Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XVIII K 144/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabela Ledzion

Protokolant: sekretarz sądowy Paweł Kowalczyk

w obecności A. M. (1)

Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie

przy udziale oskarżyciela posiłkowego: Komendanta Głównego Policji.

po rozpoznaniu dnia 16 lutego 2016 roku

sprawy:

1. A. M. (2)

syna H. i M. z domu S.

urodzonego (...) w R.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 20 października 2006 roku do 07 września 2008 roku w W. oraz S. i L. w Stanach Zjednoczonych Ameryki, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej – dyrektora (...) Komendy Głównej Policji, przyjął od T. Z. (1) – dyrektora działu sprzedaży sektora publicznego (...) sp. z o.o. korzyść majątkową wielkiej wartości w postaci pieniędzy w kwocie 1.368.500 zł. oraz wycieczki po Stanach Zjednoczonych w okresie od 20 do 29 października 2006 roku i opłaceniu kosztów transportu, zwiedzania atrakcji turystycznych, w tym przelotu nad Wielkim Kanionem, pobytu w hotelach, posiłków, alkoholu dla siebie oraz ustalonych osób w kwocie nie niższej niż 712,89 USD, co stanowi równowartość 2.244,51 zł., sprzętu komputerowego i RTV w postaci: telewizora S. (...) cali, 11 sztuk telewizorów (...) cali, 11 szt. laptopów H., 3 szt. komputerów stacjonarnych H. z monitorem i klawiaturą, kina domowego H. K., drukarki H. ze skanerem, 3 szt. aparatów fotograficznych H., aparatu fotograficznego C., 4 szt. urządzeń (...) H., 3 szt. ipod-ów marki A., 3 szt. oprogramowania biurowego (...), 1 szt. oprogramowania W. oraz uchwytu do telewizora – o łącznej wartości nie niższej niż 105.541,85 zł. – przy czym łączna wartość osiągniętych korzyści wyniosła nie mniej niż 1.476.286,36 zł. w zamian za przychylność dla spółek: (...) sp. z o.o. oraz współpracującej z nią (...) sp. z o.o. w związku z realizacją następujących zamówień publicznych w Komendzie Głównej Policji:

- (...) – Dostosowanie centralnego zasobu informacyjnego Policji do wymiany danych z SIS, rozumiane jako wykonanie i wdrożenie systemu poszukiwawczego Policji (SPP) o wartości 17.747.683,20 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...),

- (...) Rozbudowa systemu KCIK o komponenty Krajowego Systemu Informatycznego (KSI) w części niezbędnej do utworzenia Centralnego Węzła Narodowego Komponentu (...) zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 2001 o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych oraz Krajowym Systemie Informatycznym o wartości 17.998.660,00 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

- (...) Zaprojektowanie, budowa i wdrożenie rozwiązania sprzętowo — programowego dla zwiększenia wydajności i funkcjonalności centralnych zasobów informatycznych dla potrzeb realizacji wymagań Konwencji Wykonawczej Schengen o wartości 13.720.000,00 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...),

- (...) dot. zakupu usługi serwisu pogwarancyjnego (...) o wartości 35.900.000,00 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

- (...) Rozbudowa Krajowego Systemu Informacyjnego Policji (KSIP) poprzez zaprojektowanie, budowę i wdrożenie jednolitego Interfejsu Programowego ( (...)) oraz rozszerzenie funkcjonalności systemu o wartości 31.820.000,00 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

- (...) Budowa i wdrożenie Krajowego Systemu Informatycznego wraz z Centralnym Węzłem Polskiego Komponentu (...) i (...) o wartości 49.089.140,00 zł. udzielonego w wyniku konkursu (...) sp. z o.o.,

tj. o czyn art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II. w okresie od 8 września 2008 r. do połowy roku 2009 daty bliżej nieustalonej, w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej — dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, przyjął od T. Z. (1) - dyrektora działu sprzedaży sektora publicznego (...) sp. z o.o. korzyść majątkową znacznej wartości w postaci pieniędzy w kwocie 270.000 zł. oraz uchwytu do telewizora i laptopa H. o wartości nie niższej niż 2.751 zł., przy czym łączna wartość osiągniętych korzyści wyniosła nie mniej niż 272.751,00 zł. - w zamian za przychylność dla spółek: (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. oraz innych na rzecz których miałby działać w przyszłości T. Z. (1) w związku z realizacją zamówień publicznych w (...) MSWiA,

tj. o czyn z art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III. w okresie od 9 października 2007 r. do 7 września 2008 r. dały bliżej nieustalonej w N., B., C., W. w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z
pełnieniem funkcji publicznej - dyrektora (...) Komendy Głównej Policji przyjął od M. F. (1) starszego specjalisty ds. sprzedaży (...) sp. z o.o. korzyść majątkową w postaci wycieczek po Stanach Zjednoczonych, w tym:

- opłaceniu kosztów transportu, pobytu w hotelach, posiłków, alkoholu dla siebie oraz ustalonej osoby w dniach 9 - 20 października 2007 r. w kwocie, nie niższej niż 1.505,80 USD, co stanowi równowartość 4.066,40 zł.,

- opłaceniu kosztów transportu, posiłków i alkoholu w dniach 30 maja - 6 czerwca 2008 r. w kwocie nie niższej niż 415,54 USD, co stanowi równowartość 935,55 zł.,

łącznie nie mniej niż 5.001,95 zł.,

w zamian za przychylność dla spółki (...) oraz wykonawców współpracujących z tą spółką, a także innych na rzecz, których miałby działać w przyszłości M. F. (1), oraz za dopuszczanie do kontaktów pracowników (...) z funkcjonariuszami Policji odpowiedzialnymi za przygotowanie, realizację i wykonanie postępowań o zamówienie publiczne realizowanych w Komendzie Głównej Policji:

- (...) dot. dostawy i instalacji 2200 szt. Mobilnych Terminali Przenośnych oraz dostawy 1500 szt. Mobilnych Terminali Noszonych o wartości 60.878.000,00 zł., udzielonego konsorcjum firm (...) SA, (...) SA, (...) sp. z o.o.,

- (...) Organizacja mobilnej łączności użytkowników systemów wspomagania dowodzenia, rozumiana jako dostawa 4067 sztuk Mobilnych Terminali Noszonych o wartości 33.942.925,40 zł., rozstrzygniętego na rzecz konsorcjum (...) SA i (...) SA,

- (...) Organizacja mobilnej łączności użytkowników systemów wspomagania dowodzenia, rozumiana jako dostawa Mobilnych Terminali Noszonych /MTN/ przeznaczonych do pracy w części jawnej systemów informatycznych Policji, do których należy w szczególności KSIP, opracowanie dokumentacji technicznej, powykonawczej i eksploatacyjnej o wartości 15.103.890,00 zł. rozstrzygniętego na rzecz konsorcjum (...) SA,

- (...) Zwiększenie bezpieczeństwa w istniejącej infrastrukturze (...) oraz zintegrowanie systemów poczty wewnętrznej i zewnętrznej w celu utworzenia spójnego i zarządzanego środowiska w zakresie funkcjonowania systemów na styku sieci zewnętrznej i wewnętrznej o wartości 32.994.900,00 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) (...) sp. z 0.0.,

- (...) Organizacja mobilnej łączności użytkowników wspomagania dowodzenia, rozumiana jako dostawa 3223 szt. Mobilnych Terminali Noszonych /MTN/ przeznaczonych do pracy w części jawnej systemów informatycznych Policji o wartości 23.092.988,38 zł., rozstrzygniętego na rzecz (...) SA, (...), (...) SA, (...) sp. z 0.0.

naruszając tym samym określone w art. 7 ustawy prawo zamówień publicznych zasady: równego traktowania wykonawców, bezstronności, obiektywizmu i uczciwej konkurencji ze szkodą dla interesu publicznego - Skarbu Państwa,

tj. o czyn z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

IV. w okresie od początku października 2008 r. do końca 2010 r., daty bliżej nieustalonej w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej - dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyjął od M. F. (1) dyrektora sektora publicznego (...) sp. z o.o. korzyść majątkową w postaci sprzętu AGD marki M.: lodówki, zmywarki, okapu, płyty grzewczej, ekspresu do kawy, piekarnika, kuchni mikrofalowej oraz podgrzewacza, zestawu DVD marki D. z 6 głośnikami marki C., odkurzacza wodnego R., humidora, 50 calowego telewizora P., nawigacji w ruchu pieszym G., kabli głośnikowych i H., sprzętu AGD marki S.: lodówki, piekarnika, płyty indukcyjnej, zmywarki, pralki i kuchni mikrofalowej, 2 sztuk telewizorów L. (...) i 37 cali, telewizora S. 55 cali, uchwytu do telewizora, humidora, kurtki i dwóch plecaków, części zapłaty za motocykl B., tj. kwoty 23.348 zł. oraz kosztów wynajmu mieszkania przez okres 13 miesięcy o wartości 32.500 zł. - w łącznej kwocie nie niższej niż 178.626,93 zł. w zamian za przekazywanie istotnych informacji, co do planowanych postępowań o zamówienie publiczne prowadzonych przez (...) MSWiA, w tym planowanego budżetu zamówień oraz dopuszczanie pracowników (...) (...) do uzgadniania treści Opisów Przedmiotów Zamówienia oraz Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia i faworyzowanie spółki (...) sp. z o. o. oraz dystrybuowanych przez nią towarów i usług przy realizacji zamówień publicznych w (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w szczególności:

- (...) Rozbudowa Systemu Rejestrów Państwowych zapewniająca przeniesienie Centralnego Rejestru Sprzeciwów (CRS), uruchomienie usług umożliwiających dostęp do CRS oraz przygotowanie do migracji Systemu Odznaczeń Państwowych (SOP) na nową infrastrukturę MSWiA o wartości 6.200.000 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) (...) sp. z 0.0.,

- (...) Rozbudowa Systemu Rejestrów Państwowych działającego w MSWiA, zapewniającego pełną obecną funkcjonalność (...) oraz opracowanie narzędzi do walidacji poprawności formalnej danych o wartości 12.850.000 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

-(...)Doposażenie techniczne systemu e - (...) o wartości 13.625.836, 20 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...) Implementacja i wdrożenia zaawansowanych funkcjonalności oprogramowania PESEL 2 Systemu Rejestrów Państwowych związanych z bezpośrednią, aktualizacją rejestru PESEL z urzędów gmin, stworzeniem modułu zarządzania nadawaniem nr PESEL oraz modernizacją Systemu Odznaczeń Państwowych o wartości 52.400.000 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

- (...) (...) ( (...) 112) o wartości 369.017.303,10 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) SA,

- (...) Rozbudowa posiadanego przez (...) MSWiA systemu obiegu dokumentów (...) poprzez zakup licencji, instalacji oprogramowania, integracji systemu z urządzeniami wielofunkcyjnymi oraz świadczeniem usługi asysty technicznej o wartości 562.295,56 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...) Doposażenie technicznego zintegrowanego systemu obiegu dokumentów elektronicznych ( (...)) dla potrzeb realizacji e-Usługi o wartości 38.600.520,62 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

tj. o czyn z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

V. w okresie od końca 2008 r. do października 2011 r. daty bliżej nieustalonej w K. i W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej - Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyjął od J. J. (1) -wiceprezesa spółki (...) sp. z o.o. korzyść majątkową wielkiej wartości - w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 388.100 zł. oraz sprzętu TV i komputerowego takiego jak: 2 sztuki tabletów iPad I i II generacji, notebooka S. (...), routera C., 6 kamer V., kamery video, komputera i drukarki H., kabla H. i gniazdek elektrycznych, 2 sztuk aparatów fotograficznych N., uchwytów do telewizorów, robota kuchennego oraz mebli: kompletu mebli rattanowych, 8 szt. krzeseł gabinetowych i barowych, 2 foteli, kanapy, kompletu włoskich mebli wypoczynkowych wykończonych skórą o wartości 46.944 zł., mebli do sypialni i do kuchni, materacy, ościeżnic wraz z drzwiami, podłogi wraz z montażem, zamków i kłódek, ceramiki, żaluzji, armatury, 2 szt. wideofonów, namiotu, myjki K., samochodu N. (...), sejfu, kosztów robót wykończeniowych mieszkania i materiałów wykończeniowych, alkoholu, wycieczki na Sri Lankę i Malediwy, humidora z cygarami, roweru treningowego, talonu do SPA o wartości 1.000 zł. - o łącznej wartości nie niżej niż 789.650,34 zł., przy czym łączna wartość osiągniętych korzyści wyniosła nie mniej niż 1.177.750,34 zł. w zamian za przekazywanie istotnych informacji, co do planowanych postępowań o zamówienie publiczne prowadzonych przez (...) MSWiA, w tym planowanego budżetu zamówień oraz dopuszczanie pracowników (...) do uzgadniania treści Opisów Przedmiotów Zamówienia oraz Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia i faworyzowanie spółki (...) sp. z o.o. przy realizacji zamówień publicznych w (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w szczególności:

- (...) Doposażenie techniczne systemu e-PUAP o wartości 13.625.836,20 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...) (...) ( (...) 112) o wartości 369.017.303,10 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) SA,

- (...) Szkolenie personelu (...) MSWiA w zakresie obsługi/administrowania procesów obiegu dokumentów wdrażanych zgodnie z instrukcja kancelaryjna Zamawiającego wraz z zapewnieniem asysty szkoleniowej o wartości 347.700 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

- (...) Dostawa sprzętu i oprogramowania zapewniającego wydajność sieci (...) wykorzystywanej dla potrzeb funkcjonowania systemu powiadamiania ratunkowego o wartości 8.999.793,60 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...)Dostawa 700 sztuk urządzeń wielofunkcyjnych w ramach projektu e-Usługi o wartości 8.336.748 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...) Dostawy telefonów (...) dla potrzeb usług transmisji głosu w ramach (...) 112 o wartości 10.000.000 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o., (...), (...) (...), (...) SA, (...) sp. z o.o., (...) S.A. i (...) S.A.,

- (...) Budowa i wdrożenie platformy e-USŁUG stanowiącej uniwersalne szynę komunikacyjna Policji, dla potrzeb zapewnienia sprawnej wymiany informacji wewnątrz organizacji oraz pomiędzy Policją, a jej otoczeniem o wartości 27.949.999,92 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

tj. o czyn z art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

VI. daty bliżej nieustalonej w 2009 r. w W., pełniąc funkcję dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyjął od T. Z. (1) - przedstawiciela handlowego (...) sp. z o.o. obietnicę udzielenia korzyści majątkowej wielkiej wartości w kwocie 3 min zł. w zamian za podjęcie się w prowadzonym przez (...) zamówieniu publicznym (...) „(...)” ( (...) 112) czynności mających doprowadzić do zawarcia przez firmę (...) SA - w przypadku udzielenia jej przedmiotowego zamówienia - umowy podwykonawczej ze wskazaną przez T. Z. (1) firmą,

tj. o czyn z art. 228 § 5 k.k.

VII. w okresie od października 2008 r. do czerwca 2011 r. w W. oraz B. w Republice Federalnej Niemiec, działając w porozumieniu z E. M. (1), H. M. (1), M. J. (1) oraz M. K. (1) podejmował szereg czynności z wykorzystaniem środków płatniczych uzyskanych z tytułu przyjmowania korzyści majątkowych w związku z
pełnioną funkcją publiczną w kwocie nie niższej niż 1.720.000 zł. oraz 50.000 euro, o wartości 150.000 zł., łącznie nie niższej niż 1.870.000 zł. poprzez:

wykorzystanie rachunków bankowych, w szczególności prowadzonych:

- w (...) Banku (...) SA o nr (...), nr (...), nr (...) w (...) dla M. J.,

- w (...) Banku SA (...) dla M. K. (1),

- w (...) Banku SA (...) dla W. C. H. M. (1),

- Banku (...) o nr (...) , nr (...), (...) SA o nr (...) i nr (...) dla E. M. (1),

przekazanie na ww. rachunki wpłat środków finansowych w formie gotówki, w tym poprzez wpłatomaty, następnie uzyskanie od właścicieli kont kart bankowych, oraz kodów i numerów dostępu do kont, dokonywaniu wielokrotnych przelewów między rachunkami, dokonywania z nich wypłat oraz zapłaty za towary i usługi, oraz zakupu nieruchomości, a także wywozu za granicę - celem udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępnego ich pochodzenia,

tj. o czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k.

VIII. w dniu 26.10.2011r. w W. w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci pistoletu gazowego R. (...) mod. (...), kal. 8 mm produkcji niemieckiej oraz amunicję w postaci 10 sztuk naboi pistoletowych typu
L. (...) kal. 9 mm produkcji polskiej i 1 sztukę amunicji pistoletowej gazowej kal. 8 mm produkcji niemieckiej,

tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k.

IX. w okresie od 1 czerwca 2010 r. do 19 stycznia 2011 r. w W. pełniąc do dnia 15 lipca 2010r. funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przekroczył swoje uprawnienia, działając w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej przez spółki (...) w ten sposób, że mając wiedzę z urzędu na temat stanu poszczególnych projektów w zakresie e-administracji, a następnie po zaprzestaniu pełnienia funkcji Dyrektora (...) MSWiA uzyskując dane w tym zakresie w nieuprawniony
sposób od M. P. (1) - kierownika Zamówień Publicznych (...) MSWiA, wszedł w porozumienie z J. J. (1), M. A. — prokurentem (...) Sp. z o.o., Z. J. — pracownikiem Biura Handlu (...) Sp. z o.o. oraz W. S. — zastępcą dyrektora Departamentu Sprzedaży (...) S.A. w związku z prowadzonym przez (...) MSWiA przetargiem publicznym nr (...) dot. budowy i wdrożenia zintegrowanego sytemu informatycznego (...), umożliwiających przyjęcie i rejestrację zgłoszeń na nr alarmowy 112 oraz inne numery alarmowe o wartości 11.228.750 zł., przekazując J. J. (1) celem dostarczenia do ww. przedstawicieli spółek istotne informacje, w tym projekty (...) i (...), uzgadniając z nimi wprowadzenie korzystnych dla ww. spółek zapisów umożliwiających wygranie przetargu z naruszeniem określonych w Prawie zamówień publicznych zasad: równego traktowania wykonawców, bezstronności, obiektywizmu i uczciwej konkurencji, działając w ten sposób na szkodę interesu publicznego,

tj. o czyn z art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 305 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

X. w okresie od października 2009 r. do 9 listopada 2009 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonując polecenie nadzorującego (...) Wiceministra Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D., wydał przy realizacji umowy o dofinansowanie ze środków unijnych projektu „(...)” ((...)) oraz umowy wstępnej zobowiązującej (...) do przygotowania dokumentacji aplikacyjnej do zawarcia umowy o realizację i dalsze dofinansowanie projektu „(...)” ((...)), kolejne polecenia podległym pracownikom udzielenia wskazanej przez W. D. firmie doradczej (...) S.A. zleceń, celem wydatkowania pozostałych w budżecie (...) na rok 2009 środków finansowych do łącznej kwoty 1.816.506,60 zł., przeznaczonych na usługi doradcze w ramach umowy ramowej nr (...) godząc się na sfinansowanie usług, co do których w części brak było potrzeby ich pozyskania przez (...) w prowadzonych projektach, czym spowodował udzielnie (...) S.A. tego rodzaju zleceń, tj.:

- dwóch zleceń w ramach umowy nr (...), udzielonych przez Kierownika Projektu I. B. (1) wstępnie odpowiednio w dniach 20 i 22 października 2009r. oraz ostatecznie 3 listopada 2009r. o nr (...) pt. „(...)” na kwotę 4.245,60 zł. oraz o nr (...) pt. „(...)” na kwotę 66.249,80 zł., nie wynikających z haromonogramu rzeczowo-finansowego Studium Wykonalności, stanowiącego załącznik nr 1 do umowy na dofinansowanie projektu (...) oraz

- zlecenia w ramach umowy nr (...) o nr (...), udzielonego przez Kierownika Projektu M. K. (2) wstępnie w dniu 4 listopada 2009r. oraz ostatecznie w dniu 9 listopada 2009r. pt. „(...)” o wartości 50.996,00 zł., w sytuacji braku potrzeby pozyskania tego typu dokumentacji na etapie ubiegania się o uzyskanie dofinansowania projektu (...),

działając w ten sposób na szkodę interesu publicznego oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej firmie doradczej (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

XI. w dniu 19 kwietnia 2010 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonując polecenie nadzorującego bezpośrednio (...) Wiceministra Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D. nawiązał współpracę z M. K. (3) w zakresie projektu (...) i zawarł z nim umowę o dzieło nr (...) zlecając z jej tytułu usługi analityczne na łączną kwotę 20.000 zł., w sytuacji braku potrzeby pozyskania przez (...) tego typu usług w prowadzonym projekcie, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez ww. i na szkodę interesu publicznego,

tj. o czyn z art. 231 § 2 k.k.

XII. w dniu 30 marca 2009 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonał polecenie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D., który wykorzystując bezpośrednią podległość służbową w nieuprawniony sposób wpłynął na podjęcie decyzji kadrowej poprzez polecenie zatrudnienia w (...) MSWiA R. B. z odpowiednio wysokim wynagrodzeniem zastrzegając, iż faktycznie będzie on wykonywał pracę w Departamencie Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA, na co się zgodził i w dniu 6 kwietnia 2009r. zawarł z R. B. umowę o pracę, zatrudniając go w (...) MSWiA na stanowisku głównego specjalisty w Wydziale (...) w ramach tzw. „telepracy” z miejscem wykonywania pracy w P. przy ul. (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 3.100 zł. oraz premią regulaminową 217% w kwocie 6.727 zł. mając świadomość, iż zagwarantowane w umowie wynagrodzenie nie będzie ekwiwalentem z tytułu wykonywania przez ww. pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, czym działał na szkodę interesu publicznego oraz w celu osiągnięcia przez R. B. korzyści majątkowej,

tj. o czyn z art. 231 § 2 k.k.

XIII. w dniu 14 kwietnia 2009 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonał polecenie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D., który wykorzystując bezpośrednią podległość służbową, w nieuprawniony sposób wpłynął na podjęcie decyzji kadrowej poprzez polecenie zatrudnienia w (...) MSWiA P. S. z odpowiednio wysokim wynagrodzeniem zastrzegając, iż faktycznie będzie on wykonywał pracę w Departamencie Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA, na co się zgodził i w dniu 14 kwietnia 2009 r. zawarł z P. S. umowę o pracę, zatrudniając go w (...) MSWiA na stanowisku głównego specjalisty w Wydziale (...) w ramach tzw. „telepracy” z miejscem wykonywania pracy w Ł. przy ul. (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 3.100 zł., premią regulaminową 218 % w kwocie 6.758 zł., mając świadomość, iż zagwarantowane w umowie wynagrodzenie nie będzie ekwiwalentem z tytułu wykonywania przez ww. pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, czym działał na szkodę interesu publicznego oraz w celu osiągnięcia przez P. S. korzyści majątkowej,

tj. o czyn z art. 231 § 2 k.k.

2. E. M. (1) – z domu K.

córki M. i M. z domu Z.

urodzonej (...) w W.

3. H. M. (1)

syna A. i Ł. z domu B.

urodzonego (...) w B.

4. M. J. – z domu M.

córki H. i M. z domu S.

urodzonej (...) w Z.

oskarżonych o to, że:

XIV. w okresie od października 2008 roku do czerwca 2011 roku w W. oraz B. w Republice Federalnej Niemiec, działając we wzajemnym porozumieniu oraz z M. K. (1) i A. M. (2), podejmowali szereg czynności z wykorzystaniem środków płatniczych uzyskanych przez A. M. (2) z tytułu przyjmowania korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną, w kwocie nie niższej niż 1.720.000 zł. oraz 50.000 euro, o wartości 150.000 zł., łącznie nie niższej niż 1.870.000 zł. poprzez:

udostępnienie rachunków bankowych prowadzonych:

- w (...) Banku (...) S.A. o nr (...), nr (...), nr (...) w (...) dla M. J.,

- w (...) Banku S.A. (...) dla M. K. (1),

- w (...) Banku S.A. (...) dla W. C. H. M. (1),

- Banku (...) o nr (...), nr (...), (...) S.A. o nr (...) i nr (...) dla E. M. (1),

przyjęcia wpłat gotówki, w tym poprzez wpłatomaty, następnie przekazanie A. M. (2) kart bankowych oraz kodów i numerów dostępu do kont, dokonywaniu wielokrotnych przelewów między rachunkami, dokonywania z nich wypłat oraz zapłaty za towary i usługi, oraz zakupu nieruchomości, a także wywozu za granicę – celem udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępnego ich pochodzenia,

tj. o czyn art. 299 § 1 i § 5 k.k.

a nadto E. M. (1) o to, że:

XV. w okresie od początku roku 2009 do lutego 2011 roku, daty bliżej nieustalonej w W. przyjęła od A. M. (2) uzyskane za pomocą czynu zabronionego – przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną – rzeczy w postaci: sprzętu AGD marki M. - lodówki, zmywarki, okapu, płyty grzewczej, ekspresu do kawy, piekarnika, podgrzewacza, kuchni mikrofalowej oraz tabletów ipad I i II generacji, odkurzacza wodnego, kompletu mebli kuchennych, wycieczki na Sri Lankę i Malediwy, o łącznej wartości nie niższej niż 160.000 zł.,

tj. o czyn art. 291 § 1 k.k.

orzeka

I. Oskarżonego A. M. (2) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów:

– i za czyn opisany w punkcie I (pierwszym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie II (drugim) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie III (trzecim) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie IV (czwartym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie V (piątym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie VI (szóstym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie VII (siódmym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 299 § 5 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie VIII (ósmym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 263 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 263 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 4 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

– za czyn opisany w punkcie IX (dziewiątym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 305 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. – na podstawie tych przepisów skazuje go, a przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

– za czyn opisany w punkcie X (dziesiątym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

– za czyn opisany w punkcie XI (jedenastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

– za czyn opisany w punkcie XII (dwunastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

– za czyn opisany w punkcie XIII (trzynastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza mu karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

II. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza oskarżonemu A. M. (2) karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy oraz karę łączną grzywny w wysokości 620 (sześciuset dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;

III. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 60 § 5 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności wobec oskarżonego A. M. (2) warunkowo zawiesza ustalając okres próby na 8 (osiem) lat;

IV. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zalicza oskarżonemu A. M. (2) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26 października 2011 roku do dnia 21 sierpnia 2012 roku, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny i tym samym orzeczoną wobec oskarżonego karę łączną grzywny uznaje za wykonaną do wysokości 602 stawek dziennych;

V. na podstawie art. 41 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. M. (2) zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w instytucjach państwowych i samorządowych określając jego okres na podstawie art. 43 § 1 k.k. na 8 (osiem) lat;

VI. na podstawie art. 44 § 1 k.k. w zw. z art. 45 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotów i korzyści majątkowych pochodzących z popełnienia przez oskarżonego A. M. (2) przestępstw tzn. dowodów rzeczowych wymienionych i opisanych w niżej wymienionych wykazach dowodów rzeczowych i tak:

a) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 2 w postaci (...) (...),

- pod poz. 3 w postaci telewizora marki S.,

b) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 1 w postaci komputera przenośnego H. C.

zabezpieczonych u H. M. (1) (tom XA – k.: 351),

c) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 9 w postaci komputera przenośnego H. (...),

- pod poz. 11 w postaci lodówki z zamrażalką marki S.,

- pod poz. 12 w postaci kuchenki mikrofalowej marki S.,

- pod poz. 13 w postaci piekarnika elektrycznego marki S.,

- pod poz. 15 w postaci zmywarki marki S.,

- pod poz. 16 w postaci płyty grzewczej, indukcyjnej marki S.,

- pod poz. 22 w postaci telewizora marki S.,

- pod poz. 23 w postaci telewizora marki S.,

- pod poz. 24 w postaci pralki marki S.,

d) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 1 w postaci pistoletu R. (...),

e) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 201 w postaci iPod (...) 16 GB,

- pod poz. 204 w postaci laptopa marki H. model C. (...),

- pod poz. 205 w postaci cyfrowego aparatu fotograficznego marki H.,

- pod poz. 207 w postaci laptopa C. (...),

- pod poz. 210 w postaci jednostki centralnej H. (...),

- pod poz. 211, 212 i 213 w postaci 3 (trzech) telewizorów marki S. – oddanych na przechowanie K. M.,

- pod poz. 215 w postaci aparatu cyfrowego marki H.,

- pod poz. 216 i 217 w postaci 2 (dwóch) telewizorów marki S. – oddanych na przechowanie K. M.,

- pod poz. 219 w postaci stacji komputera H. C.,

- pod poz. 220 w postaci aparatu cyfrowego marki H.,

- pod poz. 234 w postaci nawigacji samochodowej H. (...),

- pod poz. od 437 do poz. 442 w postaci 6 (sześciu) sztuk głośników C.,

- pod poz. 443 w postaci zestawu kina domowego D. (...),

- pod poz. 445 w postaci telewizora P.,

- pod poz. od 446 do poz. 450 w postaci 5 (pięciu) sztuk kamer (...),

- pod poz. 453 i 454 w postaci humidorów,

- pod poz. 458 w postaci okapu M.,

- pod poz. 459 w postaci płyty indukcyjnej M.,

- pod poz. 460 w postaci ekspresu do kawy M.,

- pod poz. 461 w postaci mikrofalówki M.,

- pod poz. 462 w postaci piekarnika M.,

- pod poz. 463 w postaci szuflady do podgrzewania M.,

- pod poz. 464 w postaci zmywarki M.,

- pod poz. 465 w postaci chłodziarko - zamrażalki M.,

- pod poz. 466 w postaci urządzenia GPS map G.,

- pod poz. 470 w postaci roweru treningowego,

- pod poz. 471 w postaci drukarki H.,

- pod poz. 472 w postaci aparatu fotograficznego N. (...),

- pod poz. 474 w postaci kamery S.,

- pod poz. 512 w postaci komputera typu Notebook H. (...),

- pod poz. 515 w postaci tabletu iPad 2 64 GB,

- pod poz. 516 w postaci komputera typu Notebook H.,

- pod poz. 517 w postaci tabletu iPad 3 G A.,

a nadto orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotu pochodzącego z popełnienia przez oskarżonego A. M. (2) przestępstw w postaci samochodu marki N. (...) o nr rej. (...) objętego zabezpieczeniem majątkowym z dnia 21 listopada 2011 roku;

VII. na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonego A. M. (2) w części przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie VII (siódmym) aktu oskarżenia w kwocie 147.000,00 zł. (stu czterdziestu siedmiu tysięcy złotych) – objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w bankach (...) S.A., Banku (...) S.A. oraz (...) Banku S.A.;

VIII. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego A. M. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 9.300 zł. (dziewięciu tysięcy siedmiuset złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 3.587,09 zł. (trzech tysięcy pięciuset osiemdziesięciu siedmiu złotych dziewięciu groszy);

IX. oskarżoną E. M. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów:

– i za czyn opisany w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. – na podstawie tego przepisu skazuje ją, a na podstawie art. 299 § 5 k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

– za czyn opisany w punkcie XV (piętnastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 291 § 1 k.k. – na podstawie tego przepisu skazuje ją i wymierza jej karę w wysokości 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

X. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierza oskarżonej E. M. (1) karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy;

XI. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej E. M. (1) warunkowo zawiesza ustalając okres próby na 3 (trzy) lata;

XII. na podstawie art. 33 § 1, § 2 i § 3 k.k. wymierza oskarżonej E. M. (1) karę grzywny w wysokości 166 (stu sześćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych;

XIII. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonej E. M. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26 października 2011 roku do dnia 16 stycznia 2012 roku, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny i tym samym orzeczoną wobec oskarżonej karę grzywny uznaje za wykonaną w całości;

XIV. na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonej E. M. (1) w części przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 5.000,00 zł. (pięciu tysięcy złotych);

XV. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonej E. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.620 zł. (trzech tysięcy sześciuset dwudziestu złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 1.332,00 zł. (jednego tysiąca trzystu trzydziestu dwóch złotych);

XVI. oskarżonego H. M. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia wyczerpującego dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. i za to na podstawie tego przepisu skazuje go, a na podstawie art. 299 § 5 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

XVII. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego H. M. (1) warunkowo zawiesza ustalając okres próby na 2 (dwa) lata;

XVIII. na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonego H. M. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 401.000,00 zł. (czterystu jeden tysięcy złotych) (objętych zabezpieczeniem majątkowym na koncie w (...) Banku oraz nieruchomościach położonych w M. i P.);

XIX. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego H. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł. (trzystu złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 1.743,32 zł. (jednego tysiąca siedmiuset czterdziestu trzech złotych trzydziestu dwóch groszy);

XX. oskarżoną M. J. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia wyczerpującego dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. i za to na podstawie tego przepisu skazuje ją, a na podstawie art. 299 § 5 k.k. wymierza jej karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

XXI. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej M. J. warunkowo zawiesza ustalając okres próby na 3 (trzy) lata;

XXII. na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonej M. J. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 1.300.000,00 zł. (jednego miliona trzystu tysięcy złotych) (objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w (...) Banku (...) oraz mieszkaniu w W. przy ul. (...))

XXIII. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonej M. J. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł. (trzystu złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 1.332,00 zł. (jednego tysiąca trzystu trzydziestu dwóch złotych).

Sygn. akt XVIII K 144/15

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. M. (2), absolwent (...) Politechniki (...), od maja 2003 dr nauk technicznych w zakresie Informatyki, został zatrudniony w Komendzie Głównej Policji w dniu 1 sierpnia 1996 r. Początkowo wykonywał pracę na stanowisku st. referenta (pracownik cywilny) w Krajowym Biurze (...). Z dniem 29.12.1997 r. przyjęty do służby w Policji, a następnie po skróceniu służby przygotowawczej przyjęty do służby stałej. Pełnił służbę w Biurze (...) (...) Policji KGP, a następnie w Biurze Łączności i Informatyki. W dniu 1.10.2006 r. powołano go na stanowisko Dyrektora (...) KGP w stopniu Nadkomisarza. Następnie po oddelegowaniu go do pracy poza Policją z dniem 8 września 2008 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyznaczył go na stanowisko Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Przyznano mu uposażenie zasadnicze z mnożnikiem 3,05 kwoty bazowej i dodatkiem funkcyjnym w kwocie 4 597 zł. Z dniem 16 lipca 2010 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji J. M. odwołał A. M. z funkcji dyrektora (...). Po odwołaniu A. M. (2) powrócił do pracy w KGP na stanowisku radcy (k.: 4645-4681 - tom XXXI).

Jako Dyrektor (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji A. M. (2) odpowiadał między innymi za planowanie, organizowanie i koordynowanie wykonywania zadań jednostki, realizację zadań kierownika państwowej jednostki budżetowej, wynikających z przepisów ustawy o finansach publicznych, prowadzenie polityki kadrowej Centrum, nadzór nad realizacją umów w zakresie projektów informatycznych (k. 4647 - tom XXXI).

Odnośnie przyjmowania korzyści majątkowych w związku z pełnieniem funkcji publicznej w Komendzie Głównej Policji przez A. M. (2) od T. Z. (1) – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny w zakresie czynów opisanych w punkcie I, II i VI aktu oskarżenia:

Będąc Dyrektorem (...) Komendy Głównej Policji A. M. (2) w drugiej połowie 2005 roku poznał T. Z. (1), który był Dyrektorem Sektora Publicznego firmy (...) sp. z o.o. Firma ta była podstawowym dostawcą produktów i usług branży I. w Komendzie Głównej Policji. Firma (...) sp. z o.o. współpracowała z firmą (...) sp. z o.o., która zrealizowała Krajowy System Policji wymagający stałej rozbudowy i modernizacji. (...) sp. z o.o. w drodze umowy z dnia 25.10.2007 roku przekazała (...) sp. z o.o. licencję wyłączną na wykorzystywanie KSIP oraz prawo do zezwolenia na wykonywanie zależnego prawa autorskiego na wszelkich polach eksploatacji, co oznacza, iż posiadała ona prawo do modyfikacji oprogramowania powstałego na gruncie budowy i implementacji. (t. VIIb - k. 450-457, t. VIId - k. 764-800, t. XIVk -1557-1560, 1581-1594, XIVł - k. 2921, t. XLVI - k. 7930-7966).

T. Z. (1) zatrudniony był w (...) (...) od sierpnia 2000 r. do 15 lutego 2010 r. Początkowo, jako przedstawiciel handlowy, następnie od 1 maja 2006 r. jako kierownik sprzedaży w dziale rozwiązań dla przedsiębiorstw - sektor rządowy, a od 1 lipca 2008 r. na stanowisku Dyrektora Sektora Publicznego i Dyrektora Działu Klientów Strategicznych. Po rozwiązaniu umowy o pracę w (...) (...) za porozumieniem stron w okresie od 21 stycznia 2010 r. do 17 czerwca 2011 r. zatrudniony był w (...) sp. z o.o. jako Dyrektor ds. Sprzedaży Usług (...). Następnie prowadził działalność gospodarczą na własny rachunek (t. XIVb - k. 548, t. XLIII - k. 7140-7159, 7170-7194).

Relacje pomiędzy T. Z. (1), a A. M. (2) zacieśniły się w trakcie wyjazdu jesienią 2006 r. do S. na konferencję (...) W.. Na zaproszenie firmy (...) z Komendy Głównej Policji na konferencję wyjechali A. M. (2) i jego koledzy: P. K. – zastępca A. M. i M. D. (1) - pracownik cywilnego KGP. Wyjazd odbył się w okresie od 20 do 29 października 2006 r. Na przedmiotowej konferencji A. M. (2) spotkał przedstawicieli (...) - D. O. (1) i A. D. (1) oraz ze strony (...) (...) T. Z. (1) oraz W. Z. - sprzedawcę. W trakcie trwania konferencji T. Z. (1) zaproponował A. M. (2) i kolegom wspólny wyjazd do L.. W konsekwencji pojechali tam razem wynajętym samochodem, a do S. wrócili samolotem. Wszelkie opłaty - koszty transportu, zwiedzania atrakcji turystycznych, w tym przelotu nad Wielkim Kanionem, pobytu w hotelach, posiłków, alkoholu pokrywał T. Z. (1), gdzie część wydatków pochodziła ze służbowej karty kredytowej D. Z., a wydatki te, jako jego przełożony zatwierdzał T. Z. (1). Zidentyfikowane tylko w części wydatki pokryte przez T. Z. (1), to kwota 712,89 USD, na co składał się koszt wynajęcia samochodu i przelot nad Wielkim Kanionem (t. VIIb - k. 406, 414, t. Vllh - k. 1820-1821, t. VIIj - k. 2117, załącznik nr 34, CVII - k. 16344-1645).

Pod koniec 2006 roku, kilka tygodni od powrotu z USA, T. Z. (1) zaczął często spotykać się z A. M. (2) w związku z realizacją w KGP projektu (...) ((...)). W trakcie jednego z takich spotkań T. Z. (1) zaproponował A. M. (2), że może „coś dostać”. Początkowo A. M. (2) nie zgodził się, jednak potem zapytał, czy propozycja jest nadal aktualna i w konsekwencji w okolicach Bożego Narodzenia 2006 roku poprosił o sprzęt komputerowy. Wówczas otrzymał od T. Z. (1) komputery i laptopy H.. Jednym z pierwszych prezentów było też kino domowe H. K.. Potem (...) w ilości 3 sztuk, następnie telewizory (...). W tym czasie T. Z. (1) z A. M. (2) przestali się spotykać w biurze A. M. (2) w KGP. Dalsze ich spotkania odbywały się w różnych miejscach (t. Vllb - k. 382-399, 407-412, VIIj - k. 2117). Po koniec lutego 2007 roku doszło do spotkania w mieszkaniu służbowym A. M. (2) przy ul. (...) w W.. Wtedy to T. Z. (1) wręczył A. M. (2) reklamówkę z pieniędzmi w kwocie 400.000,00 zł., które to pieniądze stanowiły gratyfikację głównie za zrealizowane zamówienia w „pakiecie”, przy czym pakiet obejmował z pewnością projekt (...) dot. Systemu (...). T. Z. (1) przy kontaktach z A. M. (2) był bardzo ostrożny. Spotykali się w mieszkaniu A. M. (2), w parku (...) niedaleko ul. (...). W czasie spotkań w parku T. Z. (1) nie dawał A. M. (2) pieniędzy, lecz rozmawiali, T. Z. (1) dopytywał o stan poszczególnych projektów. Do spotkań dochodziło także pod adresem ul. (...), w (...), pod (...) na U., w restauracji (...) w Galerii (...), przy ul. (...), na parkingu przy skrzyżowaniu ulic (...). W sytuacji, kiedy T. Z. (1) przywoził A. M. (2) pieniądze spotkania były krótkie, gdyż po wręczeniu pieniędzy najczęściej szybko się rozstawali, gdy nie dochodziło do przekazania pieniędzy rozmawiali około godziny (t. VIIb - k. 382-388, 416-419, t. VIIIa - k. 206).

T. Z. (1) z A. M. (2) na spotkania umawiali się początkowo sms-ami, przy czym T. Z. (1) przekazał w tym celu A. M. (2) telefon N.. Potem porozumiewali się zaszyfrowanymi mailami, które po przeczytaniu kasowano. W trakcie jednej z rozmów Z. powiedział M., że pieniądze, które mu wręcza to kwota 1,2% od wartości umów netto, po ich podpisaniu i wystawieniu faktur do zapłaty. Wówczas to A. M. (2) zaczął sam sobie przeliczać wartość umów i dopominał się od T. Z. (1) o dokładne rozliczenie. T. Z. (1) przekazywał A. M. (2) pieniądze w reklamówkach, nie posiadały nigdy banderol, były spięte gumkami po 10.000,00 lub 20.000,00 zł. Nadto T. Z. (1) dostarczał A. M. (2) sprzęt, który nie posiadał rachunków, faktur, pieczątek ze sklepów, gdzie był kupiony, ani danych dystrybutora (t. VIIb - k. 407, 383-85, 418-419, 441).

T. Z. (1) po przekazaniu A. M. (2) wskazanej wyżej kwoty 400.000,00 zł wręczał mu kolejne partie pieniędzy: 200.000,00 zł, które A. M. (2) natychmiast przekazał w kopercie M. D. (1) celem zainwestowania w firmę (...), 250.000,00 zł., następnie 280.000,00-300.000,00 zł. w mieszkaniu przy (...), które to pieniądze A. M. (2) przekazał H. M. (1), 240.000,00 zł., odnośnie których A. M. (2) poprosił M. D. (1) o zakup Euro, kolejne 190.000,00 zł. pod sklepem (...) przy ul. (...), następnie 60.000,00 zł. przy (...) oraz 20.000,00 zł. w lesie pod P.. Po te ostatnie pieniądze A. M. (2) przyjechał zakupionym przez M. F. motocyklem B. (t. VIIb - k. 386-387,417-419, t. VIId - k. 766-800, XIV k. 45-52, LV k. 9733- (...)).

Wyżej wymienione pieniądze od T. Z. (1), o których A. M. (2) pamiętał, łącznie dały kwotę około 1.(...).000,00 - 1.660.000 zł., przy czym przyjęcie kwoty 270.000,00 zł., na którą złożyły się kwoty 190.000,00 zł., 60.000,00 zł. oraz 20.000,00 zł., nastąpiło już w okresie, gdy A. M. (2) był Dyrektorem (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (t. VIIc - k. 1062-1063, t. VIIi - k. 2077-2080).

A. M. (2) otrzymanych od T. Z. (1) pieniędzy starał się nie trzymać w domu, więc 400.000,00 zł. przekazał w kartonie po butach w lutym 2007 roku M. D. (1) celem zainwestowania w firmie (...), kolejne 200.000,00 zł. ponownie przekazał M. D. (1), 280.000,00 zł. przekazał ojcu H. M. (1) celem zakupu mieszkania w P. przy ul. (...), 240.000,00 zł. przekazał M. D. (1) prosząc o zakup Euro. Kwotę 65.080,00 zł. przekazał, jako zaliczkę, na wykonanie mebli do mieszkania w firmie (...), 20.000,00 zł. wpłacił firmie (...) za prace wykończeniowe mieszkania, 18.500,00 zł. przekazał M. F. jako zapłatę za motocykl B., 100.000,00 zł. przekazał ojcu H. M. (1) celem przechowania, pozostałe wpłacił na rachunki bankowe (t. VIIb 385-88, 322, 373, 471-472, XIV k. 50-55, XXVIII k. 4027- (...)).

Za otrzymane od A. M. (2) pieniądze H. i M. M. (3) w dniu 21.04.2009 roku nabyli lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w P. za kwotę 290.417, 41 zł. W dniu 28 lutego 2012 roku zawarli umowę darowizny przedmiotowego lokalu na rzecz K. M. (2) - brata A. M. (2), co miało miejsce już po ogłoszeniu zarzutów (t. XXXII - k. 4849-4856).

Natomiast zakupione przez M. D. (1) pieniądze w wysokości ok. 80.000,00 Euro w gotówce A. M. (2) przekazał M. J., prosząc o przewiezienie ich do Niemiec, a następnie wpłatę do banku. M. J. (2) przedmiotowe pieniądze wpłaciła na swoje konto w (...) w B.. A. M. (2) wypłacał te pieniądze kartą siostry podczas pobyto w Niemczech. A. M. (2) podarował także kwotę 30.000,00 Euro synowi M. J. - swojemu chrześniakowi, część pieniędzy pożyczył siostrze na zakup samochodu, a pozostałą część wydał lub przywiózł do Polski. Natomiast pieniądze w kwocie 180.000,00 zł. A. M. (2) wręczył, jako zadatek na zakup mieszkania przy ul. (...), następnie pieniądze przekazane D. w kwocie 650.000,00 zł., na które składało się 50.000,00 zł. własnych i 600.000,00 zł. od T. Z. (1) A. M. (2) wpłacił na konto M. J. w (...) Banku (...), po czym zapłacił nimi pozostałą część ceny za mieszkanie. Nadto A. M. (2) za pieniądze uzyskane od T. Z. (1) nabył nieruchomość rolną w gminie J. na nazwisko E. K.. Pozostałą, kwotę łącznie 270.000,00 zł., którą otrzymał już w trakcie pracy w (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji A. M. (2) wpłacił na rachunki W. C., M. J. oraz M. K. (1).

T. Z. (1) przywoził także A. M. (2) sprzęt komputerowy i RTV w postaci telewizorów S. - 37 i 40 cali, w tym raz na wyraźna prośbę telewizor S. (...) cale, komputerów i laptopów H., nawigacji H.. Ostatnim prezentem otrzymanym przez A. M. (2) od T. Z. (1) w 2009 lub na początku 2010 roku był laptop marki H., który podarował teściowej M. K. (1). Łącznie na przestrzeni ok. 2- 3 lat A. M. (2) otrzymał nie mniej niż 11 sztuk telewizorów (...) cali, telewizor S. (...) cali, 11 szt. laptopów H., 3 szt. komputerów stacjonarnych H. z monitorem i klawiaturą, drukarkę H. ze skanerem, 3 szt. aparatów fotograficznych H., aparat fotograficzny C., 4 szt. nawigacji (...) H., 3 szt. ipod-ów marki A., 3 szt. oprogramowania biurowego (...), 1 szt. oprogramowania W. oraz uchwyt do telewizora. A. M. (2) z otrzymanego sprzętu rozdał komputery stacjonarne H. M. D. (1), byłej żonie - I. M. (1) oraz ojcu H. M. (2). Dwa laptopy A. M. (2) dał M. D. (1). Ponadto otrzymał od T. Z. (1) zestaw kina domowego marki H. K. wraz z głośnikami oraz drukarkę H. ze skanerem, które przekazał byłej żonie I. M. (1) (t. Vllb - k. 410, t. XXVII - k.3984-3988, t. XXIX - k. 4223-4286).

Po pewnym czasie było tak, iż A. M. (2) mówił T. Z. (1) jakiego sprzętu potrzebuje, a ten mu go dostarczał. Z otrzymanego sprzętu A. M. (2) większość rozdał i tak: telewizory dostali M. D., S.: I. M., 3 odbiorniki H. M. (1), K. M., nadto P. K., A. G., D. O.. B. P., D. O.. Laptopy przekazał M. D., M. K., D. B., I. M., D. O. i A. W.. Kino domowe i drukarkę oraz oprogramowanie (...) podarował byłej żonie I. M. (1). Aparaty cyfrowe H. dał ojcu, bratu i D. O.. Nawigacje (...) dał K. M., A. B., i. dał S. S.. Wskazane przez A. M. (2) przedmioty ujawniono w trakcie przeszukań pomieszczeń zajmowanych przez wyżej wymienione osoby. Łączna wartość przedmiotów przekazanych A. M. (2) przez T. Z. (1) to kwota nie niższa, niż 108.292,85 zł. Wszystkie przedmioty, za wyjątkiem laptopa H. o wartości 2.751,00 zł. podarowanego M. K. (1), który był ostatnią rzeczą otrzymaną od Z., zostały wręczone mu w okresie jego pracy w KGP (t. LIV - k. 9637-9691).

Przekazywanie przez T. Z. (1) A. M. (2) korzyści majątkowych było bezpośrednio związane z pełnieniem przez A. M. (2) funkcji publicznej - Dyrektora (...) KGP i miało na celu pozyskanie jego przychylności dla spółek (...). Zgodnie z decyzją Komendanta Głównego Policji nr (...) w sprawie planowania i udzielania zamówień publicznych w KGP w postępowaniach dotyczących projektów teleinformatycznych - to (...) było podmiotem wnioskującym. Również (...) proponowało tryb udzielenia zamówienia publicznego, opracowywało opis przedmiotu zamówienia, proponując wybór trybu. O propozycji decydował Dyrektor Biura Finansów, a decyzja o zastosowaniu trybu z wolnej ręki należała do Zastępcy Komendanta Głównego. Mimo, iż Dyrektor (...) nie był ostatecznym decydentem, to jednak opinie kierowanego przez niego Biura, z uwagi na specyfikę tego typu materii, stopień skompilowania zagadnień technicznych, miały decydujący wpływ na wybór trybu postępowania. Zamówienia udzielone w tym czasie H. czy (...) były konsekwencją iż firmy te wcześniej zbudowały (...) Krajowy System Informacyjny Policji. Dawały gwarancję należytego wykonania rozbudowy systemów, jak też posiadały prawa do tego. Ustalono, iż korzyści majątkowe udzielane A. M. przez T. Z. były związane z następującymi postępowaniami o zamówienie publiczne:

- (...)„Dostosowanie centralnego zasobu informacyjnego Policji do wymiany danych z SIS, rozumiane jako wykonanie i wdrożenie systemu Poszukiwawczego Policji (SPP )" o wartości 17 747 683, 20 zł, udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...),

- (...) „Rozbudowa systemu KOK o komponenty Krajowego Systemu Informatycznego ( KSI ) w części niezbędnej do utworzenia Centralnego Węzła Narodowego Komponentu (...) zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 2001 o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekaz)rwaniu informacji kryminalnych oraz Krajowym Systemie Informatycznym" o wartości 17 998 660,00 zł , udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

- (...) „Zaprojektowanie, budowa i wdrożenie rozwiązania sprzętowo — programowego dla zwiększenia wydajności i funkcjonalności centralnych zasobów informatycznych dla potrzeb realizacji wymagań Konwencji Wykonawczej Schengen" o wartości 13 720 000, 00 zł, udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) (tzw. hurtownia danych),

- (...) dot. zakupu usługi serwisu pogwarancyjnego (...) o wartości 35 900 000,00zł udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o., (zawarto umowę podwykonawczą z (...)),

- (...) „Rozbudowa Krajowego Systemu Informacyjnego Policji ( KSIP ) poprzez zaprojektowanie, budowę i wdrożenie jednolitego Interfejsu Programowego ( (...)) oraz rozszerzenie funkcjonalności systemu" o wartości 31 820 000,00 zł, udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o., (zawarto umowę podwykonawczą z (...)),

- (...) „Budowa i wdrożenie Krajowego Systemu Informatycznego wraz z Centralnym Węzłem Polskiego Komponentu (...) i (...) o wartości 49 089 140, 00 zł udzielone go w wyniku konkursu (...) (zawarto umowę podwykonawczą z (...)) (t. VIIe - k. 1128-1133, 1062, t. VIIf k. 1347-1348, t. VIIg - k. 1465-1468, 1507-1510, 1531-1536, 1575-1578, 1599, t. VII j - k. 2116-2118, t. XIVd - k. 949, t. XIVb - k. 407-416, 509, 511-545, t. XIVc 683-687, 688-695, t. XIVh k. 1649-1652, t. XIVj k. 2234-2236).

W przypadku ostatniej z umów (...) (...) wygrał konkurs, bowiem jego oferta była najkorzystniejsza, odbyło się to bez jakiejkolwiek ingerencji A. M. (2), jednak T. Z. (1) był przekonany, że Dyrektor (...) KGP przyczynił się do tego, a A. M. (2) nie wyprowadzał go z błędu i przyjął korzyść także za to zamówienie (t. VIIe k. 1114).

Fakt, iż A. M. (2) został Dyrektorem (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie faktycznym monopolistą był (...) oraz powiązane z nim spółki i nie był w stanie załatwić udzielenia (...) (...), czy (...) zamówienia - nie wpłynął na jego kontakty z T. Z. (1) (t. VIIb - k. 533, VIIe - k. 1062-1064, VIIj - k. 2117-2118).

Jak wyżej opisano A. M. (2) nadal otrzymywał od T. Z. (1) korzyści majątkowe — łącznie 270.000,00 zł, przy czym motywem działania T. Z. (1) raczej było oczekiwanie na załatwienie innych przysług dla ww. lub innych spółek w imieniu, których miałby działać. Niewykluczone jest również i to, że plotki o możliwym powołaniu A. M. (2) na Ministra Cyfryzacji i ewentualne jego możliwości na tym polu skłaniały T. Z. (1) do dalszej współpracy. T. Z. (1) próbował namawiać A. M. (2) do włączenia (...) (...) i (...) w projekty (...), a po zwolnieniu go z (...) i potem (...), lobbował na rzecz innych firm informatycznych. A. M. (2) widząc, że nie będzie to możliwe, obiecywał T. Z. (1), że będzie podejmował w tym kierunku działania, jednak faktycznie tego nie robił.

Udzielanie zamówień publicznych przez (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji regulowane było regulaminem będącym załącznikiem nr 1 do decyzji Dyrektora (...) z dnia 29 lutego 2008 roku., zgodnie z którym to Dyrektor (...) sporządza plan udzielania zamówień, uruchamia postępowania, powołuje komisję przetargową jak i zatwierdza wybór wykonawcy (t. LXXVII k. 14705-14736).

W 2009 roku w trakcie przygotowywania przez (...) zamówienia publicznego o sygnaturze (...) „(...)” ( (...) 112). T. Z. (1) złożył A. M. (2) obietnicę udzielenia korzyści majątkowej w kwocie 3.000,000,00 zł. w zamian za podjęcie czynności mających doprowadzić do zawarcia przez firmę (...) S.A. - w przypadku udzielenia jej przedmiotowego zamówienia - umowy podwykonawczej ze wskazaną przez T. Z. (1) firmą, przy czym łapówka miała pochodzić właśnie z tej firmy. T. Z. (1) chciał także mieć wpływ na opis przedmiotu zamówienia. A. M. (2) umówił się wówczas ze Z. R., ówczesnym Dyrektorem ds. (...), który był mu znany, gdyż pracował uprzednio w Laboratorium Kryminalistycznym KGP, przekazując mu nazwę wskazanej przez T. Z. (1) firmy i obiecując wygranie przetargu. Celem wzmocnienia swojego nacisku powołał się na Ministra D., mówiąc, iż jest to jego prośba. (...) zaproponowało podwykonawstwo tej firmie. Z. R. informacje tę przekazał wiceprezesowi (...) J. K.. Podjęto rozmowy ze wskazanym podwykonawcą, jednak, gdy okazało się, że firma ta przedstawiła zbyt wygórowane kwoty za podwykonawstwo - przedstawiciele (...) udali się na skargę do Ministra D.. Ten zażądał od M. wyjaśnień. A. M. (2) nie chcąc ujawniać swoich związków z T. Z. (1) oświadczył Ministrowi, że była to prośba M. F. (1), prosząc jednocześnie o zapomnienie tego tematu. Na prośbę T. Z. (1) A. M. (2) przekazał mu kopię opisu przedmiotu zamówienia opatrzonego klauzulą „zastrzeżone”, bo ten chciał się wykazać przed wykonawcami, że ma wpływ na to postępowanie. T. Z. (1) chciał, aby w opisie przedmiotu zamówienia znalazł się zapis dotyczący oprogramowania (...) (...) do zarządzania produktami C.. A. M. (2) jednak „współpracował” już z J. J. (1) i nie załatwił Z. zmiany opisu przedmiotu zamówienia. Gdy przetarg wygrała firma (...), T. Z. (1) prosił A. M. (2) o przekazanie prezesowi tej firmy kontaktu do prezesa C., co ten uczynił. Firmy te nie podjęły jednak żadnej współpracy (t. VIIb - k. 432, t. VIIc - k. 582-583, 593-596, t. VIIf - k. 1349, t. VIIg - k.1650, t. XIVc - k. 636-638, t. LXIX k.12953-12959).

Projekt (...) wywodzi się z projektu budowy nowej sieci dla Policji. MSWiA postanowiło przekształć ten projekt w sieć (...) z uwagi na wymogi Komisji Europejskiej w zakresie telefonu alarmowego 112. Prace nad założeniem tego projektu rozpoczęły się jeszcze, gdy A. M. (2) pracował w KGP. Wiceminister D. zadecydował o przeniesieniu tego projektu do (...), toteż (...) w porozumieniu z KGP przystąpiło do przygotowania opisu przedmiotu zamówienia. A. M. (2) zaproponował w tym postępowaniu wyłączenie trybu ustawy prawo zamówień publicznych poprzez wyłącznie jawności (art. 4 ust. 5 pzp) i zaproszenie do złożenia ofert tylko wybranych wykonawców, w tym proponowanej przez T. S.. Wiceminister po przejrzeniu listy wykonawców polecił mu dopisanie firmy (...). A. M. (2) wytłumaczył mu, że to nie jest możliwe ponieważ zaproszenie do złożenia ofert dotyczy integratorów, czyli firm, które nie posiadają własnych urządzeń sieciowych, a wykorzystują łącza w zasadzie paru firm ogólnokrajowych tj. (...) S.A., (...). Udział E. w tym postępowaniu wypaczałby jego konkurencyjność z racji przewagi tej firmy nad pozostałymi. Dodał, że E. może być w tym postępowaniu podwykonawcą tak jak i (...) S.A. — jako dostarczyciel łączy. D. już więcej nie naciskał i nie wracał do tej rozmowy. Po rozstrzygnięciu przetargu okazało się, że jednym z podwykonawców (...) jest właśnie E.. Nie był to jednak skutek działania A. M. (2). T. Z. (1), gdy A. M. (2) mu to zrelacjonował, nie był zdziwiony, albowiem słyszał o powiązaniach D. z E. (t. VIId - k. 959-965, t. VIIf - k. 1349-1351).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) (t. VII - k. 212-218; t. VII A - k. 235-236, 311-314; t. VII B - k. 316-327, 328-335, 346-351, 352-357,358-364, 370-378, 381-399, 405-412, 413-420, 425-433, 438-447, 450-457, 458-461, 465-477, 496-506, 507-517, 519-527, 532-534; t. VII C - k. 529-536, 544-555, 556-569, 574-583, 593-604, 606-616, 619-628, 647-656, 666-673, 674-680, 685-692, 696-703, 709-717; t. VII D - k. 764-769 , 828-835, 899-906, 907-913, 914-923, 925-934, 935-943, 944-955, 956-965, 970-971, 972-980, 981-986, 989-992, 993-996; t. VII E - k. 1000-1006, 1008-1013, 1061-1068, 1084-1089, 1090-1093, 1095-1103, 1104-1110, 1111-1118, 1126-1134, 1135-1145, 1162-1168, 1169-1171,1237-1239, 1240-1243, 1244-1247, 1254-1257; t. VII F - k. 1262-1265, 1266-1272, 1273-1281, 1285-1288, 1289-1292, 1295-1299, 1341-1345, 1346-1353, 1356-1359, 1367-1370, 1371-1373, 1380-1384,1399-1403, 1412-1418,1430-1434, 1438-1444, 1445-1460; t. VII G - k. 1461-1468, 1505-1511, 1529-1536, 1573-1579, 1594-1600, 1629-1635, 1636-1641, 1649-1653, 1654-1658, 1659-1666, 1667-1672, 1673-1679,1682-1687; t. VII H - k. 1697-1701, 1703-1707, 1708-1711, 1715-1720, 1722-1731, 1737-1743, 1744-1750, 1751-1755, 1756-1760, 1769-1774, 1780-1786, 1788-1794, 1795-1801, 1804-1808, 1810-1816, 1817-1826, 1848-1855, 1875-1881; t. VII I - k. 1905-1915, 1916-1926, 1930-1938, 1939-1948, 1979-1990, 1992-1996, 1998-2007, 2008-2019, 2020-2028, 2029-2037, 2041-2045, 2, 2058-2054, 2058-2063, 2074-2080, 2081-2084, t. VII J - k.2089- 2096,2115-2122, 2126-2128), protokołów przeszukania pomieszczeń i obiektów, protokołów oględzin oraz pozostały ujawniony materiał dowodowy.

Oskarżony A. M. (2) w czasie składania wyjaśnień początkowo nie przyznawał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, jednak w trakcie przesłuchania w dniu 15.11.2011 r. przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i złożył szerokie wyjaśnienia, przyznając się także do innych nieujawnionych dotąd przestępstw, które zostały popełnione w okresie, gdy był Dyrektorem (...) KGP. Opisał zarówno mechanizm przyjmowania przez siebie łapówek, które ocenił na ok. 3 milionów złotych i które otrzymywał od trzech przedstawicielek wykonawców — działających w imieniu firm: (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o., jak i inne ewentualne nieprawidłowości w postępowaniach o zamówienia publiczne, o których wie, słyszał, ewentualnie się domyśla. Nadto wskazał na swoim komputerze i odszyfrował pliki potwierdzające popełnienie ww. przestępstw (tom VIIa - k.: 212-217, tom VIIb - k. 450-457, tom VIIc - k.: 576-592 i dalsze). Nadto oskarżony A. M. (2) w swoich wyjaśnieniach (t. Vllb - k. 411-12, 440, t. VII f - k. 1280, 1297-1298, 1346-1348, 1368, t. VIIc - k. 668-669, t. VIIe – k. 1062-1063) podał, iż większość postępowań uruchomionych w czasie, gdy był Dyrektorem (...) KGP była konsekwencją umów podpisanych przez jego poprzedników, w tym związanych z KOK, KSIP, systemem uwierzytelniania i autoryzacji, które ocenił, jako niekoniecznie wdrożone zgodnie z prawem i niekoniecznie bez czynnika korupcyjnego, bowiem treści umów nie uwzględniały możliwości ich rozwiązania bez ponoszenia kar przez zamawiającego. Każde rozbudowywanie sytemu wiązało się z koniecznością dogadania się z daną firmą. To nie on wprowadził do KGP firmy i osoby związane z (...), (...), (...). Zawarte z tymi firmami umowy zobowiązywały nawet po realizacji projektu płacenie im za utrzymanie, czy pomoc techniczną. Z wyjaśnień A. M. (2) nie wynika jakakolwiek ingerencja T. Z. (1) na przebieg postępowań realizowanych w KGP. Jak wyjaśnił oskarżony niezależnie od tego, czy otrzymywałby korzyści majątkowe, czy nie projekty te musiały być zrealizowane. Chodziło bowiem o rozbudowę istniejących już systemów, a więc niecelowym i niezrozumiałym, lub wręcz podejrzanym byłoby dopuszczenie do nich innego podmiotu. Tym bardziej wymogi wejścia Polski do strefy Schengen i terminowość wydatkowania środków unijnych powodowały działanie pod presją czasu. Tylko (...) (...) i (...) dawały rękojmię, jakości i szybkości wykonania tych usług. Stwierdził, że on nie przeszkadzał w realizacji kontraktów, pozwalając na realizację projektów w uzgodnionym modelu biznesowym, sprowadzającym się do zastosowania trybu z wolnej ręki. Ewentualne wątpliwości Biura Finansów KGP były na bieżąco konsultowane z pracownikami (...) lub (...) (...) i przedstawiane, jako stanowisko (...). A. M. (2) jako Dyrektor (...) przedstawiał wówczas stanowiska sprzyjające tym firmom, za co potem otrzymywał korzyści od T. Z. (1). Gratyfikacje otrzymywał za projekty już realizowane, a nie za dopilnowywane, czy będące w toku. Z. wręczał mu korzyści majątkowe, ponieważ chciał utrzymać z nim kontakt. Rola A. M. (2) polegała, jak podał, na „nie przeszkadzaniu w trakcie realizacji kontraktów”. Także wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) złożone na okoliczność przygotowywania przez (...) MSWiA zamówienia publicznego o sygnaturze (...) „(...)” ( (...) 112) są zgodne z ustalonym stanem faktycznym (t. VIIb - k. 432, t. VIIc - k. 582-583, 593-596, t. VIIf - k. 1349, t. VIIg - k.1650).

Sąd dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego A. M. (2) uznał je za wiarygodne od momentu, kiedy oskarżony ten zdecydował się przyznać do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożyć zgodne z prawdą relacje na temat zaistniałych zdarzeń przestępczych. Co do tych późniejszych wyjaśnień oskarżonego Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ich wiarygodność. Podnieść należy, że Sąd nie dopatrzył się również w wypowiedziach oskarżonego chęci fałszywego oskarżania pozostałych współsprawców omawianych zdarzeń, albowiem składając takiej treści wyjaśnienia obciążał także siebie. Zdaniem Sądu wypowiedzi oskarżonego należy ocenić jako konsekwentne, spójne i logiczne tym bardziej, że korespondują one z pozostałym ujawnionym w toku przewodu sądowego materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami współsprawców w osobach E. M. (1), a także H. M. (1) i M. J., jak też zeznań świadków i załączonych do akt sprawy dokumentów, w tym także protokołów przeszukania, oględzin, zatrzymania rzeczy i innych, z którymi tworzą spójną całość. Sąd oceniając wyjaśnienia oskarżonego stwierdził, iż wyżej wymieniony podawał w nich to co zapamiętał ze zdarzeń, w których brał udział, a które były liczne i powtarzalne oraz niektóre miały miejsce kilka lat wcześniej przed tym jak je opisywał, toteż oczywistym się jawi, że wiele szczegółów tych zajść mogło zatrzeć się w pamięci oskarżonego. Na marginesie tylko należy powiedzieć, że Sąd wcześniejsze wyjaśnienia oskarżonego nieprzyznającego się do winy potraktował jako przyjętą przez niego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Odnośnie przedmiotów otrzymanych od T. Z. (1), a podarowanych przez A. M. (2) innym osobom, to przesłuchani w charakterze świadków: I. M. (1) (t. XXIX – k. 4354-4356), S. D. (1) (t. XIII - k. 51-53), R. D. (t. LVIII – 10.632-10.634), B. P. (1) (t. XXVIII – (...)- (...)), M. P. (2) (t. XXVIII - (...)- (...)), T. B. (t. XXVIII - (...)- (...)), K. B. (t. XXVIII - (...)- (...)), K. M. (2) (t. XXVIII – (...)- (...)) A. G. (2) (t. XXXI – k. 4725-4727), M. W. (t. XLV – k. 5344-5345), A. W. (2) (t. XLV – k. 7658-7662), S. S. (2) (t. LIII – (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...)) oraz pozostali (t. VIIe - k. 1048-1056, t. XXVIII - 4170- (...), t. LIII - k.9308-9310) zeznali, iż nie wiedzieli, że przedmioty podarowane im przez A. M. (2) pochodzą z przestępstwa. W toku śledztwa ustalono wartość większości z przedmiotów. Sąd ocenił wypowiedzi w/wym. osób jako zgodne z prawdą, albowiem nie ujawniły się okoliczności podważające ich wiarygodność.

Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego M. D. (1) (t. XIII k. 26-29, k. 70-71, k. 103-112, k.183-185, k. 189-191, t. XIIIa k. 203-204) nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Z relacji wymienionego wynika, iż otrzymał od A. M. (2) tylko komputery: stacjonarny i laptop. Stwierdził, że nie przyjmował żadnego telewizora, ani pieniędzy. Potem zmienił swoje wyjaśnienia przyznając, iż przyjął celem zainwestowania 50.000,00 zł. Podał, że za powyższe rzeczy nie płacił A. M. (2), który w tym czasie razem z nim pracował i był jego kolegą. Dodał, że otrzymany sprzęt „wyglądał na nowy i chyba miał gwarancje”. Zaprzeczył, aby wiedział, że pochodzi on z łapówek. Nadto zaprzeczył, aby ktoś z członków jego rodziny otrzymał od A. M. (2) telewizor bądź inne wartościowe przedmioty. Odnośnie firmy (...) — (...), M. D. (1) podał, iż firma ta jest prowadzona przez jego dobrych kolegów, którym pożyczał pieniądze w wysokości kilkuset tysięcy złotych, za których pożyczenie otrzymywał od nich odsetki lub mógł wypożyczyć samochód. W kolejnych przesłuchaniach M. D. (1) przyznał, iż otrzymał także telefon H. (...). Podał, iż w okresie 2006-2007 A. M. (2) poprosił go, aby zainwestował jego oszczędności, gdyż wiedział o jego relacjach z właścicielami firmy (...). M. D. (1) podał, że w związku z powyższą propozycją otrzymał od A. M. (2) kwotę pomiędzy 30.000,00 zł., a 50.000,00 zł. i pożyczył ją właścicielom firmy (...). Następnie od powyższej kwoty przekazał A. M. (2) odsetki w wysokości 1 % procenta miesięcznie.

Sąd ocenił wypowiedzi M. D. (1), jako niezgodne z prawdą. W ocenie Sąd stanowią one przyjętą przez wymienionego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej w postępowaniu prowadzonym przeciwko niemu. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia okoliczność, iż wypowiedzi M. D. (1) nie znajdują potwierdzenia w wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego A. M. (2), jak też nie są zgodne z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym. Nie można też nie zauważyć, że kolejno składane przez wymienionego wyjaśnienia są częściowo sprzeczne ze składanymi uprzednio, co w oczywisty sposób wpływa na ocenę ich wiarygodności.

Okoliczności podane przez oskarżonego A. M. (2) w jego wyjaśnieniach, a dot. przygotowywania przez (...) MSWiA zamówienia publicznego o sygnaturze (...) „(...)” ( (...) 112) znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków Z. R. (t. LXIX k.12953-12959), który był Dyrektorem ds. (...), a któremu A. M. (2) przekazał nazwę wskazanej przez T. Z. (1) firmy i obiecał wygranie przetargu powołując się na Ministra D.. Świadek potwierdził, że (...) zaproponowało podwykonawstwo tej firmie. Z. R. informacje tę przekazał wiceprezesowi (...) J. K., który w swoich zeznaniach (t. XIVc - k. 636-638) potwierdził podjęcie rozmów ze wskazanym podwykonawcą. Świadkowie zeznali, że gdy okazało się, że polecona firma przedstawiła zbyt wygórowane kwoty za podwykonawstwo, to przedstawiciele (...) udali się na skargę do Ministra D..

Także okoliczności podane przez oskarżonego A. M. (2) dot. realizacji projektu sieci (...) w zakresie telefonu alarmowego 112 w (...) MSWiA znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków: P. F. (t. LXVI - k. 12247-12249) i R. S. (t. LXXXe k. 1014-1021).

Sąd ocenił zeznania wyżej wymienionych świadków jako wiarygodne, albowiem są spójne i konsekwentne oraz korespondują z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym, z którym tworzą zgodną całość.

Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego T. Z. (1) (t. XIV k. 62-65, 66-68, 69-70, t. XIVa k. 228-232, 321-324, 326-330, 346-348, t. XIVb k. 457-461, 468-469, t. XIVe k. 1088-1089, t. XIVg k. 1522-1525, t. XIVm k. 2387-2388) nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach potwierdził znajomość z A. M. (2) twierdząc, iż była to jedynie znajomość natury biznesowej, spotykali się czasem również towarzysko. Oświadczył, że nie wie nic na temat wręczania jakichkolwiek łapówek A. M. (2) przez przedstawicieli H., czy (...). Kategorycznie też zaprzeczył, aby sam wręczał A. M. (2) jakiekolwiek korzyści majątkowe.

Sąd odmówił waloru wiarygodności relacjom T. Z. (1) uznając je za przyjętą przez wymienionego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej w postępowaniu prowadzonym przeciwko niemu. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia okoliczność, iż wypowiedzi T. Z. (1) nie znajdują potwierdzenia w wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego A. M. (2). Nie korespondują one także z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym.

Odnośnie przyjmowania korzyści majątkowych w związku z pełnieniem funkcji publicznej w Komendzie Głównej Policji i w (...) MSWiA przez A. M. (2) od M. F. (1) – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny w zakresie czynów opisanych w punkcie III i IV aktu oskarżenia:

W trakcie pracy w Biurze Łączności i Informatyki KGP około 2006-2007 roku A. M. (2) poznał M. F. (1), który do marca 2010 roku był pracownikiem (...) sp. z o.o., początkowo na stanowisku handlowca, a od 1.10.2008 roku na stanowisku dyrektora Sektora Publicznego. M. F. (1) był odpowiedzialny za zamówienia związane z Policją, Strażą Graniczną, MON-em. Wymieniony przyszedł bezpośrednio do gabinetu A. M. (2). A. M. (2) początkowo traktował go z dystansem, albowiem w tym czasie „współpracował” z (...) (...) i (...) za pośrednictwem T. Z. (1). Gdy doszło do awarii Centralnego S. Dostępowego i pracownicy (...) nie potrafili go usunąć –A. M. (2) poprosił M. F. (1) o pomoc (...). Po tym czasie M. F. (1) zaczął przychodzić znacznie częściej do A. M. (2). Wprowadził do (...) KGP przedstawicieli firmy (...) pomagając dystrybutorom tej firmy wygrać przetargi na zakup przenośnych terminali dla Policji (t. VIIb - k. 349-351, 370-378, 466-468, t. VIIc – k. 910-913, t. VIIg - k. 1695, t. XXXVII - k. 5806).

Kontakty A. M. (2) i M. F. (1) zacieśniły się, gdy A. M. (2) w dniach 9 do 19 października 2007 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych celem udziału w Konferencji I. (...) w N., która miała miejsce w okresie 10-12.10.2007 r. oraz Międzynarodowym Sympozjum Przepływu Danych (...) w W., które miało miejsce w okresie 16-18.10.2007 r. Jeszcze przed wyjazdem M. umówił się z F. na zwiedzanie N., B. i C.. Nie czekając na zakończenie sympozjum w dniu 16.10.2007 r. wyjechali do C. i B.. Na miejscu okazało się, że F. za wszystko płacił. W czasie zwiedzania F. robił zdjęcia, w tym wspólne, czego M. się obawiał. Po pewnym czasie F. powiedział mu, że skradziono mu z hotelu aparat z tymi zdjęciami. W dniach 13-15.10.2007 r. na zaproszenie M. przyjechała do nich z H. L. A. — przyjaciółka A. M. (2) i zatrzymała się w tym samym hotelu spędzając z nimi 3 dni. M. poprosił F. o zapłacenie hotelu za przyjaciółkę. Zidentyfikowana część wydatków poniesionych przez M. F. na rzecz A. M. i jego koleżanki, to koszt wynajęcia samochodu i niektóre posiłki, co wyniosło 1.505,80 USD. Drugi wspólny wyjazd A. M. (2) i M. F. (1) odbył się w okresie od 30 maja do 6 czerwca 2008 roku. A. M. (2) pojechał tam celem reprezentowania KGP we wręczeniu wyróżnienia (...) Program w W.. Nagroda była przeznaczona KGP za zbudowanie (...) i sytemu mobilnego dostępu do baz danych. F. był tam, jako przedstawiciel firmy (...) wraz z O. K., która była przedstawicielem firmy (...). Jak ustalono w toku postępowania F. zabiegał, aby KGP otrzymała tę nagrodę, której (...) było jednym ze sponsorów i aby po jej odbiór pojechał właśnie M.. Wówczas F. powiedział M., że przyjedzie do USA jego kolega, który bardzo chciał go poznać. Okazało się, że kolegą tym był J. J. (1), od 2007 r. udziałowiec i wiceprezes zarządu (...) sp. z o.o. M. zdziwiło, że J. poleciał aż do S., aby go poznać. J. wrócił do Polski, a F. z M. rozpoczęli zwiedzanie wynajętym samochodem, za który podobnie, jak za posiłki płacił F.. Zidentyfikowana część wydatków, to kwota 415,54 USD (t. VIIb k. 428, t. VIIe k. 1064, t. VIIh k. 1821-1847, załącznik nr 34, t. VIIi k. 1948, t. VIIj k. 2118-2119, t. XV k. 1477, t. LXXIII k. 13783-1387, t. LXXVI k. 14457-14463, t. LXXVIIIe k. 1198-1203, t. CVII k. 16342-16344).

Po powrocie do Polski z pierwszego wyjazdu do USA A. M. (2) i M. F. (1) spotykali się często w KGP. Nieraz z M. F. (1) przychodził J. J. (1). M. F. (1) wraz z J. D. (1) namówili A. M. (2), aby rozbudowę (...) powierzyć (...). A. M. (2) polecił więc podległym pracownikom uzasadnić udzielenie (...) zamówienia z wolnej ręki. Było to postępowanie (...) (...) „Zwiększenie bezpieczeństwa w istniejącej infrastrukturze (...) oraz zintegrowanie systemów poczty wewnętrznej i zewnętrznej w celu utworzenia spójnego i zarządzanego środowiska w zakresie funkcjonowania systemów na styku sieci zewnętrznej i wewnętrznej” o wartości 32.994.900,00 zł. Uzasadnieniem wyboru takiego trybu postępowania zajmował się J. D. i podlegli mu pracownicy (...) mający dobre kontakty z pracownikami (...). Wybór trybu postępowania z wolnej ręki był bezpodstawny, co spotkało się nawet z protestem pracownika (...) - W. K., którego natychmiast zwolniono z pracy. Podobnie w KGP funkcjonariusz (...) — A. K. sporządził notatkę wskazującą na bezpodstawność wyboru takiego trybu, co zostało zignorowane przez jego przełożonych. Wówczas A. M. (2) dostrzegł, że F. posiadał dobre relacje z Wiceministrem SWiA W. D., odpowiedzialnym za informatyzację, w tym (...). F. wiedział, że M. proponowano funkcję Dyrektora (...) MSWiA, mówił mu, że „pewne rzeczy są już uzgodnione z panem D.”. Poza KGP M. i F. spotkali się w mieszkaniu u D. J., który był pracownikiem (...) i zajmował się merytorycznym nadzorem nad projektami, które załatwiał F.. F. i J. mówili M. o swoich pomysłach na projekty zamówień dla Policji, nie padały jednak żadne konkretne propozycje. Z J. kontakty M. stopniowo przerodziły się w towarzyskie. Pracując już w (...) zaczęli się spotykać wraz z małżonkami w celach towarzyskich, we wrześniu 2010 r. byli razem na wakacjach na Teneryfie (t. VIIb k. 453, t. VIIc k. 554, t. VIIb k. 331, 454, t. LXX k. 13099, t. XCVIIIc k. 683-684, t. XCVIIId k. 648-652, 653-657, 845-848, 852-853, 960-967, 975-998).

Do kolejnego spotkania z F. doszło już w okresie gdy A. M. (2) składano propozycję objęcia stanowiska dyrektora (...) MSWiA, co miało miejsce po drugim wyjeździe do USA ok. czerwca - lipca 2008 r. Wówczas A. M. (2) z inicjatywy M. F. (1), został zaproszony przez D. F. — Dyrektora Generalnego (...) sp. z o. o. na przyjęcie w jego prywatnym domu w P.. Na przyjęciu byli obecni także S. D. (2) Sektora Publicznego (...) (...) i D. J. - Kierownik ds. Kluczowych Klientów Sektora Publicznego. Rozmówcy wiedzieli, że zostanie Dyrektorem (...), mimo że nie było jeszcze formalnej decyzji. W pewnym momencie pojawił się temat projektu (...) o wartości 370.000,00 zł. (t. VIIb k. 376-380, 425-437, t. VIIf k. 1417, 1440-1443, 1447-1460).

Kontakty M. F. (1) z A. M. (2) stały się zażyłe. A. M. rozmawiał z nim o aspektach dotyczących realizowanych projektów. Pozyskana w ten sposób przez F. wiedza, jak i pozycja w środowisku przedstawicieli branży I. - stawiała go w pozycji uprzywilejowanej względem przedstawicieli innych wykonawców. Jak wyjaśnił A. M. uprzywilejowana pozycja (...) w (...) została przez niego zastana, akceptował ją Minister D., którego polecenia był zobowiązany wykonywać (t. VIIe k. 1064, t. VII f k. 1368).

We wrześniu-październiku 2008 r. A. M. (2) zapytał M. F. (1), czy zna kogoś, kto tanio może wynająć mieszkanie. F. w ciągu ok. 2 tygodni przywiózł mu klucze do mieszkania i kartkę z zapisanym adresem: ul. (...). M. wprowadził się tam wraz z E. K., a po ok. 1 roku wyprowadzili się do zakupionego mieszkania przy ul. (...). Na pytanie o koszt wynajmu F. odpowiedział, że wszystko już zostało załatwione. W tym czasie F. opłacał ww. koszty wynajmu oraz opłaty związane z użytkowaniem mieszkania, natomiast A. M. (2) z E. K. płacili tylko za prąd, gaz i TV kablową. Jak ustalono wynajmującym mieszkanie przy ul. (...) był M. B., a koszty wynajmu mieszkania wyniosły łącznie 32.500,00 zł. (t. LVII k. 10287-10289)

Zimą 2009 r. A. M. (2) zaczął remontować mieszkanie przy ul. (...) i zapytał F., czy nie mógłby mu załatwić paru rzeczy po niższej cenie. Po twierdzącej odpowiedzi M. F. (1) A. M. (2) dał mu na kartce listę potrzebnych przedmiotów. Pierwszymi przedmiotami, które od M. F. (1) w ten sposób otrzymał A. M. (2), były kable głośnikowe i H. - do podtynkowej instalacji w ścianach mieszkania, za które M. F. (1) nie chciał zapłaty. Na przełomie 2009/2010 F. sprezentował mu nawigację G. w ruchu pieszym. Kolejnym przedmiotem był odkurzacz wodny, M. wraz z żoną wybrał odkurzacz marki R. za ok. 4-5.000,00 zł., F. przywiózł jednak inny mówiąc, że jest lepszy. Po pewnym czasie doszło do takiej praktyki, że M. chcąc otrzymać dane urządzenie, po obejrzeniu go wraz żoną w Internecie - wysyłał F. sms-a z jej telefonu wskazując producenta i model. F. kupował sprzęt i dostarczał go. Tak otrzymał amplituner z blue-rayem marki D., 6 szt. głośników C., oraz 3 telewizory L. marki S., z czego jeden 55 calowy dał swojemu koledze S. S., którego wcześniej zapytał jaki model chce dostać. Kolejną rzeczą był 50 calowy telewizor plazmowy marki P., który M. zachował dla siebie. Do wyposażenia kuchni w mieszkaniu przy ul. (...) zażądał sprzętu AGD marki M., tj. lodówki, ekspresu do kawy, kuchni mikrofalowej, podgrzewacza, piekarnika, płyty indukcyjnej i zmywarki. Wraz ze sprzętem M. otrzymał faktury wystawione na M. F.. Pozostały sprzęt otrzymywał bez faktur, które sobie zatrzymywał F.. Łączna wartość sprzętu M. wyniosła 55.000,00 zł. Nadto, do mieszkania M. K. przy ul. (...) A. M. (2) zażądał sprzętu AGD marki S.. M. F. (1) dostarczył mu lodówkę, piekarnik, płytę indukcyjną, zmywarkę, pralkę i kuchnię mikrofalową o łącznej wartości 13.690,80 zł. F. powyższy sprzęt załatwiał po niższych cenach niż w sklepie, bowiem jak sprawdził A. M. w oparciu o ówczesne ceny w polskich sklepach — sprzęt M. był warty ok. 80.000,00 zł, a S. ok. 17.000,00 zł. W 2010 r. F. przywiózł mu do (...) humidor z cygarami, M. dostał od niego także kurtkę i 2 plecaki (t. VIIb k. 359-363, 452-456, 467-476, t. LIII k. 9308-9310, t. LVII k. 10306-10308,10354-10355,10363-10369). Wiosną 2008 r. M. powiedział F., że kupiłby sobie motocykl typu ścigacz - używany, do 20.000,00 zł. Po pewnym czasie F. przysłał M. mailem zdjęcie motocykla i zapytał, czy taki może być. Po akceptacji M. przywiózł mu motocykl B. (...) pod (...). Faktura zakupu opiewała na kwotę 41.848,00 zł brutto. A. M. (2) za motocykl wręczył M. F. kwotę 18.500,00 zł., którą uprzednio uzyskał z łapówki od T. Z. (1). Różnica dopłacona przez F. wyniosła 23.348,00 zł. (t. VI k. 1167, t. VIIb k. 350-351, 454, t. VIId k. 910-911). W dniu 15.05.2009 r. zarejestrowano motocykl B. (...) na nazwisko A. M. (2). Motocykl ten został sprowadzony z W., a zakupiony w salonie (...), w którym był zatrudniony brat żony M. F. (1) P. B., który pomógł szwagrowi dostarczyć motocykl A. M. (2). Ostatnią korzyścią uzyskaną od M. F. (1) przez A. M. (2) był telewizor S. 55 cali, który następnie M. podarował swojemu koledze S. S. (t. VI k. 1167, t. VIIb 350, t. VIId k. 910-911, t. VIIe k. 1064, t. XXVIII k. 4111-4121, t. LVII k. 10376-10377). Łączna wartość korzyści udzielonych A. M. (2) przez M. F. (1) wynosi nie mniej niż 178.626,93 zł. M. F. (1) nigdy nie uzależniał załatwienia danej rzeczy od jakichkolwiek działań ze strony A. M. (2). Natomiast F. udzielał M. korzyści, chcąc sobie zjednać jego przychylność, jako Dyrektora (...), utrzymywać dobre kontakty, oraz aby nie przeszkadzał w kontaktach przedstawicieli (...) z pozostałymi pracownikami (...) MSWiA umożliwiając tym samym współpracę.

M. F. (1) załatwiał w (...) upust dla danej firmy z którą się dogadywał, co predestynowało ją do wygrania postępowania. Nadto celem dokonywania uzgodnień A. M. (2) przekazał J. J. (1) kontakt do podległych mu pracowników (...) K. P. i M. P.. Oni nie pytali, dlaczego dopuszcza przedstawicieli wykonawców do uzgodnienia opisu przedmiotu zamówienia. Uzgodnienia te odbywały się za jego wiedzą i aprobatą, potem nawet bez jego wiedzy. F. mógł w nich uczestniczyć, a na pewno wiedział o nich od J. (t. VIIb k. 445, t. VIIf k. 1344).

Z tytułu będącej skutkiem sponsorowania przez M. F. wycieczek przychylności - A. M. (2), będąc Dyrektorem (...) KGP, zezwalał na współpracę M. F. (1) i pracowników (...) z J. D. (1) oraz innymi podległymi mu funkcjonariuszami Biura. Skutkiem uzgodnień było przygotowanie w przetargach związanych z dostawą Mobilnych Terminali Noszonych zapisów (...) faworyzujących sprzęt firmy (...) (firmę tę wykupiła w 2007 r. (...)), dystrybuowany przez (...). Uzgadniano wymagania techniczne wskazując wymaganą rozdzielczość ekranu, pojemność pamięci operacyjnej, taktowanie procesora. M. nie przeszkadzał im, bowiem uznał, iż sami pracownicy KGP nie byliby w stanie samodzielnie przygotować dokumentacji. Wykonawcy dogadali się i założyli konsorcjum, aby uniknąć protestów. Czuwał nad tym M. F. (1). W postępowaniu, które wygrało (...) - (...) był podwykonawcą. Po wygraniu przetargu M. F. (1) zajmował się wygospodarowywaniem „premii” w wysokości ok 150-200 tys. zł. uczestnikom konsorcjum, tj. przedstawicielom (...), (...), (...). (...) ta dotyczyła postępowań:

- (...) „Dostawa i instalacja 2200 szt. Mobilnych Terminali Przewoźnych oraz dostawa 1500 szt. Mobilnych Terminali Noszonych” o wartości 60.878.000,00 zł. - zamówienia udzielono konsorcjum firm (...) SA, (...) SA, (...) sp. z 0.0., (...) sp. z o.o., (...),

- (...) „Organizacja mobilnej łączności użytkowników systemów wspomagania dowodzenia, rozumiana jako dostawa 4067 sztuk Mobilnych Terminali Noszonych” o wartości 33.942.925,40 zł, rozstrzygniętego na rzecz konsorcjum (...) SA i (...) SA,

- (...) „Organizacja mobilnej łączności użytkowników wspomagania dowodzenia, rozumiana jako dostawa 3223 szt. Mobilnych Terminali Noszonych /MTN/ przeznaczonych do pracy w części jawnej systemów informatycznych Policji” o wartości 23.092.988,38 zł, rozstrzygniętego na rzecz (...) SA, (...), (...) SA, (...) sp. z 0.0.,

- (...) „Organizacja mobilnej łączności użytkowników systemów wspomagania dowodzenia, rozumiana, jako dostawa Mobilnych Terminali Noszonych /MTN/ przeznaczonych do pracy w części jawnej systemów informatycznych Policji, do których należy w szczególności KSIP, opracowanie dokumentacji technicznej, powykonawczej i eksploatacyjnej” o wartości 15.103.890,00 zł. rozstrzygniętego na rzecz konsorcjum (...) S.A. (t. VIIe k. 115, t. VIIg k. 1675-1679, 1685-1686, t. VIIh k. 1699-1700, 1722-1736, 1734-1739, t. VIIj k. 2118-2119, t. XV k. 1450-1458, t. XVII k. 1740-1746, t. LXXVI k. 14441-1444, 1445-1449, 14450-14453).

W ostatnim z w/wym. postępowań specyfikację pod określony produkt również przygotowywał F. z D., który nadzorował merytorycznie ten projekt. Chodziło o przeforsowanie zapisów wskazujących na produkt firmy (...). Jednak okazało się, że decyzją komisji przetarg wygrało konsorcjum (...) S.A. oraz S (...) sp. z 0.0., a nie wykonawca wskazany przez F. ( konsorcjum (...) SA, (...) i (...)). M. F. naciskał A. M., aby odrzucił te ofertę, albo unieważnił przetarg. Biuro Łączności i Informatyki KGP zakwestionowało sposób liczenia punktów przez komisję i przez to jej wybór. Biuro Finansów zasięgnęło opinii własnego radcy prawnego, a następnie radcy prawnego Biura (...) KGP, którzy potwierdzili prawidłowość działań komisji. Wówczas, zarówno M., jak i K. usiłowali wymóc zmianę decyzji komisji na Zastępcy Dyrektora Biura Finansów. P. K. pismem z dnia 20.02.2008 r. zarzucił Biuru Finansów, że nie zapewnia należytego wsparcia w celu efektywnego zakończenia projektu, a nawet piętrzy trudności, wskazując na błąd komisji przetargowej w ocenie ofert, co spowodowało wybór niewłaściwego wykonawcy. Dyrektor Biura Finansów w notatce z dnia 30.05.2008 r. zwróciła uwagę na niestosowność postępowania P. K., prosząc Zastępcę Komendanta Głównego o audyt postępowania. W dniu 11 czerwca 2008 r. A. M. skierował pismo do Zastępcy Komendanta Głównego zarzucając Biuru Finansów niezrozumienie i błędną interpretację oczywistych zapisów. Ostatecznie jednak podpisano umowę z konsorcjum (...) (t. XCVII k. 8-27, 43, 56-61, 78-85, 105-08, 109-116, 122-123, 138-147,157-158).

Wręczone A. M. (2) przez M. F. (1) korzyści majątkowe skutkowały okazywaniem przez A. M. (2), który kierował następnie (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, przychylności zarówno (...), jak i innym firmom, które dystrybuowały oprogramowanie i sprzęt (...) ((...), (...)) poprzez przekazywanie mu, a także J. J., istotnych informacji o planowanych i realizowanych zamówieniach, ich budżecie, wpływaniu na tworzenie opisu przedmiotu zamówienia i specyfikacji, wybór trybu postępowania, dopuszczenie do uzgadniania ich treści przez przedstawicieli i pracowników wykonawców z podległymi mu pracownikami. W niektórych postępowaniach dochodziło do współpracy F. z J., przy czym ustawianie przetargów na etapie (...) należało do J., natomiast załatwienie w (...) upustu dla (...) lub innej wskazanej przez J. firmy, w wysokości, która sprawi, iż ta firma wygra postępowanie — należało do F.. Sytuację te opisuje zabezpieczona na komputerze J. J. korespondencja mailowa z M. F., dotycząca wzajemnych rozliczeń z tytułu e-Usług, gdzie F. skarży się do szefów N.: „J. obiecał mi kilkakrotnie 10 do 15 % udziałów w NL w zamian za pomoc w znalezieniu się m.in. w (...) (t. XVIII k. 2549-2562) i legalizowaniu wydatkowania „prowizji” dla F., pismo J.: „od podpisania umowy na e-Usługi ( listopad 2010 ) prosimy cię o propozycję umowy pod e-Usługi”. Od G. W. ( wiceprezesa Zarządu (...) ) do F.: „powinno być 120K jak ci wysłałem. Uwzględnia to nie zamkniętą sprawę 80k z ubiegłego roku. Albo podpiszemy ją o treści takiej jak Ci wysłałem albo nie podpiszemy wcale” (t. XXII k. 3047)

W szczególności okazywanie przychylności przez Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (t. VIIc k. 554, 561-569, 581-582, 595-604, 714-58, t. VIIf k. 1401-1403, 1413-1418,1269-1270, 1298, t. VIIg k. 1631, 1650-1551, t. VIIj k. 2001-2004, XV k. 1470, XVI k. 1604-1605, 1618, 1667-1672, XVII k. 1959-1960, XVIII k. 2027-2029, t. LXVI k. 1249-1250, t. LXVIII k. 12685-12693, 12764-12767, 12826-12830, 12911-12913, t. LXXXIa k. 401-404) miało miejsce w następujących postępowaniach:

- (...) „Rozbudowa Systemu Rejestrów Państwowych zapewniająca przeniesienie Centralnego Rejestru Sprzeciwów (CRS), uruchomienie usług umożliwiających dostęp do CRS oraz przygotowanie do migracji Systemu Odznaczeń Państwowych (SOP) na nową infrastrukturę MSWiA” o wartości 6.200.000 zł. - M. uzasadnił udzielenie (...) w trybie zamówienia z wolnej ręki kierując się zarówno wdzięcznością wobec F., jak i wykonując polecenie Ministra D. - była to bowiem rozbudowa już istniejącego sytemu stworzonego przez (...), (...) przygotował Departament Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA,

(...) „Rozbudowa Systemu Rejestrów Państwowych działającego w MSWiA, zapewniającego pełną obecną funkcjonalność (...) oraz opracowanie narzędzi do walidacji poprawności formalnej danych” o wartości 12.850.000 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o. - podobnie, (...) został przygotowany w MSWiA, i zabezpieczał stosowanie technologii (...) na kolejne lata. F. żywo się interesował tym projektem i odwiedzał go w tym celu, podobnie jak i D., w tym czasie F. opłacał mieszkanie A. M.,

- (...)„Doposażenie techniczne systemu e - (...) o wartości 13.625.836,20 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. — w trakcie opracowywania (...) z pracownikami (...) kontaktowali się pracownicy (...) i (...), konsultując zapisy techniczne pod (...), efektem, czego było przyjęcie (...) i (...) opracowanych przez (...). Podwładni M. godzili się na to, wiedząc, że Dyrektor (...) aprobuje takie działania. J. był umówiony z F. (obaj byli mocno zainteresowani tym postępowaniem), że (...) otrzyma od (...) najkorzystniejszą cenę i wygra postępowanie. Nadto, jak ujawniono, licencje (dedykowane wyłącznie do tego zamówienia) dostarczone do dystrybutora (...) — firmy (...) wyprzedzają o 3 miesiące datę podpisania umowy, co oznacza, że odpowiedzialny za ich pozyskanie M. F. był pewnym wygrania przetargu przez (...),

- (...) „Implementacja i wdrożenia zaawansowanych funkcjonalności oprogramowania PESEL 2 Systemu Rejestrów Państwowych związanych z bezpośrednią, aktualizacją rejestru PESEL z urzędów gmin, stworzeniem modułu zarządzania nadawaniem nr PESEL oraz modernizacją Systemu Odznaczeń Państwowych” o wartości 52.400.000 zł. udzielony w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o. — oskarżony nie był inicjatorem takiego trybu, odbyło się to na szczeblu MSWiA, na polecenie D. dopuszczał wskazane osoby z MSWiA do negocjacji z (...), mimo, że nie byli członkami komisji. (...) nie mógł zostać stworzony w (...), bowiem zawierał zapisy przeklejone wprost z konfiguratora (...). M. nie sprzeciwiał się treści (...), ani przyjęciu trybu z wolnej ręki, nadto akceptował zapisy umowy korzystne dla wykonawcy, m. in. odnośnie kar umownych wobec (...),

- (...)„(...) ( (...) 112)” o wartości 369.017.303,10 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) SA - jak wyżej opisano T. Z. oferował oskarżonemu korzyści majątkowe w zamian za ingerencję w jego przebieg. Także J. J. i M. F. również chcieli mieć wpływ na to postępowanie. J. za cichym przyzwoleniem M. współpracował z K. P. — przewodniczącym komisji przetargowej, który przekonał funkcjonariuszy z (...) KGP do zamieszczenia zapisów faworyzujących urządzenia C.. Jednak po otrzymaniu z KGP (...) oceniający go pracownik (...) i członek komisji - P. F., który nie był w zmowie z przedstawicielami wykonawców, stwierdził, iż wymaga on zmian, aby zachować konkurencyjność i umożliwić udział innych producentów, niż C.. Na prośbę J. M. zaprosił do udziału w postępowaniu (...) i (...) J., jak mówił, w razie wygrania postępowania był, bowiem dogadany z obiema firmami na podwykonawstwo dla (...). J. przyjął taką taktykę postępowania, bo (...) była zbyt małą spółką, aby startować w tym przetargu. Trzecim uczestnikiem postępowania był (...). (...) wygrał, bo otrzymał rabaty od (...) i C.. Z drugiej strony F. naciskał M., aby wprowadzić do (...) zapisy faworyzujące sprzęt marki J.. M. odsyłał go do D., mówiąc, że on nie da rady zmienić (...). Ostatecznie jednak w (...) i (...) J. wprowadził część sprzętu i oprogramowania (...) — powiedział wówczas M., że zrobił to dla F.. M. w tym postępowaniu „grał na kliku frontach”, przekazując na bieżąco informacje o przebiegu postępowania zarówno F., jak i J. oraz Z.. Jak wyjaśnił J. gotowy (...) otrzymał bezpośrednio od M.,

- (...) „Rozbudowa posiadanego przez (...) MSWiA systemu obiegu dokumentów (...) poprzez zakup licencji, instalacji oprogramowania, integracji systemu z urządzeniami wielofunkcyjnymi oraz świadczeniem usługi asysty technicznej” o wartości 562.295,56 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. - wszystkie ustalenia dot. projektu prowadzono z przedstawicielami (...). Chodziło o zakupienie programu z licencją od (...). Proces wdrożenia (...) polegał na wykonaniu najpierw małego postępowania w celu wybrania z góry określonego wykonawcy, a potem rozbudowie tego systemu — czego konsekwencją będzie wybór tej samej firmy. Wszystkie wymagania dawały przewagę (...) nad ewentualną konkurencją. Przewaga tej firmy polegała na bliskich relacjach z (...). Świadczy o tym zapis, iż wykonawca zapewni nieodpłatnie dostęp do wsparcia producenta, nieodpłatny dostęp do instalacji poprawek i nowych wersji dla dostarczonego oprogramowania. (...) nie był producentem oprogramowania, był nim (...). Każda inna firma nie zaakceptowałaby takiego zapisu, bowiem musiałaby zapłacić producentowi tj. (...). Takie zapisy spowodowały, iż inne firmy nie przystąpiły do tego postępowania. W tej sytuacji wybrano jedyną ofertę, która wpłynęła do (...) tj. (...). (...) pod (...) było pomysłem A. M.. J. był dogadany z F., aby najniższą cenę na licencję uzyskało (...) i nie budząc podejrzeń wygrało przetarg. Nadto, oferta (...) 562 295, 56 zł, idealnie „wpasowała się” w budżet (...) przeznaczony na zamówienie (569 374, 17 zł), bowiem była niższa aż o 1, 24%,

- (...) „Doposażenie technicznego zintegrowanego systemu obiegu dokumentów elektronicznych ( (...)) dla potrzeb realizacji e-Usługi” o wartości 38.600.520,62 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. - A. M. dopuścił do uzgodnień (...) między pracownikami (...), a (...). (...) przygotowali pracownicy (...) oraz (...), pracownicy (...), jak wskazał M. nie byliby w stanie tego samodzielnie zrobić. Pracownicy wykonawcy musieli mieć także dostęp do pomieszczeń, sprzętu i oprogramowania użytkowanych przez Policję. Rozmawiał o tym zarówno z F., jak i J., wskazując na konieczność dogadania się z KGP (t. XLIV k. 7400). J. doskonale zdawał sobie z tego sprawę - dokonał tego z pomocą M. F. i J. D.. Rozstrzygnięcie zostało zdeterminowane przez koszt licencji L. (...). Wygrała firma, która otrzymała od (...) największe upusty, tj. (...). A. M. nie przeszkadzał ww. w „ustawianiu” tego przetargu. Jak ustalono (...) i (...) został napisany przez pracowników (...), o czym świadczy nawet powielenie ich pomyłek w (...). W mailach do M. (dot. e-usług) J.: - z 17.06.2010 r. ( t. VIIc k 718 ) - pyta, czy poprawki (...) zostały uwzględnione, - z 8.07.2010 r. (t. VIIc k 704) - dopytuje się, czy Policja dopisała do przedmiotu zamówienia licencje na L. dla 80 tys. policjantów. Liczba ta zdecydowanie wykraczała poza potrzeby Policji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) (t. VIIb - k. 331, 349-351, 370-378, 428, 445, 453-454, 466-468, 474-476, 498-506, 509-517, 521-527, t. VIIc – k. 554, 561-569, 581-582, 595-604, 714-758, 910-913, t. VIId k. 910-911, t. VIIe k. 1064, t. VIIf k. 1344, 1368, 1401-1403, 1413-1418,1269-1270, 1298, t. VIIg k. 1631, 1650-1551, t. VIIh k. 1821-1847, t. VIIi k. 1948, t. VIIj k. 2001-2004, 2118-2119), który w swoich wyjaśnieniach opisał przebieg zdarzeń zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, a które to wyjaśnienia Sąd ocenił jako wiarygodne, o czym pisano powyżej.

Nadto na ustalenia stanu faktycznego złożyły się także częściowo zeznania świadków m.in. M. F. (1) (t. XXXVII - k. 5806), J. J. (1) (t. XV k. 1477, k. 1450-1458, t. XVII k. 1740-1746), R. U. (t. LXXIII k. 13783-1387), J. A. (t. LXXVI 14450-14453), M. B. (2) (t. LVII k. 10287-10289), M. S. (t. LXXVI k. 14441-1444, 1445-1449), Z. F. (t. LXXVIIIe k. 1198-1203), D. P. (t. XCVII k. 43), M. K. (5) (t. XCVII k. 56-61), E. W. (t. XCVII k. 105-108) oraz zeznania pozostałych świadków i załączonych do akt sprawy dokumentów m.in. w postaci protokołu oględzin z dnia 5.04.2013 roku zawartości plików ujawnionych na komputerze L. należącym do J. J. (t. XVIII-XX k. 2549- (...)), pisma Biura Administracji Spraw Obywatelskich D. M. z dnia 02.12.2011 r. wraz z załącznikami (t. XXVIII k. 4111-4121), dokumentacji KGP dot. wyjazdów A. M. za granicę (t. LXXVI k. 14457-14463), protokołu oględzin z dnia 07.11.2011 r. dokumentacji dot. postępowania nr (...), tom I, II, III, IV (t. XCVII k. 8-23), analizy materiałów z dnia 17.01.2014 r. postępowań przetargowych przeprowadzonych w KGP o numerach 140, 156 oraz 18 z dnia 17.01.2014 r. (t. XCVII k. 24-27), załączników do protokołu przesłuchania świadka E. W. (t. XCVII k. 109-116), załączników do protokołu przesłuchania świadka A. K. (2) (t. XCVIIIc k. 683-684) i dalszych z t. VI k. 1167, t. LVII k. 10376-10377, t. LXX k. 13099, t. XCVII k. 78-85, 122-123, 138-147,157-158, , t. XCVIIId k. 648-652, 653-657, 845-848, 852-853, 960-967, 975-998, które się wzajemnie uzupełniają tworząc zgodną całość, a które w tym zakresie Sąd ocenił jako zgodne z prawdą.

Z załączonych do akt sprawy protokołów przeszukań wynika, że sprzęt otrzymany przez A. M. (2) - użytkowany przez niego lub członków jego rodziny ujawniono w trakcie przeszukań pomieszczeń przy ul. (...). Natomiast w mieszkaniu M. K. (1) przy ul. (...) ujawniono lodówkę, zmywarkę, kuchenkę mikrofalową, piekarnik, pralkę i płytę indukcyjną marki wszystko marki S., 2 telewizory marki S. (VIIe k. 1029, t. XXXI k. 4701-4707, t. XXXIV k 5362-5422).

Odnośnie przyjmowania korzyści majątkowych w związku z pełnieniem funkcji publicznej w (...) MSWiA przez A. M. (2) od J. J. (1) – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny w zakresie czynu opisanego w punkcie V aktu oskarżenia:

W czerwcu 2008 roku M. F. (1) zaproponował J. J. (1) wyjazd do USA, który pochwalił się, że jedzie tam razem z Dyrektorem (...) MSWiA. J. J. licząc na poznanie A. M. na stopie nieoficjalnej, pojechał tam wyłącznie w tym celu. Za wyjazd i pobyt w wysokości ok. 10.000 zł. płaciło (...). W trakcie zwiedzania J. J. zaproponował zrobienie wspólnego zdjęcia, ale A. M. nie zgodził się na to. Po wizycie w USA J. J. (1) zaczął pojawiać w się u A. M. (2) w KGP, początkowo przychodził z M. F. (1), potem sam. Mówił o różnych swoich pomysłach dotyczących różnych projektów. M. odczuł, że stara się podtrzymać znajomość. Były to jednak standardowe rozmowy jak z każdym z oferentów. Latem 2008 r. A. M. polecił informatykowi (...) KGP - M. P. przekazanie J. J. i K. J. kodów źródłowych do tworzonej w KGP aplikacji (...). (...) projekt ten przedstawił następnie, jako swój w postępowaniu o zamówienie publiczne (...) dot. e-posterunku. Okazana J. „przychylność” nie była wówczas jednak związana z żadną gratyfikacją. Do bliższych kontaktów w/wym. doszło dopiero, gdy A. M. przeszedł do (...) MSWiA. J. zaczął przynosić na spotkania cygara celem ugruntowania kontaktów. W trakcie jednego ze spotkań, pod koniec 2008 r. M. zapytał J., czy byłby w stanie załatwić mu kabel H. po dobrej cenie. J. odebrał to, jako sugestię łapówki i przywiózł mu kabel o wartości 1500 zł. Na przełomie roku 2008/2009 J. przyniósł mu do biura humidor z cygarami. Następnie M. poprosił go o zakup osprzętu instalacyjnego do mieszkania w postaci: gniazdek sieciowych, H., głośnikowych, sterowników (wybrane ekskluzywne wzory, o dużej wartości ok. 200 zł za gniazdko) — zarówno do mieszkania na (...), jak i zakupionego dla M. K.. Po pewnym czasie Dyrektor (...) MSWiA zaczął wręczać J. J. faktury wystawione na M. K. (1) lub E. K. - celem dokonania zapłaty. Były to faktory za zakup towarów budowlanych i wyposażenia mieszkań, lub usługi. J. płacił za zakupy, w ten sposób, że otrzymywał kopię faktury lub nr rachunku, dane wpłacającego, tytuł i kwotę. Była taka sytuacja, że w ciągu zaledwie jednego tygodnia A. M. dał J. J. do opłacenia faktury na kwotę rzędu 100.000,00 zł. J. zakupił także uchwyty do telewizorów, żaluzje, materace do łóżek, ościeżnice do drzwi. M. zażądał, aby J. nie przychodził do niego do biura, nalegał, aby ukrywać ich kontakty. Wkrótce M. i J. zaczęli się spotykać na mieście i kontaktować sms-ami za pomocą telefonów. J. początkowo dzwonił w tym celu lub sms-ował do E. K., a następnie kupił 2 telefony z kartami pre-paid (t. VIIb k. 331, 420, t. VIIc 585 , t. VIId k. 904, t. VIIe k. 1064, t. XV k. 1434-1440,1444-1458,1461-1464, 1469, 1500, t. XVI k. 1512-1558, t. XVII k. 1749-1751, 1755-1758, t. XXXII k. 4887-5132). Do spotkań na mieście pomiędzy w/wym. dochodziło w różnych miejscach. Podczas spotkań M. przekazywał J. istotne informacje o postępowaniach o zamówienie publiczne, w tym specyfikacje — celem przygotowania najlepszej oferty (t. LVII k. 10229-10248, t. XXVI k. 3838, 3847). Potem M. polecił J. umawianie się za pomocą zaszyfrowanej skrzynki mailowej. Przedmiotowa skrzynka służyła do logowania się i zostawiania informacji bez ich wysyłania - m. in. do umawiania się na spotkania, zamawiania przez A. M. określonego sprzętu, przekazywania J. J. informacji o stanie poszczególnych projektów realizowanych w (...), wysyłaniu dokumentacji projektowej i odbieraniu projektów odpowiedzi na pytania poszczególnych oferentów. Kolejnymi korzyściami uzyskiwanymi od J. J. przez A. M. były zapłaty za faktury związane z kosztami urządzania mieszkania przy ul. (...), w tym żaluzje, ościeżnice, zamki, kłódki, podłogi, materace. Nadto na żądanie M. J. zakupił dla niego router C., laptop marki S. (...), komputer H., namiot, myjkę K. oraz 6 sztuk kamer V., które M. zamontował w mieszkaniu. J. zapłacił także za faktury wystawiane przez: firmę (...), która wykonywała meble do mieszkania przy ul. (...), w tym za 2 zestawy wypoczynkowe, za meble zakupione w salonie (...), meble ogrodowe, armaturę łazienkową w sklepie (...). Ponadto ww. zapłacił za rower treningowy, talon do SPA o wartości 1000 zł. oraz sprzęt kuchenny, 2 wideofony i 2 aparaty cyfrowe marki N.. Wśród ww. mebli znajdował się komplet wypoczynkowy N. wartości 46.944,00 zł - część zestawu ujawniono w mieszkaniu A. i E. M. (1), część - u M. K. (1) (t. XLV k. 7683-7722, t. XXVI k. 3838, 3847, 3849, t. XXXVIII k. 6159-6161, 6164, 6166-6168, t. XLIV k. 7398). Notebook S. (...) A. M. (2) podarował znajomym z M. - J. i M. B. (t. LIII k. 9276-9302). J. dokonywał zapłaty za faktury w bankach, podpisując się zgodnie z sugestią M. nazwiskiem ojca E. M. (1) (z którym ww. nie utrzymywała żadnych kontaktów) - M. K. (6). Jak wynika z zeznań jednego z wykonawców, A. M. (2) zlecając mu prace remontowe w mieszkaniu swoim oraz M. K. (1) polecał mu kupowanie materiałów budowalnych i wykończeniowych „jak najdroższych, z najwyższej półki” (t. L k. 8725-8727, LV k. 9723-9725). Gdy A. M. postanowił zrobić ojcu - H. M. prezent na gwiazdkę 2009 r. i w dniu 21.12.2009 r. nabył na nazwisko ojca samochód marki N. (...) za kwotę 118.000 zł. to J. zapłacił faktury opiewające na kwotę ponad 160.000,00 zł. A. M. (2) podał także, iż J. J. (1) zapłacił za zakup przez niego działek w M. (t. X k. 36, XVI k. 1561). Po wykończeniu, umeblowaniu i wyposażeniu w sprzęt RTV, AGD i I. mieszkania, A. M. (2) nie potrzebował już żadnych przedmiotów, czy sprzętu, toteż polecił J. J. (1) dokonywanie wpłat gotówki na konto bankowe w (...) poprzez wpłatomaty. W tym celu dał mu numer (...) i kartę na nazwisko M. K. (1), mówiąc, iż dobrze byłoby, gdyby wpłacał mu po ok. 40-50.000,00 zł. miesięcznie. M. zapowiedział mu, że ma stały dostęp do tego konta przez Internet. Potwierdzał mu wpłatę pieniędzy, mówiąc, że dzięki nim spłacił kredyt. Po pewnym czasie M. wręczył mu nową kartę do (...) na nazwisko H. M. (1). Przez pewien czas J. posiadał karty do obu kont tj. H. M. i M. K.. Gdy J. dowiedział się, że (...) prowadzi śledztwo w sprawie e-posterunku przestraszył się i zniszczył jedną kartę, M. wkrótce dał mu nową. J. dokonywał wpłat na wskazane konto w okresie od 13.11.2009 r. do 18.08.2010 r. Poganiany przez A. M. J. J. dokonywał wpłat we wpłatomatach, co z uwagi na ograniczoną ilość gotówki możliwej do jednorazowego wpłacenia było dla niego bardzo uciążliwe. J. dokonał wpłat w W. oraz raz w K.. Gdy wiosną 2010 r. J. złamał nogę - wobec niecierpliwości i natarczywości M. musiał i tak dokonywać wpłat na konto. M. polecił mu dokonać wpłat na zakup planowanej przez niego do zakupu działki na M., wskazując, iż będzie to kwota rzędu 200 tys. zł. Taką kwotę J. J. wpłacił na konto W. C. za pomocą wpłatomatów (t. XXVI k. 3849).

Na żądanie M. J. zapłacił (...) Centrum (...) za wycieczkę na Sri Lankę dla 5 osób, którymi były E. i A. M. (2), rodzice M. i matka E. M. (1) M. K. (1), w okresie 29.12.2009-14.01.2010 r., gdzie A. M. (2) zawarł ślub z E. K.. Rodzice wrócili do domu, a A. i E. M. (1) pojechali dalej na Malediwy. Oprócz zaliczki w kwocie 19.983 zł. wpłaconej przez A. M., resztę ceny w kwocie 67.021 zł. zapłacił J.. Po powrocie do kraju J. opłacił także koszty przyjęcia dla dalszej rodziny i znajomych na 40 osób w restauracji (...), oraz ok. 4.000,00 zł za wódkę na przyjęcie weselne. Jak oświadczył żonie A. M. „tata zapłacił nam za wycieczkę” tj. M. K. nieutrzymujący z córką od lat kontaktów (t. VIIb k. 455, t. VII d k. 901, t. XV k. 1317-1333, t. XV k. 1434, t. XVII k. 1765). W lecie 2010 r. A. M. otrzymał od J. J. drukarkę laserową. W swoich żądaniach nie ograniczał się wyłącznie do wartościowych przedmiotów - jak wynika z zabezpieczonego maila, wskazywał J., jakie środki czyszczące i detergenty, w dużej ilości, ma kupić do urządzeń marki M. - listę przygotowała E. M. (t. VIIb k. 486). W dniu 21.06.2010 r. A. i E. M. (1) występując w imieniu H. i M. M. (3) nabyli za kwotę 198.000,00 zł. 2 działki w M.. Środki na ten cel pochodziły z pieniędzy wpłaconych przez J. J.. Za pieniądze od J. A. M. zakupił także 2 garaże i 5 komórek lokatorskich pod blokami na ul. (...) (t. X k. 134-199). W trakcie jednej z rozmów M. dowiedział się, że J. „pracuje nad jakimś tematem” w (...). Pomaga mu w tym jego dziewczyna o imieniu M.. Projekt miał dotyczyć obsługi polskiej prezydencji. J. obiecał M., że za zarobione na tym postępowaniu pieniądze „coś mu da”. Gdy M. dowiedział się, że wygrali to postępowanie upomniał się o pieniądze — J. wówczas odparł, że nie ma już tych pieniędzy, bowiem przeznaczył je na kampanię wyborczą (t. VIIb k. 442-444).

Po odejściu ze stanowiska Dyrektora (...) MSWiA A. M. (2) nadal przekazywał J. J. (1) informacje dot. prowadzonych tam postępowań (w tym SIWZ-y) wykorzystując w tym celu P. K., M. P. oraz innych współpracowników i zapewniając, że nadal ma tam wpływy i wie, co się tam dzieje. A. M. nadal domagał się od J. J. dokonywania wpłat pieniędzy mówiąc, że kończy budowę domu na M. i nie ma, z czego zapłacić za materiały i usługi. J. zwodził go tłumacząc, że musi zorganizować pieniądze. Ostatnia rozmowa na ten temat miała miejsce jesienią 2011 r., gdy M. chwalił się J., że wkrótce po wyborach obejmie ważną posadę w nowo utworzonym Ministerstwie Cyfryzacji (t. XV k. 1463). Ostatnimi z prezentów otrzymanych od J. J. były tablet iPad, którego zażądał od niego A. M. (2) na urodziny dla żony, co miało miejsce w czerwcu 2011 r. Gdy E. M. (1) rozpakowała prezent okazało się, iż jest to iPad I generacji. Na polecenie A. M. (2) J. J. (1) zakupił nowocześniejszą wersję, którą E. M. (1) otrzymała w październiku 2011 r. ok. 3 tygodni przed zatrzymaniem, stara wersja tabletu również została u nich (t. VIIb k. 420, t. VIIc 584, t. XVI k. 1564, t. XLVI k. 7990, t. XXXVIII k. 6162).

Jak wynika z zabezpieczonej korespondencji mailowej J. „tematy 17.06.2010” prosił M. o załatwienie trybu z wolnej ręki dla e-posterunku (II etap), proponował swoje zapisy do e-Puap, prosił o zamówienie dla (...), w przypadku (...) przesyłał odpowiedzi na pytania pracowników (...) i poprawiony (...), w e-Usługach dopytywał się, czy uwzględniono poprawki (...), zatwierdzał projekt (...) kwitując „robimy”, w przypadku (...) 112 polecał zatwierdzenie wstępnego projektu, pozyskanie budżetu na zakup serwera, dopytywał się o wolne środki w projekcie (...) i o budżet na (...). M. mu odpowiadał na zadane pytania, przekazując żądane informacje. Kolejny mail „tematy 20.07.2010” J. wskazuje: e-Usługi „trzeba dopilnować, aby zamknęło się pozytywnie”, w przypadku (...) poleca, aby (...) nie zgłaszało uwag do propozycji wprowadzenia rozwiązań systemów zarządzania C. oraz (...), w przypadku (...) prosił o wszystkie pytania i odpowiedzi wyrażając przekonanie, że uwzględniono wszystkie ich uwagi. Prowadzona była pomiędzy A. M. (2) a J. J. (1) regularna korespondencja dotycząca m. in. projektów, które były realizowane w (...), w tym (...) 112, (...) , (...), (...) (t. VIIc 678-680, 704-708,711-758, t. VIIe k. 1137-1161, t. VII f k. 1268-1271, t. XVI k. 1621-1625, t.
XLIII k. 7394-7448). A. M. przekazywał również J. J. dokumentację w postaci (...) w celu zweryfikowania, czy wcześniejsze uzgodnienia pomiędzy nim, a K. P. i M. P. dotyczące (...) oraz zmiany, które A. M. wysyłał J. J. znalazły odzwierciedlenie w ostatecznej wersji dokumentu (t. VIIb 330-334, 318-327, t. VIIc 702 , t. XXXVI k. 5660-5723).

Łączna wartość korzyści udzielonej przez J. J. (1) A. M. (2) w formie przedmiotów lub zapłaty za towary czy usługi wyniosła nie mniej niż 789.650,34 zł. (t. XVII k. 1759-1773).

Analiza rachunków bankowych A i E. M., M. K., M. J. i FI. M. wskazuje, że wpłaty dokonane poprzez wpłatomaty przez J. J. (1) objęły wyłącznie rachunki M. K. - w okresie od 27.01.2010 r. do 18.08.2010 r. oraz H. M. (W. C.) od 10.06.2010 r. do 20.01.2011 r. Na rachunek M. K. J. wpłacił łącznie 268 000 zł, a H. M. 120 100 zł. Łącznie J. J. (1) przekazał A. M. w formie wpłaty gotówki kwotę 388.100,00 zł. Pozostałe wpłaty na ww. konta poprzez wpłatomaty dokonane zostały przez A. M. i pochodziły ze środków pozyskanych od T. Z. (t. XVI k. 1580-1585).

Nadto skutkiem otrzymywanych korzyści majątkowych A. M. (2) (t. VIIb 444, t. VIIc k. 554, 561-69, 581-82, 595-604, 612-616, 623-626,t. VIIf k. 1401-1403, 1413-1418, 1269-1270, 1298, t. VIIg k. 1631,1650-1651, t. VIIh 1746-1749, 1754-1755, t. VIIj k. 2001-2004, t. XV k. 1438-1440, t. XVI k. 1604-1606,1618-1623, t. XVII k. 1780-1801, 1812-1818, 1819-1956, t. XVIII k. 2040-2043, 2047, t. LXI k. 11215-11226, t. LXXV k. 14310-14315, t. LXXXVI k. 150-169, t. LXXXVIIa k. 353-358, t. LXXXVIII k. 155-159, 209-212, t. XXVI k. 3837-3843, t. XXXVI k. 5723) okazywał przychylność (...), przekazując J. istotne informacje o planowanych i realizowanych zamówieniach, ich budżecie, umożliwiając wpływanie na tworzenie (...) i specyfikacji, a także wybór trybu postępowania, przekazując mu SIWZ-y przed ich oficjalnym opublikowaniem oraz dopuszczając do uzgadniania ich treści przez przedstawicieli i pracowników wykonawców z podległymi mu pracownikami, w tym Kierownikiem Wydziału Planowania i Organizowania (...) K. P. oraz Kierownikiem Zespołu Zamówień Publicznych M. P.. Dotyczyło to w szczególności poniższych postępowań:

- postępowania o sygnaturach: (...) (...) (...) i podejmowane w związku z ich przebiegiem przez A. M. działania będące skutkiem przyjmowania korzyści majątkowych od M. F. i J. J. opisano wyżej.

