Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Witold Rękosiewicz

Protokolant sądowy: Magdalena Żabińska

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 21 sierpnia 2017 r. znak (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w K. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmE 297/17

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) decyzją z dnia 21 sierpnia 2017 r. nr (...), po przeprowadzeniu na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220 z późn. zm., dalej: Pe) orzekł, że (...) S.A. z siedzibą w K. (powód, Odbiorca, Przedsiębiorca) w dniach od 10 do 12 sierpnia 2015 r., w odniesieniu do obiektu zlokalizowanego pod adresem ul. (...) w D. naruszył obowiązek stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wynikający z art. 11 i art. 11d ust. 3 ustawy Prawo energetyczne, co podlega karze pieniężnej określonej w art. 56 ust. l pkt 3a Pe i z tego tytułu nałożył wymierzył (...) S.A. karę pieniężną w kwocie 28 074 zł.

(...) S.A. z siedzibą w K. w złożonym odwołaniu zaskarżyła powyższą decyzję Prezesa URE w całości. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił:

I. Naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 56 ust. 1 pkt 3a PE poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w efekcie wymierzenie kary pieniężnej za ograniczenia wprowadzone na podstawie art. 11 c ust. 2 pkt 2, podczas gdy art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe nie jest normą sankcjonującą w stosunku do ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe;

2.  art. 11d ust. 3 w zw. z art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, poprzez błędną wykładnię wskazanych przepisów, wyrażającą się w mylnym zrozumieniu ich treści, a w konsekwencji uznanie, iż art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe należy uznać za regulację szczegółową względem art. 11d ust. 3, podczas gdy przepisy te regulują całkowicie inną materię i ich adresatem jest odrębny podmiot;

3.  art. 11d ust. 3 Pe poprzez jego błędną wykładnię, poprzez uznanie, iż dotyczy on ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, podczas gdy wskazany przepis reguluje ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii oraz uznanie, iż strona powodowa ( (...) SA) zobowiązana jest do dostosowania się do ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w sytuacji gdy strona powodowa nie prowadzi usług związanych z przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej oraz ograniczenia takie w stosunku do strony powodowej nigdy nie zostały wydane, a w konsekwencji wymierzenie kary pieniężnej w oparciu o ten przepis.

II. Naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

1.  art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności poprzez naruszenie prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy.

2.  art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. w zw. z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) poprzez rozszerzającą wykładnię przepisów karnoadministracyjnych a w konsekwencji naruszenie uprawnień i obciążenie strony powodowej karą pieniężną bez podstawy prawnej.

3.  art. 7 i art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 1 i 3 k.p.a. polegające na braku wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez nierozważenie czy istniały podstawy do wydania ograniczenia w poborze energii przez (...) S.A. w dniu 10 sierpnia 2015 r.

4.  art. 7 i art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 1 i 3 k.p.a. polegające na braku wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez nierozważenie czy istniały podstawy niestosowania się do wprowadzonych przez (...) ograniczeń w poborze energii z uwagi na bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia osób.

Na podstawie podniesionych zarzutów powód wniósł o:

I. zmianę pkt 1 zaskarżonej decyzji poprzez orzeczenie, iż w dniach od 10 do 12 sierpnia 2015 r., w odniesieniu do obiektu zlokalizowanego pod adresem ul. (...), (...)-(...) D., (...) S.A. nie naruszyła obowiązku stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej oraz o uchylenie zaskarżonej decyzji w pozostałym zakresie,

względnie, z ostrożności procesowej, w sytuacji gdyby Sąd uznał, że Prezes URE miał prawo wymierzyć (...) SA karę pieniężną powód wniósł o:

II. odstąpienie od wymierzenia kary w całości,

ewentualnie, wyłącznie w sytuacji gdyby Sąd nie znalazł podstaw do odstąpienia od wymierzenia kary w całości, powód wniósł o:

III. wymierzenie kary pieniężnej w wysokości 668 zł,

IV. zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów postępowania według norm przepisanych.

Względnie, w sytuacji gdyby Sąd uznał, iż istniały podstawy prawne do wymierzenia kary pieniężnej wobec strony powodowej za dni 10-12 sierpnia 2015 r., dodatkowo, niezależnie od wcześniejszych zarzutów, powód zarzucił zaskarżonej decyzji:

1.  naruszenie art. 7 i art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 1 i 3 k.p.a. polegające na braku wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez niedokonanie obiektywnej oceny dowodów z przebiegu sprawy, dotyczącej przesłanek do odstąpienia od wymierzenia kary oraz okoliczności mających wpływ na wymiar kary,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez naruszenie art. 56 ust. 6a Pe poprzez niewłaściwą wykładnię i w konsekwencji jego niezastosowanie, wyrażającą się w mylnym zrozumieniu treści przepisu w sposób, iż przesłanką odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej jest stosowanie się do ograniczeń przez cały czas ich trwania, podczas gdy taka interpretacja całkowicie przekreśla sens instytucji odstąpienia od wymierzenia kary,

3.  błąd w ustaleniach faktycznych wynikający z uznania, iż niedostosowanie się do ograniczeń w poborze energii jest czynem o znacznym stopniu szkodliwości, z uwagi na to, że miał on bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, podczas gdy zagrożenie bezpieczeństwa Krajowego Systemu Elektroenergetycznego było wynikiem zaniechań instytucji odpowiedzialnych za jego bezpieczeństwo, a czyn strony powodowej( (...) S.A.) miał na to jedynie minimalny i nieznaczący wpływ.

Powód wskazał, że ograniczenia w poborze energii elektrycznej skierowane do odbiorców końcowych zostały wprowadzone na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe. Prezes URE wymierzył powodowi karę pieniężną na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a w zw. z art. 11 i art.11d ust. 3 Pe. Przedsiębiorca podniósł, że nie jest operatorem systemu elektroenergetycznego, nie świadczy usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej i nigdy w stosunku do niego nie zostały wydane ograniczenia w świadczeniu usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej. Nie ma więc podstaw do wymierzenia powodowi kary pieniężnej w oparciu o art. 11d ust. 3 Pe. Wobec tego decyzja o nałożeniu na powoda kary pieniężnej została wydana bez podstawy prawnej. Stwierdził, że wydanie decyzji bez podstawy prawnej stanowi pogwałcenie art.7 Konstytucji RP, a Prezes URE ukarał spółkę na przekroczenie poboru energii w dniach 10-11 sierpnia bez podstawy prawnej.

W ocenie powoda Prezes URE dokonał rażąco błędnej wykładni przepisów art. 11c ust.2 pkt 2 Pe i art.11d ust.3 Pe. Adresatami tych dwóch norm są zupełnie inne podmioty i dotyczą one zupełnie innej materii. Do wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe uprawniony jest operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub sytemu połączonego elektroenergetycznego. Do wprowadzania ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej na podstawie art. 11d ust. 3 Pe upoważnieni są operatorzy systemu elektroenergetycznego. Wobec tego w razie ewentualnego ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej na podstawie art. 11d ust. 3 Pe powód nie byłby objęty zakresem podmiotowym ograniczenia, gdyż nie byłby on kierowany do powoda, z uwagi na to nie świadczy on usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej. Powód wskazał, że zastosowanie w przepisie art. 11d ust. 1 pkt 5 Pe zwrotu „wszystkich możliwych działań” oznacza, że aby możliwe było wydanie odbiorcom końcowym polecenia zmniejszenia ilości pobieranej energii elektrycznej, konieczne jest uprzednio wyczerpanie wszystkich wymienionych wcześniej w art. 11d ust. 1 Pe działań zmierzających do pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną. Zdaniem powoda wątpliwe jest, czy przed wprowadzeniem ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii został spełniony wynikający z art.11d ust.1 pkt 2 Pe obowiązek dokonania zakupów interwencyjnych mocy lub energii elektrycznej. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika, że działania te zostały podjęte. Bez wyjaśnienia tej kwestii nie jest możliwa ocena, czy wskazane ograniczenia zostały wydane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Powód zauważył, że zgodnie ze wskazanym przez niego przepisem art.11d ust. 3 Pe w okresie wykonywania działań, o których mowa w ust. 1, użytkownicy systemu, w tym odbiorcy energii elektrycznej, są obowiązani stosować się do poleceń operatora systemu elektroenergetycznego, o ile wykonanie tych poleceń nie stwarza bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia osób. Podniósł, że w toku postępowania wielokrotnie wyjaśniał, iż ze względu na wysoką temperaturę zewnętrzną (+ 33 ⁰C), bezpieczeństwo ludzi zatrudnionych przy produkcji – 750 pracowników i kumulowanie się ciepła przy produkcji, nie było możliwe wyłączenie klimatyzacji i natychmiastowe wprowadzenie ograniczenia poboru mocy do poziomu wynikającego ze stopnia ograniczeń. Niezbędna była też praca urządzeń chłodniczych. Na tej podstawie powód stwierdził, że wobec zagrożenia życia i zdrowia ludzi, nie miał obowiązku stosowania się do wprowadzonych ograniczeń. Podkreślił, że mimo istnienia trudności wynikających ze specyfiki prowadzonej produkcji podjął natychmiastowe działania w celu zastosowania się do wprowadzonych ograniczeń. Wskazał, że potwierdzeniem tej okoliczności są informacje dotyczące kształtowania się poboru mocy przez zakład powoda w dniach od 10 do 12 sierpnia 2015 r.

Powód zarzucił, że art. 56 ust.1pkt 3a Pe nie przewiduje sankcji za naruszenie art. 11c ust.2 pkt 2 Pe, zatem nie było możliwe ukaranie powoda za niedostosowywanie się do tej regulacji.

Zdaniem powoda w sprawie występowały okoliczności umożliwiające Prezesowi URE odstąpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 56 ust. 6a Pe. Przedsiębiorca zarzucił pozwanemu przyjęcie swoistej „odpowiedzialności zbiorowej” odbiorców końcowych za niedostosowanie się do ograniczeń w poborze energii elektrycznej. Wskazał, że decyzja została skierowana indywidualnie do strony powodowej, więc na kwestię jej odpowiedzialności nie może wpływać zachowanie innych podmiotów.

Powód nie zgodził się także, że jego czyn nie cechował się znikomym stopniem szkodliwości społecznej. Stwierdził, że na podstawie przedstawionej wyżej okoliczności braku w ustawie sankcji za naruszenie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe Prezes URE nie miał podstawy do nałożenia na Odbiorcę kary pieniężnej za dni 10 i 11 sierpnia 2015 r. Natomiast przekroczenie poboru mocy w dniu 12 sierpnia 2015 r. wyniosło jedynie 0,2226750 MW z godzinie. Charakteryzowało się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, zatem Prezes URE winien był odstąpić od wymierzenia kary.

Powód wskazał, że w przypadku nie uwzględnienia postulatu odstąpienia od wymierzenia kary, wysokość kary za przekroczenie ograniczenia w dniu 12 sierpnia 2015 r. powinna wynieść 668 zł (iloczyn 3000 zł i łącznego przekroczenie mocy w MW w godzinie w dniu 12 sierpnia 2015 r.) Stwierdził, że przy ustalaniu wysokości nałożonej kary pieniężnej Prezes URE nie uwzględnił stopnia zawinienia oraz dotychczasowego zachowania się Przedsiębiorcy w postaci wywiązywania się z innych obowiązków przewidzianych przez prawo energetyczne.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że fakultatywne uprawnienia przysługujące operatorowi systemu elektroenergetycznego w okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, dotyczące wprowadzenia ograniczeń w przesyłaniu lub dystrybucji energii elektrycznej wymienione zostały w art. 11d ust. 3 Pe. Podstawę materialnoprawną do wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej stanowi więc art. 11d ust. 3 Pe. Przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe określa jedynie zakres czasowy i terytorialny wprowadzanych ograniczeń i nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Zakres ograniczeń określony w art. 11d ust. 3 Pe jest znacznie szerszy od ograniczeń wymienionych w art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe. Z tego względu zbiór ograniczeń określonych w art. 11d ust. 3 Pe obejmuje również ograniczenia określone w art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe. Zdaniem Prezesa URE, mając na uwadze, że przepis karny art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe obejmuje swoją sankcją niedostosowanie się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii wprowadzonych na podstawie art. 11d ust. 3 Pe, nie było konieczności obejmowania sankcją ograniczeń, o których mowa w art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe i powoływania tego przepisu w art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe. Faktycznie odesłanie takie stanowiłoby dwukrotne objęcie sankcją tych samych ograniczeń. Powyższe oznacza, że zachowanie powoda polegające na niestosowaniu się w dniach 10-11 sierpnia 2015 r. do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, o których mowa w art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, zostało objęte sankcją poprzez odesłanie w przepisie karnym z art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe do art. 11, 11c ust. 3 i 11d ust. 3 Pe. Prezes URE wyjaśnił, że OSP wprowadzając z dniem 10 sierpnia 2015 r. ograniczenia w dostarczaniu i poborze mocy odwołał się do art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe określając na tej podstawie okres i zakres terytorialny wprowadzanych ograniczeń.

Pozwany wskazał, że bezsporne jest i nigdy nie twierdził, iż strona powodowa prowadziła działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej.

Dodał, że ograniczenia obowiązujące od godziny 24:00 dnia 11 sierpnia 2015 r. zostały wprowadzone mocą rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej (Dz.U. 2015 r. poz. 1136, dalej: Rozporządzenie w sprawie ograniczeń). Zostały więc spełnione wszystkie wymogi ustawowe pozwalające na wymierzenie powodowi kary pieniężnej.

Prezes URE powołał się na treść postanowień umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej zawartej pomiędzy OSD i Odbiorcą (powodem), dotyczących ustalenia mocy umownej (3,5 MW), obowiązku ograniczenia poboru mocy zgodnie z Planem wprowadzania ograniczeń w przypadku wprowadzania ograniczeń w poborze energii elektrycznej, oraz minimalnej mocy wymaganej dla zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia w przypadku wprowadzenia ograniczeń. Wskazał, że informacje o wielkości danych dotyczące Odbiorcy wynikające z Planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które obowiązywały Odbiorcę w okresie od 10 do 31 sierpnia 2015 r., zostały mu przekazane przez OSD pismem z dnia 31 lipca 2014 r,. znak: (...). Na tej podstawie Prezes URE stwierdził, iż powód objęty był wprowadzonymi ograniczeniami.

Odnosząc się do zarzutu braku rozważenia przez pozwanego w postępowaniu administracyjnym „czy istniały podstawy niezastosowania się [przez Powoda] do wprowadzonych przez (...) ograniczeń w poborze energii z uwagi na bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia osób" Prezes URE zauważył, iż w przypadku, gdy dany odbiorca nie powinien być objęty (w całości lub w części potrzeb energetycznych) planem ograniczeń, okoliczność tę należy uwzględnić już na etapie sporządzania przez OSD takiego planu dla tego odbiorcy, a w procesie tym odbiorca powinien przedstawić OSD stosowne przesłanki do uwzględnienia go wśród podmiotów objętych ochroną przed wprowadzanymi ograniczeniami. Niezbędny jest aktywny udział odbiorcy już na etapie sporządzania planu przez OSD dla konkretnego odbiorcy, bowiem operator nie posiada wiedzy dotyczącej specyfiki działalności odbiorcy. Zdaniem pozwanego Odbiorca powinien dochować należytej staranności w zakresie przekazywania istotnych informacji na etapie tworzenia planu ograniczeń. W przeciwnym razie niedopuszczalne jest powoływanie się w przypadku wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na konieczność zastosowania §3 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie ograniczeń.

Pozwany nie zgodził się z zarzutem naruszenia art. 56 ust. 6a Pe wskazując, że stopień szkodliwości czynu nie był znikomy i miał istotny wpływ na bezpieczeństwo funkcjonowania Krajowego Systemu Elektroenergetycznego. Odnośnie argumentów powoda, że przekroczenie dopuszczalnych norm było niskie, a charakter stwierdzonego naruszenia był znikomy Prezes URE wskazał, że nawet niska wartość przekroczenia miała istotny wpływ na bezpieczeństwo Krajowego Systemu Elektroenergetycznego oraz bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej. Kumulacja takich właśnie niewielkich przekroczeń odbiorców stanowi poważne zagrożenie dla systemu. Powyższe oznacza, że nie została spełniona przesłanka do odstąpienia od wymierzenia kary w postaci znikomej szkodliwości czynu. Ponadto wartość przekroczenia poboru mocy przez powoda wcale nie była niska, gdyż wyniosła aż 9,35 MW w godzinie.

Pozwany zauważył, że uwzględnił w wymiarze kary wszelkie okoliczności łagodzące, co skutkowało bardzo niskim wymiarem kary w porównaniu do przychodu powoda.

Stwierdził, że z uwagi na specyfikę postępowania sądowego prowadzonego w następstwie wniesienia odwołania do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) podniesione przez powoda zarzuty dotyczące postępowania administracyjnego nie mogą stanowić samoistnej przyczyny uchylenia decyzji. Zdaniem pozwanego poprzedzające wydanie zaskarżonej decyzji postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone w sposób rzetelny, było wszechstronne i obejmowało wyczerpujące rozpatrzenie zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka akcyjna w K. jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją wyrobów cukierniczych.

Dostawa energii elektrycznej do obiektu powoda zlokalizowanego w D. przy ul. (...) była realizowana w oparciu o zawartą w dniu 26 marca 2013r. z (...) S.A. z siedzibą w K. (OSD) Umowę o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej nr (...) , (k.25-29 akt adm.) W myśl § 3 pkt 7 i pkt 8 Umowy w przypadku wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej Odbiorca zobowiązany jest ograniczyć pobór mocy zgodnie z Planem wprowadzania ograniczeń, a minimalna moc wymagana dla zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia w przypadku wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej wynosi 950 kW.

Pismem z dnia 31 lipca 2014 r. (...) S.A. powiadomił powoda o planie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na okres od dnia 1 września 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r .(k. 95 akt adm.) Zgodnie z tym planem moc umowna wynosiła 3 500 kW. Natomiast minimalną moc wymaganą dla zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia w przypadku wprowadzenia ograniczeń określono na 0,950 MW tj. 950 kW (k. 96 akt adm.) Powód nie zgłosił zastrzeżeń do doręczonego mu pismem z dnia 31 lipca 2014 r. planu wprowadzania ograniczeń. (bezsporne).

(...) S.A. w dniu 10 sierpnia 2015 roku wydały komunikat, iż w związku z obniżeniem dostępnych rezerw zdolności wytwórczych poniżej niezbędnych wielkości, spowodowanych m. in. wyjątkowo wysokimi temperaturami i niskimi stanami wód w zbiornikach wodnych i rzekach, stwierdziły wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w rozumieniu postanowień art. 3 pkt 16d ustawy - Prawo energetyczne wprowadzając, na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 tej ustawy, od godz. 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 r, ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Jednocześnie, w dniu 10 sierpnia 2015 r. (...) S.A., działając na podstawie art. lic ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne, powiadomiły Ministra Gospodarki (obecnie: Minister Energii) i Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłosiły Ministrowi Gospodarki konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7 ustawy - Prawo energetyczne, tj. w trybie wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia o wprowadzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej do dnia 31 sierpnia 2015 r. Rada Ministrów w dniu 11 sierpnia 2015 r. wydała Rozporządzenie w sprawie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw pod poz. 1136 i wprowadziło te ograniczenia w okresie od dnia 11 sierpnia 2015 r. od godz. 24:00 do dnia 31 sierpnia 2015 r. do godz. 24:00. (okoliczności bezsporne)

Na wezwanie Prezesa URE Operator Sieci Dystrybucyjnej - (...) S.A. z siedzibą w K., do którego sieci powód był w sierpniu 2015 r. przyłączony, przedstawił zbiorcze dane wskazujące na stopień niedostosowania się odbiorców ujętych w Planie wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej obowiązującym w dniach od 10 do 31 sierpnia 2015 r. do wprowadzonych ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Na podstawie powyższych danych zostały wygenerowane informacje wskazujące na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej w odniesieniu do punktu poboru energii elektrycznej w obiekcie zlokalizowanym pod adresem: ul. (...), D. (dalej „obiekt Odbiorcy”). Z informacji przedstawionych Prezesowi URE przez OSD wskazujących na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wynika, że Odbiorca w dniach 10, 11, 12 sierpnia 2015 roku przekroczył wartości poboru mocy w poszczególnych stopniach zasilania, według planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wartości poboru mocy tj. dotyczących mocy umownej i bezpiecznej wynoszących: moc umowna 3,500 MW, moc bezpieczna: 0,950 MW, w odniesieniu do przedmiotowego obiektu, w poszczególnych dniach w następujący sposób:

• 10 sierpnia 2015 r. łącznie 8,7346500 (MW w godzinie);

• 11 sierpnia 2015 r. łącznie 0,4008750 (MW w godzinie);

• 12 sierpnia 2015 r. łącznie 0,2226750 (MW w godzinie);

Łączna wartość przekroczenia wyniosła 9,3582000 MW w godzinie

(k 3-4 akt adm.)

Pismem z dnia 24 czerwca 2016 r. Prezes URE zawiadomił Odbiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej wzywając go jednocześnie do zajęcia stanowiska w sprawie, złożenia wyjaśnień dotyczących powodów niedostosowania się przez Odbiorcę do wprowadzonych ograniczeń, a także nadesłania kopii wszelkich dokumentów mogących stanowić dowód w sprawie. W szczególności Odbiorca został wezwany do ustosunkowania się do przekazanych mu informacji otrzymanych przez Prezesa URE od OSD wskazujących na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. (k. 1-2 akt adm.)

Pismem z dnia 12 lipca 2016 r. Odbiorca przedstawił Prezesowi URE swoje stanowisko w sprawie wskazując, że „niezwłocznie po ogłoszeniu komunikatu (...) dot. wprowadzenia stopni zasilania z dnia 10 sierpnia 2015 r. z godz. 7:55 podjął niezwłocznie działania mające na celu natychmiastowe zastosowanie się do obowiązujących ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej". Odbiorca podniósł, że ze względu na specyfikę procesu produkcyjnego nie miał możliwości natychmiastowego dostosowania się do ograniczeń. Rodzaj półproduktów wykorzystywanych przez zakład, również wyroby gotowe wymagają ścisłego reżimu w zakresie ciągłego utrzymania odpowiednich temperatur na każdym etapie procesu technologicznego. Nagłe zatrzymanie linii technologicznych wiązałoby się z poniesieniem przez spółkę poważnych strat materialnych. Ogólna wartość zmagazynowanych surowców i produktów wg stanu na dzień 10 sierpnia 2015 r. wynosiła ponad 28 mln zł. Odbiorca wniósł o odstąpienie od wymierzania kary pieniężnej. Nadto, zwrócił uwagę na fakt, że zakład użytkuje urządzenia technologiczne posiadające kilka tysięcy różnych napędów. Utrudnia to kontrolowanie i korygowanie pobieranej mocy na przyłączach. (k. 6-11 akt adm.)

Informacje dotyczące poziomu przychodu netto osiągniętego przez powoda w 2015 r. i 2016 znajdują się w aktach administracyjnych k.24 i k. 103-106 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron postępowania kwestionowane.

Na podstawie dokonanych ustaleń Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W myśl art. 11 Pe w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej (art. 11 ust. 1 pkt 4 Pe), które polegają na ograniczeniu maksymalnego poboru mocy elektrycznej oraz dobowego poboru energii elektrycznej (art. 11 ust. 3 pkt 1 Pe). Organem uprawnionym do kontroli przestrzegania stosowania ograniczeń w odniesieniu do dostarczanej sieciami energii elektrycznej jest Prezes URE (art. 11 ust. pkt 5).

Stosownie do treści art. 11 ust. 7 Pe Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, w przypadku wystąpienia zagrożeń m.in. bezpieczeństwa dostaw energii.

W myśl art. 11c ust. 2 Pe w przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego:

1) podejmuje we współpracy z użytkownikami systemu elektroenergetycznego, w tym z odbiorcami energii elektrycznej, wszelkie możliwe działania przy wykorzystaniu dostępnych środków mających na celu usunięcie tego zagrożenia i zapobieżenie jego negatywnym skutkom;

2) może wprowadzić ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin.

Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłasza konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7 (art. 11 c ust. 3 Pe).

Zgodnie z art. 11d ust.1 Pe, w sytuacji wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w następstwie zdarzeń, o których mowa w art. 11c ust. 1, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego podejmuje w szczególności następujące działania:

1) wydaje wytwórcy polecenia uruchomienia, odstawienia, zmiany obciążenia lub odłączenia od sieci jednostki wytwórczej centralnie dysponowanej;

2) dokonuje zakupów interwencyjnych mocy lub energii elektrycznej;

3) wydaje właściwemu operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego polecenia uruchomienia, odstawienia, zmiany obciążenia lub odłączenia od sieci jednostki wytwórczej przyłączonej do sieci dystrybucyjnej na obszarze jego działania, która nie jest jednostką wytwórczą centralnie dysponowaną;

4) wydaje właściwemu operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego polecenia zmniejszenia ilości pobieranej energii elektrycznej przez odbiorców końcowych przyłączonych do sieci dystrybucyjnej na obszarze jego działania lub przerwania zasilania niezbędnej liczby odbiorców końcowych przyłączonych do sieci dystrybucyjnej na tym obszarze;

5) po wyczerpaniu wszystkich możliwych działań zmierzających do pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną wydaje odbiorcom końcowym, przyłączonym bezpośrednio do sieci przesyłowej, polecenia zmniejszenia ilości pobieranej energii elektrycznej lub odłączenia od sieci urządzeń i instalacji należących do tych odbiorców, zgodnie z planem wprowadzania ograniczeń;

6) dokonuje zmniejszenia wielkości zdolności przesyłowych wymiany międzysystemowej.

W okresie wykonywania działań, o których mowa wyżej, użytkownicy systemu, w tym odbiorcy energii elektrycznej, stosownie do treści art. 11d ust. 2 Pe są obowiązani stosować się do poleceń operatora systemu elektroenergetycznego, o ile wykonanie tych poleceń nie stwarza bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia osób.

W okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operatorzy systemu elektroenergetycznego mogą wprowadzać ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia (art. 11d ust. 3 Pe).

Zasadniczy dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest również art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe, stanowiący podstawę odpowiedzialności powoda w sprawie niniejszej, w myśl którego karze pieniężnej podlega ten, kto nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3 Pe.

Na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w art. 11 ust. 6 Pe Rada Ministrów wydała w dniu 23 lipca 2007 roku przez rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (dalej: Rozporządzenie w sprawie ograniczeń). Określono w nim sposoby wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami, zakresy planów wprowadzania ograniczeń oraz sposoby określania w nich wielkości tych ograniczeń a także sposoby podawania do publicznej wiadomości informacji o ograniczeniach.

Analiza opisanego stanu faktycznego w świetle powołanych norm prawnych w ocenie Sądu wskazuje, że nałożenie na powoda kary pieniężnej znajduje uzasadnienie w treści przepisu art. 56 ust 1 pkt 3a Pe.

W wskazać należy, że przepis ten odwołuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3 Pe. Podstawą faktyczną do wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej o jakich mowa w niniejszej sprawie, był wprawdzie powołany w komunikacie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, który nie jest sankcjonowany art. 56 ust. pkt 3a Pe. Jednak podstawę prawną dla działań OSP podjętych w oparciu o art. 11c ust 2 pkt 2 Pe, stanowił przepis art. 11d ust. 3 Pe. Przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe ma charakter uszczegóławiający dla zawartej w treści art. 11d ust. 3 Pe normy o charakterze ogólniejszym. Regulacja art. 11d ust. 3 stanowi bowiem zasadniczą podstawę prawną dla działań operatora podjętych w oparciu o przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe. To w artykule 11d ust. 3 Pe ustawodawca wskazał, że w wypadku występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operatorzy systemu elektroenergetycznego mogą wprowadzać ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia. Jest to więc norma ogólna w stosunku do przepisu art. 11 c ust. 2 pkt 2 Pe, który jedynie precyzuje, w jakim ograniczonym zakresie operator może wprowadzić ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W szczególności przepis ten wskazuje, że może to nastąpić jedynie w odniesieniu do dostarczania i poboru energii i tylko do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin.

Powyższe prowadzi do wniosku, że podstawą działania (...), wprowadzającego ograniczenia w dniu 10 sierpnia 2015 r. był przepis art. 11d ust 3 Pe, który jest wprost sankcjonowany w art. 56 ust 1 pkt 3a Pe. Oczywiste jest przy tym, że art. 11 Pe, który był podstawą wprowadzenia przez Radę Ministrów ograniczeń w poborze energii mocą Rozporządzenia z 11 sierpnia 2015 r. również jest wprost sankcjonowany przez przepis art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe.

Na marginesie należy jedynie wskazać, że przy tworzeniu regulacji dotyczących wprowadzenia przez operatorów ograniczeń w poborze energii elektrycznej doszło do naruszenia zasad techniki prawodawczej, w myśl których zasadniczo przepis uszczegóławiający powinien znaleźć się po przepisie natury bardziej ogólnej, co niestety w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Stąd po stronie odbiorców mogą pojawiać się wątpliwości interpretacyjne, które jednak zdaniem Sądu można z łatwością wyeliminować poprzez wykładnię, dokonaną przy użyciu różnych metod wykładni prawa.

Dokonana powyżej wykładnia językowa przepisu art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe i art. 11d ust. 3 Pe wprost wskazuje na możliwość sankcjonowania przez przepis art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe zachowania odbiorców, którzy dopuścili się naruszenia ograniczeń w poborze energii wprowadzonych w oparciu o przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, skoro, jak była o tym mowa wyżej, jest to uprawnienie dla operatora przewidziane w art. 11d ust 3 Pe.

Jakkolwiek w demokratycznym państwie prawa zakłada się pierwszeństwo wykładni językowej (uchwała Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03; postanowienia Sądu Najwyższego z 20 lipca 2005 r., I KZP 25/05; z 31 sierpnia 2005 r., V KK 426/04,), to jednak powszechnie uznawane jest za konieczne posiłkowanie się także subsydiarnie wykładnią systemową oraz wykładnią funkcjonalną (uchwała Sądu Najwyższego z 11 stycznia 2006 r., I KZP 53/05; postanowienie Sądu Najwyższego z 2 grudnia 2004 r., III KK 112/04; uchwała Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03; uchwała Sądu Najwyższego z 19 maja 2015 r., III CZP 114/14; wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2008 r., II CSK 650/07). Odstępstwo jednak od jasnego i oczywistego sensu przepisu wynikającego wprost z treści przepisu mogą jedynie uzasadniać szczególnie istotne i doniosłe racje prawne, społeczne, ekonomiczne lub moralne (tak uchwała Sądu Najwyższego z 14 października 2004 r., III CZP 37/04, wyrok Sądu Najwyższego z 21 lipca 2004 r., V CK 21/04, uchwała Sądu Najwyższego z 20 lipca 2005 r. I KZP 18/05). Dopuszcza się również odstępstwa od wyniku zastosowania wykładni językowej, gdy wynik ten prowadzi do rażąco niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji (uchwała Sądu Najwyższego z 19 maja 2015 r., III CZP 114/14, OSNC 2015 nr 12, poz. 134; wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2008 r., II CSK 650/07, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r., I PK 409/02, OSNP 2004 nr 19, poz. 334).

Mając na względzie powyższe uwagi, Sąd nie znalazł argumentów, które pozwalałyby na zmianę kierunku wykładni art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe i art. 11 c ust. 2 pkt 2 oraz art. 11d ust. 3 Pe, niż te wynikające z wykładni językowej. Wręcz przeciwnie, wykładnia systemowa i celowościowa jedynie wzmacniają argumentację, że niezastosowanie się przez odbiorców do ograniczeń w poborze energii elektrycznej wprowadzonych przez operatora sieci przesyłowej w oparciu o przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 11d ust. 3 Pe oraz tych wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w oparciu o przepis art. 11 ust. 7 Pe podlega sankcji określonej w art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe.

Odwołując się do wykładni celowościowej należy wskazać, że wyraźnym celem wszystkich analizowanych przepisów, stanowiących podstawę do wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej jest usunięcie zagrożeń dla systemu elektroenergetycznego m.in. przed niekontrolowanymi awariami systemu z powodu jego przeciążenia i tym samym zapewnienie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Realizacja tego celu jest niezwykle istotna właśnie w aspekcie zagwarantowania bezpieczeństwa energetycznego kraju, dlatego ustawodawca dla zabezpieczenia jego realizacji wprowadził sankcje w postaci kar administracyjnych dla podmiotów, które nie stosują się do wprowadzonych ograniczeń w poborze energii. Zatem także ze względu na cel uregulowań należy przyjąć, że zamiarem regulacji ustawowej, o której mowa w art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe, było objęcie sankcją niestosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, a tym samym wymuszenie na adresatach normy, a więc także odbiorcach energii, wprowadzenia ograniczeń dla których podstawę prawną stanowi nie tylko przepis art. 11 ale i przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 11d ust. 3 Pe, skoro były one wprowadzane w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii.

Interpretując powołane regulacje za pomocą reguł wykładni systemowej należy wskazać, że przepis w danym akcie prawnym nie jest umiejscowiony przypadkowo, lecz wynika z racjonalnego działania prawodawcy. Z takiej wykładni może wynikać wniosek, że przepis umieszczony niżej ma mniejsze znaczenie ze względu na treść przepisu wyżej położonego. Jak już była jednak o tym wyżej mowa, w art. 11c i 11d Pe doszło do wadliwej z punktu widzenia techniki legislacyjnej regulacji wprowadzania ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania i dystrybucji, poprzez umiejscowienie przepisu o mniejszym znaczeniu, czyli przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe (bo wprowadzającego ograniczenie dla bardziej ogólnej regulacji zawartej w art. 11d ust. 3), przed przepisem o charakterze nadrzędnym, jakim jest art. 11d ust. 3 Pe, stanowiącym generalną kompetencję dla operatora systemu przesyłowego do wprowadzenia ograniczeń w przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej. Ze względu na założenie spójności systemu prawa i jego logiczności, nie można jednak uznać, że brak wyraźnego odwołania się w normie sankcjonującej art. 56 ust. 1 pkt 3a do art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe świadczy o woli ustawodawcy zwolnienia od sankcji niesubordynacji odbiorców, dla których podstawę dla wprowadzenia ograniczeń stanowił art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe. W ocenie Sądu to właśnie dążenie do wykładni w duchu spójności systemu prawa musi prowadzić do jedynego logicznego wniosku, że wystarczające jest jednak wskazanie przez ustawodawcę normy sankcjonowanego art. 11d ust 3 Pe., skoro to on w istocie stanowi podstawę do wprowadzenia ograniczeń w oparciu o przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe. Przyjęcie, że wprowadzenie znacznie dalej idących ograniczeń, dla których przyzwolenie stanowi przepis art. 11d ust 3 Pe., byłoby sankcjonowane w art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe, a wprowadzenie tych ograniczeń w znacznie mniejszym rozmiarze, bo odnoszącym się tylko do poboru prądu i to tylko na okres maksymalnie 72 godzin, sankcjonowane już by nie było, należy więc uznać za nieracjonalne. To właśnie zasada spójności systemu prawnego i jego logiczności nie pozwala na taki kierunek wykładni analizowanych norm prawa.

Dla wykładni przepisu art. 56 ust 1 pkt 3a Pe istotna jest także wykładnia logiczna art. 11 ust. 2 pkt 2 Pe, posługująca się metodą logiczną „argumentum a maiori ad minus”- „jeśli wolno więcej to tym bardziej wolno mniej”. Jeśli zatem przepis art. 11d ust. 3 Pe, do którego wprost odnosi się art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe, stwarza operatorom systemu przesyłowego uprawnienie do wprowadzenia ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji, nie wprowadzając w nim żadnych ograniczeń m.in. czasowych, to przepis art. 11 ust. 2 pkt 2 Pe wprowadzający te ograniczenia czasowe (maksymalnie do 72 godzin) i rzeczowe (dostarczania i poboru energii), jest niewątpliwie przepisem szczególnym w stosunku do art. 11d ust. 3 Pe, gdyż nie rodzi on sam w sobie uprawnień po stronie operatora systemu przesyłowego do wprowadzenia takich ograniczeń, a jedynie ogranicza jego uprawnienia przyznane mu w przepisie art. 11d ust. 3 Pe. Zatem operator systemu przesyłowego wprowadzając ograniczenia, o jakich mowa w art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, działa zawsze także w oparciu o przepis art. 11d ust. 3 Pe, gdyż to ten przepis stanowi źródło jego uprawnień do wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej nawet jeśli wprost przepis ten nie zostanie powołany w zarządzeniu o wprowadzeniu ograniczeń.

Niedostosowanie się odbiorcy do każdego ograniczenia dla którego podstawę stanowił przepis art. 11d ust. 3 Pe., a więc także tych wprowadzonych z powołaniem się na regulację art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe., stanowi realne zagrożenie dla bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, gdyż tylko w takich sytuacjach ograniczenia mogą być wprowadzane. Istotne jest więc, dla zagwarantowania tego bezpieczeństwa, aby istniały realne instrumenty prawne pozwalające na sankcjonowanie zachowań, które temu bezpieczeństwu zagrażają. Jeśli więc ustawodawca wprowadził możliwość, aby w sytuacji nagłego zagrożenia o bezpieczeństwo systemu energetycznego mógł zadbać operator systemu przesyłowego poprzez ograniczenie poboru energii, to właśnie z punktu widzenia tego bezpieczeństwa konieczne jest, aby istniała także możliwość sankcjonowania wprowadzonych ograniczeń. Jest szczególnie istotne, aby w takich nagłych stanach, w których organy państwa nie są jeszcze w stanie podjąć decyzji, istniała możliwość natychmiastowego podjęcia kroków, które uchronią system energetyczny przed katastrofalną i rozległą awarią - tzw. blackoutem.

Z tego względu tak ważne są regulacje ograniczające odbiorców, w szczególnie uzasadnionych okolicznościach, w poborze energii elektrycznej ze względu na zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Jednak dla swej skuteczności i dla zapewnienia tego właśnie bezpieczeństwa, muszą one mieć gwarancje przestrzegania tych ograniczeń. Tymi gwarantami są m.in. kary pieniężne, które są nakładane na podmioty nieprzestrzegające tych ograniczeń. Administracyjne kary pieniężne nie mają bowiem wyłącznie charakteru sankcji karnych, gdyż ich funkcja nie ogranicza się do represji za naruszenie nakazów bądź zakazów ustawowych, ale równie istotna jest ich funkcja prewencyjna i dyscyplinująca, motywująca adresatów norm sankcjonowanych do ich respektowania.

Jeśli zatem przyjąć wykładnię, że sankcji z art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe nie podlegają ograniczenia wprowadzone przez (...) na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe., to istnienie tych ostatnich regulacji nie miałoby najmniejszego sensu, skoro odbiorcy nie musieliby się do nich dostosowywać, a więc mogliby w stanach zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej nie respektować ograniczeń wprowadzanych przez operatora systemu przesyłowego. Taka interpretacja byłaby całkowicie pozbawiona sensu, bo to właśnie podjęcie natychmiastowych działań, w tym jak najszybsze zmniejszenie poboru mocy w razie jego ograniczeń, jest najistotniejsze w sytuacji istnienia realnego zagrożenia.

Zatem brak powiązania uprawnienia (...) wynikającego z art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe z sankcją z art. 56 ust. 2 pkt 3a Pe czyniłby te uprawnienia operatora pozbawionymi sensu a regulacja art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe nie miałaby racji bytu.

Dla wzmocnienia argumentacji o sankcjonowaniu przepisem art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe wprowadzonych przez (...) na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe ograniczeń warto także wskazać, że organ regulacyjny, jakim jest Prezes URE, uzyskał kompetencje do kontroli w zakresie przestrzegania ograniczeń maksymalnego poboru mocy elektrycznej oraz dobowego poboru energii elektrycznej wprowadzonych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego kraju (art. 11 ust. 4 i 5 Pe.).

Konsekwencją tych uprawnień regulatora jest również uprawnienie Prezesa URE do nałożenia kary pieniężnej na podmioty nie respektujące wprowadzonych ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii (art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe).

Zdaniem Sądu możliwą podstawą prawną dla odpowiedzialności odbiorców za niedostosowania się do ograniczeń wprowadzonych przez operatora systemu przesyłowego na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe może być również przepis art. 11c ust. 3 Pe, do którego także odwołuje się art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe. Przepis ten stanowi, że operator systemu elektroenergetycznego powiadamia niezwłocznie ministra właściwego ds. gospodarki oraz Prezesa URE m.in. o podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Jeśli więc przepis art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe sankcjonuje niestosowanie się do ograniczeń w poborze energii wprowadzonych w oparciu o tę właśnie regulację art. 11c ust. 3 Pe., to niewątpliwie można przyjąć, że ustawodawca w ten sposób sankcjonuje ograniczenia wprowadzone także na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe przez operatora systemu przesyłowego. Wprawdzie przepis art. 11c ust. 3 Pe sam w sobie nie stanowi podstawy do wprowadzenia ograniczeń przez operatora systemu przesyłowego, ale wskazuje na ograniczenia już wprowadzone przez tego operatora („o podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia zagrożenia”), a tym samym możliwe jest powiązanie odpowiedzialności z art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe z ograniczeniami wprowadzonymi w oparciu o przepis art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, do którego art. 11c ust. 3 Pe niewątpliwie się odnosi.

Z powyższego wynika, że brak jest jakichkolwiek racji, które uzasadniałyby przyjęcie argumentacji powoda, iż przepis art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe nie sankcjonuje naruszenia ograniczeń wprowadzonych przez (...) z powołaniem się na art. 11c ust. 2 pkt 2 Pe, dla którego faktyczną podstawą prawną działania był przepis art. 11d ust. 3 Pe.

Zdaniem Sądu brak także argumentów natury społecznej, ekonomicznej lub moralnej, które pozwalałyby odstąpić od dokonanej powyżej wykładni. Przedstawiona wykładnia nie prowadzi do rażąco niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji. Akcentuje jednoznaczną wolę ustawodawcy do zapobiegania zagrożeniom, ale i eliminacji już powstałych zagrożeń dla bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej.

Zaznaczyć jednocześnie należy, że przepis art.11d ust.3 Pe dotyczy odbiorców energii, na których powyższy przepis w zw. z art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe nakłada obowiązek dostosowania się do ograniczeń w poborze energii elektrycznej pod rygorem nałożenia kary pieniężnej, a nie wyłącznie podmiotów prowadzących usługi związane z przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, jak twierdzi powód. Z tego względu podnoszone w odwołaniu zarzuty, iż powód nie świadczy usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej pozostają bez wpływu na ocenę zasadności zaskarżonej decyzji.

Skoro w sprawie niewątpliwe było, iż Odbiorca nie zastosował się do wprowadzonych ograniczeń w poborze energii, istniały podstawy prawne do zastosowania wobec niego art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe. W świetle powyższego podnoszony w odwołaniu zarzut naruszenia art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej nie zasługiwał na uwzględnienie.

Należy zaznaczyć, że nakładana przez Prezesa URE kara pieniężna ma charakter obligatoryjny, gdyż powołany przepis nie ma charakteru uznaniowego lub warunkowego (karze pieniężnej podlega ten, kto…).

Stosownie do treści przepisu art. 56 ust. 3 Pe wysokość kary pieniężnej, o której mowa m.in. w art. 56 ust. 1 pkt 3a Pe, nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym (…). Zgodnie natomiast z art. 56 ust. 6 Pe ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe. Ponadto, według art. 56 ust. 6a Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

W niniejszej sprawie, przy ocenie stopnia szkodliwości czynu powoda drugorzędne znaczenie miał rozmiar przekroczenia poboru mocy, mimo iż, wbrew twierdzeniom powoda nie był on znikomy i wyniósł aż 9,3582000 MW w godzinie. Zdaniem Sądu w przekroczeniach poboru energii, o stopniu szkodliwości decyduje sam charakter czynu i jego znaczenie dla zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, a w konsekwencji dla bezpieczeństwa energetycznego kraju. Należy bowiem mieć na uwadze, że energia elektryczna we współczesnym świecie jest niezbędna dla funkcjonowania wszystkich obszarów aktywności zarówno państwa jak i każdego z członków społeczeństwa i nietrudno sobie wyobrazić, jak katastrofalne mogą być skutki niekontrolowanych blackoutów, spowodowanych przekroczeniami krytycznych wartości podstawowych parametrów technicznych pracy systemu elektroenergetycznego na znacznym obszarze kraju. Stąd tak konieczna jest eliminacja zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, do jakiego prowadzi skumulowanie przekroczeń mocy przez wielu odbiorców. Przekroczenie dopuszczalnego poziomu poboru energii przez jednego z odbiorców jest wprawdzie często jedynie niewielkim elementem odnotowanego w systemie całkowitego przekroczenia, które w ostateczności może doprowadzić do przeciążenia systemu elektroenergetycznego i jego niekontrolowanych wyłączeń, niemniej jednak w takich sytuacjach nie sposób określić, który z odbiorców dopuścił się krytycznego przekroczenia. Dlatego z punktu widzenia celu, jakiemu mają służyć ograniczenia w poborze mocy, należy przyjąć, że każde nawet niewielkie przekroczenie mocy nosi w sobie znaczny stopień szkodliwości. Tym samym w ocenie Sądu, w przypadku przekroczenia przez przedsiębiorcę poboru mocy nawet w nieznacznym zakresie, nie można uznać, że istnieją podstawy do odstąpienia od wymierzania kary w oparciu o przepis art. 56 ust 6a Pe, gdyż stopień szkodliwości nie jest znikomy.

Dla ustalenia stopnia szkodliwości czynu Sąd posłużył się sposobem weryfikacji tego stopnia wypracowanym w prawie karnym. Jak bowiem orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 15 października 2014 r., w sprawie III SK 47/13, z którego tezą Sąd w składzie niniejszym się zgadza, skoro prawodawca posłużył się w art. 56 ust. 6a Pe instytucją prawa karnego, a jednocześnie w prawie energetycznym nie dał wskazówek jakimi kryteriami należy się posługiwać dla oceny tej szkodliwości, to z uwagi na represyjny charakter kar pieniężnych przewidzianych w art. 56 Pe, zasadne jest odwołanie się do art. 115 § 2 kodeksu karanego, który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu. Przepis ten nakazuje przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu brać pod uwagę:

1) rodzaj i charakter naruszonego dobra,

2) rozmiary wyrządzonej szkody,

3) sposób i okoliczności popełnienia czynu,

4) wagę naruszonych obowiązków,

5) postać zamiaru,

6) motywację sprawcy,

7) rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Jak ocenił Sąd Najwyższy w powołanym wyżej orzeczeniu „o stopniu społecznej szkodliwości mają decydować wyłącznie okoliczności związane z czynem (por. wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2011 r., IV KK 382/10), przy czym podstawowe znaczenie dla określenia stopnia szkodliwości czynu mają rodzaj i charakter naruszonego dobra chronionego prawem, rozmiar wyrządzonej i grożącej szkody oraz zamiar i motywacja sprawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2011 r., IV KK 382/10). […] Nie uwzględnia się więc okoliczności, które pojawiły się po popełnieniu czynu, ponieważ nie mieszczą się one w regulacji art. 115 § 2 k.k.”

Odnosząc powyższe kryteria do oceny szkodliwości czynu powoda Sąd uznał, że zasadnicze znaczenie dla tej oceny ma rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz waga naruszonych obowiązków, jak również rodzaj naruszonych reguł ostrożności, które w sprawie niniejszej jednoznacznie wskazują, że powód dopuścił się naruszenia dobra szczególnie chronionego przez prawo energetyczne i niezwykle ważkiego dla wszystkich dziedzin życia oraz gałęzi przemysłu, jakim jest bezpieczeństwo systemu elektroenergetycznego. Stabilna praca tego systemu, bez zakłóceń wynikających mi.in z niedostosowania się niektórych odbiorców do wprowadzonych ograniczeń w poborze mocy, ma niezwykłe znaczenie dla bezpieczeństwa, oraz życia i zdrowia ludzi.

Wobec powyższego Sąd nie zgodził się z zarzutem powoda dotyczącym naruszenia przepisu art. 56 ust.6a Pe poprzez dokonanie jego niewłaściwej wykładni. W ocenie Sądu, przyjęta w zaskarżonej decyzji interpretacja art. 56 ust. 6a Pe jest prawidłowa, ponieważ jak wskazano powyżej, nawet niewielkie przekroczenie mocy nosi w sobie znaczny stopień szkodliwości w sytuacji tak krytycznej jaka miała miejsce w dniach 10-31 sierpnia 2015 r. Częściowe zrealizowane obowiązku przez odbiorców nie jest w takiej sytuacji wystarczające.

Warto w tym miejscu wskazać, że głównym zadaniem (...) jest bilansowanie systemu elektroenergetycznego, w tym równoważenie bieżącego zapotrzebowania na energię elektryczną z dostawami tej energii w krajowym systemie elektroenergetycznym. Stąd w przypadku ograniczeń w dostawach energii (wynikających ze zmniejszonej produkcji energii) konieczne jest także wprowadzenie przez (...) ograniczeń w jej poborze (ograniczenie zużycia). (...), w oparciu o indywidualne plany ograniczeń, takie jak ten, który został przedstawiony powodowi, otrzymuje od każdego z operatorów tworzone przez nich zbiorcze plany ograniczeń. Na ich podstawie (...) decyduje, jaki poziom ograniczenia mocy może zostać osiągnięty przy każdym z wprowadzanych stopni zasilania. Może więc w oparciu o te dane, w sposób adekwatny dostosować wprowadzane ograniczenia w poborze mocy (ustalić właściwy stopień zasilania adekwatny do stwierdzonych ograniczeń w produkcji energii) do poziomu produkcji energii (zazwyczaj ograniczonego w przypadku wprowadzanych ograniczeń). To ograniczenie poboru powinno być każdorazowo dostosowane do poziomu faktycznych mocy wytwórczych i aby dokonać zbilansowania systemu w takich sytuacjach, konieczne jest precyzyjne określenie do jakiego poziomu ograniczenia poboru mocy, może doprowadzić każdy z wprowadzonych stopni zasilania. Jeśli wystarczające jest ograniczenie poboru mocy, jakie jest przewidywane na poziomie 15 stopnia zasilania, to nie ma potrzeby wprowadzać skrajnego ograniczenia na poziomie 20 stopnia zasilania. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że niedostosowanie się przez przedsiębiorcę do ustalonego poziom mocy dla każdego ze stopni zasilania, prowadzić może do istotnych zagrożeń i zakłóceń w pracy krajowego systemu elektroenergetycznego.

Jakkolwiek w niniejszej sprawie nie można mówić o celowym niedostosowaniu się przez powoda do wprowadzonych ograniczeń, to jednak naruszenie reguł ostrożności w odniesieniu do tak ważnego dobra chronionego, jakim jest bezpieczeństwo krajowego systemu elektroenergetycznego, nie może pozostać obojętne dla oceny stopnia szkodliwości czynu.

Oceniając stopień zawinienia powoda, który jest istotny dla wymiaru kary, nie sposób abstrahować od faktu, że powód podlegał ograniczeniem w poborze energii elektrycznej przewidzianym dla niego indywidulanie w planie ograniczeń, który został mu przedstawiany i którego parametrów w momencie przedstawiania nie kwestionował, a który jednocześnie uwzględniał określoną i zaakceptowaną przez powoda moc bezpieczną dla maksymalnego stopnia ograniczenia mocy. Niedostosowanie się odbiorcy do planu ograniczeń wskazuje, że powód swoim zachowaniem doprowadził do poważnego zagrożenia dla bezpieczeństwa systemu elektroenergetycznego. W tym kontekście szkodą było narażenie tego systemu na niebezpieczeństwo.

Zatem niedostosowanie się do ograniczeń i niezmniejszenie poboru energii do poziomu przewidzianego w planie ograniczeń nie może znajdować usprawiedliwienia w szczególnym sposobie wykorzystywania przez powoda energii elektrycznej, gdyż te argumenty powinny być podnoszone na etapie wprowadzania planów ograniczeń.

Odnosząc się do twierdzenia powoda, że nie było możliwości natychmiastowego zredukowania poziomu pobieranej mocy do wartości ustalonych w planie gdyż spowodowałoby to zagrożenie życia i zdrowia ludzi oraz ogromne straty dla Przedsiębiorcy i z tej przyczyny ograniczanie poboru mocy wymagało dłuższego czasu, wskazać należało, iż w sytuacji, gdy powód nie kwestionował poziomu mocy bezpiecznej przy 20 stopniu zasilania, wynikającego z przedstawionego mu planu ograniczeń, istniały podstawy do uznania, że w ocenie powoda wskazany w planie ograniczeń poziom mocy bezpiecznej jest wystarczający do zagwarantowania ochrony życia i zdrowia ludzkiego oraz uniknięcia powstania strat materialnych.

Zawarte w odwołaniu zarzuty dotyczące naruszenia przez pozwanego przepisów postępowania administracyjnego nie zasługiwały w ocenie Sądu na uwzględnienie i nie mogły stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK). Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem SOKiK rozpoznając sprawę z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu nie może ograniczać się do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedzało postępowanie sądowe. Ewentualne naruszenie przepisów postępowania administracyjnego nie jest przedmiotem postępowania sądowego i nie stanowi samoistnej podstawy uchylenia decyzji w tym postępowaniu. Celem postępowania sądowego jest merytoryczne rozstrzygniecie sprawy, której przedmiotem jest spór powstający pomiędzy stronami dopiero po wydaniu zaskarżonej decyzji, a nie przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego. Wniesienie do Sądu odwołania od decyzji administracyjnej wszczyna dopiero cywilne, pierwszoinstancyjne postępowanie sądowe, w którym Sąd dokonuje własnych ustaleń, rozważając całokształt materiału dowodowego. Na takie stanowisko wielokrotnie wskazywał zarówno Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jak też Sąd Apelacyjny oraz Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach (np.: wyrok Sądu Najwyższy z dnia 29 maja 1991 roku, sygn. akt III CRN 120/91, wyroku z dnia 19 stycznia 2001 roku sygn. akt I CKN 1036/98, wyrok SOKiK z dnia 18 lutego 2004 roku o sygn. akt XVII AmT 2/03). SOKiK jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie bada wyłącznie legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy. Rolą Sądu jest ustalenie w oparciu o argumenty i dowody powołane przez strony, czy doszło do naruszenia przepisów ustawy, w jakim zakresie doszło do takiego naruszenia oraz czy środki zastosowane przez Prezesa Urzędu są zgodne z przepisami ustawy oraz wymogami zasady proporcjonalności.

Abstrahując jednak od powyższego, stwierdzić należało, że Prezes URE w wyczerpujący sposób zebrał materiał dowodowy w sprawie oraz właściwie ocenił stopień zawinienia powoda oraz społecznej szkodliwości czynu.

Powód nie wyjaśnił w jaki sposób, jego zdaniem, Prezes URE naruszył przepis art.6 ust.1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zatem Sąd nie jest w stanie odnieść się do tego zarzutu. Jednakże, w ocenie Sądu, prawo powoda do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy nie zostało naruszone. Zarówno organ jak i Sąd działają na podstawie obowiązujących przepisów prawa, z poszanowaniem zasady proporcjonalności. Sąd nie dopatrzył się uchybień w stosowaniu przez organ prawa procesowego ani materialnego, które uzasadniałyby tak daleko idący zarzut.

Zdaniem Sądu, proponowana przez powoda kara w wysokości 668 zł nie będzie stanowić realnej dolegliwości finansowej dla powoda, który osiąga wielomilionowe zyski. Nie spełni zatem swojej funkcji wychowawczej oraz prewencyjnej. Ponadto w kontekście powyższych rozważań, nie znajduje uzasadnienia żądanie powoda do wymierzenia kary wyłącznie za przekroczenie poboru mocy w dniu 12 sierpnia 2015 r. Jak wyjaśniono powyżej przepis art. 56 ust.1pkt.3a Pe sankcjonuje również niedostosowanie się odbiorców do ograniczeń wprowadzonych przez (...) w dniach 10-11 sierpnia 2015r.

W ocenie Sądu, ustalona w decyzji kara pieniężna w wysokości 28 074 zł będzie oddziaływać na powoda i zapobiegnie podobnemu zachowaniu w przyszłości. W porównaniu do poziomu osiąganego przez powoda przychodu wysokość nałożonej decyzją kary pieniężnej ma w istocie wymiar symboliczny, z całą pewnością nie przekracza możliwości płatniczych powoda i mieści się w granicach określonych w art. 56 ust. 3 Pe. Wysokość nałożonej decyzją na Odbiorcę kary pieniężnej została ustalona z uwzględnieniem poziomu energii pobranej przez powoda w wyniku niedostosowania się do wprowadzonych ograniczeń w poborze. Kara w tej wysokości stanowi jedynie niewielki promil przychodów powoda i nie może w najmniejszym nawet stopniu wpłynąć na kondycję finansową przedsiębiorcy.

Sąd oddalił wnioski dowodowe powoda, dotyczące dopuszczenia dowodów z przesłuchani świadków na okoliczności wskazane w odwołaniu, mając na uwadze, że okoliczności, których zgłoszone dowody dotyczyły, nie były kwestionowane przez stronę przeciwną i nie budziły również wątpliwości Sądu, a przeprowadzenie tych dowodów nie miało wpływu na treść wyroku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do jego uwzględnienia, oddalił odwołanie jako bezzasadne - art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu, ustalając wysokość należnych pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 720 zł, na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym po 27 października 2016 r.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.