Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V K 208/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – Marta Kornacka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku – E. B., E. W.

w obecności oskarżyciela publicznego Urzędu Celnego w O. W. P., K. M.

po rozpoznaniu w dniach 15.12. 2018 r., 15.01.2019 r. 4.06.2019 r. na rozprawie

sprawy z oskarżenia Urzędu Celnego w O.

przeciwko

1. M. W.

urodzonemu (...) w W.

synowi P. i M. z d. K.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo- przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...). z o.o, urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatów w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust.1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

2. M. G. (1)

urodzonemu (...) w O.

synowi H. i Z. z d. K.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą upoważnioną do działania w imieniu firmy (...) sp. z o.o na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez prezesa zarządu ww. spółki (...), na podstawie umowy serwisowej urządzeń do gier rozrywkowych zawartej dnia 01.09.2015r., urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatu w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust.1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

3. P. O.

urodzonemu (...) w W.

synowi E. i K. z d. T.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...) sp. z o.o na podstawie umowy serwisowej urządzeń do gier rozrywkowych zawartej dnia 01.09.2015r., urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie, umożliwienie eksploatacji ww. urządzeń w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 3, 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

4. B. K.

urodzonemu (...) w O.

synowi A. i I. z d.P.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą upoważnioną do działania w imieniu firmy (...) sp. z o.o urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatu w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

1.  Oskarżonego M. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w wymiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 100 (sto) złotych.

2.  Oskarżonego M. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w wymiarze 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych.

3.  Oskarżonego P. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych.

4.  Oskarżonego B. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w wymiarze 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych.

5.  Na podstawie art.30 § 5 kks orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci automatu do gry (...) H. (...) Nr (...), wraz ze znajdującą się wewnątrz automatu gotówką.

6.  Zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty:

- od oskarżonego M. W. kwotę 1.500 (jeden tysiąc pięćset) złotych,

-od oskarżonego M. G. (1) kwotę 560 (pięćset sześćdziesiąt) złotych,

-od oskarżonego P. O. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych,

-od oskarżonego B. K. kwotę 560 (pięćset sześćdziesiąt) złotych, obciążając oskarżonych pozostałymi kosztami sadowymi w częściach równych t.j. kwotą po 125 (sto dwadzieścia pięć) złotych.

Sygn. akt V K 208/18

UZASADNIENIE

w sprawie M. W.

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 września 2015r. spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., której Prezesem Zarządu w tym czasie był M. W.- zawarła ramową umowę dzierżawy powierzchni ze sklepem (...) M. G. (2), położonym przy ul. (...) w W., reprezentowanym przez M. G. (2). W ramach tej umowy, za czynsz dzierżawny w wysokości 300 złotych, w sklepie został zainstalowany automat o nazwie A. (...) F. nr (...). W dniu 14 września 2015r. funkcjonariusze z Oddziału Celnego w E. Urzędu Celnego w O. ustalili, że w sklepie spożywczo – przemysłowym w W. przy ul. (...) znajduje się automat A. H. M. F. nr (...). Na miejscu kontrolujący przeprowadzili eksperyment procesowy, podczas którego odtworzyli przebieg gry. Stwierdzili, że dostępne na automacie gry posiadają element losowości oraz charakter komercyjny. Ujawnili również, że automat dokonuje wypłat wygranych pieniężnych, jak również to, że do uzyskania możliwości grania na automacie wymagane jest uiszczenie odpłatności za grę. Automat A. H. M. F. nr (...) został zatrzymany, a następnie postanowieniem prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku z dnia 24 czerwca 2016r. został uznany za dowód rzeczowy wraz ze znajdującą się wewnątrz automatu gotówką. Z opinii biegłego wynikało, że zatrzymany automat jest automatem do gry w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadków M. G. (2) ( k. 974v, 715v, 525v, 9-10) , B. W. (k. 975), nadto w oparci o takie dowody jak: protokół z eksperymentu procesowego k. 6-8, protokół przeszukania k. 13-15, pokwitowanie k. 16, protokół oględzin rzeczy k. 17-19, dokumentacja fotograficzna k. 20, umowa dzierżawy k. 34-37, umowa spółki k. 65-66, wypis z KRS k. 79-81, opinia k. 83-88, protokół wyjęcia gotówki k. 113, faktura k. 132, umowa na dostarczenie urządzeń k. 126-131, informacja z Ministerstwa Finansów k. 366.

