Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI GC 2615/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący:

SSR Justyna Supińska

Protokolant:

st. sekr. sąd. Dorota Moszyk

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. na rzecz pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 900 złotych ( dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI GC 2615/18

UZASADNIENIE

Pozwem dnia 19 lipca 2018 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 1 535,28 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż nabył dochodzoną wierzytelność na podstawie umowy sprzedaży zawartej z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. w dniu 21 grudnia 2016 roku. Pozwany zaś jako ubezpieczający zawarł w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej z wierzycielem pierwotnym (ubezpieczycielem) umowę ubezpieczenia, w myśl której ubezpieczyciel udzielał stronie pozwanej ochrony ubezpieczeniowej. Wierzyciel pierwotny spełnił swoje świadczenie w umówiony sposób właściwy dla stosunku prawnego łączącego strony, co obligowało stronę pozwaną do zapłaty na jego rzecz kwoty stanowiącej wartość przedmiotu sporu. Ubezpieczyciel w zamian za udzieloną ochronę ubezpieczeniową winien otrzymać od strony pozwanej należne składki, stanowiące ekwiwalent udzielonej ochrony ubezpieczeniowej. Mimo, iż ochrona ubezpieczeniowa trwała przez ustalony w umowach ubezpieczenia okres, strona pozwana nie uiściła w pełni należnych ubezpieczycielowi składek. Po nabyciu przedmiotowej wierzytelności powód poinformował pozwanego o cesji wierzytelności i wezwał do dobrowolnej zapłaty spornej kwoty wskazując, iż w przypadku jej niezapłacenia sprawa zostanie skierowana na drogę sądową.

Powód wskazał, że na kwotę dochodzoną niniejszym pozwem składa się: kwota 701 złotych tytułem składki wynikającej z polisy numer (...), kwota 91,51 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 701 złotych za okres od dnia następnego po dacie wymagalności składki do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa, kwota 657 złotych tytułem składki wynikającej z polisy numer (...), oraz kwota 85,77 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 657 złotych za okres od dnia następnego po dacie wymagalności składki do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa.

Nakazem zapłaty z dnia 17 września 2018 roku wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1361552/18 referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się oddalenia powództwa wskazując, że w przypadku nieopłacenia jednorazowej składki, oferta zawarcia umowy wygasała. Nadto w piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 27 lutego 2019 roku” (data prezentaty: 2019-03-18) w uzupełnieniu złożonego sprzeciwu pozwany podniósł, że przedłożona przez powoda umowa sprzedaży wierzytelności (zawarta pod warunkiem zapłaty ceny) i potwierdzenie przelewu z dnia 14 grudnia 2017 roku, w których zostały zakryte cena sprzedaży wierzytelności i kwota przelewu nie pozwalają na uznanie, że doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności. Pozwany wskazał również, że powód nie wykazał ani powstania, ani posiadania i wysokości dochodzonych pozwem roszczeń, a którym to okolicznościom pozwany zaprzeczył.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 01 grudnia 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zawarł z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i umowę auto-casco (...) wariant L. dotyczącą pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) numer (...). Składka ubezpieczeniowa w kwocie 701 złotych (w tym składka oc w kwocie 576 złotych) miała być zapłacona jednorazowo do dnia 15 grudnia 2015 roku, zaś okres ubezpieczenia obejmował okres od dnia 05 grudnia 2015 roku do dnia 04 grudnia 2016 roku.

wniosek – polisa – k. 44 akt

W dniu 08 grudnia 2017 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. (jako zbywca) zawarł z I. D. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. (jako nabywcą) umowę sprzedaży wierzytelności pieniężnych wymienionych w załączniku numer 1 oraz numer 2 do umowy z tytułu niezapłaconych składek z umów ubezpieczeń zawartych pomiędzy zbywcą a dłużnikami.

Strony zgodnie ustaliły, iż tytułem przeniesienia praw do wierzytelności stanowiących przedmiot umowy nabywca miał zapłacić zbywcy w formie przelewu na rachunek zbywcy w terminie 7 dni określoną w umowie cenę (art. 5).

Zgodnie z art. 2 umowy (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. oświadczył, że przenosi na I. D. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wierzytelności określone w załączniku numer 1 oraz numer 2, a I. D. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. oświadczył, że wierzytelności te nabywa za cenę i na warunkach określonych w umowie, przy czym przeniesienie wierzytelności na nabywcę miało nastąpić pod warunkiem dokonania przez nabywcę na rzecz zbywcy całkowitej zapłaty ceny w terminie określonym w art. 5 umowy.

W załączniku numer 1 do umowy sprzedaży wierzytelności wskazano wierzytelność przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wynikającą z dokumentu o numerze (...).

umowa sprzedaży wierzytelności – k. 35-36 akt, wyciąg z załącznika numer 1 – k. 33-35 akt, pełnomocnictwo szczególne – k. 43 akt

I. D. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. w dniu 14 grudnia 2017 roku przelał na rachunek bankowy (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. nieokreśloną kwotę tytułem „umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 08 grudnia 2017 roku”.

potwierdzenie przelewu – k. 41 akt

(...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowanym Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. zawiadomił (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. o nabyciu wierzytelności wobec (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. stwierdzonych dokumentami numer (...) i numer (...) w kwotach odpowiednio: 701 złotych i 657 złotych oraz wezwał do ich zapłaty na rzecz nabywcy wraz z należnościami odsetkowymi.

wezwanie do zapłaty – k. 45 akt, zawiadomienie – k. 46 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron, w zakresie w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną. Sąd uwzględnił także powyżej wskazane dokumenty, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, wobec czego również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wartości i mocy dowodowej. Pozostałe dokumenty nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii spornych w sprawie.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 05 lipca 2019 roku Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego w zakresie księgowości na okoliczność ustalenia braku składek na subkontach polis ubezpieczeniowych oraz na okoliczność utworzenia rezerw na pokrycie ewentualnej szkody mając na uwadze rozkład ciężaru dowodu, a także okoliczność zbędności tego dowodu z uwagi na podstawę oddalenia powództwa. Sąd oddalił również wniosek powoda o zwrócenie się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego na okoliczność objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową przez poprzednika prawnego powoda mając na uwadze, że powód nie wykazał, że zwracał się o przedmiotowy dokument do tego podmiotu i miał jakiekolwiek trudności w jego uzyskaniu. Podkreślić przy tym należy, że w kontradyktoryjnym modelu procesu cywilnego i to w sytuacji gdy strona jest reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika nie jest rolą Sądu wyręczanie strony w pozyskiwaniu dowodów mających stanowić potwierdzenie zasadności jej żądań.

W niniejszej sprawie powód (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwoty 1 535,28 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot cząstkowych za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem niezapłaconych składek ubezpieczeniowych wynikających z polis ubezpieczeniowych numer (...) w kwocie 701 złotych i numer (...) w kwocie 657 złotych swoje roszczenie – jak wynikało z treści pozwu – wywodząc z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 21 grudnia 2016 roku. Na dochodzoną pozwem kwotę oprócz powyższych składek składały się także kwota 91,51 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 701 złotych za okres od dnia następnego po dacie wymagalności składki do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa i kwota 85,77 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 657 złotych za okres od dnia następnego po dacie wymagalności składki do dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa.

Pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwestionując żądanie pozwu podnosił, że w przypadku nieopłacenia jednorazowej składki, oferta zawarcia umowy wygasała, a ponadto zakwestionował skuteczne nabycie wierzytelności przez powoda, z uwagi na niewykazanie przez powoda zapłaty ceny z tytułu umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 08 grudnia 2017 roku. Pozwany wskazał również, że powód nie wykazał ani powstania, ani posiadania i wysokości dochodzonych pozwem roszczeń, a którym to okolicznościom pozwany zaprzeczył.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu braku legitymacji procesowej powoda, to wskazać należy, że zarzut ten Sąd uznał za zasadny.

Posiadanie przez strony legitymacji w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej, jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Sąd bierze ją zaś pod uwagę z urzędu na każdym etapie postępowania. Jest ona instytucją prawa materialnego i oznacza uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie, przy czym literatura przedmiotu rozróżnia legitymację procesową czynną i bierną. Pierwsza z nich dotyczy strony powodowej i oznacza uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu, druga zaś dotyczy strony pozwanej i uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Legitymacja procesowa jest więc uprawnieniem konkretnego podmiotu (legitymacja czynna) do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi (legitymacja bierna), które znajduje oparcie bądź w określonym stosunku materialnoprawnym łączącym owe strony bądź w ustawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 stycznia 2010 roku, sygn. akt II CSK 323/09 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 23 stycznia 2013 roku, sygn. akt V ACa 1009/12).

