Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 172/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzona N. J. zamieszkuje wraz z małoletnią córką W. Ż. w wynajętym mieszkaniu przy ul. (...) w P.. W październiku 2018 r zapoznała oskarżonego J. B. , który w m-cu kwietniu opuścił Zakład Karny w C. po odbyciu kary pozbawienia wolności. Między pokrzywdzoną a oskarżonym zrodziła się więź uczuciowa. J. B. często ją odwiedzał , czasem też u niej nocował. Oskarżony nadużywał alkoholu a będąc pod jego działaniem łatwo wpadał w złość i zarzucał pokrzywdzonej kłamstwa i zdradę. N. J. źle znosiła impulsywne zachowania partnera. W miesiącu listopadzie 2018 r J. B. wyjechał do pracy w W.. Przyjeżdżał jednak do pokrzywdzonej na weekendy. Począwszy od dnia 15 grudnia 2018 r oskarżony , który nie radził sobie z uczuciem zazdrości znęcał się nad N. J.. Groził wymienionej pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała Zdarzało się również, że bił i szarpał pokrzywdzoną. Gdy oskarżony był nietrzeźwy i agresywny pokrzywdzona nie wpuszczała go do mieszkania a wówczas dobijał się on do jej drzwi. Pokrzywdzona wzywała na pomoc Policję. W bliżej nieustalonym dniu m-ca grudnia 2018 r J. B. czekał na wracającą z pracy pokrzywdzoną na ul. (...). W związku z tym , że N. J. nie chciała z nim rozmawiać uderzył ją ręką w twarz. W wyniku uderzenia pokrzywdzona doznała stłuczenia w okolicy oka prawego. Obrażenie to naruszyło czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni. Zagroził jej również pozbawieniem życia w wypadku zgłoszenia zdarzenia Policji. Na początku stycznia 2019 r J. B. zrezygnował z pracy w W. i zamieszkał u N. J. , która powierzyła mu drugi komplet kluczy od swego mieszkania. Pokrzywdzona nakłaniała oskarżonego aby znalazł sobie pracę na terenie P.. J. B. nie zmienił swego zachowania wobec partnerki. W dalszym ciągu podejrzewał N. J. o zdradę. Gdy był nietrzeźwy stosował wobec niej przemoc fizyczną i psychiczną. Nie mogąc znieść takiego traktowania pokrzywdzona w dniu 23 stycznia 2019 r złożyła w Komendzie Powiatowej Policji w P. zawiadomienie o przestępstwie. Zarzuconego mu czynu oskarżony dopuścił się przed upływem 5 lat od odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne. Na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 06 grudnia 2006 r w sprawie sygn. II K 231/06 J. B. został skazany za popełnienie przestępstw z art. 280 § 2 kk i in na karę 8 lat pozbawienia wolności. Orzeczona karę skazany odbywał w okresie od 06.09.2017 r – 23.10.2017 r . Na poczet kary zaliczono okresy 23.07.2006 r – 07.09.2006 r , 27.01.2008 r – 04.11.2014 r , 06.12.2016 r -04.01.2017 r .

( dowód: zeznania świadków : N. J. k.3,21v,27v,79v-80,219-220,289,295-295v ; K. A. k. 103v,221; P. Z. k. 7v-8,253v-254; I. D. k.10v,254; M. R. k.294v; R. K. k. 294v-295; protokół odtworzenia nagrania k. 15-16; protokół zatrzymania rzeczy k. 24-26,31-33; protokół zatrzymania osoby k. 42; raport działań Policji k. 109; protokół oględzin telefonu J. B. k. 110 -126; protokół oględzin kluczy k. 127-128; opinia dot. obrażeń ciała N. J. k. 133; podanie J. B. z dnia 17.01.2019 r o przyjęcie go do pracy k. 280; wyjaśnienia oskarżonego J. B. k. 39,56,65-65v,150,218v-219,254-254v; odpis wyroku w sprawie sygn. II K 231/06 wraz z obliczeniem kary k. 87-94)

Oskarżony J. B. będący w związku z N. J. nie mógł poradzić sobie z trapiącym go uczuciem zazdrości o swoją partnerkę. Oskarżony podejrzewał , że N. J. podczas jego nieobecności spotyka się nadal ze swoim byłym partnerem R. L. . J. B. zwrócił się do swojej znajomej M. G. aby poprosiła R. L. o spotkanie z nią. W dniu 17 listopada 2018 r M. G. umówiła się z R. L. w pobliżu ronda na ul. (...) w P. . Na miejsce spotkania udała się z J. B.. Gdy pojawił się R. L. oskarżony rzucił się na niego. Uderzał go pięścią w twarz a po przewróceniu na ziemię kopał po całym ciele. Krzyczał przy tym do pokrzywdzonego aby zostawił w spokoju N. J.. Gdy przestał kopać pokrzywdzonego zabrał mu w celu przywłaszczenia telefon komórkowy Samsung G. (...) koloru białego z uszkodzonym wyświetlaczem wartości 50 zł. Oskarżony spowodował u R. L. obrażenia ciała w postaci stłuczenia twarzy w okolicy oka prawego i stłuczenia klatki piersiowej. Obrażenia te naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas poniżej 7 dni. Zarzuconego mu czynu oskarżony dopuścił się przed upływem 5 lat od odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne.

( dowód: zeznania świadków : N. J. k.3,21v,27v,79v-80,219-220,289,295-295v, R. L. k. 45v-47,81v,220-221; M. G. k. 22v,221-221v; T. L. k 100v-101,221v-222; protokół oględzin telefonu Samsung k.34-36; zaświadczenia lekarskie dot. R. L. k 98 ,107; opinia sądowo lekarska k. 131; wyjaśnienia oskarżonego J. B. k. 39,56,65-65v,150,218v-219,254-254v ; odpis wyroku w sprawie sygn. II K 231/06 wraz z obliczeniem kary k. 87-94)

W dniu 23 stycznia 2019 r pokrzywdzona N. J. obawiała się wrócić do swojego mieszkania gdzie przebywał oskarżony. Pokrzywdzona bała się, że zostanie po raz kolejny pobita przez oskarżonego. Podczas prowadzonych rozmów telefonicznych J. B. nakazał N. J. niezwłoczny powrót do mieszkania. Groził jej również okaleczeniem gdyby go nie posłuchała. W związku z tym pokrzywdzona wezwała na pomoc Policję. Przybyli na miejsce funkcjonariusze Policji razem z N. J. około godz. 20.40 weszli do jej mieszkania, w którym nie zastali już oskarżonego. J. B. wcześniej opuścił lokal mieszkalny. Obawiając się powrotu nietrzeźwego i agresywnego oskarżonego pokrzywdzona spędziła noc u swej znajomej P. Z.. W dniu 24 stycznia 2019 r w godzinach porannych J. B. schował w rzeczach osobistych N. J. telefon Samsung G. (...) koloru białego , który wcześniej ukradł R. L.. Chciał w ten sposób skierować wobec pokrzywdzonej ściganie za dokonanie tej kradzieży . Wysłał również pokrzywdzonej wiadomość dotyczącą tego telefonu. Przebywając w mieszkaniu N. J. oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 380 zł , które wyjął ze skarbonki córki pokrzywdzonej - W. Ż.. W dniu 24 stycznia 2019 r J. B. został zatrzymany do wyjaśnienia.

(dowód: zeznania świadków : N. J. k.3,21v,27v,79v-80,219-220,289,295-295v ; P. Z. k. 7v-8,253v-254; I. D. k.10v,254; protokół odtworzenia nagrania k. 15-16; protokół zatrzymania rzeczy k. 24-26,31-33; protokół przeszukania pomieszczeń k. 28-30; protokół oględzin telefonu k. 34-36; protokół zatrzymania osoby k. 42; raport działań Policji k. 109; protokół oględzin telefonu J. B. k. 110 -126; protokół oględzin kluczy k. 127-128; wyjaśnienia oskarżonego J. B. k. 39,56,65-65v,150,218v-219,254-254v;)

Oskarżony J. B. przyznał się częściowo do stawianych mu zarzutów. Oskarżony wyjaśnił , że N. J. była jego dziewczyną. J. B. mieszkał u niej , dysponował kluczami od mieszkania , które przekazała mu pokrzywdzona. N. J. nie wypędzała go z mieszkania. Kazała mu tylko znaleźć jakąś pracę. Oskarżony był bardzo zazdrosny o swoją partnerkę w związku z czym pobił R. L., którego podejrzewał o romans z N. J.. Chciał aby zostawił ją w spokoju. Oskarżony zaprzeczył temu , że ukradł telefon R. L.. Telefon ten widział w mieszkaniu N. J.. J. B. przyznał się , że czasem groził pokrzywdzonej , lecz się nad nią nie znęcał. Przyznał również , że zostawił telefon R. L. w rzeczach N. J. aby wymieniona odpowiadała za jego kradzież. Oskarżony zaprzeczył temu, że ukradł pieniądze ze skarbonki (k. 39,56,65-65v,150,218v-219,254-254v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego J. B. . W świetle wyjaśnień oskarżonego oraz innych wiarygodnych dowodów sąd przyjął , że J. B. łączyła z pokrzywdzoną odwzajemniona relacja emocjonalna. Oskarżony uważał N. J. za swoją dziewczynę. Przed swym zatrzymaniem zamieszkiwał z pokrzywdzoną. Jednocześnie oskarżony nie był w stanie poradzić sobie z intensywnym uczuciem zazdrości . Zazdrość o partnerkę była motywem pobicia R. L. przez oskarżonego , czego J. B. nie ukrywał w swych wyjaśnieniach. J. B. nie był w stanie nawiązać z N. J. normalnych relacji opartych na szacunku i zaufaniu . Ciągłe podejrzenia o zdradę powodowały, że łatwo wpadał w złość i reagował agresywnie wobec N. J.. Agresji sprzyjał spożywany przez niego w nadmiarze alkohol. Sąd dostrzegł, że J. B. w swych wyjaśnieniach starał się umniejszać swoje negatywne zachowania wobec partnerki. Twierdził ,że jak się napije to „ponosi go fantazja i mógł jej coś nagadać ” (k. 39) . Sąd nie dał wiary zapewnieniom oskarżonego, że nie ukradł telefonu R. L.. Wyjaśnieniom oskarżonego w tym zakresie przeczą zeznania tego pokrzywdzonego , zeznanie M. G. (k. 22v) oraz zeznanie N. J.. Z dowodów tych wynika, że to oskarżony dysponował telefonem po tym jak dokonał pobicia R. L.. Ostatecznie telefon ten podrzucił swojej partnerce w odwecie za zgłoszenie przez nią sprawy Policji. W ocenie sądu oskarżony z racji uprzedniej karalności ma świadomość tego, że przestępstwo rozboju zagrożone jest karą o wiele surowszą niż przestępstwo pobicia. Dlatego J. B. starał się wzbudzić w sądzie mylne przekonanie, że z zaistniałą kradzieżą nie ma nic wspólnego. Podobnie sąd ocenił twierdzenia oskarżonego, że nie dokonał kradzieży pieniędzy ze skarbonki dziecka N. J..

