Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2019r.

Sąd Rejonowy w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Zaleska

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Laskowska

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2019r. w Łomży

na rozprawie

sprawy z odwołania J. G.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

na skutek odwołania od orzeczenia z dnia z 10.04.2019r. nr (...).2018

Oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 86/19

UZASADNIENIE

J. G. wniósł odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. z dnia 10.04.2019r. Nr (...).2018, który utrzymał w mocy orzeczenie z dnia 24.09.2018r., nr (...) (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. M. , który zaliczył go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (symbol 05-R) o charakterze okresowym do 30.09.2020r.

Odwołujący się wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zaliczenie go do znacznego stopnia niepełnosprawności. Oświadczył, że stan jego zdrowia od dnia 24.09.2018r. uległ znacznemu pogorszeniu, ponieważ przeszedł dwie operacje biodra (4 miesiące leżenia), ma arytmię serca, słaby wzrok, niewydolność stawów oraz samoistne drżenie rąk i nóg. Stwierdził, że od czasu pierwszej operacji stan jego zdrowia uniemożliwia jemu samodzielną egzystencję i został zmuszony do korzystania z opieki innych osób.

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. wniósł o oddalenie odwołania. Podał, że brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia, albowiem naruszenie sprawności organizmu J. G. kwalifikuje go aktualnie do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym o charakterze okresowym, z powodu konieczności zapewnienia jemu częściowej pomocy innych osób w pełnieniu ról społecznych. Stwierdził, że rozstrzygnięcie podjęte w sprawie, pomimo subiektywnych odczuć badanego, jest zgodne ze stanem faktycznym ustalonym na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Wskazał, że za podstawę ustalenia umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przyjęto schorzenia: endoprotezoplastykę biodra prawego, artrozę kolana lewego i chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów. Organ uznał, że zachodzi konieczność udzielenia orzekanemu pomocy, polegającej w szczególności na wsparciu w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego i poruszaniu się oraz pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych. Stwierdzono, że opiniowany nie jest całkowicie uzależniony od otoczenia, a udzielana jemu pomoc aktualnie przybiera formę wsparcia, a nie opieki i pielęgnacji. Tym samym w rozpatrywanym przypadku nie doszło do spełnienia przesłanek warunkujących przyznanie znacznego stopnia niepełnosprawności (odpowiedź na odwołanie k.4).

Sąd ustalił, co następuje:

Orzeczeniem z dnia 24.09.2018r., nr (...) (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. M. zaliczył J. G. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (symbol 05-R) o charakterze okresowym do 30.09.2020r. Ustalono, że opiniowany wymaga konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne (pkt. 5) i korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji (pkt.6). Organ orzekł także , że badany nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W ocenie organu powinna być jemu udzielona częściowa pomoc w pełnieniu ról społecznych( k. 23akt (...)).

Na skutek wniesionego przez odwołującego się sprzeciwu Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. w dniu 21.11.2018r. wydał orzeczenie utrzymujące w mocy zaskarżone orzeczenie. Następnie sprawa po dołączeniu nowej dokumentacji medycznej została przekazana do ponownego rozpoznania, co skutkowało wydaniem w dniu 10.04.2019r. , nr (...).2019 orzeczenia utrzymującego w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. M. z 24.09.2018

J. G. (72 lata) jest emerytem. Z dokumentacji medycznej odwołującego się wynika ,że jest leczony z powodu przewlekłego bólu stawów biodrowych, bólu lewego stawu kolanowego, bólu kręgosłupa w okolicy lędźwiowo – krzyżowej. Ma znaczne trudności z poruszaniem się. W dniu 25.10.2018r. przeszedł zabieg operacyjny prawostronnej koksartrozy. Ponownie operowany był w dniu 29.11.2018r. z powodu obluzowania się protezy biodra prawego (endoprotezoplastyka rewizyjna biodra prawego). Po zabiegu operacyjnym został unieruchomiony opatrunkiem gipsowym do stycznia 2019r. Odbył rehabilitację w warunkach szpitalnych. Przebywał w Zakładzie (...) w C. do 31.03.2019r. Aktualnie poza w/w schorzeniami zgłasza problemy kardiologiczne (kłucia w okolicy przedsercowej) (dowód: dokumentacja medyczna - akta (...)).

Sąd zważył, co następuje:

Zadaniem tut. Sądu było rozstrzygnięcie czy Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. ustalił adekwatny do stanu zdrowia J. G. stopień niepełnosprawności.

Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997r o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2018r, poz.511 z zm. ) w art. 4 ust.1 stanowi, do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, w myśl ust. 2 tegoż artykułu, zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej lub częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

T.. Sąd w celu ustalenia stopnia niepełnosprawności J. G. dopuścił ,na podstawie art. 278 k.p.c. , z opinii biegłych sądowych z zakresu: ortopedii, kardiologii na okoliczność ustalenia czy stan zdrowia odwołującego się uzasadnia przyznanie jemu stopnia niepełnosprawności w stopniu znacznym czy umiarkowanym, od kiedy datuje się stopień niepełnosprawności i czy wymaga on stałej lub długotrwałej opieki innych osób (...) uznając, że dla rozpoznania niniejszej sprawy, niezbędne było posiadanie wiadomości specjalnych.

Biegli sądowi po przeprowadzeniu badania podmiotowego i przedmiotowego oraz analizie dokumentacji medycznej rozpoznali u J. G.: 1) stan po endoprotezoplastyce prawego stawu biodrowego powikłany niestabilnością endoprotezy; 2) stan po endoprotezoplastyce rewizyjnej prawego stawu biodrowego; 3) zmiany zwyrodnieniowe obu stawów kolanowych; 4) zmiany zwyrodnieniowo - i dyskopatyczne kręgosłupa; 5) bradykardię w wywiadzie.

Biegli stwierdzili naruszenie sprawności organizmu badanego uzasadniające zaliczenie go do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym na stałe (symbol. 05-R). Zdaniem biegłych stwierdzone odchylenia stanowią podstawę do powyższej kwalifikacji. Zaznaczyli jednakże, że nie dają one podstaw do określenia niepełnosprawności w stopniu znacznym, ze wskazaniem konieczności stałej lub długotrwałej opieki oraz pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Zdaniem biegłych badany wymaga okresowej opieki lub pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Uznali, że istnieją obecnie wskazania do okresowego korzystania przez w/w z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji. Spełnia on przesłanki do przyznania karty parkingowej (opinia sądowa k.14-18).

Strony generalnie nie wniosły zarzutów do powyższej opinii . Wojewódzki Zespół pismem z dnia 19.09.2019r.jedynie stwierdził, że skoro biegli zaliczyli odwołującego się do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności , to nie ma aktualnie podstaw do ustalenia, że odwołujący się wymaga okresowej opieki lub pomocy w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji( k. 32). J. G. podał zaś, że otrzymał umiarkowany stopień niepełnosprawności z powodu głuchoty, a od tego czasu stan jego zdrowia uległ pogorszeniu ze względu na problemy ortopedyczne i nie rokuje poprawy. Stwierdził, że powinien nosić specjalne obuwie ortopedyczne. Podniósł, że w opinii nie ujęto łamania i drętwienia kończyn górnych, osłabień . Nadmienił, że oczekuje na wizytę o kardiologa. Oświadczył, że potrzebuje stałej opieki w życiu codziennym i rehabilitacji(k. 32).

Sąd jako podstawę orzeczenia w przedmiotowej sprawie i poczynionych ustaleń faktycznych co do stanu zdrowia ubezpieczonego - przyjął ustalenia poczynione przez biegłych sądowych z zakresu ortopedii i kardiologii, zawarte w opinii sporządzonej na potrzeby sprawy, którzy nie znaleźli podstaw do zmiany ustaleń dokonanych przez skład orzekający Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B., co do stopnia niepełnosprawności J. G..

Sąd zgodził się z argumentacją biegłych i zaaprobował zajęte przez nich stanowisko w sprawie. Zdaniem Sądu opinia zawiera rzeczową, logiczną i spójną argumentację, ustaloną po badaniu odwołującego się i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną jego leczenia oraz wynikami jego badań. Sąd oceniając opinię pod względem fachowości, rzetelności i logiczności doszedł do wniosku, że została ona sporządzona w oparciu o głęboką wiedzę i praktyczne doświadczenie zawodowe biegłych, w konsekwencji podzielił zawarte w niej konkluzje. Wskazać należy, że opinia została wydana przez lekarzy specjalistów, mających szeroką wiedzę i doświadczenie zawodowe i orzecznicze, została fachowo uzasadniona. Z uwagi na powyższe okoliczności, w ocenie Sądu opinia ta może stanowić miarodajny i wiarygodny materiał pozwalający na ferowanie rozstrzygnięcia sprawy. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw, które mogłyby podważyć rzetelność i prawdziwość wydanej opinii. Biegli, właściwie ocenili stan zdrowia badanego, orzekając zgodnie z zasadami wynikającymi z Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15.07.2003r w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności ( Dz.U. Nr. 139, poz.1328 z późn. zm).

Na podkreślenie zasługuje, iż dowód z opinii biegłego jest w tej kategorii spraw tzw. dowodem koronnym, analizującym i sumującym przeciwstawne oceny prezentowane przez strony. Dowodu tego nie można zastępować innym np. dowodem z zeznań świadków, zaświadczeń lekarskich. Dowód z opinii biegłego podlega ocenie, tak jak każdy dowód przeprowadzony w sprawie, ale podważyć tego dowodu nie może samo tylko subiektywne odczucie strony, dokonana przez nią ocena swojego stanu zdrowia i odczuwanych dolegliwości. Samo przekonanie odwołującego się o istnieniu danego rodzaju dolegliwości nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych w tym zakresie.

W ocenie Sądu odwołujący się nie wykazał, aby sporządzona opinia była wadliwa i zawierała w swej treści błędy. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. Odwołujący się temu obowiązkowi nie sprostał, albowiem zajęte przez niego stanowisko nie zostało poparte żądnymi dowodami.. Dlatego też Sąd uznał że jego twierdzenia należy uznać w tym zakresie za gołosłowne i nieudowodnione.

Wskazać należy, że dokonując ustaleń w zakresie ustalenia stopnia niepełnosprawności, Sąd bowiem bierze pod uwagę naruszenie sprawności organizmu – aspekt biologiczny, a także wynikające z jego naruszenia ograniczenia w pełnieniu ról społecznych i samodzielnej egzystencji - aspekt społeczny, które łącznie stanowią podstawę kwalifikacji do danego stopnia niepełnosprawności. W ocenie tut. Sądu, naruszenie sprawności organizmu J. G. będące skutkiem stwierdzonych schorzeń nie uzasadnia uznania, że nie jest on zdolny do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i wymaga stałej pomocy innej osoby z uwagi na ograniczoną możliwość samodzielnej egzystencji. Na pewno wymaga on jednakże stałej, częściowej opieki lub pomocy ze strony innych osób, w sposób przewyższający zakres opieki i pomocy należny zdrowemu człowiekowi. Częściowa pomoc osobista powinna polegać między innymi na psychicznym i moralnym wsparciu w cierpieniu, chorobie, kalectwie, pomocy intelektualnej przy podejmowaniu ważnych decyzji lub załatwianiu trudnych spraw życiowych, pomocy fizycznej przy wykonywaniu różnych czynności życiowych. W ocenie Sądu, stwierdzone u odwołującego się schorzenia powodują pewne ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, dające jednakże kompensować się przy pomocy środków pomocniczych i technicznych. Nadto należy podnieść, że odwołujący się ma zachowaną samodzielność w wykonywaniu czynności samoobsługowych. Jak wynika z oceny zachowania odwołującego się nie ma on żądnego problemu w komunikowaniu się z otoczeniem., porusza się samodzielnie przy pomocy balkonika. Sąd ustalił, że odwołujący się aktywnie uczestniczył w prowadzonym postępowaniu, składał wyczerpujące pisma procesowe, w których potrafił jasno i precyzyjnie artykułować swoje żądania. Powyższe wskazuje, iż ww. nie jest osobą nieporadną, nie ma trudności z rzetelnym osądem okoliczności faktycznych. Prowadzi to do wniosku, że stwierdzone u odwołującego się ograniczenia, ich rodzaj i zakres nie są na tyle duże, by uznać, że jest on całkowicie niezdolny do samodzielnej egzystencji. Tym samym Sąd uznał, że w mniejszym przypadku nie zachodzi konieczność stałej lub długotrwałej opieki w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Wysnute powyżej wnioski stanowią potwierdzenie konkluzji zawartych w opinii sporządzonej przez biegłych sądowych.

Reasumując Sąd uznał , podzielając ustalenia biegłych sądowych , że aktualny stan zdrowia J. G. kwalifikuje go do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym o charakterze czasowym i nie ma podstaw do ustalenia, iż należy zaliczyć go do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym.

Z tych względów, nie znajdując podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia, na podst. art. 477 ¹ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie.