Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Garncarz

Protokolant: Dominika Gorząd

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2019 r. we W.

sprawy z odwołania L. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 16 stycznia 2019 r znak: (...)

w sprawie L. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o świadczenie rehabilitacyjne

I. zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. i przyznaje wnioskodawczyni L. S. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 3 sierpnia 2018 r. do dnia 2 listopada 2018 r;

II. orzeka, że koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona L. S. wniosła odwołanie od decyzji organu rentowego - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W., z 16 stycznia 2019 r. znak (...) - (...) przyznającej jej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 3 sierpnia 2018 r. do 1 września 2018 r. i odmawiającej jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za dalszy okres i domagała się jej zmiany poprzez przyznanie spornego świadczenia również za dalsze miesiące. Ubezpieczona wskazała, że ani decyzja, ani też orzeczenia lekarzy orzeczników ZUS nie odnoszą się merytorycznie do jej stanu zdrowia. Ubezpieczona wskazała, że dopiero w październiku 2018 r. jej stan zdrowia uległ poprawie. Wskazała że dopiero na komisji w dniu 30 listopada 2018 r. zapadła decyzja o jej zdolności do pracy. Wniosła o przyznanie jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za dalszy okres który umożliwiałby jej powrót do zdrowia.

Odpowiadając na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy wskazał, iż Lekarz Orzecznik ZUS dokonując bezpośredniego badania ubezpieczonej, analizując dokumentację medyczną, uwzględniając stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy, poziom wykształcenia i wiek, w orzeczeniu stwierdził, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy oraz brak okoliczności uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. Strona pozwana wydała decyzję z dnia 17.12.2018 r. w której odmówiła ubezpieczonej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Następnie Komisja Lekarska po badaniu własnym i analizie dostępnej dokumentacji uznała, że istnieje podstawa do zmiany stanowiska w sprawie i przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres do 1 września 2018 r.. W związku z tym organ rentowy zaskarżoną decyzją uchylił decyzję z dnia 17.12.2018 r. i przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od 3.08.2018 r. do 1.09.2018 r. i odmówił ubezpieczonej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres po 1 września 2018 r.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

Ubezpieczona L. S. z dniem 2 sierpnia 2018 r. wykorzystała 182 dni zasiłku chorobowego. W dniu 20 września 2018 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z niezdolnością do pracy spowodowaną ogólnym stanem zdrowia.

Lekarz Orzecznik ZUS w orzeczeniu z 30 listopada 2018 r. ustalił, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy i brak jest podstaw do ustalenia uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia 17 grudnia 2018 r. strona pozwana odmówiła wnioskodawczyni prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Komisja Lekarska ZUS, w orzeczeniu z dnia 10 stycznia 2019 r. stwierdziła, że istnieje podstawa do ustalenia prawa do świadczenia rehabilitacyjnego dla ubezpieczonej na okres jednego miesiąca.

Decyzją z dnia 16 stycznia 2019 r. strona pozwana uchyliła decyzję z dnia 17 grudnia 2018 r. i przyznała ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 3 sierpnia 2018 r. do 1 września 2019 r.

Dowody: - akta organu rentowego

Ubezpieczona L. S. ma lat 51, z zawodu jest krawcową, nigdy nie podejmowała zatrudnienia w wyuczonym zawodzie, pracowała jako kasjer-sprzedawca, od 2005 do 2018 roku była zatrudniona jako pracownik hali w Selgrosie.

Choroba podstawowa rozpoczęła się kilka lat temu pod postacią przewlekłej niedokrwistości, najprawdopodobniej w przebiegu obfitych krwawień miesiączkowych. Leczona doustnymi preparatami żelaza, jednak bez widocznej poprawy. W lutym 2018 roku była hospitalizowana w oddziale chorób wewnętrznych (...) im. G. we W. celem diagnostyki omdleń. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono niski poziom Hb 7,7 g/dl oraz niskie stężenie żelaza. Usg jamy brzusznej uwidoczniło niewielką ilość płynu w zatoce D., wysunięto podejrzenie obecności mięśniaków macicy. Badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego wykazało zmiany o charakterze gastropatii rumieniowo-wysiękowej, w pobranych wycinkach histopatologicznych obraz zaniku kosmków I stopnia według skali M.

Podczas pobytu w szpitalu pacjentce przetoczono 2 j ME; uzyskując nieznaczną poprawę stanu ogólnego chorej. Chora została wypisana do domu z zaleceniem konsultacji ginekologicznej.