Oskarżony M. W. nie przyznał się do popełniania zarzuconego mu czynu. Przyznał, że w czasie, kiedy miał popełnić zarzucone mu przestępstwo obowiązywała już znowelizowana ustawa o grach hazardowych, która weszła w życie we wrześniu 2015 r. Podniósł, iż ustawodawca w tej ustawie zagwarantował okres przejściowy wynikający z art. 4, a który to okres obowiązywał od 1.09.2015 r. do 1.07.2016 r., i w tym okresie przedsiębiorcy mieli czas dostosowania się do nowych przepisów. M. W. wyjaśnił, że zapoznał się z przedmiotową nowelizacją przed 3 września 2015 roku, śledził zmiany przepisów, konsultował się z prawnikami w tym zakresie, ustalając, że jego działalność związana z automatami do gier bez koncesji takimi, jak w przedmiotowej sprawie i umieszczanie ich w takich miejscach, będzie także legalna po 3 września 2015 roku. Powoływał się na prywatne opinię, które potwierdzać miały legalność jego działalności z automatami do gier bez koncesji do 1 lipca 2016 roku. Powoływał się nadto na zapadłe orzeczenia organów ścigania i sądów, które w analogicznych sprawach w Polsce umarzały postępowania, powołując się na treść art. 4 ustawy. Podał, iż miał świadomość, że są sprzeczne stanowiska co do posiadania koncesji na prowadzenie gier na przedmiotowych automatach, dodając, że nigdy nie występował do Ministra Finansów o interpretację, czy na przedmiotowe urządzenie do gier wymagana jest koncesja, czy taka działalność podlega ustawie o grach hazardowych. Podał, że nie ubiegał się o uzyskanie koncesji na urządzanie gier na przedmiotowym automacie ( wyjaśnienia k.974v: k. 294-296, 734v-735).

Sąd sceptycznie odniósł się do wyjaśnień oskarżonego, w których próbował on wykazać, że nie był świadomy bezprawności swojego działania z uwagi na brak jasnych i pewnych przepisów w zakresie prowadzonej przez niego działalności, nadto pozostawał w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię przypisanego mu czynu. Zdaniem Sądu przyjęcie przez M. W. takiej interpretacji nie polega na prawdzie i stanowi jedynie obraną przez niego linię obrony.

Na wstępie odwołać się należy do wyroku SN w dnia 19.09.2018 r. ( VKK 415/18, OSNKW 2018/10/71, KZS 2018/12/41, Biul.SN 2018/12/17-18) zgodnie z którym skoro urządzanie gry hazardowej w postaci gry na automatach (art. 1 ust. 2 w zw. z art. 2 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r., Dz. U. z 2018 r., poz. 165 ze zm.) wymaga uzyskania koncesji na kasyno gry (art. 6 ust. 1 tej ustawy), a koncesja taka udzielana jest w odniesieniu do jednego kasyna, prowadzonego w ściśle określonym (geograficznie) miejscu (art. 41 ust. 1, art. 42 pkt 3 i art. 35 pkt 5 tej ustawy), to zachowanie osoby, która nie posiadając koncesji na prowadzenie kasyna podejmuje działanie w postaci urządzania gry na automatach w różnych miejscach (miejscowościach, lokalach), stanowi każdorazowo - od strony prawnokarnej - inny czyn, podjęty z zamiarem naruszenia tych przepisów w każdym z tych miejsc. Uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s., popełnione w innym miejscu, w warunkach czynu ciągłego (art. 6 § 2 k.k.s.), w którym czas jego popełnienia obejmuje czasokres popełnienia czynu z art. 107 § 1 k.k.s., co do którego toczy się jeszcze postępowanie karne skarbowe, nie stanowi w tym późniejszym procesie przeszkody procesowej w postaci powagi rzeczy osądzonej, albowiem nie jest spełniony warunek tożsamości czynów. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że zapadły przeciwko M. W. wyrok SR w Ostrołęce z dnia 26.04.2017 r. w sprawie IIK 161/16 (k. 1049-1060), na jaki powoływał się oskarżony wnosząc o umorzenie postępowania z uwagi na powagę rzeczy osądzonej- pozostaje bez wpływu na prawnokarną ocenę zachowania oskarżonego w niniejszej sprawie.

Okolicznością bezsporną jest to, iż spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., której Prezesem w tym czasie był M. W., w dniu 3 września 2015r. zawarła ramową umowę dzierżawy powierzchni ze sklepem (...) M. G. (2), położonym przy ul. (...) w W., reprezentowanym przez M. G. (2). W ramach tej umowy, za czynsz dzierżawny w wysokości 300 złotych, w sklepie został zainstalowany automat o nazwie A. (...) F. nr (...). W dniu 14 września 2015r. funkcjonariusze z Oddziału Celnego w E. Urzędu Celnego w O. ustalili, że w sklepie spożywczo – przemysłowym w W. przy ul. (...) znajduje się automat A. H. M. F. nr (...). Na miejscu kontrolujący przeprowadzili eksperyment procesowy, podczas którego odtworzyli przebieg gry. Stwierdzili, że dostępne na automacie gry posiadają element losowości oraz charakter komercyjny. Ujawnili również, że automat dokonuje wypłat wygranych pieniężnych, jak również to, że do uzyskania możliwości grania na automacie wymagane jest uiszczenie odpłatności za grę. Automat A. H. M. F. nr (...) został zatrzymany, a następnie postanowieniem prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku z dnia 24 czerwca 2016r. został uznany za dowód rzeczowy wraz ze znajdującą się wewnątrz automatu gotówką. Z opinii biegłego wynikało jednoznacznie, że zatrzymany automat jest automatem do gry w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych. Powyższe zostało ustalone na podstawie spójnych, wzajemnie się uzupełniających i korespondujących ze sobą dowodów tj.: zeznania świadków M. G. (2) ( k. 974v, 715v, 525v, 9-10) i B. W. (k. 975), a także dowodów tj.: protokół z eksperymentu procesowego k. 6-8, protokół przeszukania k. 13-15, pokwitowanie k. 16, protokół oględzin rzeczy k. 17-19, dokumentacja fotograficzna k. 20, umowa dzierżawy k. 34-37, umowa spółki k. 65-66, wypis z KRS k. 79-81, opinia k. 83-88, protokół wyjęcia gotówki k. 113, faktura k. 132, umowa na dostarczenie urządzeń k. 126-131. Zdaniem Sądu brak jest podstaw, by podważać wiarygodność w/w dowodów, kwestionować ich prawdziwość, przy czym sam oskarżony także nie kwestionował powyższych ustaleń. W kontekście natomiast treści wyjaśnień złożonych przez M. W. ( wyjaśnienia k.974v: k. 294-296, 734v-735) ustalić należało, czy oskarżony faktycznie pozostawał w nieświadomości co do bezprawności swojego działania z uwagi na- w jego ocenie- brak jasnych i pewnych przepisów w zakresie prowadzonej przez niego działalności lub czy pozostawał w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię przypisanego mu ostatecznie czynu. Po pierwsze zauważyć należy, iż zarzut stawiany oskarżonemu dotyczy czynu popełnionego dniu 14 września 2015 roku, a więc już po dacie wejścia w życie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych, zmieniającej tę ustawę poczynając od dnia 3 września 2015 roku. Z przepisu art.14 ust. 1 aktualnie obowiązującej ustawy o grach hazardowych wynika, że urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. W przeciwieństwie do ustawy o grach hazardowych obowiązującej przed 3 września 2015 roku, projekt ustawy nowelizującej poddany został procedurze notyfikacji Komisji Europejskiej w dniu 5 listopada 2014 roku ( pod numerem 2014/0537/PL). Przywołany przepis w/w ustawy pozostawił niezmienną dotychczasową zasadę wyłączności urządzania m. in. gier na automatach jedynie w kasynach gry. Zgodnie z treścią stawianego oskarżonemu zarzutu, jego czyn miał polegać na urządzaniu gier na automatach w miejscu do tego nieprzeznaczonym bez wymaganego zezwolenia. Podkreślić zatem należy, iż okoliczność braku notyfikacji nie mogła już w dniu 14 września 2015 roku budzić rozbieżności i wątpliwości interpretacyjnych związanych ze stosowaniem przepisów ustawy o grach hazardowych. Po drugie podnieść trzeba, iż M. W. nie podjął żadnych działań celem ewentualnego wyeliminowania rzekomo