Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód M. J., pozwem nadanym w polskiej placówce pocztowej w dniu 16 kwietnia 2018 r., wniósł o przywrócenie do pracy w pozwanej P. (...) w W.. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanej, na swoją rzecz, kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda, na swoją rzecz, kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. J. był zatrudniony w pozwanej spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej w dniu 20 grudnia 2010 r., na stanowisku kierowcy stale prowadzącego samochody powyżej 3,5 tony. Stanowisko powoda znajdowało się w strukturach jednostki organizacyjnej – P. (...) w G., w komórce organizacyjnej – Wydział (...) w S..

Bezsporne;

Do zakresu obowiązków powoda należało m.in. zgłaszanie wszystkich usterek, uszkodzeń oraz ponadnormatywnego zużycia paliwa, zabezpieczenie ewentualnych dowodów związanych z wymienionymi zdarzeniami w celu umożliwienia zakładowi uwolnienia się od roszczeń, a także wykonywanie czynności związanych z obsługą codzienną pojazdu, w tym mycie i sprzątanie.

Bezsporne, a nadto dowód: zakres czynności – k. 69 cz. B akt osobowych powoda;

Podstawowe zasady, obowiązki oraz czynności związane z organizowaniem transportu, a dokonywane przez pracowników P. (...), zostały uregulowane w Instrukcji (...) P. (...) wprowadzonej w życie na podstawie Decyzji Nr (...) D. Zarządzającego P. (...) z dnia 23 grudnia 2015 r. W §5 pkt 1 ust. 2c instrukcji wskazano, iż kierowca zobowiązany jest dokonać oględzin pojazdu, w pkt 3 ust. 13 zabroniono kierowcom przewożenia w pojazdach pustych pojemników typu kanister i pełnych pojemników z paliwem.

Bezsporne, a nadto dowód: decyzja nr (...) – k. 42, Instrukcja (...) P. (...) – k. 43-68;

W dniu 5 grudnia 2017 r. kierownik (...) w S. B. S. wydała zakaz parkowania pojazdów prywatnych na terenie Bazy (...) S. od dnia 5 grudnia 2017 r. Zakaz został wydany dlatego, że na terenie bazy (...), gdzie parkowały samochody pracodawcy, zaobserwowano znaczne niekontrolowane ubytki paliwa. Samochody prywatne miały parkować na parkingu przed bazą. Mimo ww. polecenia, z którym został zapoznany m.in. M. J., kierowcy wjeżdżali na teren bazy, by przed dłuższymi trasami przełożyć rzeczy niezbędne na podróż z samochodów prywatnych do służbowych. Takie zachowanie było akceptowane przez pracodawcę. M. J. oraz jeżdżący z nim w trasy do C. w Anglii M. K. (1) również wjeżdżali na teren bazy swoimi prywatnymi samochodami. Kierowcy przestali wjeżdżać na teren bazy, gdy kilku z nich wręczono wypowiedzenia umowy o pracę z uwagi na utratę zaufania, co miało miejsce pod koniec marca 2018 r.

Dowód: polecenie służbowe – k. 41, zeznania świadka B. S. złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., zeznania powoda złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., zeznania świadka J. M. złożone na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r., zeznania świadka M. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r., zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r.

Samochody służbowe są zaopatrzone w urządzenia do monitorowania, które przekazują bezpośrednio do programu (...) dane dotyczące m.in. ilości paliwa, stanu licznika, prędkości, z jaką pojazd się porusza i po jakiej trasie. Dane z systemu (...) dotyczące jazdy poza granicami Polski są możliwe do odczytania, gdy samochód wróci do Polski. Pomiar paliwa dokonywany jest albo za pomocą zamontowanej w zbiorniku paliwa sondy, albo – jeżeli w zbiorniku nie ma takiej sondy – na podstawie danych z komputera pokładowego. Przy pomiarze dokonywanym za pomocą sond błąd może wynosić około 5 litrów. Teoretycznie komputer pokładowy również może pokazywać nieprawidłowe wartości.

Aktualizacja stanu paliwa następuje przy włączonym zapłonie. Jeżeli ubytek paliwa nastąpi przy wyłączonym pojeździe, to ubytek będzie widoczny dopiero przy ponownym uruchomieniu pojazdu, przy czym zapłon musi być uruchomiony przez kilkanaście minut, by ilość paliwa zaktualizowała się do końca i aby był widoczny jego ostateczny stan.

Samochody, którymi poruszał się M. J. miały zbiorniki paliwa na około 700 litrów. Przy tak dużych zbiornikach paliwa, paliwo podczas jazdy huśta się w środku, np. gdy pojazd zjeżdża z górki lub wjeżdża na wzniesienie. W takim przypadku wykazywany w danym momencie fałszywy ubytek wraca do stanu poprzedniego. W przypadku trwałego ubytku stan paliwa nie ulega zwiększeniu.

Samochód marki I. (...) o numerze bocznym L – (...) posiada sondę zamontowaną w zbiorniku paliwa, a samochód marki I. (...) o numerze bocznym L – (...) nie ma takiej sondy.

