Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott - Sienkiel

Protokolant Marta Kornacka

w obecności Prokuratora (...) I. K.

po rozpoznaniu w dniu 29.04.2019r., 4.06.2019r. na rozprawie

sprawy

1.  K. F. (1)

urodzonego (...) w G.

syna A. i D. z d. B.

oskarżonego o to, że: I. w dniu 22 listopada 2018 r. w W. na ul. (...) ze stacji paliw (...) zabrał celem przywłaszczenia samochód osobowy H. (...) nr rejestracyjny (...) wartości 10000 złotych z zawartością laptopa marki L. wartości 3500 złotych, nawigacji T. T. wartości 500 złotych, oprogramowania do rysowania (...) wartości 13000 złotych, trzech płyt CD z muzyką wartości 105 złotych, okularami przeciwsłonecznymi P. wartości 280 złotych, power bank wartości 80 złotych, pilota do bramy wartości 50 złotych, organizera w skórzanym etui wartości 70 złotych, kurtki skórzanej wartości 250 złotych, plecaka (...) wartości 150 złotych, torby z ubraniami wartości 500 złotych tj. mienia o łącznej wartości 28485 złotych czym działał na szkodę P. Ł. (1)

tj. o czyn z art. 278§1 kk

II. w dniu 28 listopada 2018 r. w miejscowości J. gm. W. w celu osiągniecia korzyści majątkowej doprowadził Ł. P. do niekorzystnego rozporządzania mieniem w kwocie 4000 złotych poprzez wprowadzenie go w błąd w ten sposób, że przy zawieraniu transakcji sprzedaży pojazdu H. (...) nr rej. (...) użył jako autentyczną podrobioną umowę kupna sprzedaży pojazdu mechanicznego H. (...) nr rej. (...) z treści której wynikało, że została zawarta pomiędzy sprzedającym Ł. K. a kupującym K. F. (1) za kwotę 8000 złotych podczas gdy w rzeczywistości do zawarcia takiej umowy nie doszło a P. Ł. (1) nie nakreślił podpisu w rubryce sprzedający

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

III. w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 5 grudnia 2018 r. do 16 stycznia 2019 r. w bliżej nieustalonym miejscu w celu użycia za autentyczny przerobił dokument w postaci książeczki wojskowej Seria: (...) wydanej w dniu 29 marca 2012 r. przez (...) w G. na dane K. S. (1) w ten sposób, że w miejscu na fotografię usunął fotografię K. S. (1) i wkleił swoją

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

IV. w nocy z 29 na 30 listopada 2018 r. w miejscowości J., gmina W. zabrał celem przywłaszczenia samochód osobowy V. (...) nr rej. (...) nr V. (...) (...) wartości 1000 złotych czym działał na szkodę Ł. P.

tj. o czyn z art. 278 §1 kk

2.  R. S. (1)

urodzonego (...) w W.

s. M. i K. z d. B.

oskarżonego o to, że: V. w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 8 grudnia 2018 r. do 10 grudnia 2018 r. w miejscowości S., gmina E. nabył od K. F. (1) pochodzący z zaboru w celu przywłaszczenia samochód osobowy V. (...) o nr rej. (...) nr V. (...) za kwotę 1250 złotych, podczas gdy na podstawie towarzyszących okoliczności w postaci braku dokumentów świadczących o własności pojazdu, braku dowodu rejestracyjnego powinien i mógł przypuszczać, że pojazd został uzyskany za pomocą czynu zabronionego czym działał na szkodę Ł. P.

tj. o czyn z art. 292 § 1 kk

1.  Oskarżonego K. F. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tą zmianą w zakresie czynu zarzucanego w pkt I aktu oskarżenia, że przyjmuje, iż wartość oprogramowania do rysowania (...) nie została ustalona, zaś ogólna wartość skradzionego mienia wyniosła co najmniej 15.484 zł i za to:

- za czyny opisane w pkt I i IV aktu oskarżenia przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw na podstawie art. 278§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 278§1 kk przy zastosowaniu art. 91§1 kk wymierza mu karę na karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia na podstawie art. 270§1 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt III aktu oskarżenia na podstawie art. 270§1 kk skazuje go na karę 4 (cztery) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 85§ 1 i 2kk, art. 86§1 kk, art. 91§2 kk orzeka wobec oskarżonego K. F. (1) karę łączną 2 (dwa) lat pozbawienia wolności.

3.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego K. F. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych: P. Ł. (1) kwoty 5.085 (pięć tysięcy osiemdziesiąt pięć) złotych oraz Ł. P. kwoty 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

4.  Na podstawie art. 44§1 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci umowy kupna- sprzedaży pojazdu mechanicznego H. (...) (k. 58 i 289 akt sprawy) i książeczki wojskowej seria: (...) wydanej na nazwisko K. S. (1) (k. 288 akt sprawy) poprzez pozostawienie w aktach sprawy.

5.  Na podstawie art. 230§2 kpk dowód rzeczowy w postaci tablic rejestracyjnych koloru żółtego z czarnymi napisami (...) zwraca Ł. P..

6.  Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania oskarżonego K. F. (1) w okresie od 16.01.2019r., godz. 10.35 do 25.02.2019r., godz. 10.35.

7.  Oskarżonego R. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 292§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.

8.  Zwalnia oskarżonego K. F. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

9.  Zasądza od oskarżonego R. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt V K 60/19

UZASADNIENIE

na zasadzie art. 423§1a kpk odnoszące się do oskarżonego K. F. (1)

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 listopada 2018r. mieszkaniec W. P. Ł. (1) wybierał się w podróż do G. swoim samochodem marki H. (...) nr rej. (...), koloru bordowego. Przed wyjazdem z miasta udał się na (...) w W., znajdującej się przy ul. (...), aby zatankować paliwo. Po zatankowaniu zostawił uruchomiony samochód przy budynku stacji, a sam poszedł do kasy, aby zapłacić. W samochodzie znajdowały się rzeczy stanowiące własność P. Ł. (1) tj. laptop marki L., nawigacja T. T., trzy płyty CD z muzyką, okulary przeciwsłoneczne (...), power bank, pilot do bramy, organizer w skórzanym etui, kurtka skórzana, plecak (...) i torba z ubraniami oraz należące do jego kolegi oprogramowanie do rysowania (...). Dokumenty pojazdu znajdowały się na półce deski rozdzielczej. W czasie gdy P. Ł. (1) płacił za paliwo, na stację (...) wszedł K. F. (1). Kiedy zobaczył, że P. Ł. (1) oddalił się od samochodu, wsiadł do H. (...) i szybko odjechał nim w kierunku G., zabierając ze sobą wszystkie znajdujące się w pojeździe rzeczy. K. F. (1) w czasie kradzieży samochodu zgubił kopertę, zawierającą szereg dokumentów wystawionych na jego nazwisko. Kopertę tę odnalazł pracownik stacji benzynowej i przekazał ją policji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: wyjaśnienia K. F. k. 507v, zeznania P. Ł. k. 508 – 508v, 8-9, notatkę urzędową k. 2, protokół zatrzymania rzeczy k.3-5, 34-36, 230-232, dowód rzeczowy k. 6, 37, protokół oględzin rzeczy k. 13-14, dokumentację fotograficzną k. 15-17,38-41, protokół okazania k. 210-211.

