Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 350/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Nowakowska

Protokolant: st.sekr.sądowy Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 r. w Kaliszu

odwołania L. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 11 kwietnia 2019 r. Nr (...)- (...)

w sprawie L. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie przedemerytalne

Zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 11 kwietnia 2019 r. znak (...)- (...) w ten sposób, że przyznaje L. W. prawo do świadczenia przedemerytalnego od 12 marca 2019r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11.04.2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił L. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż w ostatnim zakładzie pracy była zatrudniona przez okres krótszy niż 6 miesięcy.

Odwołanie od tej decyzji wniosła do Sądu L. W. domagając się jej zmiany i przyznania świadczenia przedemerytalnego, powołując się na to, że jej ostatnie zatrudnienie w spółce (...) S.A. od 03.04.2018r. do 26.07.2018r, jest kontynuacją zatrudnienie w Firmie (...) S.A trwającej od 06.10.2016r. do 31.03.2018r., a firmy choć nosiły różne nazwy były tożsame ze sobą, w obu pracowała przy tym samym biurku i miała ten sam zakres obowiązków.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił, co następuje:

Do wniosku o świadczenie przedemerytalne złożonego w dniu 13.03.2019r. L. W. przedłożyła świadectwo pracy z dnia 03.04.2018r., z którego wynika, że stosunek pracy z (...) Spółka Akcyjna w W. trwający od 06.10.2016r. do 31.03.2018r. rozwiązał się za porozumieniem stron z przyczyn ekonomicznych zakładu pracy bez winy pracownika (k 20 akt ZUS)

Przedłożyła też świadectwo pracy 27.07.2018r. z którego wynika, że w okresie od 03.04.2018r. do 26.07.2018r. zatrudniona była w (...) S.A w W., a stosunek pracy rozwiązał się za wypowiedzeniem przez pracownika w trybie art.30.1.3.k.p. oraz art. 55. 1 1 k.p. (k 25 akt ZUS)

W pierwszym przypadku, czyli co do zatrudnienia w (...) odwołująca się miała zawartą umowę o pracę na czas od 06.10.2017r. do 05.10.2018r., ale umowa została rozwiązana za porozumieniem stron i od 1.04.2018r. odwołująca się zawarła umowę o pracę z (...) S.A. (umowy k 15 i k 4-5),

W obu firmach odwołująca się zatrudniona była jako specjalista ds. administracyjno-biurowych i w obu zakresy obowiązków odwołującej się są jednakowe, a nawet jednakowo sformułowane. (k 6 i k 10)

Zmiana pracodawcy wynikała z problemów (...) spółki (...), dla której został ustanowiony tymczasowy nadzorca sądowy, a komornik zajął urządzenia produkcyjne. Odwołująca się pracowała w biurze w L. jako jedyny pracownik administracyjny, pozostałe osoby to laborantka, magazynier i osoby pracujące przy linii produkcyjnej. Firma produkowała innowacyjną technologią obudowy do bezpieczników na słupy elektryczne. Zmiana pracodawcy dotyczyła wszystkich osób pracujących w L.. Wszystkich ich zapewniono o tym, że będą kontynuować produkcję pod nową nazwą zakładu. Nowy podmiot miał przejąć produkcję pierwszego, a nie doszło do tego tylko dlatego, że przedłużało się oczekiwanie na dotacje przeznaczone dla podmiotów pracujących w innowacyjnych technologiach. Wszyscy pracownicy w lipcu 2018r. rozwiązali stosunki pracy z winy pracodawcy, gdyż od nowego podmiotu nie otrzymywali wynagrodzenia za pracę.

( dowód- zeznania odwołującej się z rozprawy 26.06.2019r)

Z danych w Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że (...) to spółka akcyjna, której jedynym akcjonariuszem jest (...) Spółka Akcyjna. Adresy obu firm są tożsame: W., ul (...). J. B. był prezesem zarządu obu spółek: spółki (...) od 06.12.2017r., a spółki (...) s.a od 13.02.2018r.