posiadanych przez siebie wątpliwości w zakresie prowadzonej działalności. Jak wynika z jego wyjaśnień, a także informacji z Ministerstwa Finansów (k. 366), oskarżony nie zwrócił się do Ministerstwa Finansów o wyjaśnienie rzekomo niejasnych według niego przepisów, co w konsekwencji każe uznać takie zaniechanie ze strony M. W. jako niedochowanie staranności wymaganej od niego, jako podmiotu gospodarczego zajmującego się przedmiotową działalnością zarobkową. Nie bez znaczenia dla prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego pozostaje fakt, że prywatne opinie prawne, na jaki się powoływał (k. 744-782) odnośnie interpretacji art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych, zostały wydane po 14 września 2015 roku, a tym samym nie mogły kształtować przekonania oskarżonego, że w dacie zarzuconego mu czynu prowadzona przez niego działalność gospodarcza była legalna i zgodna z ustawą o grach hazardowych. Nadto mając na uwadze kartę karną oskarżonego (k.1091- 1152) oraz orzeczenia jakie zapadły w sprawie oskarżonego, w tym te na jakie powoływał się sam M. W. (k. 971) zauważyć należy, że w dacie 14 września 2015 roku oskarżony nie mógł być utwierdzony w przekonaniu o dopuszczalności prowadzenia przez niego przedmiotowej działalności bez wymaganego zezwolenia albowiem w tej dacie nie było jeszcze żadnego prawomocnego rozstrzygnięcia dotyczącego oskarżonego, a z którego mógłby wyciągać wnioski, na jakie się powoływał uzasadniając swoje przekonanie o legalności prowadzonej działalności. W świetle powyższego wina umyślna oskarżonego, jego działanie co najmniej w zamiarze ewentualnym - mając na uwadze dokonaną analizę - nie budzi wątpliwości. Tym samym Sąd uznał, że M. W. w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo- przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...). z o.o, urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatów w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust.1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.), w konsekwencji dopuścił się czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks. Kierując się dyrektywami art. 23§1 i 3 kks, jak również ogólnymi dyrektywami wymiaru kary tj. uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, winy sprawcy, sposób popełnienia przestępstwa, motywy i pobudki jakimi kierował się oskarżony - przy uznaniu M. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu - Sąd na podstawie art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazał go na karę grzywny w wymiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 100 (sto) złotych. Za okoliczność obciążającą przyjęto karalność M. W. (karta karna k.1091- 1152), przy czym podkreślić należy, że w dacie popełnienia przedmiotowego czynu oskarżony był osobą niekaraną. Nie bez znaczenia nadto pozostaje fakt, że M. W. tylko w okresie jednego dnia prowadził przedmiotową działalność. Mając jednocześnie na uwadze sytuację majątkową oraz osobistą i rodzinną sprawcy ( wywiady środowiskowe k. 1030-1033, orzeczenie o niepełnosprawności k. 1036, umowa o pracę k. 1042) - stwierdzić należy w świetle okoliczności sprawy, że orzeczona wobec oskarżonego grzywna jest karą w pełni uzasadnioną, która spełni pokładane w niej cele, jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu i niewątpliwie stanowić będzie dolegliwość dla oskarżonego- zgodnie z założeniami, jakie niesie za sobą każda kara. Kierując się postanowieniami art.30 § 5 kks Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci automatu do gry (...) H. (...) Nr (...), wraz ze znajdującą się wewnątrz automatu gotówką. Zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 1.500 (jeden tysiąc pięćset) złotych oraz obciążając go pozostałymi kosztami sadowymi w kwocie 125 (sto dwadzieścia pięć) złotych, Sąd miał na uwadze treść art. 627 kpk w zw. z art. 113§1 kks.