prawna działalności prowadzonej przez oskarżonego przesądza, iż majątek tej spółki był majątkiem jej udziałowców. W konsekwencji korzyści, które by spółka osiągnęła z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, były korzyściami samych udziałowców.

II. wadliwym ustaleniu, że „oskarżony będąc prezesem (...) sp. z o.o. przywłaszczył powierzone mu mienie spółki w ten sposób, że pobrał z majątku spółki w formie zaliczek i nie rozliczył łącznej kwoty 515.051,56 zł”, podczas gdy w żadnej mierze nie udowodniono, aby oskarżony pobrał z firmy zaliczki na kwotę 515 tys. zł. W aktach sprawy nie ma ani jednego dokumentu, który potwierdzałby fakt pobrania i nierozliczania przez oskarżonego zaliczek w takiej kwocie, albowiem biegła sporządzająca opinię biegłego nie dysponowała dokumentacją księgową spółki (natomiast dokumenty nie są sygnowane podpisem oskarżonego). Z przesłuchania księgowych pracujących w firmie wynika, że księgowe w taki sposób księgowały kwoty, które gotówkowo były wypłacane z firmy czy z banku, a następnie za te środki rozliczano zobowiązania przedsiębiorstwa z jego kontrahentami oraz komornikami – w tym m.in. z (...) (bądź też spłacano zobowiązania (...) na co wskazuje m.in. zaświadczenie od komornika sądowego B. J. z dnia 1 marca 2018 r., przedłożonego na rozprawie w dniu 5 marca 2018 r.

II.  wadliwym ustaleniu, że w okresie od 2007 r. do 31.12.2010 r. w O., J. S. (1), w sytuacji grożącej spółce niewypłacalności, przywłaszczył powierzone mu mienie spółki w ten sposób, że pobrał z majątku spółki (...) w formie zaliczek i nie rozliczył łącznie kwoty 278.161,59 zł, działając w ten sposób na szkodę spółki (...), a usuwając z majątku spółki wyżej wskazaną kwotę udaremnił zaspokojenie wielu wierzycieli (...), bądź uszczuplił zaspokojenie wielu wierzycieli, podczas gdy:

- świadek K. zeznał, że w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko (...) sp. z o.o. rozpoczęto egzekucję z nieruchomości stanowiącej własność dłużnika, a sama nieruchomość została oszacowana na kwotę 700.000 zł (Sąd I instancji ponadto oddalił wniosek dowodowy o nadesłanie akt komorniczych, który zmierzał). Okoliczność ta ma istotne znaczenie zarówno dla oceny karnoprawnej działań, bądź zaniechań oskarżonego o których mowa w zarzutach III-VI. Wszak, jeśli spółka dysponowała majątkiem pozwalającym na spłatę wierzycieli, nie możne być mowy o niewypłacalności, niezłożeniu wniosku o upadłość w terminie, udaremnieniu lub uszczupleniu zaspokojenia wierzycieli;

- w żadnej mierze nie udowodniono, aby oskarżony pobrał z firmy zaliczki na kwotę przeszło 278 tys. zł. W aktach sprawy nie ma ani jednego dokumentu, który potwierdzałby fakt pobrania i nierozliczania przez oskarżonego zaliczek w takiej kwocie. Z przesłuchania księgowych pracujących w firmie wynika, że księgowe w taki sposób księgowały kwoty, które gotówkowo były wypłacane z firmy czy z banku, a następnie za te środki rozliczano zobowiązania przedsiębiorstwa z jego kontrahentami oraz komornikami;

- z opinii biegłej wynika, że spółka nie była zagrożona niewypłacalnością w okresie objętym zarzutem.

IV. wadliwym ustaleniu, że J. S. (1) będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...), dopuścił się sporządzenia nierzetelnego sprawozdania finansowego (w którym zawyżono należności oraz zwyżono wynik finansowy poprzez niedokonanie odpisów aktualizujących należności), podczas gdy występek z art. 77 ust. 2 ustawy o rachunkowości można popełnić wyłącznie umyślnie, a w toku postępowania w żadnej mierze nie udowodniono, aby oskarżony zatwierdzając sprawozdanie finansowe działał umyślnie. Wręcz przeciwnie, oskarżony przekazał kompletną dokumentację profesjonalnemu biuru rachunkowemu i nie miał wpływu na właściwe zakwalifikowanie w sprawozdaniu określonych pozycji oraz dokonanie w sposób prawidłowy odpisów aktualizujących należności z tytułu dostaw.