(Wydruki z KRS k 19-36)

To właśnie J. B. zawarł z odwołującą się umowę o pracę z 1.04.2018r. i porozumienie z 30.03.2018r. reprezentując obydwa podmioty. W dniu 30.03.2018r. zostało bowiem zawarte porozumienie między odwołującą się i obiema spółkami. Z powołaniem na zawarcie umowy o pracę w dniu 06.10.2017r. z (...) (która została formalnie rozwiązana na zasadzie porozumienia stron w dniu 30.03.2018r.) a następnie umowy z (...) od 1.04.2018r. ustalono, że (...) Spółka Akcyjna określana w skrócie jako (...) przejmuje od (...) S.A zobowiązania dotyczące udzielania urlopu. Określono przy tym ilość dni urlopu wypoczynkowego przysługującego odwołującej się za rok 2017 i za rok 2018.

( porozumienie z 30.03.2018r. k 9) .

Poza sporem jest, że stosunek pracy z (...) S.A został rozwiązany bez wypowiedzenia z winy pracodawcy, z uwagi na niedopełnienie obowiązku zapłaty wynagrodzenia za pracę za miesiące od kwietnia do czerwca 2018r.

Odwołująca się od dnia 06.08.2018r. do chwili obecnej jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w L. jako bezrobotna z prawem do zasiłku w okresie od 06.08.2018r. do 31.10.2018r.

(Dowód- zaświadczenie k 34akt ZUS)

Z wyliczeń ZUS wynika, że na dzień rozwiązania stosunku pracy odwołująca się wykazała łącznie 35 lat, 9 miesięcy i 6 dni okresów składkowych i nieskładkowych

( wykaz -akta organu rentowego).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art.2 ust 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U Nr 120, poz. 1252) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1.  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn,

lub

2.  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

W niniejszej sprawie spór nie dotyczył trybu rozwiązania umowy o pracę, natomiast zarzutem wobec odwołującej się jest, że zatrudniona była u ostatniego pracodawcy przez okres krótszy niż 6 miesięcy.

W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie doszło do przejęcia zakładu w trybie art. 23 1 par.1 kodeksu pracy przez nowego pracodawcę, na co wskazuje jednoznacznie treść porozumienia z dnia 30.03.2018r.

Zgodnie z tym przepisem w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

O tym, że taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie świadczy też fakt, że pierwsza umowa o pracę była zawarta na czas określony od 06.10.2017r. do 06.05.2018r., a została rozwiązana za porozumieniem stron i w to miejsce została zawarta w dniu 1.04.2018r. umowa o pracę z drugim podmiotem, na takie samo stanowisko, z takim samym zakresem obowiązków i z takim samym wynagrodzeniem. Odwołująca się wykonywała tę samą pracę, w tym samym miejscu, na tych samych warunkach płacowych, z takim samym zakresem obowiązków, a nowy podmiot przejął wobec niej wszelkie zobowiązania związane z urlopem nie wykorzystanym w pierwszym.

Należy zwrócić przy tym uwagę na bliskie relacje między obiema spółkami, gdyż jedna z nich jest jedynym akcjonariuszem drugiej, obie mają tożsamą siedzibę, obie reprezentowane były przez te samą osobę przy zawarciu porozumienia z 30.03.2018r.

Cytowany art. 23 1 par.1 KP jest normą bezwzględnie obowiązującą i przejęcie w tym trybie pracowników przez nowego pracodawcę następuje z mocy prawa. Nie jest też możliwe uchylenie się od skutków prawnych działania tego przepisów wyniku czynności prawnej np. umowy zawartej między dotychczasowym i nowym pracodawcą.(patrz wyrok SN z 19.10.2010r. IIPK 91/10)

W efekcie należy przyjąć, że stosunek pracy L. W. trwał od 06.10.2017r. do 26.07.2018r. i uległ rozwiązaniu za wypowiedzeniem przez pracownika z winy pracodawcy.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych świadczenie przysługuje po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli uprawniony spełnia ponadto łącznie następujące warunki:

1)nadal jest zarejestrowany jako bezrobotny;

2)w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Ze stanowiska ZUS wynika, że odwołująca się spełnia te warunki.

Skoro ponadto legitymuje się ponad 6 miesięcznym okresem zatrudnienia u pracodawcy o jakim mowa wyżej oraz ukończyła 55 lat i wykazała ponad 30 lat okresów składkowych i nieskładkowych to spełniła wszystkie warunki do uzyskania świadczenia przedemerytalnego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w art. 7 ust. 3.

Odwołująca się wniosek wraz z kompletem dokumentów, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy złożyła w dniu 11.03.2019r., dlatego też Sąd przyznał jej świadczenie przedemerytalne od dnia następnego czyli od 12.03.2019r.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 14 § 2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.