Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2019 r. w S.

odwołania Z. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 12 marca 2018 r. Znak (...)- (...)/15

w sprawie Z. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo Z. L. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od dnia 02 lutego 2018 roku do dnia 31 stycznia 2021 roku.

UZASADNIENIE

Decyzją z (...)2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.6 ust.1 pkt 6 i art.17 ustawy z 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych odmówił Z. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową stwierdzając, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył Z. L. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Wskazał, że w dalszym ciągu jest niezdolny do pracy, gdyż schorzenie dermatologiczne, na które cierpi uniemożliwia mu podjęcie pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Czynniki drażniące, które wywołują u niego reakcję alergiczną takie jak barwniki, lakiery, kleje, metale kolorowe są obecne wszędzie wokół (odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 5 marca 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony Z. L. do (...). uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową (decyzja z 11 października 2016r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 1 lutego 2018r. k.402-403 akt rentowych). W dniu 12 grudnia 2017r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową na dalszy okres (wniosek k.411-412 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu 23 stycznia 2018r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 23 stycznia 2018r. k.414 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 5 marca 2018r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.53 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 5 marca 2018r. k.416 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją 12 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności w związku z chorobą zawodową na dalszy okres (decyzja z 12 marca 2018r. k.417 akt rentowych).

Ubezpieczony ma (...)i wykształcenie zawodowe mechanik-kierowca. Przez 7 lat (w latach 1977-1984) ubezpieczony pracował w swoim zawodzie – jako mechanik pojazdów, a następnie jako mechanik maszyn i narzędzi rolniczych odpowiednio w Przedsiębiorstwie (...) w M. i Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. (świadectwa pracy k.5-6 akt rentowych). Od 7 maja 1984r. do 6 listopada 1992r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Spółdzielni (...) w K.. W powyższej Spółdzielni ubezpieczony pracował przy produkcji opakowań tekturowych, a przez ostatnie 3 lata tego zatrudnienia na stanowisku obuwnika montażysty (zaświadczenie k.7 i 28 akt rentowych). W okresie powyższego zatrudnienia rozpoznano u ubezpieczonego wyprysk zawodowy rąk uznając to schorzenie za chorobę zawodową (adnotacja - orzeczenie z 9 listopada 1992r. k.12 akt rentowych). Ubezpieczony był uprawniony do renty z związku z chorobą zawodową od 6 maja 1993r. (pierwsza decyzja o ustaleniu prawa do renty k.33 akt rentowych). W okresie pobierania renty ubezpieczony pracował okresowo na auto-złomie. Obecnie ubezpieczony pracuje jako kierowca samochodu – śmieciarki, przy czym w zależności od potrzeb kieruje samochodem odbierającym śmieci bądź też obok kierowania samochodem ładuje śmieci na samochód. Śmieci odbierane są z prywatnych posesji. Wśród odbieranych odpadów występują farby, kleje, części metalowe (wyjaśnienia ubezpieczonego k.64-64v akt sprawy).

Ubezpieczony cierpi na wyprysk alergiczny zawodowy na chrom, kobalt, neomycynę i (...) (silnie uczulający związek chemiczny występujący m.in. w preparatach barwiących). Zmiany skórne powstające na skutek kontaktu skóry z alergenami mają tendencję do nawracania, nawet wówczas, gdy ubezpieczony nie ma kontaktu z alergenami. Ubezpieczony pozostaje pod opieką lekarza dermatologa. K. był hospitalizowany z powodu wyprysku alergicznego. Leczenie skutkowało kilkumiesięcznymi (3-4 miesiące) okresami remisji. Dodatkowo ubezpieczony cierpi na tzw. bielactwo skóry (bez związku z zatrudnieniem). Ubezpieczony nie może wykonywać pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami obuwnika-montażysty oraz kierowcy-mechanika narażającej na kontakt z alergenami - chrom, kobalt, neomycyna, (...), a także w gorącym klimacie i w narażeniu na słońce. Powyższe powoduje, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 stycznia 2021 rok (opinia biegłej z zakresu medycyny pracy L. M. k.69-71 akt sprawy oraz częściowo opinia biegłej z zakresu dermatologii J. P. – opinia podstawowa k.44-45 i opinia uzupełniająca k.52 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego Z. L. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.6 ust.1 pkt 6 ustawy z 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j.: Dz.U. z 2019r., poz.1205) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek choroby zawodowej. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - znajdującej w myśl art.17 ust.1 w/w ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych odpowiednie zastosowanie przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy przewidzianej w tej ustawie - osobą niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W świetle powyższych uregulowań rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową wymagało ustalenia, czy po 31 stycznia 2018r. ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową w postaci wyprysku kontaktowego zawodowego. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłej z zakresu medycyny pracy w osobie L. M. (opinia k.69-71 akt sprawy) oraz opinia biegłej z zakresu dermatologii w osobie J. P. w kształcie po jej uzupełnieniu i odniesieniu się do kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego (opinia k.44-45 i opinia uzupełniająca k.52 akt sprawy) dała podstawy do ustalenia, że wskutek choroby zawodowej ubezpieczony jest w dalszym ciągu osobą częściowo niezdolną do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami ,tj. nie może wykonywać pracy obuwnika montażysty oraz mechanika-kierowcy, gdyż w obu tych rodzajach pracy jest narażony na kontakt z alergenami, które występują w środowisku pracy – w klejach, farbach, smarach, metalowych narzędziach a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 stycznia 2021 roku. Analizując powyższe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane została przez lekarzy specjalistów odpowiednich do oceny stanu zdrowia ubezpieczonego. W tym miejscu wskazać należy, że Sąd nie uwzględnił wniosku płynącego z opinii biegłej z zakresu dermatologii w osobie K. W.. W złożonej opinii biegła stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, jednakże ustalenie to nie uwzględniało kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego, co jest konieczne w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy (opinia biegłej K. W. k.25 akt sprawy).

Z uwagi na wyczerpujące i miarodajne ustalenia zawarte w opinii biegłej z zakresu medycyny pracy oraz opinii biegłej z zakresu dermatologii w osobie J. P. (po uzupełnieniu opinii), Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu medycyny pracy, gdyż zastrzeżenia do opinii biegłej z zakresu medycyny pracy w osobie L. M. zgłoszone przez organ rentowy w piśmie (na k.77-78 akt sprawy) stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłych (z pominięciem jak wskazano niepełnej opinii biegłej K. W.).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.