- (...) „Szkolenie personelu (...) MSWiA w zakresie obsługi/administrowania procesów obiegu dokumentów wdrażanych zgodnie z instrukcją kancelaryjną zamawiającego wraz z zapewnieniem asysty szkoleniowej” o wartości 347.700 zł., udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o. postępowanie to było konsekwencją opisanego wyżej przetargu dot. (...) (o sygn.(...)) i zadziałania mechanizmu „ustawienia” go pod firmę (...),

- (...) „Dostawa sprzętu i oprogramowania zapewniającego wydajność sieci (...) wykorzystywanej dla potrzeb funkcjonowania systemu powiadamiania ratunkowego” o wartości 8.999.793,60 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. - Gdy M. zwrócił uwagę J., że (...) zbyt często wygrywa postępowania w (...) i może to być podejrzane - J. wpadł na pomysł wstawienia innej firmy, aby pokazać, że (...) nie zawsze wygrywa. Tą firmą był I. (...), pod ten podmiot ustawiono (...) celem pozorowania konkurencji z (...). M. domyślał się, że część pieniędzy otrzymywanych od J. pochodzi z tej właśnie firmy,

- (...) „(...)” o wartości 8.336.748 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. - przetarg ustawiał J. z powodów jak wyżej, uzgadniając szczegóły z K. P. i M. P.,

- (...) „(...)” o wartości 10.000.000 zł, rozstrzygnięty na korzyść (...) sp.z o.o., (...), (...) (...), (...) SA, (...) sp. z o.o., (...) S.A. i (...) S.A.

- postępowanie było kontynuacją (...) 112, przetarg obejmował podpisanie umowy ramowej z maksymalnie 10 wykonawcami. Umowy podpisano z ww. wykonawcami, po czym przeprowadzono postępowania wykonawcze, które wygrało (...). J. współpracował z P. i P. w sposób „dorozumiany”, nie pytając M. o zgodę. Jego celem było zapewnienie udzielenia zamówienia I. (...). On tolerował takie zachowanie, bowiem w tym czasie otrzymywał znaczne korzyści majątkowe od J.,

- (...) Wykonanie usług stabilizacji i rozbudowy posiadanego przez (...) MSWiA systemu obiegu dokumentów klasy (...) wraz ze świadczeniem usługi asysty technicznej o wartości 882.000,22 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. - postępowanie zostało tak przeprowadzone, aby wygrało je (...). (...) i kryteria wyboru wykonawcy predestynowały tylko spółkę (...) oferującą produkty (...), co było „zasługą” J. J. współpracującego z P. i P., część techniczną opisu opracowało (...), nadto firma ta otrzymała największy upust w (...),

- (...) Zapewnienie infrastruktury informatyczno-telekomunikacyjnej do przygotowania i obsługi przewodnictwa Polski w Radzie Unii Europejskiej w drugiej połowie 2011 r. o wartości 56.568.901 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) SA, I. (...) , (...) S.A., (...) (...), (...) sp. z o.o., Konsorcjum: (...) oraz Konsorcjum: Techelon (...) Fundacja (...). Z ww. pomiotami podpisano umowy ramowe, po czym umowy wykonawcze podpisano z W. i I. E. (...) i (...) był ustalany między (...), a (...). M. nie zajmował się tym postępowaniem, ale i nie przeszkadzał J. J. zainteresowanemutematem. Nadzorował je P. K., jednak J. (...) załatwiał z P.,

- (...) „Budowa i wdrożenie platformy e-USŁUG stanowiącej uniwersalną szynę komunikacyjną Policji, dla potrzeb zapewnienia sprawnej wymiany informacji wewnątrz organizacji oraz pomiędzy Policją, a jej otoczeniem” o wartości 27.949.999,92 zł, rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o. - pomysł projektu pochodził od J. D., pod wpływem M. F. włączono do projektu oprogramowanie (...), na co M. się zgodził. Mimo że postępowanie zakończyło się już po jego odejściu z (...) postępowanie zostało ustawione pod (...). J. dogadał się z(...), kiedy M. był już w (...) w sprawie (...). Kryteria były tak opracowane by je spełniło tylko (...), dogadane z (...). Wpłynęła tylko jedna oferta, bo wymagania były tak określone, by nikt inny nie mógł ich spełnić. (...) był dostawcą przedmiotu umowy ((...)),

- (...) Dostawa 140 sztuk urządzeń wielofunkcyjnych na potrzeby projektu „Zintegrowana, wielousługowa platforma komunikacyjna policji z funkcją e-Usługi dla obywateli przedsiębiorców” o wartości 1.667.349,60 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o. - J. chwalił się M., że wystawił w tym postępowaniu prezesa A. (I. (...)) i to było uzgodnione z pracownikami (...) biorącymi udział w przetargu. Postępowanie zakończyło się już po zwolnieniu A. M. z (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) t. VIIb k. 331, 420, 442-444, 455 t. VIIc k. 554, 561-569, 581-582, 584, 585, 595-604, 612-616, 623-626, t. VII d k. 901, 904, t. VIIe k. 1064, t. VIIf k. 1401-1403, 1413-1418, 1269-1270, 1298, t. VIIg k. 1631,1650-1651, t. VIIh 1746-1749, 1754-1755, t. VIIj k. 2001-2004), który w swoich wyjaśnieniach opisał przebieg zdarzeń zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. W swoich wyjaśnieniach oskarżony A. M. (2) (t. VIIb k. 415) podał, iż mechanizm ustawiania przetargów przez przedstawicieli firm branży I. polegał na pełniej współpracy z przedstawicielami firm informatycznych na każdym etapie postępowania — od powstania koncepcji, poprzez planowanie środków, przygotowywanie postępowań, udział w ich realizacji, przegotowywanie odpowiedzi na pytania oferentów, wybór wykonawcy oraz realizację i odbiór produktów umowy. Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) jako wiarygodne, albowiem są spójne, logiczne i konsekwentne, nadto korespondują z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym, z którym tworzą zgodną całość.

Nadto na ustalenia stanu faktycznego pozwoliły wypowiedzi J. J. (1) (t. XV k. 1434, 1438-1440, 1444-1458,1461-1464, 1469, 1500, t. XVI k. 1512-1519, 1558-1570, 1604-1606, 1618-1623, t. XVII k. 1749-1751, 1755-1758, 1765, k. 1778-1784, 1812-1818, 1819-1825, 1930-1935, t. XVIII k. 2040-2043, 2047), w zakresie w jakim w/wym. w czasie przesłuchań opisał przebieg zdarzeń zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, a które to relacje w tym zakresie Sąd ocenił jako zgodne z prawdą, albowiem korespondują one z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym, z którym tworzą zgodną całość. Podnieść należy, że J. J. (1) (t. XV k. 1434) podał, iż motywem wręczania M. łapówek i spełniania jego wszelkich zachcianek, było umożliwienie (...) wygrywania prestiżowych przetargów w (...). Wygrywał te przetargi, albowiem oferowane przez niego oferty były najkorzystniejsze, wskutek informacji uzyskiwanych od M., współpracy z pracownikami (...) oraz upustów uzyskiwanych od (...). W opinii ww. (...) otrzymywało najlepszą cenę od (...), bowiem była to zasługa M., który utrzymywał dobre stosunki z M. F.. Pracownicy (...) słuchali M. jak w wojsku, ale i (...) było mu posłuszne. Na jedno słowo M. (...) mogło zmienić (...) na inną firmę uzyskującą najlepsze upusty.

Również świadek M. K. (6) (t. L k. 8725-8727) - jeden z wykonawców remontu mieszkania – w swoich zeznaniach podał, że A. M. (2) zlecając mu prace remontowe w mieszkaniu swoim oraz M. K. (1) polecał mu kupowanie materiałów budowalnych i wykończeniowych „jak najdroższych, z najwyższej półki” (t. L k. 8725-8727)

Fakt otrzymywania korzyści majątkowych przez A. M. (2) od J. J. (1) potwierdzają załączone do akt sprawy faktury VAT (t. XVI k. 1520-1557). Współpraca wymienionych znajduje też potwierdzenie w wydrukach email (t. XVII k. 1785-1801) i innych załącznikach do protokołów przesłuchania J. J. potwierdzających zaistnienie przestępstwa (tom XVII k. 1826-1829, 1936-1956, 1962-1977). W toku postępowania zabezpieczono m.in. korespondencję mailową prowadzoną pomiędzy J. J. a A. M., z której wynika, że pomiędzy w/wym. prowadzona była regularna korespondencja dotycząca m. in. projektów, które były realizowane w (...), w tym (...) 112, (...) , (...), (...) (t. XVI k. 1621-1625, t. XXVI k. 3837-3843, t. XXXVI k. 5723, t. XLIII k. 7394-7448 i inne). Nadto współpracę M. z J. obrazują ujawnione na komputerze J. zapisy maili, w których przekazywane są informację o budżetach zamówień, szczegółach zapisów (...), zmian (...), działań konkurencyjnych podmiotów i przekazywaniu pełniej dokumentacji - dot. (...), (...), (...), (...), Prezydentury, PL.ID (t. XXVI k. 3676-3736).

Z załączonych do akt sprawy protokołów przeszukań, protokołów zatrzymania rzeczy, protokołów oględzin w tym dokumentów i innych dowodów (t. X k. 36, 134-199, t. XV k. 1317-1333, t. XV k. 1434, t. XVII k. 1765, XVI k. 1561, t. XXXI k. 4701-07, XXXII i XXXIII - k. 4887-5132, t. XXXIV k. 5362-5422, t. XLV k. 7683-7722, t. XXXVIII k. 6159-6161, 6164, 6166-6168, t. XLIV k. 7398, t. LXI k. 11215-11226) wynika, że wskazane wyżej przedmioty, rachunki i faktury na zakup przedmiotów lub usług oraz nieruchomości ujawniono w trakcie przeszukań pomieszczeń m.in. A. i E. M. (1) przy ul. (...) lub ul. (...) zajmowanego przez M. K. (1) oraz innych pomieszczeń stron związanych z przestępczym procederem. Nadto okoliczność, iż rzeczy te na zamówienie A. M. ten otrzymywał od J. J. potwierdza protokół oględzin zawartości plików ujawnionych na komputerze L. należącym do J. J. (1) (t. XXVI k. 3838, 3847, 3849).

W oparciu o nadesłane z (...) Banku SA zapisy monitoringów bankomatów-wpłatomatów zlokalizowanych w W. przy ul. (...) ujawniono zapis przedstawiający osobę wpłacającą pieniądze. Był to mężczyzna ubrany w stylu sportowym z czapką z daszkiem oraz plecakiem, nadto kulejący lub dla pozoru posługujący się kulą. Jak ustalono, aby skorzystać z wpłatomatów niezbędne jest posiadanie karty do danego rachunku wraz z PIN-em, wpłatomaty nadto posiadają limit jednorazowych wpłat, nie więcej niż 50 do 200 banknotów (k.: 492-507, 569-71 - t. III, k. 1097-1117 - t. VI).

Jak wynika z ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu identyfikacji antropologicznej osobą dokonującą wpłat gotówki poprzez wpłatomat (...) Banku przy ul. (...) w W. w dniu 11.06.2010 r. był J. J. (1).

Analiza logowania na adresach stacji (...) telefonów A. M. (2), E. M. (1), M. K. (1) i H. M. (1), wykluczyła, aby przebywali oni w dniu 7 maja 2010 r. w K., gdzie poprzez wpłatomaty dokonano łącznych wpłat w kwocie 45. 000 zł na konto M. K. (1). Jednocześnie tą samą analizą potwierdzono, iż w tym dniu w K. w okolicach placówek banku, w którym dokonano wpłat gotówki logował się telefon J. J. (1) (k.: 1148-58, 1179-82 - t. VI).

W toku przeszukania w dniu 26.10.2011 r. samochodu J. J. (1) ujawniono kartę bankomatową (...) wydaną na nazwisko H. M. (1), w jego mieszkaniu natomiast ubranie (koszula, buty, czapka), w którym został zarejestrowany przez monitoring (...) Banku, jako osoba wpłacająca pieniądze na rachunek H. M. (1) i M. K. (1) w dniach 10-23 czerwca 2010 r. w W. przy ul. (...). Nadto jak ustalono w oparciu o dokumentację medyczną J. J. (1) wiosną 2010 złamał nogę i używał kul do chodzenia (k.: 1360-1364, 1366-1374, 1382 - tom XV).

Zaistnienie zdarzeń przestępnych potwierdza też karta analizy nr (...) zamówienia publicznego nr (...) i innych ( t. LXXV k. 14310-14315, t. LXXXVI k. 168-169, t. LXXXVIIa k. 353-358).

Odnośnie zarzutu z punktu VIII aktu oskarżenia dot. nielegalnego posiadania broni i amunicji – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W trakcie przeszukania mieszkania A. M. (2) w dniu 26.10.2011 r. ujawniono pistolet R. (...) kal. 8 mm oraz 11 sztuk amunicji. Powyższe wynika z protokołu oględzin przedmiotowego pistoletu (t. XLIII k. 7092-7100). Z załączonej do akt sprawy ekspertyzy z zakresu kryminalistycznych badań broni i balistyki (t. XLV k. 7853-7857) wynika, że zabezpieczony od A. M. (2) pistolet jest pistoletem gazowym, na którego posiadanie jest wymagane zezwolenie, amunicja jest nabojami pistoletowymi kal. 9 mm - 10 szt. oraz jeden nabój to amunicja gazowa i również w stosunku do niej wymagane, jest pozwolenie (t. XLV k. 7854). Ustalono, iż A. M. (2) nie posiadał stosownego zezwolenia na posiadanie ww. broni i amunicji.

Odnośnie zmowy przetargowej w postępowaniu dot. (...) – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny w zakresie czynu opisanego w punkcie IX aktu oskarżenia:

Podczas spotkania służbowego z Dyrektorem (...) MSWiA A. M. (2) w siedzibie (...) latem 2010 r. J. J. (1) został poinformowany przez niego o planach zorganizowania przetargu dot. (...) ( (...)). Podczas spotkania A. M. (2) przekazał J. J. (1) wizytówkę Prezesa (...) sp. z o.o. A. A. (2), wskazując, że jeżeli (...) jest zainteresowana tym przetargiem, to powinien on „dogadać” się z P. (...). Przekazał mu dokumentację przetargową w postaci pierwszych projektów (...) oraz (...) w formie elektronicznej na pendriv-ie. J. skontaktował się telefonicznie A., który wyznaczył na spotkanie swojego zastępcę - M. A.. Ten niezwłocznie skontaktował się z J. J. (1) i w ciągu tygodnia od rozmowy odbyło się spotkanie w kawiarni Hotelu (...) w W.. Na tym spotkaniu J. J. (1) przekazał M. A. pendrive, na którym była dokumentacja dotycząca (...) i umówił się na kolejne spotkanie, aby odebrać dokumentację z naniesionymi przez pracowników (...) Sp. z o.o. poprawkami. J. sygnalizował wtedy, iż (...) chce uczestniczyć w przetargu, jednak nie otrzymał żadnej wiążącej deklaracji. Na kolejnym spotkaniu w Hotelu (...), J. J. (1) odebrał od M. A. pendrive z poprawioną dokumentacją dotyczącą (...), a materiały przekazał A. M. (2) w sposób wcześniej ustalony, tzn. przez wspólną zaszyfrowaną skrzynkę mailową. J. J. (1) spotykał się z M. A. jeszcze dwa razy i rozmawiał na temat przetargu na (...). Po oficjalnym ogłoszeniu przetargu nr (...) „Budowa i wdrożenie zintegrowanego sytemu informatycznego (...), umożliwiających przyjęcie i rejestrację zgłoszeń na nr alarmowy 112 oraz inne numery alarmowe” - do zamawiającego, tj. (...) MSWiA zaczęły napływać pytania od wykonawców dotyczące (...). Wskazane pytania, A. M. (2) przekazywał w formie elektronicznej J. J. (1), aby ten z kolei przekazał je M. A. w celu opracowania odpowiedzi przez pracowników jego spółki. Na jednym ze spotkań M. A. przedstawił mu pracownika Biura Handlu (...), który od tamtego momentu miał odbierać pytania i informacje dot. postępowania na (...) od J. J. (1), oraz przekazywać mu odpowiedzi. J. J. (1) spotykał się wielokrotnie ze Z. J. na terenie W. w różnych lokalizacjach, przekazywał i odbierał pytania oraz odpowiedzi dotyczące przedmiotowego przetargu. Od momentu, kiedy okazało się, że (...) zawiązało konsorcjum z firmą (...) SA w celu przystąpienia do przedmiotowego przetargu, J. J. (1) domyślił się, że (...) nie przystąpi do postępowania przetargowego. Jednak cały czas spotykał się ze Z. J. oraz (...) SA i pośredniczył w przekazywaniu dokumentacji przetargowej. W lipcu 2010 r. A. M. odwołano z pełnienia funkcji, jednak nadal pozyskiwał on dane od zatrudnionych w (...) pracowników, w tym od M. P. (1). Powyższe działanie sprawiło, iż konsorcjum (...) S.A. i (...) Sp. z o. o. miało przewagę nad konkurencją w przedmiotowym postępowaniu przetargowym. J. J. (1) spotykał się naprzemiennie z W. S. oraz Z. J.. Po złożeniu ofert przez wykonawców, ustał proceder przekazywania dokumentacji między A. M. (2) a konsorcjum (...) za pośrednictwem J. J. (1). Ww. konsorcjum wygrało przetarg w grudniu 2010 r. i w dniu 19.01.2011 r. podpisało umowę o wartości 11.228.750 zł Cena ta była niższa niż oferowana przez konkurentów, a konsorcjum planowało uzyskać znaczące dochody z dalszych umów podpisywanych z nim z wolnej ręki, jako z wykonawcą przedmiotowego zamówienia (t. XCa, k. 211-219, 220-226, 332-337, 359-365, 366-370, 384-388; t. XCb, 464-468, 480-483, 489-491 k. 396-398, XXXVI k. 5736).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2), który podał, iż polecił J. J. (1) współpracę z (...) ze względu na to, że oferuje całkowicie polskie rozwiązania, które są stosunkowo tanie w zakupie i utrzymaniu. Zaznaczył, że nie był umówiony na żadną gratyfikację, ani ze strony konsorcjum (...), ani ze strony J. J. (1).

W trakcie oględzin zawartości komputera służbowego J. J. (1) ujawniono dokumentację dotyczącą postępowania (...) - (...) w postaci (...) oraz pytań i odpowiedzi dotyczących przedmiotowego postępowania. Dokumentacja ta ma charakter dokumentów roboczych, z komentarzami na marginesach wiadomości oraz mailowe wysyłane przez A. M. (2) do J. J. (1), w których to A. M. (2) wprost zwracał się z pytaniami dotyczącymi przedmiotowego postępowania oczekując od (...) oraz (...) odpowiedzi . Porównanie zapisów z komputera J. z dokumentacją postępowania (...) jednoznacznie wskazało, iż zapisy w oficjalnej dokumentacji przetargowej ( (...), Wyjaśnienia nr 1 treści (...), Wyjaśnienia nr 2 treści (...)) są identyczne (t. XXVI k. 3788-3849, t. XLIV k. 7401-7440).

W toku postępowania nie ujawniono dowodów wskazujących na otrzymywanie przez A. M. korzyści majątkowych, czy ich obietnicy od przedstawicieli (...), brak jest również podstaw do łączenia udostępnienia materiałów postępowania z korzyściami otrzymywanymi od J.. Analiza zachowania A. M. wskazuje, iż mogła to być „zachęta” do przyszłej współpracy z J. J..

Odnośnie czynów opisanych w punkcie XII i XIII aktu oskarżenia – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. M. (2) jako dyrektor (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji bezpośrednio podlegał wiceministrowi SWiA W. D., który go nadzorował. Propozycję objęcia tej funkcji otrzymał od W. D. za pośrednictwem K. R. — ówczesnego pracownika gabinetu politycznego Ministra S. (t. VIIb k. 446-447).

Na polecenie Ministra D. (...) musiało płacić za nieprzydatne opracowania wskazanego przez niego prof. M. K. (3), zajmującego się kryptografią znajomego W. P. Prezesa (...) Towarzystwa (...) (faktycznie wiceprezesa w latach 2005-11) i właściciela firmy (...) ( (...) sp. z o.o. — w skrócie (...)). (...) sp. z o.o. blisko współpracował z firmą (...) SA (w skrócie (...)) był jej podwykonawcą (była to jedna z firm posiadających umowę ramową na doradztwo dla (...)). Na polecenie W. D. sztucznie generowano zamówienia dla (...). M. „na siłę” zlecał opracowania, aby ta firma mogła zarobić. W jego ocenie usługi doradcze w tym momencie nie były potrzebne. Nie polemizował jednak z poleceniami Ministra. Wszystkie polecenia Ministra W. D., jego sugestie były przekazywane w ustnej formie, a nawet dochodziło do tego, że ustaleń dokonywano w formie krótkich, treściwych zapisów na luźnych kartkach, co miało eliminować lub ograniczyć możliwość podsłuchów (t. VIIb k. 445-447, t. IXa k. 203-212, t. XXVII k. 4001A-4001f).

Również skutkiem wydania poleceń przez W. D. A. M. (2) było przyjęcie do pracy w (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji szeregu wskazanych przez niego osób. Większość zatrudnionych świadczyła pracę na rzecz (...). Były jednak sytuacje, że zatrudnienie było fikcyjne. (...) finansowało stanowiska pracy, a poleceni przez W. D. pracownicy w rzeczywistości świadczyli pracę w MSWiA jako nieformalni asystenci, czy pełnomocnicy Ministra. Taką sytuację ujawniono w przypadku zatrudnionych w (...) przez A. R. B. i P. S.. Minister W. D. uznał za celowe zatrudnienie tych osób mając świadomość, że świadczyli oni pracę na pełnych etatach w MSWiA. Przekazał on nowemu D. A. M. (2) wprost, że wyżej wymienieni mają być formalnie zatrudnieni w (...), ale w praktyce będą wykonywać pracę na rzecz Departamentu Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA (dalej (...)). W tym czasie został stworzony regulamin pracy, pozwalający na jej świadczenie w formie „telepracy”. Sprawę ich zatrudnienia „pilotował” Ł. G.. R. B. i P. S. zostali przyjęci do pracy przez Dyrektora (...) A. M. (2) na stanowisku głównego specjalisty w Wydziale (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 3.100 zł. oraz premią regulaminową 217% w kwocie 6.727 zł. a w przypadku drugiego z w/wym. w wysokości 218% w kwocie 6.758 zł. Stworzone dla R. B. stanowisko na zasadzie „telepracy” pozwoliło mu na to, aby równolegle do pracy w Urzędzie Miasta (...) W. mógł być zatrudniony także w (...) (t. VIId k. 925-934, 956-965, t. XCIId k. 915-919, t. XCII k. 61-65, 66-72).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2), który opisał zdarzenie zgodnie z ustalonym stanem faktycznym.

Także świadek T. Z. (3) - Kierownik Wydziału (...) i formalnie bezpośredni przełożony w Centrum (...) (t. XCII k. 61-65) zeznał, iż jako kierownik nigdy nie wydawał im poleceń służbowych. Podał, że wyżej wymienieni realizowali zadania stawiane przez Ministra W. D., obaj też wykonywali pracę w siedzibie Departamentu Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA. Świadek I. B. (2) (t. XCII k. 66-72) zeznał, że formalnie podległy mu P. S. nie brał udziału w pracach zespołu, którego był kierownikiem, ale zajmował się projektem (...): „(...)” Świadek uważał go za eksperta.

Sąd ocenił zeznania świadków T. Z. (3) i I. B. (1) jako zgodne z prawdą, albowiem są spójne, logiczne i konsekwentne oraz korespondują z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym, w tym w postaci zgromadzonej dokumentacji, z którymi tworzą zgodną całość.

Odnośnie czynu opisanego w punkcie X aktu oskarżenia dot. udzielenia zleceń dla (...) S.A. – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku zamówienia publicznego, realizowanego przez (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nr (...) na usługi doradcze Centrum Projektów Informatycznych - zawarto z 6 podmiotami w dniu 7.04.2009 roku umowy ramowe na doradztwo strategiczne, w tym ze spółką (...) nr(...) o wartości 59.581.140 zł. (t. XCIIIA, k. 210-221, t. XCIIIA, k. 334-363, t. XCIIIA, k. 223-226).

W październiku 2009 roku podczas jednego ze służbowych spotkań Wiceministra W. D. i Dyrektora Centrum (...) odbywających się gabinecie Wiceministra, W. D. stwierdziwszy, iż w budżecie (...) pozostała niewydatkowana jeszcze kwota pieniędzy na usługi doradcze (...) polecił A. M. (2) szybkie jej wydatkowanie. A. M. (2) ocenił, iż było to około 1.500.000,00 zł. i dotyczyło projektu (...) i jak później ustalono także (...). W. D. nie wskazał jakie usługi (...) ma zlecić. M. po powrocie do (...) o poleceniu wydatkowania pieniędzy powiedział K.. Z obawy o utratę stanowiska będącą skutkiem niewykonania polecenia D. — M. wydał polecenie kierownikom projektów, aby skontaktowali się z (...) oraz wydatkowali pozostałą kwotę poprzez przygotowanie odpowiednich zleceń z (...) dla tej firmy. Zdaniem A. M. (2) pracownicy (...) nie mogli wymyśleć sami potrzeb wydatkowania tych pieniędzy, tylko musieli kontaktować się z pracownikami (...), którzy przygotowali treść zleceń. Cała kwota została wydatkowana na rzecz (...). A. M. (2) domyślał się bliskich relacji W. D. z B. P. (2) (...). Zauważył bowiem, że do niego jako Dyrektora (...) przychodzili wszyscy przedstawiciele kierownictw potencjalnych wykonawców, za wyjątkiem kierownictwa (...). Nie musieli jednak przychodzić do niego, bowiem przychodzili do Ministra W. D.. Po odejściu W. D. zostały zapłacone podpisane wcześniej zlecenia wynikjaące z zawartych umów o numerze (...). Skutkiem wykonania przez A. M. (2) polecenia Ministra W. D. było niezasadne wydanie tych pieniędzy - na tym etapie zarówno e-puap jak i (...) nie było potrzeby wydawania dodatkowych zleceń. Z tego tytułu od przedstawicieli tej firmy (...) nie dostał żadnych korzyści, ani propozycji majątkowych. Nikt z podległych A. M. (2) pracowników, ani kierowników projektów (...), (...), nie zgłaszał potrzeby zleceń w ramach zawartych umów z (...), co oznacza, że nie było potrzeby korzystania z usług (...) w projektach (...) oraz (...) zleconych w ostatnim okresie obowiązywania usług celem wydatkowania całej kwoty, przewidzianej w umowach zawartych przez Centrum (...) S.A. (t. VIIc k. 593-604, t. VIIf k. 1346-1353, 1412-1418, t. XCIIIa k. 223-226, 210-22, 334-363).

W wyniku zamówienia nr (...), udzielonego na warunkach określonych w umowie ramowej nr (...) w dniu 17.07.2009 roku zawarta została pomiędzy (...) S.A. a (...) umowa nr (...), której przedmiotem było świadczenie usług doradczych przez (...) S.A. w zakresie przygotowania projektu (...), powołanego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013 Priorytet VII Społeczeństwo Informacyjne - Budowa elektronicznej administracji — część I zamówienia. Jak ustalono - spośród 10 zleceń, dokonanych w ramach umowy nr (...) na usługi doradcze dla firmy (...) S.A., a dokładnie połowa z nich, od nr 6 do 10 - zostało ostatecznie udzielonych w dniu 3.11.2009 roku. Wstępne zlecenia od nr 6 do 8 zostały udzielone w dniu 20.10.2009 roku, natomiast o nr 9 i 10 w dniu 22.10.2009 roku. Kolejne kwestionowane zlecenie zrealizowano w ramach podpisanej w dniu 9.11.2009 roku z firmą (...) S.A. umowy nr (...) na świadczenie usług doradczych w zakresie przygotowania projektu pn. „(...)” ((...)). W ramach tej umowy zostały podpisane przez kierownika projektu (...) — M. K. (2) trzy zlecenia nr: (...) Studium Wykonalności (SW) dla (...) 265.593 zł., 2/2009 Badanie rynku rozwiązań tonkingowych 50.996 zł., 3/2009 Opracowanie Koncepcji sieci (...) etap 1 – 362.828 zł. Podnieść należy, że gdyby w (...) MSWiA nie wydatkowano środków dla firmy (...) S.A. na podstawie zleceń z listopada 2009 roku, to środki te nie zostałyby utracone i mogłyby przejść na kolejny okres, gdyż czas obowiązywania umów wynosił 12 miesięcy. Po zmianie na stanowisku Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D. pełnił funkcję Podsekretarza Stanu w MSWiA do dnia 8.03.2010 roku (t. XCIIIb k. 575).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wiarygodne wyjaśnienia A. M. (2) (t. VIIc k. 593-604, t. VIIf k. 1346-1353, 1412-1418), który opisał przebieg zdarzeń zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, jak też na podstawie okazanej mu w czasie przesłuchania dokumentacji dotyczącej współpracy (...) oraz firmy (...) S.A. wskazał dwie umowy, tj. (...) i (...), z tytułu których na polecenie Ministra W. D., na koniec 2009 roku zostały wydatkowane wolne środki finansowe dla (...) S.A. Również oskarżona E. M. (1) (t. XCIId k. 920-941, t. IXa 249-256) potwierdziła ustalony stan faktyczny, albowiem w owym czasie była sekretarką Dyrektora (...) MSWiA. W swoich wyjaśnieniach opisała ona zaangażowanie W. D. wskazując, iż wszystkie umowy, po wynegocjowaniu dostawał Minister W. D. na pendriv-ie, następnie u W. D. przeglądał je P. i dopiero po akceptacji D. - A. M. (2) mógł je podpisywać (t. XCIId k. 920-941, t. IXa 249-256). Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonej E. M. (1) składane na tą okoliczność jako zgodne z prawdą, albowiem są spójne i logiczne oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym dot. przedmiotowego czynu przestępnego.

Przesłuchani w charakterze świadków I. B. (1) - kierownik projektu (...) (t. LXXXVII, k. 13694-1369) i M. K. (2) - kierownik projektu (...) (t. XCIIIa 284-287) w swoich zeznaniach nie byli w stanie podać potrzeby wydania ww. zleceń. Sąd ocenił zeznania wyżej wymienionych świadków jako wiarygodne, albowiem nie ujawniły się okoliczności podważające ich wiarygodność.

W wydanej w niniejszej sprawie opinii dot. zleceń (...) S.A. biegły jednoznacznie zakwestionował celowość zleceń udzielonych w dniu 03.11.2009 roku na rzecz projektu (...) nr (...) „(...)” na kwotę 4.245,60 zł. i związanego z nim zlecenia nr (...) „(...)” na kwotę 66.249,80 zł., a na rzecz projektu (...) jedynie celowość zlecenia nr (...) pt. „(...)” o wartości 50.996,00 zł. W opinii biegłego powyższe zlecenia, poświęcone przeniesieniu systemu (...) na Platformę (...), nie są zgodne z zakresem prac projektu (...), przedstawionym w Studium Wykonalności, a konkretnie z zakresem Etapu II projektu (sprostowanie w opinii ustnej z dnia 20.02.2015r. opinii pisemnej, w której wskazano Etap I). Biegły wskazał, iż (...) ( (...)), a zasadniczo zadanie przeniesienia tej aplikacji na Platformę (...), nie wpisuje się w zakres prac analitycznych, jakie były przewidziane w Etapie II Projektu (...). Zadania związane z implementacją nowych usług oraz przenoszeniem i integracją już istniejących aplikacji z nową wersją Platformy (...) przewidziane były na etap V projektu. W przypadku zlecania nr 2 w projekcie (...), w chwili zlecenia, nie istniała taka rzeczywista potrzeba na etapie pisania Studium Wykonalności. Z opinii biegłego wynika, że jednoznacznie niewątpliwe oraz niecelowe było zlecenie usług na kwotę, łącznie 121.491,40 zł. (t. C k. 14996-15005, 15006-15013).

Sąd ocenił powyższą opinię jako pełnowartościowy materiał dowodowy, albowiem sporządzona została w sposób fachowy, w oparciu o wiedzę specjalistyczną i z zachowaniem reguł sztuki.

Odnośnie czynu opisanego w punkcie XI aktu oskarżenia dot. współpracy z prof. M. K. (3) – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wiosną 2009 roku Minister W. D. podczas spotkania z Dyrektorem (...) MSWiA A. M. (2) polecił mu nawiązanie współpracy z prof. M. K. (3) i zawarcie z nim umów doradczych. M. K. (3) jest profesorem Politechniki (...), specjalistą w zakresie ochrony kryptograficznej i mechanizmów szyfrowania. Wydanie przez W. D. A. M. (2) polecenia nawiązania współpracy z prof. M. K. (3) skutkowało zawarciem przez (...) MSWiA z profesorem dwóch umów o dzieło (...) oraz(...) dotyczących usług analitycznych w zakresie projektu (...) na łączną kwotę 73.442,00 zł. (t. VIIb k. 445-447, t. IXa k. 203-212, t. XXVII k. 4001A-4001f).

Pierwszą z tych umów o numerze (...) o wartości 53.442,00 zł. podpisał w dniu 21.05.2009 roku, pod nieobecność A. M. (2), T. K. pełniący funkcję Zastępcy Dyrektora (...) MSWiA. Wydatki zostały pokryte z projektu (...). W dniu 19.04.2010 roku A. M. - Dyrektor (...) MSWiA podpisał w z ww. kolejną umowę o dzieło nr (...). W ramach umowy prof. M. K. (3) zobowiązał się wykonać:

- analizę potrzeb w zakresie budowy systemu zarządzania elektronicznymi dowodami osobistymi w ramach systemu (...),

- analizę problemów ochrony danych osobowych w kontekście wyboru architektury rozwiązań do elektronicznych dowodów osobistych,

- analizę możliwych rozwiązań w zakresie podpisu osobistego realizujących założenia projektu ustawy o dowodzie osobistym.

Za wykonanie usług, w terminie bardzo krótkim, tj. do 7.05.2010 roku prof. M. K. (3) miał otrzymać wynagrodzenie w wysokości 20.000,00 zł. W ramach realizacji umowy przedstawił opracowania, zatytułowane tak jak w zleceniu — brak jest jednak dat dziennych ich sporządzenia, oraz przedłożył rachunek nr (...) z dnia 1.06.2010 r. (t. XCIV k. 32-33, 62, t. XCIV k. 101, 104, 111, 72, t. VIIe k. 1000-1006). Opracowania prof. M. K. nie były potrzebne (...), bo przedstawiały rozwiązania nie akceptowalne przez tę jednostkę.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wiarygodne wyjaśnienia A. M. (2) (t. VIIb k. 445-447), który opisał przebieg zdarzeń zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. Nadto w swoich wyjaśnieniach podał, że zastanawiający był krótki termin na realizację tej umowy, wyznaczony na 7.05.2010 roku, a także numeracja umowy, gdzie nadano jej numer 8a. Oskarżony A. M. (2) nie wiedział, co było powodem takiego krótkiego czasu na jej wykonanie. Mogło to oznaczać, że do wykonanego zadania dopisano umowę o dzieło, którą z uwagi na upływ czasu nie zarejestrowano wcześniej, dlatego najprawdopodobniej kierownik projektu zlecił zarejestrowanie umowy z datą wcześniejszą i wpisanie do rejestru po umowie nr (...), gdyż tak będzie odpowiednio - zgodnie z następującymi po sobie datami zawieranych umów. Przy ustalaniu stanu faktyczne Sąd wziął także pod uwagę zeznania świadków oraz zgromadzoną dokumentację dot. przedmiotowego zdarzenia.

Przesłuchany w charakterze świadka M. Ż. - kierownik projektu (...) (t. LXXIII k. 13788-13793, t. XCIVc k. 587-592) zeznał, że ani on, ani żaden członek zespołu nie wnosił o takie zlecenia, albowiem nie istniała taka potrzeba. Dodał, że produkty tej umowy oraz kwota, nie były wynikiem wewnętrznych ustaleń w (...). Powiedział też, że zapewne decyzja zapadła w kręgu osób W. D.. Z relacji świadka wynika, że przed podpisaniem pierwszej umowy, w maju 2009 roku, do siedziby (...) wpłynęło pismo z Politechniki (...), na której wykładał prof. M. K. (3), dotyczące oferty nawiązania współpracy. Po pewnym czasie dowiedział się, że umowa z profesorem została zawarta. Podał, że przygotował projekt umowy o dzieło z wykropkowanym miejscem na wpisanie przedmiotu umowy i kwotę, ponieważ nie wiedział co będzie przedmiotem umowy i czego ma dotyczyć dalsza współpraca. Ze słów świadka wynika, że M. K. (3) przesłał mu maila z informacją, że musi przedyskutować przedmiot umowy z Ministrem. Po jakimś czasie prof. M. K. przesłał mu projekt umowy o dzieło uzupełniony o przedmiot i kwotę 20.000,00 zł. Świadek T. D. (...) MSWiA potwierdzał wykonywanie usług przez prof. M. K. w ramach umowy zlecenia. Świadek ten odbierał produkty umowy o dzieło. Podał, że po odejściu W. D. z MSWiA nie przedłużano już współpracy z prof. M. K.. Stwierdził, że w jego ocenie jedynym efektem współpracy z prof. M. K. było to, że ten w tamtym czasie na swojej uczelni realizował projekt badawczy, który mógł być wykorzystany w projekcie (...) - o tyle, że pomagał szerzej spojrzeć na ten projekt. Jednak przyjęte w nim rozwiązania nie były zbieżne z przyjętymi założeniami projektowymi, a raczej sprzeczne.

Jak wynika z zeznań M. H. - Zastępcy Dyrektora Departamentu Spraw Obywatelskich MSWiA (t. XCIVc k. 652-753) uwzględnienie w projekcie ustawy rozwiązań prof. M. K. - wbrew stanowisku (...) było wynikiem wykonania polecenia Ministra W. D.. Natomiast świadek P. K. (2) - były Podsekretarz Stanu w MSWiA, następca W. D. (t. LXVI, k. 12708-12713, 12882-12885) zeznał, iż początkowo przeprowadził tę ustawę przez Sejm natomiast w trakcie pracy nad rozporządzeniami wykonawczymi do tej ustawy zorientował się, że koncepcja „mediatora” jest sprzeczna z koncepcją podpisu kwalifikowanego wdrożoną w Europie oraz z dyrektywami europejskimi regulującymi ten obszar. W związku z powyższym wystąpił o nowelizację tej ustawy wprowadzając rozwiązania standardowe obowiązujące w Unii Europejskiej. Wówczas został poinformowany przez Przewodniczącego Rady Informatyzacji o tym, iż wpłynął wniosek jednego z członków Rady - W. P. (2) o przedyskutowanie na forum Rady zakresu nowelizacji ustawy. Świadek odpowiedział, że nie wyraża na to zgody, ponieważ firma (...), której prezesem jest W. P. jest członkiem jednego z konsorcjów ubiegających się o uzyskanie zlecenia na dostawę dla Polski blankietów elektronicznych dowodów osobistych. Stwierdził, że nie może się kontaktować z reprezentantami firm uczestniczących w przetargu w trybie innym niż w wymienionych w prawie zamówień publicznych. Wprowadzenie „mediatora” faworyzowałoby firmę (...), która już rok wcześniej, podczas konferencji prezentowała to rozwiązanie. Świadek G. S. — ówczesny Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (t. CI k. 15199-202) w swoich zeznaniach podał, iż nie inicjował projektu wprowadzenia „mediatora” i nie jest mu nic wiadome na ten temat. Powiedział, iż nie posiada informacji o związkach W. D. z firmami branży I., ani przyjmowaniu łapówek przez A. M. (2). Dodał, że A. M. (2) kojarzy wyłącznie ze spotkania związanego z jego nominacją. Na stanowisko Dyrektora (...) MSWiA rekomendował go W. D., miał także doskonałą opinię od Komendanta Głównego Policji A. M.. Ze słów świadka wynika, że wówczas miał pełne zaufanie do W. D., który zajmował się (...). Nigdy nie docierały do niego informacje o jakichkolwiek nieprawidłowościach w (...) MSWiA, czy ingerencji W. D. w sprawy konkretnych zamówień (...), czy sprawy kadrowe tej instytucji.

Sąd ocenił zeznania wyżej wymienionych świadków jako zgodne z prawdą, albowiem są spójne, logiczne i konsekwentne oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym dot. przedmiotowego czynu przestępnego.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, iż koncepcje prof. M. K. (3) były sprzeczne z założeniami projektu (...). Zlecenie ich wykonania było nieprzydatne dla (...) MSWiA i będące skutkiem „lobbingu” Ministra W. D., który zmierzał z jednej strony do zapewnienia prof. M. K. korzyści majątkowej, z drugiej do doprowadzenia do zmian legislacyjnych mających na celu wprowadzenie jego koncepcji, celem uzyskania korzyści majątkowych przez firmę, która wdrażałaby autorski projekt profesora, tj. (...).

Odnośnie przestępstwa prania pieniędzy uzyskanych z łapówek, czyli w zakresie czynów z punktu VII i XIV aktu oskarżenia – w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Uzyskane z łapówek środki finansowe A. M. (2) starannie lokował poprzez inne osoby celem utrudnienia stwierdzenia przestępnego ich pochodzenia. Sam nie afiszował się swoją zamożnością. Początkowo mieszkał nadal w mieszkaniu służbowym przy ul. (...), następnie w wynajętym przez F. lokalu przy ul. (...). Środki pieniężne przekazywał do zainwestowania M. D., a częściowo przechowywał w mieszkaniu. W pewnym momencie posiadał około 1.000.000,00 zł. w gotówce. Następnie postanowił ulokować środki w pewniejsze źródło, tj. w banku. Będąc funkcjonariuszem Policji był zobowiązany do składania oświadczeń majątkowych, nie mógł, zatem ujawnić składników majątku wielokrotnie przewyższających jego dochody. Do pomocy wciągnął, więc rodzinę. Jeszcze w 2006 roku namówił ojca do założenie fikcyjnej firmy (...) celem firmowania jego zleceń wykonywanych dla (...) SA w tajemnicy przed przełożonymi w Policji. Postanowił, więc wykorzystać to konto do przesyłania pieniędzy celem ich legalizacji. Dla potrzeb dokonania zakupu mieszkania przy ul. (...) namówił siostrę M. J. do założenia 2 rachunków. Być może miało znaczenie również stanowisko zbywcy lokalu, który po przyjęciu zadatku w kwocie 180.000,00 zł. odmówił przyjęcia reszty zapłaty w gotówce. Dla celów legalizacji środków pieniężnych używał także konta E. K. oraz wspólnego E. i jej matki M. K. (1), a następnie konta wyłącznie M. K.. Dokonywanie wpłat gotówkowych, w tym przez wpłatomaty, następnie przelewanie ich między rachunkami, niejednokrotnie tego samego dnia, w równych okrągłych kwotach, bez charakterystycznych dla obrotu gospodarczego końcówek miało na celu utrudnienie przestępnego ich pochodzenia. Większość transakcji wykonywał samodzielnie A. M., dokonując wpłat gotówki, nieraz poprzez wpłatomaty, a także za pomocą kont internetowych dysponując loginami, hasłami, (...)ami, telefonami i kartami bankowymi. Nieraz transakcji, w stosunku do swoich kont dokonywali osobiście H. M. (1) i E. M. (1). Rola M. J., która przebywała za granicą i M. K. (1), gdzie córka i zięć będąc na miejscu, sami to robili, ograniczała się jedynie do przekazania im kont i narzędzi dostępu oraz przyjmowaniu nielegalnych środków na swoje konta. Następnie A. M. używał kont M. K. i H. M., jako narzędzi do przyjmowania łapówek od J. J.. Wpłacane przez niego pieniądze poprzez wpłatomaty były następnie przelewane między kontami i rachunkami, aby następnie zostać wypłacone lub przeznaczone na zakup głównie nieruchomości. Tutaj z ostrożności A. M., jako nabywców wskazywał: M. J. oraz H. M. (1). Siostra specjalnie przyjechała z Niemiec, aby w dniu 14.02.2009 r. podpisać akt notarialny (notariusz w tym celu przyjechał do mieszkania zbywcy) zakupu mieszkania o pow. 116,19 m kw. przy ul. (...). Ojciec natomiast dokonywał zakupu nieruchomości w P. ( za 290 417, 41 zł ) i M. (za kwotę 198 000 zł). W każdym przypadku pieniądze pochodziły z łapówek. M. J. (2) nadto wywiozła z Polski do Niemiec kwotę 80.000,00 euro zakupioną przez M. D. (1) z pieniędzy pochodzących z łapówki od T. Z. (1)), gdzie założyła konto dla brata, o nr (...) w (...) w B., z którego A. M. (2) wyłącznie korzystał (t. VIIb 385-388, 322, 373, 471-472, t. XIV k. 50-55, t. XXVIII k. 4027-4104).

Firma (...) została założona w dniu 30 stycznia 2006 r. Przedmiotem działalności gospodarczej była działalność związana z oprogramowaniem i informatyką, mimo, iż właściciel, z zawodu inżynier melioracji wodnych nie miał pojęcia o tego typu usługach. H. M. (1) w dniu 7 lutego 2006 r. zawarł z (...) umowę otwarcia rachunku bieżącego o nr (...) i uzyskał kartę płatniczą do tego rachunku (t. II k. 350-361, t. VIIc 548, t. VIId 948-949, t. Xa k. 260-262). Na rachunek ten wpływały środki za usługi informatyczne wykonywane na rzecz Biura (...) SA. Usługi te w rzeczywistości świadczył A. M. (2), w cichym porozumieniu z prezesem spółki. Nazwa firmy miała za zadanie ukryć dodatkowe źródło zarobkowania A. M. (2) — funkcjonariusza Policji, bez wiedzy i zgody Komendanta Głównego Policji. Niezależnie od wpływów z (...) SA w okresie od 06.11.2009 r. do 20.01.2011 r. na powyższy rachunek dokonywano wpłat poprzez wpłatomaty w W. w wysokości łącznej 223.000,00 zł. Przy czym w okresie od 10.06.2010 r. do 20.01.2011 r. pieniądze były wpłacane przez J. J. (1) w łącznej wysokości 120.100,00 zł. Natomiast w okresie od 06.11.2009 r. do 27.11.2009 r. pieniądze wpłacane na ten rachunek były przez A. M. (2) i były to pieniądze uzyskane od T. Z. (1) w łącznej kwocie 102.900,00 zł. (t. VII c k. 687-692). Z konta W. C. na konto A. M. (2) w (...), którego współwłaścicielem był także H. M. (1), o numerze (...) od 19.01.2007 r. zaczęły wpływać pieniądze w kwotach: 15.000,00 zł., 11.750,00 zł., 5.000,00 zł, 1.500,00 zł. Z konta w (...) środki przelewano na konto H. M. (1), a następnie od 15.10.2008 r. na konto M. J. w (...) Banku (...). H. M. (1) pomagając synowi w obsłudze kont, dokonując wpłat i wypłat, przyjmując i przekazując dalej środki na kontach i działając w porozumieniu z przyjmującymi lub wysyłającymi te środki: E. M. (1), M. K. (1) i M. J. - wiedział, że środki finansowe, którymi syn – A. M. (2) dysponował wielokrotnie przewyższały jego dochody, nawet z zatajonymi dochodami z (...). Nadto, na polecenie syna H. M. (1) inwestował na swoje nazwisko uzyskane przez niego pieniądze w nieruchomości i celem ukrycia tych dochodów nabył je na siebie. W ten sposób nabył mieszkanie w P. i działki w M. zakupione łącznie za kwotę prawie 500.000,00 zł., utrzymując się w tym czasie z zarobków w (...) Zarządzie (...) rzędu 3.000 zł. netto miesięcznie. Nadto działania H. M. (1) podjęte wobec zakupionego w dniu 21.04.2009 r. mieszkania w P. polegające na darowaniu go w dniu 28 lutego 2012 r., czyli już po ogłoszeniu zarzutów, drugiemu z synów K. M. (2) wskazuje na ewidentne działanie w celu udaremnienia jego zajęcia i orzeczenia przepadku. W przeciwieństwie do H. M. (1) zachowanie jego żony M. M. (3), która formalnie była obok męża nabywcą ww. nieruchomości, jednak nie wykazywała żadnej aktywności, nie przyjmowała środków pieniężnych na swoje rachunki bankowe, nie transferowała ich do innych osób - nie może zostać uznane za wyczerpujące znamiona tego czynu zabronionego (t. I k. 101-199, t. II k. 301-306, 326-329).

E. M. (1) (wówczas jeszcze K.) w 2006 roku zawarła z (...) (marka (...) Banku SA) umowę prowadzenia rachunku bankowego. W czerwcu 2008 roku rachunek przekształcono na wspólny z jej ówczesnym chłopakiem P. G., z którym wspólnie zawarła umowę przyrzeczenia zakupu mieszkania od dewelopera, uzyskała kredyt, a następnie zerwała kontakty w listopadzie - grudniu 2008 r. po poznaniu A. M.. W dniu 18 września 2009 roku E. K. i jej matka M. K. (1) uzyskały w (...) kredyt hipoteczny na refinansowanie kredytu mieszkaniowego na okres 25 lat w kwocie 160.325,49 CHF. W listopadzie 2009 roku przekształcono ww. rachunek na wspólny E. M. (1) i M. K. (1), następnie od czerwca 2010 roku samodzielną posiadaczką rachunku o nr (...) była M. K. (1), dla której wydano kartę V. (t. II k. 364-369, t. IV k. 645-647, t. VII c k. 534-536, 546-548, t. VIIe k. 1166-1167, t. IX k. 122-200, 204-211, T. L k. 8733-8734).

M. K. (1) przekazała posiadane kody, hasła i numery dostępu, a także kartę bankomatową córce E. M. (1) i zięciowi A. M. (2). Korespondencję z banku także im przekazywała. Jako telefon do kontaktu wskazała telefon A. M. (2). W maju 2010 roku na polecenie A. M. (2), E. M. (1) telefonicznie podając się za matkę zamówiła dokumenty niezbędne do zamknięcia konta, po czym poleciła podpisać je M. K. (1). Za namową A. M. (2) M. K. (1) w grudniu 2009 roku sprzedała swoje mieszkanie przy ul. (...) za kwotę 378.000,00 zł. W dniu 19 stycznia 2009 roku E. M. (1) i M. K. (1) dokonały w (...) spłaty kredytu w kwocie 322.815,97 zł. W dniu 29 stycznia 2010 roku umową darowizny M. K. (1) przekazała E. M. (1) kwotę 370.000,00 zł. W dniu 26 kwietnia 2010 roku M. K. (1) przyjęła od córki E. M. (1) darowiznę w postaci nabytego przez nią, bo zawarto umowę przedwstępną dnia 16 kwietnia 2008 roku, po spłacie P. G., mieszkania o pow. 49,20 m kw. przy ul. (...). W dniu 25 maja 2010 roku M. K. (1) dokonała zakupu mieszkania przy ul. (...) za, uiszczoną wcześniej, kwotę 423.612,00 zł. W dniu 25 maja 2010 roku A. i E. M. (1) dokonali zakupu dwóch boksów gospodarczych w garażu przy ul. (...) za kwotę 4.000,00 zł. Tego samego dnia A. i E. M. (1) dokonali też zakupu kolejnych dwóch miejsc postojowych oraz 4 boksów gospodarczych w budynku przy ul. (...) za kwotę 38.000,00 zł. W dniu 7 grudnia 2010 roku M. K. (1) przekazała córce E. K. z domu K. darowiznę w postaci nowo nabytego, w dniu 25.05.2010 roku za kwotę 423.612,00 zł., mieszkania w W. przy ul. (...). Remontem i wykończeniem mieszkania w wysokiej jakości materiały i wyposażenie zajmował się A. M. (2). Wykonawcom, w tym firmie K. K., dostawcom mebli N., płacono przelewem na nazwisko M. K. (1), a wpłat do banku dokonywał J. J. (1). Z rachunku E. K. z domu K. w dniu 20 sierpnia 2009 roku na konto M. K. (1) wpłynęła kwota 115.000,00 zł., z której dokonano spłaty kredytu, po czym w dniach 9 i 16 września 2009 roku nadeszły przelewy od W. C. H. M. (1) w kwocie 6.000 i 7.000,00 zł., a od 13 listopada 2009 roku wpłaty poprzez wpłatomaty - w równych, zaokrąglonych do setek, czy tysięcy złotych kwotach. Łącznic poprzez wpłatomaty na rachunek M. K. (1) wpłynęła kwota 372.700,00 zł. W ciągu jednego dnia 7 maja 2010 roku w K. poprzez wpłatomaty po rozbiciu na 12 transakcji wpłacono łącznie 45.000,00 zł. W dniu 17 lutego 2010 roku wpłynęła kwota 48.000,00 zł. od A. M. (2), po czym w dniu 28.02.2010 roku przelano 45.000,00 zł. na konto E. M. (1), w dniu 8.05.2010 roku 17.000,00 zł. na konto H. M. (1) (W. C.) i ponownie po kilku dniach 7.500 zł. i 2.000 zł., w czerwcu ponownie przelano na rzecz H. M. (1) 10.000 zł., 20.000 zł., 18.000 zł., 5.000 zł., 9.000 zł., 20.000 i ponownie 20.000 zł. oraz 14.000 zł. Kartą bankomatową na nazwisko E. K. posługiwała się E. M. (1), a na nazwisko M. K. (1) początkowo posługiwał się A. M. (2), potem przekazał ją J. J. (1). Przed zamknięciem rachunku J. J. (1) zwrócił mu kartę, w zamian otrzymał kartę W. C.. Na rachunek M. K. (1) wpływały pieniądze wpłacane przez A. M. (2) i E. M. (1), a pochodzące od T. Z. (1), jak i wpłaty od J. J. (1) (t. II-IV k. 715-1060, k. VIIIa k. 230-233, 250-251, 320-326, t. IX k. 87-115, 122-200). Następnie konto M. K. (1) zamknięto. W tym celu udali się do placówki (...) w hipermarkecie (...) przy ul. (...) we troje A. M. (2), E. M. (1) i M. K. (1), albowiem przedmiotowe konto nie było już potrzebne, w sytuacji, gdy J. J. (1) wpłacał pieniądze na konto W. C. (t. Vllb k. 457). Z powyższych ustaleń wynika, że dane M. K. (1) były wykorzystane do utrzymania rachunku i utrudnienia ustalenia pochodzenia pieniędzy. Również dokonane przez M. K. (1) z córką E. K. z domu K. wzajemne darowizny miały na celu ukrycie faktu, iż spłatę kredytu i zakup mieszkania przy ul. (...) dokonano z pieniędzy uzyskanych przez A. M. (2). Podnieść należy, że w chwili zawarcia umowy darowizny 370.000,00 zł. uzyskanych ze sprzedaży mieszkania dla córki E. K. z domu K. 29.01.2010 roku kredyt był już spłacony, co miało miejsce 19.08.2009 roku w kwocie 115.000,00 zł i 19.01.2010 roku w kwocie 322.815,00 zł. Dlatego M. K. (1) następnie podpisała akt notarialny zakupu mieszkania, które później darowała córce E. K. z domu K. i dlatego A. M. (2) przy użyciu pieniędzy i sprzęto uzyskanych od M. F. (1) i J. J. (1) luksusowo wykończył i wyposażył mieszkanie M. K. (1).

W toku oględzin komputera H. użytkowanego przez M. K. (1) ujawniono pliki wskazujące na dokonywanie z jej poczty elektronicznej (...)),gmail kontaktów z (...) w okresie 16-22 grudnia 2010 roku, w sprawie przyjęcia wniosku oraz informacji o zmianie danych, jak i przyjęciu zgłoszenia reklamacyjnego (t. XLIII k. 7466-7476).

W toku przeszukania mieszkania M. K. (1), która wówczas jako pracownik banku (...) SA osiągała dochody w wysokości ok. 2.600,00 zł. miesięcznie, ujawniono 32 faktury VAT, oraz kilkadziesiąt rachunków za towary i usługi budowlane oraz wykończeniowe jej mieszkania na kwoty rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych (t. IXa k. 225-232).

E. K. z domu K., początkowo konkubina, a następnie żona A. M. (2), założyła konto w N. Bank (...), do którego otwarto subkonto, na które dokonywała wpłat gotówkowych pieniędzy otrzymywanych od A. M. (2), które on otrzymał od T. Z. (1). Z historii rachunku bankowego nr (...) wynika, iż dokonano 6 transakcji przelewu środków pieniężnych pomiędzy tym rachunkiem, a rachunkiem nr (...). W dniu 02.10.2009 roku dokonano przelewu na rachunek (...) kwoty 35.000,00 zł. Następnie w okresie od 13.10.2009 roku do 23.11.2009 roku w trakcie 5 transakcji pieniądze w powyższej kwocie zasiliły powyższy rachunek. Nadto w okresie od 01.10.2009 roku do 26.11.2009 roku na rachunek (...) wpłynęła gotówka w łącznej kwocie 80.000,00 zł., w tym 2 transakcje wpłaty własnej oraz 6 transakcji wpłaty przez wpłatomaty w W. przy ul. (...). Z powyższego rachunku dokonywane były przelewy na rachunek K. K. (4) tytułem wykonanych usług i prac. Natomiast rachunek prowadzony dla E. M. (1) w Banku (...) o nr (...) został założony dla transakcji przelewu środków finansowych pomiędzy tym rachunkiem, a rachunkiem o nr (...). Na drugi z rachunków w okresie od 24.11.2008 roku do 7.09.2009 roku dokonano wpłat własnych w łącznej kwocie 305.400,00 zł. Zaksięgowano również 7 wypłat w łącznej kwocie 78.000,00 zł., co daje różnicę 227.400,00 zł. Z powyższego rachunku odnotowano również płatności na rzecz firmy (...) z tytułu wykonanych przez tą firmę prac związanych z wykończeniem mieszkania. Ponadto na rachunek o nr (...)w okresie od 24.11.2008 roku do 22.12.2008 roku wpłynęły środki pieniężne z wpłat gotówkowych w łącznej kwocie 97.000,00 zł. Następnie przed zamknięciem rachunków prowadzonych w Banku (...) zgromadzone środki pieniężne E. M. (1) w dniu 19.08.2009 roku przelała na rachunek bankowy M. K. (1) o nr (...). Łączna kwota przelanych pieniędzy wyniosła 115.000,00 zł. (t. VII k. 1705-1709, t. VIIIa k. 324-326)

Nadto materiały dot. prania pieniędzy znajdują się w niejawnej części akt.

E. M. (1) dokonując wraz z mężem A. M. (2) zakupów nieruchomości na rzecz M. J. i M. K. (1), przyjmując środki finansowe na swoje konta, dokonując ich przelewów i transferów na kolejne konta, podając się telefonicznie za matkę wobec pracownika banku, działała w celu udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia ich pochodzenia, a nadto w porozumieniu z A. M. (2) i M. K. (1) osobami.

Z uwagi na rosnące wydatki i ostentacyjną zamożność A. M. (2) i jego rodziny - J. J. (1) doradził mu, aby w przypadku kontroli skarbowej wskazał, iż to żona uzyskuje wysokie dochody z nierządu, który ma świadczyć prezesowi (...) o imieniu J. (J. W.), miał nawet dostarczyć jego zdjęcie. Korzystając z tej rady A. M. (2) jesienią 2010 roku przekazał żonie i teściowej, aby w przypadku gdyby ktoś pytał, czy kontrolował skąd mają tyle drogich rzeczy i pieniędzy — odpowiadały, iż to wszystko pochodzi z nierządu, że były „kobietami do towarzystwa” (t. Vllb k. 442, t. VIII k. 195, t. XV k. 1434).

Zamieszkała na stałe w B. w Republice Federalnej Niemiec siostra A. M. (2) M. J. (2) posiadała w (...) Banku (...) dwa rachunki o nr (...) i o nr (...), które zostały założone w dniach 6 i 7 października 2008 roku na prośbę A. M. (2). Pełnomocnikami do pierwszego rachunku byli A. i H. M. (1), do drugiego tylko A. M. (2). Na rachunek nr (...) w okresie od 02.10.2009 roku do 30.11.2010 roku poprzez wpłatomaty A. M. (2) wpłacił pieniądze uzyskane od T. Z. (1) w łącznej kwocie 125.300,00 zł. Jak ustalono na powyższe rachunki bankowe dokonywane były również przelewy z kont należących do A. M. (2) za pośrednictwem rachunku bankowego W. C.. Pieniądze wpłacane w powyższy sposób na rachunek M. J. również pochodziły od T. Z. (1). W dniu 12.02.2009 roku zgromadzone na koncie (...) pieniądze w wysokości 570.000,00 zł. zostały przelane na rachunek nr (...), następnego dnia A. M. (2) dokonał na ten rachunek dwóch wpłat gotówkowych tj. 60.000,00 zł. i 30.000,00 zł. Również w tym samym dniu H. M. (1) dokonał wpłaty na to konto w wysokości 40.000,00 zł. Łącznie daje to kwotę wpłat 130.000,00 zł. Po czym w dniu 13.02.2009 roku z konta M. J. przelano środki pieniężne w kwocie 700.000,00 zł tytułem „wpłata na zakup lokalu przy ul. (...)”. W dniu 14 lutego 2009 roku M. J. (2) dokonała zakupu mieszkania przy ul. (...) za kwotę 990.000,00 zł., oświadczając, że nabycia dokonuje za fundusze własne do swojego majątku osobistego. Następna transakcja na rachunku o nr (...) miała miejsce w dniu 29.05.2009 roku i była to wpłata w wysokości 35.000,00 zł., która została wypłacona w dniu 10.07.2009 roku . Od 14.08.2009 roku ponownie dokonywane były wpłaty gotówkowe, przelewy z konta W. C. i wspólnego konta A. i H. M. (1) na rachunki bankowe M. J. (1). Łączna kwota zgromadzonych na tym rachunku pieniędzy do dnia 9 lipca 2010 roku wyniosła 1.125.000,00 zł. (t. III k. 378-388, t. VIIc k. 536, VIIe k. 1166-1167, t. XII k. 1-5, 37-42, t. XIIa k. 238-247, VIIIa k. 215).

Ponadto wiosną 2008 roku M. J. wywiozła do Niemiec kwotę 80.000,00 EUR otrzymaną od A. M. (2), które to pieniądze w euro zakupione zostały z łapówki od T. Z. (1). Także 30.000,00 EUR otrzymał od A. M. (2), jako prezent, syn M. J. L. - chrześniak A. M. (2). Pozostałą kwotę M. J. (2) wpłaciła w dniu 7.04.2008 roku na założone w tym celu konto o numerze klienta (...) w (...) w B.. Z tych pieniędzy korzystał A. M. (2) podczas pobytu w Niemczech, wypłacając środki kartą M. J.. Część pieniędzy w kwocie 28.000,00 Euro A. M. (2) pożyczył M. J. na zakup samochodu. Pozostałą kwotę 5.000,00 EUR na prośbę A. M. (2) M. J. (2) wypłaciła i latem 2011 roku przywiozła mu do Polski (t. XII k. 339-340, 289-230, t. XIIa k. 248).

W ocenie Sądu również zachowanie M. J. polegające na założeniu rachunków bankowych w celu umożliwienia bratu A. M. (2) zakupu mieszkania, przyjęcie na rachunki środków pieniężnych, umożliwienie dokonywania bratu transferów do i jej konta, „firmowanie” swoim nazwiskiem zakupu nieruchomości, wywóz pieniędzy za granicę i z powrotem, działanie w porozumieniu z bratem A. M. (2), bratową E. M. (1) i ojcem H. M. (1) wskazuje, że wiedziała ona o przestępnym pochodzeniu tych środków.

Ustalono, iż łącznie procederem prania pieniędzy objęta została kwota nie mniejsza niż 1.870.000,00 zł. Na tę kwotę składają się w całości wpłacone poprzez wpłatomaty pieniądze od J. J. (1) w kwocie 388.100,00 zł., jak też znaczna część pieniędzy otrzymanych od T. Z. (1), bez pieniędzy wydatkowanych przez A. M. (2) w gotówce w postaci zadatku przy zakupie mieszkania przy ul. (...), części zapłaty za motocykl B., oraz kwoty 240.000,00 zł. w gotówce zamienionej na euro i następnie wprowadzonych w Niemczech do obrotu w części, bo w kwocie 50.000,00 euro. Powyższa kwota koresponduje z ustaleniami Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (t. VI, k. 1222-1223) wskazującymi na obroty 1.800.000,00 zł. po stronie uznań na koncie M. K. (1) oraz obciążeń 1.700.000,00 zł., jak też obrotami po stronie uznań na koncie M. J. w wysokości ponad 1.800.000,00 zł. Podnieść należy, że sumy obrotów nie mogą się sumować, gdyż były to te same pieniądze w kwocie ponad 1.700.000,00 zł. przelewane pomiędzy kontami, włączając w to rachunki H. M. (1) i E. K., oraz ulokowane w Niemczech euro. Z pieniędzy tych nabyto zarówno mieszkanie przy ul. (...), jak i działki w M. oraz mieszkanie w P. za łączną kwotę około 1.500.000,00 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) (t. VII - k. 212-218; t. VII A - k. 235-236, 311-314; t. VII B - k. 316-327, 328-335, 346-351, 352-357,358-364, 370-378, 381-399, 405-412, 413-420, 425-433, 438-447, 450-457, 458-461, 465-477, 496-506, 507-517, 519-527, 532-534; t. VII C - k. 529-536, 544-555, 556-569, 574-583, 593-604, 606-616, 619-628, 647-656, 666-673, 674-680, 685-692, 696-703, 709-717; t. VII D - k. 764-769 , 828-835, 899-906, 907-913, 914-923, 925-934, 935-943, 944-955, 956-965, 970-971, 972-980, 981-986, 989-992, 993-996; t. VII E - k. 1000-1006, 1008-1013, 1061-1068, 1084-1089, 1090-1093, 1095-1103, 1104-1110, 1111-1118, 1126-1134, 1135-1145, 1162-1168, 1169-1171,1237-1239, 1240-1243, 1244-1247, 1254-1257; t. VII F - k. 1262-1265, 1266-1272, 1273-1281, 1285-1288, 1289-1292, 1295-1299, 1341-1345, 1346-1353, 1356-1359, 1367-1370, 1371-1373, 1380-1384,1399-1403, 1412-1418,1430-1434, 1438-1444, 1445-1460; t. VII G - k. 1461-1468, 1505-1511, 1529-1536, 1573-1579, 1594-1600, 1629-1635, 1636-1641, 1649-1653, 1654-1658, 1659-1666, 1667-1672, 1673-1679,1682-1687; t. VII H - k. 1697-1701, 1703-1707, 1708-1711, 1715-1720, 1722-1731, 1737-1743, 1744-1750, 1751-1755, 1756-1760, 1769-1774, 1780-1786, 1788-1794, 1795-1801, 1804-1808, 1810-1816, 1817-1826, 1848-1855, 1875-1881; t. VII I - k. 1905-1915, 1916-1926, 1930-1938, 1939-1948, 1979-1990, 1992-1996, 1998-2007, 2008-2019, 2020-2028, 2029-2037, 2041-2045, 2, 2058-2054, 2058-2063, 2074-2080, 2081-2084, t. VII J - k.2089- 2096,2115-2122, 2126-2128). Oskarżony A. M. (2) w czasie składania wyjaśnień, kiedy to zdecydował się mówić prawdę, złożył szerokie wyjaśnienia, w których opisał m.in. proceder związany z praniem pieniędzy. Przedmiotowe wyjaśnienia oskarżonego korespondują z ustaleniami Sądu dot. przestępstwa z art. 299 § 1i§ 5 k.k. dokonanymi w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, z którym tworzą zgodną całość dlatego Sąd obdarzył je walorem wiarygodności.

Oskarżona E. M. (1) (t. VIIIk. 111-113, k. 114-118, k. 119-121, 194-195, t. VIIIa k. 203-212, k. 213-218, k. 219- 226, k. 227-233, k. 241-243, k. 249-256, k. 279-283, k. 291-297, k. 298-304, k. 305-310, k. 312-317, k. 318-322, k. 323-326, 349-351) w czasie pierwszych przesłuchań nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów wyjaśniając, iż nic nie wie na temat przyjmowania korzyści majątkowych przez jej męża. Wówczas twierdziła, iż nie wie, kto dokonywał wpłat na konto jej matki M. K. (1) oraz męża. Mówiła też, że nie posiada wiedzy, aby jej mąż w związku z zajmowanym stanowiskiem przyjmował korzyści majątkowe. Oskarżona E. M. (1) jednak w toku kolejnych przesłuchań potwierdziła, że J. J. (1) kupował im różne przedmioty stanowiące wyposażenie mieszkania oraz opłacał różnego rodzaju zakupy i dokonywał wpłat na konta. W swoich wyjaśnieniach opisała szczegóły dokonywania transakcji na kontach oraz przyjmowanie przedmiotów uzyskanych przez męża z łapówek.

Sąd dokonując oceny wyjaśnień oskarżonej E. M. (1) uznał je za wiarygodne od momentu, kiedy oskarżona ta zdecydowała się przyznać do popełnienia zarzucanych jej czynów i złożyć zgodne z prawdą relacje na temat zaistniałych zdarzeń przestępczych. Co do tych późniejszych wyjaśnień oskarżonej Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ich wiarygodność. Podnieść należy, że Sąd nie dopatrzył się również w wypowiedziach oskarżonej chęci fałszywego oskarżania pozostałych współsprawców omawianych zdarzeń, albowiem składając takiej treści wyjaśnienia obciążała także siebie. Zdaniem Sądu wypowiedzi oskarżonej należy ocenić jako konsekwentne, spójne i logiczne tym bardziej, że korespondują one z pozostałym ujawnionym w toku przewodu sądowego materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami współsprawców w osobach A. M. (2), a także H. M. (1) i M. J., z którymi tworzą spójną całość. Sąd oceniając wyjaśnienia oskarżonej stwierdził, iż wyżej wymieniona podawała w nich to co zapamiętała ze zdarzeń, w których brała udział, a które były liczne i powtarzalne oraz niektóre miały miejsce kilka lat wcześniej przed tym jak je opisywała, toteż oczywistym się jawi, że wiele szczegółów tych zajść mogło zatrzeć się w pamięci oskarżonej. Na marginesie tylko należy powiedzieć, że Sąd wcześniejsze wyjaśnienia oskarżonej nieprzyznającej się do winy potraktował jako przyjętą przez nią linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Również oskarżony H. M. (1) składając wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego w dniu 6 grudnia 2011 roku (t. X k. 84-88) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W swoich pierwszych wyjaśnieniach podał, że W. C. została założona około 4 lata wcześniej na prośbę syna, bowiem A. jako funkcjonariusz policji nie mógł pracować w innych miejscach. Wyjaśnił, że to syn wykonywał usługi konsultingowe. Wykonywał je dla (...). Księgowość prowadziło biuro rachunkowe (...) z W.. Dalej wskazał, że założył konto firmy, na które wpływały pieniądze z tytułu prowadzonej działalności, a A. rozporządzał tymi pieniędzmi i to on wystawiał rachunki i faktury. H. M. (1) powiedział, że nie wykonywał żadnych czynności związanych z W. C., dokonywał tylko rozliczeń z urzędem skarbowym. Nie prowadził żadnej innej firmy. Dalej wyjaśnił, że w ciągu ostatnich 5 lat utrzymywał się z pracy w Zarządzie Melioracji i z emerytury. Podkreślił, że operacji na rachunku bankowym W. C. dokonywał wyłącznie A., a on dał mu upoważnienie. Zaprzeczył, żeby posiadał kartę do tego konta, nie pamięta czy A. ją miał, nie dokonywał żadnych wpłat na to konto, nie dokonywał wypłat i przelewów z konta, wszystkie czynności bankowe robił syn. W dalszej części swoich wyjaśnień H. M. (1) podał, że M. K. (1) to matka jego synowej. Nigdy nie robił z nią żadnych interesów i nie wie, aby kiedykolwiek dokonywała ona przelewów na jego konto, albo konto jego firmy. Podał, że nie zna J. J. (1), M. F. (1) ani T. Z. (1). Odnośnie prezentów od dzieci wyjaśnił, że otrzymał na gwiazdkę w 2009 roku samochód N.. Pod choinkę otrzymał kopertę z kluczykami od samochodu Ż.. Dzieci poprosiły by udał się do garażu, tam stał N.. Dodał, że potraktował to jako prezent od wszystkich dzieci. Podkreślił, że sytuacja materialna jego dzieci nie jest zła, a on pomaga tylko najmłodszemu synowi K., który pracuje w fabryce (...) jako pracownik fizyczny, ale nie wie ile zarabia. Córka mieszka w Niemczech, pracuje jako położna. Samochód był całkowicie zapłacony. Nie pamiętał kto dał mu dokumenty do niego. Wskazał, że nic mu nie jest wiadomo odnośnie samochodu V. dla córki. Nie wiedział, czy A. jej go fundował, czy dokładał się do niego. Podkreślił, że nie zna okoliczności jego nabycia. Dalej H. M. (1) wyjaśnił, że kiedyś dostał telewizor od dzieci 37 lub 40 cali S., było to kilka lat temu. Chyba złożyli się na niego wszyscy, prezenty dostawał wspólne od wszystkich dzieci. Dostał chyba od A. laptop, ale nie pamiętał marki. Dostał go parę lat temu i nie pamiętał dokładnie z jakiej okazji. H. M. (1) zaprzeczył, żeby dostał od dzieci większą kwotę pieniędzy. Mieszkanie przy ul. (...) kupił około 4 lata temu. Kupił je dla syna A. i ona dawał mu na ten cel pieniądze. Nie pamiętał, czy była to gotówka, czy przelew na konto. Mieszkanie było nowe i kosztowało ponad 200 tysięcy złotych. Wskazał, że zostało ono kupione na niego, bo syn nie chciał stracić mieszkania komunalnego w W.. Było ono w stanie surowym, wiele prac wykonał sam z kolegami, nie pamiętał za czyje pieniądze kupował materiały. Obecnie mieszka tam drugi z synów K.. Ponadto dodał, że mieszkanie na ul. (...) kupił w 1988 roku. Działki w M. kupił w 2009 lub 2010 roku za pieniądze pochodzące z V. C., nie pamiętał kwot za jakie je kupił. Działki te kupił dla rekreacji, są to dwie działki obok siebie. Wskazał, że była to lokata kapitału, tak umówili się z synem, że za pieniądze z V. C. kupią te działki. Miesięczny obrót V. wynosił około 15 tysięcy złotych, zysk mógł wynosić około 12-13 tysięcy złotych. Ziemię w Z. kupił około 10 lat temu. Dalej podał, że jeśli chodzi o mieszkanie córki M. J. w W., to wie, że kupił je A. na M. w tajemnicy przed pierwszą żoną A. – I. oraz aby nie stracić mieszkania na ul. (...). Wskazał, że nie wie jak dokładnie rozliczano się za to mieszkanie. H. M. (1) wyjaśnił, że nigdy nie pytał się A. ile zarabia, wiedział, że ma dodatkowe zlecenia poza pracą, dlatego nie dziwiło go, że ma pieniądze. Pracował chyba od 1997 roku. dodał, że wie, iż w policji nie ma wysokich zarobków, ale syn miał zgodę na dorabianie po godzinach. Powiedział, że wie, iż (...) zajmowało się informatyzacją. Nie wiedział, że syn rozstrzygał wielomilionowe przetargi. Nie było mu wiadomo, aby syn przyjmował jakiekolwiek łapówki. Dodał, że nie kojarzy, aby A. kiedykolwiek przekazywał mu na konto jednorazowo kwotę 280 tysięcy złotych. Przyznał, że A. na zakup mieszkania przy ul. (...) dał mu pieniądze w gotówce na pierwszą ratę, ale nie była to tak duża suma. Dalej wskazał, że może dał mu na dwie raty, po czym on wpłacał to na swoje konto w (...) Banku, po czym płacił przelewem developerowi. H. M. (1) powiedział, że nie pamięta, czy całość pieniędzy na zakup tego mieszkania dał mu w gotówce, czy poprzez przelewy. Zapłaty developerowi robił ze swojego konta, nie z konta V.. Wyjaśnił, że nic mu nie jest wiadome, aby ktokolwiek opłacał synowi A. i jego żonie E. jakiekolwiek zakupy. Drugi ślub syn brał na Sri Lance, był na ślubie. Nie dopytywał się kto za to płaci, ani ile to kosztuje. Był tam razem z żoną. Nie potrafił powiedzieć, czy żona A. była zamożna. Dodał, że nic nie wie odnośnie tego kto w dniach od 10 do 23 czerwca 2010 roku dokonał wpłat poprzez bankomat (...) Banku w W. przy ul. (...) na konto M. K. (1) kwoty łącznie 116.000 złotych oraz na konto V. C. kwoty 50.000 złotych. Podał, że nie jest mu znana nazwa (...). W trakcie kolejnego przesłuchania w dniu 20 stycznia 2012 roku (t. X k. 93-94) H. M. (1) także nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. i odmówił składania wyjaśnień. Natomiast składając kolejne wyjaśnienia w dniu 22 maja 2012 roku (t. X k. 116-121) H. M. (1) podał odnośnie działki w M., że jest to chyba działka rekreacyjna lub letniskowa. Te działki zakupił jego syna A. M. (2) z synową E. działając w jego i jego żony imieniu. Nie pamiętał, czy widział tę działkę przed jej zakupem. Z inicjatywą kupienia tej działki wyszedł A.. H. M. (1) powiedział, że działka została zakupiona na niego, ponieważ na niego była zarejestrowana V. C. i mógł zakup tej działki wrzucić w koszty. Z tej działki korzystał z żoną oraz A. z żoną i matką E. – M. K. (1). Nie pamiętał ile razy był na tej działce, na pewno kilka razy. W momencie zakupu działka ta nie była zabudowana, nie była ogrodzona, na terenie działki znajdował się tylko las i bezpośredni dostęp do jeziora. Dodał, że aktem notarialnym nabyli trzy nieruchomości. Dwie stanowią jedną całość i w tym momencie są ogrodzone. Trzecia nieruchomość składa się z tak zwanych części wspólnych tj. dróg dojazdowych, trafostacji i innych przyłączy. Dalej wyjaśnił, że nie wie, czy na pewno zakup tej działki został wrzucony w koszty V. C.. Przyznał, że nie wyłożył żadnej kwoty pieniędzy na zakup tej działki. Pieniądze na zakup były z konta V. C. i nie wie ile ta działka kosztowała. Wszystkich inwestycji na tej działce dokonywał A.. Nie wie z jakich środków pieniężnych korzystał. Działka została ogrodzona i postawiono na niej domek typu holenderskiego. Ten domek był praktycznie kompletnie wyposażony, były meble w kuchni, w sypialniach i łazience. Dostawiona została ława, stół i narożna kanapa i mały czarny półkostolik. Z urządzeń AGD była już pralka, zmywarka i lodówka. Podał, że ostatnio na działce był w sierpniu lub wrześniu 2011 roku. Działka znajduje się na terenie byłego ośrodka wypoczynkowego, ale nie wiedział jak się nazywała i do kogo należała. Wyjaśnił ponadto, że szukał na działce kosiarki H. spalinowej, ale jej nie było. Kosiarkę dostał A. od swojej teściowej M. K. (1). Dalej wyjaśnił, że nie było również pralki, ekspresu do kawy, chyba też żelazka. Oprócz niego klucze do działki posiadał A. i pan B., który jest w M.. W domku nie było śladów włamania. Dodał, że w domku były również telewizor i wieża P.. Te rzeczy jego syn K. zabrał do domu. Te rzeczy należą do A.. Wskazał, że A. kupił telewizor i wieżę w 2011 roku i przywiózł je tam. Nie wie gdzie to kupował, szukał w domku dokumentów na te rzeczy, ale ich nie znalazł. Wyjaśnił, że może pan B. pożyczył te rzeczy, mógł swobodnie korzystać z tych rzeczy, bo miał klucze. Klucze dostał, żeby dokonywać napraw w domku. Dalej H. M. (1) wyjaśnił, że praktycznie nic w ten domek nie inwestował. Kupował tylko jakieś leżaki i tego typu wyposażenie. Dodał, że płaci podatek za tę działkę, opłacał korzystanie z mediów. W trakcie kolejnego przesłuchania w dniu 26 czerwca 2012 roku (t. X k. 200-204) H. M. (1) podał, że (...) otworzył na prośbę swojego syna A., który poprosił go o to dlatego, że sam już wykonywał usługi dla (...) i powiedział, że w (...) powiedzieli mu, żeby założył firmę aby te usługi szły przez firmę, która jest płatnikiem VAT , a firmy nie mógł założyć na siebie z uwagi na pracę w policji. H. M. (1) wyjaśnił, że otwarciem działalności zajmował się sam i osobiście składał dokumentację w urzędach w P.. Przy otwieraniu działalności nie towarzyszył mu syn. (...) działalności zgłoszony do (...) ustalił z A.. Zakres działalności (...) był szeroki, głównie było to doradztwo informatyczne, nie zatrudniano pracowników. Podał, że nie wykonywał żadnych prac dla (...). W czasie zarejestrowanej działalności gospodarczej pracował w (...) Zarządzie (...) w P. Rejonowy Oddział w P. na stanowisku kierownika inspektoratu w 8 godzinnym trybie pracy. Wszystkie prace czy usługi świadczone przez (...) były robione przez syna A., który nie mówił mu jakie konkretnie usługi wykonuje (...). Podkreślił, że nie miał wiedzy na ten temat, nie jest informatykiem. Wyjaśnił, że wie, iż (...) wykonywała usługi dla Biura Informacji Kredytowej w W., nie wiedział, czy A. z kimś jeszcze współpracował za pośrednictwem (...). Rozliczenia miesięczne PIT, VAT i ZUS dotyczące (...) składało biuro rachunkowe (...) z W., natomiast roczne rozliczenia składał osobiście. H. M. (1) wyjaśnił, że zakładał rachunki bankowe (...) chyba w (...) w P.. Dostęp do rachunku miał A.. Oskarżony wskazał, że na tym koncie nie wykonywał żadnych operacji bankowych. Nie wiedział ile było kart bankomatowych do konta, wszystkie przekazał A.. Nie pamiętał, czy bank przekazywał mu korespondencję, jeśli tak to przekazywał mu A.. Przyznał, że wiedział, iż miesięcznie na konto (...) wpływają środki z (...) około 14.000 złotych do 15.000 złotych. Te środki były na koncie i dysponował nimi A.. Zaprzeczył, żeby A. wypłacał z tego konta jemu pieniądze jako pensję. H. M. (1) nie pamiętał, aby podpisywał umowy na świadczone usługi pomiędzy (...) a Biurem (...) w W.. Po okazaniu oskarżonemu umowy o świadczenie usług doradczych zawartej w dniu 18 kwietnia 2008 roku pomiędzy (...) a (...) S.A. wyjaśnił, że nie poznaje tego dokumentu, nie przygotowywał go, a podpis złożony pod pieczątką (...) nie jest jego podpisem, tylko A.. Oskarżony nie pamiętał, aby pisemnie upoważniał A. do podpisywania umów w jego imieniu, był przez niego upoważniony ustnie. Dalej wskazał, że nie negocjował warunków umów o współpracy z (...), nikogo tam nie znał, robił to A.. H. M. (1) powiedział, że nigdy nie był w siedzibie (...) S.A. w W., nie zna K. M. (3) i L. M.. Po okazaniu umów zawartych z (...) o świadczenie usług doradczych z dnia 1 kwietnia 2009 roku i z 1 marca 2007 roku oskarżony również zaprzeczył, żeby te umowy podpisywał. Wskazał, że znajduje się na nich podpis A.. W dalszej części swoich wyjaśnień H. M. (1) wskazał, że mieszkanie w P. przy ul. (...) kupił około czterech lat temu z myślą o synu K.. To mieszkanie kosztowało ponad 200.000 złotych, było w stanie deweloperskim. Płacił za nie w kilku ratach dlatego, że jak podpisywał umowę na jego zakup to budynek był w trakcie budowy. Nie pamiętał ile było rat za mieszkanie, kupił je za gotówkę, którą wpłacał deweloperowi przelewem ze swojego konta prywatnego prowadzonego w (...) Banku w P.. Podał, że pieniądze na zakup mieszkania posiadał z bieżących oszczędności oraz z chwilowych pożyczek od dzieci M. J. (4) i A. oraz od rodziny z Niemiec. Na okoliczność pożyczania pieniędzy od rodziny nie podpisywał z nimi żadnych umów. Nie potrafił powiedzieć jakiej wysokości była jego część pieniędzy przeznaczonych na zakup tego mieszkania. Nie potrafił również określić, ile pieniędzy pożyczył od rodziny. Dodał, że jak zbliżał się termin wpłaty rat na mieszkanie co miało miejsce około co dwa miesiące to starał się zgromadzić środki by zapłacić ratę. Oskarżony nie potrafił powiedzieć, czy wszystkim oddał pożyczone pieniądze, ale nikt z rodziny nie upomniał się o zwrot pożyczonych pieniędzy. H. M. (1) wyjaśnił, że za przygotowanie i wyposażenie tego mieszkania płacił z własnych środków. Część prac wykonywał sam np. prace malarskie, położenie paneli. Odnośnie wyposażenie to w większości były to meble, które pochodziły z mieszkania na ul. (...) w P. lub kupione wcześniej z mieszkań wynajmowanych przez syna K.. Kwota za przygotowanie mieszkania do zamieszkania nie była duża. Wskazał, że nie przypomina sobie, aby A. płacił za przygotowanie tego mieszkania do zamieszkania. Podkreślił, że wszystkie formalności notarialne załatwiał sam, bez udziału A. i K.. Ponadto synowi K. nie mówił, że to ma być mieszkanie dla niego dlatego, że nie chciał by myślał, że „wszystko mu lekko przychodzi”. Przyznał, że sam płacił czynsz za to mieszkanie, a K. co miesiąc zwracał mu to w gotówce. W formie darowizny przepisał to mieszkanie na K., który nie płacił mu za to żadnych pieniędzy. Oskarżony wskazał, że w czasie zakupu tego mieszkania jego i jego żony miesięczne dochody wynosiły około 5.500 złotych netto. W swoich kolejnych wyjaśnieniach składanych w dniu 27 czerwca 2014 roku (t. X A k. 280-282) H. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. Powiedział, że założył konto w (...), bo poprosił go o to syn, który mówił, że będzie to na usługi dla (...). Tłumaczył, że nie może tego robić pod swoimi danymi, bo potrzebuje zgody Komendanta Głównego Policji. Konto założył w banku, nie przez Internet. Wszystkie dokumenty przekazał synowi. Dalsze czynności przez Internet wykonywał syn. Podkreślił, że nigdy nie wykonywał żadnych czynności na tym koncie, nie sprawdzał sald konta, ani nie udzielał synowi żadnej pomocy. Oskarżony zaprzeczył, żeby działał wspólnie z E. M. (1) i M. K. (1). Nie wiedział również, czy E. M. (1) miała wiedzę o tym koncie. Z M. K. (1) nie rozmawiał na ten temat i nie wie o założeniu przez nią dla niego konta. Dodał, że nie wiedział, że były to pieniądze pochodzące z łapówek. Wskazał, że nie dziwiły go drogie prezenty od syna typu samochód, mimo iż wiedział, że w policji tak dużo się nie zarabia, bo syn miał wykłady i wykonywał zlecenia. Dodał, że syn zawsze miał pieniądze. Nie dziwił go wysoki status majątkowy syna, wykończenie jego mieszkania bardzo drogimi materiałami i wyposażeniem, sądził, że wziął kredyt. Wyjaśnił, że nigdy nie pytał syna skąd ma tyle pieniędzy, był zadowolony, że sobie radzi. Podał także, że pieniądze na mieszkanie przy ul. (...) miał, bo pracował 45 lat, a A. nie dawał mu pieniędzy na ten cel. Miał na ten cel pieniądze i w banku i w formie gotówki w domu. Podkreślił, że nie potrzebował kredytu na to mieszkanie, przed odejście na emeryturę zarabiał około 4.000 złotych miesięcznie. Powiedział, że nie wie dlaczego wcześniej wyjaśnił, że pieniądze na ten cel pochodziły od A.. Nazwisko J. J. (1) nic mu nie mówi. Zaprzeczył, żeby dokonywał wpłat pieniędzy poprzez wpłatomat. Składając wyjaśnienia w dniu 29 maja 2015 roku (t. X A k. 362-364) H. M. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. Wskazał, że konto dla V. C. założył na prośbę syna i myślał, że na to konto będą wpływały jedynie pieniądze z tytułu pracy jego syna dla (...). Dodał, że nie wiedział, że syn dokonuje tam jeszcze innych wpłat. Oskarżony podtrzymał złożone wcześniej wyjaśnienia. Powiedział, że teraz tego wszystkiego żałuje, zaufał synowi, bo go kocha. Nie pomyślałby, że jego syn bierze pieniądze z łapówek. Wskazał, że uważał, że on dobrze zarabia nie tylko w policji, ale i z dodatkowych prac, o których mu mówił m. in. z (...) i z wykładów na różnych uczelniach. H. M. (1) wyjaśnił, że oddał synowi wszystkie kody do konta V. C.. Wiedział, że z (...) miesięcznie wpływa na konto około 15.000 złotych. O innych wpłatach nie wiedział. Podkreślił, że chce zakończyć tę sprawę. Wskazał, że chce dobrowolnie poddać się karze na podstawie art. 335 k.p.k. i wnosi o wymierzenie mu w związku z tym za czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k. kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat oraz przepadek środków pieniężnych na podstawie art. 299 § 7 k.k. (t. X A k. 364). H. M. (1) wniósł o modyfikację przepadku środków pieniężnych podlegających praniu stosowanie do art. 299 § 7 k.k. poprzez wpisanie kwoty 401.000 złotych tytułem przepadku środków pieniężnych (t. X A k. 371).

Sąd dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego H. M. (1) uznał je za zgodne z prawdą od momentu, kiedy oskarżony ten zdecydowała się przyznać do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożyć zgodne z prawdą relacje na temat zaistniałych zdarzeń przestępczych. Co do tych późniejszych wyjaśnień oskarżonego Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ich wiarygodność. Podnieść należy, że Sąd nie dopatrzył się również w wypowiedziach oskarżonego chęci fałszywego oskarżania pozostałych współsprawców omawianych zdarzeń, albowiem składając takiej treści wyjaśnienia obciążał także siebie. Zdaniem Sądu te późniejsze wypowiedzi oskarżonego należy ocenić jako konsekwentne, spójne i logiczne tym bardziej, że korespondują one z pozostałym ujawnionym w toku przewodu sądowego materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami współsprawców w osobach A. M. (2), a także E. M. (1) i M. J., z którymi tworzą spójną całość. Na marginesie tylko należy powiedzieć, że Sąd wcześniejsze wyjaśnienia oskarżonego nieprzyznającego się do winy potraktował jako przyjętą przez niego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Odnośnie osoby oskarżonego H. M. (1) należy podać, że na podstawie protokołu zatrzymania z dnia 15 listopada 2011 roku zatrzymano na parkingu przy szpitalu MSWiA w Z. przy ul. (...) samochód osobowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...), numerze VIN (...) wraz z dowodem rejestracyjnym numer (...) wystawionym na nazwisko H. M. (1) wraz z kompletem kluczyków (t. X k. 56-59). Postanowieniem z dnia 21 listopada 2011 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w W. dokonał zabezpieczenia majątkowego na mieniu H. M. (1) poprzez zajęcie ruchomości w postaci samochodu osobowego marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ujawnionego na parkingu przy szpitalu MSWiA w Z. przy ul. (...) (t. X k. 65-66). Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2012 roku dokonano zabezpieczenia majątkowego na mieniu H. M. (1) poprzez zajęcie ruchomości w postaci środków pieniężnych zgormadzonych na rachunkach bankowych o numerach: (...) prowadzonego przez (...) Bank S.A. na rzecz H. M. (1) do kwoty 11.691,27 złotych, (...) prowadzonego przez (...) Bank S.A. na rzecz H. M. (1) do kwoty 14.999,99 złotych, (...) prowadzonego przez (...) Bank S.A. na rzecz H. M. (1) do kwoty 4.867,46 złotych (t. X k. 95-96). Postanowieniem z dnia 3 września 2012 roku (t. X A k. 2-7-208) dokonano zabezpieczenia majątkowego na mieniu H. M. (1) poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości w postaci:

- działki gruntu numer (...) o obszarze 2.713 m², usytuowaną w M. powiat O. posiadającą księgę wieczystą numer (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Ostródzie Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Morągu,

- działki gruntu numer (...) o obszarze 1.938 m², usytuowaną w M. powiat O. posiadającą księgę wieczystą numer (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Ostródzie Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w M.,

- lokalu mieszkalnego o powierzchni 61,4000 m² usytuowanego w P. przy ul. (...) numer(...), posiadającego księgę wieczystą o numerze (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Pile Wydział Ksiąg Wieczystych.

Postanowieniem z dnia 11 września 2012 roku Sąd Rejonowy w Ostródzie VII Zamiejscowy Wydział Karny w Morągu w sprawie o sygn. akt VII Kp 210/12 w/wym. postanowieniu nadał klauzulę wykonalności (t. X A k. 236-236v).

Dokonano również zabezpieczenia majątkowego na wspólnych rachunkach bankowych A. M. (2) i H. M. (1) prowadzonych przez Bank (...) S.A. kwot: 16.992,90 złotych, 4.231 dolarów amerykańskich, 15.224,01 euro oraz (...) Bank S.A. kwot: 3.152,29 złotych, 14.066,65 złotych, 5.962,41 złotych i 10.558,86 złotych oraz na rachunku inwestycyjnym kwoty 17.674,72 złote (t. VII C k. 634, 638).

Na podstawie protokołu przeszukania mieszkania znajdującego się przy ul. (...) w P. z dnia 26 października 2011 roku (t. X k. 7-12) należącego do H. M. (1) zatrzymane zostały: komputer typu laptop H. (...) wraz z zasilaczem, segregator koloru białego zawierający dokumenty bankowe, segregator koloru szarego zawierający dokumenty V. C., miesięczne zestawienia wykonywanych usług (...), teczka zawierająca dokumenty bankowe, dokumenty dotyczące nieruchomości w miejscowości D., segregator koloru niebieskiego zawierający dokumenty nieruchomości w P. przy ul. (...), karta Banku (...) S.A., karta N. H. M. (1), dokumenty dotyczące nieruchomości w P. przy ul. (...), faktury VAT sprzedawca M., dokumenty dotyczące działalności gospodarczej H. M. (1). Szczegółowo tj.: miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu czerwcu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9975), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu kwietniu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9976), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu marcu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 18 kwietnia 2008 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9977), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu lutym 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 18 kwietnia 2008 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9978), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu styczniu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 18 kwietnia 2008 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9979), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu grudniu 2008 zgodnie z warunkami umowy z dnia 18 kwietnia 2008 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9980), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu wrześniu 2008 zgodnie z warunkami umowy z dnia 18 kwietnia 2008 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9981), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu styczniu 2011 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9968), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu grudniu 2010 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 9969), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu sierpniu 2011 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10003), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu lipcu 2011 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10004), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu wrześniu 2011 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10005), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu czerwcu 2011 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10006), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu sierpniu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10007), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu sierpniu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10008), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu lutym 2008 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 marca 2007 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10009), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu styczniu 2008 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 marca 2007 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10010), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu lipcu 2009 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10011), miesięczne zestawienie wykonanych usług w miesiącu listopadzie 2011 zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 kwietnia 2009 roku na świadczenie usług doradczych dotyczących Biura Informacji Kredytowej (t. XLV k. 10012), zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 30 stycznia 2006 roku H. M. (1) (t. XLV k. 9985), potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT z dnia 21 lutego 2006 roku H. M. (1) (t. XLV k. 9986), decyzja w sprawie nadania NIP numer (...) (t. XLV k. 9987), zaświadczenie o REGON numer (...) z dnia 3 lutego 2006 roku (t. XLV k. 9988), zaświadczenie o zmianie we wpisie do ewidencji z dnia 14 lipca 2010 roku H. M. (1) (t. XLV k. 9989), zaświadczenie o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 30 sierpnia 2010 roku (t. XLV k. 9990-9991), wzór aktu notarialnego – pełnomocnictwo H. i M. M. (3) dla A. i E. M. (1) (t. XLV k. 9992-9994), umowa o prowadzenie rachunków bankowych (...) numer umowy (...) z dnia 7 lutego 2006 roku W. C. H. M. (1) (t. XLV k. 9995-10000), nota korygująca numer (...) z dnia 7 sierpnia 2009 roku wystawione przez (...) S.A. dla W. C. H. M. (1) dotycząca faktury numer (...) (t. XLV k. 10001), faktura VAT numer (...) z dnia 28 sierpnia 2009 roku wystawiona przez W. C. H. M. (1) dla (...) S.A. na kwotę 14.640,00 złotych tytułem: usługi doradcze za miesiąc sierpień 2009 roku (t. XLV k. 10002) – wskazane w wykazie dowodów rzeczowych numer (...) pod pozycjami 1-30.

Na podstawie protokołu zatrzymania rzeczy z dnia 26 października 2011 roku w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w P. przy Al. (...) dokonano zatrzymania rzeczy w postaci: oryginału karty informacyjnej pojazdu o numerze rejestracyjnym (...) (t. XI k. 28), oryginału pisma z dnia 13 stycznia 2010 roku dotyczącego prośby o dokonanie zmiany w opisie pojazdu (t. XI k. 29A), oryginału zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu o numerze (...) (t. XI k. 30), oryginału decyzji numer (...) z dnia 13 stycznia 2010 roku wraz z pozwoleniem czasowym dla pojazdu o numerze rejestracyjnym (...) (t. XI k. 31), kserokopii karty informacyjnej pojazdu o numerze rejestracyjnym (...) (t. XI k. 32), kserokopii decyzji numer (...) z dnia 28 grudnia 2009 roku (t. XI k. 33), oryginału wniosku H. M. (1) z dnia 28 grudnia 2009 roku o rejestrację pojazdu marki N. (...) rok produkcji 2009 numer identyfikacyjny (...) (t. XI k. 34), kopii polecenia przelewu kwoty 169,50 złotych od H. M. (1) na konto Powiatu P. (t. XI k. 35), kserokopii faktury VAT (...) z dnia 21 grudnia 2009 roku wystawiona przez (...) sp. z o.o. na H. M. (1) na kwotę 117.000,00 złotych (t. XI k. 36), kserokopii świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów dla N. (...) z dnia 5 października 2009 roku (t. XI k. 37), kserokopii oświadczenia (...) z dnia 7 grudnia 2009 roku (t. XI k. 38), kserokopii dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju od nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju z dnia 7 października 2009 roku (t. XI k. 39), kserokopii strony z karty pojazdu N. (...) numer identyfikacyjny (...) (t. XI k. 40), kserokopii polisy (...) S.A. seria (...) numer (...) (t. XI k. 41) – wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych numer (...) pod pozycjami 31-44.

W trakcie przesłuchania w charakterze świadka A. U. w dniu 26 października 2011 roku zatrzymana została również dokumentacja w postaci potwierdzonej za zgodność z oryginałem kserokopii zakresu czynności i odpowiedzialności H. M. (1) i potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia kart urlopowych H. M. (1) (t. X k. 49-53).

Na podstawie protokołu zatrzymania rzeczy z dnia 22 maja 2012 roku w miejscowości M. od H. M. (1) zatrzymano komplet uchwytu TV oznaczony (...) INC. (...) z naklejką „made in China” oraz naklejką z numerem (...) oraz kablem USB i kablem (...) (t. X k. 127-130).

Na podstawie protokołu zatrzymania rzeczy z dnia 26 października 2011 roku w Biurze (...) S.A. ul. (...) w W. zostały zatrzymane rzeczy w postaci: umów na świadczenie usług doradczych z W. C. zawartych w dniach 18 kwietnia 2008 roku (t. IX k. 100), 1 marca 2007 roku (t. IX k. 103), 1 kwietnia 2009 roku (t. IX k. 97), zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 30 stycznia 2006 roku M. H. C. (t. IX k. 105), potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT z dnia 21 lutego 2006 roku (t. IX k. 106), decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej (t. IX k. 107), zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON (...) H. M. (1) W. C. z dnia 3 lutego 2006 r. (t. IX k. 108).

Sąd ocenił wyżej wymienione protokoły jako sporządzone zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 148 i następne kodeksu postępowania karnego, jasne i przejrzyste, a tym samym stanowiące pełnowartościowy materiał dowodowy.

Również oskarżona M. J. (2) składając w dniu 27 grudnia 2011 roku wyjaśnienia (t. XII k. 8-11) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 299 § 1 i 5 k.k. Wskazała, że nie miała świadomości co robi jej brat. Dodała, że poprosił ją, żeby na swoje nazwisko otworzyła konto w Polsce, chodziło o to, żeby nie dowiedziała się o tym jego była żona. To było w październiku 2008 roku. Oskarżona powiedziała, że zgodziła się i otworzyła konto chyba w banku (...) oraz udzieliła bratu pełnomocnictw do tego konta. Nie korzystała z kart do konta, zostały przesłane na adres rodziców, korzystał z nich brat. Wyjaśniła, że nie korzystała z bankowości internetowej do tego konta, nie dokonywała wpłat, ani wypłat z tego konta, nie dokonywała żadnych przelewów. Wszystkie czynności bankowe wykonywał brat. Nie pytała brata skąd ma pieniądze. Podała, że miał dobre stanowisko, dobrze zarabiał. Powiedziała, że nie wie dokładnie ile zarabiał, nigdy go o to nie pytała. Dalej M. J. (2) wskazała, że nie wie co brat robił z tymi pieniędzmi na koncie, a ona nawet nie wiedziała ile tam jest tych pieniędzy. Dodała, że nie otrzymywała od brata żadnych pieniędzy z tego konta. Zaprzeczyła również, żeby otrzymała od brata prezenty większej wartości. Raz dostała system nawigacyjny do samochodu. Nie pamiętała dokładnie kiedy to było, ani jaka była wartość tego urządzenia. Oskarżona wyjaśniła ponadto, że samochód V. kupili nowy w salonie w B.. Kosztował 36.000 euro. Kupili go za gotówkę – uzbierane oszczędności i w rozliczeniu poprzedni samochód F. (...) 6 letni. Powiedziała, że brat A. M. (2) nie dokładał się do zakupu tego samochodu. Dalej podała, że dla A. założyła konto w Niemczech w (...) w B., chyba w 2008 roku. Tam było wpłacone 50.000 euro. Wpłaciła to w gotówce, którą dostała od A., którą przywiozła z Polski. Przyznała, że konto to było na jej nazwisko, A. nie był pełnomocnikiem, bo nie dało się tego zrobić w tym banku, bo był obcokrajowcem. Konto polecił jej zlikwidować w 2001 roku w maju, bo potrzebował pieniędzy. Podała, że jak był u nich na komunii ich syna to oddała mu te pieniądze w wysokości 50.000 euro. Konto było na każde żądanie i chyba było nieoprocentowane. Nie mówił po co są mu potrzebne pieniądze, a ona nie pytała. Podkreśliła, że więcej kont bratu nie zakładała. Odnośnie mieszkania w Polsce oskarżona wyjaśniała, że A. zapytał, czy może ona podpisać umowę zakupu mieszkania. Mówił, że chodzi o byłą żonę I., aby nie wiedziała o tym, bo będzie chciała od niego więcej pieniędzy. M. J. (2) podała, że mieszkanie zostało kupione tylko z jej majątku, bez współwłasności męża G.. Dodała, że mają wspólność małżeńską, a zakup w ten sposób był ułatwieniem dla A.. A. miał według umowy wszelkie prawa do dysponowania tym mieszkaniem, nawet bez jej wiedzy. Wyjaśniła ponadto, że była obecna tylko przy podpisaniu umowy. Odbyło się to w mieszkaniu ludzi, którzy je sprzedawali, przyjechał tam notariusz. Dodała, że przy niej nikt nie płacił, wszystkie należności były już rozliczone. Przyznała, że nie wie w jakiej formie brat zapłacił za to mieszkanie, nie interesowało ją to. Mieszkanie kosztowało chyba 900 tysięcy złotych. Wskazała, że nie wie skąd brat miał na to pieniądze. Wyjaśniła, że w żaden sposób nie korzystała z tego mieszkania. Było ono w stanie surowym i brat je wykańczał. M. J. (2) podkreśliła, że nie otrzymała nic od brata za zakup tego mieszkania na swoje nazwisko i niczego od niego za to nie oczekiwała. Wyjaśniła również, że nie wydało jej się to podejrzane, zwłaszcza, że brat mówił, iż jako policjant ma mieszkanie komunalne i nie chce go stracić. Oskarżona zapewniła, że żadnych przysług finansowych więcej bratu nie świadczyła, nic dla niego więcej nie kupowała i nie zakładała kont. Dodała, że nic nie wie na temat przyjmowania korzyści majątkowych przez brata, nie wie czym on się zajmował, twierdził, że nie może mówić o swojej pracy. Oskarżona podała, że był doktorem informatyki, dyrektorem w KGP i MSWiA, ale nie wie na czym dokładnie polegała jego praca. Nie znała jego żadnych kolegów, ani znajomych z pracy. Wskazała, że nic jej nie mówią nazwiska: P. K. (3), M. D. (1), M. F. (1), J. J. (1), T. Z. (1), D. J., K. J. (2). W kolejnych swoich wyjaśnieniach składanych w dniu 26 czerwca 2012 roku oskarżona M. J. (2) podała, że odnośnie mieszkania położonego w W. przy ul. (...) jej brat A. M. (2) poprosił ją, żeby kupiła to mieszkanie na siebie. To mieszkanie miało być dla niego, tylko ona miała je kupić ze względu na byłą żonę A., bo nie chciał, żeby się dowiedziała, że go stać na zakup nowego mieszkania. Chodziło o to, że I. M. (1) mogłaby dowiedzieć się, że A. ma więcej pieniędzy. Oskarżona dodała, że nie szukała tego mieszkania, tylko zostało ono jej wskazane przez A.. To było w 2008 roku albo w 2009 roku, albo na początek albo na koniec danego roku. Przyznała, że była podczas podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność nieruchomości na nią. Dalej podała, że mieszkanie zostało kupione od starszego małżeństwa w W., ale nigdy nie płaciła tym ludziom za to mieszkanie. Przyznała, że nie kupiła tego mieszkania ze swoich środków. W akcie notarialnym udzieliła A. M. (2) pełnomocnictwa do pełnego dysponowania tym mieszkaniem łącznie z wyzbyciem się go. Wyjaśniła również, że pierwszy raz zobaczyła to mieszkanie bezpośrednio po podpisaniu aktu notarialnego, w tym samym dniu pojechała tam razem z A.. Później w tym mieszkaniu była tylko raz, odwiedzając brata w Wigilię w 2009 roku. Nigdy nie miała kluczy do tego mieszkania, nie miała w tym mieszkaniu żadnych rzeczy. Powiedziała również, że wie, iż to A. zapłacił za to mieszkanie, to była kwota wymieniona w akcie notarialnym, ale nie wie skąd miał takie pieniądze. Dodała, że według jej wiedzy on te pieniądze zarobił. Wyjaśniła ponadto, że przy podpisaniu aktu notarialnego oprócz niej obecne było to starsze małżeństwo, E. M. (1), G. J. i A. M. (2). Odnośnie prezentów otrzymanych od A. M. (2) oskarżona podała, że kilka lat temu otrzymała od niego nawigację samochodową. Zaprzeczyła, żeby otrzymała od niego w prezencie pieniądze. Powiedziała także, że A. M. (2) dał kiedyś jej synowi L. J. kwotę 30.000 euro. To było w 2008 roku albo w 2009 roku. Dał te pieniądze w gotówce w mieszkaniu w P. przy ul. (...) i powiedział, że to dla jej syna, bo jest jego chrześniakiem. Oskarżona przyznała, że była zaskoczona i razem z mężem nie chcieli zabrać tych pieniędzy, ale on powiedział, że to nie są dla niej pieniądze, tylko dla jej syna. Te pieniądze A. przekazał jej w obecności jej męża. Innych osób nie było wtedy obecnych. Część z tych pieniędzy została wydana na rzeczy dla ich syna, a część była wpłacona na ich kredyt za mieszkanie w Niemczech w B.. M. J. (2) wskazała, że na to mieszkanie razem z mężem wzięła kredyt i dalej go spłaca. Dodała, że innych prezentów od A. M. (2) nie otrzymała. Wyjaśniła ponadto, że mieszkanie w B. kupiła w 2005 roku za kwotę 101.804 euro. Na ten zakup razem z mężem wzięła kredyt w kwocie 108.000 euro. Z kwoty 30.000 euro od A. wpłacili na kredyt 20.000 euro, a ponadto z własnych oszczędności wpłaciła z mężem 10.000 euro. Aktualne saldo kredytu to około 60.000 – 70.000 euro. Rata miesięczna to chyba 494 euro. Dalej podała, że miała konto w niemieckim (...), założyła je chyba w 2009 roku. Założyła je dlatego, że A. dał jej w gotówce pieniądze, to była chyba 50.000 euro, nominałów nie pamiętała. Przyznała, że dawał jej chyba w dwóch ratach. Dawał je w Polsce, widywali się przeważnie u rodziców w domu w P.. Oskarżona wyjaśniła, że on powiedział w obecności jej męża, żeby wzięła te pieniądze i założyła dla niego w Niemczech konto w banku. Uzasadniał to tym, żeby I. M. (3) jego była żona nie dowiedziała się o tym. M. J. (2) podała, że założyła konto na swoje nazwisko w (...) w B.. Zakładając tam konto okazała niemiecki dowód osobisty. Wpłaciła wtedy na to konto pieniądze. A. chciał mieć dostęp do tych pieniędzy. Do konta dostała dwie karty bankomatowe, jedna dla niej, a druga dla jej męża. Wyjaśniła, że te karty przechowywała w swoim mieszkaniu w teczce na dokumenty z (...) dla A.. Podkreśliła, że na to konto poza tymi 50.000 euro nie wpłacała żadnych pieniędzy. Jak w maju 2011 roku A. przyjechał do Niemiec na komunię jej syna, to na tym koncie była tylko część tej kwoty, bo w 2008 roku wraz z mężem pożyczyła umową ustną od A. pieniądze na zakup samochodu marki V. (...). Dodała, że nigdy w rodzinie nie podpisywali umów pisemnie. Umówiła się z A., że wraz z mężem oddadzą mu pożyczoną kwotę 28.500 euro w 2012 roku. W maju 2011 roku poszła do banku razem z A., tam gdzie wcześniej założyła to konto i wypłaciła 17.000 euro. A. przeliczył pieniądze i zabrał je do kieszeni. Resztę środków z tego konta, chyba w połowie sierpnia 2011 roku, na prośbę A. w kwocie 5.000 euro przywiozła do Polski. W tym samym oddziale banku wypłaciła tę kwotę i zlikwidowała to konto. Wyjaśniła ponadto, że na to konto nigdy nie wpłacała żadnych środków prywatnych. Dodała, że zrobiła to na prośbę brata. Innych kont bankowych nie zakładała ani w Niemczech ani w innych krajach, poza Polską, na prośbę brata. W Polsce na prośbę brata założyła konto w (...) Bank (...) S.A. chyba w 2008 roku w oddziale banku w W.. Wskazała, że w chwili obecnej jest wraz z mężem winna A. kwotę 28.500 euro za zakup samochodu marki V. (...). Ten samochód kupili nowy za 36.500 euro. W dowodzie rejestracyjnym jako właściciel wpisany jest jej mąż. Za samochód zapłacili przelewem z banku, nie brali na jego zakup kredytu. Numer rejestracyjny tego pojazdu to niemiecka tablica rejestracyjna o numerze (...). Oskarżona podała, że w Niemczech ma jedno mieszkanie w B., a w Polsce ma mieszkanie w W. przy ul. (...) (t. XII k. 35-42). Składając kolejne wyjaśnienia w dniu 29 maja 2015 roku (t. XII A k. 260-262) M. J. (2) przyznała się do tego, że założyła na prośbę brata A. konto i oddała mu wszystkie kody do tego konta i nie interesowała się nim. Dodała, że mu ufała. Podtrzymała dotychczas złożone wyjaśnienia. Powiedziała, że żałuje tego, że mu zaufała, była głupia, a on to wykorzystał. Potwierdziła, że na jego prośbę założyła konto w Niemczech i wpłaciła tam 50 tysięcy euro, które dal jej A.. Dodała, że nie wiedziała, iż te pieniądze pochodzą z łapówek. Myślała, że brat tak dobrze zarabia. Mówił jej, że prowadzi duże projekty i z tego ma pieniądze. Był też zatrudniony na wysokim stanowisku, ale nie rozmawiała z nim o jego dochodach. Oskarżona M. J. (2) powiedziała, że chce skorzystać z dobrowolnego poddania się karze na podstawie art. 335 k.p.k. i wnosi o wymierzenie jej kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby oraz przepadek środków pieniężnych na podstawie art. 299 § 7 k.k. (t. XII A k. 262). M. J. (2) wniosła o modyfikację przepadku środków pieniężnych podlegających praniu stosowanie do art. 299 § 7 k.k. poprzez wpisanie kwoty 1.300.000 złotych tytułem przepadku środków pieniężnych (t. X A k. 371).

Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonej M. J. za zgodne z prawdą od momentu, kiedy oskarżona zdecydowała się przyznać do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyć zgodne z prawdą wyjaśnienia na temat zaistniałych zdarzeń przestępczych. Co do tych późniejszych wyjaśnień oskarżonej Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ich wiarygodność. Podnieść należy, że Sąd nie dopatrzył się również w wypowiedziach oskarżonej chęci fałszywego oskarżania pozostałych współsprawców omawianych zdarzeń, albowiem składając takiej treści wyjaśnienia obciążała także siebie. Zdaniem Sądu te późniejsze wypowiedzi oskarżonej należy ocenić jako konsekwentne, spójne i logiczne tym bardziej, że korespondują one z pozostałym ujawnionym w toku przewodu sądowego materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami współsprawców w osobach A. M. (2), a także E. M. (1) i H. M. (1), z którymi tworzą spójną całość. Na marginesie tylko należy powiedzieć, że Sąd wcześniejsze wyjaśnienia oskarżonej nieprzyznającej się do winy potraktował jako przyjętą przez nią linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Odnośnie osoby oskarżonej M. J. należy podać, że postanowieniem z dnia 30 grudnia 2011 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie dokonał zabezpieczenia majątkowego na mieniu M. J. poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego numer (...) usytuowanego w budynku numer (...) przy ul. (...) w W. o powierzchni 116,19 m^{(

2)} posiadającego księgę wieczystą numer (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w W. (t. XII k. 14-15). Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2012 roku zastosowano zabezpieczenie majątkowe na mieniu M. J. poprzez zajęcie ruchomości w postaci środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych o numerach: (...) prowadzonego przez (...) Bank (...) S.A. na rzecz M. J. do kwoty 476.127,15 złotych i (...) prowadzonego przez (...) Bank (...) S.A. do kwoty 1.076,12 złotych (t. XII k. 20-22). W trakcie przesłuchania w dniu 26 czerwca 2012 roku zostały od M. J. zatrzymane rzeczy w postaci dokumentacji dotyczącej zakupów samochodów marki V. (...) i marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) – faktura z dnia 9 września 2004 roku, aktu notarialnego zakupu mieszkania w B. z dnia 14 grudnia 2005 roku, rozliczeń podatkowych za 2007 rok, 2008 rok, 2009 roku, niemiecki PIT od pracodawcy za 2011 roku, dokumentacji bankowej z (...) (t. 12 k. 41-42, 43-134).

Natomiast przesłuchana w charakterze podejrzanej M. K. (1) (t. IX k. 119-121, t. IX k. 118-121, k. 212-215, t. IXa k. 233-236, 246-247, k. 261-266, 301-303) w swoich pierwszych wyjaśnieniach podała, iż nie zna kont objętych zarzutami. Oświadczyła, że poza kontem w (...) (gdzie pracuje) „na 100 %” nie posiadała innych kont w bankach. Stwierdziła też, że nie wie nic na temat posiadania konta w (...) Banku, w którym nawet nie była. Podczas kolejnego przesłuchania M. K. (1) dodała, że w (...) Banku z córką załatwiała kredyt hipoteczny. Dodała, że nigdy nie miała karty V. wystawionej na swoje nazwisko. Stwierdziła też, że nie wie, kto dokonywał wpłat na jej konto dodając, że nie dokonywała żadnych transakcji finansowych z H. M. (1). Kiedy w czasie przesłuchania okazano M. K. (1) umowę, to potwierdziła, że ją podpisała na prośbę córki. Dalej powiedziała, że nie pamięta, czy otrzymała jakieś karty do konta. Zaprzeczyła, aby zapoznawała się z dokumentacją bankową dodając, że wszystko co przychodziło z banku oddawała córce. Podała też, że nie wiedziała nic o spływających na konto pieniądzach, nie sprawdzała sald, ani stanu konta przez Internet, nie sprawdzała maili z banku, ani się do niego nie logowała. M. K. (1), w trakcie konfrontacji z E. M. (1), podała, że była taka sytuacja, że córka przyszła do niej po kartę, aby zamknąć konto, ale ona jej nie znalazła. Mówiła też, że pieniądze ze sprzedaży mieszkania na Uboczu dała córce i zięciowi. Potwierdziła, że za wykończenie mieszkania przy Alternatywy 3 płacili córka z zięciem, ona się nie wtrącała, nie zapłaciła za żadną ze znajdujących się tam rzeczy. Nigdy nie zastanawiała się nad kosztami wykończenia mieszkania i zakupu sprzętu, jak również nad tym skąd zięć ma tyle pieniędzy dodając, że uważała, iż jako policjant i do tego dyrektor jest osobą majętną. W ostatnim przesłuchaniu M. K. (1) wyjaśniła, że przekazywała córce korespondencję z banku, ale zamkniętą, to córka dokonywała operacji na tym koncie.

Sąd ocenił wypowiedzi M. K. (1), jako niezgodne z prawdą. W ocenie Sąd stanowią one przyjętą przez wymienioną linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej w postępowaniu prowadzonym przeciwko niej. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia okoliczność, iż wypowiedzi M. K. (1) nie znajdują potwierdzenia w wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego A. M. (2), E. M. (1), a także H. M. (1), jak też nie są zgodne z pozostałym ujawnionym materiałem dowodowym.

Nadto stwierdzić należy, że jak wynika z analizy zeznań podatkowych A. M. (2), E. M. (1) (żony A. M. (2)), H. M. (1) (ojca A. M. (2)), M. K. (1) (teściowej A. M. (2)) zarobki A. M. (2) - stosunkowo wysokie, jak na urzędnika państwowego, nie były jednak adekwatne zarówno do posiadanych przez niego oraz członków jego najbliższej rodziny środków finansowych, jak i dokonywanych przez nich wydatków. (k.: 519-730 - tom III, k.: 1134-1142, 1207 – tom VI).

Na rachunki bankowe wyżej wymienionych osób w okresie 2007-2010 dokonano szeregu wpłat gotówkowych w łącznych kwotach: na rachunki A. M. (2) - 671.400,00 zł, 14.560 Euro, 15.200 USD i 100 GBP, na rachunki H. M. (1) - 466.900, 00 zł oraz 9.745 Euro, na rachunki M. K. (1) - 327.700, 00 zł, na rachunki M. J. (w Polsce) - 342.300, 00 zł. (k.: 1141-1142, 1220-1221 - tom VI).

Znaczna część wpłat gotówki na konta wyżej wymienionych była wpłacana poprzez wpłatomaty. W wyniku przeprowadzonej analizy ustalono, iż w ten sposób dokonano wpłat na 4 rachunki bankowe: wspólne A. i E. M. (1) - 4 transakcje łącznie 23.400,00 zł., M. K. (1) - 72 transakcje na kwotę 372.700,00 zł., W. C. H. M. (1) - 41 transakcji na kwotę 223.000,00 zł. oraz 21 transakcji na kwotę 125.300,00 zł. na rachunek M. J. (k.: 1200-1205 – tom VI).

W oparciu o dane adresów (...) komputerów, z których logowano się do kont bankowych M. J. (mieszkającej w B.) ustalono, iż był to komputer korzystający z adresu (...) E. M. (1), a w kilku przypadkach adresu (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (k.: 383-387, 487-488 – tom III).

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że oskarżony A. M. (2) w pełni świadomie podejmował czynności mające na celu ukrycie przestępnego pochodzenia środków płatniczych uzyskiwanych przez niego z naruszeniem przepisów prawa. Wobec powyższego Sąd uznał, iż zachowanie H. M. (1) wyczerpało znamiona czynu z art. 299 § 1 i § 5 k.k.

Również mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że oskarżony H. M. (1) był w pełni świadomym współsprawcą podejmowania czynności mających na celu ukrycie przestępnego pochodzenia środków płatniczych uzyskiwanych przez syna A. M. (2). Jego działania podjęte wobec zakupionego w dniu 21.04.2009 r. mieszkania w P. polegające na darowaniu go w dniu 28 lutego 2012 r., czyli już po ogłoszeniu zarzutów, drugiemu z synów K. M. (2) wskazuje na ewidentne działanie w celu udaremnienia jego zajęcia i orzeczenia przepadku. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż zachowanie H. M. (1) wyczerpało znamiona czynu z art. 299 § 1 i § 5 k.k.

W ocenie Sądu również zachowanie E. M. (1) wyczerpało znamiona czynu z art. 299 § 1 i § 5 k.k., albowiem wiedziała o przestępnym pochodzeniu pieniędzy uzyskanych przez męża A. M. (2). E. M. (1) dokonując wraz z mężem A. M. (2) zakupów nieruchomości na rzecz M. J. i M. K. (1), przyjmując środki finansowe na swoje konta, dokonując ich przelewów i transferów na kolejne konta, podając się telefonicznie za matkę wobec pracownika banku, działała w celu udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia ich pochodzenia, a nadto w porozumieniu z A. M. (2) i M. K. (1) osobami.

Zdaniem Sądu również zachowanie M. J. polegające na założeniu rachunków bankowych w celu umożliwienia bratu A. M. (2) zakupu mieszkania, przyjęcie na rachunki środków pieniężnych, umożliwienie dokonywania bratu transferów do i jej konta, „firmowanie” swoim nazwiskiem zakupu nieruchomości, wywóz pieniędzy za granicę i z powrotem, działanie w porozumieniu z bratem A. M. (2), bratową E. M. (1) i ojcem H. M. (1) wskazuje, że wiedziała ona o przestępnym pochodzeniu tych środków. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż zachowanie M. J. wyczerpało znamiona czynu z art. 299 § 1 i § 5 k.k.