Dowód: zeznania świadka K. W. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r.;

M. J. razem z drugim kierowcą M. K. (1) odbywali, w ramach obowiązków pracowniczych, przejazdy na trasie S. – C. (Anglia) – S.. Jazda na ww. trasie trwała 4 dni. Kierowcy wyjeżdżali w trasy z pełnym bakiem – tankowanie następowała na własnej stacji paliw na terenie bazy (...) w S.. Nie było ustalonych zasad dotyczących tankowania poza granicami Polski. Trasa S. – C. – S. to niecałe 3.000 km. Samochody, którymi poruszał się M. J. paliły około 30 litrów na 100 km.

M. J. i M. K. (1), w ramach ww trasy, jechali do C. we Francji. Do C. ze S. jest niecałe 1.110 km. M. J. i M. K. (1) po raz pierwszy tankowali przed dojazdem do C.. W drodze powrotnej do Polski również tankowali samochód, choć w baku znajdowało się paliwo i nie było racjonalnych powodów, by to robić.

Dowód: zeznania powoda złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., zeznania świadka K. W. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r., zeznania świadka M. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r., zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r.;

M. J. oraz M. K. (1) w dniu 28 listopada 2017 r. rozpoczynali trasę ze S. do C. samochodem I. (...) o numerze bocznym L- (...) i nr rej. (...).

Przed rozpoczęciem kursu, około godz. 01:40 stan paliwa wynosił 672 litry. Po przejęciu samochodu o godz. 01:48 M. J. na stacji benzynowej znajdującej się na terenie bazy zatankował 19 litrów paliwa. Stan paliwa wynosił 687,37 litra. Następnie M. J. oraz M. K. (1) wjechali na teren bazy (...) swoimi prywatnymi samochodami i ustawili się nimi przy samochodzie służbowym od strony wlewu paliwa. Ich samochody pozostawały w takim ustawieniu kilkanaście minut, a następnie odjechali nimi poza teren bazy. W tym czasie dokonali zaboru około 90 litrów paliwa – stan paliwa o godz. 02:22 wynosił około 595 litrów.

Podczas ww. trasy kierowcy dwukrotnie tankowali samochód. Pierwszy raz w dniu 29 listopada 2017 r. w miejscowości K. w Belgii 250 litrów, a drugi raz w drodze powrotnej w dniu 30 listopada 2017 r. w Holandii 350,01 litra, przy cenie za 1 litr 1,349 euro.

Kurs został zakończony w S. w dniu 1 grudnia 2017 r., o godz. 19.00. W zbiorniku paliwa znajdowało się 455 litrów paliwa. Koszt zakupu paliwa na własnej stacji wynosił 3,38 zł za litr.

Między 1 grudnia a 4 grudnia 2017 r. stan paliwa w ww. samochodzie, który pozostawał na bazie, spadł z 455 litrów do 360 litrów, co stwierdzono po uruchomieniu silnika w dniu 4 grudnia 2017 r.

Dowód: zeznania świadka B. O. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r., zeznania świadka K. W. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r., zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, raport z kontroli – k. 92 cz. B akt osobowych powoda, wydruk z systemu (...) k. 73, 74-74v, 76, 76v, paragon zakupu paliwa – k. 75, faktura VAT z dnia 30 listopada 2017 r. – k. 69, faktura VAT z dnia 30 listopada – k. 69v;

W dniu 11 grudnia 2017 r. M. J. i M. K. (1) rozpoczynali kolejną trasę do C. samochodem I. (...) o numerze bocznym L- (...) i nr rej. (...). Przed wyjazdem w trasę o godz. 00:02 M. K. (1) wjechał na teren bazy swoim prywatnym samochodem i ustawił się obok pojazdu służbowego, którym miał być obsługiwany kurs. Obok samochodu służbowego znajdował się także M. J.. W zbiorniku paliwa było 770 litrów paliwa. M. J. i M. K. (1) dokonali zaboru około 40 litrów paliwa. Następnie o godz. 00:34 M. K. (1) opuścił teren bazy, a M. J. udał się samochodem służbowym w kierunku wyjazdu z bazy. Po minucie jazdy, o godz. 00:36, stan paliwa spadł do 763 litrów (minęło zbyt mało czasu, aby został wykazany cały ubytek paliwa). M. J. zatrzymał się wówczas przez kilkanaście minut przy dystrybutorze na stacji paliw, a następnie na kilka minut przy wyjeździe z bazy. Po ponownym podjęciu jazdy stan paliwa zaktualizował się, o godz. 00:56, do 733 litrów.

Podczas trasy pojazd był dwukrotnie tankowany. Pierwszy raz w Belgii w dniu 12 grudnia 2017 r., gdzie zatankowano 270 litrów. Drugie tankowanie miało miejsce 14 grudnia 2017 r. w Holandii, gdzie dokonano zakupu 340 litrów paliwa po cenie 1,379 euro za litr. Kurs został zakończony na terenie bazy (...) w S. w dniu 14 grudnia 2017 r. o godz. 17:26 przy stanie paliwa 613 litrów. Koszt zakupu paliwa na własnej stacji wynosił 3,33 zł za litr.

O godz. 17:30 na teren bazy wjechał swoim prywatnym samochodem M. J. i podjechał nim do zaparkowanego pojazdu służbowego. O 17:47 M. J. wyjechał swoim samochodem z terenu bazy. Następnie na piechotę powrócił do samochodu służbowego. M. J. dokonał zaboru około 77 litrów paliwa – stan paliwa zaktualizował się do poziomu 535 litrów (o godz. 18:03, zapłon włączono o 17:52, a aktualizacja nastąpiła o 18:03). M. J. pojechał służbowym samochodem na stację paliw. Do samochodu zatankowano 234 litry paliwa, a samochód został przeparkowany w inne miejsce.

Dowód: zeznania świadka B. O. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r., zeznania świadka K. W. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r., zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, raport z kontroli – k. 92 cz. B akt osobowych powoda, wydruk z systemu (...) k. 77-77v, 78, 79, faktura VAT z dnia 15 grudnia 2017 r. – k. 70, faktura VAT z dnia 15 grudnia 2017 r. – k. 70, potwierdzenie tankowania – k. 79v, nagranie z dnia 14 grudnia 2017 r. wraz z opisem – k. 96 i 121;

K. K. (1) – inspektor do spraw oceny zgodności w biurze kontroli oraz B. O. – inspektor kontroli w dziale kontroli przeprowadzili rozmowę z M. J. i M. K. (1). M. J. i M. K. (1) nie potrafili wyjaśnić przyczyn ubytków paliwa.

Po tej rozmowie K. K. (1) i B. O. podjęli decyzję, by z u ukrycia obserwować M. J. i M. K. (1) podczas wyjazdu w kolejną trasę.

Dowód: zeznania K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r.

W dniu 9 stycznia 2018 r. M. J. i M. K. (1) wyjeżdżali w kolejną trasę do C. samochodem o numerze bocznym L- (...) i nr rej. (...).

K. K. (1) i B. O. 9 stycznia 2018 r., około godz. 1:00, zaobserwowali jak M. K. (1) przekładał jakieś rzeczy ze swojego samochodu do samochodu służbowego. Następnie zauważyli, jak M. J. wyciąga z bagażnika swojego prywatnego samochodu kanister na paliwo i udaje się z nim w stronę samochodu służbowego. K. K. (1) i B. O. postanowili się ujawnić i dokonać przeszukania samochodu służbowego. Koło samochodu służbowego znajdowali się M. J. i M. K. (1). Kontrolujący zauważyli na oszronionym schowku, mieszczącym się przy lewej strony naczepy, ślady palców. W schowku znajdowały się dwa puste kanistry o pojemności 30 litrów. M. J. i M. K. (1) powiedzieli, że nie wiedzą, skąd one się tam wzięły. Kontrolujący zabrali kanistry, a M. J. i M. K. (1) pojechali w trasę. Przed wyjazdem M. K. (1) powiedział, że już nie mają po co jechać, bo i tak będą „na wylocie”.

Dowód: zeznania świadka B. O. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r. i w dniu 18 września 2019 r., zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, raport z kontroli – k. 92 cz. B akt osobowych powoda, fotografie z dnia 9 stycznia 2018 r. zapisane na płycie CD – k. 96;

Podczas trasy rozpoczętej w dniu 9 stycznia 2017 r. M. J. i M. K. (1) dwukrotnie tankowali samochód. W dniu 10 stycznia 2018 r. w Belgii zatankowali 235 litrów, a w drodze powrotnej w Niemczech w dniu 12 stycznia 2017 r. 300 litrów po cenie 1,409 euro za litr. Kurs został zakończony w dniu 12 stycznia 2018 r. na terenie bazy (...) w S. przy stanie paliwa 545 litrów. Koszt zakupu paliwa na własnej stacji wynosił 3,64 zł za litr.

Dowód: wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, raport z kontroli – k. 92 cz. B akt osobowych powoda, faktura VAT z dnia 15 stycznia 2018 r. – k. 71, faktura VAT z dnia 15 stycznia 2018 r. – k. 71 v;

Na teren bazy (...) mogą wejść nie tylko pracownicy, ale także osoby postronne.

Dowód: zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r., zeznania świadka M. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r.;

Zbiorniki paliwa w samochodach, którymi poruszał się M. J., są zamykane na kluczyk. Kluczyk do zbiornika paliwa jest przechowywany w dyspozytorni i wydawany kierowcy, który jedzie w trasę. Gdyby osoba nie dysponująca kluczykiem do zbiornika paliwa chciała dokonać zaboru (spuszczenia) paliwa, to musiałaby wyłamać zamek bądź powykręcać rurki, które łączą zbiornik z silnikiem. W ww. samochodach nie stwierdzono jakichkolwiek uszkodzeń mechanicznych. M. J. przed rozpoczęciem tras również nie zgłaszał takich uszkodzeń.

