Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2019 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: staż. Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2019 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko Z. M.

o zapłatę

utrzymuje w całości w mocy - w stosunku do pozwanego Z. M. -wyrok zaoczny wydany w niniejszej sprawie w dniu 11 czerwca 2018 roku.

Sygn. akt I C 67/18

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła w postępowaniu elektronicznym o zasądzenie solidarnie od Z. M. i M. M. kwoty 107 318,93 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
5 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 14 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód
w L. przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania tut. Sądowi.

Wyrokiem zaocznym z dnia 11 czerwca 2018 r. powództwo zostało uwzględnione w całości.

Pozwani złożyli sprzeciwy od wyroku zaocznego, w których wnieśli
o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie
na ich rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwani podnosili jedynie zarzuty proceduralne, które dotyczyły nieuwzględnienia wniosku pozwanego Z. M. o odroczenie rozprawy.

Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2019 r. sprzeciw pozwanego M. M. został odrzucony.

Na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2019 r. pełnomocnik pozwanego Z. M. wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 12 sierpnia 2016 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła ze Z. M. umowę pożyczki odnawialnej
o nr (...). Kwota pożyczki wynosiła 150 000,00 zł, prowizja 27 % kapitału, czyli 40 500,00 zł, a odsetki 10 % w skali roku. W przypadku nieterminowej spłaty strony ustaliły opłatę 6,00 zł miesięcznie za każde pozostające do spłaty 100,00 zł pożyczki. Pożyczka miała być spłacona
w 12 ratach miesięcznych, przy czym 10 rat w wysokości po 16 567,03 zł, jedna (piąta) rata w wysokości 16 567,02 zł i jedna (czwarta) rata w wysokości 16 567,04 zł, (dowód: umowa z załącznikami - k. 16 - 25) .

Z pkt 13 umowy pożyczki wynikało prawo stron do jej wypowiedzenia
za jednomiesięcznym wypowiedzeniem. Natomiast pożyczkodawca mógł wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym, gdy pożyczkobiorca opóźniał się w spłacie całości lub części jakiejkolwiek raty pożyczki lub całości lub części jakichkolwiek prowizji, opłat lub odsetek od pożyczki o więcej niż
14 dni kalendarzowych, (dowód: umowa - k. 16 - 22) .

W umowie z dnia 12 sierpnia 2016 r. M. M. oświadczył,
że spłaci pożyczkę, gdyby Z. M. nie wykonał swojego zobowiązania, (dowód: umowa - k. 26 - 28) .

Powódka w wykonaniu powyższego zobowiązania wypłaciła Z. M. w dniu 18 sierpnia 2016 r. kwotę 150 000,00 zł, (dowód: potwierdzenie realizacji przelewu - k. 48) .

W maju 2017 r. powódka przypomniała pozwanym o zaległości
w wysokości 19 590,19 zł, wzywała pozwanych do zapłaty kwoty 19 614,52 zł
w terminie 10 dni i poinformowała ich o tym, że niewpłacenie powyższej kwoty
w zakreślonym terminie spowoduje wypowiedzenie umowy, (dowód: pisma - k. 34 - 37) .

W piśmie z dnia 16 czerwca 2017 r. powódka poinformowała pozwanych
o wypowiedzeniu umowy ze skutkiem natychmiastowym i wezwała do wpłacenia całego zadłużenia w wysokości 107 318,93 zł, (dowód: pisma - k. 30 - 33) .

Powyższy stan faktyczny był w zasadzie bezsporny i został ustalony
na podstawie przedstawionych przez powódkę dokumentów, których prawdziwości pozwany nie negował.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo w stosunku do Z. M. zasługuje na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 339 § 1 i 2 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się
na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się
za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych
w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Natomiast zgodnie z treścią art. 344 § 1 k.p.c. i 345 k.p.c. pozwany, przeciwko któremu zapadł wyrok zaoczny, może złożyć sprzeciw w ciągu dwóch tygodni od doręczenia mu wyroku. Jeżeli sprzeciw został złożony prawidłowo, przewodniczący wyznacza termin rozprawy i zarządza doręczenie sprzeciwu powodowi.

Z treści art. 347 k.p.c. wynika, że po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza. Utrzymanie w mocy wyroku zaocznego ma miejsce wtedy, gdy
po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd stwierdzi, iż wydane w nim rozstrzygnięcie jest prawidłowe. W przeciwnym razie wyrok zaoczny należy uchylić i orzec
o żądaniu pozwu.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. , ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczyć też trzeba,
że przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia
lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia
z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ( art. 232 k.p.c. ). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach ( art. 3 k.p.c. ), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie ( art. 227 k.p.c. ) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nieudowodnienia Sąd oceni
je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie.

Z dowodów zaoferowanych przez powódkę wynika, iż strony zawarły umowę pożyczki, gdyż w aktach sprawy znajduje się umowa z dnia 12 sierpnia 2016 r. podpisana przez strony. Zatem na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia, że nie zawarł umowy pożyczki lub udowodnienia, że umowa pożyczki jest nieważna. Pozwany nie przedstawił jednak jakichkolwiek dowodów, z których takie okoliczności by wynikały. W sprzeciwie od wyroku zaocznego
i w toku procesu nie podnosił żadnych zarzutów przeciwko treści umowy, czyli
nie udźwignął ciężaru obowiązku wynikającego z treści art. 6 k.c.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powódka wykonała swoje zobowiązanie, gdyż dołączyła do akt potwierdzenie przelewu pozwanemu kwoty 150 000,00 zł. Zatem na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia, że nie otrzymał tej kwoty lub otrzymał kwotę niższą. Pozwany
nie przedstawił jednakże jakichkolwiek dowodów, z których takie okoliczności by wynikały. W sprzeciwie od wyroku zaocznego i w toku procesu nie podnosił żadnych zarzutów dotyczących niewykonania zobowiązania przez powódkę, czyli
nie udźwignął ciężaru obowiązku wynikającego z treści art. 6 k.c.

W aktach sprawy znajduje się wezwanie powódki skierowane
do pozwanego, z którego wynika, że zalega on z zapłatą kwoty 107 318,93 zł,
z wyszczególnieniem składników należności oraz wypowiedzenie umowy dokonane zgodnie z jej treścią. W oparciu o te dokumenty Sąd ustalił, że pozwany nie wykonał swojego zobowiązania, które stało się wymagalne z chwilą wypowiedzenia umowy i że zalega z płatnościami w wysokości dochodzonej
w pozwie. Zatem na pozwanym spoczywał obowiązek udowodnienia, że wykonał swoje zobowiązanie w całości lub części wyższej. Jednakże w sprzeciwie
od wyroku zaocznego oraz w toku procesu nie odnosił się do wysokości żądania pozwu, czyli ponownie nie udźwignął ciężaru obowiązku wynikającego z treści art. 6 k.c.

Z tych wszystkich względów Sąd uznał, że wydane w wyroku zaocznym rozstrzygnięcie jest prawidłowe i orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 347 k.p.c.

Sąd uznał, że podstawą rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 a wyroku zaocznego jest treść z art. 353 k.c. w zw. z art. 478 k.c. i art. 471 k.c. oraz
uregulowania umowy pożyczki w zw. z treścią art. 720 i nast. k.c.

O odsetkach określonych w pkt 1 a wyroku zaocznego Sąd orzekł
na podstawie art. 481 k.c. i 482 k.c.

O kosztach procesu należnych powódce, określonych w pkt 1 b wyroku zaocznego, Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., gdyż pozwany przegrał sprawę w całości. Na koszty te składa się opłata stosunkowa w wysokości 5 366,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 5 400,00 zł, ustalone na podstawie
§ 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 265).