Nadto Sąd ustalił w oparciu o ujawniony materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego A. M. (2), częściowo wyjaśnień E. M. (1), częściowo relacji J. J. (1) i ujawnionych dokumentów m.in. w postaci faktur (t. Vllb k. 420, 359-63, 452-56, 467-76, t. VIIc 584, t. VII d k. 901, t. XV k. 1317-33, t. VIIIa k. 222-233, 249-256 t. XV k. 1434, t XVII k. 1765, t. XVI k. 1564, t. XLVI k. 7990, t. XXXVIII k. 6162), że oskarżona E. M. (1) od początku 2009 roku do lutego 2011 roku przyjęła od A. M. (2) szereg przedmiotów co, do których wiedziała, że pochodzą one z czynu zabronionego. Był to otrzymany od M. F. (1): sprzęt AGD marki M., wcześniej wybrany przez nią wraz z mężem z katalogu, składający się z lodówki, zmywarki, okapu, płyty grzewczej, ekspresu do kawy, piekarnika, podgrzewacza, kuchni mikrofalowej, a także odkurzacza wodnego R.. Nadto, od męża A. M. (2) wiedziała, że za ich zakupy płaci J. J. (1), który zapłacił za wybrany przez nią komplet mebli kuchennych. Następnie to J. J. (1) zakupił dla niej prezent urodzinowy od męża w czerwcu 2011 roku w postaci tabletu ipad I. Gdy E. M. (1) rozpakowała prezent okazało się, iż jest to iPad I generacji. Mąż A. M. (2) nie dokonał wymiany, co byłoby normalnym następstwem zakupu przez niego niewłaściwego sprzętu, lecz zmuszona była czekać, aż J. J. (1) zakupi ten właściwy — II generacji, co nastąpiło ponad 4 miesiące później.

Należy stwierdzić, że wyżej wymienione przedmioty były przeznaczone do osobistego użytku E. M. (1), jak tablety lub były głównie przez nią użytkowane, jak sprzęt i wyposażenie kuchni. W przypadku wycieczki na Sri Lankę i Malediwy, nielegalne pochodzenie środków na ten cel było oczywiste, bo jak powiedział żonie A. M. (2) „tata zapłacił nam za wycieczkę” tj. M. K., który od lat nie utrzymywał z córką kontaktów. Podnieść należy, że łączna wartość w/wym. korzyści jest nie niższa niż 160.000,00 zł.

Wobec powyższego Sąd zważył co następuje:

Mając na uwadze wszystkie ujawnione w toku przewodu sądowego okoliczności sprawy Sąd uznał, iż wina oskarżonych A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. w zakresie czynów, których popełnienia Sąd uznał ich winnymi nie budzi wątpliwości.

Odnośnie kwalifikacji prawnej czynów z art. 228 k.k., to nie jest warunkiem odpowiedzialności za przestępstwa określone w przepisach art. 228 k.k. samodzielność decyzyjna przyjmującego korzyść majątkową. Czyny stypizowane w treści art. 228 k.k. mają charakter formalny i stosowanie kryterium rezultatu nie może decydować o istnieniu związku udzielanej korzyści majątkowej z pełnieniem funkcji publicznej przez osobę, która taką korzyść przyjmuje. Odpowiada ona za łapownictwo również wówczas, gdy była zobligowana do podjęcia czynności oczekiwanych przez udzielającego korzyści majątkowej. Znaczenie, jakie powszechnie w języku polskim nadaje się pojęciu „związku”, który należy rozumieć jako stosunek pomiędzy rzeczami, zjawiskami, zachowaniami połączonymi ze sobą w jakiś sposób, nie pozwala ograniczać stosowania przepisów art. 228 k.k. tylko do tych sytuacji, w których udzielana korzyść majątkowa miała wpływ na skutek czynności podejmowanych przez pełniącego funkcję publiczną. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2015 r., sygn. II KK 331/14).

Niewątpliwie w realiach niniejszej sprawy oskarżony A. M. (2) w związku z pełnieniem funkcji publicznej wielokrotnie przyjmował korzyści majątkowe za zachowania stanowiące naruszenie przepisów prawa, przy czym chodziło także o korzyść majątkową znacznej wartości.

Odnoście kwalifikacji zachowań opisanych w punktach I, II i V aktu oskarżenia z art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k., w punktach III i IV aktu oskarżenia z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz w punkcie X aktu oskarżenia z art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., to w ocenie Sądu niewątpliwie oskarżony A. M. (2) działał z góry powziętym zamiarem.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru uznaje się za „jeden czyn zabroniony”… Art. 12 k.k. zawiera ustawowe określenia kryteriów tzw. czynu ciągłego. Zastosowanie art. 12 k.k. uzależnione jest z jednej strony od przesłanki podmiotowej (subiektywnej) w postaci „z góry powziętego zamiaru”, z drugiej od przesłanek przedmiotowych, takich jak „krótkie odstępy czasu” oraz tożsamości pokrzywdzonego, jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste. Warunek podmiotowy w postaci „z góry powziętego zamiaru” rozumieć należy zgodnie ze znaczeniem słowa „zamiar” nadanym mu przez art. 9 § 1 k.k…. Brzmienie art. 12 k.k. przesądza o tym, że czyn ciągły charakteryzuje się jednym zamiarem (tym samym, a nie takim samym) obejmującym wszystkie elementy składowe. Nie spełnia kryteriów czynu ciągłego przypadek, w którym poszczególne zachowania sprawcy nie zostały objęte jednym, z góry powziętym zamiarem, lecz zostały dokonane z identycznym zamiarem, takim samym w odniesieniu do każdego zachowania, lecz nie istniejącym z góry, a pojawiającym się sukcesywnie przy podejmowaniu każdego kolejnego zachowania. Podobnie nie stanowi wypełnienia przesłanki podmiotowej, określonej w art. 12 k.k., sytuacja, gdy sprawca dopuszcza się kilku lub kilkunastu zachowań z odnawiającym się w odniesieniu do każdego z nich zamiarem. (wyrok SN z dnia 26 marca 1999 r. – IV KKN 28/99, OSN Prok. i Pr. 1999, Nr 10, poz. 2).

Powyższe skutkuje tym, iż - w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, przy uwzględnieniu odstępu czasowego między zaistniałymi poszczególnymi działaniami opisanymi w w/wym. zarzutach z punktu I, II, III, IV, V i X - Sąd uznał, iż wyżej wymieniony oskarżony działał z góry powziętym zamiarem, który obejmował wszystkie elementy składowe czynów. Powyższe skutkowało tym, że w oparciu o powyżej wymieniony, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd doszedł do przekonania, iż wyżej wymieniony oskarżony dokonał zarzucanych mu czynów zabronionych z punktu I aktu oskarżenia z art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z punktu II aktu oskarżenia z art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z punktu III aktu oskarżenia z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z punktu IV aktu oskarżenia z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z punktu V aktu oskarżenia z art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k., z punktu X aktu oskarżenia z art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Wobec powyższego - mając na uwadze wszystkie ujawnione w toku przewodu sądowego okoliczności sprawy - Sąd uznał, iż czyny popełnione przez pełniącego funkcję publiczną oskarżonego A. M. (2) wyczerpały znamiona łapownictwa biernego w typie kwalifikowanym z art. 228 § 5 kk (w zw. z art. 12 kk) - przyjęcie korzyści majątkowych znacznej wartości od T. Z. (1), zarówno w trakcie pracy w Biurze Łączności i Informatyki KGP, jak i (...) MSWiA (czyny z punktu I i II aktu oskarżenia) oraz od J. J. (1) w trackie pracy w (...) MSWiA (czyn z punktu V aktu oskarżenia) oraz przyjęcie obietnicy udzielenia korzyści majątkowej wielkiej wartości - od T. Z. (1) ( (...) - czyn z punktu VI aktu oskarżenia), albowiem złożona oskarżonemu A. M. (2) obietnica została przez niego przyjęta, próbował bowiem wpłynąć na przedstawicieli (...), aby podjęli współpracę ze wskazaną przez T. Z. (1) firmą. Nadto czyny popełnione przez pełniącego funkcję publiczną oskarżonego A. M. (2) wyczerpały znamiona łapownictwa biernego w typie kwalifikowanym z art. 228 § 3 kk w zw. z art. 12 kk - przyjęcie korzyści majątkowych w zamian za zachowania stanowiące naruszenie przepisów prawa - od M. F. (1), zarówno w trakcie pracy w Biurze Łączności i Informatyki KGP, jak i (...) MSWiA (czyny z punktu III i IV aktu oskarżenia).

Odnośnie kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu A. M. (2) w punkcie VIII aktu oskarżenia z art. 263 § 2 k.k., to podnieść należy, że zgodnie z orzecznictwem: „nawet krótkotrwałe władanie bronią palną bez wymaganego zezwolenia może skutkować przyjęciem odpowiedzialności, o jakiej mowa w art. 263 § 2 k.k. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24.01.2008 roku, sygn. akt II AKa 396/07). Niewątpliwie w niniejszej sprawie mamy do czynienia z posiadaniem broni bez wymaganego prawem zezwolenia, na ujawnione i zabezpieczone do sprawy dowody, jak też wyjaśnienia samego oskarżonego A. M. (2). W toku postępowania ustalono, że oskarżony ten nie posiadał pozwolenia na broń, która została u niego ujawniona i zabezpieczona.

Przechodząc do czynów zarzucanych oskarżonemu A. M. (2) w punktach IX, X, XI, XII i XIII aktu oskarżenia z art. 231 § 2 k.k., to w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, że oskarżony A. M. (2) będąc funkcjonariuszem publicznym swoim zachowaniem naruszył dyspozycję art. 231 § 2 k.k., albowiem Sąd ustalił, iż zaistniał związek przyczynowy między niedopełnieniem obowiązków przez będącego funkcjonariuszem publicznym oskarżonego a powstaniem zagrożenia dla chronionego prawem dobra publicznego. Nadto A. M. (2) przypisanych mu czynów z art. 231 § 2 k.k. dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez inne osoby i spółkę oraz działając na szkodę interesu publicznego.

Wobec powyższego – w świetle ujawnionego materiału dowodowego - Sąd uznał w zakresie czynów z punktu X, XI, XII i XIII aktu oskarżenia, iż oskarżony A. M. (2) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 231 § 2 kk . Oskarżony wykonując polecenia Wiceministra W. D., zarówno co do przyjęcia do pracy P. S., R. B., jak też zawarcia umowy o dzieło z prof. M. K. (3), czy udzielania zleceń dla (...) S.A. - nie dopełnił ciążącego na nim jako na kierowniku jednostki budżetowej obowiązku oszczędnego i celowego dokonywania wydatków publicznych, zgodnie z art. 44 ustawy o finansach publicznych. Jego działanie ewidentnie zmierzało do osiągnięcia korzyści majątkowej przez wyżej wymienione osoby oraz spółkę i było rażącym przykładem działania na szkodę interesu publicznego.

Natomiast odnośnie czynu z punktu IX aktu oskarżenia zachowanie A. M. (2) należy uznać za wyczerpujące znamiona przestępstwa z art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 305 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. tj. przekroczenia uprawnień jako Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz działania w zmowie przetargowej na szkodę (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz interesu publicznego.

Odnośnie przypisania oskarżonym A. M. (2) (czyn z punktu VII aktu oskarżenia) oraz E. M. (1), H. M. (1) i M. J. (czyn z punktu XIV aktu oskarżenia) popełnienia przestępstw z art. 299 § 1 i § 5 k.k., to zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że oprócz zachowań przypisanych oskarżonemu A. M. (2), to także dokonywano m.in. przelewów na rachunki bankowe oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J., którym to zachowaniem wypełnili znamiona przestępstwa tzw. prania brudnych pieniędzy, a zwłaszcza przedmiotowego znamienia pochodzenia środków finansowych z korzyści związanych z popełnieniem przestępstwa, albowiem zostały popełnienie tzw. przestępstwa bazowe (w tym przypadku sprzedajność pełniącego funkcję publiczną A. M. (2)), jak również znamiona strony podmiotowej, tj. istnienia świadomości posługiwania się wartościami majątkowymi pochodzącymi z przestępstwa, zamiaru udaremnienia lub znacznego utrudnienia ich identyfikacji.

Podnieść należy, że zgodnie z orzecznictwem wyczerpanie znamion przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. może nastąpić, jeżeli konsekwencją podjętych przez sprawcę działań wobec środków płatniczych, instrumentów finansowych, papierów wartościowych, wartości dewizowych, praw majątkowych lub innego mienia ruchomego lub nieruchomości, jest udaremnienie bądź też znaczne utrudnienie stwierdzenia przestępnego ich pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycia, zajęcia albo orzeczenia przepadku. W tej drugiej sytuacji nie chodzi więc o każde utrudnienie, ale z woli ustawodawcy tylko o „utrudnienie znaczne”, to jest ponadprzeciętne.

Nadto na wstępie rozważań dotyczących występków tzw. prania brudnych pieniędzy należy zaznaczyć, że sąd w pełni aprobuje poglądy prawne wyrażone w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego mającej moc zasady prawnej z dnia 18 grudnia 2013 roku, sygn. I KZP 19/13, w której przyjęto, że przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa z art. 299 § 1 k.k., a co za tym idzie także z art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 299 § 1 k.k., mogą być środki płatnicze i inne wymienione w tym przepisie składniki mienia pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z popełnienia czynu zabronionego, a sprawcą tego przestępstwa może być również sprawca czynu zabronionego, z którego popełnieniem związana jest korzyść stanowiąca przedmiot czynności wykonawczej.

W świetle przytoczonej uchwały, dla oceny prawidłowości przypisania oskarżonym popełnienia występków z art. 299 § 1 i § 5 k.k. konieczne jest dokonanie całościowej oceny czynów oskarżonych dotyczących środków pieniężnych i ich usytuowania na tle całego procederu.

Należy podnieść, że jak ustalono oskarżony A. M. (2), będąc funkcjonariuszem publicznym, przyjmował korzyści majątkowe w zamian za przekroczenie swoich uprawnień lub niedopełnienie obowiązków działając tym samym na szkodę interesu publicznego, do czego sam się przyznał. W związku z tym środki płatnicze, które otrzymywał wpływały w konsekwencji na rachunki bankowe członków jego rodziny, czyli oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J. i stawały się dla nich korzyścią związaną z popełnieniem czynów zabronionych opisanych w art. 228 § 3 k.k., 228 § 5 k.k. i inne. Dla stworzenia pozorów, że środki płatnicze nie pochodzą z przestępstw, dokonywane były te rozpatrywane przelewy środków pieniężnych na rachunki bankowe członków rodziny oskarżonego A. M. (2), po czym środki te były wypłacane i nabywano za nie różne nieruchomości, jak np. mieszkanie przy ulicy (...) w W. na dane M. J., którego rzeczywistym właścicielem był A. M. (2) oraz działki na dane H. M. (1) – ojca oskarżonego A. M. (2). Dokonanie opisywanych przelewów, a następnie wypłacanie tych kwot i dokonywanie za nie zakupów nieruchomości na inne osoby, jak też nieewidencjonowane przekazywanie ich członkom rodziny, a następnie z powrotem do dyspozycji oskarżonego A. M. (2), w oczywisty sposób mogło udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia, miejsca umieszczenia, czy też wykrycie, zajecie i orzeczenie przepadku tej gotówki, która finalnie znalazła się w posiadaniu oskarżonego A. M. (2) i pozostałych oskarżonych, a stanowiła w przypadku oskarżonego A. M. (2) bezprawnie przejętą korzyść majątkową

Wobec powyższego - w ocenie Sądu – należy stwierdzić, że działania podejmowane w stosunku do środków finansowych, które wpłynęły na rachunki bankowe oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J., a także A. M. (2), ich wypłata i przekazywanie kolejnym osobom wyczerpały znamiona przestępstwa opisanego w art. 299 k.k., albowiem wypłata tych środków i przekazanie dalszym osobom, jak też nabywanie za uzyskane za pomocą czynu zabronionego – przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną – mienia zmierzały do udaremnienia ich wykrycia i zajęcia oraz znacznego utrudnienia stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia.

Należy więc uznać, w zgodzie z wykładnią znamion przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. przedstawioną w cytowanej uchwale 7 sędziów Sądu Najwyższego, że wykonywanie przez sprawców przestępstwa oszustwa skarbowego w trakcie złożonego, wieloetapowego mechanizmu przestępnego, chociaż jeszcze przed jego zakończeniem, czynności będących w istocie ukrywaniem środków finansowych stanowiących zysk z tegoż czynu zabronionego, wyczerpuje przedmiotowe znamiona występku z art. 299 § 1 k.k., a jeśli popełniane jest, tak jak w rozpatrywanym przypadku, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami - z art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 299 § 1 k.k.

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie wykazało, że oskarżeni A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. (2) mieli pełną orientację co do pochodzenia i charakteru przelewanych środków, a celem ich działania było przejęcie nienależnych korzyści majątkowych, stanowiącego składnik przelewanych i ukrywanych następnie kwot pieniężnych, co doprowadziło do ustaleń faktycznych prowadzących do przypisania oskarżonym odpowiedzialności karnej za występki z art. 299 § 1 i § 5 k.k.

Jeżeli chodzi o określenie korzyści osiągniętej z popełnienia przestępstwa, to korzyścią osiągniętą z przestępstwa jest cała kwota będąca przedmiotem przelewów bankowych dokonywanych przez oskarżonych oraz wartość nabytego za uzyskane za pomocą czynu zabronionego – przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną – mienia, czy otrzymanego mienia. Cała bowiem struktura przestępczego procederu miała na celu, nadanie pozorów legalności transakcjom zakupu nieruchomości za środki otrzymane przez oskarżonego A. M. (2) na dane H. M. (1) i M. J., czy dokonywanie przelewów środków pieniężnych pochodzących z przestępstwa sprzedajności pełniącego funkcję publiczną na rachunki bankowe A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J., a przede wszystkim, aby ukryć przestępcze pochodzenie środków finansowych, które w ten sposób miały zostać „zalegalizowane” w przypadku oskarżonych, których Sąd uznał za winnych popełnienia czynów przestępnych. W tej sytuacji cała kwota będąca przedmiotem tych przelewów, jak też wartość nabytego za uzyskane za pomocą czynu zabronionego – przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną – mienia była zarazem przedmiotem przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k. przypisanego oskarżonym, a jednocześnie stanowiła korzyść osiągniętą z przestępstwa, czego nie można utożsamiać tylko z dochodem (zyskiem) (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt II AKa 204/14).

Wobec powyższego Sąd mając na uwadze wszystkie ujawnione w toku przewodu sądowego okoliczności sprawy Sąd uznał, iż wina oskarżonego A. M. (2) w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości.

Odnośnie czynu z punktu I (pierwszego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w okresie od 20 października 2006 roku do 07 września 2008 roku w W. oraz S. i L. w Stanach Zjednoczonych Ameryki, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej – dyrektora (...) Komendy Głównej Policji, przyjął od T. Z. (1) – dyrektora działu sprzedaży sektora publicznego (...) sp. z o.o. korzyść majątkową wielkiej wartości w postaci pieniędzy w kwocie 1.368.500 zł. oraz wycieczki po Stanach Zjednoczonych w okresie od 20 do 29 października 2006 roku i opłaceniu kosztów transportu, zwiedzania atrakcji turystycznych, w tym przelotu nad Wielkim Kanionem, pobytu w hotelach, posiłków, alkoholu dla siebie oraz ustalonych osób w kwocie nie niższej niż 712,89 USD, co stanowi równowartość 2.244,51 zł., sprzętu komputerowego i RTV w postaci: telewizora S. (...) cali, 11 sztuk telewizorów (...) cali, 11 szt. laptopów H., 3 szt. komputerów stacjonarnych H. z monitorem i klawiaturą, kina domowego H. K., drukarki H. ze skanerem, 3 szt. aparatów fotograficznych H., aparatu fotograficznego C., 4 szt. urządzeń (...) H., 3 szt. ipod-ów marki A., 3 szt. oprogramowania biurowego (...), 1 szt. oprogramowania W. oraz uchwytu do telewizora – o łącznej wartości nie niższej niż 105.541,85 zł. – przy czym łączna wartość osiągniętych korzyści wyniosła nie mniej niż 1.476.286,36 zł. w zamian za przychylność dla spółek: (...) sp. z o.o. oraz współpracującej z nią (...) sp. z o.o. w związku z realizacją następujących zamówień publicznych w Komendzie Głównej Policji:

- (...) dot. zakupu usługi serwisu pogwarancyjnego (...) o wartości 35.900.000,00 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) sp. z o.o.,

Również odnośnie czynu z punktu II (drugiego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w okresie od 8 września 2008 r. do połowy roku 2009 daty bliżej nieustalonej, w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej — dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, przyjął od T. Z. (1) - dyrektora działu sprzedaży sektora publicznego (...) sp. z o.o. korzyść majątkową znacznej wartości w postaci pieniędzy w kwocie 270.000 zł. oraz uchwytu do telewizora i laptopa H. o wartości nie niższej niż 2.751 zł., przy czym łączna wartość osiągniętych korzyści wyniosła nie mniej niż 272.751,00 zł. - w zamian za przychylność dla spółek: (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. oraz innych na rzecz których miałby działać w przyszłości T. Z. (1) w związku z realizacją zamówień publicznych w (...) MSWiA, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd uznał - odnośnie czynu z punktu III (trzeciego) aktu oskarżenia – że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w okresie od 9 października 2007 r. do 7 września 2008 r. dały bliżej nieustalonej w N., B., C., W. w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej - dyrektora (...) Komendy Głównej Policji przyjął od M. F. (1) starszego specjalisty ds. sprzedaży (...) sp. z o.o. korzyść majątkową w postaci wycieczek po Stanach Zjednoczonych, w tym:

- opłaceniu kosztów transportu, posiłków i alkoholu w dniach 30 maja - 6 czerwca 2008 r. w kwocie nie niższej niż 415,54 USD, co stanowi równowartość 935,55 zł., łącznie nie mniej niż 5.001,95 zł.,

Również mając na uwadze wszystkie ujawnione w toku przewodu sądowego okoliczności sprawy Sąd uznał, iż wina oskarżonego A. M. (2) w zakresie zarzucanego mu czynu z punktu IV (czwartego) aktu oskarżenia wskazuje, iż oskarżony ten w okresie od początku października 2008 r. do końca 2010 r., daty bliżej nieustalonej w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej - dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyjął od M. F. (1) dyrektora sektora publicznego (...) sp. z o.o. korzyść majątkową w postaci sprzętu AGD marki M.: lodówki, zmywarki, okapu, płyty grzewczej, ekspresu do kawy, piekarnika, kuchni mikrofalowej oraz podgrzewacza, zestawu DVD marki D. z 6 głośnikami marki C., odkurzacza wodnego R., humidora, 50 calowego telewizora P., nawigacji w ruchu pieszym G., kabli głośnikowych i H., sprzętu AGD marki S.: lodówki, piekarnika, płyty indukcyjnej, zmywarki, pralki i kuchni mikrofalowej, 2 sztuk telewizorów L. 32 i 37 cali, telewizora S. 55 cali, uchwytu do telewizora, humidora, kurtki i dwóch plecaków, części zapłaty za motocykl B., tj. kwoty 23.348 zł. oraz kosztów wynajmu mieszkania przez okres 13 miesięcy o wartości 32.500 zł. - w łącznej kwocie nie niższej niż 178.626,93 zł. w zamian za przekazywanie istotnych informacji, co do planowanych postępowań o zamówienie publiczne prowadzonych przez (...) MSWiA, w tym planowanego budżetu zamówień oraz dopuszczanie pracowników (...) (...) do uzgadniania treści Opisów Przedmiotów Zamówienia oraz Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia i faworyzowanie spółki (...) sp. z o. o. oraz dystrybuowanych przez nią towarów i usług przy realizacji zamówień publicznych w (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w szczególności:

- (...)Rozbudowa Systemu Rejestrów Państwowych zapewniająca przeniesienie Centralnego Rejestru Sprzeciwów (CRS), uruchomienie usług umożliwiających dostęp do CRS oraz przygotowanie do migracji Systemu Odznaczeń Państwowych (SOP) na nową infrastrukturę MSWiA o wartości 6.200.000 zł. udzielonego w trybie zamówienia z wolnej ręki (...) (...) sp. z 0.0.,

- (...) Doposażenie techniczne systemu e-PUAP o wartości 13.625.836, 20 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...) (...) ( (...) 112) o wartości 369.017.303,10 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) SA,

- (...)Rozbudowa posiadanego przez (...) MSWiA systemu obiegu dokumentów (...) poprzez zakup licencji, instalacji oprogramowania, integracji systemu z urządzeniami wielofunkcyjnymi oraz świadczeniem usługi asysty technicznej o wartości 562.295,56 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

Także mając na uwadze wszystkie ujawnione w toku przewodu sądowego okoliczności sprawy Sąd uznał, iż wina oskarżonego A. M. (2) w zakresie czynu z punktu V (piątego) aktu oskarżenia wskazuje, iż oskarżony ten w okresie od końca 2008 r. do października 2011 r. daty bliżej nieustalonej w K. i W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej - Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyjął od J. J. (1) -wiceprezesa spółki (...) sp. z o.o. korzyść majątkową wielkiej wartości - w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 388.100 zł. oraz sprzętu TV i komputerowego takiego jak: 2 sztuki tabletów iPad I i II generacji, notebooka S. (...), routera C., 6 kamer V., kamery video, komputera i drukarki H., kabla H. i gniazdek elektrycznych, 2 sztuk aparatów fotograficznych N., uchwytów do telewizorów, robota kuchennego oraz mebli: kompletu mebli rattanowych, 8 szt. krzeseł gabinetowych i barowych, 2 foteli, kanapy, kompletu włoskich mebli wypoczynkowych wykończonych skórą o wartości 46.944 zł., mebli do sypialni i do kuchni, materacy, ościeżnic wraz z drzwiami, podłogi wraz z montażem, zamków i kłódek, ceramiki, żaluzji, armatury, 2 szt. wideofonów, namiotu, myjki K., samochodu N. (...), sejfu, kosztów robót wykończeniowych mieszkania i materiałów wykończeniowych, alkoholu, wycieczki na Sri Lankę i Malediwy, humidora z cygarami, roweru treningowego, talonu do SPA o wartości 1.000 zł. - o łącznej wartości nie niżej niż 789.650,34 zł., przy czym łączna wartość osiągniętych korzyści wyniosła nie mniej niż 1.177.750,34 zł. w zamian za przekazywanie istotnych informacji, co do planowanych postępowań o zamówienie publiczne prowadzonych przez (...) MSWiA, w tym planowanego budżetu zamówień oraz dopuszczanie pracowników (...) do uzgadniania treści Opisów Przedmiotów Zamówienia oraz Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia i faworyzowanie spółki (...) sp. z o.o. przy realizacji zamówień publicznych w (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w szczególności:

- (...)Doposażenie techniczne systemu e-PUAP o wartości 13.625.836,20 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...) (...) ( (...) 112) o wartości 369.017.303,10 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) SA,

- (...) Dostawa 700 sztuk urządzeń wielofunkcyjnych w ramach projektu e-Usługi o wartości 8.336.748 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

- (...)Dostawy telefonów (...) dla potrzeb usług transmisji głosu w ramach (...) 112 o wartości 10.000.000 zł., rozstrzygnięty na korzyść (...) sp. z o.o., (...), (...) (...), (...) SA, (...) sp. z o.o., (...) S.A. i (...) S.A.,

- (...)Budowa i wdrożenie platformy e-USŁUG stanowiącej uniwersalne szynę komunikacyjna Policji, dla potrzeb zapewnienia sprawnej wymiany informacji wewnątrz organizacji oraz pomiędzy Policją, a jej otoczeniem o wartości 27.949.999,92 zł., rozstrzygniętego na korzyść (...) sp. z o.o.,

Również odnośnie czynu z punktu VI (szóstego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) daty bliżej nieustalonej w 2009 r. w W., pełniąc funkcję dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyjął od T. Z. (1) - przedstawiciela handlowego (...) sp. z o.o. obietnicę udzielenia korzyści majątkowej wielkiej wartości w kwocie 3 min zł. w zamian za podjęcie się w prowadzonym przez (...) zamówieniu publicznym (...) „(...)” ( (...) 112) czynności mających doprowadzić do zawarcia przez firmę (...) SA - w przypadku udzielenia jej przedmiotowego zamówienia - umowy podwykonawczej ze wskazaną przez T. Z. (1) firmą, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 228 § 5 k.k.

Odnośnie czynu z punktu VII (siódmego) aktu oskarżenia – w ocenie Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w okresie od października 2008 r. do czerwca 2011 r. w W. oraz B. w Republice Federalnej Niemiec, działając w porozumieniu z E. M. (1), H. M. (1), M. J. (1) oraz M. K. (1) podejmował szereg czynności z wykorzystaniem środków płatniczych uzyskanych z tytułu przyjmowania korzyści majątkowych w związku z
pełnioną funkcją publiczną w kwocie nie niższej niż 1.720.000 zł. oraz 50.000 euro, o wartości 150.000 zł., łącznie nie niższej niż 1.870.000 zł. poprzez:

wykorzystanie rachunków bankowych, w szczególności prowadzonych:

- w (...) Banku (...) SA o nr (...), nr (...), nr (...) w (...) dla M. J.,

- w (...) Banku SA (...) dla M. K. (1),

- w (...) Banku SA (...) dla W. C. H. M. (1),

- Banku (...) o nr (...) , nr (...), (...) SA o nr (...) i nr (...) dla E. M. (1),

Również odnośnie czynu z punktu VIII (ósmego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w dniu 26.10.2011r. w W. w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci pistoletu gazowego R. (...) mod. (...), kal. 8 mm produkcji niemieckiej oraz amunicję w postaci 10 sztuk naboi pistoletowych typu L. (...) kal. 9 mm produkcji polskiej i 1 sztukę amunicji pistoletowej gazowej kal. 8 mm produkcji niemieckiej, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 263 § 2 k.k.

Zdaniem Sądu także odnośnie czynu z punktu IX (dziewiątego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w okresie od 1 czerwca 2010 r. do 19 stycznia 2011 r. w W. pełniąc do dnia 15 lipca 2010r. funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przekroczył swoje uprawnienia, działając w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej przez spółki (...) w ten sposób, że mając wiedzę z urzędu na temat stanu poszczególnych projektów w zakresie e-administracji, a następnie po zaprzestaniu pełnienia funkcji Dyrektora (...) MSWiA uzyskując dane w tym zakresie w nieuprawniony sposób od M. P. (1) - kierownika Zamówień Publicznych (...) MSWiA, wszedł w porozumienie z J. J. (1), M. A. — prokurentem (...) Sp. z o.o., Z. J. — pracownikiem Biura Handlu (...) Sp. z o.o. oraz W. S. — zastępcą dyrektora Departamentu Sprzedaży (...) S.A. w związku z prowadzonym przez (...) MSWiA przetargiem publicznym nr (...) dot. budowy i wdrożenia zintegrowanego sytemu informatycznego (...), umożliwiających przyjęcie i rejestrację zgłoszeń na nr alarmowy 112 oraz inne numery alarmowe o wartości 11.228.750 zł., przekazując J. J. (1) celem dostarczenia do ww. przedstawicieli spółek istotne informacje, w tym projekty (...) i (...), uzgadniając z nimi wprowadzenie korzystnych dla ww. spółek zapisów umożliwiających wygranie przetargu z naruszeniem określonych w Prawie zamówień publicznych zasad: równego traktowania wykonawców, bezstronności, obiektywizmu i uczciwej konkurencji, działając w ten sposób na szkodę interesu publicznego, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 305 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Również odnośnie czynu z punktu X (dziesiątego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w okresie od października 2009 r. do 9 listopada 2009 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonując polecenie nadzorującego (...) Wiceministra Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D., wydał przy realizacji umowy o dofinansowanie ze środków unijnych projektu „(...)” ((...)) oraz umowy wstępnej zobowiązującej (...) do przygotowania dokumentacji aplikacyjnej do zawarcia umowy o realizację i dalsze dofinansowanie projektu „(...)” ((...)), kolejne polecenia podległym pracownikom udzielenia wskazanej przez W. D. firmie doradczej (...) S.A. zleceń, celem wydatkowania pozostałych w budżecie (...) na rok 2009 środków finansowych do łącznej kwoty 1.816.506,60 zł., przeznaczonych na usługi doradcze w ramach umowy ramowej nr (...) godząc się na sfinansowanie usług, co do których w części brak było potrzeby ich pozyskania przez (...) w prowadzonych projektach, czym spowodował udzielnie (...) S.A. tego rodzaju zleceń, tj.:

działając w ten sposób na szkodę interesu publicznego oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej firmie doradczej (...) S.A., którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

W ocenie Sądu także odnośnie czynu z punktu XI (jedenastego) aktu oskarżenia w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w dniu 19 kwietnia 2010 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonując polecenie nadzorującego bezpośrednio (...) Wiceministra Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D. nawiązał współpracę z M. K. (3) w zakresie projektu (...) i zawarł z nim umowę o dzieło nr(...) zlecając z jej tytułu usługi analityczne na łączną kwotę 20.000 zł., w sytuacji braku potrzeby pozyskania przez (...) tego typu usług w prowadzonym projekcie, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez ww. i na szkodę interesu publicznego, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 231 § 2 k.k.

Również odnośnie czynu z punktu XII (dwunastego) aktu oskarżenia – zdaniem Sądu - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w dniu 30 marca 2009 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonał polecenie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D., który wykorzystując bezpośrednią podległość służbową w nieuprawniony sposób wpłynął na podjęcie decyzji kadrowej poprzez polecenie zatrudnienia w (...) MSWiA R. B. z odpowiednio wysokim wynagrodzeniem zastrzegając, iż faktycznie będzie on wykonywał pracę w Departamencie Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA, na co się zgodził i w dniu 6 kwietnia 2009r. zawarł z R. B. umowę o pracę, zatrudniając go w (...) MSWiA na stanowisku głównego specjalisty w Wydziale (...) w ramach tzw. „telepracy” z miejscem wykonywania pracy w P. przy ul. (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 3.100 zł. oraz premią regulaminową 217% w kwocie 6.727 zł. mając świadomość, iż zagwarantowane w umowie wynagrodzenie nie będzie ekwiwalentem z tytułu wykonywania przez ww. pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, czym działał na szkodę interesu publicznego oraz w celu osiągnięcia przez R. B. korzyści majątkowej, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 231 § 2 k.k.

Sąd uznał, iż odnośnie czynu z punktu XIII (trzynastego) aktu oskarżenia - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego - bezspornym jest, iż oskarżony A. M. (2) w dniu 14 kwietnia 2009 r. w W., pełniąc funkcję Dyrektora (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopełnił obowiązków określonych w art. 44 ustawy o finansach publicznych dokonywania wydatków publicznych w sposób celowy i oszczędny, w ten sposób, że wykonał polecenie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji W. D., który wykorzystując bezpośrednią podległość służbową, w nieuprawniony sposób wpłynął na podjęcie decyzji kadrowej poprzez polecenie zatrudnienia w (...) MSWiA P. S. z odpowiednio wysokim wynagrodzeniem zastrzegając, iż faktycznie będzie on wykonywał pracę w Departamencie Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki MSWiA, na co się zgodził i w dniu 14 kwietnia 2009 r. zawarł z P. S. umowę o pracę, zatrudniając go w (...) MSWiA na stanowisku głównego specjalisty w Wydziale (...) w ramach tzw. „telepracy” z miejscem wykonywania pracy w Ł. przy ul. (...) z wynagrodzeniem zasadniczym 3.100 zł., premią regulaminową 218 % w kwocie 6.758 zł., mając świadomość, iż zagwarantowane w umowie wynagrodzenie nie będzie ekwiwalentem z tytułu wykonywania przez ww. pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, czym działał na szkodę interesu publicznego oraz w celu osiągnięcia przez P. S. korzyści majątkowej, którym to zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 231 § 2 k.k.

Również mając na uwadze całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż wina oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J. w zakresie zarzucanego im czynu z punktu XIV (czternastego) aktu oskarżenia nie budzi wątpliwości. Bezspornym jest, iż oskarżeni ci w okresie od października 2008 roku do czerwca 2011 roku w W. oraz B. w Republice Federalnej Niemiec, działając we wzajemnym porozumieniu oraz z M. K. (1) i A. M. (2), podejmowali szereg czynności z wykorzystaniem środków płatniczych uzyskanych przez A. M. (2) z tytułu przyjmowania korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną, w kwocie nie niższej niż 1.720.000 zł. oraz 50.000 euro, o wartości 150.000 zł., łącznie nie niższej niż 1.870.000 zł. poprzez:

udostępnienie rachunków bankowych prowadzonych:

- w (...) Banku (...) S.A. o nr (...), nr (...), nr (...) w (...) dla M. J.,

- w (...) Banku S.A. (...) dla M. K. (1),

- w (...) Banku S.A. (...) dla W. C. H. M. (1),

- Banku (...) o nr (...), nr (...), (...) S.A. o nr (...) i nr (...) dla E. M. (1),

Odnośnie czynu z punktu XV (piętnastego) aktu oskarżenia zarzucanego oskarżonej E. M. (1) , to odpowiedzialności karnej określonej w art. 291 § 1 k.k. podlega ten, kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga w jej zbyciu albo rzecz tę przyjmuję lub pomaga w jej ukryciu. Powyższy przepis statuuje zatem odpowiedzialność karną za umyślne przestępstwo paserstwa. W świetle ustalonego powyżej stanu faktycznego jest kwestią niebudzącą wątpliwości, że oskarżona E. M. (1) przyjęła od A. M. (2) uzyskane za pomocą czynu zabronionego – przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną – rzeczy wymienione w zarzucie o łącznej wartości nie niższej niż 160.000,00 zł. Za takim stanowiskiem Sądu przemawiają wyjaśnienia oskarżonego A. M. (2) i wyjaśnienia oskarżonej E. M. (1) oraz pozostały zebrany w sprawie materiału dowodowego, z którego wynika, że wyżej wymieniona od początku roku 2009 do lutego 2011 roku przyjęła od A. M. (2) szereg przedmiotów co, do których wiedziała, że pochodzą one z czynu zabronionego. Był to otrzymany od M. F. (1): sprzęt AGD marki M., wcześniej wybrany przez nią wraz z mężem z katalogu, składający się z lodówki, zmywarki, okapu, płyty grzewczej, ekspresu do kawy, piekarnika, podgrzewacza, kuchni mikrofalowej, a także odkurzacza wodnego R.. Nadto, od męża wiedziała, że za ich zakupy płaci J. J. (1), który zapłacił za wybrany przez nią komplet mebli kuchennych. Następnie to J. J. (1) zakupił dla niej prezent urodzinowy od męża w czerwcu 2011 roku w postaci tabletu ipad I. Gdy E. M. (1) rozpakowała prezent okazało się, iż jest to iPad I generacji, mąż nie dokonał wymiany (co byłoby normalnym następstwem zakupu przez niego niewłaściwego sprzętu), lecz zmuszona była czekać, aż J. J. (1) zakupi ten właściwy — II generacji, co nastąpiło ponad 4 miesiące później. Powyższe przedmioty były przeznaczone do osobistego użytku E. M. (1) (tablety) lub głównie przez nią użytkowane (sprzęt i wyposażenie kuchni). W przypadku wycieczki na Sri Lankę i Malediwy, nielegalne pochodzenie środków na ten cel było oczywiste. Jak oświadczył żonie A. M. (2) „tata zapłacił nam za wycieczkę” tj. M. K. nieutrzymujący z córką od lat kontaktów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż zachowanie oskarżonej E. M. (1) wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. Okoliczności przyjęcia przedmiotów, współpraca męża z J. J. (1) i M. F. (1) oraz otrzymywanie od nich prezentów było aż nazbyt czytelne dla oskarżonej, pracującej przecież uprzednio w (...). Powyższe wskazuje, iż wiedziała, że przyjmuje rzeczy uzyskane za pomocą czynu zabronionego.

Zdaniem Sądu – odnośnie czynu z punktu XV (piętnastego) aktu oskarżenia - w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornym jest, iż oskarżona E. M. (1) w okresie od początku roku 2009 do lutego 2011 roku, daty bliżej nieustalonej w W. przyjęła od A. M. (2) uzyskane za pomocą czynu zabronionego – przyjęcia korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną – rzeczy w postaci: sprzętu AGD marki M. - lodówki, zmywarki, okapu, płyty grzewczej, ekspresu do kawy, piekarnika, podgrzewacza, kuchni mikrofalowej oraz tabletów ipad I i II generacji, odkurzacza wodnego, kompletu mebli kuchennych, wycieczki na Sri Lankę i Malediwy, o łącznej wartości nie niższej niż 160.000 zł., którym to zachowaniem wypełniła dyspozycję art. 291 § 1 k.k.

Sąd zważył co następuje:

Wobec powyższego - w ocenie Sądu - przytoczony powyżej materiał dowodowy jest niewątpliwym dowodem stwierdzającym winę oskarżonych A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. w zakresie czynów, których popełnienia Sąd uznał ich winnymi nie budzi wątpliwości.

W związku z tym Sąd uznał, iż oskarżeni ci swoim działaniem zagrozili porządkowi prawnemu w sposób uzasadniający odpowiedzialność karną, albowiem oskarżony A. M. (2) zagroził społecznie chronionemu dobru, jakim pozostaje działalność instytucji państwowych dokonując przestępstw sprzedajności pełniącego funkcję publiczną i nadużycia uprawnień przez funkcjonariusza, przeciwko porządkowi publicznemu, jakim pozostaje posiadanie broni bez zezwolenia, przeciwko obrotowi gospodarczemu, bo prania brudnych pieniędzy i zakłócenie przetargu publicznego. Także oskarżeni E. M. (1), H. M. (1) i M. J. (2) swoim zachowaniem zagroził społecznie chronionemu dobru, jakim pozostaje obrót gospodarczy, bo dopuścili się przestępstwa prania brudnych pieniędzy, a nadto oskarżona E. M. (1) dopuściła się przestępstwa przeciwko mieniu, bo przestępstwa paserstwa.

