Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Anna Szczepaniak-Cicha (spr.)

Sędziowie: SSA Janina Kacprzak

SSA Lucyna Guderska

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Słota

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. w Łodzi

sprawy H. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.

o wysokość świadczenia,

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu

z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt: V U 289/13;

oddala apelację.

III AUa 857/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., wykonując prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 października 2012 roku, sygn. akt III AUa 499/11, przeliczył wysokość emerytury H. K. od 1 grudnia 2009 roku, z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia - 160,06%.

Następnie decyzją z dnia 4 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. ponownie przeliczył emeryturę H. K. z ustalonym przez Sąd wwpw 160,06% i poinformował ubezpieczoną o wyrównaniu emerytury w kwocie 2.175,11 zł, które będzie wypłacone wraz ze świadczeniem za marzec 2013 roku.

W odwołaniach od powyższych decyzji H. K. wniosła o ich zmianę i przeliczenie emerytury z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 162,35% od 1 grudnia 2009 roku do 28 lutego 2012 roku i według wskaźnika 165,20% od 1 marca 2012 roku oraz o wypłatę odsetek za zwłokę. Organ rentowy domagał się oddalenia odwołań.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2013 roku Sąd Okręgowy w Kaliszu oddalił odwołania (pkt 1), a nowe żądanie odnośnie wypłaty odsetek przekazał do rozpoznania organowi rentowemu (pkt 2).

Sąd Okręgowy ustalił, że decyzjami z dnia 4 lutego 2010 roku, 1 marca 2010 roku, 1 kwietnia 2010 roku, 13 maja 2010 roku i 16 czerwca 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. przeliczył wnioskodawczyni H. K. emeryturę ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia na 156,85% z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia.

Odwołania H. K. od tych decyzji zostały oddalone wyrokiem Sadu Okręgowego w Kaliszu z dnia 1 marca 2011 roku, sygn. akt VU 873/10. Na skutek apelacji ubezpieczonej Sąd Apelacyjny w Łodzi prawomocnym wyrokiem z dnia 24 października 2012 roku zmienił zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji oraz poprzedzające go decyzje organu rentowego w ten sposób, że przyjął do podstawy wymiaru emerytury wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 160,06%, oddalając apelację w pozostałym zakresie.

Wykonując ów wyrok Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. wydał zaskarżone decyzje z dnia 14 stycznia 2013 roku i z 4 lutego 2013 roku, w których przeliczając emeryturę wnioskodawczyni przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury 160,06%.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd przywołał treść art. 365 k.p.c. i podkreślił, że zaskarżone decyzje organu rentowego były konsekwencją i odpowiadały treści wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi, który ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury dla odwołującej w wysokości 160,06%. Tym samym Sąd Okręgowy odnośnie ustalonego wskaźnika nie mógł dokonywać ustaleń sprzecznych z treścią prawomocnego wyroku, a nawet prowadzić merytorycznie postępowania w tym zakresie w sytuacji, gdy żadnych nowych dowodów nie zaoferowano. Skoro zatem zastosowany w zaskarżonych decyzjach wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury odwołującej się odpowiada prawu, to obecne kwestionowanie tego wskaźnika jest bezpodstawne i dlatego dowołania podlegały oddaleniu z mocy art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. Zawarte w odwołaniu nowe, dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy żądanie zasądzenia odsetek od wypłaconego świadczenia, Sąd przekazał do rozpoznania organowi rentowemu zgodnie z treścią art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c.

W apelacji ubezpieczona zaskarżyła powyższy wyrok w zakresie punktu pierwszego wnosząc o jego zmianę i przeliczenie emerytury z uwzględnieniem w podstawie jej wymiaru wskaźnika w wysokości 162,35% od 1 grudnia 2009 roku do 28 lutego 2012 roku i 165,20% od 1 marca 2012 roku.

Zdaniem apelującej, w decyzjach wykonawczych w stosunku do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi i przeliczających emeryturę od 1 grudnia 2009 roku, od 1 marca 2012 roku oraz od 1 marca 2013 roku, ZUS zmienił lata pracy, wielkość przyjętego dochodu i wysokość wskaźnika wysokości podstawy wymiaru na niezgodne ze stanem faktycznym wynikającym z dokumentacji płacowej, własnych decyzji, przepisów prawa i wyroku Sądu Apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja jest całkowicie niezasadna.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela ustalenia Sądu Okręgowego, zasadniczo niesporne, jak i poczynione rozważania prawne.

Słusznie uznał Sąd pierwszej instancji, że w niniejszej sprawie odwołania ubezpieczonej dotyczą tzw. wykonawczych decyzji organu rentowego, zatem weryfikacja tych decyzji w sposób proponowany przez odwołującą prowadziłaby wprost do weryfikacji rozstrzygnięć objętych mocą wiążącą prawomocnego wyroku. Wbrew również twierdzeniom apelującej zaskarżone decyzje zrealizowały w pełni wytyczne wynikające z wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia z dnia 24 października 2012 roku, sygn. akt III AUa 499/11, który zarówno w sentencji orzeczenia, jak i w jego uzasadnieniu określił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury na 160,06%. Taki też wskaźnik przyjęto w zaskarżonych decyzjach.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny orzekł o oddaleniu apelacji na podstawie art. 385 k.p.c.