Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI P 76/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Napiórkowska - Kasa

Ławnicy: Bogumiła Wacława Karpińska, Tomasz Sowa

Protokolant: protokolant sądowy Patrycja Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 06 czerwca 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko syndykowi masy upadłości Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W.

o odszkodowanie, bony na posiłki regeneracyjne

I.  Oddala powództwo o odszkodowanie.

II.  Umarza postępowanie w części dotyczącej roszczenia o bony na posiłki regeneracyjne.

III.  Zasądza od powoda A. N. na rzecz pozwanego syndyka masy upadłości Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. kwotę 382,50 zł. (trzysta osiemdziesiąt dwa złote 50/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Bogumiła Wacława Karpińska SSR Joanna Napiórkowska –Kasa Tomasz Sowa

Sygn. akt VI P 76/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 lutego 2018 roku (data na kopercie) powód A. N. wniósł o uznanie wręczonego mu wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne oraz przywrócenie go do pracy, a także o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego syndyka masy upadłości Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej kwoty 1.170,00 zł tytułem bonów na posiłki regeneracyjne.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę podczas swojego zwolnienia lekarskiego, jednocześnie podkreślając, że dnia 5 kwietnia 2019 roku kończy 65 lat i nabędzie prawo do emerytury.

(pozew – k. 1, pismo procesowe z dnia 14.02.2018r. – k. 13)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany podał, że ogranicza on zatrudnienie w upadłej spółce, gdyż celem postępowania upadłościowego jest likwidacja majątku spółki w możliwie najkrótszym czasie. Pozwany dodał, że zastosował obiektywne i sprawiedliwe kryteria wybierając powoda do zwolnienia. Ponadto pozwany wskazał, że powód nie był pracownikiem chronionym, ponieważ w razie ogłoszenia upadłości dochodzi do wyłączenia ochrony pracownika w wieku przedemerytalnym, czy pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim.

(odpowiedź na pozew – k. 27 – 34 verte)

Na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 roku powód zmodyfikował swoje roszczenie wnosząc, w miejsce roszczenia o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne i o przywrócenie do pracy, o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania w związku z nieuzasadnionym i niezgodnym z prawem wypowiedzeniem umowy o pracę w wysokości 3-miesięcnzego wynagrodzenia. Na tej samej rozprawie powód cofnął pozew w zakresie roszczenia o bony na posiłki regeneracyjne, pozwany zaś wyraził zgodę na to cofnięcie pozwu.

(protokół rozprawy z dnia 27.11.2018r. – k. 70 verte - 71)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był zatrudniony w spółce Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. (poprzednio Dyrekcja Rejonowa Kolei Państwowych) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 2 listopada 1976 roku. Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 4.155,55 zł brutto.

(dowód: umowa o pracę z dnia 02.11.1976r. – k. B1/2 a/o powoda, zaświadczenie o zarobkach – k. 41)

Powód ostatnio zajmował stanowisko toromistrza. Stanowisko to zostało zlikwidowane i na miejsce powoda nie został zatrudniony nowy pracownik. Likwidacja tego stanowiska pracy wynikała z upadłości likwidacyjnej pracodawcy. Syndyk masy upadłości zmierzał do stopniowego wygaszania działalności spółki i zmniejszenia stanu jej zatrudnienia oraz sprzedania przedsiębiorstwa należącego do spółki. Stopniowo zmniejszała się również ilość pracy w spółce. Spółka nie startowała do nowych przetargów i zajmowała się głównie wynajmem maszyn. Prowadziła mało robót ograniczając się do drobnych zleceń. Zwolnienia w spółce zaczęły się już w 2017 roku. Powód był zwalniany w ramach kolejnej tury zwolnień. Razem z powodem pracodawca zwolnił trzech toromistrzów. Powód wiedział o tym, że spółka jest w upadłości likwidacyjnej. Wiedział również o przeprowadzanych w spółce zwolnieniach pracowników.

