Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi wyrokiem z dnia 11 lipca (...). uznał oskarżonych:

S. K. (1) i P. P. (1) za winnych tego, że:

I. w okresie od czerwca 2007 roku do kwietnia 2008 roku w Ł., W.. G., T., W., S., Ł., B., P., T., T., P., O., G., K., K., G., G., Z., G., K., S., P. i T., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu w różnych składach osobowych ze sobą i D. P. (1) i P. K. (1), pod pozorem wykonywania przeglądów kominiarskich dostawali się do mieszkań skąd zabrali w celu przywłaszczenia mienie na łączną kwotę 148.916,35 zł i 4 dolary USA na szkodę osób fizycznych, usiłowali dokonać zaboru mienia w celu przywłaszczenia oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd osób fizycznych co faktu przeprowadzenia legalnego czyszczenia przewodów kominowych i wentylacyjnych doprowadzili je do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 328 złotych jako opłat za dokonanie wymienionej czynności, przy czym S. K. (1) czynów tych dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne, i tak: działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. (1):

1. w dniu 05 czerwca 2007 roku w G., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.000 zł na szkodę C. G.,

2.  w dniu 08 czerwca 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 370 zł i biżuterii w postaci obrączki ze złota wartości 400 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 770 zł na szkodę J. O..

3.  w dniu 11 czerwca 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.250 zł, biżuterii ze złota w postaci: czterech kolczyków, czterech bransoletek na rękę, trzech łańcuszków na szyję z przywieszkami i sześć sztuk medalików o łącznej wartości nie mniej niż 1.250 złotych oraz 4 dolary USA na szkodę E. C..

4.  w dniu 12 czerwca 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 800 zł na szkodę G. I I.,

5.  w dniu 18 czerwca 2007 roku w T., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.150 zł na szkodę H. N. (1),

6.  w dniu 25 czerwca 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 600 zł na szkodę J. C.,

7.  w dniu 25 czerwca 2007 roku w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. W. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 100 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych, po wejściu do jej mieszkania i wyjęciu kratek wentylacyjnych zażądał zapłacenia za usługę wyczyszczenia przewodów kominowych, informując jednocześnie, że Spółdzielnia zwróci te pieniądze w czynszu, a następnie wykorzystując nieuwagę ww. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 50 zl,

8.  w miesiącu czerwcu 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie ok. 400 zł na szkodę I. K.,

9.  w dniu 04 lipca 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.600 zł oraz biżuterii ze złota w postaci: dwóch łańcuszków, bransoletki i obrączki o łącznej wartości 900 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 2.500 zł na szkodę T. T.,

10.  w dniu 20 lipca 2007 roku w L. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 900 zł na szkodę S. M. (1) i Z. M. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził ww. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 78 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych po wejściu do mieszkania zażądał zapłacenia za usługę wyczyszczenia przewodów kominowych,

11.  w dniu 23 lipca 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy al. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 10 zł. telefonu komórkowego marki N. wartości 50 zł, biżuterii ze złota w postaci pierścionka z okrągłym oczkiem i obrączki łącznej wartości 600 zł oraz dowodu osobistego i legitymacji rencisty, gdzie łączna wartość strat wyniosła 660 zł na szkodę W. P.,

12.  w dniu 27 sierpnia 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia monitora marki H., telefonu komórkowego marki M. i srebrnej biżuterii, gdzie łączna wartość strat wyniosła nie mniej 2.000 zł na szkodę (...),

13.  w dniu 07 września 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterię w postaci: pierścionka ze złota, łańcuszka ze złota, przywieszki ze złota i łańcuszka ze srebra nieustalonej wartości na szkodę H. T.,

14.  w dniu 17 września 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 710 zł i biżuterii ze złota w postaci obrączki i pierścionka z rubinem łącznej wartości 1.290 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 2.000 zł na szkodę I. R. (1),

15.  w dniu 21 września 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 320 zł na szkodę L. K.,

16.  w dniu 21 września 2007 roku w W. z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 5.000 zł, telefonu komórkowego marki N. (...). monet 10 rublowych ze złota w ilości 8 szt., dwóch złotych zębów oraz biżuterii ze złota w postaci: pierścionków w ilości 10 szt., obrączek w ilości 2 szt.. łańcuszków ze złota z krzyżykami w ilości 4 szt., i sznura pereł, gdzie łączna wartość strat wyniosła nie mniej niż 5.000 zł na szkodę A. i Z. D.,

17.  w dniu 25 września 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę M. M. (1) mienia w postaci: trzech pierścionków ze złota, łańcuszka ze złota i starych monet oraz pieniędzy w kwocie 250 zł, na szkodę T. M. pieniędzy w kwocie 250 zł, na szkodę A. K.: dwóch łańcuszków ze złota na szkodę P. K. (2): łańcuszka ze złota nieustalonej wartości, gdzie łączna wartość skradzionego mienia wyniosła nie mniej niż 500 zł,

18.  w dniu 02 października 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.500 zł na szkodę H. i K. C.,

19.  w dniu 15 października 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.500 zł na szkodę P. I.,

20.  w dniu 22 października 2007 roku w B., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 3.000 zł na szkodę J. K.,

21.  w dniu 06 listopada 2007 roku w P., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonów komórkowych: marki S. (...) i Samsung (...) nieustalonej wartości na szkodę B. K.,

22.  w dniu 06 listopada 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci: trzech pierścionków i łańcuszka łącznej wartości 1.500 zł na szkodę Z. M. (2),

23. w dniu 08 listopada 2007 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul.(...)
dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 880 zł oraz biżuterii ze złota w
postaci: dwóch kolczyków, czterech pierścionków, dwóch obrączek i pół łańcuszka łącznej
wartości 4.120 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 5.000 zł na szkodę B.
S.,

24.  w dniu 21 listopada 2008 roku w T., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 400 zł na szkodę S. M. (2),

25.  w dniu 28 listopada 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy i biżuterii ze złota i srebra, gdzie łączna wartość strat wyniosła 7.000 zł na szkodę C. i K. T.,

działając wspólnie i w porozumieniu z D. P. (1):

26.  w dniu 03 grudnia 2007 roku w T. z mieszkania nr (...) przy Al. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telewizora (...) marki S. wartości 4.000 zł na szkodę S. M. (3) oraz pieniędzy w kwocie 90 zł,

27.  w dniu 04 grudnia 2007 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 280 zł, monitora (...) m-lci H. wartości 700 zł, telefonu komórkowego M. N. wartości 50 zł i koca wartości 20 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 1.050 zł na szkodę B. F. (1),

28.  w dniu 14 grudnia 2007 roku w O. z mieszkanie nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.200 zł na szkodę M. W.,

29.  w dniu 18 grudnia 2007 roku w G. z mieszkania nr (...) na Osiedle (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.800 zł i biżuterii ze złota w postaci trzech pierścionków łącznej wartości 500 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 3.300 zł na szkodę M. i H. K. (1),

30.  w dniu 19 grudnia 2007 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 500 zł na szkodę A. S. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził ww. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 80 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych po wejściu do mieszkania zażądał zapłacenia za usługę wyczyszczenia przewodów kominowych,

31.  w dniu 09 stycznia 2008 roku w O. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 5.300,35 zł oraz dwóch portfeli wartości łącznej 20 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosłą 5.320,35 zł na szkodę H. U.,

32.  w dniu 25 stycznia 2008 roku w W. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.000 zł na szkodę M.) O..

33.  w dniu 14 lutego 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci: dwóch obrączek i pierścionka nieustalonej wartości na szkodę A. J.,

34.  w dniu 15 lutego 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 800 zł na szkodę L. Makuch,

35.  w dniu 21 lutego 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 500 zł na szkodę Z. P.,

36.  w dniu 23 lutego 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.250 zł na szkodę W. M.,

37.  w dniu 29 lutego 2008 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.200 zł na szkodę Z. G.,

38.  w dniu 04 marca 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 4.000 zł na szkodę J. P.,

39.  w dniu 12 marca 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.500 zł na szkodę J. F.,

40.  w dniu 13 marca 2008 roku w T. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.800 zł na szkodę B. G.,

41.  w dniu 31 marca 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy al. (...) M. 66 dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci: dwóch pierścionków z cyrkoniami, dwóch kompletów kolczyków, łańcuszka z zawieszką i obrączki, łącznej wartości 1.400 zł na szkodę T. R.,

42.  w dniu 31 marca 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy al. (...) M. 66 dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.620 zł na szkodę J. W. (1),

43.  w dniu 02 kwietnia 2008 roku w Z. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 200 zł. biżuterii ze złota w postaci: broszki, trzech łańcuszków w tym jeden z przywieszką, obrączki i pierścionka łącznej wartości 3.700 zł i 5 dolarów USA, gdzie łączna wartość strat wyniosła 3.915 zł na szkodę J. M. (1),

44.  w dniu 02 kwietnia 2008 roku w Z. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 700 zł na szkodę T. K..

