Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. K. kwotę 18.500,00 złotych (osiemnaście tysięcy pięćset złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 października 2017 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  koszty procesu wzajemnie znosi,

IV.  nie obciąża stron kosztami sądowymi wyłożonym przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 1496/17

UZASADNIENIE

Powódka E. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 38.500,- złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 października 2017 roku do dnia zapłaty. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania twierdziła, że w dniu 17 listopada 2016 roku na placu manewrowym dworca (...) przy ul. (...) w S. doszło do zdarzenia, w trakcie którego, kierujący autobusem marki V. o nr. rej. (...) W. L. potrącił powódkę prawym bokiem pojazdu powodując u niej obrażenia ciała w postaci złamania kości przyśrodkowej goleni lewej z przemieszczeniem oraz ogólnych potłuczeń ciała, które naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową udzieloną przez pozwanego. Kwota dochodzona pozwem stanowi różnicę pomiędzy kwotą 45.000,- złotych, której domaga się powódka, a kwotą 6.500,- złotych dotychczas wypłaconą przez pozwanego.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie opisane w pozwie co do zasady i wypłacił na rzecz powódki kwotę 6.500,- złotych tytułem zadośćuczynienia. Zdaniem pozwanego dotychczas wypłacone odszkodowanie jest adekwatne do odniesionych przez powódkę obrażeń ciała i doznanej krzywdy oraz w pełni wyczerpuje roszczenia z tego tytułu.

W zakresie odsetek pozwany żądał ich ewentualnego zasądzenia od dnia wyrokowania, jako dnia ustalenia odszkodowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 listopada 2016 roku na placu manewrowym dworca (...) przy ul. (...) w S. doszło do zdarzenia, w którym kierujący autobusem marki V. o nr. rej. (...) W. L. potrącił powódkę E. K.. W chwili zdarzenia była ona 17 - letnią uczennicą szkoły średniej. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Wina sprawcy wypadku została ustalona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26 czerwca 2017 roku w sprawie(...), wobec którego orzeczono warunkowe umorzenie postępowania na okres 1 roku tytułem próby.

(dowód: bezsporne, akta (...)Sądu Rejonowego w Szczytnie)

Powódka w dniu 17 listopada 2016 roku po zdarzeniu zgłosiła się do Zakładu Opieki Zdrowotnej w S., gdzie w wyniku przeprowadzonych badań RTG stwierdzono u niej złamanie podudzia łącznie ze stawem skokowym. Tego samego dnia trafiła do Wojewódzkiego (...) w O. gdzie w dniu 22 listopada 2016 roku został przeprowadzony u niej zabieg operacyjny polegający na otwartym nastawieniu złamania kostki przyśrodkowej goleni lewej ze stabilizacją przy pomocy popręgu (2 groty K, drut chirurgiczny, wkręt korowy). Powódka w dniu 25 listopada 2016 roku została wypisana ze szpitala z zaleceniami chodzenia o kulach, ćwiczenia palców oraz zakazu obciążania kończyny w gipsie.

(dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego oddział ortopedyczno-urazowy Wojewódzkiego (...) z dnia 25 listopada 2016 roku k. 11-12, karta informacyjna świadczenia udzielone w Izbie Przyjęć Zakładu Opieki Zdrowotnej w S. z dnia 17 listopada 2016 roku k. 13)

W okresie od 30 stycznia 2017 roku do 03 listopada 2017 roku korzystała z zabiegów rehabilitacyjnych w Centrum Rehabilitacyjno-Edukacyjnym w Ś.. Były to zabiegi laseroterapii punktowej, ćwiczenia wspomagające stawu skokowego lewego oraz indywidualna praca z pacjentem poprzez ćwiczenia.

(dowód: zaświadczenie Centrum Rehabilitacyjno-Edukacyjnego w Ś. z dnia 03 listopada 2017 roku k. 29)

W dniu 24 października 2017 roku powódka została przyjęta do Zespołu Oddziałów (...) w M. z powodu wygojonego złamania kostki przyśrodkowej lewej, które wymagało przeprowadzenia zabiegu operacyjnego w postaci usunięcia zespolenia. Zabieg został wykonany w dniu 25 października 2017 roku i następnego dnia powódka została wypisana do domu w stanie ogólnym dobrym.

(dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego Zespołu Oddziałów (...) w M. k. 19-20)

W dniu 26 września 2017 roku poszkodowana zgłosiła szkodę pozwanemu towarzystwu ubezpieczeń wzywając o zapłatę kwoty 45.000,- złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną szkodę. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany w dniu 26 października 2017 roku wypłacił świadczenie w łącznej kwocie 6.150,- złotych.

(dowód: zgłoszenie szkody z dnia 26 września 2017 roku k. 21-22, decyzja z dnia 26 października 2017 roku k. 23-26)

Powódka od chwili wypadku odczuwa szereg dolegliwości tj. przy schodzeniu po schodach ma problem z poruszaniem się, kostka nie zgina się tak jak powinna, nie może nosić butów na obcasie, boi się miejsc zatłoczonych. Przed zdarzeniem była bardzo aktywna jeździła na rolkach, na rowerze. Obecnie tego nie robi z uwagi na lęk przed wywróceniem się. Do chwili obecnej ma problemy z chodzeniem, robi się jej duszno, kręci się jej w głowie.

