Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 10 października 2019 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 września 2018 r. oskarżony Ł. G. posiadał przy sobie torebkę foliową z zawartością marihuany oraz zawiniątko z folii aluminiowej z zawartością substancji psychotropowej w postaci 3-chlorometkatynonu (3-CMC). Około godziny 14.50 przebywał na przystanku autobusowym na ul. (...) w L., tam dostrzegli go policjanci M. B. i Ł. S.. Oskarżony gdy dostrzegł policjantów zaczął zachowywać się nerwowo, policjanci postanowili go zatrzymać i sprawdzić czy nie miał przy sobie rzeczy, których posiadanie było zabronione. Po ujawnieniu w prawej kieszeni spodni oskarżonego torebki foliowej i zawiniątka z folii aluminiowej okazało się, że oskarżony posiadał przy sobie 0,35 grama netto marihuany oraz zawiniątko z folii aluminiowej z zawartością substancji psychotropowej w postaci 3-chlorometkatynonu (3-C.) o wadze 0,911 grama netto. Posiadana przez niego ilość marihuany mogła służyć do jednorazowego odurzenia trzech dorosłych, nieuzależnionych osób. Natomiast posiadana ilość 3-C. mogła stanowić od 2 do 6 pojedyńczych najmniejszych, spotykanych w obrocie czarnorynkowym porcji handlowych.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.29-30,51,77,95),

- zeznania M. B. (k.17v-18,116),

- protokół zatrzymania (k.2),

- protokół przeszukania (k.4-6),

- protokół oględzin (k.13-14),

- opinia kryminalistyczna (k.99-102).

Oskarżony był uprzednio 6 razy karany sądownie, z tym że raz za przestępstwo z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 27 listopada 2015 r., sygn. akt II K 889/15 został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta została połączona z innymi karami wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 22 czerwca 2016 r., sygn. akt II K 272/16, Sąd ten orzekł karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Oskarżony odbył tą karę łączną w okresie od dnia 24.06.2015 r. do dnia 20.09.2018 r.

Dowód:

- karta karna (k.119),

- odpis wyroku (k.43-44),

- obliczenie kary (k.45).

Oskarżony podczas pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.29-30). Stwierdził, że marihuana i mefedron, które posiadał znalazł wcześniej w krzakach przy przystanku. Proszek był w zawiniątku, a marihuana w folii. Wiedział, że był to mefedron, bo się na tym zna. Podczas kolejnego przesłuchania również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia (k.51). Podczas rozprawy przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, początkowo odmówił składania wyjaśnień (k.77v), złożył je na kolejnym terminie rozprawy (k.95). Stwierdził, że te środki, które posiadał przy sobie, to wydaje mu się, że nie miały wpływu aby mógł się odurzyć. Jego zdaniem nie był to mefedron, bo po zażyciu 1 grama mefedronu mógłby stracić przytomność. Marihuany było troszeczkę, nie mógłby się upalić tą ilością. Kupił 2 gramy mefedronu, zażył 1 gram, ale był tylko śpiący. Ponadto kupił półtora grama marihuany, to co zostało to Policja zatrzymała. Ta marihuana była średnia. Przyznał, że zabezpieczone środki kupił jak wyszedł z Zakładu Karnego. Po zatrzymaniu podjął terapię uzależnienia, ponadto otworzył działalność gospodarczą i ma na utrzymaniu siedmioletnią córkę.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał, że nabył przedmiotowy środek odurzający i substancję psychotropową i kupił te rzeczy na własny użytek, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. B. (k.17v-18,116), protokole przeszukania (k.4-6) i oględzin (k.13-14). Nie zasługują na wiarę wyjaśnienia oskarżonego, w części, w której podawał, że zabezpieczone u niego rzeczy znalazł na przystanku, biały proszek był mefedronem, a ich zażycie nie dawało efektu typowego dla zażycia środków odurzających lub substancji psychotropowych. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części są nielogiczne i sprzeczne z wiarygodną częścią jego wyjaśnień oraz treścią opinii biegłej (k.99-102). Należy zwrócić uwagę, że oskarżony podał na rozprawie, że po wyjściu z Zakładu Karnego odczuł potrzebę zażycia marihuany i mefedronu, nabył jak mu się wydawało te dwa środki i zażył ich część przed zatrzymaniem przez Policję. Oskarżony złożył te wyjaśnienia swobodnie i dobrowolnie, niezasadnym byłoby twierdzenie, że chciał przyznać się do niekorzystnych okoliczności, jak nabycie większej ilości zabronionych substancji i ich nabycie wkrótce po pobycie w Zakładzie Karnym, gdyby faktycznie nie nabył tych rzeczy. Oskarżony mógł myśleć, że nabył mefedron, o ile znał wcześniej ten środek i wiedział jak działał, a wnioski z opinii biegłej (k.99-102) są zbieżne z jego spostrzeżeniami. Biegła wskazała bowiem, że zabezpieczony biały proszek nie był mefedronem, a 3-C.. Działanie 3-C. może być różne od działania mefedronu i jeśli oskarżony oczekiwał efektu jak po działaniu mefedronu, to faktycznie mógł czuć się rozgoryczony. Nie zmienia to przekonania, że nabył substancję psychotropową. Spostrzeżenia oskarżonego odnośnie słabego efektu działania nabytego środka odurzającego i substancji psychotropowej są sprzeczne z treścią opinii biegłej (k.99-102), która wskazała w jasnej i pełnej opinii, że zabezpieczona od oskarżonego marihuana mogła posłużyć do odurzenia trzech osób, a 3-C. mogła stanowić od 2 do 6 porcji spotykanych w czarnorynkowych porcjach handlowych.

Świadek M. B. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.17v-18), że w dniu 22 września 2019 r. pełnił służbę patrolową, około godziny 14.50 dostrzegł wraz z kolegą mężczyznę, który na ich widok zaczął zachowywać się nerwowo. Postanowili go przeszukać, podczas tej czynności znaleziono u niego torebkę foliową z zawartością marihuany i biały proszek w folii aluminiowej. Oskarżony stwierdził, że znalazł te rzeczy na przystanku. Ponadto podał, że zabezpieczony susz roślinny to była marihuana, a biały proszek był mefedronem. Podczas rozprawy zeznał (k,116), że kojarzy imię i nazwisko oskarżonego, ale interwencji z jego udziałem nie kojarzy, podtrzymał wcześniejsze zeznania.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, protokole przeszukania (k.4-6), protokołach oględzin (k.13-14) i opinii biegłej (k.99-102). Należy zwrócić uwagę, że świadek jest funkcjonariuszem publicznym, nie znał osobiście oskarżonego, nie miał z nim konfliktów i nie miał żadnych powodów, by podawać nieprawdziwe okoliczności na jego niekorzyść.

Opinia sądowo-psychiatryczna (k.83-85) jest jasna i pełna, sporządziły ją specjalistki z dziedziny zdrowia psychicznego i nie była kwestionowana przez strony, stąd stała się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Opinia kryminalistyczna (k.83-85) jest jasna i pełna, sporządziła ją specjalistka z dziedziny badań fizykochemicznych, biegła podała sposób jej sporządzenia i w sposób przekonywujący przedstawiła wnioski wynikające z jej ustaleń, stąd opinia ta stała się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Sporządzone w toku postępowania dokumenty wymienione na k. 116v i 121 zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Obowiązująca w Polsce ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przewiduje, że posiadanie środków odurzających jest dozwolone jedynie na potrzeby instytutów leczniczych i badawczych, jak stanowi art. 34 ust. 1 i art. 35 ust. 1 i 4 tej ustawy. Posiadanie środków odurzających przez osoby fizyczne jest natomiast zabronione, zabronione jest również uczestnictwo w obrocie środkami odurzającymi i ich udzielanie innym osobom.

W dniu 22 września 2018 r. oskarżony posiadał przy sobie 0,35 grama marihuany i 0,911 grama 3-C. (por. opinia biegłej z k. 99-102). Niewątpliwie marihuana jest środkiem odurzających, a 3-C. substancją psychotropową, których posiadanie limituje powołana wyżej ustawa, a oskarżony nie był uprawnionym do posiadania tych środków. Oznacza to, że dopuścił się popełnienia występku określonego w art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżony był uprzednio 6 razy karany sądownie, w tym jeden raz za przestępstwo podobne (k.119). Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 27 listopada 2015 r., sygn. akt II K 889/15 został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności (k.43-44). Oznacza to, że nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa w warunkach powrotu do przestępczości określonego w art. 64 § 1 k.k.

Niewątpliwie stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu nie był mały, gdyż oskarżony posiadał marihuanę w ilości 0,35 gram i 0,911 grama środka 3-C.. W ten sposób oskarżony rozpowszechniał dostęp do tych rzeczy, zapewniał zyski osobom nimi obracającymi oraz mógł doprowadzić do uzależnienia od nich kolejnej osoby.

Stopień winy oskarżonego jest niewątpliwie znaczny, ze względu na umyślne działanie oskarżonego i okazane lekceważenie porządku prawnego mimo uprzedniej karalności za przestępstwo podobne.

Oskarżony ma 27 lat, zdobył wykształcenie podstawowe, jest kawalerem, ma na utrzymaniu córkę w wieku 7 lat, założył działalność gospodarczą i zarabiał około 2.500 złotych miesięcznie (oświadczenie z k.77), podjął leczenie odwykowe (k.76), był 6 karany (k.119).

Uwzględniając wyżej omówiony stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, a także warunki i właściwości osobiste oskarżonego uznać należy, że choćby najłagodniejsza kara przewidziana przez ustawodawcę byłaby wobec oskarżonego zbyt surowa. Stąd, Sąd skorzystał z możliwości wynikającej z treści art. 37a k.k. i wymierzył oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny. Będzie to kara adekwatna, dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości i winy oskarżonego oraz zdolna przekonać go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Oskarżony ma stałe dochody, stąd wysokość stawki dziennej została ustalona w wysokości 25 złotych. Na poczet tej kary zaliczono okres zatrzymania oskarżonego.

Zabezpieczone środek odurzający i substancja psychotropowa podlegają przepadkowi, o czym Sąd orzekł w punkcie III wyroku.

Oskarżony ma stałe dochody i może zwrócić poniesione na rozpoznanie sprawy koszty, wobec czego Sąd zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa zwrot tych kosztów.