Po dokonaniu kradzieży samochodu K. F. (1) odwiedził kolegę P. K., u którego pozostał 2 dni. Przyjechał do niego samochodem marki H. (...). K. F. (1) chciał sprzedać P. K. nawigację, ten jednak nie był zainteresowany zakupem. K. F. (1) skontaktował się również z D. G., informując go, że chciałby kupić jakieś auto. D. G. zatelefonował wówczas do swego kolegi Ł. P., mówiąc mu że ma kupca na samochód. Następnie doszło do spotkania K. F. (1) z Ł. P., w miejscu zamieszkania tego drugiego czyli w J. gm. W.. K. F. (1) pojechał tam należącym do niego samochodem marki V. (...) nr rej. (...). W dniu 28 listopada 2018r. K. F. (1) ponownie udał się do tej miejscowości celem sfinalizowania transakcji. Do spotkania doszło na posesji P. B., kolegi Ł. P.. K. F. (1) przyjechał samochodem marki V. (...), zaś towarzyszący mu D. G. przyprowadził H. (...). P. B., który prowadzi warsztat samochodowy, po obejrzeniu V. (...) odradzał Ł. P. jego kupno. Ł. P. zdecydował się jednak dobić transakcji. Zgodnie z nią K. F. (1) sprzedał mu oba samochody, zaś Ł. P. w rozliczeniu oddał mu swój samochód marki R. (...) i dopłacił jeszcze 2700 złotych. Sprzedając samochód marki H. (...) K. F. (1) użył jako autentyczną podrobioną umowę kupna- sprzedaży tego pojazdu z treści której wynikało, że została ona zawarta pomiędzy sprzedającym P. Ł. (1), a kupującym K. F. (1) za kwotę 8.000 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania Ł. P. k. 508v, 63-64, 367-368, D. G. k. 509, 68-69, P. K. k. 509v, 80-81, P. B. k. 509v -510, 382-383, protokół przeszukania, 52-54,55-57, dowody rzeczowe k. 59, 58, kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 65, protokół oględzin rzeczy k. 73-74, protokół okazania k. 88-89, opinia z przeprowadzonych badań dokumentów k. 156-195, zaświadczenie o demontażu pojazdu k. 97 kserokopię dowodu rejestracyjnego k. 98 umowę kupna –sprzedaży k. 371

Po zakupie pojazdu marki R. (...) K. F. (1) skontaktował się telefonicznie z T. P.. Poinformował go, że nabyty przez niego samochód zepsuł mu się w lesie w okolicy poligonu w O. i poprosił go o pomoc. T. P. pojechał po niego i odwiózł go do domu. Samochód pozostał w lesie. Krótko po tym K. F. (1) znów zadzwonił do T. P. prosząc go, by podwiózł go pod Ł.. Twierdził, że musi stamtąd odebrać swego(...). T. P. zgodził się i w dniu 29 listopada 2018r. zawiózł K. F. (1) we wskazane przez niego miejsce. Czekał następnie na niego w swoim samochodzie na drodze. W tym czasie K. F. (1) udał się na posesję P. B., skąd zabrał w celu przywłaszczenia pojazd marki V. (...), który wcześniej sprzedał Ł. P.. Następnie podjechał do T. P., aby zapłacić mu za paliwo. Po rozliczeniu się koledzy pożegnali się i rozjechali do swoich domów.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania T. P. k. 260-262, P. B. k. 509v -510, 382-383, Ł. P. k. 508v, 63-64, 367-368, protokół oględzin miejsca k. 372-373, dokumentację poglądową k. 374, dokumenty samochodu V., k. 392-393

W grudniu 2018r. K. F. (1) spotkał się z K. S. (1). Przyjechał do niego samochodem marki V. (...) i poinformował go, że chce go sprzedać. Wpadł również na pomysł, aby na kilka dni wypożyczyć jakieś auto i żeby w tym samym czasie szukać kupca na V. (...). W tym celu udali się do wypożyczalni samochodów (...) w E.. K. F. (1) poprosił K. S. (1), by wypożyczył pojazd na swoje nazwisko. Ten zgodził się i wypożyczył F. (...) na dwie doby. Po powrocie do domu K. F. (1) poprosił K. S. (1) o dowód osobisty, twierdząc że jest mu potrzebny, gdyż na jego podstawie został wypożyczony samochód. K. S. (1) nie zgodził się i zaoferował mu książeczkę wojskową seria: (...) wydaną w dniu 29 marca 2012 przez (...) w G.. K. F. (1) zabrał dokument, a następnie przerobił go w ten sposób, że w miejscu na fotografię usunął fotografię K. S. (1) i wkleił swoją.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania K. S. k. 508v-509, 218v-219, 283-284, protokół oględzin rzeczy k. 286-287, dowód rzeczowy k. 288, protokół przeszukania k. 93-96.

Oskarżony K. F. (1) w toku rozprawy przyznał się jedynie do popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia. Do popełniania pozostałych czynów nie przyznał się. Wyjaśnił, że od 2015r. leczy się na zaburzenia afektywne dwubiegunowe obecnie w fazie hipomanii, co oznacza, że nie do końca kontroluje swoje zachowanie. Jego zdaniem w chwili popełnienia przestępstwa nie był osobą poczytalną, nie wiedział co robi ( wyjaśnienia oskarżonego k. 507v).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w takim zakresie, w jakim znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym, zarówno w postaci zeznań świadków, jak i zgromadzonych dokumentów. Ustalenia dokonane na jego podstawie wskazują, iż K. F. (1) dopuścił się wszystkich zarzucanych mu czynów.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 278§1 kk polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę. Kradzież jest przestępstwem umyślnym o charakterze kierunkowym, którego można dopuścić się jedynie w zamiarze bezpośrednim - w celu przywłaszczenia (Małgorzata Dąbrowska-Kardas, Piotr Kardas Komentarz do art. 278 Kodeksu karnego Zakamycze 2006 W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 608; A. Marek, Prawo karne..., s. 522; J. Bafia (w:) J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks karny..., s. 253-254).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że K. F. (1) dopuścił się kradzieży zarówno stanowiącego własność P. Ł. (1) pojazdu marki H. (...), o nr rej (...) wraz ze znajdującymi się w nim przedmiotami, jak i samochodu marki V. (...) nr rej. (...), należącego do

Ł. P.. Okoliczności popełnienia tych przestępstw nie budzą wątpliwości. W przypadku pierwszego z czynów K. F. (1) przyznał się do jego popełnienia. Do kradzieży samochodu H. (...) doszło na stacji (...), gdy właściciel auta zostawił je uruchomione jedynie na chwilę ( zeznania P. Ł. k. 508 – 508v, 8-9), a w czasie popełnienia tego czynu sprawca zgubił dokumenty wystawione na jego nazwisko (dowód rzeczowy k. 6). Nadto nagrania z monitoringu nie pozostawiają wątpliwości, że to K. F. (1) był sprawcą kradzież ( dowód rzeczowy 37, dokumentacja fotograficzna k. 38-41). Również świadek P. K. potwierdził, że K. F. (1) odwiedził go w jego miejscu zamieszkania pod koniec listopada 2018r. i przyjechał wówczas samochodem marki H. (...) koloru bordowego, a więc takim samym, jaki został skradziony P. Ł. (3) (zeznania P. K. k. 509v, 80-81).

Odnośnie czynu z pkt IV aktu oskarżenia stwierdzić należy, że nie ma wątpliwości, iż K. F. (1) sprzedał w dniu 28 listopada 2018r. samochód marki V. (...) o nr rej. (...) Ł. P. za kwotę 1000 złotych. Wynika to wprost z zawartej między stronami umowy (kserokopia umowy kupna sprzedaży k. 371) oraz z relacji pokrzywdzonego Ł. P. (zeznania k. 508v, 63-64, 367-368) i innych świadków tej transakcji (zeznania D. G. k. 509, 68-69, P. B. k. 509v -510, 382-383). Po dokonaniu zakupu Ł. P. pozostawił samochód na posesji P. B., a ten następnego dnia stwierdził, że pojazd został skradziony. O tym, że sprawcą kradzieży był K. F. (1) przesądzają zeznania T. P., który potwierdził, że w tym czasie podwiózł go pod Ł.. Zeznał, że K. F. (1) mówił mu, iż musi stamtąd odebrać swegoP.. Jakkolwiek T. P. nie był bezpośrednim świadkiem kradzieży, czekał bowiem na kolegę w innym miejscu, widział jednak, że K. F. (1) wracał właśnie tym samochodem. T. P. pojazd ten był bardzo dobrze znany, bowiem towarzyszył K. F. (1), kiedy ten go kupował jakiś czas wcześniej ( zeznania T. P. k. 260-262). Nadto z zeznań K. S. (1) wynika, że kiedy spotkał się z K. F. (1), ten jeździł V. (...) „na angielskich blachach”. Podał również, że K. F. (1) chciał komuś to auto sprzedać i ostatecznie to zrobił – nabywcą został R. S. (1) (zeznania K. S. k. 508v-509, 218v-219, 283-284, wyjaśnienia R. S. k. 507v-508, 343-344).

