Pełny tekst orzeczenia

[Sędzia Przewodniczący Jachowicz Bogdan 00:02:22.384]

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 listopada 2018 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi w sprawie z powództwa H. P. przeciwko G. G. o zapłatę zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 21650 zł 98 gr tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, kwotę 1513 zł 28 gr tytułem zwrotu kosztów procesu, oddalił powództwo w pozostałym zakresie, wyrokowi w pkt. 1 a w zakresie kwoty 300 zł nadał rygor natychmiastowej wykonalności i nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa zasądzonej w punkcie 1 a kwotę 2336 zł 80 gr tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa, obciążył pozwa..., pozwanego obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi kwotę 2246 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się pozwana, wyrok zaskarżyła w zakresie pkt. 1 w części uwzględniającej powództwo ponad kwotę 742 zł 98 gr i punktu 5 w całości i zarzucono wyrokowi naruszenie prawa procesowego 328 paragraf 2 k.p.c. przez brak wszechstronnej oceny na podstawie artykułu 233 paragraf 1 kpc dowodu z fragmentu opinii biegłego rzeczoznawcy z zakresu rolnictwa i ogrodnictwa, która tyczyła się wyceny nieruchomości i przyjęcie jej jako, jako podstawy orzekania o odszkodowaniu mimo uprzedniego odmówienia jej mocy dowodowej, jako sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego [ns 00:04:17.840] sprzecznej i w odniesieniu do której Sąd nie mógł w trakcie ustnej opinii uzupełniającej uzyskać odpowiedzi na swoje pytania, ani uzasadnienia wniosków biegłego. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, mianowicie artykułu 87 a ustęp 4 Ustawy z 16 kwietnia 2004 o ochronie przyrody przez błędną jego wykładnię polegającą na ustaleniu, że pozwana uszkodziła przedmiotowe świerki kłujące mimo, że usunięte przez nią gałęzie nie przekroczyły 30 procent korony, artykułu 666 paragraf 2 kc in fine w związku z 662 paragraf 2 k.c przez błędną ich wykładnię polegającą na niezastosowaniu przepisów do ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego i uznania, że pozwana jako najemca powinna zawiadomić powoda jako właściciela mimo, że zmiany jakie wprowadziła na przedmiotowej nieruchomości były celowe i zgodne z deklarowaną w umowie działalnością, a nadto nie wymagały nakładów finansowych powoda. Artykułu 471 k.c. przez jego zastosowanie wskutek błędnej wykładni mimo braku adekwatnego związku przyczynowego w rozumieniu 361 paragraf 1 k.c. między uformowaniem przez pozwaną koron pięciu świerków kłujących, a rynkową wartością nieruchomości na której się znajdują. W oparciu o te zarzuty wnoszono o zmianę wyroku przez oddalenie powództwa w zaskarżonej części i rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Sąd Okręgowy zważył co następuje. Apelacja jest niezasadna i jako taka nie zasługuje na uwzględnienie. Przedmiotowa sprawa została bowiem należycie i trafnie rozstrzygnięta, gdyż w istocie rzeczy zgłoszone przez powoda roszczenie miało swoje normatywne oparcie w art. 471 k.c. Sąd Okręgowy w pełni przy tym akceptuje i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy. Na pełną aprobatę zasługują także wyprowadzone z tych ustaleń wnioski. W świetle, w świetle tego nie sposób więc stwierdzić, aby Sąd Rejonowy dopuścił się uchybień i wadliwości czy nieprawidłowości, które wymagałyby skorygowania drogą ingerencji w treść wyroku. Przede wszystkim jako nietrafny należało ocenić podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy dyspozycji artykułu 233 paragraf 1 k.p.c. przez błędne i dowolne rozważenie materiału dowodowego i przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów. W myśl powołanego unormowania Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać choćby w równym stopniu na podstawie tego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne. Na takim stanowisku stoi też ugruntowane i jednolite orzecznictwo Sądu Najwyższego, czego odzwierciedleniem jest chociażby wyrok Sądu Najwyższego z piątego... z 7 października 2005 IV CK 122/05 opublikowany w bazie LEX. Podnieść należy, że opinia która znajduje się pisemna w aktach, co do obniżenia w tym zakresie, co do obniżenia wartości nieruchomości tej opinii pozwana skutecznie nie podważyła. W swym piśmie z 21 lutego 17 r. karta 235, 237 podnosiła przede wszystkim brak bezprawności swego działania w postaci podkrzesania świerków. Stała na stanowisku, że wycena nieruchomości przed i po obcięciu, wycięciu gałęzi nie leży w obrębie przedmiotu sporu. Biegły W. [f 00:08:32.000] na rozprawie 6 lutego 2018 r. podtrzymał swą opinię w zakresie wpływu naniesień roślinnych na wartość nieruchomości i obniżenia tej wartości skutkiem działań pozwanej w postaci podkrzesania świerków. Wskazać należy, że biegły w sposób obszerny przedstawił uzasadnienie swojej opinii. Objaśnił, że jedną z cech wpływających na wartość nieruchomości jest podkrzesanie świerków, bądź brak nasadzeń roślinnych. Wskazał na wielkość współczynnika, który oddawał jego zdaniem tę działalność w zakresie podkrzesania przy oszacowaniu. Wskazał na utratę wartości dekoracyjnej i na pozbawienie nieruchomości ochrony przed oddziaływaniem ulicy na kurz i hałas. W tym zakresie wbrew twierdzeniom apelacji biegły swą opinię podtrzymał, a pozwana jej nie podważyła i nie zgłosiła w tym przedmiocie żadnych wniosków dowodowych. Reasumując opinia pisemna i ustna dokto..., doktora inżyniera W. biegłego z zakresu ogrodnictwa i szacunków nieruchomości, gdzie stwierdzono obniżenie wartości nieruchomości na skutek podcięcia pięciu drzew świerka srebrnego, jednej sztuki żywotnika zachodniego na kwotę 20908 zł zasadnie została przyjęta przez Sąd Rejonowy za podstawę ustaleń sprawy. Niezrozumiały w świetle poczynionych ustaleń jest zarzut, jakoby Sąd Rejonowy odmówił tej opinii wiarygodności. Co prawda w dniu 8 lutego 2018 r. w toku składania ustnej opinii, co oddaje protokół w formie elektronicznej Sąd zwracał się o wyjaśnienia wątpliwości co do metody wyceny, a rozprawa została odroczona celem złożenia przez strony wniosków dowodowych, jak też miała zostać rozważona przez Sąd potrzeba złożenia przez biegłego uzupełniającej opinii to jednak na kolejnej rozprawie w dniu 14 listopada 2018 r. Sąd oddalił wszystkie nierozpoznane wnioski dowodowe, przesłuchał powoda w charakterze strony i zamknął rozprawę. Zauważyć należy, że pozwana przez swego pełnomocnika nie zgłosiła zastrzeżeń do protokołu w trybie art. 162 k.p.c., nie zgłaszała też żadnych wniosków w zakresie potrzeby uzupełnienia opinii biegłego, czy też powołania innego biegłego dla ustalenia spadku wartości nieruchomości wskutek podkrzesania świerków. W tej sytuacji Sąd dysponował katego..., kategoryczną i aktualną opinię, a przede wszystkim niepodważoną opinię biegłego co do wysokości obniżenia wartości nieruchomości skutkiem działań pozwanej. Podnieść należy, że również w apelacji w tym przedmiocie pozwana nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych ograniczając się do negowania opinii biegłego. Co do zarzutów naruszenia prawa materialnego to uznać należy je za bezzasadne, a podzie..., podzielić należy w całości przedstawioną ocenę przez Sąd Rejonowy. Pozwana bezpodstawnie wskazuje na przepisy art. 666 paragraf 2 k.c. w związku z artykułem 662 paragraf 2 k.c. próbując tym wykazać, że ogołocenie, bezpowrotne zeszpecenie kilkudziesięcioletnich świerków srebrnych było drobnym nakładem zgodnym z deklarowaną działalnością pozwanej prowadzącej komis samochodowy i niewymagającą powiadomienia wynajmującego. Sąd Rejonowy trafnie uznał, że łącząca strony umowa najmu ogrodzonej nieruchomości przy ulicy (...) o powierzchni 1260 metrów kwadratowych jaki i postanowienia artykułu 675 paragraf 1 kc nie zezwalało pozwanej na ogołocenie szlachetnych drzew ozdobnych posadzonych wzdłuż ogrodzenia. Dla każdego rozsądnego człowieka i nie trzeba w tym zakresie uciekać się do opinii biegłego jest oczywistym, że ogołocenie szlachetnych świerków z gałęzi do wysokości metr 70 jest nieodwracalnym, trwałym zeszpeceniem negatywnie oddziaływującym na nieruchomość. Dlatego też nie sposób przyjąć za pozwaną, że jej działanie mieściło się w ramach normalnego, prawidłowego używania nieruchomości. W tym kontekście za całkowicie chybiony uznać należy zarzut naruszenia art. 87 ust. 4 Ustawy o ochronie przyrody. Postanowienia tej Ustawy nie mogą mieć zastosowania sprawy w sprawie z uwagi na odmienny przedmiot ochrony prawnej jak i podmiot uprawniony do egzekwowania postanowień Ustawy. Przedmiotem sprawy nie było wykazanie naruszenia przepisów Ustawy o ochronie przyrody, bezspornym jest także, że ogołocone drzewa w sensie biologicznym nadal mogą żyć. W sprawie przedmiotem ustaleń Sądu był wpływ zachowania pozwanej na wartość zwracanej najętej nieruchomości. Jeszcze raz należy przypomnieć, że pozwana mimo ciążącego na niej obowiązku z artykułu 6 k.c. nie przedstawiła żadnego dowodu, że pogorszenie rzeczy jest następstwem prawidłowego jej używania. Sąd Rejonowy wbrew zarzutom apelacji dokonał trafnej wykładni przepisu art. 471 k.c. odpowiedzialność najemcy za zwrot przedmiotu najmu w stanie niepogorszonym ma charakter kontraktowy i wynika z art. 471 Kodeksu cywilnego. Sąd Rejonowy trafnie przyjął, że zostały spełnione łącznie przesłanki odpowiedzialności, nienależyte wykonanie zobowiązania, szkoda, związek przyczynowy między faktem naruszenia zobowiązania a szkodą. W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że pozwana nie wykonała swego zobowiązania zwróciła bowiem nieruchomość ze znacznymi ubytkami w zakresie drzewostanu. Pozwana aby wykonać swe zobowiązanie powinna usunąć, wykopać po uzyskaniu administracyjnej zgody istniejące drzewa w zasadzie ich kikuty, a następnie zasadzić skoro twierdziła, że jest to możliwe kilkudziesięcioletnie świerki, dbając przy tym przez kilka lat aby się przyjęły. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że działanie pozwanej nie było nakierowane na pielęgnację roślin, a przyczyną działań pozwanej była chęć [ns 00:15:17.152] zysku i uzyskania w ramach zawartej umowy najmu większej powierzchni do przechowania samochodu. Działanie pozwanej miało charakter winy umyślnej, podjęte zostały przez stronę pozwaną celowo. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił istniejący związek przyczynowy między ogołoceniem świerków z gałęzi, usunięciem innych drzew a spadkiem wartości nieruchomości, a także wysokość szkody w postaci spadku wartości nieruchomości. Ustalenia te zostały poczynione w oparciu o szeroko wcześniej omówioną opinię biegłego sądowego. Nie ulega wątpliwości, że drzewa jako część składowa nieruchomości mają wpływ na jej wartość, zwłaszcza drzewa kilkudziesięcioletnie, szlachetne na działce miejskiej. Zauważyć należy, że oczywistym jest w świetle zasad doświadczenia życiowego, że ogołocenie szlachetnych, ozdobnych swym pokrojem drzew wpływa negatywnie na wygląd działki i tym samym na jej wartość. W zaistniałym stanie faktycznym możliwe byłoby dążenie do wykarczowania, wykopania tych kikutów i zastąpienia ich nowym szlachetnym materiałem. W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcie może być oparte na przepisie art. 322 k.p.c. z uwagi na nieodwracalne skutki w zakresie biologicznym i estetycznym w wyglądzie wynajmowana nieruchomości powstałe wskutek zachowania pozwanej uznać należy za trudne do oszacowania. Z tych względów Sąd Okręgowy z mocy art. 385 k.p.c. apelację oddalił. O kosztach procesu orzeczono w oparciu o zasadę z artykułu 98 § 1 odpowiedzialności za wynik procesu.

[koniec 00:17:16.002]