Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

(...) i (...) pozostawali w nieformalnym związku od 1996 do 2004 r. Z tego związku w 2004 r. urodził im się syn,(...). Wyrokiem (...)w (...) z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie o sygn. akt (...) zasądzono od (...) na rzecz małoletniego syna (...) alimenty w kwocie 900 złotych miesięcznie, płatne z góry do rąk (...) do 10-tego dnia każdego miesiąca.

(...) złożyła wniosek o wszczęcie egzekucji do (...) (...), który został zarejestrowany pod sygn. akt (...). W toku postępowania egzekucyjnego komornik dokonał zajęcia wierzytelności z rachunków bankowych (...), między innymi z rachunku bankowego prowadzonego przez (...) z siedzibą w (...) o nr (...), zabraniając dokonywać wypłat z zajętych rachunków i nakazując przekazywać zajęte kwoty na swój rachunek bankowy.

W okresie od października do (...)r. (...) na w/w rachunek bankowy dokonywał wpłat. W dniu 10 października 2017 r. wpłacił kwotę 600 złotych, w dniu 15 listopada 2017 r. kwotę 700 złotych, a w dniu 7 grudnia 2017 r. kwotę 700 złotych. W tytułach przelewów wskazywał, że są to środki finansowe na poczet alimentów. Po dokonaniu przelewu pieniądze z zajętego rachunku automatycznie były przelewane na wewnętrzny rachunek techniczny banku o nr (...). (...) nie miał do niego dostępu. Środki finansowe nie trafiły od razu do komornika. Stało się tak z opóźnieniem.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: wyroku (k. 3-4, k. 20-20v), informacji o stanie zaległości (k. 5, k. 18, k. 254), korespondencji (k. 6-9, k. 49-60, k. 66-93, k. 262), karty rozliczeniowej (k. 19), pism (k. 21, k. 22, k. 111, k. 112, k. 118, k. 188), zaświadczeń (k. 29, k. 219-219v, k. 259), potwierdzeń przelewów (k. 31-48), listów
(k. 61-61v, k. 62, k. 63), odpisów aktu urodzenia (k. 64, k. 65), wykazów bankowych
(k. 119-122), historii rachunku (k. 123-146, k. 185-187, k. 197-199, k. 220-223, k. 293-294, k. 296-298), deklaracji podatkowych (k. 210, k. 255-258), dokumentacji komorniczej
(k. 234-250, k. 278-281, k. 339), wywiadu środowiskowego (k. 252-253, k. 270-271), decyzji administracyjnej (k. 260-261), faktury (k. 263), maili (k. 301-302), pisma oskarżonego
(k. 307), pisma (...) (k. 313-317, k. 332-334), zeznań oskarżycielki posiłkowej (...) (k. 23-26, k. 265-266) oraz wyjaśnień oskarżonego (...) (k. 114-115, k. 225-227, k. 266-267, k. 304).

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony (...) (k. 114-115) oświadczył, że nie przyznaje się do zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, co miesiąc płaci alimenty na swojego syna. Do chwili wydania wobec niego wyroku zasądzającego alimenty płacił je dobrowolnie. Zasądzona wyrokiem kwota jest dla niego za wysoka, dlatego płaci mniej. Dodał, że od października 2017 r. do kwietnia 2018 r. przelewał środki finansowe na poczet alimentów na zajęte przez komornika konto.

Przesłuchiwany w postępowaniu sądowym oskarżony (...)
(k. 225-227, k. 266-267, k. 304) także nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, przelewał środki finansowe na poczet alimentów na zajęte przez komornika konto. Nie pomyślał wówczas o skorzystaniu z przekazu pocztowego. Był przekonany, że po wpłaceniu pieniędzy na zajęte konto trafią od razu do komornika. Nie miał świadomości, że środki finansowe nie zostały dalej przekazane.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób jest przypisać zachowaniu oskarżonego (...) wyczerpania znamion czynu zabronionego z art. 209 § 1 i 1a kk.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego (...) (k. 114-115, k. 225-227, k. 266-267, k. 304), albowiem w sposób spójny, logiczny i konsekwentny podawał, że nie uchylał się od obowiązku alimentacyjnego. W okresie objętym zarzutem wypełniał go w ten sposób, że wpłacał środki finansowe na należący do niego i zajęty przez komornika rachunek bankowy. Był przekonany, że zostaną niezwłocznie przekazane przez bank komornikowi. Nikt go nie poinformował, że stało się inaczej. Jego wersję potwierdzały dokumenty, w tym zawiadomienie o zajęciu wierzytelności, karta rozliczeniowa i historia rachunku bankowego.

To samo tyczyło się zeznań oskarżycielki posiłkowej (...) (k. 23-26, k. 265-266), które jednak nie miały większego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, albowiem nie posiadała wiedzy, że oskarżony (...) dokonał przelewów na należący do niego i zajęty przez komornika rachunek bankowy, jednak bank przekazał te środki finansowe komornikowi z opóźnieniem. Świadek (...) opierała się jedynie na informacjach otrzymanych od komornika, nie znając historii rachunku bankowego oskarżonego (...), co miało wpływ na jej relację dotyczącą tego, że nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego.

W ustaleniach faktycznych oparto się także na dokumentach, które zostały sporządzone przez uprawnione osoby bądź podmioty, nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości Sądu.

Dokonując analizy całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego należy stwierdzić, że nie pozwala on na przypisanie oskarżonemu (...) sprawstwa zarzucanego mu czynu z art. 209 § 1 i 1a kk.

W myśl przepisu art. 209 § 1 i 1a kk karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 podlega ten, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące,
a sprawca w ten sposób naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Przestępstwo niealimetnacji można popełnić zatem jedynie umyślnie. Dla bytu tego przestępstwa należy wykazać, że w zachowaniu oskarżonego mieści się negatywny stosunek psychiczny do wykonania nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego, który sprawia że mimo obiektywnej możliwości jego wykonania, sprawca tego obowiązku nie wypełnia, gdyż wypełnić go nie chce lub też zlekceważył obowiązek nałożony wyrokiem. Tymczasem oskarżony (...) wypełniał obowiązek alimentacyjny. Dokonywał tego w ten sposób, że przelewał środki finansowe na swój rachunek bankowy zajęty przez komornika. Bank natomiast automatycznie je pobierał i przelewał na wewnętrzne konto techniczne, prowadzone na potrzeby egzekucyjne. Oskarżony (...) zatem mógł mieć w pełni usprawiedliwione poczucie, że przelane przez niego pieniądze są następnie przekazywane komornikowi. Okoliczność, że zostały one przekazane komornikowi z opóźnieniem nie może obciążać nieświadomego tego oskarżonego (...). Zwłaszcza, że nie miał dostępu do konta technicznego i nawet nie wiedział o jego istnieniu. Brak jest zatem po jego stronie złej woli.

Jedynie jego umyślnością można objąć fakt wpłacania na tenże rachunek kwot mniejszych niż wobec niego zasądzone, jednakże i to nie może prowadzić do przypisania mu popełnienia przestępstwa z art. 209 § 1 i 1a kk, albowiem przepis ten wymaga, aby zadłużenie alimentacyjne wynosiło trzykrotność świadczeń okresowych, a więc w niniejszym stanie faktycznym w zarzucanym oskarżonemu okresie kwotę 2700 złotych. Tymczasem w tym okresie oskarżony wpłacił na zajęte konto kwotę 2000 złotych. Różnica między tymi kwotami nie stanowi nawet pełnej jednokrotności świadczenia okresowego. Powyższe rozważania wobec niezaistnienia w zachowaniu oskarżonego (...) znamion czynu zabronionego musiało prowadzić do jego uniewinnienia. Wobec tego koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.