Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACa 1121/18

POSTANOWIENIE

Dnia 29 marca 2019r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Ewa Tkocz

Sędziowie: SA Elżbieta Karpeta

SA Joanna Naczyńska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

skargi pozwanego Szpitala (...) w B. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa A. C. przeciwko Szpitalowi (...) w B. i L. N. o zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 9 lipca 2018r., sygn. I ACa 30/18,

postanawia:

odrzucić skargę.

SSA Joanna Naczyńska SSA Ewa Tkocz SSA Elżbieta Karpeta

Sygn. akt I ACa 1121/18

UZASADNIENIE

Pozwany Szpital (...) w B. domagał się wznowienia postępowania w sprawie o zapłatę jaka toczyła się przeciwko niemu i L. N. z powództwa małoletniego A., zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 9 lipca 2018r. Domagał się zmiany tego wyroku i wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 9 maja 2017r. przez oddalenie powództwa oraz zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

Jako podstawę skargi pozwany wskazał art. 401 pkt. 2 k.p.c., powołując się na nieważność postępowania wynikającą z pozbawienia go w istotnej części prawa do obrony jego praw (art. 379 pkt. 5 k.p.c.) oraz art. 403§1 pkt. 2 k.p.c. - wywodząc, że wydany w sprawie wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa. Zarzucił, że Sąd Apelacyjny nadał z mocą wsteczną odmienną rolę wypowiedzi biegłego lekarza, który wbrew stanowisku Sądu nie wydawał nigdy opinii samoistnej jako biegły, lecz działał w ramach instytutu naukowo-badawczego, który to instytut w rzeczywistości nie istniał. Skarżący podkreślił, że Sąd Apelacyjny wadliwie nadał złożonej w sprawie „opinii instytutu” znaczenie zwykłej, miarodajnej dla rozstrzygnięcia opinii biegłego oraz, że o tej okoliczności dowiedział się dopiero z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego. Akcentował, że gdyby wcześniej wiedział, że Sąd Apelacyjny nabrał tego rodzaju przekonań - pozbawionych oparcia w przepisach prawa - złożyłby wniosek o przesłuchanie biegłego na rozprawie w celu ustalenia w jakim charakterze podpisał opinię: czy uczynił to jako członek zespołu badawczego działającego w ramach instytutu, czy też samodzielnie, jako biegły sądowy, a nadto złożyłby wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii rzeczywiście istniejącej instytucji naukowej lub badawczej. Wywodził, że oparcie wyroku na opinii nieistniejącego instytutu badawczego jest, jego zdaniem, wynikiem oczywistego popełnienia przestępstwa przez opiniujących podających się za instytut naukowy (o czym zawiadomił prokuratora), wskutek którego sąd i strony procesu zostali oszukani. Podkreślił, że tego rodzaju podstępne zabiegi oraz nad wyraz osobliwe przejście do porządku dziennego nad przestępczym działaniem opiniujących („instytutu”) spowodowało ten skutek, że nie mógł bronić swego stanowiska i został pozbawiony prawa do obrony, ponieważ o opisanym zamyśle „konwalidacji” opinii dowiedział się dopiero 5 września 2018r. z doręczonego mu w tym dniu uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Określona w art. 410 § 1 k.p.c. przesłanka odrzucenia skargi o wznowienie postępowania zachodzi nie tylko wtedy, gdy przytoczona w skardze podstawa nie odpowiada wzorcowi którejkolwiek z podstaw wznowienia, lecz także wówczas, gdy podstawa ta odpowiada wprawdzie temu wzorcowi, lecz w rzeczywistości nie występuje. Ocena wskazanych przez pozwanego okoliczności wskazuje, że przywołane przez niego podstawy skargi w rzeczywistości nie istnieją.

W szczególności, pozbawienie strony możności działania, o którym stanowi art. 401 pkt 2 k.p.c. polega na tym, że z powodu wadliwości proceduralnych sądu, będących skutkiem naruszenia konkretnych przepisów kodeksu postępowania cywilnego, strona nie mogła brać udziału w całym postępowaniu lub istotnej jego części (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 6 marca 1998 r., III CKN 34/98, niepubl. oraz postanowienie SN z 6 czerwca 2012 r., IV CZ 6/12, niepubl.). Przedstawiony w skardze zarzut nie odpowiada przedstawionym powyżej kryteriom. Uznanie opinii Biura (...), zasięgniętej w sprawie przez Sąd Okręgowy (notabene przy braku sprzeciwu stron co do wyboru tej jednostki opiniującej) za wydaną przez współpracujących ze sobą indywidualnych biegłych, których formalne i merytoryczne kwalifikacje nie zostały skutecznie podważone, wbrew wywodom skarżącego nie godzi w przepisy postępowania cywilnego, a tym bardziej nie może być rozpatrywane w kategoriach pozbawienia pozwanego prawa do obrony jego praw, zwłaszcza że skarżący zapoznał się z opinią, miał możliwość odniesienia się do niekorzystnych dla niego wniosków opinii i kontestowania ich w toku postępowania rozpoznawczego, a w skardze nie oferuje żadnych nowych faktów i nowych dowodów, których nie mógł powołać w postępowaniu rozpoznawczym, a które mogłyby mieć wpływ na wnioski opinii biegłych przyjęte za podstawę faktyczną zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się też istnienia drugiej ze wskazanych w skardze podstaw wznowienia, określonej w art. 403§1 pkt. 2 k.p.c. Nie sposób bowiem w świetle wskazanych w skardze okoliczności przyjąć, że wydany w sprawie przez Sąd Apelacyjny wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa. Skarga oparta na tej podstawie, zgodnie z art. 404 k.p.c., jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy przestępstwo, które doprowadziło do wydania zaskarżonego wyroku zostało ustalone prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że postępowanie karne nie może być wszczęte lub że zostało umorzone z innych przyczyn niż brak dowodów. Zaistnienia tych okoliczności skarżący nie wykazał. Nie sposób ich wywieźć z samego faktu złożenia przez skarżącego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.

Z tych to przyczyn, Sąd Apelacyjny - w oparciu o art. 410§1 k.p.c. - odrzucił skargę, jako niedopuszczalną.

SSA Joanna Naczyńska SSA Ewa Tkocz SSA Elżbieta Karpeta