Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 459/19

POSTANOWIENIE

Dnia 30 października 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Sędziowie: Sądu Okręgowego Gabriela Sobczyk

Sądu Okręgowego Artur Żymełka

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2019 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z wniosku J. G. i I. G.

z udziałem Gminy P.

o stwierdzenie nabycia w drodze zasiedzenia własności nieruchomości

na skutek zażalenia uczestniczki postępowania

na postanowienie Sądu Rejonowego w(...)

z dnia 21 lutego 2019 r., sygn. akt I Ns 434/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Artur Żymełka SSO Leszek Dąbek SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Cz 459/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w(...) w postanowieniu z dnia 21 02 2019r. udzielił wnioskodawcom I. G. i J. G. zabezpieczenia roszczenia,

w ten sposób, że nakazał uczestniczce postępowania Gminie P. wstrzymanie się od korzystania z części działki nr (...), będącej przedmiotem postępowania, w szczególności wykonywania na niej jakichkolwiek prac budowlanych, wykorzystywania jej jako drogi – w tym przejazdu i przechodu, a także udostępniania tej nieruchomości osobom trzecim – do czasu prawomocnego zakończenia postępowania

oraz zagroził uczestniczce postępowania nakazania zapłaty kwoty 1.000zł za każde naruszenie przez nią nałożonych na nią obowiązków i oddalił wniosek w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu orzeczenia przywołał regulacje: art. 730 k.p.c., art. 730 1 § 1 i 2 k.p.c.

i art. 755 § 1 pkt 3 k.p.c., dokonał ich wykładni a następnie uznał, że wnioskodawcy przedłożonymi dokumentami w dostateczny sposób wykazali, że ich roszczenie jest wiarygodne, a brak zabezpieczenia może utrudnić wykonanie orzeczenia, gdyż nie ulega wątpliwości, że podejmowane prace w celu urządzenia drogi naraziłyby wnioskodawców na szkodę w postaci zmienionej substancji nieruchomości.

Orzeczenie zaskarżyła uczestniczka postępowania Gmina P., który wnosiła o jego zmianę „w zakresie czynności działań, od których powinna się powstrzymać obowiązana, tj. uchylenie zakazu korzystania z nieruchomości jako drogi”, bądź oddalenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia w całości.

Zarzucała, że istnieje sprzeczność pomiędzy istotnymi ustaleniami Sądu, polegająca na przyjęciu przez Sąd, że uprawnieni wnioskujący o udzielenie zabezpieczenia posiadają interes prawny w jego udzieleniu, podczas gdy z treści wniosku wynika jedynie osobisty interes faktyczny przejawiający się w niezadowoleniu powodów, spowodowanym zgodnym z prawem, zasadami współżycia społecznego i społeczno-gospodarczym przeznaczeniem przedmiotu prawa własności wykonywaniem uprawnień wynikających z tego prawa przez właściciela działki o nr. 664/32, tj. Gminę P., zatem nie zaistniała przesłanka zabezpieczenia roszczenia uprawnionych, nadto ustalenia ograniczeń korzystania z nieruchomości jako drogi w sytuacji, gdy nieruchomość ma status drogi publicznej jest sprzeczny z art. 1 ustawy z 21 marca 1985r. o drogach publicznych. (Dz.U z 2018r. poz. 2068.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do regulacji art. 730 1 § 1 k.p.c. w związku z art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c. udzielenie zabezpieczenia jest uzależnione od uprawdopodobnienia dochodzonego roszczenia oraz posiadania interesu prawnego w udzieleniu żądanego zabezpieczenia.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna tego zagadnienia jakkolwiek lakoniczna jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela.

W szczególności z twierdzeń wnioski oraz z materiału sprawy wynika,

że sporna nieruchomość znajdowała się w posiadaniu poprzedników prawnych wnioskodawców, co najmniej od 30 10 1980r.

W świetle regulacji z art. 339 k.c. rodzi to domniemanie, że ich posiadanie było posiadaniem samoistny, co w połączeniu z kolejnym domniemanie ciągłości tego posiadania (art. art. 340 zd. 1 k.c.) i przy uwzględnieniu możliwie najdłuższego okresem zasiedzenia, uprawdopodobnia roszczenie wnioskodawców, gdyż do czasu potencjalnego zakończenia biegu tego terminu, sporna nieruchomość nie posiadała statusu drogi publicznej (rzeczą uczestniczki postępowania jest obalić te domniemania, o czym wypowie się Sąd ferując postanowienie kończące postępowanie.

Nieruchomość ta przylega w bezpośrednio do działki siedliskowej wnioskodawców, była z nią wspólnie ogrodzona oraz stanowiła z nią integralna całość i do czasu,

- co należy podkreślić - bezprawnego i wbrew ich woli wejścia przez skarżącą w jej posiadanie, była przez wnioskodawców wykorzystywana na potrzeby prywatne, a potencjalne wykorzystywanie jej przez skarżącą jako drogi dojazdowej do licznych działek gruntu, niewątpliwie będzie ich prywatność w sposób istotny naruszało.

Dlatego wbrew temu, co podnosi zażalenie, wnioskodawcy mają interes prawy

w uzyskaniu udzielonego im zabezpieczeni do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

W powiązaniu z powyższym czyni to zażalenie bezzasadnym w rozumieniu

art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c., co z mocy zawartej w nim regulacji prowadziło do jego oddalenia.

Resumując zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i dlatego zażalenie jako bezzasadne oddalono na mocy regulacji art. 385 k.p.c. w związku z art. 397

§ 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Artur Żymełka SSO Leszek Dąbek SSO SSO Gabriela Sobczyk