V. wadliwym ustaleniu, że J. S. (1) będąc prezesem jednoosobowego zarządu spółki (...), w marcu 2010 r. wprowadził w błąd zarząd firmy (...) odnośnie uzyskania zamówienia publicznego na dostawę sprzętu oraz odnośnie możliwości wywiązania się przez spółkę płatności za zakupiony sprzęt, doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 48.545,53 zł, podczas gdy w żadnej mierze nie udowodniono, że oskarżony miał zamiar oszukania swojego kontrahenta. Skoro Sad I instancji w odniesieniu do czynu z zarzutu V, że spółka stała się niewypłacalna 15 kwietnia 2010 r., to jak oskarżony w marcu 2010 r. miał mieć świadomość, że spółka nie ma możliwości wywiązania się z płatności. Tym bardziej, że w dacie zawierania umowy ze spółką (...) na rachunku bankowym spółki znajdowały się środki na jej realizację (w dniu 9.04.2010 r. komornik sądowy B. J. dokonał zajęcia tej kwoty – co wynika z zaświadczenia z dnia 1.03.2018 r., a nadto, spółka dysponowała majątkiem o wartości co najmniej 700.000 zł – co wynika z operatu szacunkowego sporządzonego na potrzeby postępowania egzekucyjnego KM (...)– jak zeznał świadek K..

2. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia polegającą na naruszeniu:

VI. art. 6 k.p.k. w zw. z art. 170 § 2, 3, 5 k.p.k. poprzez naruszenie prawa do obrony oskarżonego polegające na oddaleniu podczas rozprawy w dniu 29.01.2018 r. wniosków obrońcy z dnia 12.01.2018 r., o:

1.  po uprzednim zwolnieniu z tajemnicy bankowej, zobowiązanie (...) S.A.. Al. (...) w W., do nadesłania wyciągów z rachunków bankowcy prowadzonych dla (...) sp. z o.o. w O. w okresie od stycznia 2010 r. do maja 2010 r. w sytuacji kiedy oskarżony po przesłuchaniu świadka K., w odniesieniu do zarzutu określonego w pkt VI aktu oskarżenia wyjaśnił, że w dacie zawierania umowy z firmą (...) sp. z o.o. spółka dysponowała na rachunku bankowym środkami pozwalającymi na wykonanie umowy. Okoliczności, które będą wynikały z wyciągów z rachunków bankowych mają zatem istotne znaczenie dla karno-prawnej oceny działań oskarżonego.

2.  zobowiązania Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Opolu B. J. do nadesłania akt postępowań egzekucyjnych prowadzonych przeciwko (...) sp. z o.o. w O.; nadesłania informacji o kwotach wyegzekwowanych w toku egzekucji (o wysokościach oraz datach), jak również informacji w jakiej wysokości i kiedy dłużnik dokonywał wpłat gotówkowych;

w sytuacji, kiedy świadek K. zeznał, że w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko (...) sp. z o.o. rozpoczęto egzekucję z nieruchomości stanowiącej własność dłużnika, a sama nieruchomość została oszacowana na kwotę 700.000 zł. Okoliczność ta ma istotne znaczenie zarówno dla oceny karnoprawnej działań, bądź zaniechań oskarżonego o których mowa w zarzutach III-VI. Wszak, jeśli spółka dysponowała majątkiem pozwalającym na spłatę wierzycieli, nie może być mowy o niewypłacalności, niezłożeniu wniosku o upadłość w terminie, udaremnieniu lub uszczupleniu zaspokojenia wierzycieli. Co do wniosku o informacje o dokonanych wpłatach gotówkowych, ma on znaczenie dla oceny czy oskarżony przywłaszczył sobie zaliczki pobrane z firmy, czy też były one przeznaczone na spłatę zadłużenia.

VII. art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie dyrektywy swobodnej oceny dowodów (z naruszeniem zasad doświadczenia życiowego oraz wskazań wiedzy), skutkujące wadliwymi ustaleniami faktycznymi określonymi w pkt I-V apelacji

VIII. art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. – naruszono poprzez zbiorcze powołanie dowodów, bez ich indywidualnego wyodrębnienia w odniesieniu do konkretnych faktów.

Podnosząc powyższe zarzuty, apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od wszystkich zarzucanych czynów, względnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Prokurator Rejonowy w Opolu zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  obrazę prawa materialnego, a to art. 91 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015 r., poprzez błędne uznanie, że czyn opisany w pkt II części wstępnej wyroku z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k., oraz czyn opisany w pkt III części wstępnej wyroku z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i art. 300 § 3 k.k. w zw. z art. 300 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. pozostają w ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k., podczas gdy w ówczesnym brzmieniu ustawy przyjęcie konstrukcji ciągu przestępstw było możliwe jedynie wobec czynów o takiej samej kwalifikacji prawnej.

2.  obrazę prawa materialnego, a to art. 91 § 2 k.k., poprzez jego niepowołanie w pkt 7 sentencji wyroku jako podstawy materialnoprawnej wymiaru kary łącznej, zaś niewłaściwe powołanie w jego miejsce art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 4 § 1 k.k., podczas gdy do wymierzenia kary łącznej doszło w sytuacji zbiegu ciągu przestępstw z przestępstwami.

3.  rażącą niewspółmierność kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonego J. S. (1) oraz dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na jego treść wyrażający się w przyjęciu, iż zachodzi pozytywna prognoza kryminalistyczna uzasadniająca zastosowanie wobec J. S. (1) instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, co skutkowało wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, czyli zastosowaniem przy wymierzeniu kary łącznej zasady pełnej absorpcji, wskutek czego orzeczona wobec skazanego kara pozbawienia wolności nie uwzględnia w sposób należyty liczby popełnionych przestępstw, stopnia społecznej szkodliwości czynów popełnionych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, stopnia zawinienia i wysokości wyrządzonej szkody oraz błędnie zakłada, że istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, a także nie spełnia wymogów, jakim powinna odpowiadać ze względu na potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, społecznego poczucia sprawiedliwości oraz nie realizuje celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonego.

Podnosząc powyższe zarzuty, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku:

a)  w pkt 2 i wymierzenie:

- za czyn opisany w pkt II części wstępnej wyroku, przy zmianie opisu czynu i przyjęciu, iż oskarżony działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na podstawie art. 294 § 1 k.k. kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn opisany w pkt III części wstępnej wyroku, przy zmianie opisu czynu i przyjęciu, iż oskarżony działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

b) wobec nieuwzględnienia wniosku ujętego w pkt a) wyeliminowanie z pkt 7 sentencji wyroku art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k., zaś wskazanie jako podstawy wymiaru kary łącznej za zbiegający się ciąg przestępstw i przestępstwa art. 91 § 2 k.k.;

c) w pkt 7 i wymierzenie J. S. (1) kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności, bez zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się częściowo zasadna, acz nie z powodów podniesionych w niej zarzutów. Na częściowe uwzględnienie zasługiwała także apelacja prokuratora, z racji podniesionego tam zarzutu obrazy prawa materialnego.

Odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego:

Zgromadzony materiał dowodowy Sąd Okręgowy poddał wszechstronnej analizie, która mimo odmiennego przekonania obrońcy, uwzględnia wszystkie kwestie istotne dla rozstrzygnięcia i bez wątpienia nie nosi cech dowolności w rozumieniu art. 7 kpk. W pisemnym uzasadnieniu wyroku, Sąd I instancji w sposób przekonywujący, zgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego przedstawił na jakich przesłankach faktycznych i prawnych uznał winę oskarżonego. Wnioski Sądu orzekającego wyprowadzone zostały z całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego (art. 410 kpk), zgodnie z dyrektywami prawdy (art. 2 § 2 kpk), i bezstronności (art. 4 kpk), a tym samym nie wykraczają one poza granice ocen zakreślonych dyspozycją art. 7 kpk.

