Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI GC 788/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 2 grudnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko G. Z. (...) Spółka Jawna w (...)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  zwraca powodowi od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie kwotę 809,54 zł osiemset dziewięć złotych pięćdziesiąt cztery gorsze) tytułem nadpłaconej zaliczki.

Sygnatura akt: XI GC 788/17

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 grudnia 2017 r. A. N. wniósł przeciwko G. Z. (...) spółce jawnej w S. (pop. (...) R. A. (...) spółka jawna w S.) o zapłatę kwoty 29 537,74 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów proces według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powód wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie ustnej umowy świadczył na rzecz pozwanej usługi m.in. administracyno-zarządcze, opracowywał i zarządzał stroną internetową (...) (...) oraz był upoważniony do zawierania w imieniu i na rzecz pozwanej umów. Z tytułu świadczonych usług, powód miał otrzymywać wynagrodzenie, nadto z tytułu zawartych umów cesji wierzytelności oraz z tytułu opłat za najem pojazdów zastępczych zawartych z powodem na rzecz spółki, powód miał otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 5% zawartej umowy. Z uwagi na trudną sytuację finansową pozwanej, strony zawarły porozumienie, aby fakturę obejmującą wynagrodzenie powoda za świadczone usługi powód wystawił późniejszym terminie. Współpraca stron trwała do 22 listopada 2015 r. mimo wykonanych usług powód nie otrzymał wynagrodzenia, wobec czego dnia 20 czerwca 2016 r. wystawił na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 29 534,74 zł. W odpowiedzi, pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. pozwana oświadczyła, iż zaprzecza aby była związana z powodem jakąkolwiek umową i odmówiła zapłaty. Pismem z dnia 7 lipca 2016 r. powód ponownie wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 29 534,74 zł. Pismem z dnia 8 lipca 2016 r. pozwana oświadczyła, iż podtrzymuje swoją dotychczasową decyzję odmawiając zapłaty ww. kwoty.

Nakazem zapłaty z dnia 19 kwietnia 2017 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie, pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zaprzeczyła, aby była związana z powodem jakąkolwiek umową z tytułu wykonania której przysługiwałoby mu wynagrodzenie. Spółka powstała jako spółka cywilna, której wspólnikami byli A. M. (1) i F. K. będący pasierbem powoda. Przed powstaniem spółki, F. K. prowadził działalność gospodarczą o podobnych charakterze samodzielnie a następnie wraz z powodem. Z uwagi na powiązania rodzinne powód zaproponował pozwanej bezpłatną pomoc przy rozwijaniu firmy, tak jak zrobiła to rodzina drugiego ze wspólników- A. M. (1), w osobie S. B. (siostry) oraz Z. M. (1) (ojca). Powód świadczył na rzecz pozwanej szereg usług, jednakże odbywało się to nieodpłatnie w związku z problemami pasierba powoda- F. K., które skutkowały jego częstą nieobecnością w pracy, co ojczym (powód starał się jakoś zrekompensować. Nadto sporna faktura została wystawiona przez powoda po ponad pół roku po rozstaniu wspólników i wystąpieniu F. K. (pasierba powoda) ze spółki, na którego miejsce wstąpiła S. B.- siostra A. M. (1), w związku z konfliktem wspólników.

Finalnie A. M. (1) wystąpił z pozwem przeciwko byłemu wspólnikowi- F. K., zaś spółka (...), której wspólnikami są S. B. i A. M. (1) wystąpiła z pozwem przeciwko F. K.. Kwota dochodzonych roszczeń jest zbliżona do kwoty objętej niniejszym postępowaniem co w ocenie pozwanej stanowi swego rodzaju rewanż ze strony rodziny byłego wspólnika. Nadto powód złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, w którym jako dowód zaoferował nagrania dotyczące sposobu wyjścia F. K. ze spółki, przy czym z utrwalonych rozmów w żaden sposób nie wynika aby powód domagał się rozliczenia należności dochodzonych w niniejszym postępowaniu.

Z dniem 11 marca 2019 r. dokonano do zmiany firmy pozwanej z (...) R. A. (...) spółka jawna w S. na G. Z. (...) spółka jawna w S. w związku ze zbyciem ogółu praw i obowiązków.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska. Na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2017 roku (karta 563) powód wskazał, że w razie nie przyjęcia, że doszło do zawarcia ustnej umowy, dochodzi roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 1 stycznia 2015 r. do 22 listopada 2015 r. powód świadczył na rzecz spółki (...). M., F. (...) spółki jawnej w S. usługi, w administracyjno-zarządcze, zawierania umów najmu pojazdów, umów cesji oraz opracowywania witryny internetowej pozwanej pod adresem (...) Z tytułu zawartych umów najmu, pozwana wystawiała, na rzecz klientów faktury VAT uwzgledniające stawkę najmu oraz jego okres.

