Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Korfanty

Protokolant: Anna Kaźmierczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2018 r. w G.

sprawy z powództwa U. H.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powódki U. H. kwotę 5 383,45 zł (pięć tysięcy trzysta osiemdziesiąt trzy złote 45/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 5 013,69 zł (pięć tysięcy trzynaście złotych 69/100) od dnia 27.10.2016 r. oraz kwotę 2 487,00 zł (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

2.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 330,55 zł (trzysta trzydzieści złotych 55/100) tytułem nieuiszczonej części wynagrodzenia biegłego.

SSR Grzegorz Korfanty

Sygn. akt I C 462/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 kwietnia 2017 roku powódka U. H. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w S. kwoty w wysokości 5.013,69 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 4,731,69 zł od dnia 27 października 2016 roku do dnia zapłaty. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że 12 października 2014 roku doszło do kolizji, na skutek której uszkodzony został stanowiący jej własność samochód marki H. o nr rej. (...) K. Dane sprawcy wypadku i jego ubezpieczyciela zostały ustalone dopiero w 2015 roku. Sprawcą była osoba ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w Pocztowym Towarzystwie (...), lecz zgodnie z zawartym między (...) S.A. a (...)TU porozumieniem koasekuracyjnym podmiotem odpowiedzialnym za prowadzenie likwidacji szkód, jak i ewentualnych sporów sądowych jest (...) S.A. Ubezpieczyciel uznał szkodę i przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego wypłacił powódce odszkodowanie w kwocie 1.338,28 zł. Ponieważ przyznane odszkodowanie według powódki było zaniżone zleciła ona sporządzenie opinii prywatnej rzeczoznawcy. Ze sporządzonej opinii wynika, iż całkowity koszt naprawy wynosił 6.051,97 zł. Za sporządzenie opinii rzeczoznawca wystawił fakturę na kwotę 300 zł. Powódka podniosła, iż przy obliczaniu należnego odszkodowania pozwana zaniżyła stawkę roboczogodziny, a nadto bezzasadnie nie objęła postępowaniem likwidacyjnym wymiany niektórych części oraz pomniejszyła ceny niektórych części i koszt niezbędnych czynności. Powódka wystosowała do pozwanej pismo o dopłatę do odszkodowania po weryfikacji kosztorysu, lecz pozwana odmówiła. Żądanie pozwu ustalone zostało poprzez odjęcie od kwoty 6.051,97 zł kwoty 1.338,28 zł wypłaconej przez ubezpieczyciela, co dało kwotę 4.731,69 zł i dodanie kwoty 300 zł stanowiącej koszty opinii.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania wyliczonych według norm przepisanych, przy uwzględnieniu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając pozwana wskazała, że roszczenie powódki nie zasługuje na uwzględnienie. Nadto podniosła, że wszczęła negocjacje zmierzające do zawarcia ugody z powódką, jednakże z ostrożności procesowej zaprzecza wszelkim twierdzeniom i dowodom powódki.

W piśmie procesowym z dnia 4 kwietnia 2018 roku powódka rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie kwoty 5.383,45 zł. Powyższa kwota stanowi różnicę pomiędzy kosztami naprawy w kwocie 6.421,73 zł, które ustalone zostały w opinii biegłego sądowego, a wypłaconą przez ubezpieczyciela kwotą 1.338,28 zł, co daje kwotę 5.083,45 zł, do której następie dodano koszty opinii prywatnej w wysokości 300 zł.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż przysługuje jej odszkodowanie w pełnym zakresie i to do nie należy wybór sposobu naprawienia szkody. Nadto powódka podniosła, iż narzucenie jej nabycia części zamiennych we wskazanym przez niego podmiocie dla obniżenia kwoty należnego odszkodowania stanowi naruszenie jej uprawnień, a także klauzulę niedozwoloną.

W piśmie procesowym z dnia 17 maja 2018 roku pozwana poinformowała, iż nie doszło do zawarcia ugody pomiędzy stronami.

Na rozprawie w dniu 22 maja 2018 roku strona powodowa wskazała, iż popiera żądanie wskazane w piśmie procesowym z dnia 27 marca 2018 roku (data wpływu do sądu 4 kwietnia 2018 roku), to jest rozszerzenia powództwa o 369,76 zł. Powódka wskazała, iż w pierwotnym żądaniu wskazanym w pkt. 1 pozwu przy określaniu dochodzonej kwoty wkradł się czeski błąd bowiem zamiast prawidłowej kwoty 4.713,69 zł wskazała 4.731,69 zł. Na obecnie żądaną kwotę składa się wyliczona przez biegłego wartość naprawienia szkody 6.421,73 zł, pomniejszona o dotychczas wypłacone odszkodowanie w kwocie 1.338,28 zł, co daje 5.083,45 zł, dodając do tego 300 zł odszkodowania za sporządzoną opinię, daje to obecnie żądaną kwotę 5.383,45 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 12 października 2014 roku pojazd marki H. o numerze rejestracyjnym (...) K, stanowiący przedmiot własności U. H., brał udział w kolizji drogowej spowodowanej przez innego uczestnika ruchu, ubezpieczonego w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Towarzystwie (...) w W..

Na podstawie łączącego (...) Towarzystwo (...) w W. z (...) Spółką Akcyjną w S. porozumienia koasekuracyjnego, podmiotem odpowiedzialnym za prowadzenie likwidacji szkód, jak i ewentualnych sporów sądowych jest (...) S.A.w W..

/okoliczności bezsporne a nadto dowód: odpis dowodu rejestracyjnego samochodu marki H. k. 30-31/

W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła powódce kwotę 1.338,28 zł tytułem odszkodowania. Kwota odszkodowania ustalona została na podstawie kalkulacji naprawy nr (...) z 19 października 2015 roku wykonanej na zlecenie pozwanej w systemie komputerowym A.. Zgodnie z wykonaną kalkulacją do naprawy zakwalifikowano zderzak tylny oraz ścianę boczną tylną lewą. Niezbędne były również prace lakiernicze. Zgodnie z przedstawionym zakresem, przyjmując stawkę roboczogodziny mechaniczno-blacharskiej oraz lakierniczej w wysokości 70 zł netto oraz 5% pomniejszenie cen z tytułu użycia części zamiennych, oszacowany przez pozwaną, koszt naprawy pojazdu wyniósł 1.338,28 zł brutto.

/okoliczności bezsporne, a nadto dowód: protokół szkody o nr (...) k. 9-11, kalkulacja naprawy z 19.10.2015r. k. 12-16, pismo z 3.11.2015r. k. 17-18/

Poszkodowana nie godząc się z przyznaną kwotą odszkodowania zleciła sporządzenie prywatnej kalkulacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Z treści sporządzonej kalkulacji sporządzonej w systemie komputerowym A. wynikało, że koszty naprawy pojazdu wynosiły 6.051,97 zł brutto. W kalkulacji tej do wymiany zakwalifikowano ścianę boczną tylną lewą oraz zderzak tylny. Za niezbędne uznano również prace lakiernicze. Przy sporządzaniu kosztorysu zastosowano części oryginalne oraz stawkę roboczogodziny mechaniczno-blacharskiej w kwocie 101 zł netto a lakierniczej w kwocie 104 zł netto.

Za sporządzenie kalkulacji powódka poniosła koszty w wysokości 300 zł.

/dowód: prywatna kalkulacja k. 19-24, faktura VAT nr (...) k. 25/

Pismem z 8 września 2016 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 5.922,99 zł, na którą składała się kwota nieuiszczonego odszkodowania oraz koszt sporządzenia prywatnej opinii rzeczoznawcy samochodowego. Jako termin zapłaty powódka wskazała 7 dni od dnia doręczenia wezwania. W odpowiedzi z dnia 27 września 2016 roku pozwana wskazała, iż nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska.

/dowód: wezwanie do zapłaty k. 26-27, pismo z 27.09.2016r. k. 28-29/

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki H. o numerze rejestracyjnym (...) K przy zastosowaniu części oryginalnych oraz uwzględnieniu stawki za roboczogodzinę mechaniczno-blacharską oraz lakierniczą w wysokości 95 zł netto, wynosi 6.421,73 zł brutto. W wyniku opisanej w pozwie kolizji do wymiany zakwalifikowano zderzak tylny, listwę ozdobną zderzaka tylnego oraz ścianę boczna lewą. Niezbędne były również czynności lakiernicze.

/dowód: pisemna opinia biegłego k. 53-67/

Z uwagi na kwestionowanie wysokości uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu i prawidłowości wyliczenia wysokości szkody w kalkulacji sporządzonej na zlecenie powódki, Sąd – zgodnie z wnioskiem powódki, któremu pozwana się nie sprzeciwiła – dopuścił dowód z opinii biegłego. Treść tej opinii, w ocenie Sądu, była rzetelna i fachowa, w sposób kompleksowy wyjaśniła przedstawione biegłemu pytania i nie budziła wątpliwości, co do ich zgodności z wiedzą i doświadczeniem biegłego. Strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników nie kwestionowały opinii.

Ustalenia faktyczne Sąd oparł w głównej mierze na okolicznościach bezspornych, a nadto w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów oraz na opinii biegłego R. P., która w ocenie Sądu była pełna stanowcza, logiczna i spójna, jak również sporządzona w sposób profesjonalny przez biegłego posiadającego stosowną wiedzę fachową.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Podstawą odpowiedzialności pozwanej był przepis art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152), który stanowi, iż z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Z przepisu art. 822 § 1 k.c. wynika jednoznacznie, iż co do zasady zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność w takim samym zakresie jak sprawca szkody. Pozwany nie negował swej odpowiedzialności co do zasady.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do naprawienia szkody ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikała. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem szkodą jest powstała wbrew woli poszkodowanego różnica między obecnym jego stanem majątkowym, a tym stanem, jaki zaistniałby, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (orzeczenie SN z 11 lipca 1957 r. o sygn. akt II CR 304/57, publ. OSN 1958/3/76, uchwała z 22 listopada 1963 r. o sygn. akt III PO 31/63, publ. OSNCP 1964/7-8/128).

Jak wynika z treści przepisu art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku. Oznacza to z kolei, iż odpowiedzialność zobowiązanego nie jest ograniczona tylko do bezpośrednich następstw działania sprawcy kolizji, ale musi mieścić się w granicach normalnego związku przyczynowego.

Między stronami nie były sporne okoliczności wypadku, ani podstawy odpowiedzialności pozwanej.

Kwestią sporną pozostawała wysokość odszkodowania oraz sposób zakwalifikowania powstałej szkody.

Na tę okoliczność dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego ds. motoryzacji, ponieważ opinię sporządzoną na zlecenie powódkę należało uznać jedynie za dokument o charakterze prywatnym, nie dającym miarodajnego dowodu, zwłaszcza, że pozwana opinię zakwestionowała.

Z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wynika, iż uzasadnione koszty naprawy pojazdu po zdarzeniu przy zastosowaniu części oryginalnych (brak jest bowiem części zamiennych jakości (...) dla uszkodzonego pojazdu) oraz uwzględnieniu stawki za roboczogodzinę mechaniczno-blacharską oraz lakierniczą w wysokości 95 zł netto wynoszą 6.421,73 zł brutto. W tym miejscu należy zaznaczyć, że strona powodowa ma przy tym uprawnienie do żądania odszkodowania obejmującego koszty naprawy doprowadzającej pojazd do stanu sprzed szkody, a więc przy użyciu części nowych i oryginalnych, a względnie zamienników odpowiadających jakością częściom oryginalnym. Zważyć należy, że roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana i czy poszkodowany w ogóle zamierza ją przeprowadzić (np. wyrok z dnia 16 maja 2002r. V CKN 1273/00, wyrok z dnia 7 sierpnia 2003r., IV CKN 38701). Okoliczność zatem, czy strona powodowa rzeczywiście pojazd swój naprawiała lub naprawi oraz przy użyciu jakich części, nie ma dla przedmiotowej sprawy znaczenia. Podkreślić również należy, że wysokość należnego odszkodowania określają koszty naprawy uszkodzonego pojazdu, pozwalającej na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku komunikacyjnego. Jak wynika z opinii biegłego sądowego przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku możliwe było przy zastosowaniu części oryginalnych, jakości O. Powyższa opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Mając na uwadze, że strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu tytułem odszkodowania kwotę 1.338,28 zł, powódce winna być jeszcze wypłacona kwota 5.083,45 zł.

Wobec ustaleń, że odszkodowanie wypłacone poszkodowanej przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego było niepełne, Sąd uznał, iż koszt ustalenia wysokości odszkodowania należnego poszkodowanej, tj. kwota 300 zł tytułem wykazanych kosztów prywatnej kalkulacji mającej na celu zweryfikowanie wyliczeń pozwanej dokonanych w postępowaniu likwidacyjnym, stanowi uzasadniony wydatek powódki, którego powstanie było następstwem postawy pozwanej odmawiającego dobrowolnego spełnienia świadczenia. Postępowanie wykazało bowiem, że pozwana wypłaciła poszkodowanej odszkodowanie w wysokości niższej niż kwota, którą winna ona rzeczywiście uzyskać, a zatem złożenie pozwu w tej sprawie było uzasadnione. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2004 III CZP 24/04, odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może stosownie do okoliczności sprawy obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. W niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że sporządzenie przedmiotowej ekspertyzy było uzasadnione dla dochodzenia przez powódkę swoich słusznych praw na drodze sądowej (w szczególności ustalenia wysokości należnego odszkodowania w niewypłaconym zakresie i zweryfikowania kosztorysu pozwanego) i pozostawało w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym z powstałą szkodą oraz zaniżeniem przez ubezpieczyciela odszkodowania, a więc koszty jej sporządzenia winny być również przez pozwaną poniesione.

Wobec powyższego, Sąd uznał żądanie za uzasadnione łącznie, co do kwoty 5.383,45 zł (5.083,45 zł + 300 zł).

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.p.c., bowiem powódka wnosił o zasądzenie odsetek od dnia 27 października 2016 roku, to jest po upływie 30 dni od daty odmowy uznania roszczenia, co dokonane zostało pismem z dnia 27 września 2016 roku. Z uwagi zaś na brak rozszerzenia powództwa w zakresie dochodzonych odsetek Sąd zasądził na rzecz powódki odsetki za opóźnienie od kwoty 5.013,69 zł, stanowiącej pierwotne żądanie pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty procesu poniesione przez powoda, w łącznej kwocie 2.487 zł, składały się: opłata od rozszerzonego pozwu w kwocie 270 zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 1.800 zł, ustalone w oparciu o przepis § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800) opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego sądowego w kwocie 400 zł.

Stosując przyjętą zasadę rozliczenia kosztów procesu, w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd zgodnie z art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 330,55 zł tytułem części wynagrodzenia biegłego sądowego wypłaconej tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa.

SSR Grzegorz Korfanty