Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 października 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi, Wydział II Cywilny – Sekcja Egzekucyjna

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Anna Braczkowska

Protokolant asystent sędziego Monika Paczyńska

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2019 roku w Łodzi

na posiedzeniu jawnym

sprawy z powództwa A. B.

przeciwko M. K. (1)

o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie w sprawie;

2.  zasądzić od M. K. (1) na rzecz A. B. kwotę 1.077,00 zł (jeden tysiąc siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt II 1 C 112/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 5 listopada 2018 roku, skierowanym przeciwko M. K. (1), powód A. B., reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalnego, wniósł o zwolnienie spod egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi B. G. w sprawie Km 1384/18 ruchomości w postaci: Wiertarki B., kompletu wierteł B., froterki K., dmuchawy elektrycznej F. G. V., myjki ciśnieniowej K., drabiny aluminiowej, zestawu kina domowego H./K. składającego się z 4 głośników stojących, głośnika centralnego, głośnika niskotonowego oraz jednostki centralnej, urządzenia T. V.. Powód podniósł, że w/w ruchomości stanowią jego własność. Wniósł również o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania (pozew k. 3-4).

W odpowiedzi na pozew z dnia 7 grudnia 2018 roku, pozwany M. K. (1) reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalnego, wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania. Podniósł, że twierdzenia powoda o jego prawie własności do spornych ruchomości nie zostały w najmniejszej mierze udowodnione złożyli odpowiedzi na pozew ( protokół elektroniczny rozprawy z dnia 23 lipca 2019 roku k. 39).

Wobec faktu egzekucyjnej sprzedaży zajętych ruchomości przez komornika sądowego oraz przejęcie niesprzedanych ruchomości na własność przez pozwanego, w dniu 30 lipca 2019 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia, podtrzymując jedynie wniosek o zasądzenie na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów postępowania ( protokół elektroniczny rozprawy z dnia 30 lipca 2019 roku k. 124).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 października 2018 roku, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi B. G., w sprawie Km 1384/18, pod adresem ul. (...) w Ł., dokonał zajęcia szeregu ruchomości, w tym tych które zostały objęte żądaniem pozwu. Przy czynnościach egzekucyjnych obecna była E. B., wierzyciel M. K. (1). W trakcie tych czynności powód przebywał poza granicami kraju na urlopie ( protokół zajęcia k. 33-34 akt egzekucyjnych Km 1384/18, umowa k. 7, zeznania świadka E. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 149-150).

W piśmie z dnia 19 października 2018 roku powód zwrócił się do pozwanego o zwolnienie od egzekucji ruchomości objętych żądaniem przedmiotowego powództwa, gdyż stanowią one jego własność ( pismo z dnia 19 października 2019 roku k. 36 akt egzekucyjnych, k. 9-10).

Wszystkie przedmioty objęte żądaniem pozwu zostały zbyte w toku egzekucji przez komornika sądowego, za wyjątkiem urządzenia T. V., które zostało przejęte na własność przez M. K. (1) ( protokół licytacji k. 60, k. 61, k. 62, k. 63, k. 64, k. 65, wniosek k. 82, postanowienie k. 83 akt egzekucyjnych, także obwieszenia i protokoły k. 118-121, notatka służbowa k. 122).

Dłużniczka E. B. mieszka w Ł. przy ul. (...) ( okoliczność niesporna między stronami postępowania, także korespondencja ZUS k. 116-117).

E. B. utrzymuje się z emerytury w wysokości 684 zł netto. Jest osobą schorowaną, po przebytym leczeniu nowotworu. Nie partycypuje w utrzymaniu nieruchomości, jest osobą uzależnioną od leków, czasem nadużywa alkoholu. Rachunki związane z utrzymaniem domu powoda, były opłacane z rachunki bankowego jego partnerki ( decyzja k. 91, dokumentacja medyczna k. 91-95, zeznania świadka T. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 150-151, rachunki k. 73-89, zeznania świadka E. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 149-150).

W dniu czynności zajęcia powód mieszkał w Ł. przy ul. (...) ( zeznania powoda w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 151-152, zeznania świadka T. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 150-151).

Siostra powoda – N. B. w okresie czasu od 2016 roku (koniec roku) do września 2018 roku mieszkała na stale w L.. Nie partycypowała w kosztach utrzymania domu, nie dokonywała na jego potrzeby zakupu żadnych ruchomości ( zeznania świadka N. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 147-148).