W strukturach spółki Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej było kilkanaście stanowisk takich samych jak stanowisko powoda. Nie wszystkie zostały zlikwidowane. Ilość tych stanowisk została zmniejszona po to, aby dostosować wielkość zatrudnienia do aktualnych potrzeb i sytuacji wygaszania działalności spółki. Były też opracowane kryteria doboru pracowników na stanowisku toromistrza do zwolnienia. Kryteria te były podane do wiadomości przełożonego powoda. Były to: staż pracy w spółce, staż pracy na obecnie zajmowanym stanowisku, nadzór nad pracą brygad roboczych, jakość wykonywanej pracy, doświadczenie zawodowe, dyspozycyjność, wykształcenie, dodatkowe uprawnienia oraz przydatność do pracy na zajmowanym stanowisku. Pod kątem tych kryteriów pracownicy, w tym powód, byli opiniowani i oceniani przez kierowników budów i przez bezpośredniego przełożonego powoda. Po zsumowaniu punktów otrzymywanych przez poszczególnych pracowników według tych kryteriów okazało się, że powód jest jednym z trzech toromistrzów mających najmniej punktów i dlatego został wytypowany do zwolnienia. Byli pracownicy, którzy byli punktowani wyżej niż powód m. in. w zakresie jakości wykonywanej pracy, czy dyspozycyjności. Powód mieszkał na Śląsku, gdzie spółka prowadziła mało robót i były problemy z jego przesunięciem do pracy w Polsce centralnej lub na wschodzie. Powód miał dodatkowe uprawnienia kierownika pociągu. Takie uprawnienia miało również kilku innych mistrzów, nie były to uprawnienia decydujące dla pozostawienia powoda w pracy. Przydatność powoda do pracy na zajmowanym stanowisku była mała. Było to związane z tym, że powód wcześniej zajmował się nadzorowaniem małych budów, a w związku z wygaszaniem działalności prowadzonej przez spółkę zaistniała potrzeba nadzorowania budów większych, w czym powód nie miał takiego doświadczenia. Powód nadzorując większe budowy wywiązywał się ze swoich zadań i obowiązków w stopniu dostatecznym, poniżej zakładanych oczekiwań, wykazywał się małym zaangażowaniem w pracy. Jego zaangażowanie, sumienność, jakość pracy i przydatność do pracy na zajmowanym stanowisku wypadała gorzej w porównaniu z pracą pozostałych pracowników zajmujących to samo stanowisko.

(dowód: zeznania świadka A. K. – protokół rozprawy z dnia 27.11.2018r. od 00:12:50 do 00:25:21, zeznania świadka J. C. - protokół rozprawy z dnia 27.11.2018r. od 00:25:59 do 00:35:53, zeznania świadka G. K. - protokół rozprawy z dnia 27.11.2018r. od 00:36:16 do 00:51:34, notatka z dnia 05.03.2018r. – k. 42, zeznania powoda A. N. – protokół rozprawy z dnia 06.06.2019r. od 00:03:27 do 00:17:15)

Dnia 24 stycznia 2018 roku powodowi zostało doręczone oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania z nim umowy o pracę za wypowiedzeniem. Jako przyczynę wypowiedzenia pozwany podał likwidację stanowiska pracy powoda, czyli stanowiska mistrza. W uzasadnieniu wypowiedzenia syndyk jako kryteria doboru do zwolnienia podał staż pracy w spółce, staż pracy na obecnie zajmowanym stanowisku, nadzór nad pracą brygad roboczych, jakość wykonywanej pracy, doświadczenie zawodowe, dyspozycyjność, wykształcenie, dodatkowe uprawnienia oraz przydatność do pracy na zajmowanym stanowisku.

(dowód: wypowiedzenie – k. 2, potwierdzenie odbioru – a/o powoda)

W momencie wręczenia wypowiedzenia powód miał skończone 63 lata. W okresie od 15 stycznia 2018 roku do 22 stycznia 2018 roku przebywał na leczeniu szpitalnym.

(dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 5 – 6, zeznania powoda A. N. – protokół rozprawy z dnia 06.06.2019r. od 00:03:27 do 00:17:15)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd oparł się również na zeznaniach świadków i powoda. Sąd uznał zeznania świadków A. K., J. C. oraz G. K. za wiarygodne w całości. Zeznania te wzajemnie ze sobą korespondują, są spójne, zgodne i logiczne. Wszyscy świadkowie potwierdzają fakt wygaszania działalności spółki przez syndyka związany z postępowaniem upadłościowym. Potwierdzają oni również zwolnienia w spółce oraz przyjęcie obiektywnych kryteriów pracowników do zwolnienia. Zwłaszcza świadkowie A. K. i G. K. potwierdzili, że powód w porównaniu z innymi pracownikami zajmującymi takie samo stanowisko wypadł gorzej przy ocenie pod kątem przyjętych kryteriów i to zadecydowało o wytypowaniu go do zwolnienia z pracy.