W związku z przedstawionymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ocenami dowodowymi i kwestionowaniem ich trafności w skardze apelacyjnej, zwłaszcza w odniesieniu do dowodów osobowych, słuszne będzie dodatkowe podkreślenie znaczenia, jakie w każdej sprawie ma bezpośrednia realizacja dowodów przez Sąd orzekający na rozprawie głównej. Nie ulega wątpliwości, że w każdej takiej sytuacji w której dowód (lub dowody) osobowe mają istotne znaczenie dla rekonstrukcji przebiegu badanych zdarzeń, zasada bezpośredniości odgrywa obok zasady swobodnej oceny dowodów rolę trudną do przecenienia. To właśnie Sąd I instancji dowody z wyjaśnień oskarżonego, a także zeznań świadków przeprowadził bezpośrednio na rozprawie głównej, miał bezpośredni z nimi kontakt w toku realizacji czynności dowodowych, oceniał złożone przez oskarżonego wyjaśnienia i zeznania świadków, kierując się zarówno ich treścią, jak też własnymi spostrzeżeniami i wrażeniami wynikającymi z zachowania się osób przesłuchiwanych, ich reakcji mentalnych na zadawane pytania, postawy w toku realizowanej czynności przesłuchania i stosunku do tej czynności. Warto dodać, że to właśnie ten bezpośredni kontakt z oskarżonym i świadkami stwarzał Sądowi I instancji właściwe warunki dla oceny wiarygodności składanych przez nich relacji. „Sąd odwoławczy” – jak trafnie podkreśla Sąd Najwyższy w tezie wyroku z dnia 19 lutego 2003 roku (V KK 119/02, LEX nr 76996) – „może odmiennie niż Sąd I instancji ocenić materiał dowodowy. Uwzględniając jednak obowiązywanie w polskim procesie karnym zasady bezpośredniości w kontakcie sądu z dowodami, która sprzyjać ma właśnie dokonywaniu poprawnych ocen w tym zakresie oraz to, że w postępowaniu odwoławczym dowodów – co do zasady – nie przeprowadza się, przyjąć należy, iż sąd odwoławczy może owej odmiennej oceny dokonać jedynie wtedy, gdy w sposób oczywisty ocena dokonana przez Sąd I instancji ma charakter dowolny. Może zatem to uczynić tylko, gdy nie jest ona oparta na całokształcie materiału dowodowego lub narusza zasady prawidłowego rozumowania albo wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego (…)”.

Podsumowując należy stwierdzić, że żaden z podniesionych przez skarżącego argumentów nie pozwalał na zakwestionowanie prawidłowości ustaleń Sądu Okręgowego.

Wbrew zarzutom apelującego obrońcy Sąd nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych skutkujących przyjęciem, że oskarżony wyrządził (...) sp. z o.o. znaczną szkodę majątkową. Opinia biegłej z zakresu rachunkowości, w tym także ta sporządzona w postępowaniu odwoławczym, daje pełne podstawy do ustaleń takiej wysokości wyrządzonej szkody, jaką przyjął Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku. Biegła uwzględniła wszystkie wpłaty gotówkowe na konto Komornika Sądowego B. J., stąd odwoływanie się przez skarżącego do zaświadczenia przedłożonego na rozprawie w dniu 5 marca 2018r. jest całkowicie chybione.

Uwagi dotyczące art. 296 kk kwalifikować raczej by należało jako zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez jego wadliwą wykładnię. Niezależnie od tego kategorycznie stwierdzić trzeba, że stanowisko apelującego jest błędne. Prawdą jest, że przepis art. 296 kk chroni interesy majątkowe podmiotu, który powierzył zajmowanie się nimi innej osobie, a także pewien standard należytej staranności w prowadzeniu cudzych interesów majątkowych. Nie oznacza to jednak, że majątek spółki jest majątkiem udziałowców. Istota funkcjonowania spółki kapitałowej wyraża się właśnie w tym, że majątek wspólników spółki jest majątkiem odrębnym od majątku spółki, uszczuplenie majątku spółki nie przekłada się zaś wyłącznie na uszczuplenie majątku wspólników. Rozumienia przepisu art. 296 kk zaprezentowanego przez skarżącego Sąd Apelacyjny nie podziela i odsyła w tej materii do jednolitego i ugruntowanego dorobku doktryny i judykatury.