45.  w dniu 08 kwietnia 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.500 zł na szkodę M. M. (4),

46.  w dniu 09 kwietnia 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci dwóch pierścionków, kolczyków i łańcuszka z przywieszką nieustalonej wartości oraz pieniędzy w kwocie 2.600 zł na szkodę J. M. (2),

47.  w dniu 14 kwietnia 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 8.500 zł na szkodę H. M.,

48.  w dniu 16 kwietnia 2008 roku w S. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 3.000 zł. telewizora (...) marki S. wartości 2.799 zł, laptopa m-ki H. wartości 2.300 zł, kurtki skórzanej nieustalonej wartości, gdzie łączna wartość strat wyniosła 8.099 zł na szkodę K. K. (1) i M. K. (1).

49.  w dniu 23 kwietnia 2008 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 6.500 zł na szkodę D. W.,

50.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w Ł., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził F. J. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 70 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych, po wejściu do jej mieszkania i przeprowadzeniu kontroli przewodów kominowych zażądał zapłacenia za tę usługę,

51.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 50 zł, dwóch portmonetek łącznej wartości 40 zł, biżuterii w postaci pozłacanego łańcuszka i przywieszki w kształcie serca łącznej wartości 170 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 260 zł na szkodę Z. B.,

52.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w Ł., pod pozorem wykonania przeglądów kominiarskich dostał się do mieszkania nr (...) przy ul. (...). skąd usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na zachowanie się pokrzywdzonej - właścicielki mieszkania H. K. (2),

53.  w dniu 30 kwietnia 2008 roku w Ł., pod pozorem wykonania przeglądów kominiarskich dostał się do mieszkania nr (...) przy ul. (...), skąd usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak wartościowych przedmiotów i zachowanie się pokrzywdzonej - właścicielki mieszkania J. W. (2),

54.  w dniu 30 kwietnia 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota, klaserów z monetami oraz walutę litewską nieustalonej wartości na szkodę J. Z.,

to jest czynu:

w stosunku do S. K. (1) z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k., art. 278 k.k., art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k., art. 278 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku. obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzy) lata i 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności,

a w stosunku do P. P. (1) czynu z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k., art. 278 k.k.. art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k., art. 278 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwa) lata i 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  w dniu 21 czerwca 2007 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. (1) w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionych pieniędzy w kwocie 70 zł na szkodę M. K. (2) użyli przemocy na osobie M. K. (2) w postaci odepchnięcia jej, przy czym S. K. (1) czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne,

to jest o czynu:

w stosunku do S. K. (1) z art. 281 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. i na podstawie art. 281 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jeden) rok i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności

a w stosunku do P. P. (1) z art. 281 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku. obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. . i na podstawie art. 281 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku. obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. mu 1 (jeden) rok i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

P. K. (1) za winnego tego, że:

III.  w okresie od czerwca 2007 roku do listopada 2007 roku w L., W., G., T., W., S., Ł., B., P., T., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z S. K. (1), P. P. (1), pod pozorem wykonywania przeglądów kominiarskich dostawał się do mieszkań skąd zabrał w celu przywłaszczenia mienie na łączną kwotę 75.989 zł i 4 dolarów USA na szkodę osób fizycznych oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd osób fizycznych co faktu przeprowadzenia legalnego czyszczenia przewodów kominowych i wentylacyjnych doprowadził je do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 178 złotych jako opłat za dokonanie wymienionej czynności, i tak:

1.  w dniu 05 czerwca 2007 roku w G., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.000 zł na szkodę C. G.,

2.  w dniu 08 czerwca 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 370 zł i biżuterii w postaci obrączki ze złota wartości 400 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 770 zł na szkodę J. O.,

3.  w dniu 11 czerwca 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.250 zł, biżuterii ze złota w postaci: czterech kolczyków, czterech bransoletek na rękę, trzech łańcuszków na szyję z przywieszkami i sześć sztuk medalików nieustalonej wartości oraz 4 dolary USA na szkodę E. C..

4.  w dniu 12 czerwca 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 800 zł na szkodę G. H.,

5.  w dniu 18 czerwca 2007 roku w T., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.150 zł na szkodę H. N. (1),

6.  w dniu 25 czerwca 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 600 zł na szkodę J. C.,

7.  w dniu 25 czerwca 2007 roku w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. W. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 100 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych, po wejściu do jej mieszkania i wyjęciu kratek wentylacyjnych zażądał zapłacenia za usługę wyczyszczenia przewodów kominowych, informując jednocześnie, że Spółdzielnia zwróci te pieniądze w czynszu, a następnie wykorzystując nieuwagę ww. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 50 zl.

8.  w miesiącu czerwcu 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie ok. 400 zł na szkodę I. K..

9.  w dniu 04 lipca 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.600 zł oraz biżuterii ze złota w postaci: dwóch łańcuszków, bransoletki i obrączki o łącznej wartości 900 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 2.500 zł na szkodę T. T.,

10.  w dniu 20 lipca 2007 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 900 zł na szkodę S. M. (1) i Z. M. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził ww. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 78 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych po wejściu do mieszkania zażądał zapłacenia za usługę wyczyszczenia przewodów kominowych,

11.  w dniu 23 lipca 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy al. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 10 zł, telefonu komórkowego marki N. wartości 50 zł, biżuterii ze złota w postaci pierścionka z okrągłym oczkiem i obrączki łącznej wartości 600 zł oraz dowodu osobistego i legitymacji rencisty, gdzie łączna wartość strat wyniosła 660 zł na szkodę W. P.,

12.  w dniu 27 sierpnia 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia monitora marki H., telefonu komórkowego marki M. i srebrnej biżuterii, gdzie łączna wartość strat wyniosła nie mniej niż 2.000 zł na szkodę (...),

13.  w dniu 07 września 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterię w postaci: pierścionka ze złota, łańcuszka ze złota, przywieszki ze złota i łańcuszka ze srebra nieustalonej wartości na szkodę H. T.,

14.  w dniu 17 września 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 710 zł i biżuterii ze złota w postaci obrączki i pierścionka z rubinem łącznej wartości 1.290 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 2.000 zł na szkodę I. R. (1),

1 5. w dniu 21 września 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 320 zł na szkodę L. K..

16.  w dniu 21 września 2007 roku w W. z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 5.000 zł, telefonu komórkowego marki N. (...), monet 10 rublowych ze złota w ilości 8 szt, dwóch złotych zębów oraz biżuterii ze złota w postaci: pierścionków w ilości 10 szt., obrączek w ilości 2 szt.. łańcuszków ze złota z krzyżykami w ilości 4 szt., i sznura pereł, gdzie łączna wartość strat wyniosła nie mniej niż 5.000 zł na szkodę A. i Z. D.,

17.  w dniu 25 września 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę M. M. (1) mienia w postaci: trzech pierścionków ze złota, łańcuszka ze złota i starych monet oraz pieniędzy w kwocie 250 zł, na szkodę T. M. pieniędzy w kwocie 250 zł, na szkodę A. K.: dwóch łańcuszków i na szkodę P. K. (2): łańcuszka ze złota nieustalonej wartości gdzie łączna wartość skradzionego mienia wyniosła nie mniej niż 500 zł,

18.  w dniu 02 października 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.500 zł na szkodę H. i K. C.,

19.  w dniu 15 października 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.500 zł na szkodę P. I.,

20.  w dniu 22 października 2007 roku w B., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 3.000 zł na szkodę J. K.,

21.  w dniu 06 listopada 2007 roku w P., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonów komórkowych: marki S. (...) i Samsung (...) nieustalonej wartości na szkodę B. K.,

22.  w dniu 06 listopada 2007 roku w W., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci: trzech pierścionków i łańcuszka łącznej wartości 1.500 zł na szkodę Z. M. (2),

23.  w dniu 08 listopada 2007 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 880 zł oraz biżuterii ze złota w postaci: dwóch kolczyków, czterech pierścionków, dwóch obrączek i pół łańcuszka łącznej wartości 4.120 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 5.000 zł na szkodę B. S.,

24.  w dniu 21 listopada 2008 roku w T., z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celii przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 400 zł na szkodę S. M. (2),

25.  w dniu 28 listopada 2007 roku w Ł., z mieszkania nr (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy i biżuterii ze złota i srebra, gdzie łączna wartość strat wyniosła 7.000 zł na szkodę C. i K. T.,

czym oskarżony wypełnił dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k., art. 278 k.k.. art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.. art. 278 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu 2 (dwa) lata pozbawienia wolności;

IV. w dniu 21 czerwca 2007 roku w K., w składzie osobowym jak w pkt. II w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionych pieniędzy w kwocie 70 zł na szkodę M. K. (2). użył przemocy na osobie M. K. (2) w postaci odepchnięcia jej, to jest o czynu z art. 281 k.k. czym wypełnił on dyspozycję art. 281 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. i na podstawie art. 281 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu 1 (jeden) rok i 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;

D. P. (1) za winnego tego, że:

V.  w okresie od listopada 2007 roku do kwietnia 2008 roku w L., S., K., Z., G.. O., K., T., G., G., P., G.. K., P. i T., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z S. K. (1) i P. P. (1), pod pozorem wykonywania przeglądów kominiarskich dostawał się do mieszkań skąd zabrał w celu przywłaszczenia mienie na łączną kwotę 72.927,35 zł na szkodę osób fizycznych oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd osób fizycznych co faktu przeprowadzenia legalnego czyszczenia przewodów kominowych i wentylacyjnych doprowadził je do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 150 złotych jako opłat za dokonanie wymienionej czynności, i tak:

1.  w dniu 03 grudnia 2007 roku w T. z mieszkania nr (...) przy Al. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telewizora (...) marki S. wartości 4.000 zł na szkodę S. M. (3) oraz pieniędzy w kwocie 90 zł,

2.  w dniu 04 grudnia 2007 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 280 zł, monitora (...) m-ki H. wartości 700 zł, telefonu komórkowego M. N. wartości 50 zł i koca wartości 20 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 1.050 zł na szkodę B. F. (1),

3.  w dniu 14 grudnia 2007 roku w O. z mieszkanie nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.200 zł na szkodę M. W..

