Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2019 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Daria Wojciechowska

Protokolant: Aneta Orłowska

Przy udziale oskarżyciela publicznego S. Z.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 13 marca 2019 r., 4 kwietnia 2019 r., 28 maja 2019 r., 4 września 2019 r., 10 września 2019 r.

sprawy A. K. (1) s. M. i M. ur. (...) w S.,

obwinionego o to że:

1/ W dniu 12 września 2017 r. tj. siedem dni od daty otrzymania ostatniego pisma wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 18 sierpnia 2017 r. ok. godz. 21.05.

2/ W dniu 8 września 2017 r. tj. siedem dni od daty otrzymania ostatniego pisma wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 19 sierpnia 2017 r. ok. godz. 12.55.

tj. za wykroczenia z art. 96 § 3 KW w zw. z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.97 r. Prawo o ruchu drogowym Dz. U. nr 108 poz. 908 z późn. zm.

orzeka

I.  Obwinionego A. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 96 § 3 kw skazuje go, zaś na podstawie art. 96 § 3 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 400 (czterysta) złotych.

II.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 40 (czterdzieści) złotych tytułem opłaty oraz obciąża go kosztami postępowania w sprawie w kwocie 100 (sto) złotych.

III.  Zasądza od obwinionego kwotę 20 (dwadzieścia) złotych na rzecz (...) W. tytułem zryczałtowanych wydatków poniesionych w toku czynności wyjaśniających.

Sygn. akt V W 4022/18

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 sierpnia 2017 roku ok. godz. 21:05 nieustalony kierowca zaparkował pojazd marki M. o nr rej. (...) przy ulicy (...)/ (...) 38/42 w strefie obowiązywania znaku drogowego B-1 „zakaz ruchu w obu kierunkach”. Strażnik miejski, który ujawnił powyższe zdarzenie pozostawił na szybie pojazdu wezwanie do osobistego stawienia się w terminie 7 dni w siedzibie Straży Miejskiej (...) W..

/k. 1notatka urzędowa, k. 2zdjęcia/

Straż Miejska podjęła czynności wyjaśniające, w celu ustalenia tożsamości sprawcy. Na podstawie Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców Straż Miejska ustaliła, że właścicielem pojazdu marki M. o nr rej. (...) jest Pan K. A. zamieszkały przy ul. (...) w S.. Straż Miejska w dniu 31 sierpnia 2017 roku za pośrednictwem poczty wezwała pisemnie właściciela pojazdu marki M. o nr rej. (...) – A. K. (1). /k. 3 wezwanie/, do wskazania w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, komu powierzył wskazany pojazd do kierowania lub używania w dniu 18 sierpnia 2017 roku ok. godz. 21:05. W wezwaniu Straż Miejska wskazała, że w przypadku niedopełnienia obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, popełni on wykroczenie z art. 96 § 3 k.w oraz, że w związku z powyższym zakończenie prowadzonych czynności wyjaśniających w sprawie nastąpi poprzez wyrażenie zgody na przyjęcie mandatu karnego kredytowanego w wysokości 100 złotych. Wezwanie to A. K. (1) odebrał w dniu 5 września 2017 roku.

/k. 4zwrotne potwierdzenie odbioru/.

W związku z brakiem wskazania kierującego lub użytkującego pojazd marki M. o nr rej. (...), pismem z dnia 6 czerwca 2018 roku, Straż Miejska wezwała A. K. (1), jako właściciela w/w pojazdu, do osobistego stawiennictwa w charakterze osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 k.w.

/k. 5 pismo/.

W dniu 19 sierpnia 2017 roku ok. godz. 12:55 nieustalony kierowca zaparkował pojazd marki M. o nr rej. (...) przy ulicy (...) w strefie obowiązywania znaku drogowego B-1 „zakaz ruchu w obu kierunkach”. Strażnik miejski, który ujawnił powyższe zdarzenie pozostawił na szybie pojazdu wezwanie do osobistego stawienia się w terminie 7 dni w siedzibie Straży Miejskiej (...) W..

/k. 7 notatka urzędowa, k. 8 zdjęcia/.

Straż Miejska podjęła czynności wyjaśniające, w celu ustalenia tożsamości sprawcy. Na podstawie Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców Straż Miejska ustaliła, że właścicielem pojazdu marki M. o nr rej. (...) jest Pan K. A. zamieszkały przy ul. (...) w S.. Straż Miejska w dniu 22 sierpnia 2017 roku za pośrednictwem poczty wezwała pisemnie właściciela pojazdu marki M. o nr rej. (...) – A. K. (1). /k. 9 wezwanie/, do wskazania w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, komu powierzył wskazany pojazd do kierowania lub używania w dniu 19 sierpnia 2017 roku ok. godz. 12:55. W wezwaniu Straż Miejska wskazała, że w przypadku niedopełnienia obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, popełni on wykroczenie z art. 96 § 3 k.w oraz, że w związku z powyższym zakończenie prowadzonych czynności wyjaśniających w sprawie nastąpi poprzez wyrażenie zgody na przyjęcie mandatu karnego kredytowanego w wysokości 100 złotych. Wezwanie to odebrano w dniu 1 września 2017 roku.