Charakter przestępstw nie pozwala uznać, że czyny oskarżonych nie są zagrożeniem dla porządku aksjologicznego panującego w Rzeczypospolitej Polskiej. Dokonane przez oskarżonych zaprzeczenie zasadom ochrony dóbr prawnych wymaga zajęcia przez Sąd sprawujący wymiar sprawiedliwości stanowczego stanowiska w imieniu panującego porządku prawnego i potępienia zachowania będącego realizacją znamion przestępstwa.

Przy wymiarze kary oskarżonym A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności przemawiające na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych.

Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę stopień winy oskarżonych, który ocenił jako wysoki w przypadku oskarżonego A. M. (2) zważywszy na charakter przestępstw przeciwko działalność instytucji państwowych, przeciwko obrotowi gospodarczemu, bo prania brudnych pieniędzy i zakłócenie przetargu publicznego. Natomiast w przypadku oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J. Sąd ocenił ich stopień winy jako znaczny zważywszy na charakter przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu, bo prania brudnych pieniędzy, jak też w przypadku oskarżonej E. M. (1) w zakresie przestępstwa przeciwko mieniu mając na uwadze ich rolę w zdarzeniach i zaangażowanie w przestępczy proceder.

Na ocenę stopnia winy oskarżonych miał wpływ poziom rozwoju intelektualnego oskarżonych, którzy działali w stanie pełnej poczytalności i stopień ich wiedzy, doświadczenie życiowe, zdolności percepcyjne, a w związku z tym rozpoznawalność sytuacji, w której się znaleźli w sferze faktów, jak i prawnego ich wartościowania. Z wydanej opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego A. M. (2) wynika, iż biegli psychiatrzy nie stwierdzili u niego choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego. Biegli lekarze rozpoznali reakcję depresyjną sytuacyjną nie mającą wpływu na ocenę poczytalności. Ten stan psychiczny w odniesieniu do zarzucanych mu czynów nie znosił, ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynów ani pokierowania swoim postępowaniem (t. VIIf - k.: 1386-1388). Z załączonej do akt sprawy opinii sądowo – psychiatrycznej dot. oskarżonego H. M. (1) wynika, że biegli psychiatrzy stwierdzili u niego stan po udarze mózgu, nie znoszący, ani nie ograniczający jednak jego poczytalności (tom Xa - k.335-338). Sąd ocenił obie opinie sądowo – psychiatryczne jako pełnowartościowy materiał dowodowy, albowiem zostały sporządzone w sposób fachowy, w oparciu o wiedzę specjalistyczną i z zachowaniem reguł sztuki.

W odniesieniu do orzeczonej kary, stanowiącej konsekwencję przyjęcia winy oskarżonych, stwierdzić należy, że choć wymierzona oskarżonym kara jest surowa nie sposób jej jednak uznać za rażąco i niewspółmiernie surową lub tym bardziej za rażąco niesprawiedliwą, czy wręcz niehumanitarną w rozumieniu stosownych przepisów kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego.

Sąd orzekając ją miał na względzie całość dyrektyw sądowego wymiaru kary i okoliczności istotnych dla jej wymiaru w rozumieniu art. 53 kk.

Zgodnie z powyższym, Sąd doszedł do przekonania, że wymierzone sprawcom A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz wobec oskarżonej E. M. (1) z jednoczesnym orzeczeniem przez Sąd kary grzywny są elementem wychowania i wdrażania do przestrzegania porządku prawnego oraz będą zgodne z wymogami prewencji ogólnej i szczególnej.

Kary te mają umocnić przekonanie, że zawsze popełnienie przestępstwa spotyka się z potępieniem i reakcją organów państwa, przejawiającą się w dążeniu do ukarania sprawcy. Kary te nie tylko odzwierciedlać mają ujemną zawartość bezprawia i winy, lecz mają również służyć kształtowaniu pozytywnych postaw i mają uświadamiać nieuchronność kary, stąd też Sąd wymierzając karę liczył się również ze społecznym poczuciem sprawiedliwości, a więc z tym, czy społeczeństwo daną reakcję na przestępstwo zaakceptuje jako uzasadnioną. Czynił to wszakże z zachowaniem umiaru oraz w relacji do popełnionych przestępstw w czasie orzekania kary.

W procesie ferowania kary oskarżonym A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. nie uszły uwadze Sądu okoliczności obciążające, jak też łagodzące.

Do okoliczności obciążających w przypadku oskarżonego A. M. (2) należy wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zważywszy na charakter zarzucanych mu przestępstw, przy uwzględnieniu okoliczności, że wyżej wymieniony uczynił sobie z przestępczej działalności proceder przynoszący w taki czy inny sposób nieuprawnione korzyści majątkowe. Jednakże przy wymiarze kary Sąd nie mógł nie wziąć pod uwagę, że oskarżony ten przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i ujawnił przed organem powołanym do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia, a nadto – niezależnie od wyjaśnień złożonych w swojej sprawie - ujawnił przed organem ścigania i przedstawił istotne okoliczności, nieznane dotychczas temu organowi przestępstw zagrożonych karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności. Również do okoliczności obciążających w przypadku oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J. należy znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścili, a w przypadku oskarżonej E. M. (1) czynów, zważywszy na charakter przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, bo prania brudnych pieniędzy, a nadto w przypadku oskarżonej E. M. (1) także przestępstwa przeciwko mieniu. Nie bez znaczenia w wypadku tych oskarżonych jest okoliczność, iż oskarżeni E. M. (1), H. M. (1) i M. J. (2) uczynili sobie z przestępczej działalności proceder przynoszący w taki czy inny sposób nieuprawnione korzyści majątkowe. Przy wymiarze kary Sąd wziął również pod uwagę wysokość korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstw, a także ewentualnie postawę w toczącym się postępowaniu. Nie bez znaczenia było także rażące lekceważenie prawa przejawiane przez sprawców działających z niskich pobudek, konsekwencja w dążeniu do osiągnięcia celu i premedytacja z jaką działali sprawcy. W tej sprawie dodatkowym elementem obciążającym oskarżonych E. M. (1), H. M. (1) i M. J. był fakt, że działali oni wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami przy popełnianiu przestępstw. Ponieważ Sąd wobec oskarżonych A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. orzekł karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na wskazany w wyroku okres próby, to w przypadku oskarżonych A. M. (2) i E. M. (1) powyższe znalazło swoje odbicie także w wymiarze orzeczonej wobec wyżej wymienionych kary grzywny, jak też nie bez znaczenia było orzeczenie przez Sąd na rzecz Skarbu Państwa przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa. Zgodnie z powyższym Sąd doszedł do przekonania, że wymierzona wyżej wymienionym oskarżonym z warunkowym zawieszeniem jej wykonania z jednoczesnym orzeczeniem przez Sąd kary grzywny wobec oskarżonych A. M. (2) i E. M. (1) oraz środka karnego w postaci przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa jest elementem wychowania i wdrażania do przestrzegania porządku prawnego oraz będzie zgodna z wymogami prewencji ogólnej i szczególnej.

Nie bez znaczenia dla wymiaru kar zarówno jednostkowych za poszczególne czyny oskarżonym, jak i kary łącznej oskarżonym A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. był fakt związany z tym, iż nie byli oni uprzednio karani sądownie (t. VIII - k. 2073, tom VIIIa - k. 340, tom Xa - k. 350, tom XIIa - k. 257).

Oskarżeni A. M. (2), E. M. (1), H. M. (1) i M. J. (2) złożyli wnioski w trybie art. 335 kpk o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy.

Mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie I (pierwszym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k., albowiem oskarżony ten współdziałając z innymi osobami w popełnieniu przestępstw ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia, a nadto Sąd zastosował nadzwyczajne złagodzenie kary wobec tego oskarżonego – na wniosek prokuratora – albowiem w/wym. niezależnie od wyjaśnień złożonych w swojej sprawie, ujawnił przed organem ścigania i przedstawił istotne okoliczności, nieznane dotychczas temu organowi. Wobec powyższego, co do przedmiotowego czynu, w konkretnej sytuacji oskarżonego aktualizuje się wynikający z art. 60 § 3 i § 4 k.k. obowiązek zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. To zaś, uwzględniając zasady nadzwyczajnego złagodzenia kary określone w art. 60 § 6 k.k., oznacza konieczność wymierzenia kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, jak też uczynienie sobie z popełniania przestępstw sposobu na życie. Przy wymiarze kary Sąd wziął także pod uwagę ilość czynów popełnionych w warunkach czynu ciągłego. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Z podanych powyżej względów Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie II (drugim) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. Wobec powyższego, co do przedmiotowego czynu, w konkretnej sytuacji oskarżonego aktualizuje się wynikający z art. 60 § 3 i § 4 k.k. obowiązek zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, jak też uczynienie sobie z popełniania przestępstw sposobu na życie, to jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Również mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie III (trzecim) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, jak też uczynienie sobie z popełniania przestępstw sposobu na życie, to jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Również mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie IV (czwartym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, jak też uczynienie sobie z popełniania przestępstw sposobu na życie, to jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Także mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie V (piątym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, jak też uczynienie sobie z popełniania przestępstw sposobu na życie, to jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie VI (szóstym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 228 § 5 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 228 § 5 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, to jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Z podanych powyżej względów Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie VII (siódmym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 299 § 5 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W niniejszej sprawie - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara pozbawienia wolności w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku oskarżonemu powinna zostać wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności z uwagi na charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, albowiem wyżej wymieniony uczynił sobie z przestępczej działalności proceder przynoszący w taki czy inny sposób nieuprawnione korzyści majątkowe. Nadto na wymiar kary wpłynęła wielkość kwoty w procederze „prania”, w której brał udział oskarżony. Nie ulega bowiem wątpliwości, że przypisane oskarżonemu przestępstwa zostały popełnione z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej. Jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Również mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie VIII (ósmym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 263 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 263 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 4 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Również i odnośnie tego czynu - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara grzywny w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary.

Z podanych powyżej względów Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie IX (dziewiątym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 305 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Także w odniesieniu do tego czynu - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara grzywny w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary. Jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie X (dziesiątym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W odniesieniu do tego czynu - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara grzywny w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary.

Również mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie XI (jedenastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Również odnośnie tego czynu – w ocenie Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara grzywny w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary. Jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Z podanych powyżej względów Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie XII (dwunastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Także w odniesieniu do tego czynu - zdaniem Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara grzywny w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary.

Także z podanych powyżej względów Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. (2) za czyn opisany w punkcie XIII (trzynastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 231 § 2 k.k. – przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 231 § 2 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 4 oraz § 6 pkt 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku karę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Również odnośnie tego czynu – w ocenie Sądu – zachodzi wobec oskarżonego A. M. (2) konieczność zastosowania dobrodziejstwa obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z treści art. 60 § 3 i § 4 k.k. Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara grzywny w w/wym. wysokości, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. W niniejszym przypadku przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę charakter czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary. Jednak w niniejszym przypadku należy mieć na uwadze właśnie dobrodziejstwa wynikające z nadzwyczajnego złagodzenia kary zgodnie z dyspozycją art. 60 § 3 i § 4 k.k. z uwagi na postawę oskarżonego w toczącym się postępowaniu, który ujawnił informacje dotyczące osób współdziałających z nim w popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności ich popełnienia.

Wobec powyższego Sąd - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierzył oskarżonemu A. M. (2) karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy oraz karę łączną grzywny w wysokości 620 (sześciuset dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Przy wymiarze kary łącznej Sąd nie badał tych samych przesłanek, które legły u podstaw wymiaru kar jednostkowych za poszczególne czyny w niniejszej sprawie, rozważał natomiast czy pomiędzy poszczególnymi czynami istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, uwzględnił ilość czynów przypisanych sprawcy, brał również pod uwagę niekaralność oskarżonego w chwili orzekania. Ponadto Sąd miał na uwadze, aby orzeczona kara łączna pozbawienia wolności i grzywny w należyty sposób realizowała wszystkie stawiane jej cele. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej miał zatem wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Należy więc podnieść, że A. M. (2) został skazany za popełnienie siedmiu przestępstw na kary pozbawienia wolności oraz za popełnienie sześciu przestępstw na kary grzywny. Z uwagi na istniejące różnice podmiotowe i przedmiotowe między poszczególnymi czynami nie można, w ocenie Sądu, stosować zasady absorpcji. Stwierdzić należy, że przestępstwa przypisane A. M. (2) za które został skazany na kary pozbawienia wolności były kierowane zarówno przeciwko działalność instytucji państwowych dokonując przestępstw sprzedajności pełniącego funkcję publiczną, przeciwko obrotowi gospodarczemu, bo prania brudnych pieniędzy i zakłócenie przetargu publicznego. Natomiast przestępstwa przypisane A. M. (2) za które został skazany na kary grzywny były kierowane zarówno przeciwko działalność instytucji państwowych dokonując przestępstw nadużycia uprawnień przez funkcjonariusza, przeciwko porządkowi publicznemu, jakim pozostaje posiadanie broni bez zezwolenia. Nadto różnią się one w zakresie okoliczności, miejsca oraz sposobu ich popełnienia. Zauważyć także należy, że oskarżony A. M. (2) działał na przestrzeni kilku lat, co miało też wpływ na wymiar orzeczonej kary łącznej. Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności miał też na uwadze względy prewencji ogólnej, jak również to aby orzeczona kara realizowała stawiane jej cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyżej wskazane okoliczności nie pozwoliły Sądowi na zastosowanie w niniejszej sprawie zasady absorpcji odnośnie kary pozbawienia wolności ani kary grzywny. Wobec powyższego Sąd doszedł do przekonania, że orzeczona wobec oskarżonego A. M. (2) kara łączna pozbawienia wolności w wysokości 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy oraz kara łączna grzywny w wysokości 620 (sześciuset dwudziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 150 (stu pięćdziesięciu) złotych będzie adekwatna do ilości przypisanych mu przestępstw, za których kary podlegają łączeniu oraz wymiaru kar jednostkowych za każde z nich, a nadto wyrobi u oskarżonego A. M. (2) szacunek dla norm prawnych oraz przekonanie, iż państwo reaguje na każdy fakt złamania normy sanacyjnej, w czym jest zainteresowane całe społeczeństwo.

Sąd - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 60 § 5 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności wobec oskarżonego A. M. (2) warunkowo zawiesił ustalając okres próby na 8 (osiem) lat – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Sąd uznał, iż sposób życia wyżej wymienionego pozwala przypuszczać, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa wykorzystując daną mu przez Sąd szansę. Sąd stanął na stanowisku, iż orzeczenie okresu próby wobec oskarżonego w wyżej wymienionym rozmiarze będzie wystarczające do wdrożenia go do poszanowania zasad prawa.

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zaliczył oskarżonemu A. M. (2) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26 października 2011 roku do dnia 21 sierpnia 2012 roku, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny i tym samym orzeczoną wobec oskarżonego karę łączną grzywny uznał za wykonaną do wysokości 602 stawek dziennych.

Uwzględniając fakt, iż porządek prawny w poważnym stopniu zależy od właściwej represji Sąd kierując się dyspozycją art. 41 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. M. (2) zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w instytucjach państwowych i samorządowych określając jego okres na podstawie art. 43 § 1 k.k. na 8 (osiem) lat – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k.

Kierując się dyspozycją art. 44 § 1 k.k. w zw. z art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotów i korzyści majątkowych pochodzących z popełnienia przez oskarżonego A. M. (2) przestępstw tzn. dowodów rzeczowych wymienionych i opisanych w niżej wymienionych wykazach dowodów rzeczowych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. – i tak:

a) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 2 w postaci (...) (...),

- pod poz. 3 w postaci telewizora marki S.,

b) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 1 w postaci komputera przenośnego H. C.

zabezpieczonych u H. M. (1) (tom XA – k.: 351),

c) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 9 w postaci komputera przenośnego H. (...),

- pod poz. 11 w postaci lodówki z zamrażalką marki S.,

- pod poz. 12 w postaci kuchenki mikrofalowej marki S.,

- pod poz. 13 w postaci piekarnika elektrycznego marki S.,

- pod poz. 15 w postaci zmywarki marki S.,

- pod poz. 16 w postaci płyty grzewczej, indukcyjnej marki S.,

- pod poz. 22 w postaci telewizora marki S.,

- pod poz. 23 w postaci telewizora marki S.,

- pod poz. 24 w postaci pralki marki S.,

d) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 1 w postaci pistoletu R. (...),

e) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...):

- pod poz. 201 w postaci iPod (...) 16 GB,

- pod poz. 204 w postaci laptopa marki H. model C. (...),

- pod poz. 205 w postaci cyfrowego aparatu fotograficznego marki H.,

- pod poz. 207 w postaci laptopa C. (...),

- pod poz. 210 w postaci jednostki centralnej H. (...),

- pod poz. 211, 212 i 213 w postaci 3 (trzech) telewizorów marki S. - oddanych na przechowanie K. M.,

- pod poz. 215 w postaci aparatu cyfrowego marki H.,

- pod poz. 216 i 217 w postaci 2 (dwóch) telewizorów marki S. – oddanych na przechowanie K. M.,

- pod poz. 219 w postaci stacji komputera H. C.,

- pod poz. 220 w postaci aparatu cyfrowego marki H.,

- pod poz. 234 w postaci nawigacji samochodowej H. (...),

- pod poz. od 437 do poz. 442 w postaci 6 (sześciu) sztuk głośników C.,

- pod poz. 443 w postaci zestawu kina domowego D. (...),

- pod poz. 445 w postaci telewizora P.,

- pod poz. od 446 do poz. 450 w postaci 5 (pięciu) sztuk kamer (...),

- pod poz. 453 i 454 w postaci humidorów,

- pod poz. 458 w postaci okapu M.,

- pod poz. 459 w postaci płyty indukcyjnej M.,

- pod poz. 460 w postaci ekspresu do kawy M.,

- pod poz. 461 w postaci mikrofalówki M.,

- pod poz. 462 w postaci piekarnika M.,

- pod poz. 463 w postaci szuflady do podgrzewania M.,

- pod poz. 464 w postaci zmywarki M.,

- pod poz. 465 w postaci chłodziarko - zamrażalki M.,

- pod poz. 466 w postaci urządzenia GPS map G.,

- pod poz. 470 w postaci roweru treningowego,

- pod poz. 471 w postaci drukarki H.,

- pod poz. 472 w postaci aparatu fotograficznego N. (...),

- pod poz. 474 w postaci kamery S.,

- pod poz. 512 w postaci komputera typu Notebook H. (...),

- pod poz. 515 w postaci tabletu iPad 2 64 GB,

- pod poz. 516 w postaci komputera typu Notebook H.,

- pod poz. 517 w postaci tabletu iPad 3 G A.,

Uwzględniając fakt, iż porządek prawny w poważnym stopniu zależy od właściwej represji Sąd kierując się dyspozycją art. 299 § 7 k.k. orzekł od oskarżonego A. M. (2) w części przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie VII (siódmym) aktu oskarżenia w kwocie 147.000,00 zł. (stu czterdziestu siedmiu tysięcy złotych) – objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w bankach (...) S.A., Banku (...) S.A. oraz (...) Banku S.A. – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Na wysokość ustalonej przez Sąd kwoty korzyści wpływ miała wysokość kwot korzyści majątkowych jakie oskarżony czerpał z przestępstwa prania brudnych pieniędzy. W tym miejscu podnieść należy, że celem zabezpieczenia kar grzywny i środka karnego przepadku rzeczy na mieniu oskarżonego A. M. (2) zastosowano zabezpieczenia majątkowe polegające na zabezpieczeniu motocykla B. (...) oraz środków na rachunkach bankowych w (...) SA - 3.239,79 zł., 2.441,53 USD i 5.235,77 EURO (t. VIIa k. 241, VIIc 631). Nadto celem zabezpieczenia kar grzywny i środka karnego przepadku rzeczy na mieniu oskarżonego A. M. (2) zastosowano także zabezpieczenie majątkowe na wspólnych rachunkach A. M. i H. M. w Banku (...) SA kwot: 16 992,90 zł, 4231 USD i 15 224,01 EUR, w (...) Banku SA - 3152,29 zł, 14066, 65 zł, 5962, 41 zł i 10 558, 86 zł, oraz na rachunku inwestycyjnym 17 674, 72 zł. (t. VIIc - k 634, 638). Podnieść należy, że przepis art. 299 § 7 k.k. przewiduje obligatoryjny przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy w razie skazania go m.in. za przestępstwo określone w § 1 art. 299 k.k. Orzekając wobec wyżej wymienionego oskarżonego przepadek korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa w części w wyżej wymienionej kwocie Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę okoliczność aby orzeczony wobec wyżej wymienionego środek karny spełnił stawiane mu cele i był odczuwalną dolegliwością materialną w szczególności z uwagi na charakter przestępstwa i wysokość korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa, którego dopuścił się oskarżony.

W oparciu o treść art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego A. M. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 9.300 zł. (dziewięciu tysięcy siedmiuset złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 3.587,09 zł. (trzech tysięcy pięciuset osiemdziesięciu siedmiu złotych dziewięciu groszy), co jest konsekwencją uznania winy tego oskarżonego.

Również mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył wobec oskarżonej E. M. (1) za czyn opisany w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. - na podstawie art. 299 § 5 k.k. karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuściła oskarżona, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, albowiem wyżej wymieniona uczyniła sobie z przestępczej działalności proceder przynoszący w taki czy inny sposób nieuprawnione korzyści majątkowe. Przy wymiarze kary Sąd wziął także pod uwagę wielkość kwoty w procederze „prania”, w której brała udział oskarżona wspólnie z innymi osobami. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności.

Z podanych powyżej względów Sąd wymierzył oskarżonej E. M. (1) za czyn opisany w punkcie XV (piętnastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 291 § 1 k.k. – na podstawie tego przepisu karę w wysokości 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuściła oskarżona, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności.

Wobec powyższego Sąd - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wymierzył oskarżonej E. M. (1) karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Przy wymiarze kary łącznej Sąd nie badał tych samych przesłanek, które legły u podstaw wymiaru kar jednostkowych za poszczególne czyny w niniejszej sprawie, rozważał natomiast czy pomiędzy poszczególnymi czynami istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, uwzględnił ilość czynów przypisanych sprawcy, brał również pod uwagę niekaralność oskarżonej w chwili orzekania. Ponadto Sąd miał na uwadze, aby orzeczona kara łączna pozbawienia wolności w należyty sposób realizowała wszystkie stawiane jej cele. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej miał zatem wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Należy więc podnieść, że E. M. (1) została skazana za popełnienie dwóch przestępstw na kary pozbawienia wolności. Z uwagi na istniejące różnice podmiotowe i przedmiotowe między poszczególnymi czynami nie można, w ocenie Sądu, stosować zasady absorpcji. Stwierdzić należy, że przestępstwa przypisane E. M. (1) za które została skazana na kary pozbawienia wolności były kierowane zarówno przeciwko obrotowi gospodarczemu, bo prania brudnych pieniędzy i przeciwko mieniu. Nadto różnią się one w zakresie okoliczności, miejsca oraz sposobu ich popełnienia. Zauważyć także należy, że oskarżona E. M. (1) działała na przestrzeni dłuższego okresu czasu, co miało też wpływ na wymiar orzeczonej kary łącznej. Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności miał też na uwadze względy prewencji ogólnej, jak również to aby orzeczona kara realizowała stawiane jej cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyżej wskazane okoliczności nie pozwoliły Sądowi na zastosowanie w niniejszej sprawie zasady absorpcji odnośnie kary pozbawienia wolności. Wobec powyższego Sąd doszedł do przekonania, że orzeczona wobec oskarżonej E. M. (1) kara łączna pozbawienia wolności w wysokości 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy będzie adekwatna do ilości przypisanych jej przestępstw, za których kary podlegają łączeniu oraz wymiaru kar jednostkowych za każde z nich, a nadto wyrobi u oskarżonej szacunek dla norm prawnych oraz przekonanie, iż państwo reaguje na każdy fakt złamania normy sanacyjnej, w czym jest zainteresowane całe społeczeństwo.

Sąd - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej E. M. (1) warunkowo zawiesił ustalając okres próby na 3 (trzy) lata – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Sąd uznał, iż sposób życia wyżej wymienionej pozwala przypuszczać, że oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa wykorzystując daną jej przez Sąd szansę. Sąd stanął na stanowisku, iż orzeczenie okresu próby wobec oskarżonej w wyżej wymienionym rozmiarze będzie wystarczające do wdrożenia jej do poszanowania zasad prawa.

Sąd na podstawie art. 33 § 1, § 2 i § 3 k.k. wymierzył oskarżonej E. M. (1) karę grzywny w wysokości 166 (stu sześćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonej kara grzywny w w/wym. wysokości będzie sprawiedliwa i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonej oraz społecznej szkodliwości czynu. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonej kary oraz przy uwzględnieniu wysokości nienależnej korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa.

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonej E. M. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26 października 2011 roku do dnia 16 stycznia 2012 roku, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny i tym samym orzeczoną wobec oskarżonej karę grzywny uznał za wykonaną w całości.

Również uwzględniając fakt, iż porządek prawny w poważnym stopniu zależy od właściwej represji Sąd kierując się dyspozycją art. 299 § 7 k.k. orzekł od oskarżonej E. M. (1) w części przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 5.000,00 zł. (pięciu tysięcy złotych) – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Na wysokość ustalonej przez Sąd kwoty korzyści wpływ miała wysokość kwot korzyści majątkowych jakie oskarżona czerpała z przestępstwa prania brudnych pieniędzy. Podnieść należy, że przepis art. 299 § 7 k.k. przewiduje obligatoryjny przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy w razie skazania go m.in. za przestępstwo określone w § 1 art. 299 k.k. Orzekając wobec wyżej wymienionej oskarżonej przepadek korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa w części w wyżej wymienionej kwocie Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę okoliczność aby orzeczony wobec wyżej wymienionej środek karny spełnił stawiane mu cele i był odczuwalną dolegliwością materialną w szczególności z uwagi na charakter przestępstwa i wysokość korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa, którego dopuściła się oskarżona.

W oparciu o treść art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonej E. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.620 zł. (trzech tysięcy sześciuset dwudziestu złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 1.332,00 zł. (jednego tysiąca trzystu trzydziestu dwóch złotych), co jest konsekwencją uznania winy tej oskarżonej.

Mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył wobec oskarżonego H. M. (1) za czyn opisany w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. - na podstawie art. 299 § 5 k.k. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił oskarżony, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, albowiem wyżej wymieniony uczynił sobie z przestępczej działalności proceder przynoszący w taki czy inny sposób nieuprawnione korzyści majątkowe. Przy wymiarze kary Sąd wziął także pod uwagę wielkość kwoty w procederze „prania”, w której brał udział oskarżony wspólnie z innymi osobami. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności.

Sąd - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego H. M. (1) warunkowo zawiesił ustalając okres próby na 2 (dwa) lata – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Sąd uznał, iż sposób życia wyżej wymienionego pozwala przypuszczać, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa wykorzystując daną mu przez Sąd szansę. Sąd stanął na stanowisku, iż orzeczenie okresu próby wobec oskarżonego w wyżej wymienionym rozmiarze będzie wystarczające do wdrożenia go do poszanowania zasad prawa.

Również uwzględniając fakt, iż porządek prawny w poważnym stopniu zależy od właściwej represji Sąd kierując się dyspozycją art. 299 § 7 k.k. orzekł od oskarżonego H. M. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 401.000,00 zł. (czterystu jeden tysięcy złotych) – objętych zabezpieczeniem majątkowym na koncie w (...) Banku oraz orzeka od wymienionego oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotów osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w postaci nieruchomości położonych w M. i P..

W tym miejscu przyznać należy, że Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w wyroku z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 144/15 omyłkowo w sentencji przedmiotowego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z punktu XVIII dotyczącego przepadku korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia wobec oskarżonego H. M. (1) wpisał niewłaściwy przedmiot dot. przepadku środków płatniczych podlegających praniu. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia treść wniosku oskarżonego H. M. (1) o dobrowolne poddanie się karze, jak też okoliczność związana z konkretnymi środkami pieniężnymi będącymi przedmiotem zabezpieczenia na mieniu w/wym. oskarżonego, jak też treść wniosku Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie złożonego na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie m.in. wobec oskarżonych H. M. (1) przepadku środków płatniczych podlegających praniu stosownie do art. 299 § 7 k.k.

Podnieść także należy, że w powyższym orzeczeniu - Sąd postanowieniem z dnia 07 marca 2016 roku postanowił sprostować oczywistą omyłkę pisarską w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XVIII Wydział Karny z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 144/15 w ten sposób, że w sentencji przedmiotowego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z punktu XVIII wyroku dotyczącego przepadku korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia wobec oskarżonego H. M. (1) wpisał w punkcie XVIII wyroku dot. oskarżonego H. M. (1) w miejsce słów o treści: „na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonego H. M. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 401.000,00 zł. (czterystu jeden tysięcy złotych) – objętych zabezpieczeniem majątkowym na koncie w (...) Banku oraz orzeka od wymienionego oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotów osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w postaci nieruchomości położonych w M. i P.” właściwy przedmiot przepadku korzyści majątkowych tj. słowa o treści: „na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonego H. M. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 401.000,00 zł. (czterystu jeden tysięcy złotych) (objętych zabezpieczeniem majątkowym na koncie w (...) Banku oraz nieruchomościach położonych w M. i P.)”.

Za takim stanowiskiem Sądu przemawia okoliczność, że oskarżony H. M. (1) (t. X A k. 362-364) składając wyjaśnienia w dniu 29 maja 2015 roku oświadczył, że chce dobrowolnie poddać się karze na podstawie art. 335 k.p.k. i wniósł o wymierzenie mu za czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k. kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat oraz przepadek środków pieniężnych na podstawie art. 299 § 7 k.k. (t. X A k. 364). Następnie oskarżony H. M. (1) wniósł o modyfikację przepadku środków pieniężnych podlegających praniu stosowanie do art. 299 § 7 k.k. poprzez wpisanie kwoty 401.000 złotych tytułem przepadku środków pieniężnych (t. X A k. 371).

Odnośnie zabezpieczenia majątkowego na mieniu oskarżonego H. M. (1), to postanowieniem z dnia 10 stycznia 2012 roku dokonano zabezpieczenia majątkowego na mieniu H. M. (1) poprzez zajęcie ruchomości w postaci środków pieniężnych zgormadzonych na rachunkach bankowych o numerach: (...) prowadzonego przez (...) Bank S.A. na rzecz H. M. (1) do kwoty 11.691,27 złotych, (...) prowadzonego przez (...) Bank S.A. na rzecz H. M. (1) do kwoty 14.999,99 złotych, (...) prowadzonego przez (...) Bank S.A. na rzecz H. M. (1) do kwoty 4.867,46 złotych (t. X k. 95-96).

Natomiast postanowieniem z dnia 3 września 2012 roku (t. X A k. 2-7-208) dokonano zabezpieczenia majątkowego na mieniu H. M. (1) poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości w postaci:

- działki gruntu numer (...) o obszarze 2.713 m², usytuowanej w M. powiat O. posiadającą księgę wieczystą numer (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Ostródzie Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w M.,

- działki gruntu numer (...) o obszarze 1.938 m², usytuowanej w M. powiat O. posiadającą księgę wieczystą numer (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Ostródzie Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w M.,

- lokalu mieszkalnego o powierzchni 61,4000 m^{(

2)} usytuowanego w P. przy ul. (...) numer (...), posiadającego księgę wieczystą o numerze (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Pile Wydział Ksiąg Wieczystych.

Do tut. Sądu został złożony przez Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie wniosek na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie m.in. wobec oskarżonego H. M. (1) przepadku środków płatniczych podlegających praniu stosownie do art. 299 § 7 k.k. – w kwocie 401.000 zł. (objętych zabezpieczeniem majątkowym na koncie w (...) Banku oraz nieruchomościach położonych w M. i P.).

Powyższe wskazuje, że zapis w sentencji wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XVIII Wydział Karny z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 144/15 w zakresie rozstrzygnięcia z punktu XVIII dotyczącego przepadku korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia wobec oskarżonego H. M. (1) jest wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej.

Na wysokość ustalonej przez Sąd kwoty korzyści wpływ miała wysokość kwot korzyści majątkowych jakie oskarżony czerpał z przestępstwa prania brudnych pieniędzy. Podnieść należy, że przepis art. 299 § 7 k.k. przewiduje obligatoryjny przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy w razie skazania go m.in. za przestępstwo określone w § 1 art. 299 k.k. Orzekając wobec wyżej wymienionego oskarżonego przepadek korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa w części w wyżej wymienionej kwocie Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę okoliczność aby orzeczony wobec wyżej wymienionego środek karny spełnił stawiane mu cele i był odczuwalną dolegliwością materialną w szczególności z uwagi na charakter przestępstwa i wysokość korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa, którego dopuścił się oskarżony.

W oparciu o treść art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego H. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł. (trzystu złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 1.743,32 zł. (jednego tysiąca siedmiuset czterdziestu trzech złotych trzydziestu dwóch groszy), co jest konsekwencją uznania winy tego oskarżonego i uwzględnia jego sytuację majątkową.

Również mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył wobec oskarżonej M. J. za czyn opisany w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia wyczerpujący dyspozycję art. 299 § 1 i § 5 k.k. - na podstawie art. 299 § 5 k.k. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuściła oskarżona, a także rażącego lekceważenia prawa przejawianego przez sprawcę działającego z niskich pobudek, albowiem wyżej wymieniona uczyniła sobie z przestępczej działalności proceder przynoszący w taki czy inny sposób nieuprawnione korzyści majątkowe. Przy wymiarze kary Sąd wziął także pod uwagę wielkość kwoty w procederze „prania”, w której brała udział oskarżona wspólnie z innymi osobami. Na wymiar kary miały wpływ i elementy podmiotowe czynu w tym umyślność w zamiarze bezpośrednim, przy uwzględnieniu pozostałej wyżej zaprezentowanej argumentacji mającej wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności.

Sąd - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej M. J. warunkowo zawiesił ustalając okres próby na 3 (trzy) lata – zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 k.p.k. Sąd uznał, iż sposób życia wyżej wymienionej pozwala przypuszczać, że oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa wykorzystując daną jej przez Sąd szansę. Sąd stanął na stanowisku, iż orzeczenie okresu próby wobec oskarżonej w wyżej wymienionym rozmiarze będzie wystarczające do wdrożenia jej do poszanowania zasad prawa.

Również uwzględniając fakt, iż porządek prawny w poważnym stopniu zależy od właściwej represji Sąd kierując się dyspozycją art. 299 § 7 k.k. orzekł od oskarżonej M. J. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 1.300.000,00 zł. (jednego miliona trzystu tysięcy złotych) – objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w (...) Banku (...) oraz orzeka od wymienionej oskarżonej przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotu osiągniętego z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w postaci mieszkania znajdującego się w W. przy ulicy (...).

W tym miejscu przyznać należy, że Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w wyroku z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 144/15 omyłkowo w sentencji przedmiotowego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z punktu XXII dotyczącego przepadku korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia wobec oskarżonej M. J. wpisał niewłaściwy przedmiot dot. przepadku środków płatniczych podlegających praniu. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia treść wniosku oskarżonej M. J. o dobrowolne poddanie się karze, jak też okoliczność związana z konkretnymi środkami pieniężnymi będącymi przedmiotem zabezpieczenia na mieniu w/wym. oskarżonej, jak też treść wniosku Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w W. złożonego na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie m.in. wobec oskarżonej M. J. przepadku środków płatniczych podlegających praniu stosownie do art. 299 § 7 k.k.

Podnieść także należy, że w powyższym rozstrzygnięciu - Sąd postanowieniem z dnia 07 marca 2016 roku postanowił sprostować oczywistą omyłkę pisarską w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XVIII Wydział Karny z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 144/15 w ten sposób, że w sentencji przedmiotowego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z punktu XXII wyroku dotyczącego przepadku korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia wobec oskarżonej M. J. wpisał w punkcie XXII wyroku dot. oskarżonej M. J. w miejsce słów o treści: „na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonej M. J. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 1.300.000,00 zł. (jednego miliona trzystu tysięcy złotych) – objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w (...) Banku (...) oraz orzeka od wymienionej oskarżonej przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotu osiągniętego z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w postaci mieszkania znajdującego się w W. przy ulicy (...)” wpisać właściwy przedmiot przepadku korzyści majątkowych tj. słowa o treści: „na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzeka od oskarżonej M. J. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV (czternastym) aktu oskarżenia w kwocie 1.300.000,00 zł. (jednego miliona trzystu tysięcy złotych) ( objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w (...) Banku (...) oraz mieszkaniu w W. przy ulicy (...))”.

Podnieść należy, że oskarżona M. J. (2) składając wyjaśnienia w dniu 29 maja 2015 roku (t. XII A k. 260-262) oświadczyła, że chce skorzystać z dobrowolnego poddania się karze na podstawie art. 335 k.p.k. i wniosła o wymierzenie jej kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby oraz przepadek środków pieniężnych na podstawie art. 299 § 7 k.k. (t. XII A k. 262). Następnie oskarżona M. J. (2) wniosła o modyfikację przepadku środków pieniężnych podlegających praniu stosowanie do art. 299 § 7 k.k. poprzez wpisanie kwoty 1.300.000 złotych tytułem przepadku środków pieniężnych (t. X A k. 371).

Jeśli chodzi o zabezpieczenie majątkowe na mieniu wyżej wymienionej oskarżonej, to stwierdzić należy, że postanowieniem z dnia 30 grudnia 2011 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w W. dokonał zabezpieczenia majątkowego na mieniu M. J. poprzez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego numer (...) usytuowanego w budynku numer (...) przy ul. (...) w W. o powierzchni 116,19 m^{(
2)} posiadającego księgę wieczystą numer (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie (t. XII k. 14-15).

Natomiast postanowieniem z dnia 10 stycznia 2012 roku zastosowano zabezpieczenie majątkowe na mieniu M. J. poprzez zajęcie ruchomości w postaci środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych o numerach: (...) prowadzonego przez (...) Bank (...) S.A. na rzecz M. J. do kwoty 476.127,15 złotych i (...) prowadzonego przez (...) Bank (...) S.A. do kwoty 1.076,12 złotych (t. XII k. 20-22).

Do tut. Sądu został złożony przez Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w W. wniosek na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie m.in. wobec oskarżonej M. J. przepadku środków płatniczych podlegających praniu stosownie do art. 299 § 7 k.k. – w kwocie 1.300.000 zł. (objętych zabezpieczeniem majątkowym na kontach w (...) Bank (...) S.A. oraz mieszkaniu w W. ul. (...)).

Powyższe wskazuje, że zapis w sentencji wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XVIII Wydział Karny z dnia 16 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 144/15 w zakresie rozstrzygnięcia z punktu XXII dotyczącego przepadku korzyści majątkowych uzyskanych z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia wobec oskarżonej M. J. jest wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej.

Na wysokość ustalonej przez Sąd kwoty korzyści wpływ miała wysokość kwot korzyści majątkowych jakie oskarżona czerpała z przestępstwa prania brudnych pieniędzy. Podnieść należy, że przepis art. 299 § 7 k.k. przewiduje obligatoryjny przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy w razie skazania go m.in. za przestępstwo określone w § 1 art. 299 k.k. W tym miejscu podnieść należy, że celem zabezpieczenia kar grzywny i środka karnego przepadku rzeczy na mieniu oskarżonej M. J. zastosowano zabezpieczenia majątkowe polegające na zabezpieczeniu środków na rachunkach bankowych w (...) Bank (...) SA w kwotach: 476.127,15 zł. oraz 1.076,12 zł. Ponadto dokonano zabezpieczenia w postaci zakazu zbywania i obciążania nieruchomości -lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...) o powierzchni 116,19 m kw. o wartości co najmniej 990.000,00 zł. Łączna wartość zastosowanych w przedmiotowej sprawie zabezpieczeń majątkowych wyniosła ponad 2.566.000,00 zł. (t. XII - k.: 14-16, 20-22, t. IV - k.: 737-45). Orzekając wobec wyżej wymienionej oskarżonej przepadek korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstwa w części w wyżej wymienionej kwocie Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę okoliczność aby orzeczony wobec wyżej wymienionej środek karny spełnił stawiane mu cele i był odczuwalną dolegliwością materialną w szczególności z uwagi na charakter przestępstwa i wysokość korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa, którego dopuściła się oskarżona.

W oparciu o treść art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonej M. J. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł. (trzystu złotych) tytułem opłaty i koszty postępowania w sprawie w kwocie 1.332,00 zł. (jednego tysiąca trzystu trzydziestu dwóch złotych), co jest konsekwencją uznania winy tej oskarżonej i uwzględnia jej sytuację majątkową.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji niniejszego wyroku.

XVIII K 144/15

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE