Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Marta Kazaniecka

Protokolant – sekretarz sądowy Katarzyna Lipińska

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2018 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego B. B. (1), reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego J. B.

przeciwko S. K.

o alimenty

I  zasądza od pozwanej S. K. na rzecz małoletniego powoda B. B. (1) alimenty w kwotach po 300 zł (trzysta złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 8 września 2017 r.;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  odstępuje od obciążania pozwanej S. K. nieuiszczonymi kosztami sądowymi;

IV  odstępuje od obciążania pozwanej S. K. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz małoletniego powoda B. B. (1);

V  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 488/17

UZASADNIENIE

Małoletni powód B. B. (1), reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego P. B. i zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o zasądzenie od pozwanej S. K. na rzecz małoletniego powoda renty alimentacyjnej w wysokości 600,00 zł miesięcznie, płatnej do rąk ojca małoletniego powoda z góry, do 10-tego dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami za każdy dzień opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 23 maja 2017 roku. Nadto małoletni powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód wskazał m.in., że małoletni mieszka z ojcem w G.. Koszty utrzymania małoletniego są wysokie z uwagi na konieczność zapewnienia dziecku odpowiednich zajęć dodatkowych, korepetycji.

W odpowiedzi na pozew S. K. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że z J. B. ma dwójkę dzieci tj. małoletniego B. B. (1) i A. B.. Małoletni B. B. (1) mieszka wraz z ojcem, natomiast A. B. z nią. Nadto regularnie odsyłała J. B. uzgodnione z nim ugodą sądową alimenty na rzecz małoletniego B. B. (1). Nadto nie ma pewności czy wyprowadzka syna do ojca jest na stałe, czy za jakiś czas małoletni do niej wróci (k. 75-81).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni B. B. (1) urodził się w dniu (...) i pochodzi z nieformalnego związku (...). J. B. i S. K. posiadają jeszcze wspólnego młodszego syna A. B. urodzonego w dniu (...).

Dowód:

-

odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego B. B. (1) – k. 11, 250, 141.

-

odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego A. B. – k. 140.

W dniu 18 kwietnia 2016 roku J. B. i S. K. zawarli przed Sądem Rejonowym w Goleniowie ugodę sądową na podstawie której J. B. zobowiązał się płacić na rzecz małoletnich synów B. B. (1) i A. B. alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie na rzecz każdego dziecka, płatnych do rąk matki małoletnich z góry, do 10 dnia każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 kwietnia 2016 roku, z odsetkami ustawowymi za opóźnienia w razie opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, za wyjątkiem raty za kwiecień 2016 r. J. B. zobowiązał się także zapłacić na rzecz małoletnich powodów kwotę po 2500 zł na każde dziecko, w terminie do 30 kwietnia 2016 ro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienia w razie opóźnienia w płatności powyższych kwot, tytułem zaległych alimentów za okres od maja 2015 roku do dnia 31 marca 2016 roku.

S. K. na mocy decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia 5 maja 2016 roku otrzymała świadczenie wychowawcze na małoletnich B. B. (1) i A. B. w wysokości 500 zł miesięcznie. J. B. regularnie wysyłał S. K. alimenty na synów. Po zamieszkaniu syna B. B. (1) wraz z ojcem w G., S. K. odsyłała J. B. wysyłane przez niego alimenty na syna, oraz otrzymywane na niego świadczenie rodzinne w wysokości 500 zł.

Dowód:

-

ugoda sądowa zawarta przed Sadem Rejonowym w Goleniowie – k. 12-13.

-

Potwierdzenia przelewów alimentów – k. 91-93.

-

Potwierdzenie dokonania zwrotu alimentów – k. 94 – 95.

-

Decyzja z dnia 5.05.2016 r. – k. 166.