W dniu 06.03.2018 roku ubezpieczona przyjęta została do oddziału ginekologiczno-położniczego w O., gdzie wykonano zabieg abrazji z powodu przerostu endometrium. Podczas pobytu w oddziale nadal utrzymywała się niedokrwistość rzędu Hb 9,3 g/dl. Pomimo przewlekłego leczenia preparatami żelaza i prowadzenia oszczędzającego trybu życia nie obserwowano poprawy- nadal utrzymywała się anemia.

Ubezpieczona ponownie przyjęta została do szpitala w lipcu 2018 roku, gdzie w znieczuleniu ogólnym wykonano zabieg nadszyjkowej amputacji trzonu macicy wraz z jajowodami. Uzupełniono również niedobory krwi ( Hb 8,0 g/dl) ) przetaczając 2 j ME. Uzyskane badanie histopatologiczne nie wykazało istotnych nieprawidłowości w zakresie narządu rodnego. Od tej pory ubezpieczona pozostawała pod stała kontrolą ginekologiczną, prowadziła oszczędzający tryb życia, zażywała doustne preparaty żelaza i wykonywała regularne badania laboratoryjne, w tym 31.08.2018- Hb 10,2 g/dl; (...) 5,4 tys; Erytrocyty 4,6 mln/ul. (...) morfologia krwi z dnia 19.11.2018 roku- Hb 13,2 g/dl; Ery 4,93 mln/ul; (...) 5,1 tys.

U ubezpieczonej jest stan ogólny dobry, w logicznym kontakcie słownym, prawidłowo zorientowana w czasie i przestrzeni. Budowa ciała prawidłowa. Chód prawidłowy, samodzielny, żwawy. Źrenice równe, okrągłe, symetryczne, z prawidłową reakcją na światło. Skóra- blizna pooperacyjna nad spojeniem łonowym. RR 130/90; AS miarowa ok. 70/min. Klatka piersiowa symetryczna, prawidłowo ruchoma oddechowo, nad oboma polami płucnymi szmer pęcherzykowy prawidłowy. Tony serca dźwięczne, prawidłowo akcentowane. Brzuch miękki, bez objawów otrzewnowych, wysklepiony powyżej poziomu klatki piersiowej. Wątroba niepowiększona, śledziona niewyczuwalna. Kończyny dolne- bez obrzęków obwodowych. Objaw G. obustronnie ujemny. Objawy oponowe ujemne. Węzły chłonne obwodowe niepowiększone. Tętno na kończynach w miejscach typowych obecne.

U ubezpieczonej występuje niedokrwistość z niedoboru żelaza- obecnie wyrównana. Stan po abrazji macicy z powodu przerostu endometrium 03.2018. Stan po usunięciu macicy z przydatkami 05.07.2018. Obfite krwawienia z dróg rodnych w wywiadzie. Gastropatia rumieniowo-wysiękowa. Guzki krwawnicze I stopnia. Torbiel prawej nerki.

Wnioskodawczyni jest nadal od dnia 3 sierpnia 2018 r. nie tylko do 1 września 2018 r. ale również w okresie od dnia 2 września 2018 roku niezdolna do pracy, a dalsze leczenie i rehabilitacja rokują nadzieję odzyskania zdolności do pracy na dotychczasowym stanowisku pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje na dalszy okres do dnia 02.11.2018 roku.

Ubezpieczona ma od wielu lat anemię z niedoboru żelaza na tle obfitych krwawień miesiączkowych, po zabiegu abrazji w marcu 2018 roku, następnie usunięciu macicy z przydatkami w lipcu 2018 roku. Po zabiegu operacyjnym nadal utrzymująca się niedokrwistość z niedoboru żelaza- w badaniu z dnia 31.08.2018 roku poziom Hb 10,2 g/dl. Wyraźna poprawa stanu zdrowia widoczna była dopiero w listopadzie 2018 roku, gdzie poziom Hb wzrósł do 13,2 g/di.

Ubezpieczona po leczeniu zabiegowym w dniu 05.07.2018 roku, z niewyrównaną wówczas niedokrwistością wymagała rekonwalescencji oraz suplementacji preparatów żelaza przez około 4 miesiące do czasu wyrównania poziomu hemoglobiny, który nastąpił dopiero w listopadzie 2018 roku, co potwierdzają wykonane badania laboratoryjne.

Dowody:

- opinia biegłego sądowego internisty – karta 14-17

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorobach zawodowych (tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 ze zm.) zwanej dalej ustawa wypadkową, z tytułu wypadku przy pracy ubezpieczonemu przysługuje prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 159) w zw. z art. 7 ustawy wypadkowej, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Stwierdzenie okoliczności istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych sądowych. Pełne wyjaśnienie spornych okoliczności wymagało bowiem wiadomości specjalnych, jakimi Sąd nie dysponował.

Jak wykazała biegła sądowa ubezpieczona cierpi na niedokrwistość z niedoboru żelaza- obecnie wyrównana. Stan po abrazji macicy z powodu przerostu endometrium 03.2018. Stan po usunięciu macicy z przydatkami 05.07.2018. Obfite krwawienia z dróg rodnych w wywiadzie. Gastropatia rumieniowo-wysiękowa. Guzki krwawnicze I stopnia. Torbiel prawej nerki.

Biegły w sposób wyraźny uzasadnił, że: „… Ubezpieczona po leczeniu zabiegowym w dniu 05.07.2018 roku, z niewyrównaną wówczas niedokrwistością wymagała rekonwalescencji oraz suplementacji preparatów żelaza przez około 4 miesiące do czasu wyrównania poziomu hemoglobiny, który nastąpił dopiero w listopadzie 2018 roku, co potwierdzają wykonane badania laboratoryjne…”

Ubezpieczona po 1 września 2018 r. była niezdolna do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku co najmniej do 2 listopada 2018 r.

Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego. Wręcz przeciwnie, strona pozwana w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu wskazała, że nie składa zastrzeżeń do opinii. Nie złożyła też żadnych wniosków i dowodów na poparcie stanowiska w sprawie.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę przedstawionej w sprawie dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego, a także dokumentacji przedstawionej przez samą ubezpieczoną, jako że żadna ze stron w toku postępowania nie podważyła skutecznie ich autentyczności i wiarygodności.

Ponadto, Sąd uznał za wiarygodne, opinię sporządzoną w toku niniejszego postępowania przez biegłego sądowego. W ocenie Sądu, wydana w sprawie opinia jest rzetelna, oparta na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i badaniu ubezpieczonej i Sąd w pełni podzielił dokonane w niej ustalenia, w szczególności wobec stanowiska strony pozwanej, że nie kwestionuje zawartych w niej postanowień.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do zanegowania takiego stanowiska biegłej, jaki został przedstawiony w opinii, tym bardziej, że wydana opinia zawiera pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniające rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia i stopień ich nasilenia po przeprowadzonym leczeniu.

Biegli sądowi obowiązani są zaś orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Zatem ich pole orzekania nie jest ograniczone żadnymi dodatkowymi kryteriami, poza obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonym przez biegłych opiniom, nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej, w odniesieniu do obowiązujących przepisów. Tym bardziej, że są to specjaliści z dużym doświadczeniem medycznym i stażem orzeczniczym.

Wydający w sprawie opinię biegły sądowy jest lekarzem niezależnym od stron i nie ma żadnego powodu, aby orzekać na korzyść którejkolwiek ze stron. Zgodnie z art. 282 § 2 k.p.c. w związku z art. 283 § 2 k.p.c. biegły sądowy wydający opinię w niniejszej sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłych, jak i ich rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

Warto tutaj przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego, który pomimo upływu czasu nie stracił na swojej aktualności. Mianowicie, Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, iż „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

To Sąd, w ramach zastrzeżonej dla niego swobody, decyduje, czy ma możliwość oceny dowodu w sposób pełny i wszechstronny, czy jest w stanie prześledzić jego wyniki oraz - mimo braku wiadomości specjalnych - ocenić rozumowanie, które doprowadziło biegłego do wydania opinii. Sąd czyni to zapoznając się z całością opinii, tj. z przedstawionym w niej materiałem dowodowym, wynikami badań przedmiotowych i podmiotowych. Wszystko to, a nie tylko końcowy wniosek opinii, stanowi przesłanki dla uzyskania przez sąd podstaw umożliwiających wyjaśnienie sprawy. Z tego też względu zastosowanie art. 286 k.p.c. pozostawione jest uznaniu sądu, co w niniejszej sprawie, dało podstawę do jego zastosowania.

Mając powyższe na uwadze, w punkcie I sentencji wyroku, Sąd zmienił decyzję strony pozwanej i przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za cały okres uznany za okres niezbędny do powrotu do zdrowia tj. nie tylko od 3 sierpnia 2018 r. do 1 września 2018 r. (jak w treści samej zaskarżonej decyzji) ale za okres od 3 sierpnia 2018 r. do 2 listopada 2018 r. (zgodnie z opinią biegłego sądowego).

Orzeczenie o kosztach postępowania, jak w punkcie II sentencji wyroku, znajduje uzasadnienie w treści art. 36 oraz 98 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, a także w treści art. 102 kpc.