Dowód: zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r.;

Zatrudniona na stanowisku koordynatora regionalnego do spraw monitorowania pojazdów K. W. weryfikuje wyniki pomiaru paliwa dokonane za pomocą sondy z paragonami dotyczącymi tankowania. Gdyby sondy były uszkodzone doszłoby do rozbieżności. K. W., w oparciu o dokumenty z systemu (...) odnoszące się do 27-28 listopada, 1-4 grudnia, 11-14 grudnia 2017 r., nie stwierdziła nieprawidłowości, w tym pokazywania nieprawdziwych wskazań przez komputer pokładowy.

Dowód: zeznania świadka K. W. złożone na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r.;

W styczniu 2018 r. pracodawca przeprowadził kontrolę w zakresie ustalenia okoliczności nieuzasadnionych ubytków paliwa w pojazdach L- (...) nr rej. (...) w dniach 28.11.-04.12.2017 r. oraz L- (...) nr rej. (...) w dniach 11-14.12.2017 r. obsługiwanych przez M. J. i M. K. (1) w ramach kursu S. – C. – S..

W raporcie ustalono, iż w dniach 28 listopada 2017 r., 1 grudnia 2017 r., 11 grudnia 2017 r. oraz 14 grudnia 2017 r. doszło do ubytków paliwa w łącznej ilości 306,82 l, a strata z tego tytułu wnosiła 1.032,51 zł. Wskazano również, że za każdym razem w chwili zarejestrowania ubytku paliwa kierowcy M. J. i M. K. (1) przebywali w bezpośrednim sąsiedztwie pojazdu służbowego i za każdym razem znajdował się tam samochód prywatny kierowców – jednakże z uwagi na usytuowanie kamer monitoringu oraz jakość obrazu nie można jednoznacznie stwierdzić, że kierowcy dopuścili się zaboru paliwa.

Ustalono, że w dniu 9 stycznia 2018 r. w samochodzie obsługiwanym przez M. J. i M. K. (1) znaleziono w schowku naczepy 2 kanistry, z których jeden został wyjęty przez M. J. z prywatnego samochodu.

Dodatkowo w raporcie podano, że M. J. i M. K. (1) zbędnie dokonywali dodatkowych tankowań pojazdu w dniach 1 grudnia 2017 r., 14 grudnia 2017 r. i 12 stycznia 2018 r. pomimo tego, że ilość paliwa w zbiorniku pozwalała na powrót do S., co spowodowało szkodę w kwocie 2.743,17 zł.

Bezsporne, a nadto dowód: raport z kontroli pozaplanowej stanowiący załącznik do wniosku o rozwiązanie umowy o pracę – k. 92 cz. B akt osobowych;

W dniu 15 stycznia 2018 r. M. J. złożył ustne wyjaśnienia, w których wskazał, że nie jest w stanie wytłumaczyć, jak doszło do ww. ubytków paliwa oraz że nic mu nie wiadomo o znalezionych w schowku naczepy 2 kanistrach. Jednocześnie podał, że razem M. K. (2) podjął decyzję o zatankowaniu pojazdu 300 litrami paliwa w Niemczech bez wcześniejszej analizy posiadanego paliwa, ponieważ był już zmęczony.

Bezsporne, a nadto dowód: protokół przyjęcia ustnych wyjaśnień stanowiący załącznik do wniosku o rozwiązanie umowy o pracę – k. 92 cz. B akt osobowych;

W dniu 23 lutego 2018 r. M. K. (1) - Dyrektor Regionu (...) w G. P. (...) złożył wniosek o rozwiązanie z M. J. umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Bezsporne, a nadto dowód: wniosek o rozwiązanie umowy o pracę - k. 92 cz . B akt osobowych;

W dniu 13 marca 2018 r. pracodawca złożył do Komisariatu Policji S. – D. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę P. (...) przez M. J. i M. K. (1), którzy w dniach 28 listopada oraz 1, 11 i 14 grudnia dokonali przywłaszczenia paliwa.

Bezsporne, a nadto dowód: zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa – k. 92-94;

W dniu 27 marca 2018 r. M. J. wręczono oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia z uwagi na:

- niestosowanie się do polecenia służbowego wydanego w dniu 5 grudnia 2017 r. przez Kierownika (...) S. dotyczącego zakazu parkowania pojazdu prywatnego na terenie bazy (...) w S. przy ul. (...),

- niedokonanie oględzin pojazdu w dniu 9 stycznia 2018 r. przed rozpoczęciem pracy na danym pojeździe służbowym i niezgłoszenie przełożonemu, iż w samochodzie służbowym znajdują się 2 kanistry o pojemności 30 litrów każdy,

- nieracjonalne gospodarowanie majątkiem pracodawcy poprzez nieuzasadnione tankowanie paliwa poza granicami kraju, bez przeprowadzenia analizy zasadności tankowania, co narażało pracodawcę na nieuzasadnione koszty finansowe wynikające z różnicy pomiędzy kosztem zakupu paliwa poza granicami kraju a kosztem paliwa tankowanego na własnej stacji paliw,

- nieuzasadniony ubytek paliwa 306,82 l poparty analizą danych z (...) ( (...)) oraz danymi z raportu R12 „Nieuzasadnione ubytki paliwa” wygenerowanego z systemu (...).

