Pełny tekst orzeczenia

WYROK

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Toruń, 5 grudnia 2019r.

Sąd Okręgowy w Toruniu, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Elżbieta Stępniewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Domanowska

po rozpoznaniu na rozprawie 21 listopada 2019r.

sprawy z powództwa: D. K.

przeciwko: (...) Bankowi Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę i ochronę dóbr osobistych

1.  zasądza od pozwanego (...) Banku Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda D. K. kwotę 3000,00(trzy tysiące) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 18 grudnia 2018r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo o zapłatę w pozostałej części,

3.  umarza postępowanie co do żądania wykreślenia informacji,

4.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 686,60 (sześćset osiemdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy) zł tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Elżbieta Stępniewicz

Sygn. akt I C 246/19

UZASADNIENIE

D. K. złożył pozew przeciwko (...) Bankowi Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., w którym wniósł o:

- zobowiązanie pozwanego do wykreślenia z Biura Informacji Kredytowej (dalej w skrócie BIK) informacji o zadłużeniu powoda D. K. w stosunku do (...) Banku S.A. w W., wynikającego z umowy kredytu konsumpcyjnego nr (...) z 20 kwietnia 2016 roku,

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 15 000 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 17 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty,

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany naruszył jego dobra osobiste poprzez dokonanie wpisu do BIK, z którego wynikało, że powód jest osobą niespłacającą kredytu. Powód podał, że nie zawierał żadnej umowy kredytu z pozwanym, a umowa o numerze (...) została zawarta przez inną osobę, która posłużyła się jego danymi. Pomimo złożenia przez powoda reklamacji, pozwany odmówił wykreślenia wpisu, oczekując prawomocnego wyroku sądu lub właściwego postanowienia potwierdzającego wyłudzenie kredytu.

Powód wskazał, że przez wpis do BIK odmówiono mu udzielenia kredytów, co spowodowało u niego dyskomfort psychiczny związany z przedstawieniem go jako osoby nierzetelnej. Wpis do BIK w ocenie powoda, kreuje jego niekorzystny wizerunek wśród banków, jak i potencjalnych kontrahentów.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że 14 marca 2019 roku dokonano wykreślenia przedmiotowej umowy kredytu z rejestru w BIK. W ocenie pozwanego, zdolność kredytowa, czyli dobro, które powód uważa za naruszone, nie jest dobrem osobistym. Według pozwanego powód nie udowodnił, że to właśnie wpis tego konkretnego stosunku zobowiązaniowego spowodował brak możliwości zawarcia przez niego innej umowy kredytu. Pozwany wskazał również, że powód nie udowodnił, aby zawiadomiono pozwanego o wszczęciu postępowania karnego.

W piśmie z dnia 11 czerwca 2019 roku, powód złożył oświadczenie o cofnięciu pozwu części dotyczącej żądania wykreślenia informacji z BIK, gdyż pozwany po doręczeniu pozwu wykreślił wpis. Pozwany wyraził zgodę na częściowe cofnięcie pozwu.

Sąd ustalił, co następuje:

D. K. prowadził działalność gospodarczą ze swoim ojcem Z. K. w ramach spółki cywilnej (...) do czerwca 2019 roku. W ramach prowadzonej działalności zajmowali się sprzedażą stolarki okiennej i drzwiowej z PCV i aluminium oraz sprzedażą rolet zewnętrznych i bram garażowych. Do obowiązków D. K. należała współpraca z kontrahentami, w tym negocjacje i zawieranie umów.

dowód: zeznania Z. K. – k. 81v-82,

zeznania powoda D. K. – k. 82-83

W 2016 roku D. K. otrzymał telefonicznie wezwania do spłaty zadłużenia z tytułu zawarcia umów kredytowych od (...) Banku S.A., (...) Banku oraz (...) Banku (...) S.A.

dowód: zeznania powoda D. K. – k. 82-83

W dniu 9 czerwca 2016 roku D. K. udał się do Komisariatu Policji i złożył zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa na jego szkodę, tj. powiadomił, że nieustalony sprawca posłużył się w nieuprawniony sposób jego danymi osobowymi w ten sposób, że: utworzył na jego nazwisko rachunek bankowy w (...) Bank (...) S.A., czyniąc w ten sposób straty w wysokości 80 złotych tytułem prowadzenia konta, na szkodę D. K..

dowód: odpis potwierdzenia złożenia zawiadomienia – k. 26

D. K. złożył pisemne reklamacje do (...) Banku S.A., (...) Banku oraz (...) Banku (...) S.A., w których wskazał, że nie zawierał z nimi umów kredytu. Pozwany Bank potwierdził przyjęcie reklamacji 13 września 2016r.

dowód: potwierdzenie złożenia reklamacji – k. 18,

zeznania powoda D. K. – k. 82-83

(...) Bank oraz (...) Bank (...) S.A. uwzględniły reklamacje i zaprzestały windykacji zadłużenia. (...) Bank S.A. po otrzymaniu pisma od D. K. przesłał mu kopię umowy kredytu konsumpcyjnego, która miała zostać zawarta przez D. K., poinformował o wstrzymaniu działań windykacyjnych do 3 listopada 2016 roku oraz o tym, że do czasu otrzymania prawomocnego wyroku sądu bądź postanowienia stwierdzającego, że umowa została zawarta w wyniku przestępstwa - umowa o numerze (...) jest aktywna i wiążąca dla stron.

dowód: kopia umowy – k. 14-17,

pismo z (...) Bank – k. 24,

pismo z (...) Bank (...) S.A. – k. 25,

pismo z (...) Bank S.A. z 5.10.2016 r. – k. 21

W dniu 23 listopada 2017 roku, D. K. pojechał do komisu, żeby kupić samochód. Część ceny miała zostać sfinansowana z kredytu. Pracownik komisu poinformował D. K., że udzielenie kredytu przez banki nie jest możliwe z uwagi na wpis w Biurze Informacji Kredytowej, z której wynika, iż D. K. nie spłacił kredytu.

W dniu 3 lipca 2018 roku, D. K. chciał kupić laptop na raty w Media Markt, nie uzyskał jednak kredytu z uwagi na wpis w BIK.

dowód: zeznania Z. K. – k. 81v-82,

zeznania powoda D. K. – k. 82-83

zapytania do BIK k. 49

Z informacji zawartych w raporcie BIK wynikało, że wpis do BIK, dotyczący umowy kredytu konsumpcyjnego z 20 kwietnia 2016 roku został dokonany przez (...) Bank S.A.

Do 7 sierpnia 2018 roku pięciokrotnie składano zapytania do BIK

o udzielenie informacji na temat D. K.: 3 lipca 2018 roku przez (...) Bank, 24 listopada 2017 roku przez (...) sp. z o.o., 23 listopada 2017 roku przez (...) S.A., 7 sierpnia 2018 roku przez Bank (...), 2 listopada 2017 roku przez (...) Bank. Na dzień 15 października 2018 roku, w BIK istniały cztery wpisy dotyczące umów-kredytów D. K., zawartych z: Bankiem (...), (...) Sp. z o.o.,(...)Bank Polska – z których wynikało, że D. K. nie posiada zaległości, a także zawartego z (...) Bank S.A., z którego wynikało, że D. K. nie spłacał w ogóle kredytu.

dowód: raport BIK – k. 32-50

Pismem z 11 grudnia 2018 roku D. K. zwrócił się do (...) Banku S.A. o wykreślenie wpisu w BIK oraz zapłatę na jego rzecz kwoty 25 000 złotych za naruszenie jego dóbr osobistych. Pismo zostało doręczone (...) Bankowi S.A. 17 grudnia 2018 roku. Pismem z 15 stycznia 2019 roku (...) Bank S.A. odmówił wykreślenia wpisu i poinformował, że wykreślenie nastąpi po przedłożeniu prawomocnego wyroku sądu lub właściwego postanowienia potwierdzającego wyłudzenie kredytu.

dowód: pismo z 11.12.2018 r. wraz z dowodem doręczenia – k. 27-30,

pismo z 15.11.2019 r. – k. 31

W dniu 14 marca 2019 roku dokonano wykreślenia wpisu w Biurze Informacji Kredytowej dotyczącego umowy kredytu zawartej z (...) Bankiem S.A.

okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone dokumenty urzędowe i prywatne, a także zeznania świadka Z. K. (k. 81v-82) oraz powoda D. K. (k. 82-83).

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty urzędowe i prywatne zebrane w sprawie, nie zostały bowiem podważone domniemania ich autentyczności, ani zgodności z prawdą dokumentów urzędowych, wynikające z przepisów art. 244 i art. 245 k.p.c.

Na okoliczność ustalenia wpływu wpisu informacji o niespłaconym kredycie w (...) Bank S.A. na możliwość prowadzenia i rozwijania prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej dopuszczono dowód z zeznań świadka Z. K. (k. 81v-82) oraz przesłuchania powoda D. K. (k. 82-83). Sąd dał ich zeznaniom wiarę w całości, bowiem były one spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne ze sobą oraz pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie, przede wszystkim z dowodami z dokumentów m.in. raportem BIK.

Jak wynika z art. 23 k.c., dobra osobiste człowieka pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Każda osoba, której dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może ona także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, nadto może również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny (art. 24 § 1 k.c., art. 448 k.c.).

Powód wskazał, że poprzez umieszczenie w BIK-u wpisu przez (...) Bank S.A., nie mógł zawrzeć innych umów kredytowych, które miały mu umożliwić zakup sprzętu potrzebnego przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Powód obawiał się, że sprawdzenia jego historii kredytowej mogą dokonać nie tylko instytucje kredytowe, ale także potencjalni kontrahenci, a po powzięciu przez nich informacji, że nie spłaca on kredytu, nie będą chcieli z nim współpracować. Powód wskazał, że wpis w BIK-u, który zamieścił pozwany informujący, że zaciągnął kredyt, którego w ogóle nie spłaca; sprawia, że może mieć on wizerunek osoby nierzetelnej i niewiarygodnego kontrahenta. Pozwany wskazał, że tak opisane okoliczności świadczą o tym, że w ocenie powoda zostało naruszone jego dobro w postaci wiarygodności kredytowej, które jednak nie jest dobrem osobistym. Wskazał przy tym, że zachowanie w postaci dokonania wpisu w BIK nie było bezprawne.

Jak wynika z art. 26 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych, (w brzmieniu obowiązującym do 6 lutego 2019 roku), administrator danych przetwarzający dane powinien dołożyć szczególnej staranności w celu ochrony interesów osób, których dane dotyczą, a w szczególności jest obowiązany zapewnić, aby dane te były przetwarzane zgodnie z prawem; zbierane dla oznaczonych, zgodnych z prawem celów i niepoddawane dalszemu przetwarzaniu niezgodnemu z tymi celami, z zastrzeżeniem ust. 2; merytorycznie poprawne i adekwatne w stosunku do celów, w jakich są przetwarzane; przechowywane w postaci umożliwiającej identyfikację osób, których dotyczą, nie dłużej niż jest to niezbędne do osiągnięcia celu przetwarzania. Prawo do ochrony danych osobowych, wynika z konstytucji- jest elementem prawa do prywatności, a prywatność obejmuje między innymi ochronę informacji dotyczących człowieka ( art. 47 Konstytucji). Konstytucja w art. 51.ust. 4 gwarantuje każdemu prawo do żądania usunięcia informacji nieprawdziwych.

Niewątpliwie, uchybienie przepisom o ochronie danych osobowych nie w każdym wypadku musi prowadzić do naruszenia dóbr osobistych, zatem konieczne jest dokonanie oceny przedmiotu, charakteru i skutków tego uchybienia w konkretnej sprawie. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 11 lutego 2015 roku, sygn. I CSK 868/14, LEX nr 1677121, jeżeli w wyniku nienależytej dbałości o interesy osoby, której dane osobowe są gromadzone i przetwarzane, nastąpiło wkroczenie w sferę wartości o charakterze niemajątkowym, wiążących się z osobowością człowieka, uznanych powszechnie w społeczeństwie, to poza środkami administracyjnymi przewidzianymi w ustawie o ochronie danych osobowych pokrzywdzony może sięgnąć również po możliwości obrony przewidziane w art. 24 k.c. Walory jednostki jako potencjalnego kredytobiorcy wywołują wprawdzie skutki na płaszczyźnie majątkowej, ale skutki te są wynikiem oceny cech i właściwości podmiotowych należących do sfery osobowości człowieka, takich jak jego rzetelność i odpowiedzialność, budująca obraz wiarygodności jako kontrahenta ( patrz też wyrok SA w Warszawie I ACa 2267/15 z 29.03.2018r. nr LEX 2466241).

Jak wynika z okoliczności przytoczonych w pozwie, powód wskazał nie tylko na naruszenie dobra w postaci wiarygodności kredytowej, ale przede wszystkim na naruszenie dobra osobistego w postaci dobrego imienia ( rzetelność). Powód prowadził działalność gospodarczą razem z ojcem w ramach spółki cywilnej (...) do czerwca 2019r., a do jego obowiązków należało prowadzenie rozmów z klientami, negocjacje, zawieranie umów. Zależało mu więc na tym, by być postrzeganym jako wiarygodny i rzetelny kontrahent. Przed dokonaniem wpisu do BIK przez pozwanego, znajdowały się tam już wpisy dotyczące powoda. Prawdą jest, że dotyczyły one jego innych zobowiązań kredytowych, jednak z wpisów tych wynikało, że powód nie posiadał zaległości. Jedynie wpis dotyczący kredytu w (...) Banku S.A. wskazywał, że D. K. posiada zadłużenie, którego nie spłacił nawet w części. Powód zatem obawiał się, że jego potencjalny kontrahent po sprawdzeniu jego historii kredytowej w BIK, sugerując się wpisem dokonanym przez (...) Bank S.A., nie podejmie z nim współpracy, przy czym obawa ta z pewnością była uzasadniona. Nie ulega zdaniem Sądu wątpliwości, że „zła” historia kredytowa właściwie uniemożliwia wzięcie kredytu czy choćby kupowanie na raty. Oznacza to, że każdy świadomy konsument stara się, aby żadnych „złych” informacji o nim nie było w przestrzeni publicznej. Warto wskazać, że dostęp do raportu BIK, jak wynika z udostępnionych na stronie internetowej regulaminów, możliwy jest zarówno dla konsumentów jak i przedsiębiorców po zawarciu z BIK stosownych umów. Wpis dokonany przez pozwanego mógł mieć wpływ na prowadzenie przez niego działalności gospodarczej (powód chciał uzyskać kredyt na zakup sprzętu potrzebnego do pracy). Jak wynika z załączonego do akt raportu BIK, żaden z kontrahentów powoda nie składał wniosku o uzyskanie raportu dotyczącego powoda, jednak fakt, że taka możliwość istniała jest wystarczający do uznania, że doszło do naruszenia dobra osobistego powoda w postaci jego dobrego imienia. Świadczy o tym także to, że powód prowadził działalność gospodarczą od wielu lat, był uznawany za wiarygodnego, rzetelnego, odpowiedzialnego i wywiązującego się ze swoich zobowiązań przedsiębiorcę. Dlatego też dokonanie wpisu w BIK-u przez (...) Bank S.A. niewątpliwie mogło wpłynąć na sposób jego postrzegania przez kontrahentów.

W ocenie Sądu, zachowanie pozwanego miało charakter bezprawny od momentu gdy dowiedział się od powoda o tym, że osoba nieuprawniona wykorzystała jego dane osobowe do zawarcia umowy z pozwanym. Uzyskując taką informację, pozwany powinien mieć świadomość, że powód nie podpisując z nim umowy kredytowej 20 kwietnia 2016r. nie mógł też wyrazić zgody na udostępnianie jego danych osobowych instytucjom, o których stanowi art. 105 ust. 4 prawa bankowego (BIK). Wskazać należy, że poszkodowany żądający na podstawie art. 448 k.c. kompensaty krzywdy nie musi wykazać bezprawności naruszenia dobra osobistego, bowiem wobec brzmienia art. 24 § 1 k.c. to adresat roszczeń ma obowiązek dowieść braku bezprawności naruszeń, gdyż z tego przepisu wynika domniemanie bezprawności zachowania. Zatem to na pozwanym ciążył obowiązek wykazania, że jego zachowanie było zgodne z prawem. Powód wskazał, że o istniejącym zadłużeniu dowiedział się telefonicznie, a o wpisie do BIK-u dowiedział się dopiero, gdy chciał zawrzeć inną umowę kredytu. Pozwany pomimo tego, że powód nigdy nie przedłożył mu prawomocnego wyroku sądu bądź postanowienia prokuratury, w toku procesu dokonał wykreślenia w BIK-u informacji o niespłaconym przez powoda kredycie zaciągniętym w pozwanym Banku. Oznacza to, że przy niezmienionym stanie faktycznym i pomimo nie przedłożeniu przez powoda żadnego z żądanych przez pozwany Bank dokumentów, po upływie ponad roku od skierowania żądania usunięcia wpisu w BIK ( patrz pismo pełnomocnika powoda z 11.12.2018r. na k. 27), pozwany podjął działania w efekcie których wpis został usunięty z BIK-u. Zdaniem Sądu pozwany nie sprostał obowiązkowi z art. 6 k.c., dlatego należało uznać, iż zachowanie pozwanego było bezprawne. Warto zaznaczyć, że pozwany Bank miał status pokrzywdzonego w sprawie karnej (dotyczącej posłużenia się danymi powoda celem zawarcia umowy z pozwanym), miał on wiedzę na jakim etapie jest to postępowanie, miał możliwość wglądu do akt i mógł dowiedzieć się jaki materiał dowodowy został zebrany. Takiego statusu nie miał powód. Nie można przy tym podzielić poglądu pozwanego, że konieczne jest ustalenie sprawcy przestępstwa, by wykluczyć, że to powód zawierał umowę. Warto wskazać, że pozostałe banki, do których zwracał się powód, niezwłocznie po otrzymaniu przez niego informacji, że nie zawierał umów kredytu, dokonały aktualizacji wpisów w BIK. Należy również zaznaczyć, że wbrew twierdzeniom pozwanego, powód nie żądał unieważnienia umowy, a jedynie dokonania aktualizacji informacji udostępnionych w BIK-u. Podkreślić przy tym należy, że pozwany prowadzi profesjonalną działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek, zatem ma obowiązek działać z zachowaniem standardu podwyższonej staranności, który w tym przypadku nie został utrzymany. Nie może też zdaniem Sądu umknąć uwadze fakt, że wpisanie informacji przez bank do BIK-u to prawo, a nie obowiązek banku. Reasumując, w ocenie Sądu spełniona więc została przesłanka winy pozwanego, co aktualizuje roszczenie o zadośćuczynienie.

W ocenie Sądu, żądanie zadośćuczynienia w kwocie 15 000 złotych jest jednak rażąco zawyżone w stosunku do następstw naruszenia dobrego imienia powoda. Niewątpliwie ujawnienie wpisu dotyczącego powoda w BIK-u wiązało się dla niego z ujemnymi przeżyciami i stresem, a jego wymiernym skutkiem była odmowa udzielenia kredytu. Jednak pomimo, że istniała taka możliwość, żaden z kontrahentów powoda nie złożył wniosku o udostępnienie raportu o historii kredytowej powoda. W rezultacie Sąd doszedł do przekonania, że zasadne jest zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego w kwocie 3 000 złotych. Zdaniem Sądu kwota ta stanowi z jednej strony realną kompensatę krzywdy powoda i uwzględnia wskazane powyżej okoliczności rzutujące na skalę naruszenia. Zdaniem Sądu powód nie wykazał, że rozmiar doznanej przez niego krzywdy i negatywnych skutków naruszenia jego dobrego imienia jest na tyle duży, że uzasadnia zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie dochodzonej pozwem.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. Powód domagał się zasądzenia żądanej kwoty tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 17 grudnia 2018 roku, tj. od dnia doręczenia pozwanemu wezwania do zapłaty. Sąd zasądził ustawowe za opóźnienie od 18 grudnia 2018 roku, tj. następnego dnia po doręczeniu wezwania do zapłaty, gdyż pewne jest, że w tej dacie pozwany miał wiedzę o zgłoszonym przez powoda żądaniu i mógł dokonać zapłaty.

Pismem z 11 czerwca 2019 roku powód oświadczył, że cofa pozew w zakresie żądania wykreślenie wpisu w BIK-u, gdyż wpis ten został już wykreślony, co zostało potwierdzone przez pozwanego. Z uwagi na to, że częściowe cofnięcie pozwu miało miejsce przed rozpoczęciem rozprawy (a nie było połączone ze zrzeczeniem się roszczenia), zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. nie było konieczne uzyskanie zgody pozwanego – choć w piśmie z 10 lipca 2019 roku pozwany taką zgodę wyraził. Z okoliczności sprawy nie wynika, żeby cofnięcie pozwu w części było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, dlatego też na podstawie art. 355 k.p.c., w punkcie 3 Sąd umorzył postępowanie co do żądania wykreślenia informacji.

W części dotyczącej żądania wykreślenia informacji powód poniósł koszty procesu w kwocie 1328,50 złotych (600 złotych tytułem opłaty od pozwu, 720 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 8,50 złotych tytułem połowy opłaty skarbowej od pełnomocnictwa), Powód wygrał w tej części proces w całości (wpis w BIK został wykreślony po doręczeniu pozwu pozwanemu), dlatego na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. pozwany winien zwrócić powodowi 1328, 50 złotych. Natomiast w części dotyczącej żądania zasądzenia zadośćuczynienia powód poniósł koszty procesu w kwocie 4358, 50 złotych (750 złotych tytułem opłaty od pozwu, 3600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 8,50 złotych tytułem połowy opłaty skarbowej od pełnomocnictwa), a pozwany w kwocie 3608, 50 złotych (3600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 8,50 złotych tytułem połowy opłaty skarbowej od pełnomocnictwa). Powód wygrał w tej części proces w 20%, dlatego też w punkcie 3, na podstawie art. 100 k.p.c., w punkcie 4 Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 686,60zł tytułem zwrotu części kosztów procesu (20% z 4358,50 zł wynosi 871,70 zł; 80% z 3608,50 zł wynosi 2886,80 zł; 2886,80 – 871,70 – 1328,50 = 686,60 zł).

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.

Z.

1.(...)

2.(...)

T. 16.12.2019r.