(dowód: zeznania świadka M. K. 00:03:16-00:41:55, zeznania świadka P. K. 41:55-56:08, zeznania powódki 00:57:20-01:23:33 znajdujące się na płycie CD k. 71)

W wyniku zdarzenia powódka doznała łącznego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 10%. Przez pierwsze 6 tygodni po zdarzeniu odczuwała dolegliwości bólowe o dużym nasileniu potem do zakończenia leczenia dolegliwości słabsze. Przez okres 4 miesiące nie chodziła do szkoły. W wyniku wypadku nie jest wykluczone, że w przyszłości u powódki może rozwinąć się choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego. Powódka ma trudności w uprawianiu sportów. Aktualnie jej leczenie zostało zakończone.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej (...) z dnia 28 stycznia 2019 roku k. 127-132)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie w części.

Dokonując powyższego rozstrzygnięcia Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, których prawdziwości nie kwestionowano oraz na zeznaniach powódki, świadków M. K. i P. K., gdyż były one spójne, logiczne, korespondowały z powyższym materiałem dowodowym, a w bezpośrednim kontakcie brzmiały przekonująco.

Sąd nie podzielił opinii biegłego sądowego z zakresu (...), gdyż treść opinii budziła uzasadnione wątpliwości. Opinia zasadnicza zawierała omyłki i wymagała wyjaśnienia. Sporządzając opinię uzupełniającą, w odpowiedzi na zarzuty do opinii złożone przez pełnomocnika powódki biegły M. S., zamiast skupić się na rzeczowym ustosunkowaniu się do zarzutów , wdał się w emocjonalną polemikę z pełnomocnikiem powódki , co czyni opinię nieobiektywną. Wystarczy przytoczyć w tym zakresie sformułowania biegłego które dyskwalifikują opinię takie jak : „Nie wiem jednak skąd wymysł pełnomocnika … ” „pewnie to brak elementarnej wiedzy pełnomocnika w tym zakresie .. (k.101). Podobnie sarkastyczny dopisek pod adresem pełnomocnika strony „ gratuluję” (k. 102) , czy fragment wykraczający poza opinię będący wprost personalną polemiką z pełnomocnikiem strony : „ zanim pełnomocnik napisze jak biegły w pośpiechu i bez zapoznania się z aktami podchodzi do sprawy , niech sam zapozna się ze swoimi stwierdzeniami o leczeniu , które trwało ponad dwa lata i dopiero ma się zakończyć, co jest sprzeczne z dokumentacją i twierdzeniami jego klientki, czyli jego zarzuty nie dotyczą Powódki, tylko z pewnością innej osoby , a pismo było sporządzone nie do tej sprawy a do sprawy osoby , która doznała urazu w styczniu 2016r.” ( k. 102).

W tych warunkach konieczne było powołanie innego biegłego do wydania opinii merytorycznej a zarazem wolnej od emocjonalnego stosunku do przedmiotu sprawy i uczestników procesu.

Sąd podzielił opinię biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej (...). Złożona przez biegłego sądowego opinia była logiczna , należycie uzasadniona i wyważona. Biegły w pełni odpowiedział na postawione mu pytania , nie wykraczając przy tym poza przedmiot opinii.

W sprawie niniejszej kwestia odpowiedzialności pozwanego co do zasady była bezsporna. Pozwany przyjął zgłoszenie szkody od powódki i przystąpił do jej likwidacji wypłacając kwotę 6500 złotych tytułem odszkodowania. Spór pomiędzy stronami dotyczył przede wszystkim wysokości dochodzonego przez powódkę zadośćuczynienia.

W związku z tym, że sprawca szkody ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie, odpowiedzialność cywilna, zgodnie z art. 805 § 1 k.c. i 822 § 1 k.c., spoczywa na pozwanym Towarzystwie (...) S.A. w W..

Zgodnie z art. 445 §1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. sąd może przyznać osobie poszkodowanej tj. osobie, która doznała uszkodzenia ciała lub której zdrowie uległo rozstrojowi, zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, celem zadośćuczynienia pieniężnego jest przede wszystkim złagodzenie cierpień i towarzyszących im ujemnych uczuć związanych z uszkodzeniem ciała i rozstrojem zdrowia. Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględnić przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (por. orzeczenie SN z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 681/98, OSNAP 2000/16/626).

Zgodnie z przyjętym w doktrynie i ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, zadośćuczynienie winno mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny. Jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać wartość ekonomicznie odczuwalną. Zadośćuczynienie powinno być środkiem pomocy dla poszkodowanego i pozostawać w odpowiednim stosunku do rozmiaru krzywdy i szkody niemajątkowej. Na krzywdę poszkodowanego składają się z kolei cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi i nieodwracalnymi (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1985 r., II CR 94/85).

Wskazać należy, że powódka w wyniku wypadku z dnia 17 listopada 2016 roku doznała obrażeń ciała, które skutkowały bolesnym procesem leczenia. Potwierdziła opinia biegłego oraz zeznania świadków i samej powódki. W świetle opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej (...) powódka doznała istotnego uszczerbku na zdrowiu. Przez okres 6 tygodni odczuwała dolegliwości bólowe o dużym nasileniu oraz przez 4 miesiące nie mogła chodzić do szkoły. Zwrócić należy uwagę na młody wiek powódki oraz to, że przed wypadkiem była osoba bardzo aktywną, jeździła na rowerze i na rolkach, obecnie ma trudności w uprawianiu tych sportów. Biegły nie wykluczył również, że w przyszłości u powódki może rozwinąć się choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego.

Jak zeznała sama powódka i świadkowie M. i P. K. wypadek dla powódki jako osoby młodej miał dotkliwe skutki. Przez długi czas zmagała się z bólem, miała kłopoty z poruszaniem się. Dodatkowo musiała przejść 2 zabiegi operacyjne oraz poświęcić długi czas na rehabilitację by wrócić do w miarę optymalnej sprawności. Nie bez znaczenia jest również fakt, że skutkiem wypadku była 4 miesięczna nieobecności w szkole. Zaznaczyć przy tym należy, że na nodze powódki pozostała blizna pooperacyjna, która dla młodej kobiety z całą pewnością powoduje znaczny dyskomfort. Powódka wiarygodnie zeznawała iż odczuwa wstyd przed pokazywaniem nogi z blizną. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków, którzy mówili o lękach powódki dotyczących miejsc zatłoczonych gdzie miał miejsce wypadek. Zdaniem Sądu taka reakcja jest naturalna i w świetle zasad doświadczenia życiowego, należy uznać za usprawiedliwiony okolicznościami samego zdarzenia jak i urazem jakich powódka w wyniku tego zdarzenia doznała.

Z powyższych względów w ocenie Sądu należna powódce kwota tytułem zadośćuczynienia winna wynosić 25.000 zł. Zadośćuczynienie takie jest odpowiednie do skali krzywdy powódki, jej cierpień fizycznych oraz uwzględnia pośrednio stopień uszczerbku na zdrowiu.. Pozostaje ta suma w odpowiedniej relacji do aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa. Sąd miał przy tym na względzie, że pozwany - w ramach prowadzonego postępowania likwidacyjnego – wypłacił powódce zadośćuczynienie w wysokości 6500 zł.

Na podstawie art. 817 § 1 kc w zw. z art. 481 § 1 kc, art. 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) należało zasądzić odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty 18500 zł od dnia 27 października 2017 roku do dnia zapłaty (pkt. I wyroku), ponieważ pozwany pozostawało w opóźnieniu, jeśli chodzi o spełnienie świadczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu od wskazanego dnia. Zgłoszenie szkody miało miejsce w dniu 26 września 2017 roku. Wypłata odszkodowania w pełnej wysokości winna nastąpić co do zasady w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie (art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Pozwany nie wykazał, żeby zaszły jakiekolwiek okoliczności uniemożliwiające mu prawidłowe oszacowanie wysokości szkody i wypłatę odszkodowania we wskazanym terminie. Działalność ubezpieczeniowa ma charakter profesjonalny i dlatego zakład ubezpieczeń winien był w zakreślonym terminie przeprowadzić postępowanie likwidacyjne i korzystając z wyspecjalizowanej kadry prawidłowo wyliczyć należne odszkodowanie w określonym ustawą terminie, z czego się nie wywiązał w odpowiednim zakresie. Nie ma również żadnego uzasadnienia żądanie przez pozwanego zasądzenia odsetek od dnia wyrokowania. Byłoby to uzasadnione, gdyby na wysokość odszkodowania wpływ miały okoliczności zaistniałe po dacie zgłoszenia roszczenia. Jeśli zaś znane lub dające się ustalić okoliczności mające wpływ na jego wysokość istniały w dacie zgłoszenia roszczenia i już wówczas było ono uzasadnione, stan opóźnienia powstaje od daty, kiedy świadczenie powinno być spełnione. Nie jest tak, że obowiązek zapłaty odszkodowania powstaje dopiero z chwilą wydania lub uprawomocnienia się orzeczenia sądowego. Nie ma bowiem żadnych przeszkód ku temu, by, co do zasady, roszczenia o zapłatę odszkodowania były rozpoznawane i uwzględniane na drodze pozasądowej (tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 8.10.2015r., I ACa 436/15, Lex nr 1927625).

Powództwo w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu (pkt II).

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., mając na względzie, że wobec częściowego uwzględnienia powództwa koszty powinny zostać wzajemnie zniesione. (pkt III).

W pkt IV wyroku Sąd nie obciążył stron kosztami sądowymi wyłożonymi przez Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S. (...)