W oświadczeniu wskazano, iż powyższe skutkuje utratą zaufania pracodawcy do pracownika, naraża pracodawcę na ponoszenie dodatkowych kosztów i narusza obowiązujące u pracodawcy przepisy wynikające z zakresu czynności, Regulaminu Pracy w §7 i 9, art. 100 §1 Kodeksu pracy oraz §2 pkt 2 i 4 instrukcji eksploatacyjnej floty pojazdów pracodawcy.

Bezsporne, a nadto dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 94 cz. B akt osobowych powoda;

Pod oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy o pracę swój podpis złożyła Kierownik (...) R. P., która działała na podstawie pełnomocnictwa z dnia 27 stycznia 2017 r. udzielonego jej przez A. D. Zarządzającego Pionem (...), działającą w imieniu P. (...) w W.. Pełnomocnictwo upoważniało R. P. m.in. do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników P. (...), z wyjątkiem pracowników Pionu (...), na podstawie wniosku o dokonanie czynności z zakresu prawa pracy złożonego m.in. przez właściwego dla danego pracownika kierownika komórki organizacyjnej lub przełożonych wyższego szczebla.

A. G. działa natomiast w oparciu o pełnomocnictwo z dnia 27 września 2016 r. udzielone jej przez zarząd spółki m.in. do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników P. (...) z wyjątkiem pracowników Pionu (...), na podstawie wniosku o dokonanie czynności z zakresu prawa pracy złożonego m.in. przez właściwego dla danego pracownika kierownika komórki organizacyjnej lub przełożonych wyższego szczebla. Pełnomocnictwo upoważniało do ustanawiania dalszych pełnomocników.

Dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 94 cz. B akt osobowych powoda, pełnomocnictwo z dnia 27 stycznia 2017 r., pełnomocnictwo z dnia 27 września 2016 r. – k. 32, odpis pełny KRS – k. 35-40;

Wyrokiem nakazowym z dnia 5 kwietnia 2019 r. wydanym przez Sąd Rejonowy S. (...), V Wydział Karny, w sprawie o sygn. V W 359/19, obwinieni M. J. oraz M. K. (1) zostali uznani za winnych tego, że w 28 listopada 2017 r., 1 grudnia 2017 r., 11 grudnia 2017 r. oraz 14 grudnia 2017 r. na terenie bazy transportowej P. (...) przy ul. (...), wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia paliwa w łącznej ilości 306,87 litrów o wartości 1.032,51 zł.

Od ww. wyroku M. J. wniósł sprzeciw.

Dowód: wyrok nakazowy z dnia 5 kwietnia 2019 r. – k. 127-128, sprzeciw – k. 130-131;

Wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na utratę zaufania oraz ubytki paliwa otrzymał także J. M. zatrudniony na stanowisku kierowcy, który m.in. jeździł w trasy do Anglii. Nie złożył odwołania do sądu pracy. Prowadzona jest przeciwko niemu sprawa karna.

Z uwagi na analogiczne jak M. J. przyczyny wypowiedzenie umowy o pracę otrzymał także M. K. (1). Jego odwołanie zostało oddalone przez sąd pracy. Wyrok nie jest obecnie prawomocny.

Dowód: zeznania świadka J. M. złożone na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r., zeznania świadka M. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r. ;

Po ww. kontroli w samochodach służbowych nie stwierdzano już tak dużych ubytków paliwa.

Dowód: zeznania świadka K. K. (1) złożone na rozprawie w dniu 18 września 2019 r.;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wytoczone powództwo okazało się niezasadne.

Podstawę roszczenia powoda w zakresie żądania przywrócenia do pracy stanowił art. 45 §1 Kodeksu pracy (dalej: k.p.), w myśl którego w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Powód kwestionował w niniejszym procesie, by przyczyny wskazane w umowie o pracę faktycznie zaistniały. Wskazał, że w spółce nie obowiązywały zasady dotyczące tankowania pojazdów, a System (...) oraz dane z Raportu (...) nie są rzetelne i dokładne, a pracodawca nie posiada dowodów, by to powód doprowadził do nieuzasadnionej straty paliwa. Ponadto powód zarzucił pozwanej spółce, że nie jest wiadome, w jakim okresie miałby nastąpić ubytek paliwa, a w konsekwencji przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę nie jest w tym zakresie skonkretyzowana. Powód zakwestionował również umocowanie osoby podpisującej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę przez pracodawcę.

W tym miejscu należy wskazać, iż wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy, a jedną z takich przyczyn stanowi utrata zaufania pracodawcy do pracownika. Trudno bowiem wyobrazić sobie, by pracodawca, który utracił zaufanie do pracownika, w dalszym ciągu go zatrudniał powierzając mu mienie zakładu pracy i pozwalając działać na jego rzecz. Utrata zaufania, by uzasadniała wypowiedzenie umowy o pracę, musi jednak znajdować podstawy w obiektywnie istniejących przesłankach. Zadaniem pracodawcy, w toku procesu toczącego się na skutek złożenia odwołania przez pracownika, jest zatem wykazanie, zgodnie z obowiązującym ciężaru dowodu (art. 6 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 k.p.), że zaistniały powody uzasadniające utratę zaufania, a w konsekwencji wypowiedzenie umowy o pracę.

W ocenie sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie daje podstawy do przyjęcia, że strona pozwana obowiązkowi temu sprostała, choć nie wszystkie przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę lub nie w pełnym zakresie znalazły potwierdzenie, o czym szerzej poniżej.

Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów (wskazanych szczegółowo w pierwszej części uzasadnienia) oraz korespondujących z nimi i ze sobą nawzajem zeznaniami świadków B. O., K. K. (1), B. S., K. W. i J. M., a częściowo również M. K. (1) i powoda. Sąd odmówił natomiast wiary zeznaniom M. K. (1) oraz powoda – z przyczyn wyjaśnionych szczegółowo poniżej - w tym zakresie, w którym wskazywali oni, iż nie są im znane przyczyny ubytków paliwa oraz okoliczności, w jakich w schowku naczepy znalazły się 2 puste kanistry.

Nietrafny okazał się zarzut strony powodowej, iż osoba, która złożyła swój podpis pod oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy o pracę, nie była do tego umocowana. Z przedłożonych przez stronę pozwaną pełnomocnictw z dnia 27 września 2016 r. i 27 stycznia 2017 r., których prawdziwość nie została zakwestionowana przez powoda, wynika, że R. P. posiadała upoważnienie do wypowiedzenia powodowi umowy o pracę w imieniu pracodawcy. Oświadczenie, zgodnie z treścią obu pełnomocnictw, zostało dokonane na podstawie wniosku upoważnionej osoby, tj. w przypadku powoda dyrektora jednostki organizacyjnej Regionu (...) w G. Pionu (...) – M. K. (3).

W ocenie Sądu pierwsza przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę nie uzasadnia rozwiązania stosunku pracy. W istocie od dnia 5 grudnia 2017 r. obowiązywał zakaz parkowania na terenie bazy, a świadomość jego istnienia miał również – jak to wynika z jego zeznań – sam powód. Jednocześnie ze zgodnych w tym zakresie zeznań powoda oraz świadków J. M., M. K. (1) i K. K. (1) wynika, że zakaz ten nie był przestrzegany, a kierowcy nie ponosili z tego powodu konsekwencji. Świadek B. S., która wprowadziła zakaz, wskazała nadto, że kierowcy zaczęli się do niego stosować dopiero po wypowiedzeniach umów o pracę, które miały miejsce w marcu 2018 r. Co więcej zakaz dotyczył parkowania na ternie bazy (...), a nie wjazdu na jej teren w celu przepakowania rzeczy z samochodów prywatnych do służbowych. Powód nie parkował na terenie bazy, wjeżdżał natomiast na jej teren na kilkanaście czy kilkadziesiąt minut przy rozpoczynaniu czy przy zakończeniu trasy.

Odnośnie drugiej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zważyć należy, iż jak wynika ze zgodnych zeznań B. O. i K. K. (1), potwierdzonych nadto fotografiami z dnia 9 stycznia 2018 r. oraz zapisami w raporcie z kontroli, w nocy 9 stycznia 2018 r. powód i M. K. (1) nie tylko nie dokonali oględzin pojazdu i nie poinformowali przełożonych, że w schowku znajdują się 2 puste kanistry, ale sami kanistry te tam umieścili. Świadkowie B. O. i K. K. (1) zgodnie zeznali, że widzieli jak powód wyciąga z bagażnika swojego samochodu kanister, a odciski palców na schowku wskazują niewątpliwie, że kanistry zostały włożone do schowka chwilę przed ujawnieniem się kontrolerów. Kanistry te miały zapewne umożliwić zabór paliwa, którego powód razem z M. K. (1) dopuszczali się już we wcześniejszym okresie, o czym szerzej poniżej, przy omawianiu czwartej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. W tym kontekście zeznania zarówno powoda, jak i świadka M. K. (1), który również złożył odwołanie od analogicznego wypowiedzenia umowy o pracę, jawią się jako nieprawdziwe i mające na celu jedynie realizację przyjętej strategii procesowej.

Za uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, i to nawet samodzielnie, tj. bez pozostałych przyczyn wypowiedzenia, należy uznać, w ocenie sądu, trzecią przyczynę wypowiedzenia. W istocie poza sporem pozostawało, iż zbiornik na paliwo w samochodach, którymi poruszał się powód, mieścił od 700 do 770 litrów paliwa, samochód palił około 30 litrów na 100 km (taką informację poza świadkiem K. K. (1) przekazał również kierowca M. K. (1)), a trasa do C. i z powrotem wynosiła około 3.000 km. Do przejechania całej trasy potrzebne było zatem około 900 litrów paliwa, co wiązało się z koniecznością zatankowania paliwa podczas trasy. Jednak z zupełnie niezrozumiałych względów podczas trasy do C. tankowanie miało miejsce dwukrotnie, co wynika z załączonych do odpowiedzi na pozew faktur, i to w ilości znacznie przekraczającej potrzeby, skoro w dniach 1, 14 grudnia 2017 r. oraz w dniu 12 grudnia 2018 r. zakończono trasy z ilością paliwa w zbiorniku wynoszącą odpowiednio – 455, 613 i 545 litrów. Poza sporem pozostaje przy tym, iż cena paliwa w Niemczech, Belgii czy Holandii pozostawała wyższa niż w Polsce. Ani powód ani świadek M. K. (1) nie potrafili wytłumaczyć przyczyn takiego stanu rzeczy. Powód w wyjaśnieniach przed pracodawcą odnośnie zatankowania 300 litrów paliwa w dniu 12 stycznia 2018 r. powołał się na zmęczenie, zaś świadek M. K. (1) w zeznaniach na rozprawie wprost wskazał, iż dwukrotne tankowanie nie było racjonalne, skoro bak był jeszcze przykładowo do połowy pełny. Jednym z podstawowych obowiązków pracownika jest dbanie o dobro zakładu pracy oraz chronienie jego mienia (art. 100 §2 pkt 4 k.p.). Nie ulega wątpliwości, iż zakup paliwa poza granicami Polski, w ilości znacznie przekraczającej potrzeby, stanowił, ze względu na ww. różnice w cenie paliwa, naruszenie tego podstawowego obowiązku, co samo w sobie uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę. Powód nie może przy tym obecnie zasadnie powoływać się na okoliczność, iż zasady tankowania poza granicami Polski nie były w żaden sposób uregulowane. Dla powoda, jako doświadczonego kierowcy, który często jeździł w zagraniczne trasy, oczywiste musiało być bowiem, i to bez ustalenia ze strony pracodawcy obowiązujących w tym zakresie zakazów, że dokonując zakupu niepotrzebnego paliwa powoduje straty pracodawcy. Podkreślenia wymaga również, iż tankowanie poza granicami Polski większej ilości paliwa niż byłaby wymagana, wynikało także z wyjazdu z bazy ze S. z bakiem, który nie był pełen, bo dokonano z niego zaboru paliwa – w dniu 28 listopada 2017 r. 90 litrów (samochód wyjechał z bazy przy stanie 595 litrów), a w dniu 11 grudnia 2017 r. 40 litrów (samochód wyjechał z bazy przy stanie 733 litry). Natomiast w dniu 14 grudnia 2017 r. samochód powrócił na bazę ze stanem paliwa 613 litrów, przy czym dokonano zaboru 77 litrów.

Odnośnie czwartej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę powód podniósł, że jest ona niekonkretna. W istocie w myśl art. 30 § 3 i 4 k.p. oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu umowy o pracę lub o jej rozwiązaniu powinno nastąpić na piśmie, pracodawca zaś w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, jest obowiązany wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Wskazanie przyczyny rozwiązania umowy o pracę jest nie tylko wymogiem formalnym pisma zawierającego oświadczenie woli pracodawcy, ale również wyznacza zakres kognicji sądu, co do badania zasadności dokonanego rozwiązania umowy o pracę. W płaszczyźnie zachowania wymaganej prawem formy rozwiązania umowy o pracę (art. 30 § 4 k.p.) obowiązek pracodawcy sprowadza się do podania przyczyny rozwiązania umowy w piśmie zawierającym jego oświadczenie w taki sposób, by jego adresat poznał motywy leżące u podstaw takiej decyzji. Sprostanie wymaganiom określonym w art. 30 § 4 k.p. polega zatem na wskazaniu przyczyny w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny (zob. wyrok SN z 10.5.2000 r., I PKN 641/99, OSNP Nr 20/2001, poz. 618). Jak podał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 marca 2010 r. (sygn. akt I PK 175/09) „ ocena przyczyny wskazanej w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę pod względem jej konkretyzacji – a także rzeczywistości – dokonywana jest z perspektywy adresata oświadczenia pracodawcy, czyli pracownika. To pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę”. W tym samym orzeczeniu Sąd Najwyższy stwierdził, iż: „art. 30 § 4 kp dopuszcza różne sposoby określenia przyczyny wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę. Z oświadczenia pracodawcy powinno jednak wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy”. Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela ww. stanowisko Sądu Najwyższego, zwraca jednak uwagę, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu daje podstawy do przyjęcia, że powód dopuścił się zaboru paliwa (o czym szerzej poniżej), a w konsekwencji nie mógł pozostawać w niepewności, jakich jego zachowań przyczyna ta dotyczy.