/k. 10zwrotne potwierdzenie odbioru k-39 protokół wyjaśnień/.

W związku z brakiem wskazania kierującego lub użytkującego pojazd marki M. o nr rej. (...), pismem z dnia 6 czerwca 2018 roku, Straż Miejska wezwała A. K. (1), jako właściciela w/w pojazdu, do osobistego stawiennictwa w charakterze osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 k.w. W przypadku zaś, gdyby pojazd został powierzony innej osobie, został on wezwany do podania danych osobowych kierowcy, który pojazd użytkował we wskazanym dniu i przesłania ich w terminie 7 dni na adres Straży Miejskiej.

/k. 11pismo/.

A. K. (1), w związku z powyższymi wezwaniami, nie stawił się we wskazanej siedzibie Straży Miejskiej, nie wypełnił też żadnego z przesłanych przez Straż Miejską załączników i nie udzielił odpowiedzi na zadane mu pytania.

/k.13 notatka urzędowa, k. 24 sprzeciw/.

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Przyznał, że nie dostarczył informacji, kto kierował pojazdem i jednocześnie wskazał, iż w jego ocenie zarzucane mu czyny nie są wykroczeniem, ponieważ jako nowy mieszkaniec bloku przy ul. (...) oraz jako członek spółdzielni mieszkaniowej (...) jest uprawniony do wjazdu na teren spółdzielni. Zdaniem A. K. (1) Straż Miejska nie miała podstaw, by go karać lub ścigać za wykroczenie z art. 96 § 3 k.w.

/k. 24 sprzeciw; k. 38-39, protokół przesłuchania/

Pan A. K. (1) jest członkiem Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) od dnia 13.09.2017 r. Osoby posiadające prawo do lokali w budynkach należących do w/w Spółdzielni mogą uzyskać identyfikator uprawniający do parkowania swoich samochodów na oznaczonym terenie. (...) ruchem na drogach wewnętrznych, w tym w strefie ruchu i strefie zamieszkania, należy do podmiotu zarządzającego tymi drogami. Rejon ul. (...) w W. należy do drogi wewnętrznej (...). Pan A. K. (2) identyfikator nr 722 otrzymał w dniu 21.09.2018 r.

/k. 40, zaświadczenie; k. 47 pismo; k. 51 pismo wraz z projektem stałej organizacji ruchu/.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W. A. K. (2) nabył od L. P. we wrześniu 2017 roku. L. P. nie posiadał identyfikatora uprawniającego do parkowania samochodu na oznaczonym terenie.

/k. 41, 42 oświadczenia; k. 69 zeznania świadka/.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Sąd odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego w zakresie, w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń. Sąd uznał powyższe wyjaśnienia wyłącznie za przyjętą przez A. K. (1) linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenia. Sąd nie zgodził się również z argumentacją obwinionego w zakresie twierdzenia, że był on uprawniony jako członek spółdzielni do parkowania na terenie spółdzielni w dniach 18 i 19 .08.2019 r. Sąd uznał bowiem, że obwiniony dokonał błędnej analizy prawnej stanu faktycznego, a powoływane przez niego okoliczności prawne nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia.

Jednocześnie Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia obwinionego A. K. (1), w zakresie, w jakim potwierdził on, że nie odpowiedział na pisma Straży Miejskiej oraz w zakresie w jakim potwierdził on, że był posiadaczem samochodu wskazanego w wezwaniach Straży Miejskiej. Wyjaśnienia obwinionego A. K. (1) we wskazanym zakresie były logiczne i spójne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym.

Sąd oceniając pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie miał podstaw do kwestionowania, w szczególności nie miał podstaw do odmówienia wiarygodności i autentyczności pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodów z dokumentów, bowiem pochodziły one osób i organów uprawnionych do ich sporządzenia w ramach posiadanych przez nich kompetencji, a nadto nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Obwinionemu A. K. (1) zarzucono, że: w dniu 12 września 2017 r. tj. siedem dni od daty otrzymania ostatniego pisma wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 18 sierpnia 2017 r. ok. godz. 21.05 oraz, że w dniu 8 września 2017 r. tj. siedem dni od daty otrzymania ostatniego pisma wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 19 sierpnia 2017 r. ok. godz. 12.55, tj. popełnienie wykroczeń z art. 96 § 3 kw w związku z art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 96 § 3 kw, karze grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw ma na celu m.in. ustalenie kierującego pojazdem w razie popełnienia przestępstwa lub popełnienia wykroczenia z udziałem tego pojazdu. Przepis ten odnosi się wprost do obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec.