4.  w dniu 18 grudnia 2007 roku w G. z mieszkania nr (...) na Osiedle (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.800 zł i biżuterii ze złota w postaci trzech pierścionków łącznej wartości 500 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 3.300 zł na szkodę M. i H. K. (1),

5.  w dniu 19 grudnia 2007 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 500 zł na szkodę A. S. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził ww. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 80 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych po wejściu do mieszkania zażądał zapłacenia za usługę wyczyszczenia przewodów kominowych.

6.  w dniu 09 stycznia 2008 roku w O. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 5.300,35 zł oraz dwóch portfeli wartości łącznej 20 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosłą 5.320,35 zł na szkodę H. U..

7.  w dniu 25 stycznia 2008 roku w W. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.000 zł na szkodę M. O.,

8.  w dniu 14 lutego 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 200 zł oraz biżuterii ze złota w postaci: dwóch obrączek i pierścionka nieustalonej wartości 400 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 600 zł na szkodę A. J.,

9.  w dniu 15 lutego 2008 roku w K. z mieszkanie nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 800 zł na szkodę L. Makuch,

10.  w dniu 21 lutego 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 500 zł na szkodę Z. P.,

11.  w dniu 23 lutego 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.250 zł na szkodę W. M.,

12.  w dniu 29 lutego 2008 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.200 zł na szkodę Z. G..

13.  w dniu 04 marca 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 4.000 zł na szkodę J. P..

14.  w dniu 12 marca 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.500 zł na szkodę J. F.,

15.  w dniu 13 marca 2008 roku w T. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.800 zł na szkodę B. G.,

16.  w dniu 31 marca 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy al. (...) M. 66 dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci: dwóch pierścionków z cyrkoniami, dwóch kompletów kolczyków, łańcuszka z zawieszką i obrączki, łącznej wartości 1.400 zł na szkodę T. R.,

17.  w dniu 31 marca 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy al. (...) M. 66 dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1.620 zł na szkodę J. W. (1),

18.  w dniu 02 kwietnia 2008 roku w Z. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 200 zł, biżuterii ze złota w postaci: broszki, trzech łańcuszków w tym jeden z przywieszką, obrączki i pierścionka łącznej wartości 3.700 zł i 5 dolarów USA, gdzie łączna wartość strat wyniosła 3.915 zl na szkodę J. M. (1),

19.  w dniu 02 kwietnia 2008 roku w Z. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 700 zł na szkodę T. K..

20.  w dniu 08 kwietnia 2008 roku w G. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2.500 zł na szkodę M. M. (4).

21.  w dniu 09 kwietnia 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota w postaci dwóch pierścionków, kolczyków i łańcuszka z przywieszką łącznej wartości 1.200 zł oraz pieniędzy w kwocie 2.600 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 3.800 zł na szkodę J. M. (2),

22.  w dniu 14 kwietnia 2008 roku w K. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 8.500 zł na szkodę H. M.,

23.  w dniu 16 kwietnia 2008 roku w S. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 3.000 zł, telewizora (...) marki S. wartości 2.799 zł, laptopa m-ki H. wartości 2.300 zł, kurtki skórzanej i biżuterii w postaci trzech pierścionków nieustalonej wartości, gdzie łączna wartość strat wyniosła 8.099 zł na szkodę K. K. (1) i M. K. (1).

24.  w dniu 23 kwietnia 2008 roku w P. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 6.500 zł na szkodę D. W.,

25.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w Ł., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził F. J. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 70 zł w ten sposób, że nie mając uprawnień do przeprowadzania kontroli przewodów wentylacyjnych, po wejściu do jej mieszkania i przeprowadzeniu kontroli przewodów kominowych zażądał zapłacenia za tę usługę,

26.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 50 zł, dwóch portmonetek łącznej wartości 40 zł, biżuterii w postaci pozłacanego łańcuszka i przywieszki w kształcie serca łącznej wartości 170 zł, gdzie łączna wartość strat wyniosła 260 zł na szkodę Z. B.,

27.  w dniu 29 kwietnia 2008 roku w Ł., pod pozorem wykonania przeglądów kominiarskich dostał się do mieszkania nr (...) przy ul. (...), skąd usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na zachowanie się pokrzywdzonej - właścicielki mieszkania H. K. (2).

28.  w dniu 30 kwietnia 2008 roku w Ł., pod pozorem wykonania przeglądów kominiarskich dostał się do mieszkania nr (...) przy ul. (...), skąd usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z

uwagi na brak wartościowych przedmiotów i zachowanie się pokrzywdzonej - właścicielki mieszkania J. W. (2),

29. w dniu 30 kwietnia 2008 roku w Ł. z mieszkania nr (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii ze złota, klaserów z monetami oraz walutę litewską gdzie nieustalonej wartości na szkodę J. Z.,

czym oskarżony wypełnił dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k.. art. 278 k.k.. art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k., art. 278 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku. obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. i na podstawie art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu 2 (dwa) lata i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 k.k i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. w miejsce kar pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonym:

-

S. K. (1) za czyny przypisane mu w punktach 1 i 2 wyroku wymierzył karę łączną 4 (cztery) lata pozbawienia wolności;

-

oskarżonemu P. P. (1) za czyny przypisane mu w punktach 1 i 2 wyroku wymierzył karę łączną 3 (trzy) lata pozbawienia wolności;

-

oskarżonemu P. K. (1) za czyny przypisane mu w punktach 3 i 4 wyroku wymierzył karę łączną 2 (dwa) lata i 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu przepisów przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 5 listopada 2009 roku, obowiązująca od dnia 8 czerwca 2010 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonych S. K. (1), P. P. (1) i D. P. (1) solidarnie do naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonej D. W. poprzez zapłatę na jej rzecz kwoty 6500 (sześciu tysięcy pięciuset) złotych;

zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych w całości.

Wyrok ten zaskarżyli w całości apelacjami obrońcy oskarżonych.

Obrońca oskarżonego S. K. (1) zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania art. 5, art. 7, art. 410 i art. 424 k.p.k. polegającą na:

a) niezasadnej odmowie wiarygodności wyjaśnieniom S. K. (1) złożonym w toku rozprawy głównej nie przyznającego się do popełnienia zarzucanych czynów;

b) niezasadne oparcie ustaleń faktycznych o niepełne i niekonsekwentne wyjaśnienia oskarżonego S. K. (1) złożone w toku postępowania przygotowawczego;

c) niezasadne oparcie ustaleń faktycznych o niepełne i niekonsekwentne wyjaśnienia współoskarżonego P. P. (1);

d) niezasadną odmowę wiarygodności wyjaśnieniom P. K. (1) złożonym w toku postępowania przygotowawczego, aż do ich zmiany w toku czynności przesłuchania w obecności obrońcy;

e) niezasadne uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego P. K. (1) w tej części w której przyznał się do zarzucanego czynu;

f) niezasadne uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego D. P. (1);

2. błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku polegający na bezzasadnym przypisaniu sprawstwa i winy oskarżonemu w zakresie czynów przypisanych mu zaskarżonym wyrokiem.

Obrońca wniósł o

1. uchylenie orzeczenia o karze łącznej;

2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przypisanych mu czynów;

3. złagodzenie kary jednostkowej orzeczonej w pkt 1. wyroku i orzeczenie nowej kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej absorpcji w granicach odbytego tymczasowego aresztowania.

Obrońca oskarżonego P. P. (1) zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania art. 7 k.p.k. poprzez niesłuszne odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. P. (1) w zakresie, w jakim wyjaśnił on, że w czasie zdarzenia z dnia 21.06.2007 r. w mieszkaniu M. K. (2), kiedy to w/w pokrzywdzona miała być wepchnięta do łazienki, oskarżony przebywał w kuchni i zdarzenia tego nie widział ani nie słyszał, i nawet nie przypuszczał, że pokrzywdzona została wepchnięta do łazienki przez S. K. (1), gdyż w/w oskarżony nigdy nie stosował przemocy;

2. błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku polegający na niesłusznym przyjęciu przez Sąd w pkt 2 wyroku, że oskarżony P. P. (1) jest współsprawcą czynu stypizowanego w art. 281 k.k., w sytuacji gdy z materiału dowodowego sprawy wynika, że sposób działania oskarżonego i pozostałych współsprawców polegał na dokonywaniu kradzieży bez używania jakiejkolwiek przemocy wobec pokrzywdzonych, a zatem jednorazowe zachowanie S. K. (1), polegające na wepchnięciu pokrzywdzonej do łazienki, były sprzeczne z w/w modus operandi, ponadto oskarżony P. P. (1) nie widział przedmiotowego zdarzenia ani nie słyszał, gdyż przebywał w kuchni i nie był go świadom, a zatem zachowanie oskarżonego S. K. stanowiło eksces, za który oskarżony P. P. nie może ponosić odpowiedzialności, zgodnie z zasadą indywidualizacji odpowiedzialności karnej, wedle której można ponosić odpowiedzialność za czyn tylko w granicach swojego zamiaru, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, że Sąd powinien był przypisać oskarżonemu popełnienie czynu z art. 278 § 1 k.k.;

3. rażącą niewspółmierność kar orzeczonych za przypisane oskarżonemu przestępstwa, oraz kary łącznej pozbawienia wolności, które to kary nie odzwierciedlają w sposób dostateczny okoliczności, iż oskarżony próbował, w miarę swoich możliwości, naprawić wyrządzone szkody, a także że opisał wszystkie zdarzenia przestępne w których brał udział, wskazał miejsca ich popełnienia, wyraził skruchę i generalnie przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów, z zastrzeżeniami co do sposobu popełnienia czynu z art. 278 § 1 k.k.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu P. P. w punkcie 2. wyroku z art. 281 k.k. na art. 278 § 1 k.k. i uznanie, że jest on jednym z zachowań wchodzących w skład czynu ciągłego opisanego w punkcie 1. wyroku; nadto wniósł o złagodzenie kar wymierzonych oskarżonemu za poszczególne przestępstwa jak i kary łącznej i wymierzenie tych kar w granicach pozwalających na warunkowe zawieszenie wykonania kary na okres próby 5 lat z oddaniem oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora.

Obrońca oskarżonego P. K. (1) zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez:

a) sprzeczność w sentencji wyroku, polegającą z jednej strony na przypisaniu oskarżonemu P. K. (1) zaboru mienia w celu przywłaszczenia o łącznej wartości 75.989 złotych (wynikającą z czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt III.) mimo iż (co wynika ze zamian dokonanych prze Sąd meriti w opisie czynu przypisanego oskarżonemu) wartość szkody ustalona przez Sąd Rejonowy względem poszczególnych pokrzywdzonych została bądź to istotnie zmniejszona, bądź też Sąd przyjął, że nie można jej w ogóle ustalić;

b) sprzeczność pomiędzy sentencją wyroku a uzasadnieniem (dotycząca zachowań na szkodę pokrzywdzonych H. N. (1) i I. R. (1)) w zakresie przypisania przez Sąd w sentencji wyroku oraz jego uzasadnieniu – dwóch różnych kwot;

c) przyjęcie przez Sąd meriti istotnych zmian w stosunku do czynu zarzucanego oskarżonemu P. K. (1) w pkt III., w tym wskazanie jedynie na znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. zawarte w czynie przypisanym, co w konsekwencji powoduje, iż taka redakcja czynu przypisanego może prowadzić do przekonania, iż inne zachowania zawarte w komparycji wyroku (poza wymienionymi przez Sąd w sentencji wyroku) – zostały z opisu tego czynu wyeliminowane, co rodzi wątpliwości w zakresie tego, jakie rzeczywiście zachowania zostały przypisane oskarżonemu P. K. (1) w ramach czynu ciągłego i jakie znamiona określonych typów czynów zabronionych zostały zawarte w tym czynie;

2. obrazę art. 424 § 1 k.p.k. – poprzez brak zawarcia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, w zakresie czynu opisanego w punkcie IV, jednoznacznych ustaleń faktycznych, w tym co do osoby, która miała używać wobec pokrzywdzonej przemocy oraz wskazania przez Sąd, w oparciu o jaki materiał dowodowy ustalił ten stan faktyczny, co w konsekwencji nie pozwala na prześledzenie rozumowania Sądu Rejonowego i ocenę prawidłowości ustaleń w zakresie obejmowania przez P. K. (1) swoją świadomością współdziałania w kradzieży rozbójniczej na szkodę M. K. (2), w tym przede wszystkim faktu stosowania wobec pokrzywdzonej przemocy w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy;

3. błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku polegający na uznaniu, iż możliwe jest zakwalifikowanie zachowania oskarżonego P. K. (1) określonego w pkt IV (tj. mającego polegać na używaniu przemocy wobec M. K. (2)), jako wypełniającego dyspozycję art. 281 k.k. – podczas gdy brak było możliwości uznania, iż oskarżony P. K. (1) działał z zamiarem chociażby ewentualnym, obejmującym cel w postaci stosowania wobec pokrzywdzonej przemocy, albowiem jak wynika z materiału dowodowego:

- oskarżony P. K. (1) nie godził się na użycie przemocy w postaci odepchnięcia M. K. (2) przez pozostałych współsprawców,

- z uwagi na przebieg tego czynu i fakt odstąpienia przez oskarżonego od popełniania dalszych przestępstw, wskazywało to, iż nie akceptował on stosowania przemocy wobec pokrzywdzonych,

- treść przypisanego zachowania (w postaci użycia przemocy) nie była przedmiotem uzgodnień między sprawcami (w szczególności w kontekście wyjaśnień P. P. (1) i stanowiła eksces osoby współdziałającej w popełnieniu czynu polegającego jedynie na zaborze mienia,

co w konsekwencji powodowało, że możliwe było zakwalifikowanie zachowania oskarżonego P. K. (1) określonego w punkcie IV, co najwyżej jako wypełniającego dyspozycję art. 278 § 1 k.k.

- niesłuszne przyjęcie, że zachowania przypisane oskarżonemu K. w pkt III. i IV. wyroku stanowią odrębne czyny pozostające w zbiegu realnym, w sytuacji gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, że oskarżony popełnił wszystkie te zachowania w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w krótkich odstępach czasu (w odstępach kilkudniowych lub nawet tego samego dnia), a zatem zasadnym było uznanie wszystkich przypisanych mu zachowań za jeden czyn, zgodnie z art. 12 k.k.

4. rażącą niewspółmierność kar orzeczonych za przypisane oskarżonemu przestępstwa, oraz kary łącznej pozbawienia wolności, wynikającą z błędnego rozważenia przez Sąd okoliczność łagodzących zachodzących po stronie oskarżonego K. oraz bezzasadne nadanie prymatu okolicznościom obciążającym, podczas gdy oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył w tym zakresie wyjaśnienia oraz dobrowolnie zaprzestał zachowań przestępnych, nadto naprawił wyrządzonym pokrzywdzonym szkodę w części, jak również błędne przyjęcie przez Sąd zasady aspiracji przy łączeniu kar jednostkowych pozbawienia wolności, mimo iż biorąc pod uwagę związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący pomiędzy poszczególnymi czynami, ich bliskość czasową, podobny przedmiot ochrony i sposób działania – Sąd winien był połączyć te kary w oparciu o zasadę pełnej absorpcji.

Obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie o zmianę wyroku poprzez:

a) złagodzenie kar jednostkowych wymierzonych oskarżonemu za poszczególne przestępstwa

b) połączenie kar jednostkowych pozbawienia wolności w oparciu o zasadę pełnej absorpcji oraz orzeczenie kary łącznej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Obrońca oskarżonego D. P. (1) zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 424 § 1 k.p.k. przez:

a. dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego przejawiającą się w bezpodstawnej odmowie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia czynów na szkodę B. F. (2), J. P., J. M. (2) i D. W., podczas gdy wyjaśnienia w tym zakresie są spójne i konsekwentne, nie stoją także w sprzeczności z pozostałą częścią wyjaśnień w zakresie w jakim oskarżony przyznał się do popełnienia pozostałych zarzuconych mu czynów;

b. naruszenie zasady in dubio pro reo poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości dotyczących sprawstwa oskarżonego czynów popełnionych na szkodę B. F. (2), J. P., J. M. (2) i D. W., podczas gdy materiał dowodowy zgromadzony w toku niniejszego postępowania nie pozwala na jednoznaczne przypisanie mu sprawstwa w tym zakresie;

c. wadliwe uzasadnienie zapadłego w sprawie wyroku przejawiające się w lakonicznym wskazaniu, iż Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do zarzucanych mu czynów, a nie wskazano na jakiej podstawie Sąd dokonał oceny w/w wyjaśnień;

2. błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku polegający na uznaniu iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w rozciągłości opisanej w akcie oskarżenia w sytuacji gdy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie można takiej tezy postawić, uznać natomiast należy, iż materiał dowodowy, a także postawa oskarżonego wskazuje, że nie dopuścił się on czynów popełnionych na szkodę B. F. (2), J. P., J. M. (2) i D. W.;

3. wymierzenie oskarżonemu rażąco niewspółmiernej kary, która nie jest adekwatna do postawy oskarżonego oraz zakresu czynu w jakim można oskarżonemu przypisać sprawstwo.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu w zakresie działań na szkodę B. F. (2), J. P., J. M. (2) i D. W., a w konsekwencji wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Oskarżycielka posiłkowa D. W. w odpowiedzi na apelację wniosła o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego S. K. (1) nie jest zasadna. W szczególności całkowicie chybiony jest zarzut, jakoby Sąd I instancji dokonał dowolnej oceny dowodów w postaci kolejnych wyjaśnień poszczególnych oskarżonych. Odnośnie wyjaśnień samego oskarżonego K., to Sąd I instancji trafnie uznał za co do zasady wiarygodne kilkakrotnie składane wyjaśnienia tego oskarżonego z postępowania przygotowawczego, w których nie tylko przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów (poza samym tylko użyciem przemocy wobec M. K. (2)), ale także wielokrotnie obszernie i dość szczegółowo opisywał przypadki dokonywania kolejnych kradzieży z mieszkań w powtarzający się sposób, skład osobowy w jakim dokonywali poszczególnych czynów, miejsca popełnianych przestępstw na terenie kraju, podawał też zapamiętane przez siebie charakterystyczne przedmioty, kradzione z poszczególnych mieszkań i ich szacunkową wartość. A w trakcie wizji lokalnych na terenie Ł., wskazywał też zapamiętane przez siebie adresy niektórych mieszkań, w których dokonywali kradzieży. I zdecydowana większość podanych przez niego szczegółów w tym zakresie znalazła następnie swoje potwierdzenie w wyjaśnieniach pozostałych współoskarżonych, a także w zeznaniach pokrzywdzonych, odnośnie przebiegu poszczególnych kradzieży oraz rodzaju i szacunkowej wartości skradzionych przedmiotów i pieniędzy.

Mając do dyspozycji taki materiał dowodowy, Sąd I instancji miał pełne podstawy uznać wyjaśnienia oskarżonego K. z rozprawy za całkowicie niewiarygodne, zmierzające jedynie do uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej za zarzucane mu czyny. Zwłaszcza, że owe wyjaśnienia K. z rozprawy ograniczyły się tylko do zaprezentowania nowego stanowiska procesowego, przy odmowie złożenia wyjaśnień co do poszczególnych zarzutów oraz odpowiedzi na pytania. A także odmowie ustosunkowania się do odczytanych na rozprawie obszernych wyjaśnień z postępowania przygotowawczego. Oczywiście oskarżony K. korzystając ze swobody wypowiedzi na rozprawie i realizując swoje prawo do obrony, miał prawo składać wyjaśnienia dowolnej treści, jak i odmówić złożenia wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Jednak wypowiedzi jego podlegają swobodnej ocenie w zakresie ich wiarygodności przez Sąd I instancji i organ ten takiej prawidłowej oceny dokonał.

To samo dotyczy oceny wiarygodności przez Sąd I instancji wyjaśnień pozostałych oskarżonych P. P. (3), D. P. (2) i P. K. (1) w części, w jakiej wielokrotnie i zgodnie obciążają oskarżonego K. konkretnym udziałem w licznych kradzieżach mieszkaniowych. Sąd I instancji dostrzegł oczywiście pewne niekonsekwencje w kolejnych wyjaśnieniach współoskarżonych, a także brak w nich szczegółowego opisu niektórych czynów przestępnych, określaną przez obrońcę w apelacji jako „lakoniczność, niepełność”. Należy jednak wziąć pod uwagę okoliczność, że oskarżeni w swoich wyjaśnieniach opisywali dziesiątki podobnych zdarzeń, popełnionych w zbliżonym czasie i w bardzo podobny sposób. Stąd naturalne jest, że nie wszystkie szczegóły, np. odnośnie ilości i jakości skradzionych przedmiotów potrafili odtworzyć w swoich wyjaśnieniach. Szczegóły te zostały więc słusznie odtworzone przez Sąd I instancji głównie w oparciu o zeznania pokrzywdzonych i ich rodzin, dla których każda kradzież była wyjątkowym, bardzo przykrym i stresującym zdarzeniem.

Nie jest w tym kontekście trafny zarzut obrońcy, jakoby Sąd I instancji bezzasadnie przypisał oskarżonemu K. wszystkie ujawnione zdarzenia kradzieży mieszkaniowych przy użyciu modus operandi „na kominiarza”, ujawnione w tym czasie w różnych miastach w kraju. To sam oskarżony K., podczas pierwszych wyjaśnień w charakterze podejrzanego, jeszcze przed przedstawieniem mu rozbudowanych zarzutów poszczególnych czynów, spontanicznie zrelacjonował kilkadziesiąt kradzieży mieszkaniowych popełnionych w ten sam sposób na terenie całej Polski. W dodatku wskazując poszczególne okradzione mieszkania na terenie Ł. (k. 161-166).

Wbrew zatem twierdzeniom skarżącego, Sąd meriti nie dopuścił się naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. Wymaga podkreślenia, iż dla oceny, czy nie został naruszony zakaz in dubio pro reo nie są bowiem miarodajne wątpliwości podnoszone przez stronę, lecz to, czy sąd orzekający w sprawie istotnie powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie czy na gruncie konkretnej sprawy powinien był powziąć takie wątpliwości (postanowienie SN z 5 sierpnia 2009 r., II KK 36/09; OSNKW 2009/9/80).

W nawiązaniu zaś do podniesionego w apelacji zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku należy zauważyć, że sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez ten sąd błędu w ustaleniach faktycznych. Stawiając tego rodzaju zarzut należy wskazać, jakich uchybień w świetle zgodności (lub niezgodności) z treścią dowodu, zasad logiki (błędność rozumowania i wnioskowania) czy sprzeczności (bądź nie) z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy dopuścił się w dokonanej przez siebie ocenie dowodów sąd I instancji (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 maja 2005 roku, WA 10/05, OSNKW 2005/1/947). Wobec wyjaśnionego wyżej braku zarzucanego sądowi rejonowemu uchybienia przepisom postępowania, również zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia nie zasługuje na uwzględnienie.

Wymierzonej oskarżonemu K. za dwa przypisane czyny kar jednostkowych pozbawienia wolności w ocenie Sądu Okręgowego nie można też uznać za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Także w tym zakresie Sąd I instancji trafnie ocenił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wszystkie istotne okoliczności łagodzące i obciążające co do tej kary. Ocenę tę (nie kwestionowaną zresztą wprost w apelacji) Sąd odwoławczy w pełni podziela. To samo dotyczy przyjętej przez ten Sąd zasady wymiaru kary łącznej, znacznie bardziej zbliżonej do absorpcji, niż kumulacji kar jednostkowych.

Pomimo bezzasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego S. K. (1), Sąd Okręgowy w granicach zaskarżenia i zgodnie z kierunkiem apelacji na korzyść oskarżonego, dokonał zmian w opisie czynu przypisanego mu w pkt 1. zaskarżonego wyrok – w zakresie wartości mienia skradzionego na szkodę H. N. (1), a także łącznej wartości mienia będącego przedmiotem wszystkich kradzieży, opisanych w tym czynie. Zmiany te wynikają z uznanych za trafne zarzutów obrońcy oskarżonego P. K. (1), o czym będzie mowa niżej przy omówieniu jego apelacji. Wynikają one głównie z niekonsekwencji Sądu I instancji, który w istotny sposób zmniejszył ustaloną przez siebie wartość przedmiotów zabranych przez oskarżonych na szkodę poszczególnych pokrzywdzonych, ale nie uwzględnił tego w opisie czynu odnośnie łącznej wartości wszystkich skradzionych przedmiotów. Zmiana ta nie miała zresztą istotnego znaczenia dla oceny stopnia społecznej szkodliwości oskarżonego K., a także wymiaru kary za ten czyn, skoro Sąd I instancji w opisie przypisanego czynu uwzględnił zmiany na korzyść oskarżonych, a jedynie opis czynu zawierał w tym zakresie niekonsekwencję. Uwaga ta dotyczy w równym stopniu zmiany wyroku w tym zakresie na korzyść oskarżonych P. P. (1) i D. P. (1).

Sąd Okręgowy dostrzegł również niezupełność zaskarżonego wyroku w zakresie zaliczenia oskarżonym okresu tymczasowego aresztowania oraz braku orzeczenia o zasądzenia zwrotu kosztów obrony oskarżonych z urzędu. Jednak w tym zakresie wyrok Sądu I instancji może być w każdym czasie uzupełniony.