Odnośnie zeznań powoda A. N. Sąd uznał je w całości za wiarygodne. Sąd miał na uwadze, że powód potwierdził, iż zwolnienia w spółce wynikały z mniejszej ilości pracy, i że wiedział o tych zwolnieniach. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że powód wskazał, iż nie zgadza się ze stwierdzeniem, że nie wykonywał wszystkich zadań dziennych oraz że wszyscy pracowali tak samo. Zdaniem Sądu powyższe stwierdzenia to jedynie subiektywne oceny powoda, nie poparte konkretnymi dowodami.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powoda o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania za nieuzasadnione i niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę. Podstawą prawną dla roszczenia powoda jest art. 45 §1 KP, zgodnie z którym w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W niniejszej sprawie powód wnosił o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania podając, że kwestionuje zarówno przyczyny wskazane w wypowiedzeniu, jak i zgodność wypowiedzenia z prawem.

Z treści wręczonego powodowi wypowiedzenia wynika, że jego przyczyną była likwidacja stanowiska pracy. W toku postępowania Sąd ustalił, że doszło do takiej likwidacji i nikt nowy nie został zatrudniony na stanowisko powoda. Ponadto likwidacja ta była uzasadniona sytuacją ekonomiczną spółki i trwającym postepowaniem upadłościowym obejmującym likwidację jej majątku, z czym wiązało się ograniczenie zleceń realizowanych przez spółkę, a co za tym idzie zmniejszenie zapotrzebowania na pracowników. Wobec powyższego Sąd uznał, że przyczyna wypowiedzenia jest prawdziwa. Jednocześnie powód argumentował, że kwestionuje zastosowane wobec niego kryteria doboru do zwolnienia oraz samą likwidację stanowiska pracy, a w szczególności niewykonywanie zadań dziennych. W uzasadnieniu wypowiedzenia pracodawca wskazał na kryteria, jakie zostały wzięte pod uwagę przy wyborze powoda do zwolnienia. W ocenie Sądu kryteria te są obiektywne, dotyczą bowiem stażu pracy w spółce oraz na zajmowanym stanowisku, nadzoru nad pracą brygad roboczych, jakości wykonywanej pracy, doświadczenia zawodowego, dyspozycyjności, wykształcenia, dodatkowych uprawnień oraz przydatności do pracy na zajmowanym stanowisku. Sąd ustalił również, że powód był oceniany przez przełożonych gorzej niż inni pracownicy na stanowisku toromistrzów, co wynikało w dużej mierze ze zmiany zadań, jakimi zajmowała się spółka. Jak bowiem jasno i wyczerpująco podał świadek G. K. powód wcześniej zajmował się kierowaniem robotami mniejszymi, natomiast w związku z ograniczaniem działalności spółki w upadłości musiał on zajmować się robotami większymi, przy których nie miał doświadczenia. Oznacza to więc, że ewentualne nierealizowanie w pełni zadań dziennych, czy małe zaangażowanie powoda nie wynikało z jego winy, ale z braku umiejętności. Powód bowiem nie prowadził wcześniej takich robót. Postępowanie potwierdziło, że faktycznie powód był pracownikiem mniej przydatnym niż pozostali w zatrudnieniu toromistrzowie. Nie bez znaczenia była tu również dyspozycyjność powoda i fakt, że w jego obszarze działania, tj. na Śląsku, w związku z upadłością spółki było coraz mniej pracy. Jednocześnie należy wskazać, że mniejsza przydatność powoda na zajmowanym stanowisku nie musi być przez niego zawiniona, aby uzasadniać wręczenie mu wypowiedzenia umowy o pracę. Reasumując, Sąd uznał, że przyczyna podana w wypowiedzeniu wręczonym powodowi była prawdziwa i rzeczywista, zaś kryteria doboru do zwolnienia były obiektywne. Wobec tego wypowiedzenie jest uzasadnione.

