Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2019 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Szczepanik

Bez udziału Prokuratora -

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 24.04.2018 r., 26.06.2018 r., 13.09.2018 r., 22.05.2019 r., 03.10.2019 r.

(...)syna Z. i W. z domu K., urodzonego dnia (...) w M.

oskarżonego o to, że: w okresie od 24 grudnia 2014 roku do 05 czerwca 2016 roku oraz w okresie od 03 kwietnia 2017 roku do 12 grudnia 2017 roku w P., woj. (...) uchylał się od wykonywania ciążącego na nim z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 12.10.2010 roku w sprawie III RC 406/09 określonego co do wysokości obowiązku opieki poprzez niełożenie na utrzymanie swojego małoletniego dziecka W. B. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego B. B., powodując zaległość w uiszczeniu świadczeń alimentacyjnych w wysokości przekraczającej równowartość trzykrotności zasądzonych świadczeń okresowych przez co naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w przeciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne

tj. o czyn z art. 209§1a kk w zw. z art. 64§1 kk

1. oskarżonego J. B. uznaje winnym dokonania zarzucanego mu czynu art. 209§1a kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na mocy art. 209§1a kk wymierza mu karę roku ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

2. na mocy art. 34§3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek bieżącego łożenia na utrzymanie syna W. B.;

3. na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

II K 1192/17

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła J. B. o to, że w okresie od 24 grudnia 2014 roku do 5 czerwca 2016 roku oraz w okresie od 3 kwietnia 2017 roku do 12 grudnia 2017 roku w P. woj. (...) uchylał się od wykonywania ciążącego na nim z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 12 października 2010 roku w sprawie III RC 406/09 określonego co do wysokości obowiązku opieki poprzez niełożenie na utrzymanie swojego małoletniego dziecka W. B. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego B. B. powodując zaległość w uiszczaniu świadczeń alimentacyjnych w wysokości przekraczającej równowartość trzykrotności zasądzonych świadczeń okresowych, przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w przeciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne, tj. o czyn z art. 209 § 1a k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

B. B. i J. B. byli małżeństwem, z którego w dniu (...)roku urodził się im syn W. B.. Wyrokiem z dnia 12 października 2010 roku w sprawie III RC 406/09 Sąd Rejonowy w Puławach podwyższył alimenty od pozwanego J. B. zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 18 września 2007 roku w sprawie III RC 286/07 na rzecz jego małoletniego syna W. B. z kwoty po 300 złotych miesięcznie do kwoty po 380 złotych miesięcznie płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego B. B. z ustawowymi odsetkami aktualnie obowiązującymi w razie uchybienia terminu płatności każdej raty poczynając od 1 listopada 2009 roku. W okresie od 24 grudnia 2014 roku do 5 czerwca 2016 roku oraz w okresie od 3 kwietnia 2017 roku do 12 grudnia 2017 roku J. B. uchylał się od regularnego płacenia płacąc tylko część należności i doprowadzając do zaległości w wysokości 4628,33 złotych na rzecz wierzyciela alimentacyjnego i 39620 złotych na rzecz funduszu alimentacyjnego. J. B. unikał stałego zatrudnienia uniemożliwiając w ten sposób egzekucję komorniczą. Nie interesował się losem syna, który był narażony na niezaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, gdyż jego matka nie pracuje, ponieważ ma problemy zdrowotne. W tej sytuacji była zmuszona była wystąpić do Funduszu Alimentacyjnego i zostały przyznane świadczenia na syna w wysokości 380 złotych. J. B. był dwukrotnie karany za przestępstwa z art. 209 § 1 k.k., a w dniach od 6 czerwca 2016 roku do 2 kwietnia 2017 roku odbywał karę pozbawienia wolności. J. B. miał problemy zdrowotne, ale nie stanowiły one przeciwskazania dla podjęcia pracy zgodnej z jego kwalifikacjami. J. B. ma średnie wykształcenie, jest z zawodu mechanikiem maszyn i urządzeń przemysłowych, z dwóch związków ma w sumie pięcioro dzieci.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadka B. B. – k. 148v-149, 11-13, ponieważ są logiczne, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy oraz w opinii bezstronnego biegłego psychologa – k. 155. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. B. - k. 143v w części, gdzie twierdzi, że J. B. płaci częściowo alimenty, ponieważ jego zeznania w tym zakresie znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary zeznaniom Ł. B. w części, gdzie twierdzi, że J. B. płaci tyle ile może, gdyż przeczy temu fakt unikania przez niego stałej pracy. Sąd obdarzył wiarą opinię biegłego lekarza na temat możliwości wykonywania pracy przez J. B. – k. 168-169, 190, ponieważ została sporządzona przez osobę bezstronną i posiadającą odpowiednie kompetencje. Sąd obdarzył wiarą ponadto dowody znajdujące się w aktach sprawy: zawiadomienie wraz z dokumentacją MOPS – k. 1-3, dokumentacja komornicza – k. 18-24, dane osobo poznawcze – k. 38, odpis wyroku – k. 44 i 45, wyciąg z protokołu posiedzenia – k. 46-49, dane z Krajowego Rejestru Karnego – k. 58-60, 176-178, potwierdzenia wpłaty – k. 72-76, 104-107, odpisy wyroków – k. 79-82, informacja o zadłużeniu – k. 85-88, informacja o wypłaconych świadczeniach – k. 89-90, odpis wyroku – k. 91, informacja z ZUS – k. 96, odpis wyroku – k. 103, postanowienie – k. 108-109, świadectwo zwolnienia – k. 110, zaświadczenie o wykonywaniu pracy – k. 112, świadectwo zwolnienia – k. 113, informacja z NOE SAD – k. 116, dokumentacja medyczna B. B. – k. 152, umowa o pracę – k. 180,181, zawiadomienie o zajęciu wynagrodzenia – k. 183, odpis wyroku – k. 184, dokumentacja medyczna J. B. – k. 185, zaświadczenie lekarskie – k. 189-199, ponieważ zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała ich prawdziwości.

Oskarżony J. B. nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że nie uchylał się od płacenia alimentów, gdyż płacił ile mógł, a poza tym miał problemy zdrowotne i odbywał karę pozbawienia wolności. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, ponieważ okres pobytu w zakładzie karnym nie został objęty zarzutem, a oskarżony będąc ze względów zdrowotnych zdolnym do pracy, co potwierdził obiektywny biegły, powinien dołożyć większych starań, by znaleźć źródło dochodów, tym bardziej, że w okresie objętym aktem oskarżenia sytuacja na rynku pracy była tak dobra, że każdy komu naprawdę zależało na pracy mógł ją znaleźć.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ jest on osobą świadomą swych czynów i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Zarzucany oskarżonemu czyn wyczerpuje znamiona art. 209 § 1a k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., ponieważ oskarżony nie łożył na utrzymanie własnego dziecka w wysokości orzeczonej przez sąd, przy czym zadłużenie z tytułu alimentów przekroczyło trzykrotność raty i spowodowało niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych dziecka, a czynu tego dopuścił się przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Niewątpliwie pokrzywdzony został narażony na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, skoro matka nie może pracować ze względów zdrowotnych i utrzymuje się z pomocy MOPS, a jego ojciec nie płaci miesięcznie nawet 380 złotych, co i tak nie wystarczy na potrzeby dorastającego chłopca, co potwierdzi każdy znający realia opieki nad nastolatkiem. Wprawdzie zdaniem sądu 380 złotych to jest stanowczo za mało, ale takie alimenty zostały zasądzone. Uchylanie się przez oskarżonego od obowiązku wynika z faktu, że nie dołożył on odpowiednich starań, by osiągać dochody pozwalające na płacenie pełnych alimentów. Roszczenie alimentacyjne to nie to samo co podatek, który stanowi określoną część dochodów i im mniejsze dochody, to zobowiązanie też jest mniejsze. Zobowiązanie alimentacyjne jest obowiązkiem opieki nad dzieckiem, a ten obowiązek oznacza, że należy dołożyć wszelkich starań, by osiągać takie dochody, które umożliwią zaspokojenie potrzeb dziecka. W zachowaniu oskarżonego w okresie objętym zarzutem brak jest takiego podejścia do obowiązku alimentacyjnego.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd wziął pod uwagę dotychczasową karalność, a jako okoliczności łagodzące oraz fakt, że wprawdzie w ostatniej chwili, ale ostatnio zaczął płacić. Biorąc powyższe pod uwagę sąd wymierzył karę adekwatną do stopnia zawinienia przez sprawcę i do społecznej szkodliwości czynu, która spowoduje, że oskarżony zacznie wreszcie przestrzegać porządku prawnego.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 624 § 1 kk, ponieważ obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi tak naprawdę ograniczyłoby jego możliwości płatnicze uderzając pośrednio w pokrzywdzonego, a to byłoby sprzeczne z zasadą słuszności.