Powód działając w imieniu i na rzecz pozwanej zawarł szereg umów najmu, z tytułu których wystawiono szereg faktur VAT, a następnie zawarł z wynajmującymi umowy cesji wierzytelności roszczeń z tytułu najmu pojazdów zastępczych celem dochodzenia roszczenia przed ubezpieczycielami sprawców.

Powód pełnił funkcję dyrektora do spraw zarządzania flotą.

Dowód:

- umowy najmu, umowy cesji oraz faktury VAT k. 22-33,37-39, 41-46, 51-80, 82-126, 128-140, 346-348, 352-357, 360-361, 384;

- pełnomocnictwa k. 34-36, 40, 127;

- korespondencja e-mail k. 47-50, 141-160, 350-351, 362-369, 372, 374-375, 378, 380-383, 385-386, 388-397;

- oświadczenia wynajmujących k. 81;

- terminarze najmu pojazdów w tym najmu długoterminowego k. 161-343; 370-371;

- cennik najmu k. 344, 358-359, 373, 376-377;

- oferta k. 345, 379;

- ksero dowodu rejestracyjnego k. 349,

- rejestr sprzedaży VAT k. 387,

- potwierdzenia przelewów k. 398-401;

- karta paliwowa k. 402-403;

- wizytówka k. 404-405;

- wydruk KRS k. 409-414, 415-420;

- zeznania świadka K. Ł. k. 563-565;

- zeznania świadka P. S. k. 565-566;

- zeznania świadka M. C. k. 566-567;

- zeznania świadka R. Z. k. 567-568;

- zeznania świadka C. C. k. 568-569;

- zeznania świadka Z. M. (1) k. 569-570;

- zeznania świadka F. K. k. 570-573;

- zeznania świadka P. P. k. 592;

- zeznania świadka G. D. (1) k. 606-607;

- zeznania świadka M. K. k. 611-613;

- nagranie rozmowy płyta CD k. 614,

- protokoły rozpraw II C 304/17, 636-642, 674a-676a;

- odpowiedź na pozew II C 304/17 k. 643-646;

- protokoły Policji k. 647-664;

- protokół I Ds. 1909.2017 k. 679-681;

- postanowienie o umorzeniu (...). (...).2017 k. 677a-680a;

- dokumentacja fotograficzna k. 631-632;

- zeznania A. N. k. 698-699;

- zeznania A. M. (1) k. 699-701;

- zeznania S. B. k. 701-702;

W okresie od 25 marca 2015 r. do 29 września 2015 r. F. K. działając w imieniu pozwanej zawarł z M. L. szereg umów pożyczki na kwotę każda po 10 tys. złotych na łączną kwotę 150 tys. złotych, które zostały zabezpieczone deklaracjami wekslowymi.

Dowód:

- umowy pożyczki i deklaracje wekslowe k. 758-787;

Dnia 20 listopada 2015 r. F. K. przeniósł na rzecz S. B. ogół praw i obowiązków w spółce (...). M., F. (...) spółce jawnej w S..

Dowód:

- umowa przeniesienia udziałów z dnia 20 listopada 2015 r. k. 421-422;

- akt notarialny rep. A nr (...) k. 423;

- zeznania świadka K. Ł. k. 563-565;

- zeznania świadka Z. M. (1) k. 569-570;

- zeznania świadka F. K. k. 570-573;

- zeznania A. N. k. 698-699;

- zeznania A. M. (1) k. 699-701;

- zeznania S. B. k. 701-702;

Pozwem z dnia 18 kwietnia 2016 r. A. M. (1) wystąpił przeciwko F. K. o zapłatę kwoty 21 700 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11 marca 2016 r. do dnia zapłaty tytułem roszczenia wynikającego z umowy najmu lokalu mieszkalnego.

Nakazem zapłaty z dni 28 kwietnia 2016 r. (...) P. i (...)w S. (...) orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2017 r. wydanym w sprawie II C 1917/16 uwzględniono powództwo w całości.

Dowód:

- pozew k. 496-498;

- nakaz zapłaty II Nc 1976/16 k. 499;

- wyrok II C 1917/16 k. 744-749;

Pozwem z dnia 17 maja 2016 r. V. M.. (...) spółka jawna w S., której wspólnikami są m.in. A. M. (1) i S. B. wniosła przeciwko F. K. o zapłatę kwoty 9109,59 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot wyszczególnionych do dnia zapłaty tytułem roszczenia wynikającego z umowy najmu pomieszczenia biurowego.

Nakazem zapłaty z dnia 17 maja 2016 r. tutejszy Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2017 r. zasądzono od F. K. całą dochodzoną kwotę.

Dowód:

- pozew z dnia 17 maja 2016 r. k. 500-502, 665-667;

- nakaz zapłaty XI GC 1046/16 k. 503;

- protokoły rozpraw XI GC 1046/16 k. 668-678;

- wyrok XI GC 1046/16 k. 740-743;

Z tytułu świadczonych usług na rzecz (...) R. A. (...) spółki jawnej w S. powód wystawił dnia 20 czerwca 2016 r. fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 29 53,74 zł tytułem usług administracyjno-zarządczych w okresie od 1 stycznia do 22 listopada 2015 r. w kwocie 13 530 zł brutto, prowizji 5% od zawartych umów najmu w kwocie 14 159,74 zł oraz merytorycznego opracowania witryny (...) w kwocie 1845 zł.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 21;

- zeznania świadka K. Ł. k. 563-565;

W odpowiedzi na doręczoną fakturę VAT pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. pełnomocnik pozwanej zwrócił wystawioną na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) jako bezzasadną i bez jej księgowania, zaprzeczając aby pozwana była związana z powodem umowa na mocy której należałoby się powodowi wynagrodzenie.

Dowód:

- pismo z dnia 30 czerwca 2016 r. k. 406;

- zeznania świadka K. Ł. k. 563-565;

Pismem z dnia 7 lipca 2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty wynikającej z faktury VAT tj. 29 534,74 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 7 lipca 2016 r. k. 407;

Pismem z dnia 8 lipca 2016 r. pełnomocnik pozwanej oświadczył, iż pozwana podtrzymuje stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 30 czerwca 2016 r., wobec czego odmawia zapłaty jakiejkolwiek kwoty na rzecz powoda.

Dowód:

- pismo z dnia 8 lipca 2016 r. k. 408;

W związku ze zbyciem ogółu praw i obowiązków pozwanej, z dniem 11 marca 2019 r. doszło do zmiany firmy pozwanej z (...) R. A. (...) spółka jawna w S. na G. Z. (...) spółka jawna w S..

Dowód:

- wydruk KRS k. 731-738;

Roszczenie powoda wynikające z uzyskanej prowizji od zawartych umów najmu w wysokości 5% wynosi kwotę 14 021,86 zł brutto, 11 081,90 zł netto, roszczenie dotyczące wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług wynosi 10 576,90 zł netto, zaś roszczenie wynikające z opracowania i zarządzania stroną internetową pozwanej wynosi 71 410,85 zł brutto.

Dowód:

- opinia biegłego sadowego G. D. (2) k. 718-721;

Między stronami toczy się spór co do rozliczenia roszczeń wynikających z zaciągniętych pożyczek oraz roszczeń wynikających z umów najmu zawartych przez powoda z członkami spółki.

Dowód:

- pozew z dnia 17 maja 2016 r. k. 500-502, 665-667;

- nakaz zapłaty XI GC 1046/16 k. 503;

- protokoły rozpraw XI GC 1046/16 k. 668-678;

- wyrok XI GC 1046/16 k. 740-743;

- pozew k. 496-498;

- nakaz zapłaty II Nc 1976/16 k. 499;

- wyrok II C 1917/16 k. 744-749;

- umowy pożyczki i deklaracje wekslowe k. 758-787;

- protokoły rozpraw II C 304/17, 636-642, 674a-676a;

- odpowiedź na pozew II C 304/17 k. 643-646;

- protokoły Policji k. 647-664;

- protokół I Ds. 1909.2017 k. 679-681;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Podstawę roszczenia powód wywodził z umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Dlatego podstawą żądania powoda jest przepis art. 734 § 1 k.c. oraz przepis art. 735 k.c. Zgodnie z treścią tych przepisów przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Powód podniósł, iż strony łączyła ustana umowa zlecenia, na mocy której powód świadczył na rzecz pozwanej usługi w zakresie wynajmowania pojazdów zastępczych, administracyno-zarządczych oraz opracowywał i zarządzał stroną internetową (...) (...).

Powód pełnił swoją funkcję przez okres od 1 stycznia 2015 r. do 22 listopada 2015 r. Z tytułu świadczonych usług, powód miał otrzymywać wynagrodzenie w kwocie 1000 zł miesięcznie powiększone o prowizję w wysokości 5% zawartych umów najmu.

Po zakończeniu współpracy, w dniu 20 czerwca 2016 r. wystawił na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 29 534,74 zł, wnosząc o jej zapłatę tytułem należnego mu wynagrodzenia.

W odpowiedzi na wystawioną fakturę VAT, pozwana oświadczyła, iż bezspornym jest że powód świadczył na jej rzecz opisane powyżej usługi, jednakże strony nie były związane żadną umową pisemną, czy też ustną, zaś usługi były świadczone przez powoda na zasadzie „rodzinnej” pomocy, udzielonej pasierbowi (F. K.) i jego przyjacielowi A. M. (2) w celu „rozkręcenia” firmy. Mimo skierowanego wezwania do zapłaty, pozwana konsekwentnie odmówiła zapłacenia spornej kwoty, podnosząc iż pomoc świadczona przez powoda miała charakter nieodpłatny, zaś powód domaga się zapłaty wobec pojawienia się konfliktu między stronami.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dowodów, zeznań świadków, stron oraz opinii biegłego. Za niewiarygodne sąd uzna zeznania F. K. (karta 570), ten jest bowiem pasierbem powoda, swymi zeznaniami zmierzał do uzyskania przez powoda korzystnego rozstrzygnięcia, jest skonfliktowany z przedstawicielami pozwanego.

W ocenie Sądu bezspornym jest, iż powód świadczył różnego rodzaju usługi na rzecz pozwanej, co wynika z zeznań świadków, jak i z przedłożonych dowodów w postaci umów najmu, umów cesji, wystawionych faktur VAT oraz korespondencji e-mail jak również wizytówki firmowej powoda ze wskazaniem stanowiska zajmowanego w strukturze pozwanej.

Pozwana nie kwestionowała faktu świadczenia tych usług, podstawą prawną relacji powoda i pozwanej spółki była umowa stron. Pozwana nie zakwestionowała ostatecznie również faktu zawarcia umów najmu za pośrednictwem i na skutek osobistych działań powoda. Z tego względu oddalono wniosek dowodowy o przesłuchanie świadków na okoliczność zawarcia umów najmu za pośrednictwem powoda.

W rozpoznawanej sprawie spór w istocie dotyczył tego, czy świadczone przez powoda usługi, wykonywane czynności, miały charakter odpłatny, na co wskazywał powód, czy były to usługi świadczone na zasadzie „pomocy rodzinnej” doświadczonego w branży powoda, który dysponował wiedzą i kontaktami pomocnymi w działalności pozwanej a jednocześnie, równolegle, prowadził własną działalność gospodarczą.

Z przedłożonego przez strony obszernego materiału dowodowego jak również zeznań świadków nie wynika, aby powód związany był z pozwaną umową o odpłatne świadczeniu usług. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę zdrowotną sytuację pasierba powoda (zeznania Z. M. (2), karta 569) świadczone przez powoda usługi miały charakter nieodpłatnej pomocy. Z uwagi na uzależnienie F. K., jego kłopoty zdrowotne, finansowe, ciągłe nieobecności, powód pomagał spółce – w tym swojemu pasierbowi – F. K. nieodpłatnie prowadzić sprawy spółki. Wskazują na to zeznania świadków, jak również co należy podkreślić, okoliczność, iż powód wystawił fakturę VAT po ponad pół roku po zakończeniu współpracy co zbiegło się również z wystąpieniem pasierba ze spółki. Był to okres wysuwania roszczeń przeciwko spółce i jej wspólnikom. Do tego czasu współpraca i relacje stron były więcej niż poprawne, co również przemawia za nieodpłatnych charakterem działalności powoda.

Wątpliwości w ocenie Sądu wzbudziły twierdzenia powoda, jakoby miał otrzymywać wynagrodzenie w kwocie 1000 zł miesięcznie powiększone o należną prowizję, jednakże mimo trwającej współpracy przez jedenaście miesięcy, powód nie wykazał aby kiedykolwiek otrzymał wynagrodzenie z tego tytułu, ani aby domagał się wcześniej wynagrodzenia. Powód zamiast wystawiać na rzecz pozwanej faktury cząstkowe co miesiąc, czy po poprawieniu się sytuacji finansowej spółki, pozwalającej na spełnienie jego roszczenia chociażby w części, wystawił jedną zbiorczą fakturę – dopiero po zakończeniu współpracy. Pozwany nie potwierdził, że umówił się z powodem na wynagrodzenie, nie potwierdził tego, że przedstawiciele spółki, w tym w szczególności A. M. (1) rozmawiali przed wystawieniem spornej faktury o tym, że powód „później” otrzyma swoje wynagrodzenie. Nie potwierdziły się twierdzenia powoda, że spółka zapłaci powodowi, kiedy jej sytuacja ulegnie poprawie. Kontynuując tę myśl i przyjmując za prawdziwe takie twierdzenie, do chwili obecnej powód nie wykazał, że sytuacja majątkowa spółki uległa poprawie, stąd nawet w takim układzie jego roszczenie nie byłoby wymagalne z uwagi na niespełnienie zastrzeżonego przez strony warunku.

