Sygn. akt IX U 344/18
Decyzją z dnia 13 czerwca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wszczęcia postępowania dotyczącego uprawnień do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej w dniu 2 lipca 2013 r. (decyzja została sprostowana postanowieniem organu w zakresie daty zdarzenia, albowiem początkowo omyłkowo wskazano w niej, iż odnosi się do wypadku z dnia 7 marca 2018 r., a nie 2 lipca 2013 r.) z uwagi na m.in. brak przedłożenia umowy oraz potwierdzenia od zleceniodawcy, że w dniu 2 lipca 2013 r. ubezpieczony miał wykonywać usługi i w jakich godzinach. Dodatkowo organ podniósł, iż ubezpieczonemu nie przysługuje odszkodowanie, albowiem jego zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne przekracza kwotę 6,60 zł.
Ubezpieczony, precyzując odwołanie w piśmie z dnia 9 marca 2019 r. (k. 82), domagał się przyznania odszkodowania za ww. wypadek, jak również odszkodowania za wypadek, który miał miejsce w dniu 11 sierpnia 2018 r., przy czym prawomocnym obecnie postanowieniem z dnia 11 lipca 2019 r. przekazano do organu ww. pismo z dnia 9 marca 2019 r. jako wniosek w przedmiocie jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej w dniu 11 sierpnia 2018 r. (k. 123).
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Wnioskiem z dnia 10 marca 2018 r. ubezpieczony A. S., prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, wniósł o zapłatę odszkodowania w związku z wypadkiem, któremu uległ w dniu 2 lipca 2013 r. Ubezpieczony wskazał, iż w drodze do klienta, z uwagi na złą pogodę, potknął się i upadł doznając złamania obydwu kości nadgarstka z przemieszczeniem.
Niesporne, a nadto dowód: pismo z dnia 10 marca 2018 r., zawiadomienie o wypadku – k. 1, 6-8 akt organu rentowego;
A. S. posiadał na dzień 2 lipca 2013 r. zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w kwocie przekraczającej 6,60 zł, a po tym dniu nie dokonywał żadnych wpłat.
Niesporne, a nadto dowód: pismo z dnia 14 maja 2018 r. korespondencja pracowników organu z dnia 14 i 15 maja 2018 r. - k. 14, 15 i 16 akt organu oraz oświadczenie ubezpieczonego na rozprawie – k. 143;
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Przedstawione powyżej okoliczności faktyczne pozostawały w całości bezsporne, a z uwagi na ww. zadłużenie ubezpieczonego, które samodzielnie przesądza o oddaleniu odwołania, nie zachodziła konieczność prowadzenia postępowania w zakresie rzeczywistego wystąpienia zdarzenia, na które powoływał się ubezpieczony i jego ewentualnej kwalifikacji jako wypadku w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Podstawę prawną żądania ubezpieczonego stanowi art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (zwanej dalej: ustawą wypadkową), w myśl którego z tytułu wypadku przy pracy ubezpieczonemu przysługuje jednorazowe odszkodowanie, jeżeli doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Jak stanowi jednak art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy wypadkowej osobom prowadzącym pozarolniczą działalność jednorazowe odszkodowanie nie przysługuje w razie wystąpienia w dniu wypadku zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne na kwotę przekraczającą 6,60 zł do czasu spłaty całości zadłużenia.
Jak wskazano już powyżej fakt istnienia tego zadłużenia jest bezsporny, co przesądza o bezzasadności odwołania.
Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy wypadkowej prawo do świadczenia, jakim jest jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy wykonywaniu działalności gospodarczej, przedawnia się, jeżeli zadłużenie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie uregulowane w ciągu 6 miesięcy od dnia wypadku, a jak stwierdził sam ubezpieczony zadłużenie nie zostało w dalszym ciągu uregulowane. Brak również przesłanek, by uznać, że ubezpieczony podjął jakiekolwiek kroki, by uregulować zadłużenie.
Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c., oddalił odwołanie od zaskarżonej decyzji.
Ubezpieczony był w niniejszym postępowaniu reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu – radcę prawnego. Z uwagi na fakt przegrania sprawy przez reprezentowanego przez niego ubezpieczonego wynagrodzenie pełnomocnika należało zasądzić od Skarbu Państwa – Sąd Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie (wynagrodzenie nie zostało opłacone w całości ani części). Wysokość wynagrodzenia ustalono na podstawie § 15 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, w myśl którego opłaty w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego wynoszą 90 zł. Kwota ta została, w myśl § 4 ust. 3 ww. rozporządzenia, powiększona o równowartość podatku Vat wynoszący 23%.
Sygn. akt IX U 344/18
1. (...);
2. (...);
3. (...);
4. (...).
Dnia 8 listopada 2019 r.