Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st.sekr.sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora --------

po rozpoznaniu w dniach: 26.07.2019 roku, 24.09.2019 roku i 11.10.2019 roku sprawy

M. T. (1)

s. J. i I. z d. Ł.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w 28 stycznia 2019 roku w G. na terenie H. M.- K. na ul. (...) naruszył nietykalność cielesną P. S. uderzając go ręką w twarz

tj. o czyn z art. 217§1 kk

1.  Oskarżonego M. T. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 28 stycznia 2019 roku w m. G., na terenie Hurtowni (...) uderzył ręką w twarz P. S. powodując stłuczenie okolicy oczodołu lewego i obrzęk okolicy oczodołu lewego na granicy kości czołowej i jarzmowej czym spowodował naruszenie czynności narządów ciała trwający nie dłużej niż 7 dni tj. czynu z art. 157§2 kk i za to na mocy tego przepisu oraz na mocy przepisu art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 30,00 złotych.

2.  Na podstawie art. 46§2 kk zasądza od oskarżonego M. T. (1) na rzecz P. S. kwotę 1500,00 złotych tytułem nawiązki.

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300,00 złotych tytułem kosztów sądowych oraz opłatę w kwocie 120,00 złotych.

Sygn. akt II K 191/19

UZASADNIENIE

Oskarżyciel prywatny P. S. oskarżył M. T. (1) o to, że w dniu 28 stycznia 2019r. w G. na terenie Hurtowni (...) na ul. (...) naruszył nietykalność cielesną P. S. uderzając go ręką w twarz tj. o czyn z art. 217§1 kk.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. T. (1) (lat 40) jest mężem M. T. (2), która w przeszłości zatrudniona była razem z oskarżycielem prywatnym P. S. przez K. R.. Od czasu zakończenia przez wymienioną tej pracy miedzy nią, jej mężem, a oskarżycielem prywatnym i K. R. istnieje konflikt wynikający z bliżej nieustalonych przyczyn. W toku procesu obie strony tego konfliktu zarzucały sobie wzajemnie niekulturalne, obraźliwe i prowokacyjne zachowania.

W dniu 28 stycznia 2019r. P. S. oraz jego pracodawca K. R. przyjechali samochodem na teren hurtowni (...) położnej na ul. (...) w G. nieopodal G.. W tym czasie K. R. udał się do biura hurtowni, zaś oskarżyciel prywatny pojechał załatwić inną sprawę, po czym po pewnym czasie powrócił na teren tej hurtowni. Po powrocie, w czasie kiedy P. S. pakował towar do samochodu, na teren hurtowni przyjechał samochodem osobowym wraz z innym mężczyzną oskarżony M. T. (1). Po opuszczeniu samochodu oskarżony podszedł do P. S. i prawą ręką uderzył go w twarz. Uderzony oskarżyciel prywatny odłożył trzymany towar na ziemi i chciał uderzyć napastnika, który uniknął jednakże ciosu. Oskarżyciel prywatny następnie podniósł z ziemi okulary, które spadły mu w wyniku uderzenia zadanego przez oskarżonego, a mężczyźni wymienili ze sobą kilka zdań, po czym M. T. (1) oddalił się i wsiadł do samochodu, którym przyjechał. W tym czasie, w trakcie zdarzenia do znajdującego się wewnątrz hurtowni (...) przybiegł jej pracownik, który krzyknął do niego „kolegę ci biją”. W momencie, kiedy K. R. wybiegł na zewnątrz M. T. (1) znajdował się już w samochodzie i odjeżdżał z terenu hurtowni.

W następstwie uderzenia zadanego przez oskarżonego P. S. doznał stłuczenia okolicy oczodołu lewego oraz jego obrzęku na granicy kości czołowej i jarzmowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni. Po zdarzeniu oskarżyciel prywatny udał się razem z K. R. do optyka celem naprawy uszkodzonych w wyniku uderzenia okularów oraz do lekarza.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań P. S. k. 26v, 30 – 30v, zeznań K. R. k. 27, zeznań M. T. (2) k. 27, zaświadczenia lekarskiego k. 6 akt Prokuratury Rejonowej w Giżycku 1Ds. 186.2019, opinii lekarskiej k. 11 akt Prokuratury Rejonowej w Giżycku 1Ds. 186.2019, protokołu odtworzenia zapisu k. 19 – 20 akt Prokuratury Rejonowej w Giżycku 1Ds. 186.2019.

Oskarżony M. T. (1) na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że był tego dnia na miejscu zdarzenia i po wyjściu z samochodu spotkał oskarżyciela prywatnego z którym chciał porozmawiać i wyjaśnić dlaczego ten zachowuje się wobec niego prowokacyjnie. Podał, że P. S. zaczął wtedy mu grozić. Zaprzeczył temu, że uderzył wówczas pokrzywdzonego.

Sąd nie podzielił relacji wyżej wskazanego jako miarodajnej. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego nie polegają na prawdzie w części w jakiej zaprzeczył, aby uderzył P. S. w dniu 28 stycznia 2019r. Sąd podzielił natomiast w całości, konsekwentne zeznania P. S., który od początku utrzymywał, że M. T. (1) uderzył go wówczas ręką w twarz.

Kwestią bezsporną w niniejszej sprawie była okoliczność, iż wymienieni mężczyźni spotkali się tego dnia na terenie hurtowni przy ul. (...). Zeznania P. S., że został wówczas uderzony przez oskarżonego składane były w sposób konsekwentny i pewny. Pokrzywdzony jeszcze tego samego dnia udał się do lekarza, który stwierdził u niego nieznaczny obrzęk okolicy oczodołu lewego na pograniczu kości czołowej i jarzmowej, udał się także do optyka celem zreperowania uszkodzonych okularów, a już następnego dnia złożył zawiadomienie o przestępstwie w Powiatowej Komendzie Policji w G.. Wersję zdarzenia przedstawianą przez pokrzywdzonego potwierdzają także zeznania przesłuchanego w charakterze świadka K. R., który wprawdzie nie widział momentu, gdy jego pracownik został uderzony przez oskarżonego, lecz miał zostać poinformowany przez pracownika hurtowni, że P. S. został zaatakowany. Świadek ten podał, że gdy wybiegł na zewnątrz budynku oskarżony odjeżdżał już samochodem, a pokrzywdzony podnosił się z ziemi (k. 27). Zważywszy na powyższe okoliczności wykluczyć należy, że oskarżyciel prywatny byłby w stanie uknuć intrygę mającą na celu oskarżenie M. T. (1).

Zauważyć należy również, że twierdzeniu oskarżonego, iż nie miał powodu uderzyć P. S. przeczą zeznania także jego żony M. T. (3), czyli osoby zasadniczo przychylnej dla niego. Jak zeznała wymieniona między nią, a oskarżycielem i jej byłym pracodawcą istniał konflikt, co także uprawdopodabnia, że miał motyw w uderzeniu P. S..

Na okoliczność, że w dacie czynu oskarżony uderzył P. S. w twarz wskazuje nadto nagranie ze znajdującego się na terenie hurtowni monitoringu. Wprawdzie jego jakość nie pozwala na rozpoznanie twarzy osób nagranych, lecz sam pokrzywdzony podał, że opis postaci znajdujący się w protokole odtworzenia zapisu odpowiada jego osobie, podczas, gdy oskarżony odmówił ustosunkowania się do niego (k. 30), choć go nie kwestionował. Z nagrania tego jednoznacznie wynika, że oskarżony zadał wówczas cios w kierunku pokrzywdzonego. Zaznaczyć należy także, że choć oryginalna płyta znajdująca się w aktach sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Giżycku uległa uszkodzeniu uniemożliwiającemu jej odtworzenie, to oskarżyciel prywatny dostarczył na rozprawę inną płytę z powyższym nagraniem.

Żadnych wątpliwości nie budzi także, iż w wyniku uderzenia ręką w twarz P. S. doznał stłuczenia okolicy oczodołu lewego i obrzęku okolicy oczodołu lewego na granicy kości czołowej i jarzmowej, a następstwem tego było naruszenie czynności narządów ciała trwający nie dłużej niż 7 dni. Okoliczność ta wynika wprost z opinii biegłego lekarza, która to opinia nie była kwestionowana w toku postępowania. Sąd podzielił jej ustalenia jako całkowicie wiarygodne i nie budzące jakichkolwiek wątpliwości.

Reasumując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i przeprowadzona wyżej jego analiza pozwala zdaniem Sądu przyjąć w sposób pewny, że oskarżony M. T. (1) w dniu 28 stycznia 2019 roku w miejscowości G. na terenie Hurtowni (...) uderzył ręką w twarz P. S. powodując stłuczenie okolicy oczodołu lewego i obrzęk okolicy oczodołu lewego na granicy kości czołowej i jarzmowej. Mając na względzie okoliczność, że w toku postępowania bezspornie ustalono, iż uderzenie to spowodowało naruszenie czynności narządów ciała trwający nie dłużej niż 7 dni, Sąd zakwalifikował zachowanie oskarżonego jako wyczerpujące znamiona czynu zabronionego z art. 157§2 kk, a nie z art. 217§1 kk – jak w akcie oskarżenia podał oskarżyciel prywatny.

Przechodząc do oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, należy mieć na uwadze okoliczności, o których mowa w art. 115 § 2 k.k. Ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu stanowi następczy etap zabiegu subsumpcji normy prawnej pod określony przepis karny, zawarty w części szczególnej ustawy karnej.

Wina oraz społeczna szkodliwość przypisanego oskarżonemu czynu, którego wymieniony dopuścił się w dniu 28.01.2019 roku – zdaniem Sądu jest znaczna. Wskazuje na to analiza tak strony podmiotowej, jak i przedmiotowej tego czynu. Mowa zatem o takich okolicznościach jak czas, miejsce, sposób popełnienia czynu, pobudki, motywy, jakimi kierował się oskarżony, wagę naruszonych przez niego obowiązków, postać zamiaru (w tym wypadku przyjąć należy, że oskarżony działał w warunkach winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim).

Niewątpliwie zdaniem Sądu oskarżonym kierowały niskie pobudki.

Analiza elementów podmiotowych pozwoliła zdaniem Sądu na przedstawienie osoby oskarżonego w umiarkowanie dobrym świetle. Wymieniony pracuje oraz prowadzi ustabilizowany tryb życia. Można zatem zdaniem Sądu stwierdzić, iż czyn z dnia 28 stycznia 2019 roku miał charakter incydentalny, wpadkowy.

Z tych też powodów, mając na uwadze sytuację majątkową, rodzinną i zawodową oskarżonego Sąd orzekł w stosunku do niego grzywnę w wymiarze 40 stawek dziennych, przy czym jedna stawka dzienna równa jest kwocie 30 złotych. Wymiar kary – jej dolegliwość nie przekracza zdaniem Sądu stopnia winy oskarżonego, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości jego czynu, a także uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Sąd na podstawie art. 46§2 kk zasądził od oskarżonego na rzecz P. S. nawiązkę w wysokości 1.500 zł.

Mając na uwadze oświadczenie o wysokości aktualnie osiąganych dochodów sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 120 zł i obciążył go kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w kwocie 300 zł nie znajdując podstaw do zwolnienia od obowiązku uiszczenia powyższych należności na rzecz Skarbu Państwa.