Sąd zauważa również, że pomoc powoda miała charakter ciągły, powód zajmował się sprawami spółki niemalże codziennie, niejednokrotnie po kilka godzin dziennie, nie mniej jednak w tym również okresie prowadził własną działalność zarobkową, potrafiąc pogodzić jedne z obowiązków z drugimi.

Ponadto jak wynika z zebranego materiału dowodowego, pozwana zatrudniała pracowników, handlowców na podstawie pisemnych umów, którym wypłacała wynagrodzenie bez opóźnień. Jednakże z uwagi na powiązania rodzinne nie doszło do zawarcia pisemnej umowy między powodem a pozwaną, a tylko dla tego, że z uwag na ustalenia stron, byłą to pomoc nieodpłatna. Choć była to pomoc kompleksowa, w wielu dziedzinach działalności przedsiębiorstwa, to jednak udzielana według uznania powoda, bez określonego zakresu obowiązków i zadań, pomoc, której zakres nie był weryfikowany przez pozwaną, nie był i nie mógł by egzekwowany albowiem byłą to pomoc oparta wyłącznie za zaufaniu, mająca charakter nieodpłatnej pomocy. Nie mniej jednak, owa pomoc, objęta była umową stron.

Na marginesie wskazać należy, iż jak wynika z przedłożonych protokołów przesłuchań w innych postępowaniach w tym postępowań przygotowawczych, powód oraz rodzina obecnych wspólników pozwanej spółki są bardzo skonfliktowani na co wskazuje również pozwana która wystąpiła przeciwko pasierbowi z pozwami o zapłatę łącznej kwoty zbliżonej do roszczenia objętego niniejszym powództwem.

Mając powyższe na uwadze w świetle zebranego materiału dowodowego, wobec niewykazania przez stronę powodową istnienia treści umowy co do jej odpłatnego charakteru, powództwo jako niewykazane co do zasady podlegało oddaleniu w całości o czym orzeczono w pkt 1 wyroku.

W zakresie drugiej z podstaw prawnych na której oparto żądanie, to jest bezpodstawnego wzbogacenia, argumentacja pozostaje bez zmian. Zgodnie z art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

W wyroku z dnia 21 marca 2007 roku w sprawie I CSK 458/06 Sąd Najwyższy wskazał, że formuła instytucji bezpodstawnego wzbogacenia jest tak szeroka, że pozwala ją rozumieć jako ogólną zasadę, że nikt nie powinien się bogacić bezpodstawnie kosztem drugiego. Przyjmuje się, że zobowiązanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia powstaje w razie spełnienia następujących przesłanek: wzbogacenia, zubożenia, związku między wzbogaceniem i zubożeniem oraz braku podstawy prawnej wzbogacenia. W przedmiotowej sprawie, na skutek starań i działań pozwanego, po stronie pozwanej spółki powstało przysporzenie. Nie doszło jednak do zubożenia powoda, brak jest podstaw do przyjęcia braku podstawy wzbogacenia, albowiem taki stan rzeczy był skutkiem umowy stron. Powtórzyć należy, że strony umówiły się, że powód świadczył będzie na rzecz spółki szeroko pojętą pomoc, z uwagi na swoje doświadczenie, dobre relacji towarzyskie z A. M. (1) i Z. M. (2), absencjami F. K. oraz działając dla zysku tego pasierba - F. K.. Miała być to pomoc nieodpłatna. Na jej skutek miał wzbogacić się również F. K., a po części pomoc to była świadczona w związku z nieobecnościami F. K., przy niespornym zaangażowaniu w sprawy spółki (...).

W przypadku przyjęcia, że umowa miała charakter odpłatny, roszczenie powoda, co do wysokości, jawi się jako zasadne albowiem kwota objęta pozwem nie przekracza kwoty ustalonej przez biegłego.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez pozwaną koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 3600 – zł, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W punkcie III wyroku orzeczono o zwrot zaliczki w myśl art. 82 i art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)