Sąd zmienił opis czynu z pkt I a/o wskazując, iż wartość oprogramowania do rysowania F. N. nie została ustalona, zaś ogólna wartość skradzionego mienia wyniosła co najmniej 15.484 zł. Zauważyć należy, że o ile żadna ze stron nie kwestionowała faktu, iż oprogramowanie to zostało skradzione przez K. F. (1), wraz z innymi rzeczami znajdującym się w tym czasie w samochodzie P. Ł. (1), jednak wskazywana przez pokrzywdzonego wartość oprogramowania nie jest oczywista. P. Ł. (1) nie przedstawił żadnego dokumentu, który pozwoliłby na przyjęcie, iż jego wartość wynosiła 13.000 zł, jednocześnie nie udało się na tę okoliczność przesłuchać właściciela programu. W tej sytuacji, uwzględniając wartość samochodu (10.000 zł) i innych skradzionych przez oskarżonego przedmiotów Sąd uznał, iż łączna wartość skradzionego mienia wyniosła co najmniej 15.484 zł.

Z uwagi na to, że opisane w pkt I i IV a/o zachowania K. F. (1) wyczerpują znamiona tego samego czynu zabronionego, a nadto zostały popełnione z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, uznać należało że zachodzą warunki do przyjęcia tzw. ciągu przestępstw (art. 91 kk).

Czynność sprawcza art. 286§1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Stronę podmiotową oszustwa z § 1 stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe ("w celu osiągnięcia korzyści majątkowej"). Oszustwo określone w §1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem. Zachowanie sprawcy polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w jeden z dwóch wymienionych sposobów: przez wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd (tzw. oszustwo czynne) oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy.

Przedmiotem ochrony czynu określonego w art. 270§1 kk jest publiczne zaufanie do dokumentów, a ściślej mówiąc do ich autentyczności i rzetelności, co stanowi podstawowy warunek pewności obrotu prawnego. Definicję dokumentu zawiera art. 115 § 14 kk. Dokumentem jest przedmiot lub zapisany nośnik informacji. Konstytutywną cechą wszystkich dokumentów jest to, że z każdym z nich jest związane określone prawo albo ze względu na zawartą w nim treść stanowi on dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Znamiona czasownikowe przestępstwa określonego w § 1 art. 270 kk (zwanego fałszem materialnym dokumentu) wyrażono określeniami: "podrabia", "przerabia", "używa". Przez pojęcie użycia dokumentu należy rozumieć wykorzystanie go w obrocie prawnym, w funkcji właściwej dla dokumentu autentycznego. Czyn ten polega na posłużeniu się w obrocie prawnym falsyfikatem albo przerobioną treścią dokumentu zgodnie z celem, do którego miał służyć dokument autentyczny. A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 6, Warszawa 2019 .

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że K. F. (1) swoim zachowaniem dopuścił się również czynu z pkt II a/o. Niewątpliwie wprowadził w błąd Ł. P., nabywcę samochodu marki H. (...) nr rej (...), że jest właścicielem tego samochodu i, że zakupił go w drodze umowy kupna – sprzedaży od P. Ł. (4) za 8000 zł, skoro do zawarcia takiej umowy nie doszło. Dokument, którym K. F. (1) się posłużył podczas transakcji był podrobiony, co wynika wprost z opinii z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów. Biegły wskazał, że podpis, który figurował w pozycji „sprzedający” na umowie kupna –sprzedaży pojazdu marki H. (...), zawartej między sprzedającym P. Ł. (1) i kupującym K. F. (1), nie należał do P. Ł. (1) ( opinia z przeprowadzonych badań dokumentów k. 156-195) Zdaniem Sądu opinia ta nie budzi żadnych zastrzeżeń, jest ona bowiem pełna i rzetelna oraz znajduje oparcie w wiedzy specjalistycznej.

K. F. (1) posługując się tym dokumentem, wykorzystał go, w funkcji właściwej dla dokumentu autentycznego. Jednocześnie doskonale wiedział, że autentyczny nie jest, skoro pochodził z kradzieży dokonanej przez niego osobiście. Wprowadzenie w błąd Ł. P. co do stanu prawnego kupowanego przez niego samochodu było łatwe również z tego powodu, że K. F. (1) dysponował dokumentami H. (...), gdyż w chwili kradzieży znajdowały się one w środku pojazdu (zeznania P. Ł. k. 508 – 508v, 8-9)

Istota przerobienia dokumentu, o którym mowa w art. 270§1 kk polega na nieuprawnionym wprowadzeniu jakichkolwiek zmian do autentycznego dokumentu. Przedmiotem czynu jest autentyczny dokument, na który oddziałuje sprawca. W literaturze wśród sposobów przerobienia dokumentu wyszczególniono: zmianę treści dokumentu przez dopiski, przekreślenia, uzupełnienia, wywabienia pewnych ustępów lub słów, zmiany albo przekreślenia podpisu, modyfikację w zakresie znaków przestankowych, co może wpłynąć na sens wypowiedzi zawartej w dokumencie. Przerobieniem jest także zamiana fotografii wklejonej w dokumencie. A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 6, Warszawa 2019 . Podmiotowym znamieniem przestępstwa podrobienia lub przerobienia dokumentu jest działanie sprawcy w celu użycia go jako autentycznego. Jest to zatem przestępstwo kierunkowe.

Książeczka wojskowa, należąca do K. S. (1), została przerobiona poprzez wklejenie do niej zdjęcia innej osoby. Na sprawstwo K. F. (1) w tym zakresie wskazuje to, że dokument ten został przekazany przez K. S. (1) bezpośrednio do rąk oskarżonego, na jego wyraźną prośbę. Nie znajdował się więc wcześniej w posiadaniu innych osób. Nadto został odnaleziony w rzeczach zatrzymanych u K. F. (1), wśród których znajdowała się również książeczka wojskowa oskarżonego i w której brakowało jego fotografii. Znaleziono również oderwane z książeczki zdjęcie K. S. (1) ( protokół oględzin rzeczy k. 286-287, dowód rzeczowy k. 288, protokół przeszukania k. 93-96).

Zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków uznać należy za wiarygodne, gdyż są logiczne, spójne i korespondują z zebranymi w sprawie dokumentami, a także z opinią biegłego z zakresu badań dokumentów. Relacje świadków i pozostałe dowody układają się w spójną całość, zgodną z ustalonym w sprawie stanem faktycznym.

Niewiele do sprawy wniosły zeznania E. S. (1), której wiadomo było jedynie tyle, że jej brat K. wypożyczył samochód oraz pożyczył od niej jej telefon komórkowy (zeznania E. S. k. 546-546v, 243). Podobnie ocenić należało zeznania R. D., pracownika wypożyczalni samochodów (...) (k. 359), który potwierdził, że K. S. (1) wypożyczył samochód marki F. (...), A. P. ( zeznania k. 60-61), która zeznała że jej syn istotnie był w posiadaniu samochodu marki H. (...). Nadto W. M. zeznawał na temat okoliczności zakupu od R. S. (1) części z V. (...) ( zeznania k. 233-234), L. K. – na temat okoliczności przekazania mu do demontażu samochodu marki R. (...) (zeznania k. 248), zaś A. R. podał, iż K. F. (1) oferował mu do sprzedaży V. (...) na przełomie listopada i grudnia 2018r. Z uwagi na to, że nie podał daty, kiedy miało to miejsce, nie można przyjąć bez żadnych wątpliwości, iż miało to miejsce po dokonanej przez oskarżonego kradzieży tego pojazdu (zeznania k. 266-267). M. S. był świadkiem zakupu V. (...), dokonanego przez jego kolegę R. S. (1) (zeznania k.250)

Wina oskarżonego K. F. (1), zdaniem Sądu, nie budzi wątpliwości. Oskarżony w toku postępowania sądowego twierdził, że leczy się psychiatrycznie i że w czasie popełnienia czynów zabronionych z powodu choroby nie był w stanie kontrolować swojego zachowania. W aktach sprawy znajduje się dokumentacja medyczna z której wynika, że K. F. (1) istotnie leczył się w związku z rozpoznaniem zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (dokumentacja medyczna k. 116-121, 455-456, 487-489, 500-506). Jednak z treści opinii sądowo – psychiatrycznej, sporządzonej w niniejszej sprawie wynika, że biegli nie rozpoznali u niego choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego czy organicznych zaburzeń osobowości i zdaniem biegłych w dacie czynów zdolność rozpoznania ich znaczenia przez oskarżonego i zdolność pokierowania swoim postępowaniem nie była zaburzona. Biegli rozpoznali u K. F. (1) cechy mieszanych zaburzeń osobowości, za czym przemawiały słabo wykształcona sfera uczuciowości wyższej, brak zdolności do wyciągania praktycznych wniosków z dotychczasowych doświadczeń życiowych, chwiejność emocjonalna, a także zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji (opinia k. 425-430). Sąd nie znalazł podstaw do powołania innych biegłych uznał bowiem, że opinia ta nie budzi wątpliwości, gdyż zawiera logiczne wnioski oraz przekonywujące ich uzasadnienie. Biegli zapoznali się z przebiegiem leczenia oskarżonego w (...) w W. w 2016r. i znane im było dokonane wówczas rozpoznanie choroby. Nadto nie pojawiły się żadne nowe okoliczności, które uzasadniałyby dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii psychiatrycznej. Wskazać również należy że od chwili, gdy K. F. (1) zaczął leczyć się w (...) w W. w 2016r, był również opiniowany w innych postępowaniach karnych, nigdy jednak nie rozpoznano u niego choroby psychicznej. Dotyczy to również opinii sądowo – psychiatrycznej, którą sporządzono w dniu 15.12.2018r. w postępowaniu karnym wykonawczym sygn. akt II Ko 162/18, a więc w okresie zbliżonym do czasookresu, w którym dopuścił się czynów zabronionych w przedmiotowej sprawie. Biegli powołani w sprawie II Ko 162/18 (innych skład osobowy niż opiniujący oskarżonego w przedmiotowej sprawie) również nie stwierdzili u badanego choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, stwierdzili u niego natomiast zespół uzależnienia mieszanego i mieszane zaburzenia osobowości z rysem chwiejności emocjonalnej (opinia k. 318-324, 325-329).

Przy wymiarze kar orzeczonych wobec oskarżonego K. F. (1) Sąd wziął pod uwagę stopień jego zawinienia oraz stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów. Zachowanie oskarżonego ocenić należy jako wysoce naganne, bez motywacji zasługującej na uwzględnienie. Przestępstwa popełnione zostały w sposób zuchwały, co szczególnie dotyczy kradzieży samochodu na szkodę P. Ł. (5), dokonanej niemal na oczach pokrzywdzonego oraz kradzieży auta sprzedanego Ł. P. już pierwszej nocy po przeprowadzonej transakcji. Zachowanie oskarżonego wskazuje na całkowite lekceważenie porządku prawnego. Bacząc na przywołane okoliczności i jednocześnie mając na uwadze uprzednią trzykrotną karalność oskarżonego za przestępstwa przeciwko mieniu (karta karna - k. 86-87), Sąd za adekwatną uznał karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności -za czyny opisane w pkt I i IV aktu oskarżenia, karę 8 miesięcy pozbawienia wolności- za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia, karę 4 miesięcy pozbawienia wolności- za czyn opisany w pkt III aktu oskarżenia. Jednocześnie Sąd na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk, art. 91§2 kk stosując zasadę częściowej absorpcji, wymierzył oskarżonemu K. F. (1) karę łączną 2 lat pozbawienia wolności. W doktrynie przyjęty jest pogląd, że sąd przy wymiarze kar jednostkowych powinien oceniać przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów i stopień winy sprawcy, natomiast decydując o zasadach łączenia tych jednostkowych kar i wymiarze kary łącznej powinien brać pod uwagę głównie dyrektywy prewencyjne. Kara łączna stanowi bowiem syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego reakcją na popełnione czyny (Jacek Giezek komentarz do art.86 kk, Komentarz Lex 2012 ). Za zasadą częściowej absorpcji przemawiała z jednej strony bliska więź czasowa między przestępstwami, z drugiej- różnorodzajowość naruszonych dóbr (mienie oraz wiarygodność dokumentów) oraz okoliczność, że pokrzywdzonymi przestępstwami stały się 3 osoby.

Na podstawie art. 46§1 kk orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. Ł. (1) kwoty 5.058 zł oraz Ł. P. kwoty 5.000 złotych.

Warunkiem orzeczenia tego środka kompensacyjnego jest powstanie szkody w wyniku popełnienia przestępstwa i jednocześnie materialną podstawą takiego orzeczenia musi być zawsze istnienie szkody w chwili orzekania. Oznacza to zatem, że obowiązek naprawienia szkody przez oskarżonego dotyczy tylko szkody, której nie naprawiono i sąd - orzekając na podstawie art. 46§1 kk - musi mieć na względzie rozmiar już naprawionej szkody" (wyr. SN z 24.8.2016 r., V KK 171/16, niepubl.); Kodeks karny. Komentarz pod red. Prof. dr hab. Ryszarda Stefańskiego rok 2019

Na kwotę należną P. Ł. (1) złożyła się wartość skradzionego i nieodzyskanego mienia tj. laptopa marki L. wartości 3500 złotych, nawigacji T. T. wartości 500 złotych, trzech płyt CD z muzyką wartości 105 złotych, okularami przeciwsłonecznymi P. wartości 280 złotych, power bank wartości 80 złotych, pilota do bramy wartości 50 złotych, organizera w skórzanym etui wartości 70 złotych, torby z ubraniami wartości 500 złotych. Nie wliczono wartości samochodu (10.000 złotych), kurtki skórzanej (250 złotych) i plecaka J. (...) (150 złotych), które pokrzywdzony odzyskał (pokwitowanie k. 76, 358) oraz oprogramowania do rysowania F., którego wartość nie została ustalona i jednocześnie nie należało ono do P. Ł. (1), tylko do jego kolegi. Na kwotę należną Ł. P. złożyła się wartość samochodów, których nie odzyskał. Samochód marki V. (...) został sprzedany R. S. (1), który rozebrał go na części (wyjaśnienia k. 343-344), zaś pojazd marki R. (...) został zezłomowany (zaświadczenie o demontażu pojazdu k. 97)

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania oskarżonego K. F. (1) w okresie od 16.01.2019r., godz. 10.35 do 25.02.2019r., godz. 10.35.

Na podstawie art. 44§1 kk Sąd orzekł obligatoryjny środek karny w postaci przepadku dowodów rzeczowych w postaci w postaci umowy kupna- sprzedaży pojazdu mechanicznego H. (...) i książeczki wojskowej seria: (...) wydanej na nazwisko K. S. (1), poprzez ich pozostawienie w aktach sprawy.

Na podstawie art. 230§2 kpk zwrócono Ł. P. dowód rzeczowy w postaci tablic rejestracyjnych koloru żółtego z czarnymi napisami (...), jako że stał się on zbędny dla postępowania karnego.

Na zasadzie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych. Mając na względzie fakt, że oskarżony jest osobą bezrobotną, a w perspektywie ma do odbycia karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat, Sąd doszedł do przekonania, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego w tej sytuacji zbyt uciążliwe.

W., dnia 17.06.2019r.