W niniejszej sprawie do obwinionego skierowane zostały wezwania, w których został on pouczony o treści art. 96 § 3 kw i art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i wezwany do pisemnego wskazania danych osoby, której pojazd w oznaczonym w tym piśmie czasie został powierzony do używania lub kierowania i udzielenia odpowiedzi w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Obydwa wezwania zostały odebrane, odpowiednio w dniach 1 i 5.09.2017 r. (potwierdzenia odbioru, k. 4 i 10; oświadczenia obwinionego, k. 39). W doktrynie wskazuje się, że sytuacja, w której osoba osobiście zobowiązana odebrała kierowane do niej pismo uprawnionego organu i nie udzieliła na nie właściwej odpowiedzi lub w ogóle jej zaniechała, popełnia wykroczenie stypizowane w art. 96 § 3 kw. (W. Jankowski [w:] Grzegorczyk T. (red.), Jankowski W., Zbrojewska M., Kodeks wykroczeń. Komentarz, Wolters Kluwer 2013). W takim przypadku niewskazaniem będzie również zaniechanie udzielenia odpowiedzi na powyższe pytanie.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że A. K. (1) w dniach popełnienia wykroczeń, tj. 18 i 19 sierpnia 2017 r. aby móc zaparkować w oznaczonych miejscach musiał posiadać identyfikator uprawniający go do parkowania w oznaczonym terenie. Natomiast w tych datach obwiniony nie spełniał warunków do uzyskania takiego identyfikatora nie był jeszcze członkiem Spółdzielni (...) ani właścicielem mieszkania z zasobów tej Spółdzielni. Identyfikator A. K. (1) uzyskał dopiero w dniu 21.09.2018 r. (k. 40). Takowego identyfikatora również nie otrzymał od poprzedniego właściciela lokalu tj. od Pana L. P.. W ocenie Sądu powołanych przez obwinionego okoliczności, iż jako członek spółdzielni (...) w dniach 18 i 19 .08.2017 r. posiadał on uprawnienia do parkowania w oznaczonych miejscach, w sposób zatem oczywisty, w żadnym razie nie można uznać za wiarygodne a tym samym jasno należy stwierdzić, iż obwiniony nie był uprawniony do parkowania w dniach 18 i 19 sierpnia 2017 r. na terenie spółdzielni mieszkaniowej (...) ze względu na brak wymaganych uprawnień. Dopuszczając się przy tym wykroczenia stypizowanego w art. 92 § 1 kw.

W odniesieniu zaś do podawanych przez obwinionego argumentów, co do tego – że nie odpowiadał na pisma Straży Miejskiej, „ze względu na zasady logiki” (k. 24) ponieważ nikomu nie powierzał pojazdu, uznał odpowiedź za zbyteczną – w ocenie Sądu oparte są również na błędnej analizie stanu prawnego i faktycznego dokonanej przez A. K. (1), w tym treści pisma, jakie ze Straży Miejskiej w tej sprawie otrzymał. Przepis art. 78 ust. 4 Prawa o ruchu drogowym nakłada na właściciela lub posiadacza pojazdu obowiązek udzielenia odpowiedzi uprawnionemu organowi w zakresie tam wskazanym, zaś treść tego przepisu nie uprawnia do poprzestania na przyjęciu, że nieudzielenie odpowiedzi jest tożsame z uznaniem, iż to zobowiązany z powołanego wyżej przepisu użytkował pojazd, a tak zrobił obwiniony, co wynika wprost z treści złożonego sprzeciwu. W przedmiotowej sprawie na A. K. (1), jako właścicielu i posiadaczu pojazdu, ciążył prawny obowiązek udzielenia informacji w zakresie wskazanym w art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, natomiast brak reakcji na wezwania uprawnionego organu, przy prawidłowym doręczeniu korespondencji, stanowi wkroczenie opisane w art. 96 § 3 kw.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał obwinionego A. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu wykroczeń z art. 96 § 3 kw.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Wymierzając karę obwinionemu, Sąd baczył by dolegliwość tej kary była adekwatna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości czynu. Sąd wziął także pod uwagę jej cele zapobiegawcze i wychowawcze oraz uwzględnił dyrektywę prewencji generalnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd doszedł do wniosku, że orzeczona wobec obwinionego łączna kara grzywny w wysokości 400 zł jest adekwatna do przeciętnego stopnia społecznej szkodliwości czynu obwinionego oraz będzie odpowiednio dolegliwa. Poprzez orzeczenie względem A. K. (1) wskazanej kary grzywny, w ocenie Sądu zrealizowane zostaną cele prewencji indywidualnej, jak i prewencji generalnej i ukształtuje prawidłową postawę wobec prawa. Nadto orzeczona kara sprzyjać będzie przestrzeganiu przez obwinionego porządku prawnego w przyszłości, uświadamiając mu konieczność udzielania na żądanie uprawnionych organów informacji o tym komu pojazd był powierzony w określonym czasie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia, a także na podstawie art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.