Dokonując ustaleń, iż powód razem z M. K. (1) dopuścili się zaboru paliwa w dniach 28 listopada, 11 i 14 grudnia 2017 r. sąd oparł się na zbieżnych ze sobą dowodach z zeznań świadków B. O., K. K. (2) oraz K. W., treści raportu z kontroli sporządzonego przez B. O. i K. K. (2), a także na korespondujących z treścią raportu wydrukach z systemu (...). Sąd przyjął przy tym, iż kradzież paliwa miała miejsce jedynie w dniach, w których samochody prywatne powoda i/lub M. K. (1) parkowały w pobliżu samochodu służbowego, a ubytek paliwa został potwierdzony w systemie (...) w ciągu kilkunastu minut, czy pół godziny, i to w czasie, gdy powód bądź M. K. (1) był w posiadaniu kluczyków do samochodu i kluczyka do zbiornika paliwa. Z tych też przyczyn Sąd nie ustalił, by powód dokonał zaboru paliwa po powrocie z trasy w dniu 1 grudnia 2017 r., albowiem ubytek paliwa został potwierdzony w systemie (...) dopiero w dniu 4 grudnia 2017 r. (między 1 a 4 grudnia samochód pozostawał na bazie, a zapłon nie pracował tak długo, by stan paliwa mógł się zaktualizować), a zatem w okresie, kiedy kluczami do zbiornika paliwa dysponowały już także inne osoby niż powód czy M. K. (1). Sąd zwrócił również uwagę, że choć na teren bazy miały dostęp osoby postronne, to - jak wynika z zeznań K. K. (2) – zabór paliwa bez użycia kluczyka do zbiornika paliwa musiałby skutkować mechanicznymi uszkodzeniami, a takich nie stwierdzono, ani też powód ich nie zgłaszał. Dokonywanie przez powoda kradzieży paliwa potwierdza również umieszczenie przez niego w schowku naczepy pustego kanistra, który chwilę wcześniej wyciągnął z bagażnika prywatnego samochodu. Sąd zauważył, że obecnie strona pozwana dysponuje jedynie jedynym nagraniem z monitoringu z dnia 14 grudnia 2017 r. W chwili tworzenia raportu z kontroli była jednak w posiadaniu nagrań z monitoringu także z 28 listopada oraz 11 grudnia 2017 r. Okoliczność, że z uwagi na zakres ujęć z poszczególnych kamer oraz jakość nagrania, na nagraniach nie widać, jak powód z M. K. (1) dokonują zaboru paliwa (co zresztą autorzy raportu z kontroli wprost przyznają) nie świadczy o tym, że tak nie było, skoro ubytek paliwa miał miejsce w sytuacjach, gdy to oni - jako kierowcy rozpoczynający czy kończący trasę - dysponowali już lub jeszcze kluczykami do zbiornika paliwa, samochód pozostawał w ich dyspozycji, a zbiornik paliwa nie nosił cech mechanicznych uszkodzeń. Powyższe okoliczności w połączeniu z włożeniem do schowka pustych kanistrów, a także z tym, że po wypowiedzeniach umów o pracę, nie zdarzały się już tak duże ubytki paliwa, pozwalają w ocenie sądu na przyjęcie, że to powód i M. K. (1) dokonali zaboru paliwa w ww. dniach. Sądowi nie umknęło, iż powód, a także świadkowie M. K. (1) i J. M. (a zatem wszystkie osoby, które zostały zwolnione z pracy w związku z ubytkami paliwa) powoływali się na możliwe błędy w systemie (...). Powód nie potrafił jednak wskazać, od kogo, ani kiedy słyszał o możliwych skokowych ubytkach paliwa. J. M. wskazał jedynie, że słyszał od P. D., że w systemie tym zdarzały się błędy. M. K. (1) zeznał natomiast, że słyszał o skokowych brakach paliwa podczas jazdy, ale nie pamięta od kogo. W istocie zatem, choć powód i dwaj pozostali kierowcy powoływali się na skokowe ubytki paliwa wykazywane przez system (...), to poza jedną osobą – P. D., który nie został zawnioskowany w charakterze świadka – nie potrafili wskazać, od kogo i kiedy taką wiedzę uzyskali. Nie podali również rozmiaru takich ewentualnych ubytków. Tymczasem jak wyjaśniła świadek K. W. przy dużych zbiornikach (na około 700 litrów) paliwo podczas jazdy huśta się w środku, np. gdy pojazd zjeżdża z górki lub wjeżdża na wzniesienie. Wykazywany w danym momencie fałszywy ubytek wraca jednak do stanu poprzedniego. W przypadku trwałego ubytku stan paliwa nie ulega następnie zwiększeniu, a taka sytuacja miała miejsce w przypadku powoda. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika również, by odczytane pomiary poziomu paliwa, czy to za pomocą sondy, czy komputera pokładowego, nie odpowiadały rzeczywistemu poziomowi paliwa (tj. by systemy pomiaru były w jakikolwiek sposób uszkodzone). W konsekwencji, w świetle przedstawionych powyżej dowodów i okoliczności, sąd odmówił wiary zeznaniom powoda oraz świadka M. K. (1) w zakresie, w jakim twierdzili oni, że nie znają przyczyn ubytków paliwa.

Mając na względzie powyższe, sąd oddalił powództwo o przywrócenie do pracy albowiem pracodawca miał wszelkie powody, by co najmniej utracić do M. J. zaufanie.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na treści art. 98 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie strona pozwana reprezentowana była przez profesjonalną pełnomocniczkę – radczynię prawną, której minimalne wynagrodzenie, w związku z przedmiotem sprawy, wynosi 180 zł (§ 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) i taką też kwotę zasądzono od powoda na rzecz pozwanej tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zarządzenia:

1.  (...);

2.  (...);

3.  (...).