Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 listopada 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku J. K. z dnia 13 września 2018 r. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 listopada 2018 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy.

/decyzja – k. 48 akt ZUS/

Wnioskodawczyni J. K. uznała w/w decyzję za krzywdzącą i w dniu 11 grudnia 2018 r. złożyła od niej odwołanie.

/odwołanie – k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 21 grudnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie – k. 5/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni J. K. urodziła się (...) w dniu 13 września 2018 r. złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1 – 5 akt ZUS/

Wnioskodawczyni posiada wykształcenie zawodowe. Ukończyła zasadniczą szkołę zawodową. Pracowała jako szwaczka, snowacz, prowadząca działalność gospodarczą – sklep spożywczo – chemiczny, pracownik linii produkcyjnej. Obecnie nie pracuje.

/bezsporne/

Wnioskodawczyni posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

/bezsporne/

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 17 października 2018 r. uznał, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Rozpoznał u badanej łuszczycowe zapalenie stawów do dalszej obserwacji, stan po artroskopii stawu kolanowego lewego z powodu wczesnych zmian zwyrodnieniowych, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, stan po operacji uwolnienia nerwu łokciowego po stronie lewej.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 35 akt ZUS, opinia lekarska – k. 12 – 13 dokumentacji medycznej/

Wnioskodawczyni w dniu 29 października 2018 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 15 dokumentacji medycznej/

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 listopada 2018 r. uznała ubezpieczoną za zdolną do pracy. Komisja rozpoznała u wnioskodawczyni łuszczycowe zapalenie stawów z zespołem bólowym wielostawowym bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, dyskopatię szyjną i lędźwiową bez objawów korzeniowych, stan po artroskopii lewego stawu kolanowego, stan po operacji z. cieśni n. łokciowego lewego, stan po operacji łokcia tenisisty po stronie lewej.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 37 akt ZUS, opinia lekarska – k. 21 – 23 dokumentacji medycznej/

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem decyzji odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 48 akt ZUS/

U badanej z neurologicznego punktu widzenia rozpoznano zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych, stan po operacji zespołu rowka nerwu łokciowego lewego i łokcia tenisisty po stronie lewej. Wnioskodawczyni od paru lat odczuwa bóle kręgosłupa, drętwienie palców ręki lewej, bóle kolana lewego i bóle łokcia lewego. Przebyła operację zespołu rowka nerwu łokciowego lewego łokcia tenisisty po stronie lewej. Wnioskodawczyni od paru lat odczuwa bóle kręgosłupa, drętwienie palców ręki lewej, bóle kolana lewego i bóle łokcia lewego. Przebyła operację zespołu rowka nerwu łokciowego lewego oraz miała zabieg nacięcia przyczepów mięśni prostowników przedramienia lewego. Aktualne naruszenie sprawności organizmu nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Na rynku pracy ubezpieczona jest osobą niepełnosprawną (powinna postarać się o przyznanie stopnia niepełnosprawności), ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej, w myśl ustawy o rentach i emeryturach.

/opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty neurologa J. B. – k. 14 – 16/

U wnioskodawczyni rozpoznano zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym, z niewielkim upośledzeniem funkcji ruchowej i zespołem bólowym, zespół bolesnego barku lewego, łuszczycowe zapalenie stawów – w wywiadzie. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono u wnioskodawczyni zaników mięśniowych w kończynach górnych i dolnych, nie stwierdzono obrzęków i deformacji stawów. U badanej nie stwierdzono upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolnej do pracy. W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17 grudnia 1998 r. ubezpieczona nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy, zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Ubezpieczona jest zdolna do pracy.

/opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty ortopedy M. S. – k. 36 – 39/

U wnioskodawczyni rozpoznano znaczne bólowe ograniczenie ruchomości w stawie barkowym lewym oraz ręki lewej i stawu kolanowego lewego. Ubezpieczona jest wydolna krążeniowo i oddechowo z wyrównanymi parametrami krążenia i oddychania. Nie stwierdzono u badanej zaburzeń statyki ciała, czy zaburzeń koordynacji ruchowej poza kończyną górną lewą jaka wynikała z bolesnego barku i ograniczenia bólowego ruchów w tym stawie. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono u badanej istotnych zaburzeń funkcji układu ruchu poza nieznacznym utykaniem na lewą kończynę dolną spowodowanym bólem tej kończyny. Ze względu na bolesność barku, znaczne dolegliwości bólowe w zakresie lewej kończyny górnej kręgosłupa, rąk – opisywanie w dokumentacji medycznej – i podejmowane z tego powodu intensywne leczenie przeciwbólowe i przeciwzapalne wnioskodawczyni jest częściowo okresowo niezdolna do pracy od 13 września 2018 r. do 30 września 2020 r. Powyższe ograniczenia czynią badaną niezdolną do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji, gdyż ze względu na istniejący poziom kompetencji zawodowych wnioskodawczyni jest skazana na wykonywanie prac fizycznych, których w obecnym stanie zdrowia (stopnia naruszenia sprawności organizmu) nie jest w stanie wykonywać. Tak istotne bólowe graniczenia ruchomości lewej kończyny (potwierdzone nie tylko w badaniu (...), stosowaniem blokad, interwencjami w nocnej świątecznej pomocy) czynią z wnioskodawczyni praktycznie osobę jednoręką. Mimo, iż nie jest to ręka dominująca w istotny sposób ogranicza to zdolność do wykonywania pracy. Wnioskodawczyni od wielu miesięcy stosuje leki opiatowe o silnym działaniu analgetycznym co także ogranicza jej zdolność do pracy.

/opinia lekarza biegłego z zakresu medycyny pracy P. R. – k. 101 – 105, pisemna opinia uzupełniająca – k. 117 – 119/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa, ortopedy lekarza medycyny pracy.

Opinie neurologa i ortopedy Sąd uznał za rzetelne i wiarygodne jednakże w przedmiotowej sprawie przy ocenie zdolności do pracy w odniesieniu do wnioskodawczyni kluczowe znaczenie miała opinia biegłego z zakresu medycyny pracy.

W ocenie Sądu opinia biegłego z zakresu medycyny pracy oraz pisemna opinia uzupełniająca są w pełni wiarygodne. Zostały sporządzone przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegły w swoich opiniach jednoznacznie uznał, iż schorzenia na jakie cierpi wnioskodawczyni tj. znaczne bólowe ograniczenie ruchomości w stawie barkowym lewym, ręki lewej i stawu kolanowego lewego, obniżają sprawność ubezpieczonej w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy. Opinia w/w biegłego jednoznacznie i bardzo szczegółowo wyjaśniła dlaczego ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy.

Za w pełni wiarygodne i prawidłowo sporządzone Sąd uznał opinie pozostałych biegłych neurologa i ortopedy, zgodnie z którymi ubezpieczona jest zdolna do pracy w rozumieniu przepisów ustawy rentowej.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować powyższe opinie, są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinia biegłego z zakresu medycyny pracy w wystarczający obrazuje stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinia jest jasna, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z jej treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłego w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w opinii uzupełniającej.

Należy zauważyć, iż dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 II CR 817/73 nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2018 r., poz. 1270) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 w/w ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: akt ZUS, akt sądowych, dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy wynika, że wnioskodawczyni jest osobą częściowo, okresowo niezdolną do pracy.

Przyczyną częściowej niezdolności do pracy wnioskodawczyni są znaczne bólowe ograniczenie ruchomości w stawie barkowym lewym, ręki lewej i stawu kolanowego lewego, które obniżają sprawność ubezpieczonej w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy od 1 września 2018 r. do 30 września 2020 r.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawczyni z zobowiązaniem do ustosunkowania się do niej i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w pismach procesowych złożył zastrzeżenia do opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.

Sąd Okręgowy nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego albowiem biegły w swojej opinii pisemnej jasno stwierdził, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy z powodu schorzeń na które cierpi.

Sąd w pełni podzielił opinie biegłego, który w opinii uzupełniającej wyjaśnił wszelkie wątpliwości oraz udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania wskazując jednoznacznie, że wnioskodawczyni jest od 1 września 2018 r. do 30 września 2020 r. częściowo niezdolna do pracy.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy przyznał ubezpieczonej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2018 r. 30 września 2020 r..

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

K.K.-W.