Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Ławnicy Jolanta Lewandowska, Elżbieta Ziniewicz

Protokolant st. sekr. sądowy Barbara Małecka

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2019r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. R.

przeciwko Miejskiej (...) Spółka z o.o. w M.

o odszkodowanie

1.  Zasądza od pozwanego Miejskiej (...) Spółka z o.o. w M. na rzecz powódki J. R. kwotę 2 100 zł (dwa tysiące sto złotych).

2.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 105 zł (sto pięć złotych) tytułem opłaty sądowej od uiszczenia której powódka była zwolniona.

Elżbieta Ziniewicz Bożena Makowczenko Jolanta Lewandowska

Sygn. akt IV P 29/19

UZASADNIENIE

Powódka J. R. domagała się w pozwie zasądzenia na jej rzecz kwoty 2100 zł.

W uzasadnieniu podała, że w dniu 13 kwietnia 2018 roku zwróciła się do pozwanego o dofinansowanie wypoczynku z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych . W piśmie z dnia 17 maja 2018r. pracodawca odmówił jej wypłaty ponieważ w preliminarzu na rok 2018 nie zostało uwzględnione takie świadczenie. Decyzję byłego pracodawcy zaskarżyła następnie powódka do Państwowej Inspekcji Pracy, która w piśmie z dnia 19 lipca 2018r. zajęła stanowisko, że pracodawca naruszył zasadę równego traktowania.

Pozwany - Miejska (...) Sp. z o.o. w M. - w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznała i wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Podał pozwany, że interpretacja PIP, na którą powódka powołuje się w pozwie jest zbyt daleko idąca. Przepis kodeksu pracy o naruszeniu zasady równego traktowania dotyczy wyłącznie osób w zatrudnieniu. Powódka nie jest w zatrudnieniu więc przepis ten nie ma zastosowania.

Zdaniem pozwanego powódka nie była dyskryminowana w związku z korzystaniem ze świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z preliminarzem na 2018 rok obowiązującym u pozwanego, uzgodnionym z organizacją związkową, emeryci mogli korzystać z innych świadczeń niż dopłata do wypoczynku tzw. „wczasów pod gruszą”. Jest to popularna forma dofinansowania i przewidziana jest dla pracowników w związku z korzystaniem przez nich z dłuższego urlopu wypoczynkowego. Takie rozwiązanie ma swoje uzasadnienie gdyż urlop i wypoczynek związany jest z pracą zawodową, natomiast wypoczynek u emerytów nie ma związku z zatrudnieniem. Z tych też względów dla emerytów przewidziano inne formy korzystania ze świadczeń funduszu socjalnego.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka J. R. w okresie od 10 lutego 1984r. do 29 lutego 2016r. zatrudniona była u pozwanego. Po rozwiązaniu stosunku pracy powódka uzyskała status emeryta.

Pismem z dnia 13 kwietnia 2018r. zwróciła się do swojego byłego pracodawcy o wypłacenie jej dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w związku z tym, że będzie korzystała z wypoczynku organizowanego we własnym zakresie.

/dowód: kopia pisma powódki k. 4/

Były pracodawca odmówił wypłaty świadczenia. W piśmie z dnia 17 maja 2018r. podał, iż preliminarz wydatków nie będzie zmieniany a w obowiązującym na rok 2018 przewiduje się świadczenia dla emerytów i rencistów w postaci dofinansowania do Świąt Bożego Narodzenia .

/dowód: kopia pisma k. 5/

Sąd zważył, co następuje:

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i gospodarowania jego środkami określa ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1316 ze zm.). Zgodnie z jej przepisami do utworzenia funduszu zobowiązani są pracodawcy zatrudniający według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, a pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników – na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Fundusz socjalny ma służyć zaspokajaniu życiowych, socjalnych oraz kulturalnych potrzeb pracowników, emerytów i rencistów.

Zasady funkcjonowania funduszu i gospodarowania nim określane być muszą w regulaminie. Regulamin taki jednak musi być zgodny z celami funkcjonowania funduszu, mianowicie musi uwzględniać zasadę, iż przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu (art.8 ustawy). Wspomnieć w tym miejscu należy o jeszcze jednej zasadzie a mianowicie, że regulamin ZFŚS nie może zawierać postanowień wyłączających emerytów i rencistów – byłych pracowników z prawa do ubiegania się o przewidziane w tym dokumencie świadczenia lub usługi - i to niezależnie od argumentów, którymi pracodawca chciałby uzasadniać wprowadzenie takich postanowień.

Krąg osób uprawnionych do korzystania ze środków wyasygnowanych przez pracodawcę na działalność o charakterze socjalnym jest ściśle określony w art. 2 ustawy o ZFŚS. W myśl tego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z ZFŚS są:

⚫

pracownicy oraz członkowie ich rodzin,

⚫

emeryci i renciści – byli pracownicy zakładu oraz członkowie ich rodzin.

⚫

osoby, którym zakład pracy przyznał prawo korzystania ze świadczeń ZFŚS w regulaminie gospodarowania zasobami socjalnymi.

U pozwanego w obowiązującym na dzień składania przez powódkę wniosku o tzw. wczasy pod gruszą takie świadczenie było przewidziane a do kręgu osób uprawnionych do świadczeń zaliczeni byli też emeryci i renciści..

/dowód: kopia Regulaminu k. 16- 20/

Każda zatem z wymienionych w regulaminie osób, w tym powódka jako emerytka mogła skorzystać ze wszystkich form wsparcia przewidzianych w tym regulaminie ZFŚS i na zasadach w nim określonych.

W ocenie bowiem Sądu, jeśli przedmiotowy akt normatywny zawiera postanowienia, w myśl których część środków ZFŚS jest przeznaczana np. na tzw. wczasy pod gruszą, to nie można wyłączyć możliwości ubiegania się o to świadczenie przez niektóre uprawnione osoby (np. przez emerytów lub rencistów – byłych pracowników). Odrębne postanowienia należy uznać za sprzeczne z ustawą o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. W treści Regulaminu jaki obowiązywał u pozwanego na dzień składania wniosku przez powódkę brak jest jakichkolwiek zapisu, z którego trzeba byłoby wysnuć przeciwny wniosek. W odpowiedzi na pozew pozwany argumentuje odmowę wypłaty świadczenia faktem, iż powódka jest emerytką a świadczenie to dotyczy wyłącznie zatrudnionych pracowników a jednocześnie preliminarz wydatków środków nie przewiduje wypłaty takich świadczeń emerytom.

Sąd nie podziela tej argumentacji. W świetle przedstawionej wyżej analizy funkcjonowania funduszu i zasad, zgodnie z którymi winien on działać, argumentacja ta jest błędna.

W ocenie Sądu pracodawca może jedynie dookreślić zasady korzystania ze świadczeń przez emerytów i może wprowadzić dodatkowe kryteria korzystania z tych świadczeń. Takim kryterium mogłoby być przykładowo uzależnienie dofinansowania wczasów od wykorzystania 14 dni urlopu wypoczynkowego. Takie uszczegółowienie jednak pojawiło się w Regulaminie Funduszu pozwanego dopiero w sierpniu 2018. a zatem nie może mieć zastosowania do powódki w zakresie złożonego w kwietniu wniosku.

Wobec powyższego, na zasadzie art. 18 ^3b kp, orzec należało jak w wyroku.