J. B. został oskarżony o to, że w okresie bliżej nieustalonej 2006 roku do dnia 2 września 2014 roku w G. znęcał się fizycznie nad swym małoletnim synem B. B. (1), w ten sposób, że naruszał jego nietykalność cielesna uderzając w/w paskiem, kapciem lub innymi przedmiotami w pośladki lub uda tj. o czyn z art. 207 § 1 kk; W okresie od bliżej nieustalonego dnia miesiąca września 2014 roku do dnia 7 maja 2015 roku w G. znęcał się psychicznie nad konkubiną S. K. w ten sposób, że groził ww. wyrzuceniem z domu wraz z małoletnimi dziecka, poniżał ww., drwił z niej, stale krytykował, bagatelizował osiągnięcia i stale pomniejszał poczucie własnej wartości pokrzywdzonej tj. o czyn z art. 207 § 1 kk; wobec J. B. orzeczono zakaz zbliżania się i kontaktowania się z pokrzywdzonymi.

Dowód:

-

Akt oskarżenia przeciwko J. B. – k. 142-144.

Małoletni B. B. (1) w dniu 23 maja 2017 roku wprowadził się od matki i zamieszkał z ojcem J. B. w G.. Od tego czasu również zaczął uczęszczać do Szkoły Podstawowej nr (...) w G.. Rodzice B. B. (1) nie są wstanie porozumieć się w istotnych kwestiach dotyczących małoletniego. W tutejszym Sądzie prowadzone jest kilka spraw z wniosku J. B. i S. kaufmann dotyczących dziecka m.in. zgoda na wyjazd za granicę, wyrobienie paszportu, kontakty, ustalenie miejsca pobytu małoletniego, organicznie władzy rodzicielskiej.

Dowód:

-

pismo do szkół – k. 14-15.

-

Zaświadczenie z dnia 24.05.2017 r. – k. 16.

-

Korespondencja – k. 17 – 19.

-

Kopia wniosku w przedmiocie władzy rodzicielskiej i o rozstrzygnięcie istotnych sprawach dzieci k. 20-27.

-

Kopia wniosku o rozstrzygnięcie istotnych spraw dziecka – k. 130-139.

Małoletni B. B. (1) posiadał orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania w roku szkolnym 2013/2014 i 2015/2016. U małoletniego stwierdzono zaburzenia adaptacyjne, zaburzenia zachowania (opozycyjno-buntownicze) oraz zaburzenia emocji. Małoletni uczy się średnio, na pierwsze półrocze w klasie piątej miał osiem ocen dopuszczających, z matematyki ocenę niedostateczną. W roku szkolnym 2016/2017 roku małoletni otrzymał siedem ocen dopuszczających, dwie oceny dostateczne i bardzo dobry z plastyki. Małoletni w roku szkolnym 2016/2017 niesystematycznie spełniał obowiązek szkolny. Małoletni w szkole w G. uczęszcza na bezpłatne zajęcia wyrównawcze. Składka na radę rodziców w szkole małoletniego wynosi 40 zł.

Dowód:

-

Orzeczenia – k. 28-31.

-

Opinia psychologiczna – k. 32.

-

Informacja ze szkoły – k. 33-35.

-

Diagnoza – k. 36-38.

-

Świadectwo szkolne – k. 39, 128,129.

-

Skierowanie – k. 40-41.

-

Notatka – k. 293.

-

Informacja o wysokości składki – k. 317.

Małoletni w 2017 roku był z ojcem J. B. i jego partnerką B. bryś na wakacjach w K. (łączny koszt 3780 zł). J. B. zorganizował także synom lot samolotem (koszt 150 zł). Zorganizował także nurkowanie dla syna B. B. (1) w jeziorze I., czy naukę jazdy konnej. Koszt wakacji związanych z synem wyniosły ok. 3000-5000 zł. Zakupił także synowi łózko za 1200 zł.

Dowód:

-

Opłata za pobyt maloletniego w K. – k. 42.

-

Bilet wstępu – k. 44.

-

Przesłuchanie J. B. – k. 302 -303.

-

Potwierdzenie rezerwacji – k. 314.

J. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „Ośrodek Szkolenia R. – J. B.”. W styczniu zorganizował dwa dni szkoleń. Ponadto osiąga dochód na podstawie umowy zlecenia w Lidze (...) kraju Sekcji w G. w wysokości 1600 -1900 zł netto miesięcznie. Nie otrzymuje wynagrodzenie w wakacje i ferie. Dodatkowo w ramach centralnej Komisji Egzaminacyjnej sprawdza prace egzaminacyjne, z czego osiąga dodatkowy dochód w wysokości średnio 10000 zł netto w skali roku. Czasami uczestniczył w obozach sportowych jako organizator, za co otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie. Otrzymał 300 zł na wyprawkę dla syna. J. B. jest właścicielem kilku samochodów. W lipcu 2017 roku kupił O. (...) za kwotę 15 000 zł. Zakup częściowo został sfinansowany przez jego rodziców. W okresie od 2009 roku do 2014 roku J. B. uzbierał ok. 50.000 zł oszczędności.

Dowód:

-

Przesłuchanie J. B. – k. 264, 305, 308.

J. B. mieszka wspólnie z synem B. B. (1) w mieszkaniu własnościowym i miesięcznie na koszty utrzymania mieszkania składa się kwota 270 zł za czynsz, woda – 20 zł, prąd ok. 240 zł co dwa miesiące, gaz – 122,50 zł miesięcznie. Nadto J. B. opłaca telewizję i internet za 100 zł miesięcznie, oraz obiady dla syna w szkole (184 zł za obiady w październiku 2018 r.).

Dowód:

-

rachunek za gaz za ok. 1.10.2017 – 30.09.2018 r. – k. 329.

-

Rachunek za gaz za ok od 25.09.2018 r. do 23.07.2019 r. na kwotę 1312,24 zł – k. 332.

-

Rachunek za energie elektryczną – k. 321.

-

Wysokość opłaty za czynsz – k. 322.

-

Faktura za obiady w szkole – k. 331.

S. K. pracuje jako podinspektor w Zarządzie (...) i otrzymuje wynagrodzenie za pracę w wysokości ok. 2400 zł netto. Na święta ma otrzymać bony, nie otrzyma tzn. trzynastej pensji, z uwagi na krótki staż pracy w tym zakładzie. Pozwana S. K. dodatkowo pracuje dorywczo i w dniu 7 grudnia 2017 roku otrzymała przelew za wykonaną pracę w wysokości 856,00 zł, a w dniu 9 czerwca 2017 roku na kwotę 1070,00 zł. S. K. w marcu 2017 roku opłaciła także kurs fryzjerstwa (koszt 1599 zł). Nie otrzymuje świadczenia 500 zł + na małoletniego A. B..

Dowód:

-

Umowa o pracę z dnia 27.10.2016 r. – k. 148.

-

Pismo – k. 149.

-

Przesłuchanie pozwanej S. K.– k. 335.. 340

-

Umowa na kurs fryzjerstwa – k. 152-153.

Wraz z synem A. B. wynajmuje mieszkanie i z tego tytułu ponosi koszty: opłata za mieszkanie 1100 zł miesięcznie, czynsz do spółdzielni 435,87 zł, dodatkowo opłaca rachunki za gaz (ok. 20 zł) i energię elektryczną (ok. 100zł), wodę i ścieki (ok. 100 zł). S. K. dokonuje także opłat za telefon i internet w mieszkaniu, a nadto płaci za abonament telefoniczny małoletniego B. B. (1), spłaca także raty za tablet małoletniego.

Dowód:

-

Zaświadczenie dochodów S. K. – k. 82-89.

-

Wyciąg z konta – k. 90.

-

Potwierdzenie dokonania opłat za mieszkanie – k. 96-97.

-

Potwierdzenie dokonania opłat – k. 101-102.

S. K. ma na utrzymaniu syna A. B., który uczęszcza do przedszkola, za które płaci średnio 150-180 zł czesnego, dodatkowo opłaca 36 zł za rytmikę i 36 zł za zajęcia sportowe – kangur. We wrześniu 2018 roku pozwana opłaciła także ubezpieczenie dla syna (koszt 32 zł) radę rodziców – 100 zł, wyprawkę do przedszkola – 120 zł i zakupiła podręczniki dla dziecka w wysokości 113 zł. Wszystkie wydatki pozwana pokryła ze swoich dochodów.

Małoletni A. B. jest dzieckiem zdrowym, w okresie jesienno – zimowym czasami łapie infekcję, w pozostałych okresach małoletni mniej choruje. Na lekarstwa dla dziecka wydatkuje kwotę 24 zł – prebiotyk, antybiotyk – 12 zł, witaminy C w saszetkach – 20 zł. W 2017 roku S. K. wydatkował na prywatne wizyty lekarskie dla syna (87 zł) i badania na łącznie kwotę 147 zł. Podczas choroby małoletniego musi brać zwolnienia lekarskie, bowiem nie chce korzystać z pomocy J. B., dziadków ze strony ojca, nie może liczyć na wsparcie swojej rodziny. Czasami zakupuje spodnie dla syna A. B., jednak przeważnie otrzymuje odzież od swoich znajomych. Uczęszcza z małoletnim do bawialni, która kosztuje ok. 10-20 zł. Kupuje także synowi zabawki interaktywne (koszt 10-20 zł kilka razy w miesiącu). Wraz ze swoim parterem i małoletnim synem A. B. w trakcie wakacji w 2017 roku pojechali do P. na 10 dni. Wyjazd został sfinansowany przez partnera pozwanej P. C.. S. K. wydatkowała na ten cel kwotę ok. 1000 zł.

Dowód:

-

Potwierdzenie dokonania opłat za przedszkole – k. 98-99.

-

Potwierdzenie dokonania opłaty za dodatkowe zajęcia w przedszkolu – k. 100.

-

Potwierdzenie wpłaty za radę rodziców – k. 103.

-

Faktura za badania lekarskie – k 104-107.

-

Przesłuchanie pozwanej – k. 335.

S. K. stara się także kupić prezent na święta dla starszego syna B. B. (1). W 2016 roku pozwana dokonała zakupu tabletu dla syna B. B. (1), który następnie spłacała ratami. Dodatkowo S. K. kupiła dla syna telefon komórkowy i dodatkowo wykupiła abonament na połączenia telefoniczne wraz z Internetem.

Dowód:

-

Faktura za zakup prezentu – k. 108-109.

-

Zakup tabletu – k. 110.

-

Harmonogram spłaty rat – k. 111.

-

Umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych – k. 112.

-

Faktura za zakup telefonu – k. 113.

-

Umowa kredytu na zakup towarów – k. 114-116.

S. K. nie posiada żadnych oszczędności, na koncie ma 2500 zł debetu. Otrzymuje pomoc finansową od swojego partnera, jednak pomoc ta nie ma charakteru stałego. Ostatnio otrzymała kwotę 600 zł od P. C.. S. K. zaciągnęła pożyczkę, którą jednak spłaca w połowie partner pozwanej. Nie otrzymuje pomocy finansowej od swojej rodziny. W październiku 2018 roku wystąpiła o zapomogę finansową do (...)u. Nie otrzymuje zasiłku rodzicielskiego. Przy zmianie pracę, pozostawała przez tydzień bez wynagrodzenia, co wpłynęło na jej sytuację finansową. Otrzymuje alimenty od J. B. w wysokości 400 zł na syna A. B..

Dowód:

-

Przesłuchanie pozwanej S. K.– k. 335.

S. K. kupuje synowi B. B. (1) ubrania, zabawki. Nie spędzała z synem wakacji w 2017 roku, 31 sierpnia małoletni spędził z nią czas do rozpoczęcia roku szkolnego. W poprzednim roku szkolnym poniosła połowę kosztów wycieczki szkolnej małoletniego, w obecnym roku szkolnym nie ponosiła kosztów szkolnych związanych z synem B. B. (1). Jeździ po małoletniego do G. pociągiem i go odwozi do jego miejsca zamieszkania po realizacji kontaktów z synem.

Dowód:

-

Bilety kolejowe – k. 274-282.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego powoda o zasądzenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Sąd omówił zaś wiary dowodom z paragonów, które były niepodpisane, brak było potwierdzenia płatnością kartą, która można dodatkowo zweryfikować, a z ich treści nie można było wywnioskować, kto płacił za towary wymienione w tych dokumentach lub dla kogo zostały one zakupione.

Nadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania stron. Sąd wiarę zeznaniom ww. osób w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem w tym zakresie zeznania te korespondowały z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych z zakupem poszczególnych dóbr i usług na lokalnym rynku. Ponadto częściowo zeznania ww. osób nie zawierały treści istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a tym samym w tej części nie stanowiły one podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Powództwo małoletniego B. B. (1) zostało oparte o art. 133 § 1 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody
z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Przedmiotem, sporu pomiędzy stronami były w swej istocie trzy kwestie: zakres usprawiedliwionych miesięcznych potrzeb małoletnich, zarobkowe i majątkowe możliwości pozwanej oraz jej udział w wychowaniu małoletnich, a tym samym zakres, w jakim powinna ona ponosić ciężar wychowania i utrzymania małoletniego.

Wskazane sporne kwestie miały fundamentalne znaczenie dla określenia wysokości świadczeń alimentacyjnych zasądzonych od pozwanej. Zgodnie bowiem z art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, zaś wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Określając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego Sąd zobowiązany jest uwzględnić koszty mieszkania, ubrania, wyżywienia, edukacji, leczenia oraz innych wydatków, które obiektywnie należy uznać za zasadne, mając jednocześnie na względzie, że poziom życia zapewniany w drodze m.in. świadczeń alimentacyjnych zobowiązanego powinien odpowiadać poziomowi życia rodzica. W niniejszej sprawie istotnym elementem jest również to, że J. B. i S. K. są rodzicami dwójki dzieci; małoletniego A. B. i B. B. (1). Małoletnie dzieci mieszkają osobno każdy u innego rodzica. Małoletni A. B. mieszka z matką i to ona na co dzień pełni pieczę nad nim, pokrywa wszystkie koszty związane z utrzymaniem małoletniego. Natomiast B. B. (1) mieszka z ojcem w G. i to na J. B. ciąży główny obowiązek wychowania i utrzymania małoletniego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda kształtują się na poziomie wskazanym w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia.

W ocenie Sądu, na zapewnienie małoletniemu powodowi prawidłowych warunków bytowania, w zakresie podstawowym, konieczna jest kwota 1.000 -1.100 złotych miesięcznie. W ocenie Sądu, brak jest podstaw by zasądzić oczekiwaną przez stronę powodową kwotę alimentów w wysokości 600 złotych od pozwanej. Strona powodowa nie wykazała bowiem, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda opiewają na wskazywaną kwotę 2849,16 zł (k. 7).

Określając wysokość udziału małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania Sąd uznał kwotę wskazywaną przez J. B. w trakcie przesłuchania, która częściowo została przez niego udokumentowana załączonym do akt sprawy rachunkami za energię elektryczną, gaz czy czynsz. Podkreślenia wymaga, że na ustalony przez Sąd koszt zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych małoletniego powoda na kwotę 250 zł miesięcznie nie składa się całość wykazanych w toku postępowania kosztów utrzymania mieszkania położonego w G., a jedynie ta część, która przypada na małoletniego powoda.

Sąd uznał ponadto wydatki związane z uczęszczaniem przez małoletniego powoda do szkoły podstawowej na poziomie 10 złotych miesięcznie, Małoletni skorzystał w bieżącym roku z programu wyprawka i za 300 zł J. B. zakupił niezbędne przybory szkolne dla małoletniego. Nadto na koszty związane ze szkołą składają się konieczność opłacenia ubezpieczenia dla dziecka i rady rodziców (40 zł na semestr). Sąd uznał także za niezbędny wydatek na żywność małoletniego w kwocie 400 złotych miesięcznie. Potrzeby żywieniowe małoletniego powoda, w istotnej części zaspokajane są w szkole, zakup obiadów wynosi natomiast 8 zł dziennie. Powyższa kwota odpowiada także wskazanym danym szacunkowym w tabelce wskazanej przez J. B. (k. 7). Zakup środków czystości na poziomie 50 złotych w pełni zaspokoi wszystkie potrzeby małoletniego.

Sąd uznał za budzące wątpliwość wskazywane przez J. B. koszty związane z wakacjami małoletniego opiewające na kwoty ok. 2000-3000 zł (k. 307). Kwoty wskazywane przez ojca małoletniego jawią się ponadto jako nieprzystające do jego sytuacji majątkowej i osiąganych dochodów. Nadto rodzice we własnym zakresie i we własnych możliwościach finansowych winni zagwarantować małoletniemu spędzanie wakacji czy ferii zimowych.

Sąd dostrzega, że w okresie jesienno-zimowym pojawia się potrzeba zakupu nowych ubrań, zwłaszcza, że dzieci rosną i niejednokrotnie ubrania zeszłoroczne są zwyczajnie za małe, tym niemniej, nie sposób uznać, aby okresowo zwiększone potrzeby ubraniowe małoletniego uzasadniały przyjęcie kwoty we wskazanej przez stronę powodową wysokości. Zdaniem Sądu kwota 100 zł miesięcznie pozwoli na zakup ubrań zarówno w okresach, gdy potrzeby te będą mniejsze, jak i w czasie, dzięki powstałej nadwyżce, gdy pojawi się konieczność jednorazowego zakupu większej ilości ubrań. Nadto kilkukrotnie to pozwana dokonywała zakupu odzieży dla syna. J. B. także w żaden sposób nie uzasadnił konieczności dokonania zakupu bardzo drogiej odzieży termoaktywnej dla małoletniego. Powyższe zachowanie J. B. uznać należało tylko i wyłącznie za próbę niepotrzebnego generowania wyższych kosztów utrzymania małoletniego

Przyjmując kwotę 40 złotych, jako pozwalającą na zakup lekarstw, suplementów diety, wizyty lekarskie. Zdaniem Sądu powyższa kwota jawi się jako w pełni wystarczająca na pokrycie kosztów zakupu leków oraz odpowiada kwocie wskazywanej przez ojca małoletniego, jako przeciętnie przez niego wydawana na lekarstwa.

Za zdecydowanie zawyżone Sąd uznał także wskazywane przez J. B. koszty zapewnienia rozrywek. Choć oczywistym jest, że dzieci dla prawidłowego rozwoju potrzebują odpowiednich bodźców, w tym wyjść. Jednak należy mieć przy tym na uwadze, że aktualnie różnego rodzaju wyjścia i zabawki zapewniają małoletnim oboje rodzice, w tym pozwana, a tym samym nie zaliczono tego wydatku do kosztów utrzymania małoletniego.

J. B. oprócz swoich twierdzeń, nie przedstawił także żadnych dowodów wskazujących ponoszenie przez niego kosztów związanych z korepetycjami syna.. Z tych tez względów nie sposób było zaliczyć całości przedstawionych kwot do wydatków do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego, tym bardziej, że dziecko ma zapewnione dodatkowe i bezpłatne zajęcia w szkole. Nadto znajomość języka angielskiego przez J. B. i jego partnerkę (która mieszkała zagranica i włada tym językiem) należy uznać za próbę zawyżania kosztów utrzymania dziecka. Sąd uwzględniając dotychczasowe problemy z nauka małoletniego uznał, że zasadne będzie wydatkowanie na ten cel kwot do 200 zł miesięcznie

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanej należy wskazać, że kształtują się one na poziomie ok. 2400 zł netto miesięcznie. W ocenie Sądu ustalony stan faktyczny wyklucza uznanie za zasadne żądania obciążenia pozwanej kosztami utrzymania małoletniego w kwocie żądanej przez przedstawiciela powoda, albowiem przeciwko temu przemawia jej sytuacja majątkowa. Uwzględniając okoliczność, że poza małoletnim powodem, ma ona na utrzymaniu małoletniego syna A. B. oraz biorąc pod uwagę wysokość wydatków przez nią ponoszonych na własne utrzymanie i utrzymanie syna, to należy uznać, że kwota alimentów na poziomie 300 zł miesięcznie jest adekwatna do jej możliwości zarobkowych. Pozwana nie uchyla się od podejmowania działalności zarobkowej, posiada stałe zatrudnienie. Ponoszone przez nią wydatki, zwłaszcza związane z utrzymaniem wynajmowanego mieszkania, w znacznej części konsumują uzyskiwany dochód. Sąd jednak nie dał wiary co do wparcia finansowego otrzymywanego od partnera pozwanej, z którym planuje zawrzeć związek małżeński. W ocenie Sądu wsparcie to jest większe, niż podaje pozwana, mając również na względzie deklaracje P. C., który w sprawie opiekuńczej podawał, że jest w stanie utrzymać pozwaną, kiedy ta zamieszka w Irlandii, aczkolwiek należy mieć na uwadze, że to na pozwanej, nie na jej partnerze ciąży obowiązek alimentacyjny wobec syna.

