Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w (...) - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Sobczak

Protokolant: st. sekr. sad. Monika Formaniewicz

Prokurator: -------

po rozpoznaniu w dniach 8 listopada 2018r. i 10 grudnia 2018r.

sprawy:

P. K. (1) – c. W. i D. zd. P., ur. (...) w W., zam. G., ul. (...), PESEL (...), obywatelstwa polskiego, nie karanej

oskarżonej o to, że:

w dniu 1 września 2016r. od godz. 11.55 do godz. 12.00 w G. na terenie (...) A. przy ul. (...) dokonała przywłaszczenia pozostawionego przez pokrzywdzoną w toalecie telefonu komórkowego marki H. (...) o wartości 700 zł, czym działała na szkodę A. J. (1)

tj. o czyn z art. 284§ 3 kk

orzeka:

1.  Oskarżoną P. K. (1) uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej
w akcie oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 284 § 3 kk i za to na podstawie art. 284§3 kk wymierza jej karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

2.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 60 (sześćdziesiąt) zł oraz obciąża ją wydatkami postępowania w kwocie 370 (trzysta siedemdziesiąt ) zł.

Sygnatura akt II K 366/18

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. A. J. (1) udała się do Centrum Handlowego (...) w G. przy ul. (...). Około godziny 11:50 – 12:00 w czasie pobytu tam kobieta udała się do toalety damskiej mieszczącej się na parterze galerii handlowej. Po wejściu do jednej z kabin odłożyła trzymany w ręku telefon komórkowy marki H. (...) o wartości 700 zł na pojemniku na papier toaletowy. Po skorzystaniu z toalety opuściła ją zapominając o pozostawionym tam telefonie.

Następnie do tej samej kabiny weszła P. K. (1) i widząc leżący na obudowie telefon komórkowy schowała go i opuściła kabinę toalety. Wychodząc z niej natknęła się na A. J. (1), która wróciła do toalety po telefon. Kobieta zapytała ją czy nie widziała w kabinie telefonu komórkowego. P. K. (1) zaprzeczyła i szybko opuściła galerię handlową. W domu wyczyściła telefon z danych i po jakimś czasie razem z koleżanką zastawiła go w lombardzie na nazwisko matki koleżanki uzyskując za niego 200 zł.

dowody: wyjaśnienia oskarżonej P. K. k. 29, odczyt k.132, zeznania A. J. k. 2, 32v, odczyt. k. 132v, zeznania D. C. k. 14v, 132v, kserokopia umowy lombardowej k. 17, 21, protokół zatrzymania rzeczy k. 18-20;

P. K. (1) była badana psychiatrycznie wobec zaistnienia wątpliwości co do jej poczytalności. Biegli nie znaleźli podstaw do kwestionowania jej poczytalności tempore criminis w rozumieniu treści art. 31§1 lub §2 kk. Stwierdzili u niej ociężałość umysłową.

dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k.36;

P. K. (1) (lat (...)) ma wyksztalcenie gimnazjalne, nie uczy się, nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu matki, utrzymuje się z alimentów i zasiłku rodzinnego. Jest panną, nie ma nikogo na utrzymaniu. W przeszłości nie była karana sądownie.

dowody: wyjaśnienia oskarżonej k.28- 28v, informacja o karalności k.34;

Oskarżona P. K. (1) przyznała się do przywłaszczenia telefonu komórkowego i wyjaśniła, że w dniu 1 września 2016 r. była na terenie (...) A. w G., gdzie w toalecie na obudowie papieru toaletowego zauważyła pozostawiony telefon komórkowy m-ki H.. Wzięła telefon, wyłączyła go i pośpiesznie opuściła centrum handlowe. W domu oczyściła telefon z danych po czym wyłączyła go. Po jakimś czasie postanowiła, że odda telefon do lombardu aby dostać za niego jakieś pieniądze. Ponieważ w tym czasie zgubiła swój dowód osobisty o zastawienie telefonu poprosiła koleżankę D. C. (2), która się na to zgodziła. Ostatecznie razem z D. C. (2) zastawiły telefon w lombardzie na nazwisko matki D. C. (2), która była tam stałą klientką.

wyjaśnienia P. K. (1) k. 29, odczyt k.132;

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej P. K. (1) w zakresie w jakim przyznała się ona do przywłaszczenia w toalecie (...) A. znalezionego telefonu komórkowego marki H. nie znajdując podstaw do ich kwestionowania. Wyjaśnienia oskarżonej w całej rozciągłości korespondowały i uzupełniały się w tym zakresie z zeznaniami pokrzywdzonej A. J. (1), którym sąd przyznał walor wiarygodności uznając je za jasne i klarowne. Z zeznań pokrzywdzonej wynikało, że wróciła po telefon na tyle szybko, że nie było możliwości aby poza opisaną przez nią młodą dziewczyną ktoś inny wcześniej korzystał z toalety, tym bardziej, że nie było tam wówczas innych osób.

Wyjaśnienia oskarżonej znajdowały również odzwierciedlenie w zeznaniach D. C. (2), które sąd również uznał za wiarygodne, a nadto w protokole zatrzymania rzeczy i kserokopii umowy lombardowej, które to dokumenty nie były kwestionowane przez strony postępowania. Sąd dał wiarę tym dokumentom również nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Co prawda na monitoringu zabezpieczonym w sprawie nie ujawniono młodej dziewczyny, której rysopis odpowiadałby podanemu przez pokrzywdzoną rysopisowi oskarżonej, nie mniej jednak pokrzywdzona jedynie przez chwilę widziała oskarżoną, zatem nie można wykluczyć, że źle zapamiętała jej ubiór czy wygląd. Tymczasem na monitoringu widocznych jest wiele młodych osób, w tym dziewcząt wychodzących z toalet objętych kamerami. Do tego czas zdarzenia został określony głównie na podstawie informacji udzielonych przez pokrzywdzoną, nie można więc również wykluczyć, że istnieje w tym zakresie pewien margines błędu. Niezależnie od powyższego oskarżona nie kwestionowała tego, że dokonała przywłaszczenia telefonu i w świetle pozostałych opisanych dowodów jej wyjaśnienia nie budziły zastrzeżeń odnośnie okoliczności zdarzenia.

Sąd uznał opinię biegłych psychiatrów co do stanu zdrowia psychicznego P. K. (1) za jasną i zupełną. Została sporządzona na podstawie wywiadu od badanej i akt sprawy, przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowemu.

Reasumując, omówione powyżej dowody wzajemnie się uzupełniają i przenikają, tworząc jasny obraz, z którego wprost wynika, że P. K. (1) dopuściła się czynu z art. 284§3 kk bowiem w dniu 1 września 2016r. od godz. 11.55 do godz. 12.00 w G. na terenie (...) A. przy ul. (...) dokonała przywłaszczenia pozostawionego przez pokrzywdzoną w toalecie telefonu komórkowego marki H. (...) o wartości 700 zł, czym działała na szkodę A. J. (1).

Sąd, oskarżonej P. K. (1) za zarzucone jej przestępstwo wymierzył karę 3 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Do okoliczności łagodzących sąd zaliczył młody wiek oskarżonej i uprzednią niekaralność. Do okoliczności obciążających sąd zaliczył: nie oddanie przez oskarżoną telefonu pomimo dopytywania się o niego przez właścicielkę.

Sąd uznał, iż wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonej odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu. Oskarżona jest osobą młodą, zdrową, nie pracującą, zatem kara ograniczenia wolności w wymiarze niewiele odbiegającym od ustawowego minimum wydaje się adekwatna i w ocenie sądu ma szanse spełnić cele kary wobec oskarżonej. Jednocześnie rodzaj i wymiar tej kary nie przekraczają stopnia jej winy. Nie można tu przeoczyć, że oskarżona miała szanse skorzystać z dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenia postępowania, uczestniczyła w posiedzeniu w tym przedmiocie, jednakże świadomie zignorowała nałożone na nią świadczenie pieniężne co skutkowało podjęciem postępowania karnego. W ocenie Sądu kara orzeczona wobec oskarżonej zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej.

W ocenie sądu w przedmiotowej sprawie przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości czynu zarzuconego oskarżonej i okoliczności popełnienia tego czynu brak jest podstaw do rozważania możliwości umorzenia postępowania z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu przypisanego oskarżonej.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 1-szym sentencji wyroku.

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 z 1983r. poz. 223 z późn. zm.) zasądził od oskarżonej P. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 60 zł, zaś na podstawie art. 627 kpk obciążył ją wydatkami postępowania w kwocie 370 zł, uznając iż oskarżona uzyskuje dochody pozwalające jej na zapłatę należności sądowych.