W tym miejscu należy przejść do oceny zgodności wypowiedzenia z prawem. Powód podkreślał, że w chwili wręczenia mu wypowiedzenia był w okresie przedemerytalnym, a ponadto przebywał przed otrzymaniem wypowiedzenia w szpitalu. Z ustaleń Sądu wynika, że powód był w szpitalu do dnia 22 stycznia 2018 roku. Wypowiedzenie zaś zostało odebrane dnia 24 stycznia 2018 roku. Wobec tego, a także w związku z brakiem przedłożenia zwolnienia lekarskiego obejmującego dzień 24 stycznia 2018 roku, Sąd nie uznał, aby wypowiedzenie zostało powodowi wręczone podczas jego usprawiedliwionej nieobecności w rozumieniu art. 41 KP. Odnośnie zaś wieku powoda Sąd miał na uwadze, że powód w momencie wręczenia mu wypowiedzenia miał skończone 63 lata. Zgodnie zaś z art. 39 KP pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Powód nabędzie prawo do emerytury w wieku 65 lat, a więc w chwili wręczenia mu wypowiedzenia faktycznie pozostawał w okresie ochronnym z art. 39 KP. Jednak w tym miejscu należy zauważyć, że pracodawca znajdował się w upadłości likwidacyjnej i rozwiązanie umowy o pracę z powodem pozostawało w związku z upadłością spółki. Zgodnie zaś z art. 41 1 §1 KP w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, nie stosuje się przepisów art. 38, 39 i 41, ani przepisów szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę. Oznacza to, że w razie ogłoszenia upadłości pracodawcy nie znajdują zastosowania przepisy chroniące pracownika ze względu na jego okres przedemerytalny, ani też przepisy chroniące go z względu na usprawiedliwioną nieobecność związaną chociażby z niezdolnością do pracy. Wobec tego również i w przypadku, gdyby powód udowodnił, że w dniu 24 stycznia 2018 roku pozostawał na zwolnieniu lekarskim, to też nie byłby chroniony przed wypowiedzeniem, bowiem spółka pracodawcy była wówczas w upadłości. Reasumując, sam fakt wieku powoda i pozostawania przez niego w okresie ochrony przedemerytalnej nie oznacza, że wypowiedzenie było niezgodne z prawem. W niniejszej sprawie pracodawca powoda był w upadłości, a to oznacza, że mógł on wręczyć powodowi wypowiedzenie umowy o pracę nawet w sytuacji, gdy powodowi brakowało nie więcej niż 2 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego. Wobec tego wypowiedzenie wręczone powodowi należy uznać za zgodne z prawem.

Z powyższego wynika, że wręczone powodowi wypowiedzenie jest zgodne z prawem i uzasadnione, przyczyna w nim wskazana jest prawdziwa, a kryteria doboru do zwolnienia są obiektywne i ich zastosowanie doprowadziło do wyboru powoda spośród kilkunastu mistrzów jako pracownika, któremu pracodawca wręczył wypowiedzenie. Oznacza to, że roszczenie powoda o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Sąd miał również na uwadze, że w niniejszej sprawie powód wnosił o zasądzenie na jego rzecz odpowiedniej kwoty tytułem bonów na posiłki regeneracyjne. W toku postępowania powód na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 roku cofnął pozew w zakresie tego roszczenia, na co pozwany wyraził zgodę. Mając na uwadze treść art. 203 § 1 KPC oraz art. 469 KPC Sąd uznał, iż powód skutecznie cofnął pozew w tym zakresie. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 355 § 1 KPC Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Wobec tego Sąd umorzył postępowanie w części dotyczącej roszczenia o bony na posiłki regeneracyjne.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 KPC oraz §9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r., poz. 1800, ze zm.). Sąd miał na uwadze, że powód wnosił o zasądzenie odszkodowania za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę. W zakresie tego roszczenia powództwo zostało oddalone, wobec czego powód został uznany za stronę przegrywającą. Koszty zastępstwa procesowego związane z tym roszczeniem wynoszą 180,00 zł i zostały zasądzone na rzecz pozwanego od powoda. Powód wnosił również o zasądzenie kwoty 1.170,00 zł tytułem bonów na posiłki regeneracyjne. Pozew w zakresie tego roszczenia został przez powoda cofnięty, wobec czego również należy go w tym zakresie uznać za stronę przegrywającą. Koszty zastępstwa procesowego związane z tym roszczeniem wynoszą 202,50 zł i również zostały zasądzone na rzecz pozwanego od powoda. Łącznie więc Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 382,50 zł (180,00 zł + 202,50 zł = 382,50 zł) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.