Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Patrycja Abel-Mordasewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

w obecności prokuratora Prok. Rej. Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu dnia 21/10/2019 r. sprawy

S. K. syna A. i D. z domu N.,

ur. (...) w M.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 15 czerwca 2019 roku w miejscowości D. gm. P. zabił należącego do M. K. psa z cechami rasy Ratlerek, w ten sposób, że uderzył nim o twarde podłoże, w wyniku czego zwierzę doznało rozległych obrażeń wewnętrznych, co doprowadziło do jego śmierci,

tj. o przestępstwo z art. 35 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 roku (Dz.U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 z późniejszymi zmianami)

O R Z E K A :

I.Oskarżonego S. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na tej podstawie art. 35 ust.1 ustawy o ochronie zwierząt przy zastosowaniu art. 37a k.k. w zw. z art. 34 § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności;

II. Na podstawie art. 34 § 1 a pkt 1 k.k., art. 35 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III. Na podstawie art. 35 ust. 3a cyt. wyżej ustawy orzeka tytułem środka karnego wobec oskarżonego zakaz posiadania psów na okres 7 (siedmiu) lat;

IV. Na podstawie art. 35 ust. 5 cyt. wyżej ustawy orzeka wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 2.000 (dwóch) tysięcy na rzecz Schroniska dla (...) w B.;

V. Na podstawie art. 230§ 2 kpk dowód rzeczowy wymieniony na k. 80 akt sprawy zapisany w księdze przechowywanych przedmiotów tut. Sadu pod pozycją 19/2019 nakazuje wydać oskarżonemu;

VI. Na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt IIK 278/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony S. K. pozostaje w związku konkubenckim z M. K.. M. K. była właścicielką psa rasy ratlerek (szczeniak 9 tygodniowy). Para wraz z dwuletnią córką zamieszkuje w miejscowości P. ( d. zeznania świadków G. K. k. 38v-39, 92; J. S. k. 60; P. B. k.92).

W dniu 15 czerwca 2019 roku oskarżony wraz z M. K. przebywał w miejscowości D. u jej rodziców na grillu. Na grillu spożywany był alkohol w postaci piwa. W trakcie trwania imprezy wynikła sprzeczka pomiędzy rodzicami a M. K.. M. K. postanowiła wracać z dzieckiem do domu na piechotę i wyszła na drogę. S. K. wybiegł za swoją partnerką, trzymając na rękach psa i dogonił M. K. (d. wyjaśnienia oskarżonego k. 30, 73, 90; ( d. zeznania świadków G. K. k. 38v-39, 92; J. S. k. 60; P. B. k.92).

Para zaczęła się sprzeczać. W trakcie sprzeczki S. K. rzucił o ziemię trzymanym na rękach psem. Pies upadł na ziemię, wcześniej uderzając o znajdujący się tam krawężnik ( d. zeznania świadków J. S. k. 60; P. B. k.92; d. opinia biegłego R. P. k. 48, 91; protokół oględzin miejsca k. 14-15; protokół okazania k,.17-18; protokół oględzin rzeczy k. 64-68).

W wyniku upadku pies odniósł obrażenia, które skutkowały jego śmiercią (d. wyjaśnienia oskarżonego k. 30, 73, 90).

Przyczyną śmierci psa były wielonarządowe obrażenia organów wewnętrznych, które spowodowały krwotok wewnętrzny (d. protokół sekcji k. 40; d. opinia biegłego R. P. k. 48, 91).

Oskarżony S. K. wprawdzie formalnie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednak wskazał, że podczas kłótni z M. K. zaczął się bronić i odrzucił psa, którego trzymał w ręku. Pies upadł na krawężnik dzielący asfalt z pasem zieleni. Istota jego wyjaśnień sprowadzała się do tego, że jest konkubentem M. K.. W dniu 15 czerwca 2019 roku wspólnie udali się na grilla do miejscowości D., do miejsca zamieszkania rodziców M. K.. Na grillu spożywał alkohol. Dodał, że mieli nocować u rodziców M. K., jednakże wcześniej zaczęli się kłócić. M. K. postanowiła wraz z dzieckiem wracać do domu. Wyjaśnił, że wybiegł za M. K., która wraz z dzieckiem podążała w kierunku P.. Trzymał wtedy na ręku psa. Gdy dobiegł do M., to ponownie zaczęli się kłócić, gdyż M. nie chciała wrócić. Dodał, że M. zaczęła go szarpać i bić po twarzy. Wtedy też zaczął się bronić i odrzucił psa, którego trzymał w ręku. Pies upadł na krawężnik dzielący asfalt z pasem zieleni. Pies po upadku leżał na ziemi i trząsł się, piszczał, ale miał jeszcze oznaki życia. M. podniosła wtedy psa z ziemi i zaniosła go do swojej mamy, gdzie próbowały go jeszcze ratować. Pies jednak zdechł. Włożył wtedy psa do plecaka, wziął córkę i żona szwagra odwiozła go do domu. Psa zabrał do domu położył w korytarzu. Na drugi dzień przyjechała Policja (d. wyjaśnienia oskarżonego S. K. k. 30, 73,).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w zakresie, w jakim przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie dał wiary natomiast w tym zakresie, w jakim stwierdził on, że pies wypadł mu z rąk.

