Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: X U 752/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Chlipała - Kozioł

Protokolant: Katarzyna Kunik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2019 r. we Wrocławiu

sprawy z odwołania wnioskodawcy M. S.

od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 5.11.2018 r. znak: (...)

o jednorazowe odszkodowanie

I.  wyłącza do odrębnego rozpoznania i przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. roszczenie o wypłatę odsetek za zwłokę w wypłacie jednorazowego odszkodowania celem wydania decyzji;

II.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 5.11.2018 r. i przyznaje wnioskodawcy M. S. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 11.03.2015 r. za doznany 2 % uszczerbek na zdrowiu w kwocie 1.708,00 zł (tysiąc siedemset osiem złotych i 00/100), tj. 2 x 854 zł;

III.  orzeka, iż koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Ubezpieczony M. S. wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego – Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 5.11.2018 r. (...), w której odmówiono mu prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem z dnia 11.03.2015 r. i domagał się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do jednorazowego odszkodowania.

Uzasadniając odwołanie ubezpieczony podniósł, że nie zgadza się ze stanowiskiem ZUS opartym na orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS. Podkreślił, że dokumentacja lekarska w jednoznaczny sposób dokumentuje doznany przez niego uszczerbek na zdrowiu (k. 4).

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wniósł o jego oddalenie z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy podniósł, że Lekarz Orzecznik i Komisja Lekarska ZUS ustaliły 0% uszczerbek wnioskodawcy na zdrowiu (k.6).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. S. urodził się w (...) r. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej i zarządzaniem pod nazwą Doradztwo Jakościowe M. S. we W. przy ul. (...). Z tego tytułu podlegał ubezpieczeniu wypadkowemu.

W dniu 11.03.2015 r. podczas wizji lokalnej nieruchomości u klienta w J. Górnych koło W., wchodząc po schodach zewnętrznych tej nieruchomości potknął się na schodach i upadł.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 27.04.2018 r. (X U 624/15) Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia zmienił decyzję ZUS z 16.07.2015 r. i przyznał wnioskodawcy M. S. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 13.03.2015 r. do 9.07.2015 r. i nadal w przypadku orzeczenia dalszej nieprzerwanej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zdarzenie z dnia 11.03.2015 r. wyczerpało wszystkie ustawowe przesłanki uznania go za wypadek przy pracy, a w konsekwencji skutkowało powstaniem dla ubezpieczonego uprawnienia do uzyskania zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego.

W dniu 27.06.2018 r. wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie mu jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem z 11.03.2015 r.

Lekarz Orzecznik ZUS i Komisja Lekarska ZUS ustaliły 0% uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy w związku z wypadkiem z dnia 11.03.2015 r.

Dowód: okoliczności bezsporne, a nadto dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w tym wyrok tut. Sądu z dnia 27.04.2018 r. (X U 624/15) z uzasadnieniem, dokumentacja powypadkowa

W wyniku zdarzenia u wnioskodawcy rozpoznaje się stan po skręceniu prawego stawu skokowego z uszkodzeniem kompleksu więzadeł bocznych i więzadła piszczelowo – skokowego tylnego (w badaniu (...)). Długotrwały uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy związany z wypadkiem z 11.03.2015 r. wynosi 2%. Wynika on z zaników mięśni podudzia prawego. Na zanik mięśni podudzia może mieć wpływ przebyty w listopadzie 2014 r. uraz ścięgna A. prawego. Zróżnicowanie wpływu tego urazu i urazu z 11.03.2015 r. nie jest możliwe.

Dowód: opinia biegłego ortopedy k. 23

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej u.s.w.ch.), za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1).

Ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. Oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku i wypłacaniu jednorazowego odszkodowania, kierując się koniecznością zapewnienia ochrony interesów ubezpieczonego oraz koniecznością przejrzystości i sprawności postępowania w sprawie o jednorazowe odszkodowanie (art. 11 u.s.w.ch.). Jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1 (art. 12 ust. 1 u.s.w.ch.). Do ustalenia wysokości jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w ust. 1-4, przyjmuje się przeciętne wynagrodzenie obowiązujące w dniu wydania decyzji, o której mowa w art. 15. Kwoty jednorazowych odszkodowań zaokrągla się do pełnych złotych (art. 12 ust. 5 i 6 u.s.w.ch.).

Na dzień wydania zaskarżonej decyzji wysokość jednorazowego odszkodowania za każdy procent uszczerbku na zdrowiu wynosiła 854 zł.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na zgromadzonej dokumentacji medycznej, której prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, a także na treści prawomocnego wyroku tut. Sądu z dnia 27.04.2018 r. (X U 624/15) z uzasadnieniem.

Okoliczność, że przedmiotowe zdarzenie miało charakter wypadku przy pracy była w niniejszej sprawie bezsporna. Spór koncentrował się wokół kwestii wysokości uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy wywołanego zdarzeniem z dnia 11.03.2015 r.

Wobec medycznej natury okoliczności spornych, które były istotne dla rozpoznania niniejszej sprawy, ich wyjaśnienie wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy.

Jak wynika z opinii biegłego, w wyniku zdarzenia u wnioskodawcy rozpoznaje się stan po skręceniu prawego stawu skokowego z uszkodzeniem kompleksu więzadeł bocznych i więzadła piszczelowo – skokowego tylnego (w badaniu (...)). Długotrwały uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy związany z wypadkiem z 11.03.2015 r. wynosi 2%. Wynika on z zaników mięśni podudzia prawego. Na zanik mięśni podudzia może mieć wpływ przebyty w listopadzie 2014 r. uraz ścięgna A. prawego. Zróżnicowanie wpływu tego urazu i urazu z 11.03.2015 r. nie jest możliwe. Biegły wskazał, że ból nie jest uzasadnieniem do kwalifikacji uszczerbku na zdrowiu. Wyjaśnił również, że orzecznicy ZUS nie uwzględnili zaniku mięśni podudzia, orzekli więc brak uszczerbku.

Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, że „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”. Zgodnie z art. 286 k.p.c. Sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na piśmie, może też w razie potrzeby zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. Samo niezadowolenie stron z opinii biegłych nie uzasadnia jednak zażądania dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. Sąd, w ramach zastrzeżonej dla niego swobody, decyduje, czy ma możliwość oceny dowodu w sposób pełny i wszechstronny, czy jest w stanie prześledzić jego wyniki oraz - mimo braku wiadomości specjalnych - ocenić rozumowanie, które doprowadziło biegłego do wydania opinii. Sąd czyni to zapoznając się z całością opinii, tj. z przedstawionym w niej materiałem dowodowym, wynikami badań przedmiotowych i podmiotowych. Wszystko to, a nie tylko końcowy wniosek opinii, stanowi przesłanki dla uzyskania przez sąd podstaw umożliwiających wyjaśnienie sprawy.

Wydana w sprawie opinia biegłego ortopedy jest w ocenie Sądu rzetelna, jasno uzasadniona, logiczna i konsekwentna, a nadto prawidłowo oparte na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy oraz bezpośrednim badaniu ubezpieczonego. Sąd uznał ją za w pełni wiarygodną, podzielając dokonane w niej ustalenia i uznając, że nie ma podstaw do zanegowania prezentowanego przez biegłego stanowiska.

Opinia nie została również podważona przez żadną ze stron.

Biorąc pod uwagę, dokonane powyżej ustalenia i przeprowadzone rozważania, Sąd na mocy przepisu art. 477 14 § 2 k.p.c., w pkt II sentencji wyroku zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy M. S. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy 11.03.2015 r. za doznany 2 % uszczerbek na zdrowiu w kwocie 1.708,00 zł, tj. 2 x 854 zł.

W punkcie I Sąd na podstawie art. 464 k.p.c. wyłączył do odrębnego rozpoznania i przekazał do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych roszczenie o wypłatę odsetek za zwłokę w wypłacie jednorazowego odszkodowania celem wydania decyzji. Dopiero od wydanej przez ZUS decyzji będzie ewentualnie wnioskodawcy przysługiwało prawo wniesienia odwołania do sądu.

O kosztach sądowych, jak w punkcie III sentencji wyroku orzeczono w oparciu o art. 98 oraz art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 623 ze zm.). W niniejszej sprawie do wydatków obciążających Skarb Państwa należało wynagrodzenie biegłego sądowego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.