Apelacja obrońcy oskarżonego P. P. (1) nie jest zasadna. W zakresie ustaleń faktycznych, obrońca kwestionuje jedynie świadomy udział oskarżonego w kradzieży rozbójniczej określonej w art. 281 k.k. W szczególności zaś oskarżony nie kwestionował swojego udziału w kradzieży w mieszkaniu pokrzywdzonej M. K. (2), ale wyjaśnił, że nie wiedział o stosowaniu wobec niej przemocy przez oskarżonego S. K. (1) bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, gdyż w tym czasie przebywał w tym mieszkaniu w kuchni.

Wbrew twierdzeniu obrońcy Sąd I instancji miał jednak podstawy do uznania wyjaśnień oskarżonego P. P. (1) w zakresie, w jakim twierdzi, że nawet nie wiedział o wepchnięciu pokrzywdzonej do łazienki przez współoskarżonego K., za niewiarygodne. Od razu trzeba zaznaczyć, że całe zdarzenie rozgrywało się w małym mieszkaniu, a pokrzywdzona gdy zorientowała się, że jest ono plądrowane, zaczęła krzyczeć i próbowała wybiec na klatkę schodową, aby wezwać pomoc. Dopiero wówczas oskarżony K. zatrzymał ją przemocą, wepchnął do łazienki i przytrzymał drzwi, umożliwiając w ten sposób ucieczkę z mieszkania całej trójce sprawców kradzieży, w tym także oskarżonym P. P. (1) i P. K. (1).

O ile rzeczywiście brak w materiale dowodowym podstaw do ustalenia, że oskarżeni S. K. (1), P. P. (1) i P. K. (1) wyraźnie uzgadniali ze sobą stosowanie przemocy wobec pokrzywdzonej, to sposób dokonania tej i innych podobnych kradzieży (w małych mieszkaniach, w obecności co najmniej jednej osoby pokrzywdzonej), pozwalał przewidywać, że pokrzywdzony może w każdej chwili spostrzec fakt okradania swojego mieszkania. Pomimo tego, że sprawcy każdorazowo w sposób planowy próbowali odwrócić uwagę pokrzywdzonego lub zająć go czymś w innym pomieszczeniu, niż okradane, np. trzymaniem miski w górze w łazience lub kuchni. W sytuacji jednak, gdyby pokrzywdzony zorientował się w rzeczywistych działaniach oskarżonych, jego naturalną reakcją byłaby próba odzyskania skradzionego mienia lub choćby tylko udaremnienia dalszego plądrowania mieszkania. A wówczas zastosowanie choćby łagodnej przemocy wobec pokrzywdzonego, na przykład w postaci przytrzymania czy choćby odepchnięcia, mógł być dla oskarżonych jedynym sposobem w miarę bezpiecznego opuszczenia mieszkania, i zachowania uprzednio zrabowanego łupu. Co trafnie wywiódł Sąd I instancji na stronie 59-61 i 70 pisemnego uzasadniania zaskarżonego wyroku.

Podsumowując tę część rozważań stwierdzić zatem należy, że w sposób działania oskarżonych wprost „wkalkulowane” były sytuacje zakładające konieczność zastosowania wobec pokrzywdzonego przemocy o niewielkim natężeniu. Objęte to było więc co najmniej dorozumianym wspólnym zamiarem działających jednocześnie sprawców, choćby w konkretnej sytuacji przemoc zastosował tylko jeden z nich. To, że z reguły udawało się oskarżonym ukryć przed pokrzywdzonymi fakt plądrowania ich mieszkania pod pozorem wykonywania czyszczenia instalacji kominowej, zawdzięczali oni szczęściu i własnej zręczności. Było jednak od początku oczywiste, że tak nie musi być zawsze. Oskarżony P. P. (1) nie był zaś „wstrząśnięty” rzekomym ekscesem oskarżonego K. w postaci użycia przemocy wobec M. K. (2), skoro wkrótce po tym czynie dokonał kilkadziesiąt innych, posługując się identycznym modus operandi. Także z udziałem stosującego już wcześniej przemoc oskarżonego K.. Dodatkowo przeczy to tezie obrońcy, jakoby oskarżony P. P. (1) nie przewidywał i nie akceptował użycia przemocy wobec pokrzywdzonego, o ile zajdzie taka konieczność dla ułatwienia sobie ucieczki i zachowania zrabowanego mienia.

Zatem ustalenia faktyczne odnośnie popełnienia przez oskarżonego P. P. (1) odrębnego czynu opisanego w pkt 2. zaskarżonego wyroku uznać należy za prawidłowe. Nie jest więc słuszne żądanie jego obrońcy, aby czyn opisany w tym punkcie wyroku zakwalifikować jedynie z art. 278 § 1 k.k. i uznać za fragment czynu ciągłego opisanego w punkcie 1. Wprawdzie w obu przypisanych oskarżonemu czynach występują znamiona kradzieży, jednak treść art. 12 k.k. in fine wskazuje, że w skład czynu ciągłego nie mogą wchodzić zachowania naruszające dobra osobiste różnych pokrzywdzonych. A nietykalność cielesna M. K. (2) należy już niewątpliwie do jej dóbr osobistych.

Wymierzonych oskarżonemu P. P. (1) za dwa przypisane czyny kar jednostkowych pozbawienia wolności w ocenie Sądu Okręgowego nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Także w tym zakresie Sąd I instancji trafnie ocenił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wszystkie istotne okoliczności łagodzące i obciążające co do tej kary. Uwzględnił więc także fakt przyznania się przez oskarżonego do zarzucanych mu czynów, a także naprawienie szkody, choć w znikomym stopniu. Pomimo znacznego upływu czasu od tych zdarzeń do wyrokowania przez Sądy obu instancji. Prawidłowo jednak uwzględnił Sąd I instancji na niekorzyść oskarżonego znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanych czynów, wynikający w szczególności ze znacznej ilości poszczególnych zachowań przestępczych ujętych w ramach czynu ciągłego, czy też zuchwały i odrażający sposób okradania bezbronnych ofiar w ich własnych mieszkaniach. A także karalność oskarżonego P. P. (1). To samo dotyczy przyjętej przez ten Sąd zasady wymiaru kary łącznej, znacznie bardziej zbliżonej do absorpcji, niż kumulacji kar jednostkowych.

Apelacja obrońcy oskarżonego P. K. (1) jest częściowo zasadna w zakresie opisu czynu przypisanego w pkt 3. zaskarżonego wyroku. Obrońca słusznie zarzucił sprzeczność pomiędzy sentencją wyroku a uzasadnieniem dotycząca łącznej wartości przedmiotów skradzionych na szkodę pokrzywdzonych H. N. (1) i I. R. (1). Mianowicie w treści sentencji wyroku Sąd przyjął, że szkoda w mieniu H. N. (1) wyniosła 1.150 złotych, zaś z treści odnośnego fragmentu uzasadnienia wyroku wynika, iż ta sama szkoda wynosiła jedynie 850 złotych. Z kolei odnośnie pokrzywdzonej I. R. (1) w wyroku wskazano wysokość szkody w mieniu na 2.000 złotych, a w uzasadnieniu w tym samym zakresie kwotę jedynie 1.910 złotych. Z treści uzasadnienia wyroku nie wynika przy tym, czy doszło do świadomej korekty wartości skradzionych przedmiotów przez Sąd I instancji, czy też doszło do zwykłej omyłki pisarskiej w tym zakresie, której Sąd nie zauważył.

W ocenie Sądu Okręgowego choć brak wyraźnego stanowiska Sądu I instancji w tej kwestii, w gruncie rzeczy marginalnej w szerokiej działalności przestępczej oskarżonych, nie można podzielić poglądu obrońcy, jakoby nie było możliwa ocena, jaką wartość Sąd I instancji przyjął.

Wprawdzie istotnie w uzasadnieniu wyroku brak wyjaśnienia wskazanej rozbieżności, jednak z rozważań Sądu wynika, że uznał on zeznania świadków (pokrzywdzonych) H. N. (1) i I. R. (1) za w pełni wiarygodne, a zatem to w treści protokołów ich przesłuchań należy poszukiwać rozstrzygnięcia, która z kwot jest właściwa. W wypadku H. N. (1) – w treści jej zeznań z postępowania przygotowawczego wystąpiły rozbieżności co do kwoty skradzionej pokrzywdzonej. Według pierwotnej wersji – pokrzywdzonej skradziono 850 lub 950 złotych. Dopiero później stwierdziła ona brak w mieszkaniu dalszej kwoty – 200 złotych (zeznania pokrzywdzonej H. N. – k. 1.347 ujawnione k. 2.969). W tych okolicznościach zachodziła możliwość przyjęcia przez Sąd I instancji tej korzystniejszej wersji o kradzieży 850 złotych, bo jest to kwota całkiem pewna. Rozstrzygając tę wątpliwość na korzyść oskarżonych (art. 5 § 2 k.p.k.) Sąd Okręgowy uznał zatem ostatecznie, że na szkodę tej pokrzywdzonej skradziono kwotę nie mniej niż 850 złotych i w tym zakresie dokonał stosownej korekty orzeczenia Sądu I instancji.