Z zeznań słuchanej w sprawie G. K. ( k. 38v-39, 92) wynika, że w trakcie grilla zorganizowanego u niej w domu, córka wyszła przejść się z jej wnuczką. Po chwili usłyszała jej krzyk i wołanie. Wyszła z domu i zobaczyła, że jej córka płacze, a parę metrów od niej leży pies. Pies jeszcze wtedy żył. Nie widziała całego zdarzenia. Wzięła psa do domu, lecz po krótkim czasie pies zdechł. Z relacjami tego świadka korespondują relację funkcjonariuszy policji przybyłego na miejsce zdarzenia – P. B. ( k. 92) i J. S. ( k. 60). P. B. wskazał, że po przybyciu na miejsce zdarzenia rozmawiali z młodą kobietą, która stwierdziła, że jej partner zabił jej psa- miał złapać tego psa i rzucić nim o ziemię.

Sąd dał wiarę zeznaniom powołanych wyżej świadków, uznając je za spójne i konsekwentne w toku całego postępowania.

Z relacjami wymienionych wyżej świadków koresponduje opinia biegłego- lekarza weterynarii R. P. ( k. 47-48, 91). Podał on, że przyczyną śmierci psa były wielonarządowe obrażenia narządów wewnętrznych, które spowodowały krwotok wewnętrzny. Dodał on, że obrażenia te nie mogły powstać przez przypadkowe spadnięcie psa na ziemię. Zwierzę musiało z większą siła uderzyć o podłoże. Stwierdził on nadto, że obrażenia psa spowodowane były jego uderzeniem o twardą rzecz tępokrawędzistą, jakim mógł być betonowy krawężnik. Obrażenia psa wskazują na to, że na psa zadziałała duża siła. Wykluczył, by takie obrażenia powstały w wyniku nieszczęśliwego upadku. Dodał nadto, iż połamane żebra u psa świadczą o tym, że musiał on dodatkowo uderzyć o podłoże bokiem, co świadczy o jego nienaturalnym kontakcie z podłożem. O znacznych obrażeniach psa świadczy również krótki czas po jakim nastąpił jego zgon.

Opinia biegłego jest pełna i w sposób nie budzący wątpliwości odpowiada na zadane biegłemu pytania.

Oskarżony S. K. W dniu 15 czerwca 2019 roku w miejscowości D. gm. P. zabił należącego do M. K. psa z cechami rasy Ratlerek, w ten sposób, że uderzył nim o twarde podłoże, w wyniku czego zwierzę doznało rozległych obrażeń wewnętrznych, co doprowadziło do jego śmierci.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została mu w pełni wykazana zebranymi w sprawie dowodami.

Działaniem swym oskarżony wyczerpał dyspozycję art. 35 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 roku.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego. Świadczą o tym motywy i sposób działania- potraktowanie zwierzęcia jako rzeczy służącej do wyładowania emocji. Wskazać nadto należy, że pies rasy ratlerek był drobnych gabarytów, nie mógł się w jakikolwiek sposób bronić. Oskarżony z dużą siłą rzucił psem o twarde podłoże, co świadczy niewątpliwie o jego bestialstwie wobec zwierzęcia. Do śmierci psa doszło na oczach jego właścicielki , a nie można wykluczyć, że na oczach dziecka.

Oskarżony S. K. był karany sądownie (d. dane o karalności k. 43).

W tym stanie rzeczy wymierzona oskarżonemu kara ograniczenia wolności przy zastosowaniu art. 37a kk, jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego, stopnia zawinienia, a także adekwatna do sposobu działania, motywów i pobudek. Orzeczona kara spełni cele kary w tym, przede wszystkim, cel wychowawczy. Sąd zobowiązał w tym okresie oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Na podstawie art. 35 ust. 3 a ustawy o ochronie zwierząt Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz posiadania psów na okres 7 (siedmiu) lat, tytułem środka karnego, zaś na podstawie art. 35 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy orzekł wobec niego nawiązkę w kwocie 2000 złotych na rzecz Schroniska dla (...) w B..

O dowodzie rzeczowym zabezpieczonym w sprawie orzeczono jak w punkcie V.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., z uwagi na to, że oskarżony pracuje jedynie dorywczo i nie osiąga stałych dochodów.