Prawidłowe są ustalenia Sądu Okręgowego, że oskarżony przywłaszczył powierzone mu mienie spółki (...) w wysokości 515.051,56zł. Apelujący twierdząc, że nie ma żadnych dowodów na to, iż oskarżony pobrał z kasy spółki zaliczki we wskazanej wysokości traci z pola widzenia dowody wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przez Sąd orzekający na stronie 5. Do żadnego z tych dowodów obrońca się rzeczowo nie odnosi i nie baczy na ich treść, co czyni zbędnym dalszy komentarz w tej kwesti.

Nie popełnił Sąd Okręgowy również błędu w ustaleniach faktycznych przyjmując, że oskarżony w okresie od 2007r. do 31 grudnia 2010r. jako Prezes Zarządu spółki (...) sp. z o.o. w O., w sytuacji grożącej jej niewypłacalności przywłaszczył powierzone mu pieniądze w wysokości 278.161,59zł udaremniając tym samym zaspokojenie wielu wierzycieli spółki. I w tym przypadku apelujący zdaje się nie zauważać dowodów wskazanych na poparcie owych ustaleń przez Sąd orzekający w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na stronach 7-8. Przywołane przez apelującego zeznania świadka K. absolutnie kwestionowanych ustaleń nie podważają, wręcz je potwierdzają i odwoływanie się do tego dowodu w kontekście zarzucanego błędu w ustaleniach jawi się jako zupełnie niezrozumiałe. Jeśli zaś chodzi o twierdzenie skarżącego, że w aktach sprawy nie ma ani jednego dokumentu, który potwierdzałby fakt pobrania, a nierozliczenia przez skarżącego zaliczek we wskazanej wyżej wysokości zwrócić należy uwagę na poddane ocenie biegłej K. S. (1) księgi rachunkowe i zeznania J. W., K. S. (2), D. G., M. K., oświadczenie k.391 akt postępowania przygotowawczego, wykaz wpłat i wypłat k.39-58 tychże akt.

Niezrozumiałe jest twierdzenie apelującego, że z opinii biegłej wynika, że spółka nie była zagrożona niewypłacalnością w okresie objętym zarzutem. Wnioski opinii są zgoła odmienne. Jej treści skarżący zdaje się nie zauważać.

Nie jest trafny zarzut błędnych ustaleń skutkujących przyjęciem odpowiedzialności J. S. (1) za przestępstwo z art. 77 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Wywód apelującego, że oskarżony przekazał kompletną dokumentację profesjonalnemu biuru rachunkowemu i nie miał wpływu na sporządzenie nierzetelnego sprawozdania finansowego nie oznacza, że nie miał świadomości tego, że w sprawozdaniu zostały zawarte nieprawdziwe informacje – czego dowodzi jednoznacznie opinia biegłej rewident. To oskarżony bowiem, jako wyłączny decydent - miał najlepszą wiedzę na temat przepływów finansowych przez zarządzane przez niego podmioty.

Nie popełnił błędu Sąd I instancji w zakresie ustaleń na płaszczyźnie przypisanego J. S. (1) przestępstwa oszustwa na szkodę spółki (...) w P.. Z opinii biegłej wynika, że już w 2009r. spółka (...) miała problemy z płynnością finansową. W dacie zawierania umowy z pokrzywdzoną spółką oskarżony miał świadomość niepewnej, trudnej sytuacji zarządzanego przez siebie podmiotu. Nie może więc budzić wątpliwości, że wprowadził w błąd pokrzywdzoną spółkę (...) zapewniając ją o doskonałej kondycji finansowej i możliwości wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania (k.652-653). Fakt, że na rachunku (...) spółki (...) znajdowały się na początku kwietnia 2010r. pieniądze nie przesądza, że sytuacja majątkowa spółki w marcu 2010r. gwarantowała wywiązanie się z kontraktu ze spółką (...). Apelujący mówiąc o kwocie 700.000,00zł, która - jak podaje - w dniu 9 kwietnia 2010r. została już zajęta przez Komornika Sądowego w związku z toczącym się przeciwko spółce postępowaniem egzekucyjnym, nie dostrzega zeznań T. K. (k.652-653), który wypowiedział się na temat zajęcia nieruchomości wartej 700 tys. złotych (bynajmniej nie o pieniądzach), z której ostatecznie nie można było się zaspokoić.

