Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Gałkowska

Protokolant: st.sekr.sądowy Aleksandra Błachowicz-Dróżdż

przy udziale oskarżyciela publicznego z Komendy Miejskiej Policji w Częstochowie Krzysztofa Trzaskacza

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2019r.

sprawy M. N. s. S. i M. ur. (...) w L.

obwinionego o czyn z art.154§1 pkt 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Myszkowie

z dnia 10 września 2019 r. , sygn. akt II W 604/18

orzeka:

uchyla zaskarżony wyrok w zaskarżonej części i sprawę obwinionego M. N. przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Myszkowie.

Sygn. akt VII Ka 1002/19

UZASADNIENIE

M. N. został obwiniony o to, że:

1)  W okresie od 28 września 2018 roku do 29 września 2018 roku w L. przy ul. (...) dokonał zniszczenia zasiewów pszenicy na obszarze około 600 m długości i 4 metry szerokości poprzez zaoranie, wartości 500 zł na szkodę S. N., tj. o czyn z art. 156§1 kw

2)  W dniu 4 lipca 2018 roku w L. przy ul. (...) na działce nr (...) należącej do M. W. (1) dokonał wykopania dwóch dołów o wymiarach od 8 m długości do 2 metrów szerokości, a następnie pozyskał piasek; tj. o czyn z . 154§1 pkt 1 kw

Wyrokiem z dnia 10 września 2019r. wydanym w sprawie sygn. akt II W 604/18 Sąd Rejonowy w Myszkowie:

1.  Uniewinnił obwinionego M. N. od popełnienia wyżej opisanego w pkt 1 czynu;

2.  Uznał obwinionego M. N. za winnego tego, że w dniu 4 lipca 2018 roku w L. dokonał umyślnego uszkodzenia działki nr (...) poprzez wykopanie dwóch dołów o wymiarach od 8 metrów długości do 2 metrów szerokości, powodując stratę w kwocie około 200 zł. na szkodę pokrzywdzonej M. W. (1), czym wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art.124§1 k.w. i za to na mocy art.124§1 k.w. w zw.z art.24§1 i 3 k.w. wymierza mu karę grzywny w wymiarze 200 (dwieście) złotych;

3.  Na mocy art. 124§4 k.w. nałożył na obwinionego obowiązek przewrócenia stanu poprzedniego poprzez uzupełnienia odpowiednim surowcem wykopanych dołów oraz wyrównanie terenu;

4.  Na mocy art.119 k.p.w. w zw. z art.624§1 k.p.k. zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca obwinionego, zaskarżając orzeczenie w części tj. w punkcie 2 i 3 tego wyroku, zarzucając mu:

1.  naruszenie przepisów postępowania, które miały wpływ na treść orzeczenia tj. art. 8 k.p.s.w. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, jednostronną oraz sprzeczną z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym dowodów z wyjaśnień obwinionego oraz zeznań świadków i przyjęcie, iż M. N. dokonał umyślnego uszkodzenia działki nr (...)

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, iż obwiniony w dn. 4 lipca 2018 roku wykopał dwa doły na działce nr (...) i dokonał tym samym zniszczenia działki należącej do M. W. (1), w sytuacji gdy obwiniony dokonał wykopu na swojej nieruchomości i będąc przekonanym o podejmowanych czynnościach na własnym gruncie.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 2 poprzez uniewinnienie obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i w konsekwencji uchylenie punktu 3 wyroku, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Ponadto, obrońca obwinionego wniósł o zwolnienie obwinionego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania, a także zasądzenie na rzecz obwinionego kosztów ustanowienia obrońcy w sprawie według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy spowodowała konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, iż wbrew stanowisku Sądu Pierwszej Instancji do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie niezbędnym jest poczynienie precyzyjnych ustaleń, w obrębie czyjej własności doszło do wykopania przez obwinionego M. N. dwóch dołów. Całkowicie nietrafny jest bowiem pogląd Sądu Pierwszej Instancji, jakoby ta okoliczność nie miała znaczenia dla przedmiotu rozpoznawanej sprawy z uwagi na fakt, iż nie ustalono, by obwiniony wydobywał wskutek wykopania dołów piasek, a zatem zachowanie obwinionego należy rozpoznawać w kategorii uszkodzenia mienia z art. 124§1k.w. Otóż zauważyć trzeba, iż art.154§1k.w. w §1pkt.1 penalizuje zachowanie polegające na wydobywaniu na nienależącym do sprawcy gruncie leśnym lub rolnym pasku (lub innego rodzaju surowca, nie stanowiącego ziemię), lecz w pkt. 4 §1 tegoż przepisu penalizuje zachowanie polegające na kopaniu dołów lub rowów na nienależącym do sprawcy gruncie leśnym lub rolnym. Sąd odwoławczy wskazuje, że przedmiotem ochrony 154 kw. jest integralność i nienaruszony stan cudzych gruntów rolnych i leśnych. Przy czym nie nasuwa wątpliwości, że art. 154 § 1 kw. stanowi lex specialis w stosunku do art. 124 § 1 kw. Oznacza to, iż niezbędnym jest więc precyzyjne ustalenie, na czyim gruncie miało miejsce wykopywanie tych rowów, oraz jakie te grunty miały charakter, a zwłaszcza, czy był to grunt leśny lub rolny, czy też innego rodzaju. Tymczasem odnosząc się do ustalań stanu faktycznego dokonanego przez Sąd Pierwszej Instancji zauważyć należy, iż z jednej strony Sąd Rejonowy ustala, iż wykopanie dołów miało miejsce na działce nr (...) położonej w L., a stanowiącej własność oskarżycielki posiłkowej M. W. (1), a z drugiej strony wskazuje, że doły zostały wykopane na drodze dojazdowej do pola. Nie sposób jest więc dociec, jakie są w konsekwencji ustalenia Sądu Rejonowego co do tego, gdzie owe doły zostały wykopane. Jednocześnie Sąd Rejonowy w pisemnych motywach wskazuje, iż grunt, na którym wykopane zostały doły znajdował się w czasie działania obwinionego w posiadaniu oskarżycielki posiłkowej, jednakże nie uzasadnia w żaden sposób, w jakim zachowaniu oskarżycielki posiłkowej posiadanie tegoż gruntu miało się przejawiać. Sąd Rejonowy dopuszcza więc, iż wykopanie dołów miało miejsce na działce własności obwinionego, przyjmując za udowodniony wyłącznie fakt posiadania tego gruntu przez oskarżycielkę posiłkową.

Reasumując, by dokonać prawidłowej oceny zasadności zarzutu postawionego obwinionemu niezbędnym jest więc precyzyjne ustalenie, na gruncie czyjej własności doszło do wykopania dołów, czy miało to miejsce w obrębie działki leśnej lub rolnej, co będzie determinować możliwość oceny zachowania M. N. przez pryzmat art. 154§1pkt.4k.w. Jedynie w razie ustalenia, iż działka na której wykopano doły nie ma charakteru działki rolnej lub leśnej Sąd Rejonowy będzie mógł rozważać zachowanie obwinionego przez pryzmat art. 124 k.w., lecz wyłącznie pod warunkiem wykazania, iż grunt na którym wykopano doły należy wyłącznie do M. W., ewentualnie, iż jest ona jego jedynym posiadaczem. Oczywiście w takiej sytuacji niezbędnym jest również ustalenie w czym przejawiało się posiadanie tej działki przez oskarżycielkę posiłkową.

W tych okolicznościach zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę obwinionego przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Pierwszej Instancji.

Podstawą prawną orzeczenia Sądu Okręgowego przepis art. 437 §2 k.p.k. i art. 438pkt.3k.p.k. w zw. z art. 109§2k.p.w.