Tym samym, biorąc pod uwagę wsparcie partnera, Sąd uznał, ze kwota 200 zł leży w granicach możliwości zarobkowych pozwanej, stanowiąc jednocześnie maksymalną kwotę, jaka ta może łożyć na starszego syna.

W tym miejscu należy jeszcze wskazać, iż nie było podstaw do zasądzenia świadczeń alimentacyjnych za okres sprzed wytoczenia powództwa tj. od dnia 23 maja 2017 r. Należy dlatego wskazać, w związku ze zgłoszonymi ww. żądaniami alimentów za okres przed wytoczeniem powództwa, iż kwestię tą reguluje art. 137 § 2 k.r.o. Zgodnie z wskazanym przepisem niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. Przepis ten stanowi więc wyjątek od pewnej zasady, zgodnie z którą alimenty mają służyć zaspokajaniu bieżących potrzeb uprawnionego. Dochodzenie ich za okres sprzed wniesienia pozwu dopuszczalne jest więc jedynie w przypadkach wyjątkowych i uzależnionych od wykazania przez powoda, że usprawiedliwione potrzeby związane z utrzymaniem i wychowaniem osoby uprawnionej nie zostały za określony okres zaspokojone albo że potrzeby te zostały zaspokojone na przykład dzięki zaciągniętym pożyczkom.

Niniejszy Sąd aprobuje nadto zapatrywanie, które wyraża również SN, że „z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych przeznaczonych na bieżące utrzymanie osoby uprawnionej, domaganie się ich za okres poprzedzający wytoczenie powództwa może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pozostają z tego okresu niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże potrzeb” ( vide: wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 8 czerwca 1976r., III CRN 88/76).

W ocenie Sądu, strona powodowa nie wykazała, aby za okres sprzed wytoczenia powództwa pozostały niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania związane z utrzymaniem małoletnich powodów, a tym samym alimenty zostały zasądzone od dnia wniesienia pozwu. Przedstawiciel małoletniego powoda poza sformułowaniem żądania zasądzenia alimentów z datą wsteczną nie przedstawił żadnych dowodów, aby potrzeby dziecka w tym czasie nie były zaspokojone. Brak wiec było podstaw faktycznych i prawnych do zasądzenia alimentów z datą wsteczną.

Mając powyższe na względzie zasądzono od pozwanej alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie na rzecz małoletniego powoda, poczynając od dnia 8 września 2017 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, a w pozostałym zakresie powództwo oddalono, o czym orzeczono, jak w punktach I, II wyroku.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 tejże ustawy, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z uwagi na charakter sprawy i sytuację materialną stron. Strona powodowa jest bowiem z mocy prawa zwolniona z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a pobranie od pozwanej kosztów sądowych - po nałożeniu na nią obowiązku alimentacyjnego - w ocenie Sądu byłoby nadmiernym obciążeniem.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Jednak o kosztach niniejszego postępowania orzeczono w oparciu o regulację z art. 102 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż z uwagi na sytuację majątkową pozwanej, konieczność uiszczania na rzecz syna alimentów, zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek o którym mowa jest w tej regulacji, uzasadniający nie obciążanie pozwanej poniesionymi przez małoletniego powoda kosztami procesu.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące. Z tych też względów orzeczono jak w punkcie V wyroku.

SSR Marta Kazaniecka