Sąd w ograniczonym zakresie dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej N. J. (k.3,21v,27v,79v-80,219-220,289,295-295v). Wymieniona nie była szczera kiedy uparcie przekonywała, że oskarżony J. B. był wyłącznie znajomym, który przychodził do niej na kawę. Twierdzeniom pokrzywdzonej przeczą ujawnione w toku oględzin pamięci telefonu oskarżonego konwersacje z N. J. (zob. k. 111-126) . Przykładowo w treści sms-ów wysyłanych przez pokrzywdzoną oskarżonemu w dn.12.01.2019r zawarte są jej wyznania miłości (k.112v) . Z treści wiadomości wynika, że oskarżony przebywał w mieszkaniu pokrzywdzonej gdy była ona w pracy. Na dowodowych filmach nagranych przez N. J. w dn. 23.01.2019 r widoczne jest , że oskarżony zapisany jest w telefonie pokrzywdzonej jako (...) (k.17) . Trudno uwierzyć aby ofiara stalkingu w taki sposób określała swego prześladowcę. Sąd nie dał również wiary depozycjom N. J. jakoby oskarżony bezprawnie wdzierał się do jej mieszkania za pomocą dorobionych przez siebie kluczy. Gdyby J. B. posiadał dorobione klucze nie dobijałby się do mieszkania pokrzywdzonej gdy wymieniona nie chciała go wpuścić (zeznanie N. J. k. 289). Pokrzywdzona nie była w stanie logicznie wyjaśnić w jaki sposób oskarżony wszedł w posiadanie jej kompletu kluczy, który posiadał przed zatrzymaniem, a które to klucze przekazał M. G. (k.24-26,127-128). W ocenie sądu N. J. za wszelką cenę chciała przekonać sąd, że J. B. nie był jej chłopakiem. Również interweniującym w jej mieszkaniu policjantom pokrzywdzona za każdym razem opowiadała o J. B. jako o osobie natrętnej , uporczywie ją nagabującej. Być może N. J. wstydziła się przed osobami postronnymi, że związała się kimś takim jak oskarżony. J. B. ma za sobą kryminalną przeszłość a jego zachowanie po opuszczeniu więzienia nie przystawało do ogólnie przyjętych norm współżycia społecznego . Związek oskarżonego i pokrzywdzonej , choć krótkotrwały , cechował się burzliwym przebiegiem. Zapewne N. J. miała nadzieję , że oskarżony zmieni swoje agresywne usposobienie, ustatkuje się i podejmie stałą pracę , co jednak nie następowało. W pozostałym zakresie zeznanie N. J. uznano za wiarygodnie albowiem zbieżne jest z pozostałymi dowodami , które uznano za prawdziwe. Pokrzywdzona niewątpliwie była bita i szarpana przez J. B.. Pisała o tym z żalem w wiadomościach do niego kierowanych . Ślady pobicia na jej twarzy widziała świadek K. A. (k. 103v,221). Bezspornie oskarżony groził również pokrzywdzonej pozbawieniem życia i okaleczeniem.

Jako wiarygodne oceniono zeznanie R. L. (k. 45v-47,81v,220-221). Fakt pobicia tego pokrzywdzonego przez J. B. jest niekwestionowany. W zeznaniu świadka pojawiły się niewielkie rozbieżności odnośnie tego w jaki sposób oskarżony zabrał mu telefon. Świadek nie potrafił w sposób jednoznaczny określić czy telefon wypadł mu podczas bicia czy też został przez oskarżonego wyjęty z kieszeni. Okoliczność ta nie miała jednak większego znaczenia dla oceny prawdziwości zeznania świadka. Jako wiarygodne oceniono również zeznania pozostałych świadków K. A. (k. 103v,221) , P. Z. (k. 7v-8,253v-254) , I. D. (k.10v,254) , M. R. (k.294v), R. K. (k. 294v-295) , M. G. (k. 22v,221-221v) oraz T. L. (k 100v-101,221v-222). W zeznaniach świadków nie dopatrzono się istotnych nieścisłości nakazujących poddanie ich w wątpliwość. Sąd dostrzegł , że świadek M. G. w toku rozprawy głównej próbowała wycofać się ze swego wcześniejszego stwierdzenia dotyczącego rozmowy z oskarżonym na temat kradzieży telefonu R. L.. Zapewne uczyniła tak kierując się chęcią pomocy oskarżonemu , z którym łączą ją pozytywne relacje. W postępowaniu przygotowawczym wymieniona zeznała, że dzień po pobiciu R. L. oskarżony powiedział jej , że zabrał pokrzywdzonemu telefon. Pokazał jej również telefon w czarnym etui. Wprawdzie telefon R. L. jest barwy białej (k.34-36), jednakże J. B. opowiadając M. G. o kradzieży mógł pokazać jej swój telefon lub pokazać telefon pokrzywdzonego z nałożonym czarnym etui. Oskarżony nie miał żadnego powodu aby okłamywać swoją dobrą koleżankę odnośnie faktu dokonanej kradzieży.

