Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO Beata Jarosz

przy udziale Prokuratora ---

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2019r.

wniosku obrońcy K. P. (1)

w przedmiocie uzupełnienia orzeczenia w przedmiocie kosztów

na podstawie art. 616 § 2 k.p.k a (...)

postanawia

nie uwzględnić wniosku obrońcy K. P. (2) o uzupełnienie orzeczenia w przedmiocie kosztów

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 5 października 2017 roku w sprawie o sygn. akt VII Ka 503/17 na skutek rozpoznania apelacji częściowo zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 2 marca 2017 roku wydany w sprawie o sygn. III K 590/13. W punkcie 1c oskarżona K. P. (1) została uniewinniona od popełnienia przypisanego jej w punkcie 8 zaskarżonego wyroku czynu i w tym zakresie kosztami procesu obciążono Skarb Państwa.

W dniu 30 stycznia 2018 roku obrońca oskarżonej K. P. (1) złożył do Sądu Rejonowego wniosek o uzupełnienie wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 5 października 2017 r. o sygn. VII Ka 503/17 poprzez zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz uniewinnionej K. P. (1) kosztów obrony z wyboru, na podstawie przedstawionego wyliczenia i wskazanych przepisów, w wysokości dwukrotnej stawki minimalnej, a także wydatków związanych z obroną. Wniósł łącznie o zasądzenie kwoty 12 826,44 zł. Wniosek ten rozpatrzył Sąd Okręgowy w Częstochowie postanowieniem z dnia 05.04.2018r. zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej kwotę 5004 zł. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że złożony przez obrońcę z wyboru oskarżonej K. P. (1) należy uznać za częściowo zasadny, to jest w zakresie zwrotu wydatków w wysokości stawek minimalnych. Sąd Okregowy wskazał, że nie znajduje podstaw do podwyższenia wysokości zwrotu wydatków do dwukrotności stawek minimalnych, podnosząc, że przedmiotowa sprawa nie była skomplikowana, ani pod względem faktycznym. Ponadto podkreślił, że „ oskarżonej przysługiwałby zwrot kosztów ustanowienia w sprawie obrońcy z wyboru w wysokości większej niż ta wynikająca z obowiązujących stawek minimalnych, do wysokości sześciokrotności stawki minimalnej, ale tylko w sytuacji, gdyby udowodniła, iż wydatki takie rzeczywiście poniosła. Wykazanie poniesienia tych wydatków mogłoby zaś nastąpić poprzez udostępnienie treści umowy łączącej adwokata z klientem, z której wynikałaby wysokość poniesionych na taki cel kosztów, czy też poprzez złożenie faktury VAT lub nawet rachunku, dokumentujących poniesienie nakładów finansowych w określonej wysokości”.

Odnośnie wniosku o zwrot wydatków wskazał Sąd Okręgowy, że wnioskodawca w żaden sposób nie wykazał również wydatków, które oskarżona miałaby dodatkowo ponieść w toku i tak związanych ze wskazanymi w uzasadnieniu zryczałtowanymi kosztami przesyłek pocztowych, telefonów, wydruków, kserokopii fotografii i itp. Nie zostały przedstawione w tym zakresie jakiekolwiek dokumenty, które wskazywałyby, iż K. P. (1) rzeczywiście poniosła jakiekolwiek wydatki z tego tytułu.

Postanowienie to uprawomocniło się niezaskarżone przez żadną ze stron w dniu 18.04.2018r.

Następnie wnioskiem z dnia 23.10.2018r. obrońca K. P. (2) wniósł o uzupełnienie orzeczenia w przedmiocie kosztów, wnosząc o dodatkowe zasądzenie kwoty 8 396 zł od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej. Obrońca wskazał, że oskarżona tytułem wynagrodzenia za świadczoną obronę przelała na rzecz Kancelarii kwotę 3660 zł w dniu 3.11.2009r., zaś w dniu 07.09.201r. kwotę 2440 zł na dowód czego przedstawił potwierdzenie przelewu. Nadto w dniach 11.12.2009r. dokonała wpłaty gotówką kwoty 1000 zł, zaś w dniu 06.05.2010r. kwoty 1200 zł., na co przedłożył swe oświadczenie z dnia 22.10.2018r. Ponadto przedstawił kserokopie 3 paragonów fiskalnych z dnia 05.07.2012r. na kwotę 1300 zł, z dnia 03.09.2014r. na kwotę 2600 zł i z dnia 23.06.2016r. na kwotę 1200 zł. Wskazał, że łącznie K. P. (3) tytułem obrony poniosła koszty w kwocie 13 400 zł, a zasądzono jej dotychczas zwrot kwoty 5004 zł, zatem winna być jej zasądzona dodatkowo kwota 8396 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 626 § 2 k.p.k., jeżeli w orzeczeniu nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach, jak również gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich wysokości lub rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wykonawczego, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje odpowiednio sąd pierwszej instancji lub sąd odwoławczy. Nie ulega ponadto wątpliwości, że stosownie do treści art. 632 ust. 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w razie uniewinnienia oskarżonego koszty procesu w sprawach z oskarżenia publicznego ponosi Skarb Państwa. Istotnie w wyroku z dnia 05.10.2017r. nie zasadzono o zwrocie wydatków, rzecz jednak w tym, że zasądzono o zwrocie tychże wydatków prawomocnym postanowieniem z dnia 5.04.2018r.

W myśl art. 626§3 k.p.k. na orzeczenie w przedmiocie kosztów służy zażalenie, które w postępowaniu odwoławczym wnosi się do składu równorzędnego Sądu Odwoławczego – art. 426 §2 k.p.k. Bezsprzecznie ani obrońca ani oskarżona nie wnieśli zażalenia na postanowienie z dnia 5.04.2018r., w którym Sąd Okręgowy wskazał, że brak jest podstaw do zasądzenie na rzecz oskarżonej wyższej kwoty niż kwota 5004 zł. Obecnie zatem wniosek o zasądzenie dodatkowej kwoty ponad kwotę 5004 zł uznać należy za wniosek spóźniony, mający na celu obejście jednoznacznych przepisów dotyczących terminu do wniesienia zażalenia, który to termin wynosi 7 dni. Obrońca zaś złożył wniosek o zasądzenie dodatkowych kwot, po upływie ponad 6 miesięcy od wydania postanowienia o zasądzeniu zwrotu wydatków.

Podnieść nadto należy, że sam wyrok został wydany w dniu 5.10.2017r. zatem, tak oskarżona jak i obrońca mieli aż nadto dużo czasu by przygotować dokumenty świadczące o wydatkach jakie poniosła oskarżona.