Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V K 1/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Elżbieta Domagalska

Protokolant – Marta Kornacka

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniach 29.03.2019 r., 31.05.2019 r., 30.08.2019 r. na rozprawie

sprawy W. B.

urodzonego(...) r. w m. G.

syna C. i Ł. z d. G.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 13 grudnia 2017 r. do 30 września 2018 r. w m. W., uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz D. B., M. B. (1) oraz M. B. (2) reprezentowanego przez matkę M. B. (3), w kwocie po 200 zł miesięcznie na każde z dzieci określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 25.11.1999 r. sygn. akt III RC 170/99, zmienionego następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 15.02.2002 r. sygn. akt III RC 745/01, zmienionego następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 08.07.2003 r. sygn. akt III RC 273/03, zmienionego następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 16.10.2014 r. sygn. akt III RC 241/14, doprowadzając do zaległości w wysokości przekraczającej trzykrotność świadczenia okresowego tj. 1800 złotych w wyniku czego naraził osoby uprawnione na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i działał na ich szkodę,

tj. o czyn z art. 209§1a kk

1. Oskarżonego W. B. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VK 1/19

UZASADNIENIE

W. B. zarzucono w akcie oskarżenia, że w okresie od 13 grudnia 2017r. do 30 września 2018r. w miejscowości W. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz D. B., M. B. (1) oraz M. B. (2) reprezentowanego przez matkę M. B. (3), w kwocie po 200 zł miesięcznie na każde z dzieci, określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgorzewie z dnia 25.11.1999r. sygn. akt IIIRC 170/99, zmienionego następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 15.02.2002r. sygn. akt IIIRC 745/01, zmienionego następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 08.07.2003r. sygn. akt IIIRC 273/03, zmienionego następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 16.10.2014r. sygn. akt IIIRC 241/14, doprowadzając do zaległości w wysokości przekraczającej trzykrotność świadczenia okresowego, tj. 1.800 zł, w wyniku czego naraził osoby uprawnione na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i działał na ich szkodę, tj. popełnienie czynu zakwalifikowanego z art. 209§1a kk.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. zobowiązany był na mocy ugody zawartej przez Sądem Rejonowym w Giżycku z dnia 16.10.2014r. w sprawie IIIRC 241/14 do płacenia na rzecz swoich dzieci D. B., M. B. (1) i M. B. (2) alimentów w kwocie po 200 zł miesięcznie na każde z dzieci płatnych z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w terminie płatności każdej z rat, poczynając od dnia 01.10.2014r. W okresie od dnia 13 grudnia 2017r. do dnia 30 września 2018r. nie płacił tych alimentów i powstała z tego tytułu zaległość przekroczyła trzykrotność świadczenia okresowego, a dzieci narażone były na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Oskarżony alimentów tych nie płacił, bo w tym czasie w okresie od dnia 25 września 2017r. do dnia 19 lipca 2018r. był pozbawiony wolności i przebywał w Areszcie Śledczym w S., gdzie odbywał kolejno kary orzeczone w sprawach VW 38/15, VW 39/17, VW 138/17 i VK 70/18 Sądu Rejonowego w Giżycku i nie miał tu możliwości odpłatnego zatrudnienia. Prowadzona przez komornika egzekucja świadczeń alimentacyjnych okazała się bezskuteczna z uwagi na brak majątku i dochodu dłużnika W. B..

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu wyjaśnienia oskarżonego W. B. k.78-79, zeznania świadków M. B. (3) k.109v, M. B. (1) k.109v i D. B. k.109v-110, odpis ugody zawartej w sprawie IIIRC 241/14 k.64-65, informację komornika k.71, informację z NOE-SAD k.121-124, informację Dyrektora Aresztu Śledczego w S. k.120.

Oskarżony W. B. przyznał się do niepłacenia alimentów w tym czasie i wyjaśnił, że nie płacił ich, bo nie pracował. Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom, bo znajdują one potwierdzenie w informacji z NOE-SAD oraz informacji Dyrektora Aresztu Śledczego w S..

Sąd dał też wiarę zeznaniom świadków M. B. (3), M. B. (1) i D. B.. Wynika z nich, że oskarżony w tym okresie nie płacił ustalonych ugodą alimentów. Relacje świadków tych były spójne, korespondowały ze sobą i nie zawierały żadnych treści wskazujących na ich nieszczerość.

Zebrane w sprawie dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i treść ich nie budzi wątpliwości.

W myśl art. 209§1a kk odpowiedzialności karnej podlega ten, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, przy czym naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Przestępstwo to może być popełnione jedynie z winy umyślnej. Do bytu tego przestępstwa nie wystarczy ustalenie, że oskarżony nie płacił alimentów, do których był zobowiązany, lecz konieczne jest ustalenie, iż od tego obowiązku się uchylał. Przestępstwa niealimentacji dopuszcza się tylko taka osoba, która może wykonać ciążący na niej obowiązek alimentacyjny, ale tego nie czyni mimo realnych możliwości. Uchylenie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej zachodzi wtedy, gdy zobowiązany mając obiektywną możliwość wykonania tego obowiązku nie dopełni go ze złej woli. Jak wykazało postępowanie dowodowe, oskarżony w okresie od dnia 29 września 2017r. do dnia 19 lipca 2018r. był pozbawiony wolności i nie miał możliwości zarobkowania w tym czasie, a prowadzona przez komornika egzekucja okazała się bezskuteczna z uwagi na brak majątku i jakichkolwiek źródeł dochodu u oskarżonego. W tych okolicznościach nie sposób przyjąć, by oskarżony uchylał się od obowiązku alimentacyjnego. Oskarżony nie miał możliwości wykonania tego obowiązku alimentacyjnego i nie można mu przypisać winy stanowiącej konieczny warunek odpowiedzialności karnej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uniewinnił W. B. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 632 pkt 2 kpk.

V K 1/19

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE