Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 12 lipca 2018r. P. T. domagała się uchylenia kary porządkowej nagany nałożonej na nią przez pracodawcę Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w S. powołując się na niezasadność tejże. Wedle powódki żadne z jej działań związanych z asystenturą rodzinie G. K. nie naruszały obowiązujących i funkcjonujących w zakładzie pracy zasad oraz jej zakresu obowiązków, zaś niedokonanie korekty danych w zeszycie wyjść był akceptowaną przez pracodawcę praktyką (k.3-11).

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w S. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od przeciwniczki kosztów procesu, obszernie uzasadniając zarzuty skutkujące ukaraniem i podkreślając, iż objęte pięcioma z nich niewłaściwe postępowanie P. T. w zakresie asystentury dla rodziny G. K., prowadziło ostatecznie do umieszczenia dzieci w trybie nagłym w placówce opiekuńczo-wychowawczej. (k. 21-35)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Strony pozostają w stosunku pracy od dnia 3 września 2012r., w tym od 25 września 2014r. w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony Powódka jest zatrudniona na stanowisku asystenta rodziny, w pełnym wymiarze czasu pracy. Swoje obowiązki wykonuje w Rejonowym Ośrodku Pomocy Rodzinie P..

Niesporne, nadto umowy o pracę w cz. B akt osobowych powódki, zakres czynności – k. 19 a i nast. cz. B akt osobowych powódki

Podstawowym obowiązkiem P. T. wynikającym z zajmowanego stanowiska jest praca z rodzinami przeżywającymi trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo – wychowawczej. Praca ta wiąże się z wizytami u takich rodzin odbywanymi raz w tygodniu, a w razie potrzeby lub na polecenie przełożonego częściej.

Wizyty są ujmowane w harmonogramie pracy na dany dzień i opisywane w kartach pracy, zdawanych kierownikowi Ośrodka po upływie miesiąca.

W przypadku stwierdzenia w czasie wizyty, że opiekunowie dzieci są pod wpływem alkoholu lub, że występują inne okoliczności rodzące zagrożenie zdrowia i bezpieczeństwa małoletnich, asystent zobligowany jest do niezwłocznego przekazania informacji w tym zakresie kierownikowi Ośrodka, ewentualnie także wezwania Policji czy podjęcia innych niezbędnych działań zapobiegawczych.

Nie ma regulacji (ani powszechnie obowiązujących ani wewnętrznych zakładowych) określających sposób postępowania asystenta w przypadku stwierdzenia istotnych nieprawidłowości. Każda sytuacja podlega indywidualnej ocenie asystenta rodziny.

Dowód: przesłuchanie P. T. (zapis skrócony k. 166-167 i 234-236), zakres czynności k. 19a i nast. cz. B akt osobowych powódki, zeznania świadków: M. J. (zapis skrócony - k. 167v.-168), K. W. (zapis skrócony - k. 169), A. W. (zapis skrócony - k. 169v.-170), A. S. (1) (zapis skrócony - k. 170v.-171), R. P. (zapis skrócony - k. 171-172), A. F. (zapis skrócony - k. 216-218), S. O. (zapis skrócony - k. 218-219), D. S. (zapis skrócony - k. 220-221), B. B. (zapis skrócony – k. 233-234)

Jedna z rodzin objętych wsparciem Ośrodka, w którym powódka wykonywała swoje obowiązki była rodzina K. F. (1) i G. K., uznawana za wymagającą szczególnego monitorowania z uwagi na wcześniejsze, nieprawidłowe zachowania K. F. (1).

Od marca 2018r. P. T. asystowała wskazanej rodzinie.

K. F. (1), matka dwóch małoletnich synów (rocznik 2014r. i 2016r.), trudniąca się prostytucją, opuściła ostatecznie rodzinę, pozostawiając synów pod opieką partnera G. K., będącego ojcem jednego z dzieci. Wcześniej nie wykazywała woli współpracy z pracownikami Ośrodka, w tym asystentami rodziny ani nie zajmowała się należycie dziećmi. Gdy te znajdowały się pod jej pieczą doszło do poparzenia pięciomiesięcznego małoletniego suszarką do włosów.

G. K., po opuszczeniu zakładu karnego, rozpoczął starania się o opiekę prawną nad małoletnimi dziećmi. Podjął zatrudnienie, objął dzieci opieką przedszkolną. Chętnie współpracował z P. T., starał się stosować do zaleceń i brał udział w treningach wychowawczych.

Podczas wizyt w miejscu zamieszkania P. T. obserwowała, że stara się zapewnić dzieciom odpowiednie warunki rozwojowe.

W kontakcie z pracownikami (...) G. K. był zawsze trzeźwy. Jego zachowanie przekonało pracowników Ośrodka do poparcia jego osoby jako opiekuna prawnego obu małoletnich.

Od momentu przejęcia przez G. K. pieczy nad dziećmi nie zdarzały się żadne sytuacje o charakterze interwencyjnym.

Raz jedynie z przedszkola, do którego uczęszczało jedno z dzieci przekazana została wiadomość, że od wymienionego czuć było alkohol.

Dowód: przesłuchanie P. T., pismo M. J. z dnia 30.05.2018r. do dyrektor M. G. nienumerowana karta cz. B akt osobowych powódki, karta pracy z rodziną k. 111-112v., zeznania świadków: A. S. (1), A. F., M. S., B. B.

W dniu 14 maja 2018r. (w poniedziałek) R. P. (asystent rodziny zatrudniony u pozwanego) poinformowała P. T., iż w dniu poprzednim widziała G. K. wraz z dziećmi i grupą znajomych nad jeziorem S. w S.. G. K. miał wówczas w ręku puszkę piwa. Zarówno on, jak i towarzyszące mu osoby nie wyglądały na znajdujące się po wpływem alkoholu, stąd R. P. nie uznała tej sytuacji za wymagającą interwencji.

Dowód: przesłuchanie P. T., zeznania świadków: A. S. (1), R. P.

Po otrzymaniu tej informacji P. T., około godziny 11 tego samego dnia, udała się do miejsca zamieszkania G. K.. Na miejscu zastała go w obecności dwójki małoletnich dzieci i H. F. (wujka małoletnich) oraz kuratora społecznego W. J.. Podczas wizyty G. K. przyznał, iż dzień wcześniej był wraz ze znajomymi i z dziećmi na spacerze i wypił piwo. Sposób zachowania i wypowiedzi G. K. nie wskazywały, aby w czasie wizyty pozostawał pod wpływem alkoholu. P. T. nie odnotowała również żadnych innych nieprawidłowości, w lodówce znajdowała się żywność, dzieci w trakcie wizyty spożywały serek homogenizowany, były czyste i ubrane adekwatnie do pogody, sprawiały wrażenie zadowolonych.

W związku z przyznaniem się opiekuna dzieci do spożycia piwa w dniu poprzednim, powódka zasugerowała mu podjęcie terapii przeciwalkoholowej i wyjaśniła konsekwencje spożywania alkoholu w czasie sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi. Nadto poinformowała wymienionego, iż wobec zbliżającego się terminu rozprawy w sprawie prawnej opieki nad małoletnimi, zostanie sporządzone pismo do sądu z informacją o nieprawidłowości.

G. K. zdenerwował się przebiegiem rozmowy.

Dowód: pismo z dnia 28.05.2018r. karta nienumerowana w cz. B akt osobowych powódki, karta pracy z rodziną k. 111-112v., przesłuchanie P. T.

Wizyta u rodziny G. K. miała charakter nagły, warunkowany informacją pozyskaną od R. P. i nie była ujęta w przygotowanym wcześniej harmonogramie pracy powódki na ten dzień.

Wychodząc powódka nie wpisała tej wizyty w zeszycie wyjść, nie uzupełniła wpisu także po powrocie.

Dowód: rozliczenie czasu pracy k. 113, dzienna karta wyjść z dnia 14.05.2018r. k. 114-115, przesłuchanie P. T.

Co do zasady harmonogram pracy asystenta powinien być zgodny z wpisami w zeszycie wyjść służbowych, który wszyscy asystenci powinni uzupełniać na bieżąco. W praktyce, jako że plan pracy asystentów ulegał modyfikacjom w sytuacjach nagłych, często występowały rozbieżności pomiędzy harmonogramem, a zeszytem wyjść. Pracodawca dopuszczał korektę zeszytu wyjść, nawet po kilku dniach.

Dowód: pismo z dnia 28.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki, rozliczenie czasu pracy k. 113, dzienna karta wyjść z dnia 14.05.2018r. k. 114-115, notatka ze spotkania z asystentami k. 116, przesłuchanie P. T. zeznania świadków: M. J., K. W., A. S. (1), A. F., S. O.

W dniu nieplanowanej wcześniej wizyty u G. K., P. T. sporządziła pismo do Sądu Rejonowego Szczecin-P. i Zachód zatytułowane „Zawiadomienie o nowych okolicznościach w sprawie G. K.” , w którym opisała sytuację rodziny, w tym wyprowadzkę K. F. (1) i dotychczasową dobrą współpracę z G. K.. Wskazała na wizytę w miejscu zamieszkania po otrzymaniu sygnału o spożywaniu alkoholu przez G. K., zaznaczając jednocześnie, iż nadzorowany był nerwowo nastawiony do rozmowy z asystentem, wykazywał złość krzycząc w obecności dzieci i bagatelizował kwestię spożywania alkoholu. P. T. powołała się również na informację od wychowawcy z przedszkola o tym, że wyczuł raz woń alkoholu od G. K.. Zaznaczyła, że jako asystent rodziny proponowała nadzorowanemu podjęcie leczenia odwykowego, jednak G. K. neguje problem alkoholowy. W jej opinii, istnieje obawa, że G. K. nadużywa alkoholu sprawując opiekę nad małoletnimi dziećmi i wniosła o rozważenie możliwości sądowego zobowiązania nadzorowanego do terapii leczenia uzależnień.

Sporządzenie tego pisma związane było zarówno z wcześniejszym poleceniem kierownik M. J. poinformowania sądu o sytuacji co do K. F. (1), jak i wiązało się z nowym zdarzeniem z udziałem G. K..

Dowód: zawiadomienie do Sadu Rejonowego Szczecin-P. i Zachód karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki oraz k. 83 akt sprawy, przesłuchanie P. T., zeznania świadka R. P.

Powyższe pismo zostało pozostawione w teczce (...) u kierownik Ośrodka (...) celem jego akceptacji. P. T. omówiła sprawę również z kuratorem zawodowym, który zadeklarował podjęcie rozmowy z nadzorowanym G. K., jak również z innymi asystentami, którzy – podobnie jak powódka – nie uznali tej sytuacji za interwencyjną. W ocenie P. T., sytuacja ta nie wymagała więc natychmiastowego zawiadomienia kierowniczki Ośrodka ani pracownika socjalnego.

Dowód: przesłuchanie P. T., pismo z dnia 28.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki, zeznania świadków: A. S. (1), R. P., S. O.

W dniu 15 maja 2018r. G. K. zadzwonił do Ośrodka i poinformował P. T., iż małoletnie dzieci nie czują się dobrze mimo podawania antybiotyku. Powódka zaleciła wizytę lekarską celem kontroli stanu zdrowia małoletnich. Przebieg rozmowy nie dawał powódce żadnych podstaw do uznania, iż rozmówca jest pod wpływem alkoholu.

Następnego dnia P. T. dowiedziała się od kurator zawodowej A. S. (2), że ta odwiedziła właśnie środowisko G. K. i nie dostrzegła tam żadnych nieprawidłowości, dzieci były zaopatrzone w żywność i miały wykupione wszelkie leki.

Dowód: przesłuchanie P. T., pismo z dnia 28.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki, karta pracy z rodziną k. 111-112v.

Kierownik Ośrodka (...) zapoznała się ze sporządzonym przez P. T. pismem w dniu 17 maja 2018r. Sytuację dotyczącą G. K. oceniła, odmiennie niż powódka, jako interwencyjną - i wymagającą podjęcia natychmiastowych działań. Jeszcze w tym samym dniu zleciła wizytę w miejscu zamieszkania G. K. asystentce rodziny R. P.. Ta, po wykonaniu polecenia poinformowała o braku żywności w lodówce jednocześnie wskazując, iż dzieci zjadły posiłek, a G. K. miał udać się na zakupy.

M. J. udała się wówczas do rodziny wespół z A. W. zanosząc produkty spożywcze.

Zdecydowała także o sprawdzaniu środowiska przez pracowników Ośrodka kilka razy dziennie.

W dniu 18 maja 2018r. podjęte zostały kolejne wizyty u G. K.. Podczas jednej z nich, po ustaleniu iż dzieci zostały pozostawione pod opieką sąsiadki, która przebywa w towarzystwie osób nietrzeźwych, M. J. zdecydowała o wezwaniu Policji i (...) Interwencji Kryzysowej. Tego dnia małoletni zostali przewiezieni do P. Opiekuńczo-Wychowawczej. W dniu 21 maja 2018r. Sąd Rejonowy Szczecin-P. i Zachód, działając w trybie nagłym, wydał postanowienie o umieszczeniu dzieci w rodzinnej pieczy zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo instytucjonalnej pieczy wskazanej przez miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w S., do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

Dowód: pismo M. J. z dnia 30.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki, zeznania świadków: M. J., A. W., R. P., postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin P. i Zachód z dnia 21 maja 2018r. k. 84

W okresie 21 - 25 maja 2018r. P. T. przebywała na urlopie wypoczynkowym.

Dowód: wniosek o urlop k. 85, wydruk z ewidencji z czasu pracy k. 86, karta pracy z rodziną k. 111-112v.

W dniu 28 maja 2018r. M. J. wezwała powódkę do złożenia szczegółowych pisemnych wyjaśnień odnośnie sytuacji w rodzinie G. K..

P. T. w odpowiedzi wskazała, iż w dniu 14 maja 2018r. uznała swoje działania w postaci wizyty w środowisku G. K. i sporządzenie pisma do Sądu za wystarczające i prawidłowe. Podkreśliła, iż planowała wizytę w dniu 18 maja 2018r. w celu zweryfikowania obecnej sytuacji rodzinnej. Przyznała, że jej błędem było nieoznaczenie pisma do sądu jako „ważne”.

M. J. nie uznała tych wyjaśnień za wystarczające zarzucając P. T. m.in. brak powiadomienia pracownika socjalnego o incydencie z alkoholem G. K., brak konsultacji z kierownikiem rejonu lub sekcji, brak oznaczenia pisma zawierającego zawiadomienie do sądu jako pilnego. Swoje zastrzeżenia przedstawiła M. D. Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S., oceniając zachowanie powódki jako nieprawidłowe, budzące wątpliwości co do rzetelności wykonywania obowiązków służbowych przez P. T..

Dowód: pismo M. J. z dnia 28.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki oraz k. 87 akt sprawy, pismo P. T. z dnia 28.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k. 89 -90 akt sprawy, pismo M. J. z dnia 29.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k. 88 akt sprawy, pismo P. T. z dnia 29.05.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k.91 akt sprawy, pismo M. J. z dnia 30.05.2018r. do dyrektor M. G. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k. 92-93v. akt sprawy

Oświadczeniem z dnia 7 czerwca 2018r. pracodawca wymierzył powódce karę nagany za nieprzestrzeganie ustalonego porządku oraz regulaminu pracy polegającego na:

1)  niezgłoszeniu Kierownikowi Rejonu, Sekcji, Pracownikowi Socjalnemu informacji o spożywaniu przez G. K. ojca małoletniego K. F. (2) urodzonego w (...) roku oraz ojczyma małoletniego K. F. (3) urodzonego w (...) roku alkoholu w obecności małoletnich dzieci,

2)  nieskonsultowaniu zaistniałej sytuacji dotyczącej małoletnich dzieci K. i K. F. (3) z Kierownictwem Ośrodka,

3)  niepotraktowaniu zaistniałej sytuacji dotyczącej małoletnich dzieci K. i K. F. (3) jako ważnej i pilnej, wymagającej podjęcia natychmiastowych działań, w tym niezwłocznego poinformowania kierownika o konieczności złożenia w sądzie przygotowanego pisma w sprawie oraz nie oznaczenia przygotowanego pisma do sądu jako „ważne”,

4)  braku monitoringu w środowisku G. K. w dniach 15.05-17.05.2018 roku i dokonywaniu ustaleń o sytuacji w środowisku Pana G. K. jedynie telefonicznie.

5)  braku dostatecznego wyjaśnienia kwestii niepodjęcia interwencji w środowisku Pana G. K.,

6)  niezgodności harmonogramu pracy asystenta z zeszytem wyjść.

Niesporne, nadto oświadczenie o wymierzeniu kary – karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki oraz k. 12 akt sprawy

Wniesiony w terminie sprzeciw powódki od nałożonej kary nie został uwzględniony.

Niesporne, nadto sprzeciw - karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k. 95-96v., pismo z dnia 19.06.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki, i k. 101-101v., pismo pracodawcy w odpowiedzi na sprzeciw wraz z potwierdzeniem odbioru - karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki oraz k. 13 i 102-103 akt sprawy

Organizacja związkowa, do której pracodawca zwrócił się o zajęcie stanowiska w przedmiocie nałożenia na P. T. kary nagany, wskazała iż działania podejmowane przez ukaraną pracownicę nie stanowią w istocie nieprzestrzegania ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych lub przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, a tym samym podstawy do nałożenia na P. T. najwyższej możliwej kary porządkowej. Nadto, zdaniem organizacji związkowej, P. T. wykonała wszelkie niezbędne czynności w wymaganych terminach.

Dowód: pismo z dnia 20.06.2018r. – karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k. 97 akt sprawy, pismo organizacji związkowej z dnia 25.06.2018r. karta nienumerowana cz. B akt osobowych powódki i k. 100 akt sprawy

Obowiązujący w pozwanym Ośrodku Regulamin pracy przewidywał, iż do podstawowych obowiązków pracownika należy dbałość o wykonywanie zadań publicznych oraz o środki publiczny z uwzględnieniem interesu publicznego oraz indywidualnych interesów obywateli, a w szczególności przestrzeganie ustalonych zasad porządku, dyscypliny i czasu pracy w Ośrodku (§ 4 ust.1 pkt 3 regulaminu).

Regulamin określał organizację pracy, w tym zasady potwierdzania obecności w pracy, zawierał zapisy co do czasu pracy, przyjmowania i obsługi interesantów, kwestię urlopów, zwolnień od pracy i nieobecności w pracy oraz postanowienia dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy.

Dowód: Regulamin pracy wraz z załącznikami k. 60 – 82

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo okazało się uzasadnione.

Zastosowanie kary porządkowej nagany warunkowane było przede wszystkim nieprawidłową – w ocenie pracodawcy – reakcją P. T. na informację o spożywaniu przez jej podopiecznego G. K. alkoholu w dniu 13 maja 2018r. Tego dotyczyło bowiem pięć z sześciu zarzutów objętych oświadczeniem o nałożeniu kary.

Zarzuty te zostały sformułowane w sposób mający wskazywać na naruszenie przez powódkę dyscypliny pracy w postaci niezastosowania się do wewnętrznych procedur Ośrodka, jednakże ich analiza prowadzi do przyjęcia, iż w istocie sprowadzają się one do niewłaściwego wykonywania przez powódkę obowiązków zawodowych, a to błędną ocenę sytuacji rodziny i zaniechanie adekwatnych do niej rozwiązań wykraczając tym samym poza ramy uchybień, w związku z którymi ustawodawca przewiduje nałożenie kary porządkowej.

Kary porządkowe przewidziane w rozdziale VI działu IV Kodeksu pracy nie mogą być zastosowane w każdym przypadku, gdy zachowanie pracownika odbiega od prawidłowego, oczekiwanego przez pracodawcę czy godzi w interes zakładu pracy. Ustawodawca ściśle określił rodzaj uchybień pracowniczych, za które kary mogą być nałożone. I tak: kary upomnienia i nagany mogą być zastosowane za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy (art. 108 § 1 k.p.). Katalog naruszeń jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, iż w przypadku innych, niepożądanych zachowań pracownika (zarówno w postaci działania jak i zaniechania) zastosowanie wskazanych kar nie może mieć miejsca. Nie pokrywa się on z zakresem obowiązków pracownika ujętym w art. 100 k.p. W § 2 tego artykułu wśród szczególnych obowiązków pracownika odrębnie wymieniono przestrzeganie czasu pracy, regulaminu pracy i ustalonego porządku oraz przepisów BHP i przeciwpożarowych (art. 100 § 2 pkt 1-3 k.p.), a odrębnie dbanie o dobro zakładu pracy, jego mienie, tajemnicę służbową i przestrzeganie zasad współżycia społecznego (art. 100 § 2 pkt 4 – 6 k.p.). Jeżeli zatem dochodzi do naruszenia przez pracownika innych obowiązków niż określone w art. 100 § 2 pkt 1-3 k.p. pracodawca w zależności od rodzaju uchybienia może albo podjąć działania zmierzające do zwrócenia pracownikowi uwagi na nieprawidłowość i zapobieżenia im w przyszłości np. przeprowadzić rozmowę, wydać polecenia służbowe, nie przyznać premii uznaniowej (gdy są podstawy to i regulaminowej) albo, gdy naruszenie jest poważne, zdecydować nawet o rozwiązaniu umowy o pracę.

Zachowania powódki (z wyjątkiem niedokonania korekty zapisów zeszytu wyjść) nie sposób kwalifikować jako nieprzestrzegania ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy (co oczywiste także jako nieprzestrzegania przepisów bhp i przeciwpożarowych czy przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności.). Wskazywane przez pozwanego uchybienia dotyczą w istocie sposobu świadczenia pracy przez powódkę, realizacji jej pracowniczych obowiązków jako asystenta, a w pierwszym rzędzie nieprawidłowej (zdaniem pracodawcy) oceny sytuacji, bo właśnie konsekwencją tej oceny było zaniechanie działań, którego dotyczą dwa pierwsze zarzuty warunkujące ukaranie. Jednoznacznie wynika to ze sformułowania trzeciego z zarzutów skutkujących karą (niepotraktowania sytuacji dotyczącej małoletnich jako ważnej i pilnej). Pracodawca ukarał powódkę za niewłaściwe wykonywanie obowiązków asystenta rodziny, to zaś nie może zostać zakwalifikowane jako podstawa do zastosowania kary porządkowej.

Marginalnie jedynie wskazać należy, iż postępowanie powódki nie może w świetle materiału dowodowego być uznana w całości za nieprawidłowe. O ile bowiem wszystkie przesłuchane w sprawie osoby zgodnie wskazywały na funkcjonowanie u pozwanej wewnętrznych (niepisanych) procedur nakazujących niezwłoczne informowanie kierownika Ośrodka o sytuacjach interwencyjnych rozumianych jako zagrażające życiu lub zdrowiu małoletnich, o tyle nie było między nimi zgody, czy sytuacja z udziałem G. K. odpowiada interwencyjnej. Jedynie zajmujące w Ośrodku kierownicze stanowiska M. J., K. W. wskazywały na taki jej charakter. Pozostałe przesłuchane pracownice placówki (A. S. (1), R. P., A. F., S. O., M. S., B. B.) twierdziły, iż nie sposób jest przypisać tej sytuacji cech kryzysowej, a działania podjęte przez powódkę były adekwatne.

Powódka nie zastała bowiem opiekuna dzieci pod wpływem alkoholu, a jedynie uzyskała wiedzę, że ten w obecności małoletnich w dniu wcześniejszym alkohol spożywał, przy czym chodziło o niewielką ilość trunku niskoprocentowego (piwo). Oczywiście zachowanie takie nie pozostawało prawidłowe, niemniej jednak nie rodziło bieżącego zagrożenia dla zdrowia czy bezpieczeństwa dzieci. Nie wskazywało ono na uzależnienie G. K. od alkoholu, dość powszechnym niestety bowiem zjawiskiem jest spożywanie piwa przez niebędących alkoholikami opiekunów dzieci, także z rodzin nieobjętych zainteresowaniem opieki społecznej, w czasie imprez, wycieczek czy spotkań na świeżym powietrzu, co łatwo zaobserwować w ciepłe dni w czasie pobytu w plenerze. Stąd być może nerwowa reakcja wymienionego na sugestie powódki co do konieczności leczenia. Krytyczna ocena co najmniej niefrasobliwej postawy opiekuna dzieci w dniu 13 maja 2018r. nie dawała podstaw do uznawania tejże za rodzącą dalej niebezpieczeństwo dla małoletnich. Kontrola trzeźwości w dniu kolejnym i rozmowa uświadamiająca opiekunowi dzieci niewłaściwość jego zachowania wydają się być adekwatną reakcją w tej sytuacji.

Podkreślenia wymaga, iż inna pracownica pozwanego - R. P., która widziała w dniu 14 maja 2018r. G. K. z piwem, nie potraktowała sytuacji jako interwencyjnej i nie zdecydowała się na niezwłoczne podjęcie w tym dniu jakichkolwiek kroków nie widząc zagrożenia dla małoletnich. Niezrozumiałym zatem jest, dlaczego inaczej powinna ocenić zdarzenie powódka w dniu kolejnym po sprawdzeniu stanu trzeźwości G. K. i bieżącej sytuacji domowej, gdy nie ujawniła żadnych nieprawidłowości.

To, że w krótkim czasie na skutek działań podjętych przez kierownictwo Ośrodka doszło do czasowego pozbawienia G. K. faktycznej opieki nad małoletnimi, nie może świadczyć o nieprawidłowym działaniu powódki w związku z informacją o zdarzeniu z dnia 14 maja 2018r. Decyzja sądu była bezpośrednio warunkowana innym zdarzeniem nie pozostającym w związku ze stanem trzeźwości G. K., a kolejne wizyty w środowisku poprzedzające odebranie dzieci nie ujawniły, by ojczym jednego i ojciec drugiego z chłopców był pod wpływem alkoholu.

Szersze rozważania co do prawidłowości działań powódki po uzyskaniu informacji o zdarzeniu z dnia 13 maja 2018r. wydają się zbyteczne, skoro nie sposób ewentualnych uchybień utożsamiać z naruszeniem porządku i organizacji pracy (przemawiało to zresztą za pominięciem dalszych wniosków dowodowych powódki).

Za tego typu naruszenie można jedynie zakwalifikować ostatni z czynów warunkujących ukaranie dotyczący niezgodności harmonogramu pracy asystenta z zeszytem wyjść. Kwestie odnotowywania wyjść dotyczą bowiem bezpośrednio porządku i organizacji pracy. Brak korekty zapisów zeszytu stanowi uchybienie powódki w tym zakresie, nie jest jednak w ocenie sądu wystarczający dla zastosowania kary porządkowej nagany, która powinna dotyczyć naruszeń o większym ciężarze gatunkowym. Zeznający świadkowie – pracownicy (...) wskazywali bowiem, iż praktyka w zakresie uzupełniania zeszytu wyjść nie była zbyt rygorystycznie przestrzegana w tamtym okresie. Zresztą nawet M. J. wskazała, iż w jej ocenie (a to jej działania doprowadziły ostatecznie do ukarania powódki) same niezgodności w dokumentacji nie doprowadziłyby do zastosowania kary porządkowej. Zarzut ten został więc niejako „dopisany” do innych, jako wiążący się z sytuacją G. K. , ale nawet sam pracodawca nie przypisywał mu zbyt dużej wagi. Z zeznań świadków nie wynika, aby tego typu niezgodności były traktowane jako istotne uchybienie w zakładzie pracy, co przy uwzględnieniu, iż w tym wypadku niezgodność ta była wynikiem nagłej sytuacji, która w kolejnych dniach rozwinęła się w sposób nieoczekiwany dla powódki i zaprzątający jej uwagę, przemawia przeciwko zastosowaniu sankcji porządkowej.

Stan faktyczny ustalony został w oparciu o wszystkie dowody ze źródeł osobowych w znacznej mierze (co do okoliczności objętych ustaleniami) korespondujące ze sobą oraz dokumenty, których rzetelność i autentyczność nie nasuwały wątpliwości i nie były podważane przez strony. Różnice w zeznaniach świadków dotyczyły nie tyle faktów co ocen, nie miały zatem wpływu na rozstrzygniecie i nie wymagały szerszego omówienia.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować (projekt: asystent M. B.)

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej,

3.  z pismami lub za 21 dni.