Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Marek Raszkiewicz

Protokolant: st. sekr. sąd. Marzena Białocerkowiec

w obecności prokuratora Prok. Rej. Piotra Machula

po rozpoznaniu dnia 11.12.2018 r., 05 02.2019 r. , 17. 04. 2019 r., 07 .08 2019 r., 17.10. 2019 r. sprawy

A. K. syna S. i W. z domu P.,

ur. (...) w M.,

oskarżonego o to, że:

I. W okresie od 07 czerwca 2011 roku do 11 września 2011 r. w O., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ulicy (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkim odstępie czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wprowadził w błąd przedstawiciela Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...), co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartych zobowiązań z tytułu zakupu towarów, czym doprowadził w/w spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 87.013,78 zł,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II. W okresie od 15 listopada 2011 roku do 24 czerwca 2013 r., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ulicy (...), nie zgłosił do Sądu Rejonowego w Olsztynie Wydział Gospodarczy wniosku o upadłości, pomimo tego, iż z dniem 15 listopada 2013 roku powstały warunki uzasadniające upadłość tej spółki według przepisów Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. 2012 r., Nr 1112 z późn. zm.)

tj. o przestępstwo z art. 586 k.s.h.

III. W okresie od 11 października 2011 roku do 27 marca 2012 r. w M., w krótkim odstępie czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ulicy (...), w świetle grożącej w/w spółce niewypłacalności i upadłości, działając w celu udaremnienia zaspokojenia swojego wierzyciela i wykonania orzeczenia Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt V GNc 4589/11 z dnia 07 grudnia 2011 roku nakazującego zapłatę na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...) kwoty 87.013,78 zł zbył różnym podmiotom zagrożone zajęciem ruchomości w postaci: samochodu M. (...), rok produkcji 1996, nr rej. (...), samochodu M. (...), rok produkcji 1996, nr rej. (...), samochodu M. (...), rok produkcji 1999, nr rej. (...), ładowarki (...) 906 rok produkcji 2000, koparki gąsienicowej marki C. (...), rok produkcji 2002, walca Tandem C. C.-114, rok produkcji 2006, niwelatora samopoziomującego M., samochodu V. (...), rok produkcji 1997, nr rej. (...), barakowozu W., przyczepy barakowozu Z., przyczepy V. W. V. (...), rok produkcji 2002, samochodu V. Transporter, rok produkcji 1995, nr rej. (...), zbiornika paliwa F. 5000 l T. z licznikiem, samochodu O. (...) rok produkcji 1995, samochodu M. (...), rok produkcji 1994, nr rej. (...), samochodu M. (...), rok produkcji 1997, nr rej. (...), samochodu C. (...), rok produkcji 1998, nr rej. (...), samochodu osobowego F. (...), rok produkcji 2001, nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. w zb. z art. 300 § 2 k.k. w zb. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

O R Z E K A :

I.  Oskarżonego A. K. , przy zastosowaniu art. 4§1kk, uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach II. i III. z tą zmianą w opisie punktu II. aktu oskarżenia, iż przypisuje popełnienie czynu na okres miesiąca listopada 2011 roku oraz eliminuje z opisu słowa ,, iż z dniem 15 listopada 2013 r. ,, zaś w punkcie III aktu oskarżenia w opisie przyjmuje datę popełnienia czynu na dzień od ,,10 listopada 2011 roku do 27 marca 2012 roku,, i za to:

a)  za czyn opisany w punkcie II. na podstawie art. 586 k.s.h skazuje go na karę grzywny 100 (stu) stawek dziennych po 20( dwadzieścia) złotych każda stawka;

b)  za czyn opisany w punkcie III na podstawie art. 300 § 1 k.k. w zb. z art. 300 § 2 k.k. w zb. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje go, opierając wymiar kary o przepis art. 300 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na karę 10 (dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Uniewinnia oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie I. aktu

oskarżenia;

III.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1pkt. 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 2 (dwóch) i na podstawie art.78 § 1 pkt.8 k.k. zobowiązuje go, w okresie 6 ( sześciu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, do wykonania orzeczenia Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt V GNc 4589/11 z dnia 07 grudnia 2011 roku nakazującego zapłatę na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...) oraz na podstawie art. 63§1kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres jego tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 16 sierpnia 2018 roku do dnia 09 listopada 2018 roku i uznaje grzywnę za wykonaną;

IV.  Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 380 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

V.  Orzeka przepadek dowodów rzeczowych na rzecz Skarbu Państwa i nakazuje pozostawienie ich w aktach sprawy.

Sygnatura akt II K 356/18

UZASADNIENIE

w trybie art.422§2 k.p.k. co punktu II wyroku, z wniosku oskarżyciela publicznego.

Sąd ustalił i zważył w trybie art. 422§2 k.p.k. , co następuje:

Oskarżony A. K., syn S. i W. z domu P., ur. (...) w M., stanął pod zarzutem, że : w okresie od 07 czerwca 2011 roku do 11 września 2011 r. w O., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ulicy (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkim odstępie czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wprowadził w błąd przedstawiciela Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...), co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartych zobowiązań z tytułu zakupu towarów, czym doprowadził w/w spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 87.013,78 zł, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Oskarżony A. K. działalność gospodarczą pod firma (...),, sp z oo rozpoczął od 31 08 1992 roku. Firma prowadziła pełną księgowość i składała coroczne, do roku 2011- za rok 2011, sprawozdania do Sądu Rejestrowego. Zarząd firmy był jednoosobowy i wykonywany przez oskarżonego.

( dowody: k 55-81)

Z punktu widzenia księgowego do roku 2011 firma funkcjonowała finansowo prawidłowo. Natomiast już w roku 2010 rozpoczął się regres gospodarczy odbijający się na bieżącej i przyszłej dzielności.

( zeznanie J. Z. C. k.932, wyjaśnienie osk. k. 929-930, zeznanie A. C. k. 993)

Za lata 2010 i 2011 ,, (...),, sp z oo otrzymało szereg zleceń budowlanych – głównie na rzecz organów samorządowych . Oskarżony prace te wykonywał. Obroty firmy w latach do 2007 wynosiły w granicach 5 mln. złotych, w kolejnych w granicach 3 mln. złotych. Firma oskarżonego była jedną z największych firm budowlano brukarskich na terenie M.. ( zob. dokumenty k od 523 do 624 – ujawnione w trybie art. 405§2 k.p.k., wyjaśnienia k. 929-930,815, zeznania : J. Z. C. k.933 , K. S. k 935, Z. K. k. 935, J. W. k. 937, R, Ś. k.938, . D. S. k. 938, R. C. k 938, M. D. k.939, P. F. k 939, K. R. k. 966., K. B. k. 967, M. G. (1) k.83).

Przez cały rok 2011 firma oskarżonego generowała straty w kwocie przekraczającej 1.000.000 złotych. Na dzień 31 12 2011 roku nie były uregulowane zobowiązania w kwocie 593.674,43 złotych, które występowały w ewidencji księgowej spółki na dzień 30 06 2011 roku.

( dowód: opinia k 407 pkt 3 i k. 410 pkt.3)

W tym czasie, tj. od 07 czerwca 2011 roku do 11 września 2011 r., oskarżony zawarł z pokrzywdzonym Przedsiębiorstwem Handlowo – Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...) umowy kupna sprzedaży. Warunki umowy oskarżony negocjował z M. G. (1). Przez ostatnie 6 lat, do 2011 roku, oskarżony prowadził handel z pokrzywdzonym. Firma oskarżonego była, w ocenie pokrzywdzonego, jedną z największych firm budowlano brukarskich na terenie M.. Wystawione faktury po 06 07 2011 roku oskarżony nie opłacił na kwotę 87.013,78 złotych. Pokrzywdzony wzywał oskarżonego do opłaty faktur. Dnia 07.12. 2011 roku zapadł sądowy nakaz zapłaty na rzecz pokrzywdzonego. Postępowanie egzekucyjne wobec oskarżonego okazało się bezskuteczne. Pokrzywdzony zgłosił do oskarżonego chęć kompensaty za dług w postaci samochodu (...). W tym czasie oskarżony już zbył samochód innej osobie.

( dowody : zeznania M. G. k. 83 -84, akta (...), zeznanie K. R. k 967 )

Od 10 listopada 2011 do 27 marca 2012 roku oskarżony wyprzedawał majątek trwały w postaci maszyn i samochodów. Oskarżony zaspokajał wierzycieli wybranych przez siebie. Wartość środków trwałych z kwoty 624.384,22 spadła na koniec 2012 do kwoty 142.198 złotych.

( dowód opinia k. 410 pkt 6. , zeznania : P. K. k 936, S, P. k 937, R. R. k 938, K. R. k 967, A. C. k. 993).

Oskarżony w zakresie czynu I nie przyznał się do winy. Wyjaśniał, że nie miał zamiaru oszustwa pokrzywdzonego. Nie kwestionuje długu. Podał, że jego firma załamała się gospodarczo. Zadłużenia , których nie mógł opłacić z obrotu finansowego zaczął spłacać majątkiem trwałym. Gdy o to samo zwrócił się pokrzywdzony nie miał już maszyny, która była w zainteresowaniu pokrzywdzonego. Oskarżony załamał się psychicznie i we wrześniu 2012 roku wyjechał na stałe z Polski. Wyjaśnienia oskarżonego w świetle zgromadzonego materiału dowodowego jawią się jako wiarygodne. W rzeczy samej nie jest sporne nie wykonie przez oskarżonego zobowiązania wobec pokrzywdzonego. T., nie jest sporne bezskuteczność egzekucji majątkowej. Okoliczności deliktu cywilnego oskarżony nie kwestionuje. Natomiast z istoty odpowiedzialności karnej to oskarżyciel nie wykazał zamiaru bezpośredniego zabarwionego , czy też z góry powziętego zamiaru, wprowadzenia w błąd przedstawiciela Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. W szczególności co rzuca siew oczy to okoliczność , że oskarżony na rynku budowlanym nie był nowicjuszem. Jego firma z powodzeniem na tym rynku funkcjonowała od 1992 roku do prawie 2010 roku. Firma oskarżonego była jego źródłem dochodu. W latach 2010 i 2011 miała w pakiecie zamówień gospodarczych szereg zleceń, które realizowała. W opinii pokrzywdzonego miała ona opinie dużego kontrahenta, z którym pokrzywdzony z powodzeniem handlował od 2004 roku. Kolejno oskarżony nie kwestionuje zadłużenia oraz w okresie po zapadłym orzeczeniu przystępowała do negocjacji mającej na celu kompensatę długu. Nadto oskarżony spłacał zadłużenia wobec innych wierzycieli a brak egzekucji z jego majątku wynika ze sprzedaży majątku firmy w 2011 i 2012 roku .Okoliczności powyższe Sąd ustalił w oparciu o dowody z opinii biegłego oraz dowody osobowe J. Z. C. k.933 , K. S. k 935, Z. K. k. 935, J. W. k. 937, R, Ś. k.938, . D. S. k. 938, R. C. k 938, M. D. k.939, P. F. k 939, K. R. k. 966., K. B. k 967 , P. K. k 936, S, P. k 937, R. R. k 938, K. R. k 967, A. C. k. 993. Dowody te są w ocenie Sądu jasne i pełne. Wzajemnie się uzupełniają. Sąd daje im wiarę. W zakresie wyjaśnień oskarżonego , co do czynu I nadają tym wyjaśnieniom wiarygodności. Zeznania M. G. w sferze faktograficznej nie odbiegają od wersji tak przyjętej przez Sąd. Natomiast wniosek tego świadka wskazuje na to, że pokrzywdzony jest oszukany.

Tak utrwalone już orzecznictwo sądów RP podnosi, że nie każde doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jest oszustwem ( zob. M . Mozgawa. Komentarz. Zakamycze 2003, str.555). W zarzucie oskarżony miał dokonać ,, w krótkim odstępie czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wprowadził w błąd przedstawiciela Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...), co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartych zobowiązań z tytułu zakupu towarów, czym doprowadził w/w spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem,,. Innymi słowy, w zarzuconym oszustwie czynnym, miał podstępnie wywołać u pokrzywdzonego mylne wyobrażenie o rzeczywistości. Taka teza w okoliczności wieloletniej działalności gospodarczej, czynnych prac w 2011 roku, wieloletniej współpracy handlowej i następnie prób kompensacji zadłużenia nie może się ostać. Po stronie oskarżonego nie ma przestępczego zamiaru bezpośredniego - szczególnie zabarwionego. W rzeczy samej oskarżony odpowiada z deliktu cywilnego i takie też działanie pierwotnie podjął pokrzywdzony. Nie może umykać ocenie sądu i ten fakt w odniesieniu do oceny zamiaru oskarżonego, zwłaszcza, że czynności ukierunkowane na postępowanie karne pokrzywdzony podjął dopiero po nieudanej egzekucji komorniczej i niemożności kompensacji długu środkiem trwałym oskarżonego.

W tym stanie sprawy oskarżony został uniewinniony od zarzutu I aktu oskarżenia .

UZASADNIENIE

w trybie art.422§2 k.p.k. co punktu I, III, IV wyroku, z wniosku obrońcy oskarżonego.

Sąd ustalił i zważył w trybie art. 422§2 k.p.k. , co następuje:

Oskarżony A. K. działalność gospodarczą pod firma (...),, sp z oo rozpoczął od dnia 31 08 1992 roku. Firma prowadziła pełną księgowość i składała coroczne, do roku 2011- za rok 2011, sprawozdania do Sądu Rejestrowego. Zarząd firmy był jednoosobowy i wykonywany przez oskarżonego.

( dowody k 55-81)

Z punktu widzenia księgowego do roku 2011 firma funkcjonowała finansowo prawidłowo. Natomiast już w roku 2010 rozpoczął się regres gospodarczy odbijający się na bieżącej i przyszłej dzielności.

( dowody: zeznanie J. Z. C. k.932, wyjaśnienie k. 929-930, zeznanie A. C. k. 993)

Przez cały rok 2011 firma oskarżonego generowała straty w kwocie przekraczającej 1.000.000 złotych. Od miesiąca stycznia 20111 roku strata ta wynosiła 111.586 złotych by w październiku 2011 wynieść 1.488.510 złotych. Na dzień 31 12 2011 roku nie były uregulowane i przeterminowane zobowiązania w kwocie 593.674,43 złotych, które występowały w ewidencji księgowej spółki na dzień 30 06 2011 roku.

( dowód: opinia k 407 pkt 3i 4 i k. 410 pkt.3)

Oskarżony mając na uwadze stan finansowy i gospodarczy firmy w listopadzie 2011 roku winien ogłosić jej upadłość. Nie uczynił tego.

( dowody opinia k 433, zeznanie J. Z. C. k.932)

Po listopadzie 2011 r. strata firmy wyniosła 1.437.540 złotych a po grudniu 2011 1.079.187złotych.

(dowód: opinia k 408 ).

W okresie od 10 listopada 2011 roku do 27 marca 2012 r. w M., w krótkim odstępie czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ulicy (...), w świetle grożącej w/w spółce niewypłacalności i upadłości, działając w celu udaremnienia zaspokojenia swojego wierzyciela i wykonania orzeczenia Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt V GNc 4589/11 z dnia 07 grudnia 2011 roku nakazującego zapłatę na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...) kwoty 87.013,78 zł oskarżony zbył różnym podmiotom zagrożone zajęciem ruchomości w postaci: samochodu M. (...), rok produkcji 1996, nr rej. (...), samochodu M. (...), rok produkcji 1996, nr rej. (...), samochodu M. (...), rok produkcji 1999, nr rej. (...), ładowarki (...) 906 rok produkcji 2000, koparki gąsienicowej marki C. (...), rok produkcji 2002, walca Tandem C. C.-114, rok produkcji 2006, niwelatora samopoziomującego M., samochodu V. (...), rok produkcji 1997, nr rej. (...), barakowozu W., przyczepy barakowozu Z., przyczepy V. W. V. (...), rok produkcji 2002, samochodu V. Transporter, rok produkcji 1995, nr rej. (...), zbiornika paliwa F. 5000 l T. z licznikiem, samochodu O. (...) rok produkcji 1995, samochodu M. (...), rok produkcji 1994, nr rej. (...), samochodu M. (...), rok produkcji 1997, nr rej. (...), samochodu C. (...), rok produkcji 1998, nr rej. (...), samochodu osobowego F. (...), rok produkcji 2001, nr rej. (...),

( dowody: opinia k 405-425,432-434, zeznania świadków P. K. k 936, S, P. k 937, R. R. k 938, K. R. k 967, A. C. k. 993, dowody z dokumentów 159-160,163, 200-250 )

W dniu 10 listopada 2011 roku pokrzywdzony Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...) złożył pozew o zapłatę w postepowaniu upominawczym wobec (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ulicy (...) na kwotę 87.013,78złotych. Nakaz zapłaty wydany został w dniu 07 grudnia 2011 roku. Nakaz zapłaty doręczony został na adres firmy (...) Sp. z o.o. w dniu 28 12 2011 roku i uprawomocnił się, na zarządzenie sędziego, w dnu 12 01 2012 roku. W dniu 19 01 20102 roku nakazowi zapłaty Sąd nadał klauzulę wykonalności.

(dowód: akta V GNc 4589/11)

Egzekucja komornicza była nieskuteczna – okoliczność niesporna.

Oskarżony w przeciągu 2011 roku dokonał zmniejszenia księgowego i faktycznego w przedmiotowycgh środkach trwałych i na dzień 31 grudnia 20102 roku i ich wartość wynosiła 142.198złotych. Na przestrzeni samego 2011 roku wartość środków trwałych zmniejszyła się o 482.185,86 złotych

( dowód opinia k. 410 )

W miesiącu listopadzie 2011 roku oskarżony winien zgłosić wniosek o upadłość.

( dowód ; opinia k. 433 )

Oskarżony nie przyznał się do winy popełnienia zarzucanych mu czynów. Odnośnie czynu II z aktu oskarżenia wyjaśnił, że nie wiedział, iż firmie grozi bankructwo. Natomiast odnośnie czynu III formalnie nie przyznając się do jego popełnienia wyjaśniał, iż za długi ramach kompensaty sprzedawał maszyny i urządzenia. Swoje postepowania wyjaśniał, w obu wypadkach, niezdiagnozowaną depresją i nadużywaniem leków. Ostatecznie jak wyjaśnił we wrześniu 20102 roku wyjechał na stale do Francji. Sąd nie daje wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w zakresie jakim próbuje wskazać na swoja niewinność do popełnienia obu czynów. Odnośnie pierwszego z nich w oczywistej opozycji do wyjaśnień oskarżonego są zeznania J. Z. C.. Świadek ten w sposób rzeczowy i jasny dla Sądu podał, iż wielokrotnie, zwłaszcza do czerwca 2011 roku informowała oskarżonego o sytuacji gospodarczej przedsiębiorstwa. Wręcz ww. świadek podnosił potrzebę ogłoszenia upadłości firmy ( k. 191v ). Zeznania tego świadka są wiarygodne łączą się z innymi dowodami . Tymi dowodami są w szczególności opinie biegłego z k. 405-425,432-434 i złożoną ustnie na rozprawie. Dowody te łączą się ze sobą w całość. Ponadto na ocenę ww. dowodów nakładają się okoliczności, które faktycznie sam wyjawia oskarżony w wyjaśnieniach. Mianowicie to, że wyprzedawał za długi majątek trwały, w tym maszyny służące do bieżącej pracy oraz to, że działał pod presją dłużników. Wnioskując w tym zakresie podnieść należy, że w rzeczy samej tak nie zachowuje się przedsiębiorca prowadzący dużą i mobilną produkcyjnie oraz ekonomicznie firmę. Nie ma zatem potrzeby w tym zakresie dokonywać oceny zeznań świadków, którzy potwierdzają fakty sprzedaży majątku trwałego, gdyż tej okoliczności generalnie oskarżony już nie zaprzecza. To samo odnosi się do zarzutu III aktu oskarżenia. Oskarżony co prawda zaprzecza zawinieniu lecz tak ocenione dowody jak do punktu II a/o jak i fakt wyprzedaży rzeczy – majątku trwałego oskarżony faktycznie potwierdza w swoich wyjaśnieniach ( zob. k 929-930) . Sąd dal wiarę dowodom z dokumentów. Okoliczności ujawnione w tych dowodach nie zostały zakwestionowane procesowo.

Sad zważył , co następuje :

W tym stanie sprawy wina, umyślność działania, zamiar bezpośredni odnośnie popełnienia czynów II i III opisanych w akcie oskarżenia nie budzą najmniejszych wątpliwości Sądu.

Czynami oskarżony wyczerpał dyspozycje art. 586 k.s.h oraz art. 300 § 1 k.k. w zb. z art. 300 § 2 k.k. w zb. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd orzekł w wyroku :

I. Oskarżonego A. K., przy zastosowaniu art. 4§1kk, uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach II. i III. z tą zmianą w opisie punktu II. aktu oskarżenia, iż przypisuje popełnienie czynu na okres miesiąca listopada 2011 roku oraz eliminuje z opisu słowa ,, iż z dniem 15 listopada 2013 r. ,, zaś w punkcie III aktu oskarżenia w opisie przyjmuje datę popełnienia czynu na dzień od ,,10 listopada 2011 roku do 27 marca 2012 roku,, i za to:

a) za czyn opisany w punkcie II. na podstawie art. 586 k.s.h skazuje go na karę grzywny 100 (stu) stawek dziennych po 20( dwadzieścia) złotych każda stawka;

b) za czyn opisany w punkcie III na podstawie art. 300 § 1 k.k. w zb. z art. 300 § 2 k.k. w zb. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje go, opierając wymiar kary o przepis art. 300 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na karę 10 (dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

II. Uniewinnia oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie I. aktu

oskarżenia;

III. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1pkt. 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 2 (dwóch) i na podstawie art.78 § 1 pkt.8 k.k. zobowiązuje go, w okresie 6 ( sześciu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, do wykonania orzeczenia Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt V GNc 4589/11 z dnia 07 grudnia 2011 roku nakazującego zapłatę na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. przy ul. (...) oraz na podstawie art. 63§1kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres jego tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 16 sierpnia 2018 roku do dnia 09 listopada 2018 roku i uznaje grzywnę za wykonaną;

IV. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 380 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

V. Orzeka przepadek dowodów rzeczowych na rzecz Skarbu Państwa i nakazuje pozostawienie ich w aktach sprawy.

Odnośnie daty popełnienia czynu II z a/o Sąd wskazuje dowody w postaci na opinii biegłego z k 433. Biegły utrzymuje mianowicie to, że w listopadzie 2011r. oskarżony winien złożyć wniosek o upadłość. Sąd, jak to wyżej opisał, dał wiarę tej opinii . Również w aktach sprawy, nie ma dowodów wykazujących na inną datę niż opisana wyżej. Natomiast odnośnie daty czynu III. z a/o Sąd podnosi, że datą jego popełniania jest początkowa data realizacji uprawnień wierzyciela wynikających z art. 535 k.c., tj. złożenia pozwu o zapłatę .

Orzeczone kary, w stanie prawnym odnoszącym się do daty popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu czynów ( art.4§1k.k. ), są co ich rodzaju i wymiaru adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynów, stopnia zawinienia. Wymierzone kary rodzajowo wolnościowe ( kara pozbawienia wolności wraz ze środkiem probacji w postaci warunkowego zawieszenia jej wykonania) spełniać będą cele kary w tym również te określone jako wychowawcze kary.

Sąd orzekł jako środek probacyjny obowiązek wykonania orzeczenia cywilnego- Sądu Rejonowego w Olsztynie sygn. akt V GNc 4589/11. Jest to rozwiązanie znajdujące oparcie w orzecznictwie Sądów ( postanowienie SN z dnia 10 12 2014r., IV KK 219/14, wyrok SO w Olsztynie, VII Ka 564/19 z dnia 12 09 2019 roku- niepublikowany).

Stosowanie środka probacji uzasadnia niekaralności oskarżonego i pozytywna, w ocenie Sądu, prognoza. Okolicznościami obciążającymi oskarżonego jest wysoka szkodliwość społeczna czynów. Natomiast okolicznością łagodzącą jest jego dotychczasowa niekaralność.

Tymczasowe aresztowania zaliczono oskarżonemu na poczet kary wykonywanej efektywnie , tj. grzywny.

O kosztach orzeczono jak w wyroku.