Nie ulega wątpliwości, że sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, bowiem zgodnie z art. 505 1 pkt 1 k.p.c. przepisy o postępowaniu uproszczonym stosuje się w sprawach o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dwudziestu tysięcy złotych. Zgodnie zaś z treścią art. 505 4 § 1 k.p.c. zmiana powództwa jest niedopuszczalna. Przepisów art. 75 – 85 k.p.c. oraz art. 194 – 196 k.p.c. i art. 198 k.p.c. nie stosuje się. Powyższy przepis stanowi niewątpliwie odstępstwo od obowiązujących w zwykłym procesie zasad dopuszczających przedmiotową zmianę powództwa (art. 193 § 1 k.p.c.) oraz zmiany podmiotowe. Trzeba przy tym wskazać, że obowiązujący w postępowaniu uproszczonym zakaz przedmiotowej zmiany powództwa jest zakazem bezwzględnym, co oznacza, że dotyczy zarówno zmiany żądania, jak również zmiany podstawy faktycznej żądania zgłoszonego w pozwie. Należy tym samym przyjąć, że czynność procesowa strony powodowej zmierzająca do przedmiotowej zmiany powództwa jest bezskuteczna nawet wtedy, gdy nowe żądanie nadaje się również do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym .

Powództwo identyfikowane jest przez żądanie i jego podstawę faktyczną. Przedmiotowa zmiana powództwa może polegać na przekształceniu obu tych elementów składowych, bądź jednego z nich. Może zatem wyrażać się w zmianie ilościowej, polegającej na rozszerzeniu albo ograniczeniu pierwotnego żądania, bądź jakościowej prowadzącej do zmiany żądania – jego przedmiotu albo rodzaju żądanej ochrony prawnej – lub polegać na przekształceniu podstawy faktycznej powództwa (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 02 grudnia 2004 roku, sygn. akt II CK 144/04, podobnie w wyroku z dnia 20 października 2005 roku w sprawie o sygn. akt IV CK 298/05).

Zmiana podstawy faktycznej żądania polega na uzasadnieniu tego samego żądania innymi okolicznościami faktycznymi. O zastąpieniu podanej pierwotnie podstawy faktycznej, nową podstawą w sprawie o świadczenie można mówić wtedy, gdy zmiana okoliczności faktycznych powoduje, że żądanie (choć tak samo sformułowane, np. dotyczące zapłaty takiej samej sumy pieniężnej) nie jest już tym samym, gdyż inne jest materialnoprawne źródło obowiązku, którego realizacji powód dochodzi (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 09 listopada 2004 roku, sygn. akt V CK 246/04, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 1998 roku, sygn. akt III CKN 32/98, OSNC 1999, nr 5, poz. 96.).

W niniejszej sprawie powód (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. swoje uprawnie do dochodzenia przedmiotowego roszczenia wywodził – zgodnie z treścią pozwu – z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 21 grudnia 2016 roku zawartej z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W..

Tymczasem w rozpoznawanej sprawie powód przedłożył umowę z dnia 08 grudnia 2017 roku a zatem zupełnie inną umowę, z której wynikało, że przedmiotem sprzedaży są wierzytelności pieniężne wymienione w załączniku numer 1 oraz numer 2 do umowy z tytułu niezapłaconych składek z umów ubezpieczeń zawartych pomiędzy zbywcą a dłużnikami. Jednocześnie strony ustaliły, że tytułem przeniesienia praw do wierzytelności stanowiących przedmiot umowy nabywca miał zapłacić zbywcy w formie przelewu na rachunek zbywcy w terminie 7 dni określoną w umowie cenę (art. 5), zaś zgodnie z art. 2 umowy przeniesienie wierzytelności na nabywcę miało nastąpić pod warunkiem dokonania przez nabywcę na rzecz zbywcy całkowitej zapłaty ceny w terminie określonym w art. 5 umowy.

Jednocześnie wskazać należy, że powód – mimo podniesionego w tym zakresie zarzutu pozwanego – nie zdołał wykazać, że dokonał zapłaty ceny za nabyte wierzytelności w całości. Dla wykazania bowiem tej okoliczności powód przedłożył jednie potwierdzenie przelewu na rachunek bankowy (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. nieokreślonej kwoty tytułem „umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 08 grudnia 2017 roku”. Powyższe w ocenie Sądu nie pozwala na uznanie, że w istocie powód zapłacił cenę ( notabene nieznaną Sądowi, z uwagi na wymazanie jej wysokości w treści umowy) i że uiścił ją w całości (nieznana jest również kwota przelewu z uwagi na jej wymazanie) – a zatem, że został spełniony warunek przeniesienia wierzytelności na powoda. Co więcej, powód nie wykazał też jednoznacznie, że zapłata dotyczyła nabycia wierzytelności z przedłożonej w niniejszym postępowaniu umowy z dnia 08 grudnia 2017 roku – wprawdzie wskazano w przelewie datę zawarcia umowy, niemniej nie można przecież wykluczyć, że w tym dniu zawarto więcej niż jedną umowę, a to powoda – po myśli art. 6 k.c. – obciążał obowiązek wykazania w sposób jednoznaczny i nie budzący żadnych wątpliwości, że nabył wierzytelności dochodzone w niniejszym postępowaniu.

Przedłożenie przez powoda jedynie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 08 grudnia 2017 roku i potwierdzenia przelewu z dnia 14 grudnia 2017 roku, w których zostały zakryte cena sprzedaży i kwota przelewu prowadzi zatem do wniosku, że powód nie zdołał wykazać zapłaty uzgodnionej ceny sprzedaży w całości, a okoliczność ta była warunkiem, pod jakim nabywał wskazane w umowie wierzytelności. W konsekwencji powyższego powód nie zdołał wykazać, że skutecznie nabył wierzytelności dochodzone niniejszym pozwem.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że powód w niniejszym postępowaniu domagał się dochodzonej kwoty tytułem niezapłaconych składek ubezpieczeniowych. O ile powód wykazał, że przedmiotem przelewu była wierzytelność wynikająca z umowy numer (...) (co wynika z załącznika do umowy), a także przedłożył stosowną polisę, to w żadnej mierze nie wykazał, że przelewem objęta była wierzytelność wynikająca z umowy numer (...) – co do tej wierzytelności powód nie przedłożył ani wyciągu z załącznika ani stosownej polisy – mimo zarzutu pozwanego co do nieistnienia zobowiązana w tym zakresie. W konsekwencji powyższego powód nie wykazał także, że przysługiwało mu prawo naliczenia i dochodzenia sumy skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie należności z nich wynikających. Jedynie na marginesie wskazać należy, że żądanie od skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty nie zasługiwałoby na uwzględnienie, albowiem skapitalizowane odsetki nie stanowią transakcji handlowej w rozumieniu ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 roku, poz. 118).

Na marginesie również wskazać należy, że jak wynika z przedłożonej polisy numer (...) w dniu 01 grudnia 2015 roku powód zawarł z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i umowę auto-casco (...) wariant L. dotyczącą pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Składka ubezpieczeniowa w kwocie 701 złotych (w tym składka oc 576 złotych) miała być zapłacona jednorazowo do dnia 15 grudnia 2015 roku, a okres ubezpieczeniowy trwał od dnia 05 grudnia 2015 roku do dnia 04 grudnia 2016 roku.

Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473) w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia, tj. w dniu 01 grudnia 2015 roku odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się z chwilą zawarcia umowy i zapłacenia składki ubezpieczeniowej lub jej pierwszej raty, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2 i 3. Zgodnie zaś z ust. 2 tego przepisu – jeżeli w umowie ubezpieczenia zakład ubezpieczeń wskazał późniejszy termin płatności składki lub jej pierwszej raty, odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się z chwilą zawarcia umowy. P., odnośnie dobrowolnego ubezpieczenia majątkowego auto-casco czasowy zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela określa art. 814 § 1.k.c. który stanowi, iż jeżeli nie umówiono się inaczej, odpowiedzialność ubezpieczyciela rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty. Początek odpowiedzialności ubezpieczyciela jest więc regulowany w postanowieniach umownych, a w przypadku ich braku odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty.

Zgodnie z art. 814 § 1 k.c. płatność składki lub jej pierwszej raty jest przesłanką powstania ochrony ubezpieczeniowej. Reguła ta ma jednak charakter dyspozytywny i strony mogą oznaczyć termin rozpoczęcia ochrony ubezpieczeniowej w inny sposób. Nie ma żadnych przeszkód, aby ubezpieczyciel przyjął na siebie odpowiedzialność jeszcze przed zapłatą składki. Nie zawsze postanowienia takie formułowane są w dokumentach ubezpieczenia w jednoznaczny sposób. Jeżeli jednak tak jak w niniejszej sprawie w polisie wskazano okres ubezpieczenia rozpoczynający się od 05 grudnia 2015 roku, a zarazem termin zapłaty składki określono na 15 grudnia 2015 roku, nie ulega wątpliwości, że ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność już od dnia 05 grudnia 2015 roku, a nie dopiero od dnia 16 grudnia 2015 roku. Nadto art. 814 § 2 k.c. jedynie uprawnia ubezpieczyciela do wypowiedzenia umowy w braku płatności składki. Jeżeli ubezpieczyciel pomimo niezapłacenia składki przez ubezpieczającego umowy nie wypowiedział, umowa ubezpieczenia wygasa z mocy samego prawa z końcem okresu, za który przypadała niezapłacona składka, a ubezpieczyciel jest uprawniony do dochodzenia składki za cały umowny okres ubezpieczeniowy.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd na podstawie art. 805 k.c. w zw. z art. 509 k.c. i art. 6 k.c. stosowanymi a contrario powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. W oparciu o te przepisy w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku. poz. 265) Sąd zasądził od przegrywającego sprawę powoda na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 02 września 2019 roku