Pieniądze uzyskane z tzw. „odszkodowania (...)” przez E. B. i jej męża były wydanego sukcesywnie, a wydane zostały ostatecznie po jego śmierci (w dniu 9 października 2011 roku) na spłatę długów. Skończyły się w 2013 roku. Podobnie było ze środkami finansowymi uzyskanymi ze sprzedaży innych składników majątku rodziców powoda, w tym samochodu marki A.. Wszystkie wartościowe składniki majątki E. B. i jej zmarłego męża zostały zajęte i sprzedane w toku egzekucji Km 2064/13 prowadzonej przez Komornika Sądowego M. K. (2). Obecnie kwota długów po zmarłym ojcu powoda i długów jego matki sięga ponad pół miliona złotych ( kopie protokołów zajęcia k. 136-142, zeznania świadka N. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 147-148, zeznania świadka E. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 149-150, zeznania powoda w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 151-152).

Ruchomości objęte żądaniem pozwu w postaci narzędzi, dmuchawy do liści, urządzeń K., drabiny aluminiowej zostały zakupione przez powoda na przestrzeni kilku lat przed spornymi czynnościami egzekucyjnymi ze środków uzyskanych przez niego w wynagrodzenia za pracę. Ani E. B. ani siostra powoda - N. B. nie wydatkowały na ich zakup żadnych środków finansowych. N. B. nie interesowała się takimi sprawami, bo męskimi rzeczami i sprzętem zawsze zajmował się brat. Powyższe narzędzia, sprzęt ogrodowy, myjący i drabina były potrzebne do wykonywania podstawowych czynności porządkowych w domu i bieżących drobnych napraw. Dbaniem o dom i o jego obejście zajmował się powód i jego partnerka. W domu są wysoko zawieszone żarówki, więc drabina była niezbędna do ich wymiany. Myjki K. były używane przez powoda do mycia samochodu i elewacji. To nie były sprzęty o znacznej wartości ( zeznania świadka N. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 147-148, zeznania świadka E. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 149-150, zeznania świadka T. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 150-151,).

Urządzenie T. V. zostało zakupione przez powoda na internetowym portalu ogłoszeniowym. Zostało ono zakupione jako urządzenie używane, za gotówkę w kwocie około 2.400 zł od osoby prywatnej. Spotkanie związane z odebraniem urządzenia odbyło się na terenie Ł.. Urządzenie miało stanowić wyposażenie mieszkania powoda i jego partnerki, miało jej pomagać w gotowaniu. Urządzenie to zostało zakupione po raz pierwszy jako nowe w dniu 28 października 2010 roku ( korespondencja e-mail k. 143-145, zeznania powoda w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 151-152, zeznania powoda w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 151-152).

Zestaw kina domowego H./K. został zakupiony przez powoda w MediaMarkt, jako sprzęt powystawowy w dniu 17 stycznia 2014 roku. Powód długo szukał tego dokładnie modelu, gdyż jest osobą pasjonującą się tego rodzaju sprzętem. De zestawu powystawowego dokupił również dodatkowe elementy. Za zakupiony sprzęt powód zapłacił częściowo kartą płatniczą – 1.853,99 zł, a częściowo gotówką – 1.000 zł. Rachunek bankowy, z którego dokonano płatności był prowadzony na rzecz powoda i jego dziadka – M. B., jednak była do niego wydana jedynie 1 karta płatnicza na imię i nazwisko powoda ( historia rachunku k. 133, rachunek k. 134, zeznania świadka T. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 150-151, zeznania powoda w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 151-152).

Powód rozpoczął pracę zawodową w T-M.. Było to na przełomie roku 2013 i 2014r. Okres szkoleniowy był okresem płatnym. Początkowo zarabiał kwotę około 2.000 zł netto. Potem zmienił pracę, na pracę w Biurze (...), gdzie w okresie letnim zarabiał kwoty rzędu 5.000 zł - 6.000 zł, a w okresie zimowym około 3.500 zł, otrzymywał również premie ( zeznania świadka T. B. w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 150-151, zeznania powoda w protokole elektronicznym rozprawy z dnia 1 października 2019 roku k. 151-152).

Stan faktyczny sprawy został ustalony na podstawie powołanych powyżej dokumentów (w tym znajdujących się w załączonych aktach Km 1384/18), na podstawie ze zeznań powoda i przesłuchanych w sprawie świadków. Ich zeznania zostały uznane za w pełni wiarygodne, spójne i logiczne, oraz wzajemnie się potwierdzające i uzupełniające. Drobne nieprawidłowości w zeznaniach świadka E. B., w tym dotyczące roku urodzenia jej syna, kwoty długów czy wysokości kwoty pozostałej do jej dyspozycji po śmierci męża, nie mogą wpływać na tę ocenę, gdyż przekazała ona Sądowi informacje – w zakresie mającym znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie – w sposób zgodny z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym.

W toku przedmiotowej sprawy pozwany próbował wykazać, że przedmioty objęte żądanie pozwu nie stanowią własności powoda, gdyż nie miał on środków finansowych na ich zakup, jednak okoliczności tej (dowodzenie w sposób negatywny) nie udało mu się wykazać. Nie udało mu się również wykazać, aby jakakolwiek część ze spornych ruchomości pozostała w domu powoda po zakończeniu czynności egzekucyjnych prowadzonych w sprawie Km 2064/13 przez Komornika Sądowego M. K. (2), oraz jakoby powodów wraz z pozostałymi członami jego rodziny dysponowali po śmierci ojca jeszcze (w tym do dziś) jakąś częścią środków finansowych z tzw. odszkodowań (...). Przeczy temu całokształt okoliczności ustalonych w sprawie, w tym konieczność podjęcia przez powoda i jego siostrę pracy zawodowej wkrótce po zakończeniu czynności egzekucyjnych w 2013 roku w sprawie Km 2064/13, w tym – co zasługuje na uwagę - w czasie gdy mieli oni po około 20 lat i wyjazdu jego siostry za granicę w celach zarobkowych. Finalnie również sam pozwany przyznał, że po 2010 roku widział na terenie nieruchomości powoda jakieś urządzenia marki K., ale nie jest w stanie stwierdzić, czy były to te same urządzenia co objęte żądaniem pozwu. Wskazał również, że nie jest w stanie określić, czy zestaw kina domowego zajęty przez komornika sądowego w sprawie Km 1384/18 był tym samym który znajdował się na trenie nieruchomości w okresie wcześniejszym ( zeznania pozwanego k. 152-153). Pozwanemu nie udało się również wykazać, aby powód nie dysponował środkami finansowymi na zakup spornych ruchomości, gdyż od końca 2013 roku posiadał stały dochód w wysokości pozwalającej w ocenie tutejszego Sądu Rejonowego na poczynienie zakupów tego rodzaju rzeczy. Co więcej, sytuacja finansowa ani E. B. ani N. B. (która dodatkowo przebywała poza granicami kraju) nie pozwalała na dokonanie zakupu rzeczy objętych żądaniem pozwu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub, jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Stosownie zaś do treści art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Jak wynika z § 2 powołanego przepisu, pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Natomiast zgodnie z treścią art. 203 § 4 k.p.c. Sąd jest zobowiązany do kontroli przedmiotowej czynności procesowej w kontekście przesłanek w tym przepisie wymienionych warunkujących uznanie cofnięcia pozwu za niedopuszczalne. Przepis art. 203 § 4 k.p.c. obliguje do uznania cofnięcia powództwa za niedopuszczalne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, iż taka czynność byłaby niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzałaby do obejścia prawa.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy, powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w toku rozprawy w dniu 30 lipca 2019 roku. Zgoda pozwanego na cofnięcie pozwu nie była wymagana. W konsekwencji, skoro powód cofnął pozew ze skutkiem prawnym, stosownie do przepisu art. 355 k.p.c. w związku z art. 203 k.p.c. umorzono postępowanie, orzekając jak w sentencji postanowienia – punkt 1.

Ro rozstrzygnięcia pozostało jednak Sądowi podtrzymane przez powoda żądanie zasądzenia kosztów postępowania. Rozstrzygnięcie to zostało oparte o treść przepisu art. 98 k.p.c. Żądanie to okazało się być zasadny, wobec przyjęcia przez Sąd że powód wykazał swoje prawo własności do zajętych ruchomości, a pozwanemu nie udało się wykazać okoliczności przeciwnych.

Na koszty zasądzone od pozwanego na rzecz powoda złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 177 zł i wynagrodzenie pełnomocnika profesjonalnego powoda w stawce minimalnej - 900 zł.

ZARZĄDZENIE

odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.