Inaczej przedstawia się sytuacja przy rozbieżności pomiędzy treścią wyroku Sądu I instancji a treścią uzasadnienia w wypadku pokrzywdzonej I. R. (1). Zeznania tej pokrzywdzonej są całkowicie jednoznaczne i konsekwentne – podała ona, że skradziono na jej szkodę biżuterię o łącznej wartości 1.290 złotych oraz pieniądze w kwocie 710 złotych (zeznania k. 872-873 ujawnione k. 2.969). Wskazana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wartość biżuterii 1.200 złotych nie wynika z żadnego dowodu, w tym w szczególności z uznanych przez Sąd I instancji za całkowicie wiarygodne zeznań świadka I. R.. Pozwala to przyjąć, że w uzasadnieniu wyroku doszło w tym zakresie jedynie do zwykłej omyłki pisarskiej, w miejsce rzeczywistej wartości 1.290, omyłkowo wpisano wartość 1.200 złotych. W razie zaś sprzeczności pomiędzy treścią wyroku (sentencją) a jego uzasadnieniem, też przyjąć należy, że pierwszeństwo przyznać należy treści samego wyroku. Zatem w tym zakresie brak już było podstaw do ewentualnego skorygowania wskazanej w wyroku (za zarzutem aktu oskarżenia) łącznej wartości mienia skradzionego na szkodę pokrzywdzonej, prawidłowo ustalonej na 2.000 złotych.

Trafnie obrońca zarzucił też wewnętrzną sprzeczność w treści rozstrzygnięcia Sądu I instancji poprzez nie dokonanie korekty zarzutu w zakresie łącznej wartości przedmiotów objętych czynami przypisanymi poszczególnym oskarżonym odpowiednio w punktach 1, 3 i 5. Choć korekty takiej na korzyść oskarżonych należało oczywiście dokonać w sytuacji, gdy Sąd I instancji w istotny sposób zmniejszył wartość przedmiotów skradzionych na szkodę aż 11 pokrzywdzonych. Mianowicie A. J. (z kwoty 600 złotych na kwotę nie ustaloną), J. Z. (z kwoty 3.613 złotych na kwotę nieustaloną), B. K. (z kwoty 400 złotych na kwotę nieustaloną), H. T. (z kwoty 470 złotych na kwotę nieustaloną), J. M. (2) (z kwoty 3.800 złotych na kwotę 2.600 złotych), M. i K. K. (1) (z kwoty 9.099 złotych na kwotę 8.099 złotych), C. i K. T. (z kwoty 9.650 złotych na kwotę 7.000 złotych), (...), A. B. (z kwoty 2.529 złotych na kwotę 2.000 złotych), E. C. (z kwoty 3.000 złotych do kwoty 1.250 złotych), A. i Z. D. (z kwoty 30.000 złotych do kwoty 5.000 złotych), T. M., A. i P. K. (2) (z kwoty 4.890 złotych na kwotę 500 złotych).

Powodem zmiany zarzutów w tym zakresie była jedynie wątpliwość co do rzeczywistej wartości niektórych skradzionych przedmiotów, zwłaszcza biżuterii. Wątpliwości tych nie udało się zresztą usunąć także z udziałem biegłej z zakresu złotnictwa i kamieni szlachetnych, która uznała że bez oględzin skradzionych rzeczy (a tych nie udało się odzyskać), na podstawie samego tylko ich opisu, nie jest w stanie rzetelnie wskazać ich wartości (k. 2.947). Zmiany wartości poszczególnych przedmiotów w wyroku Sądu I instancji nie zostały zresztą zaskarżone apelacją na niekorzyść oskarżonych, pozostało zatem tylko dokonać stosownej korekty zaskarżonego wyroku poprzez zmniejszenie łącznej wartości mienia zabranego przez oskarżonych na szkodę wszystkich pokrzywdzonych: odnośnie oskarżonych S. K. (1) i P. P. (1) (czyn przypisany w punkcie 1. wyroku) – z łącznej kwoty 148.916,35 złotych i 4 dolary USA do łącznej kwoty nie mniej niż 107.014,35 złotych i 4 dolary USA, odnośnie oskarżonego P. K. (1) (czyn przypisany w punkcie 3. wyroku) – z łącznej kwoty 75.989 złotych i 4 dolary USA do łącznej kwoty nie mniej niż 40.500 złotych, odnośnie oskarżonego D. P. (1) (czyn przypisany w punkcie 5. wyroku) – z łącznej kwoty 72.927,35 złotych do łącznej kwoty nie mniej niż 66.514,35 złotych.

Co do tego ostatniego oskarżonego Sąd Okręgowy z urzędu dostrzegł na jego korzyść, że Sąd I instancji nie dokonał niezbędnej korekty wartości mienia skradzionego na szkodę J. M. (2). Choć dokonał takiej korekty odnośnie dwóch pozostałych współsprawców. Dlatego należało zmniejszyć wartość przedmiotów skradzionych także przez oskarżonego D. P. (1) na szkodę J. M. (2) do kwoty nie mniej niż 2.600 złotych. W konsekwencji Sąd I instancji uwzględnił także tę zmianę przy wyliczeniu łącznej wartości przedmiotów skradzionych przez oskarżonego (czyn przypisany w pkt 5 wyroku Sądu I instancji).

Nie jest już zasadny kolejny zarzut apelacji obrońcy oskarżonego D. P. (1), mianowicie wskazanie rzekomego uchybienia Sądu I instancji poprzez dokonanie wadliwej zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 3. (analogicznie zmiany do pozostałych oskarżonych w zakresie czynów przypisanych wyrokiem w punktach 1. i 5.). Zmiana ta była w pełni uzasadniona z uwagi na niejasny i skrótowy opis znamion czynu z art. 286 § 1 k.k., przypisanego oskarżonym, w brzmieniu: „dokonali wyłudzenia pieniędzy w kwocie (…) z tytułu pobrania opłaty za bezprawną usługę czyszczenia przewodów kominowych”. I tylko tego fragmentu opisu czynu ciągłego dotyczyło doprecyzowanie znamion w postaci zwrotu: „oskarżeni w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd osób fizycznych co do faktu przeprowadzania legalnego czyszczenia przewodów kominowych i wentylacyjnych doprowadzili je do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie (…) złotych jako opłat za dokonanie wymienionej czynności”. Wynika to jasno z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Bezzasadny jest w tym kontekście zarzut obrońcy, jakoby taka redakcja zmian w wyroku mogła prowadzić do przekonania, że inne znamiona z komparycji wyroku (poza wymienionymi przez Sąd w sentencji) zostały z tego opisu wyeliminowane. Po pierwsze zauważyć należy, że redakcja odpowiednich punktów wyroku nie wskazuje na eliminację czegokolwiek z opisu czynów zarzucanych, a już zwłaszcza nie wskazuje na usunięciu z tego opisu znamion przestępstwa kradzieży z art. 278 § 1 k.k. Po drugie zaś, gdyby Sąd I instancji rzeczywiście zamierzał zastąpić w całości opis zarzutu aktu oskarżenia własnym, całościowym opisem czynów, to niewątpliwie użyłby zwrotu odpowiednio „w miejsce czynu zarzucanego w punkcie 1. uznaje oskarżonych (…) za winnych tego, że”. Po czym dopiero nastąpiłby pełny opis czynu przypisanego w nowej postaci.

Nie jest też trafny zarzut, jakoby Sąd I instancji nie wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, na podstawie jakich dowodów ustalił przebieg zdarzenia z dnia 21 czerwca 2007 r. połączonego z użyciem przemocy na osobie pokrzywdzonej M. K. (2) (czyn z art. 281 k.k.). Materiałem tym były oczywiście zeznania pokrzywdzonej M. K. (2), a także wyjaśnienia oskarżonych S. K. (1), P. P. (1) i P. K. (1), którzy na różnych etapach postępowania nie zaprzeczali samemu udziałowi w tej kradzieży. Z wyjaśnień oskarżonego P. K. (1) wynikało zaś wprost, że mężczyzną który popchnął M. K. (2) w jej mieszkaniu, był oskarżony S. K. (1). Odnośnie zaś kwestii świadomości także oskarżonego K. udziału w przestępstwie wypełniającym znamiona czynu kradzieży rozbójniczej (art. 281 k.k.), odwołać się w tym miejscu wypada ponownie do rozważań Sądu I instancji, zaprezentowanych na stronach 59-61 i 70 zaskarżonego wyroku, gdzie analizując sposób działania całej trójki oskarżonych, trafnie skonkludowano, iż niezależnie od tego, który z oskarżonych fizycznie użył wówczas przemocy wobec pokrzywdzonej, dwaj pozostali byli tego świadomi i akceptowali ten sposób działania. W tym zakresie należy się też odwołać do uwag Sądu odwoławczego w tym uzasadnieniu wyroku, dotyczących analogicznego zarzutu obrońcy oskarżonego P., których nie ma potrzeby w tym miejscu powtarzać.

Odnośnie zaś argumentu o odstąpieniu przez oskarżonego K. od dalszej działalności przestępczej z uwagi rzekomo na brak akceptacji dla brutalnego działania współsprawcy (użycie przemocy wobec pokrzywdzonej K.), to przypomnieć należy, że zdarzenie z użyciem przemocy miało miejsce akurat na samym początku przestępczej działalności oskarżonego (w czerwcu 2007 r.), a oskarżony ten następnie wziął jeszcze udział w kilkudziesięciu podobnych czynach, popełnionych w tym samym składzie osobowym i przy użyciu tego samego modus operandi (w okresie od czerwca 2007 r. do listopada 2007 r.). A z wyjaśnień pozostałych dwóch współoskarżonych wynikało, że zrezygnowali oni ze „współpracy” z oskarżonym K., bo zaczęli go podejrzewać, iż oszukuje ich przy podziale łupów.

Jak była już wyżej mowa przy analizie analogicznego zarzutu obrońcy oskarżonego P. P. (1), nie jest słuszne żądanie obrońcy oskarżonego K., aby czyn opisany w punkcie 4. wyroku uznać za fragment czynu ciągłego opisanego w punkcie 3. Wprawdzie w obu przypisanych oskarżonemu czynach występują znamiona kradzieży, jednak treść art. 12 k.k. in fine wskazuje, że w skład czynu ciągłego nie mogą wchodzić zachowania naruszające dobra osobiste różnych pokrzywdzonych. A nietykalność cielesna M. K. (2) należy już niewątpliwie do jej dóbr osobistych.

W ocenie Sądu Okręgowego zmiana opisu i kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu K. czynu nie była na tyle istotna, aby pociągać za sobą także złagodzenie wymierzonej przez Sąd I instancji kary za czyn z punktu 3. Wymierzonych oskarżonemu P. K. (1) za dwa przypisane czyny kar jednostkowych pozbawienia wolności w ocenie Sądu Okręgowego nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Także w tym zakresie Sąd I instancji trafnie ocenił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wszystkie istotne okoliczności łagodzące i obciążające co do tej kary. Uwzględnił więc także fakt przyznania się przez oskarżonego do zarzucanych mu czynów, a także starania o naprawienie szkody, choć podjęte w znikomym stopniu. Pomimo znacznego upływu czasu od tych zdarzeń do wyrokowania przez Sądy obu instancji. Wersja oskarżonego o „dobrowolnym” odstąpieniu przez oskarżonego K. od popełniania dalszych czynów przestępnych, nie znalazła potwierdzenia w zeznaniach dwóch pozostałych współsprawców, o czym była już mowa wyżej.

Prawidłowo natomiast uwzględnił Sąd I instancji na niekorzyść oskarżonego znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanych czynów, wynikający w szczególności ze znacznej ilości poszczególnych zachowań przestępczych ujętych w ramach czynu ciągłego, czy też zuchwały i odrażający sposób okradania bezbronnych ofiar w ich własnych mieszkaniach. To samo dotyczy przyjętej przez ten Sąd zasady wymiaru kary łącznej, znacznie bardziej zbliżonej do absorpcji, niż kumulacji kar jednostkowych.

Apelacja obrońcy oskarżonego D. P. (1) nie jest zasadna. Obrońca wprost kwestionuje tylko przypisanie temu oskarżonemu w ramach czynu ciągłego czterech kradzieży: na szkodę B. F. (1), J. P., J. M. (2) i D. W.. Nie jest słuszne stwierdzenie obrońcy, jakoby oskarżony D. P. (1) „konsekwentnie” w toku postępowania karnego zaprzeczał dokonaniu kradzieży na szkodę wymienionych w apelacji 4 pokrzywdzonych. Oskarżony D. P. (1) bowiem dopiero w końcowej fazie postępowania przygotowawczego i na etapie postępowania sądowego zmienił swoje wyjaśnienia w tym zakresie. W toku postępowania przygotowawczego zaś początkowo kilkakrotnie (konsekwentnie) przyznawał się do popełnienia czynu także na szkodę tychże 4 pokrzywdzonych. Dopiero pod koniec postępowania przygotowawczego zmienił swoje wyjaśnienia, nie przyznając się do popełnienia czynów właśnie na szkodę pokrzywdzonych F., P., M. i W.. Zaznaczył jednak przy tym wówczas, że nie jest już wszystkiego pewien, bo szczegółów zdarzeń nie pamięta. Biorąc pod uwagę podobne okoliczności wszystkich kradzieży, ich ilość (z udziałem samego oskarżonego D. P. (1) prawie 30 zdarzeń), a także upływ czasu, mogło się zdarzyć, że oskarżony po prostu nie pamiętał już niektórych swoich zachowań.

Istotne znaczenie w zakresie oceny rozbieżności w wyjaśnieniach oskarżonego D. P. (1) w zakresie ilości zdarzeń przestępnych z jego udziałem ma przytoczony przez oskarżycielkę posiłkową D. W. w odpowiedzi na apelację fakt, że oskarżony ten nie tylko w sposób procesowy przyznał się do czynu popełnionego także na jej szkodę, ale wysłał także do niej specjalny list z przeprosinami za kradzież dokonaną dnia 23 kwietnia 2008 r., a nawet przesłał jej kwotę 100 złotych, tytułem naprawienia znikomej części szkody (k. 3.371-3.374). A także przesłał 100 złotych na rzecz pokrzywdzonej B. F. (1) (k. 2.682). Nijak się ma taka postawa oskarżonego do jego późniejszych deklaracji, że w ogóle nie brał udziału w okradaniu mieszkań D. W. i B. F. (1).

Poza tym wyjaśnienia oskarżonego D. P. (1) w zakresie w jakim na pewnym etapie postępowania przestał przyznawać się do części kradzieży, sprzeczne są z uznanymi przez Sąd I instancji za wiarygodne wyjaśnieniami pozostałych współsprawców: S. K. (1) (z postępowania przygotowawczego) i jego brata P. P. (1). A przypomnieć trzeba, że wszyscy trzej oskarżeni w okresie czasu od listopada 2007 r. do kwietnia 2008 r. okradali mieszkania działając w tym samym stałym składzie osobowym. Nie jest więc logiczne, dlaczego dwaj pozostali współoskarżeni mieliby oskarżonego D. P. (1) niesłusznie pomawiać o popełnienie akurat tych 4, niczym szczególnym nie wyróżniających się kradzieży.

Prawdą jest, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest dość lakoniczne w zakresie oceny wiarygodności kolejnych wyjaśnień oskarżonego D. P. (1), ale w świetle tego co napisano wyżej, ocena ta ostatecznie okazała się słuszna, a Sąd I instancji nie popełnił błędu ustaleniach faktycznych przyjmując, że wiarygodne były jedynie pierwsze wyjaśnienia D. P. (1), jeszcze złożone w początkowej fazie postępowania przygotowawczego, w których przyznał się w całości do popełnienia zarzucanych mu licznych kradzieży w ramach czynu ciągłego.

Wymierzonej oskarżonemu D. P. (1) za przypisany czyn kary pozbawienia wolności w ocenie Sądu Okręgowego nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Także w tym zakresie Sąd I instancji trafnie ocenił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wszystkie istotne okoliczności łagodzące i obciążające co do tej kary. Uwzględnił więc także fakt przyznania się przez oskarżonego do zarzucanych mu czynów, a także starania o naprawienie szkody, choć podjęte w znikomym stopniu. Pomimo znacznego upływu czasu od tych zdarzeń do wyrokowania przez Sądy obu instancji. Prawidłowo jednak uwzględnił Sąd I instancji na niekorzyść oskarżonego znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu, wynikający w szczególności ze znacznej ilości poszczególnych zachowań przestępczych ujętych w ramach czynu ciągłego, czy też zuchwały i odrażający sposób okradania bezbronnych ofiar w ich własnych mieszkaniach. A także karalność oskarżonego D. P. (1).

W tej sytuacji należało zmienić zaskarżony wyrok jedynie w sposób wskazany w punkcie 1. wyroku Sądu odwoławczego. W pozostałej zaś części wyrok ten jako prawidłowy należało utrzymać w mocy.

Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu oskarżonych S. K. (1), P. P. (1) i D. P. (1) odpowiednie kwoty tytułem nieopłaconych kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym, z uwzględnieniem dodatkowego terminu rozprawy odwoławczej. Sąd Okręgowy zwolnił też wszystkich oskarżonych od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., gdyż nie mają oni majątku, ani źródeł dochodu, a pozostały im do odbycia kary pozbawienia wolności oraz zasądzony częściowy obowiązek naprawienia szkody.