Sąd dał wiarę innym dowodom ujawnionym w trakcie rozprawy , w szczególności opiniom powołanego w sprawie biegłego K. Z. (k.131,133). Opinie oceniono jako fachowe i obiektywne. Zastrzeżeń odnośnie treści opinii nie zgłaszały strony postępowania.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego w ramach czynu zarzuconego J. B. jako drugi sąd ustalił , że oskarżony w okresie od 15 grudnia 2018 r do 23 stycznia 2019 r w P., okręgu (...) znęcał się fizycznie i psychicznie nad pozostającą z nim w stosunku zależności z racji więzi emocjonalnej N. J. w ten sposób, że bił ją i szarpał , groził jej pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała , zaś w bliżej nieustalonym dniu m-ca grudnia 2018 r uderzył pokrzywdzoną ręką w twarz powodując u niej obrażenia ciała w postaci stłuczenia twarzy w okolicy oka prawego , które to naruszyły czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni, po czym w celu wywarcia wpływu na N. J. jako świadka zagroził jej pozbawieniem życia w wypadku zgłoszenia zdarzenia Policji, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne. Czyn ten zakwalifikowano jako występek z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zb. z art. 245 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Na podstawie ustalonych okoliczności sąd przyjął , że pokrzywdzona N. J. z racji pozostawania z oskarżonym w stosunku zależności , winna zostać uznana za przedmiot bezpośredniego działania sprawcy w rozumieniu przepisu art.207 § 1 kk. W wytycznych wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w zakresie prawnokarnej ochrony rodziny podniesiono, że stosunek zależności od sprawcy – w rozumieniu art. 184 § 1 kk z 1969 r. (obecnie art. 207 kk) – zachodzi wówczas, gdy pokrzywdzony nie jest zdolny z własnej woli przeciwstawić się znęcaniu i znosi je z obawy przed pogorszeniem swoich dotychczasowych warunków życiowych (np. utratą pracy, środków utrzymania, mieszkania, rozłąką lub zerwaniem współżycia ze sprawcą). Zależność wynikać może z sytuacji faktycznej, stwarzającej dla sprawcy sposobność znęcania się przy wykorzystaniu nad ofiarą przewagi, jaką mu daje łącząca ich więź materialna, osobista lub uczuciowa –uchwała SN z 9.6.1976 r., VI KZP 13/75 , OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86. Mimo upływu wielu lat i zmiany stanu prawnego cytowane stanowisko Sądu Najwyższego nie straciło swojej aktualności. Wymierzając karę oskarżonemu sąd wziął pod uwagę ustalone okoliczności przedmiotowe oraz podmiotowe przypisanego mu czynu jak również wysokość zagrożenia ustawowego karą . Oskarżony J. B. fizycznie i psychicznie poniżał pokrzywdzoną albowiem dręczyło go poczucie , iż jego partnerka nagminnie go zdradza. Zapewne obiecywał pokrzywdzonej poprawę swego zachowania (zob. dowodowe nagrania k. 17) po czym z danego słowa się nie wywiązywał. Z kolei N. J. początkowo zakładała , że oskarżony zmieni swoje postępowanie względem niej . Zdaniem sądu oskarżony jest osobnikiem emocjonalnie niedojrzałym . Ma skłonność do rozwiązywania sytuacji problematycznych przy użyciu siły. Nie wyciągnął również żadnych konstruktywnych wniosków ze swych dotychczasowych doświadczeń życiowych (zob. karta karna k.305). Pod uwagę wzięto również rodzaj przestępnych zachowań jakich dopuszczał się oskarżony , częstotliwość oraz ich dolegliwość dla pokrzywdzonej. Na podstawie przepisu art.207 § 1 kk w zw. z art.11 § 3 kk sąd wymierzył oskarżonemu za popełnienie przypisanego mu przestępstwa karę 10 miesięcy pozbawienia wolności uznając , że orzeczona kara jest sprawiedliwą reakcją wobec jego czynu .

W ramach czynu zarzuconego J. B. jako pierwszy sąd przyjął , że oskarżonyw dniu 17 listopada 2018 r w P. , okręgu (...) stosował przemoc wobec R. L. w ten sposób, że uderzał go pięścią w twarz a po przewróceniu na ziemię kopał go po całym ciele w celu zmuszenia pokrzywdzonego do zaniechania kontaktów z N. J. na skutek czego R. L. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia twarzy w okolicy oka prawego i stłuczenia klatki piersiowej , które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni , przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne. Czyn ten sąd zakwalifikował jako występek z art. 191 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk . Odmiennie niż Prokurator sąd przyjął, że przypisany oskarżonemu czyn nie nosi cech przestępstwa rozboju. Rozbój może być popełniony tylko umyślnie, a przy tym jest przestępstwem kierunkowym. Z uwagi na to, że w jego znamionach mieści się kradzież, sprawca musi działać w celu przywłaszczenia. Rozbój zatem możliwy jest tylko z zamiarem bezpośrednim, obejmującym zarówno przywłaszczenie rzeczy, jak i stosowane środki rozbójnicze (zob. Alicja Grześkowiak , Komentarz do art.280 kk w zbiorze Legalis) . Zamiar przywłaszczenia sprawca musi powziąć najpóźniej w trakcie stosowania środków rozbójniczych (wyrok SN z 12.1.2011 r., III KK 230/10, Prok. i Pr. – wkł. 2011, Nr 7–8, poz. 7). Jeśli poweźmie go później, to jego zachowanie należy traktować jako zbieg dwóch przestępstw: naruszenia nietykalności cielesnej (lub innego przestępstwa przeciwko dobrom osobistym) i kradzieży (wyrok SA w Krakowie z 1.7.2004 r., II AKa 128/04, KZS 2004, Nr 7–8, poz. 53). Z zeznania pokrzywdzonego R. L. wynika, że oskarżony zabrał mu telefon z kieszeni kurtki po tym jak zaprzestał go kopać (k. 46). W czasie gdy J. B. bił i kopał pokrzywdzonego krzyczał do niego aby dał spokój N. J.. Oskarżony w żaden sposób nie wyartykułował wówczas , że jego zamiarem jest dokonanie kradzieży . W ocenie sądu zamiar przywłaszczenia telefonu zrodził się u oskarżonego po tym jak zaprzestał bicia R. L.. Na przyjęcie wersji przeciwnej brak jest dowodu. Być może pokrzywdzonemu telefon komórkowy wypadł podczas bicia jak zeznawał o tym podczas rozprawy (k.220v). Za popełnienie przypisanego przestępstwa sąd na podstawie art. 191 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk sąd wymierzył J. B. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnienia przypisanego czynu w szczególności sposób działania oskarżonego oraz spowodowane u pokrzywdzonego obrażenia ciała. Na niekorzyść oskarżonego przemawiała uprzednia jego karalność , zaś na korzyść złożenie na ogół szczerych wyjaśnień oraz deklarowane przeproszenie R. L..

Odnośnie dokonanej kradzieży telefonu Samsung G. (...) sąd przyjął, że czyn ten z uwagi na wartość przedmiotu stanowi wykroczenie z art.119 § 1 kw. Sąd ustalił, że wartość skradzionego telefonu nie była większa niż 50 zł. Telefon R. L. był mocno sfatygowany (k.34-36) . W chwili kradzieży posiadał rozbity wyświetlacz (zob. zeznanie R. L. k. 46). Świadek N. J. , która miała go w rękach określiła , że wart był może 50 zł (k. 21v). Konfrontacja wartości telefonu podana przez R. L. z wartościami tego typu używanego sprzętu w Internecie wskazuje, że pokrzywdzony kwotę tę przeszacował . Za kwotę 300 zł można kupić podobny , używany telefon jednakże bez wyraźnych śladów użytkowania. Za udowodnioną uznano również dokonaną przez J. B. kradzież sumy 380 zł ze skarbonki córki N. W. Ż.. Sąd przyjął, że J. B. nie włamał się do mieszkania pokrzywdzonej przy użyciu dorobionego klucza, lecz przebywał tam za wiedzą i zgodą N. J.. Czyn ten zakwalifikowano również jako wykroczenie z art.119 § 1 kw. Wymierzając obwinionemu karę za wykroczenia sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Pod uwagę wzięto w szczególności sposób działania oskarżonego oraz rozmiar wyrządzonej szkody . Sąd wziął również pod uwagę dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa przeciwko mieniu . Sąd uznał, że orzeczona na podstawie art.119 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw kara 20 dni aresztu jest karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości obu wykroczeń przypisanych oskarżonemu oraz do stopnia jego zawinienia.

Sąd uznał J. B. również winnym tego , że w dniu 24 stycznia 2019 r w P. , okręgu (...) poprzez schowanie w ubraniach N. J. pochodzącego z kradzieży na szkodę R. L. telefonu Samsung G. (...) kierował przeciwko wymienionej ściganie za wykroczenie. Czyn ten zakwalifikowano jako występek z art. 235 kk. Okoliczności popełnienia tego czynu są bezsporne w świetle materiału dowodowego. Z uwagi na wartość telefonu oskarżony nie mógł kierować wobec wobec N. J. ścigania za przestępstwo , lecz najwyżej za wykroczenie. Wymierzając karę sąd dostrzegł , że J. B. dopuścił się tego przestępstwa powodowany chęcią odwetu wobec N. J., która zadenuncjowała go Policji. Czyn oskarżonego nie wywołał jednak negatywnych konsekwencji wobec pokrzywdzonej. Na korzyść oskarżonego poczytano jego przyznanie się do winy i złożenie szczerych wyjaśnień w tym zakresie. Sąd uznał za sprawiedliwą karę 2 miesięcy pozbawienia wolności , którą wymierzył J. B. na podstawie art. 235 kk.

Na podstawie art. 85 § 1 kk , art. 86 § 1 kk sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Za taki sposobem łączenia kar przemawiał dość ścisły związek między przypisanymi oskarżonemu czynami a nadto cele kary łącznej wymienione w art. 85a kk.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec J. B. zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 24.01.2019 r godz. 11.25.

Na podstawie art. 119 § 4 kw sąd orzekł wobec J. B. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 380 zł na rzecz pokrzywdzonej W. Ż..

W myśl art.41a § 1 kk sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonych N. J. i R. L. na odległość mniejszą niż 10 metrów oraz zakaz kontaktowania się z nimi w jakikolwiek sposób na okres 3 lat. Sąd dostrzegł na rozprawie , że pokrzywdzeni obawiają się kontaktu z oskarżonym, który ma skłonność do stosowania przemocy. W związku z tym zastosowanie tego zakazu jest uzasadnione aby zabezpieczyć słuszne prawa pokrzywdzonych.

Na podstawie art. 44 § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek dowodu rzeczowego w postaci zatrzymanego od niego telefonu Samsung. Przy użyciu tego telefonu J. B. groził pokrzywdzonej N. J. okaleczeniem.

Na podstawie przepisów powołanych w pkt X wyroku orzeczono o kosztach obrony oskarżonego przez adw. T. K. ustanowionego z urzędu.

O kosztach sądowych orzeczono w pkt XI wyroku zwalniając oskarżonego z obowiązku ich poniesienia w całości .

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

(...)