Wbrew zarzutowi apelującego, Sąd Okręgowy nie naruszył przepisu art. 6 kpk w zw. z art. 170 § 2, 3 i 5 kpk oddalając wnioski dowodowe o jakich mowa w punkcie 6 petitum apelacji. Samo odwoływanie się tutaj do relacji świadka K. jest dalece niewystarczające, jeśli zważyć na treść zasięgniętej przez Sąd Okręgowy opinii biegłej rewident, uzupełnionej na rozprawie odwoławczej. Jeśli chodzi o wniosek apelującego o zobowiązanie B. J. do nadesłania informacji na temat prowadzonego przez niego postępowania egzekucyjnego takich informacji komornik udzielił Sądowi Okręgowemu i potwierdził je w postępowaniu odwoławczym. Informacje owe nie podważają w najmniejszym stopniu prawidłowości dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń faktycznych.

Poza granicami podniesionych przez apelującego obrońcę zarzutów, Sąd Apelacyjny uchylił orzeczenie o środku karnym zawarte w punkcie 3 części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku, ponieważ nie można zaakceptować orzeczenia środka karnego za wiele czynów, jak uczynił to Sąd orzekający. Rozstrzygnięcie o środku karnym musi wiązać się z konkretnym, jednym czynem. Zakres apelacji prokuratora nie pozwalał na inną zmianę owego orzeczenia, niż jego uchylenie (art. 434 § 1 kpk). Poza tym wiek i stan zdrowia oskarżonego nie czyni orzeczenie takiego środka celowym.

Odnosząc się do apelacji Prokuratora (...)w O., to jak już zaznaczono na wstępie, trafny okazał się podnoszony w niej zarzut obrazy prawa materialnego. Sąd Apelacyjny podzielając ów zarzut skorygował opis przypisanych oskarżonemu czynów i ich ocenę prawną, dając temu wyraz w punkcie I swojego orzeczenia. U podstaw orzeczenia reformatoryjnego Sądu Apelacyjnego legła również konieczność uwzględnienia w ocenie prawnej przypisanych oskarżonemu czynów art. 4 § 1 kk.

Orzekając kary za przestępstwa opisane w punkcie I ust. 2 miał Sąd Apelacyjny na uwadze wszystkie te okoliczności, które uwzględnił w tej materii Sąd Okręgowy, dając temu wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Wymierzając oskarżonemu karę łączną (orzeczenie zawarte w punkcie 7 części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku utraciło moc w wyniku zakwestionowania konstrukcji ciągu przestępstw) podzielił Sąd Apelacyjny w pełni przekonanie Sądu Okręgowego co do takowego podsumowania przestępczej działalności oskarżonego, jakiemu dał wyraz w zaskarżonym wyroku, nie uwzględniając tym samym zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary podniesionego w apelacji oskarżyciela publicznego. Wbrew odmiennemu zapatrywaniu prokuratora, orzeczona kara łączna należycie uwzględnia wielość popełnionych przestępstw, które mają jedno źródło w prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej. Sąd orzekając kary jednostkowe właściwie uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynów i stopień winy oskarżonego. Podkreślenia wymaga, że od daty czynów upłynęło już ponad 9 lat. Oskarżony jest osobą schorowaną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Uwzględnić również należało wiek sprawcy i dotychczasowy sposób życia, co trafnie uczynił Sąd Okręgowy. Wobec tego, jeśli zważyć dodatkowo na nałożony obowiązek naprawienia szkody, zdaniem Sądu Apelacyjnego, nie można zasadnie twierdzić, że orzeczone wobec oskarżonego sankcje rażą nadmierną łagodnością.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk.

SSA Andrzej Kot SSA Barbara Krameris SSO del. do SA Jarosław Mazurek