Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Kalsztein

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta Ł. – (...) w Ł.

przeciwko H. O., R. O.

o nakazanie opróżnienia lokalu

1.  nakazuje pozwanym H. O., R. O. opróżnienie lokalu mieszkalnego numer (...) położonego przy ulicy (...) w Ł. wraz z rzeczami do nich należącymi i wydanie go powodowi;

2.  orzeka, że pozwanym H. O., R. O. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

3.  nakazuje wstrzymanie eksmisji pozwanych H. O., R. O. z lokalu wymienionego w punkcie 1 (pierwszym) do czasu złożenia im przez Miasto Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Sygn. akt VIII C 252/19

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 roku powód Miasto Ł. – (...) w Ł., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanym H. O. i R. O. powództwo o nakazanie opróżnienia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ulicy (...).

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwani byli najemcami lokalu, o którym mowa wyżej. Z uwagi na upływ czasu umowa najmu lokalu mieszkalnego uległa rozwiązania, zaś pozwani aktualnie przebywają bez tytułu prawnego.

(pozew k. 3-5)

Na rozprawie w dniu 29 października 2019 roku pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości, a w przypadku jego uwzględnienia o przyznanie uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego. Nadto pełn. pozwanej wskazała, iż pozew jest niekompletny, nie zawiera strony, w którym sformułowane jest żądanie.

(protokół rozprawy k. 56-57)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 września 2014 roku pozwani H. O. i R. O. zawarli z poprzednikiem prawnym powoda umowę o najem lokalu mieszkalnego socjalnego numer (...) położonego w Ł. przy ul. (...). Umowa została zawarta na czas oznaczony tj. do dnia 3 września 2015 roku.

(umowa o najem lokalu mieszkalnego k. 15-17,, okoliczności bezsporne)

Pozwani zalegają z opłatami za wynajmowany lokal. Zaległość z tego tytułu, według stanu na dzień 31 stycznia 2019 roku, wynosiło 23.917,55 zł.

(kartoteka lokalu k. 11-12, okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 29 sierpnia 2018 roku, powód wezwał pozwanych do opuszczenia lokalu z uwagi na wygaśnięcie umowy najmu.

(wezwanie k. 9, okoliczności bezsporne)

Pomimo wystosowanego przez powoda wezwania do dobrowolnego wydania lokalu, pozwani nadal zajmują przedmiotowy lokal.

(okoliczności bezsporne)

Pozwani obecnie mieszkają w przedmiotowym lokalu. Są oni osobami niepełnosprawnymi posiadającymi umiarowy stopień niepełnosprawności. Nie mają oni innego lokalu, w którym mogliby zamieszkać.

(dowód z przesłuchania pozwanych k. 56-57)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości ani rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie w całości.

Podstawą żądania nakazania opróżnienia lokalu mieszkalnego jest art. 222 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W myśl zaś przepisu art. 675 § 1 k.c., po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym.

Pozwani władają rzeczą cudzą, będącą własnością Miasta Ł., reprezentowanego w tej sprawie przez jednostkę organizacyjną, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie. Tym samym, żeby skutecznie przeciwstawić się żądaniu pozwu, pozwani winni wykazać, że przysługuje im tytuł prawny do zajmowania lokalu, o którym mowa w sprawie. W sprawie zaś, okolicznością bezsporną między stronami było to, że pozwani nie posiadają żadnego tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w Ł. przy ul. (...) i w konsekwencji zbędnym było przeprowadzanie szczegółowego postępowania dowodowego w tym zakresie. Umowa najmu wygasła bowiem z uwagi na upływ czasu na jaki została zawarta. W konsekwencji Sąd uwzględniając powództwo nakazał pozwanym opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł..

W tym miejscu należy zgodzić się ze spostrzeżeniem pełn. pozwanej dotyczącym braku jednej strony pozwu. Jednakże fakt ten sam w sobie nie może stanowić podstawy oddalenia powództwa zwłaszcza w sytuacji gdy roszczenie powoda zostało opisane w uzasadnieniu pozwu. Z tego uzasadnienia jednoznacznie wynika żądanie pozwu dotyczące nakazania opróżnienia lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w Ł. przy ul. (...), co pozwoliło Sądowi na procedowanie i merytoryczne rozpoznanie tego żądania. Natomiast w założonym pozwie zabrakło żądania powoda zasądzenia kosztów procesu, co skutkowało nie orzekaniem o tych kosztach, mimo wygrania procesu przez stronę powodową.

W ocenie Sądu, brak było również podstaw do oddalenia powództwa w niniejszej sprawie na podstawie art. 5 k.c., a więc w oparciu o to, iż roszczenie powoda jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Powód był wynajmującym i jest jednocześnie właścicielem przedmiotowego lokalu. Prawo własności jest zaś prawem chronionym przez Konstytucję i równocześnie jednym z fundamentalnych praw ustrojowych. Wobec tego, jak wynika z utrwalonego, aktualnego stanowiska judykatury i doktryny, stosowanie art. 5 k.c. w ogóle, a w przypadku roszczeń związanych z prawem własności w szczególności, winno mieć charakter wyjątkowy i winno być szczególnie uzasadnione.

Zdaniem Sądu, w oparciu o ustalony stan faktyczny nie sposób stwierdzić, aby taka sytuacja zachodziła w przedmiotowej sprawie.

Na podstawie art. 14 ust. 1, ust. 4 pkt 2 ustawy, Sąd orzekł, że pozwanym przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. Zgodnie z brzmieniem wskazanych przepisów, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy (art. 14 ust. 1 ustawy). Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego m.in. wobec małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą. Zgodnie z ustalonym w sprawie stanem faktycznym, pozwani są osobami niepełnosprawnymi dysponującymi stosownym orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. W konsekwencji Sąd był zobligowany do orzeczenia względem pozwanych o ich uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, Sąd nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu w stosunku do pozwanych do czasu złożenia pozwanej przez Gminę Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w sentencji.