Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 700/19

Dnia 2 października 2019r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Grażyna Poręba

Protokolant: sekr. sąd. Urszula Bodziony - Mróz

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2019r. w Nowym Sączu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko E. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej E. J. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w G. kwotę 508,92 zł (pięćset osiem złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 marca 2019 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej E. J. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w G. kwotę 317 zł (trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Z:

1)  (...)

2)  (...)

Dnia 2 października 2019r.

Sędzia:

Sygn. akt I C 700/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 2 października 2019r.

Powód (...) S.A. w G. w pozwie z dnia 4 marca 2019r. domagał się zasądzenia od pozwanej E. J. kwoty 508,92 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 marca 2019r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że wierzytelność wynika z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej miedzy stronami w dniu 30 listopada 2011r. Na kwotę roszczenia składają się opłaty za korzystanie z telefonu, telewizji, internetu za styczeń do kwiecień i czerwiec 2016r. w kwotach 112,12 zł., 114,90 zł., 116,31 zł., 59,67 zł., 16,80 zł. oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 4,56 zł.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, domagając się oddalenia powództwa zarzucając brak usługi po listopadzie 2015r., nie rozliczanie mniejszych wpłat między grudniem 2015r. a styczniem 2016r., nie udowodnienie roszczenia.

Powód złożył pismo z dnia 18 lipca 2019r., twierdząc iż to pozwana nie przedstawiła dowodów na przerwę w wykonywaniu usługi bowiem pomimo takiego uprawnienia nie zgłaszała reklamacji ani wypowiedzenia umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) S.A. w G. i pozwana E. J. zawarli w dniu 30 listopada 2011r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas nieoznaczony, do której były zawierane aneksy z 18 lipca 2012r., 30 maja 2014r., przedmiotem umowy było świadczenie usługi telewizji, telefonu, i internetu. Z tytułu korzystania z usług powód wystawił faktury obejmujące opłaty za styczeń 2016r. na kwotę 114,90 zł., za luty 2016r. na kwotę 114,90 zł., za marzec 2016r. na kwotę 116,31 zł., za kwiecień 2016r. na kwotę 59,67 zł., za czerwiec 2016r. na kwotę 42 zł. oraz notę odsetkową obejmującą skapitalizowane odsetki na kwotę 4,56 zł.

Pismem z dnia 21 lutego 2019rt. powód wezwał pozwaną do spłaty zaległości w kwocie 424,36 zł..

/ dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, aneksy, regulamin, faktury, wezwanie k. 14-35/

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda. Powód wykazał istnienie roszczenia, wynikającego z umowy zawartej z pozwaną, jak również wysokości roszczenia. Nie można zgodzić się z pozwaną, że dowodem w sprawie nie mogą być faktury. Wystawiane przez sprzedawcę usługi dokumenty księgowe, finansowe są powszechnie stosowane, stanowią dowód tego, że dana usługa została sprzedana, opisują zakres usługi, kwotę należności. Oczywiście wątpliwości mogłyby występować w sytuacji gdyby sprzedawca nie wykazał podstawy faktycznej, na podstawie której wymienione dokumenty zostały wystawione. W niniejszej sprawie powód nie ograniczył się do przedstawienia samych faktur lecz przedstawił także umowę i aneksy, podpisane przez pozwaną. Ogół tych dokumentów przesądza o tym, że roszczenie powoda jest udowodnione. Z kolei to pozwana nie wykazała zasadności swoich zarzutów. Nie przedstawiła żadnego dowodu na przerwę lub zaniechanie świadczenia usług ( mogłyby to być np. pisma, reklamacja, wreszcie wypowiedzenie umowy ) ani na spełnienie świadczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Powód dokumentami wykazał istnienie zobowiązania, jego wysokość, części składowe. Twierdzenia sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym są gołosłowne i niczym nie poparte.

W myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strona jest obowiązana wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi skutki prawne – art. 232 zd. 1 k.p.c.

Tymczasem pozwana nie zgłosiła w sprzeciwie żadnego dowodu. Powołany przez nią dowód w postaci pozwu, na okoliczność braku usług w okresie od grudnia 2015r. do lutego 2016r. po pierwsze nie jest dowodem bo pozew jest pismem procesowym, po drugie żądanie pozwu nie obejmuje okresu od listopada do grudnia 2015r.

Jak wskazano wyżej, jeżeli pozwana twierdzi, że nie otrzymywała usługi to na niej spoczywał ciężar wykazania tej okoliczności. Podobnie jeżeli jakaś jej wpłata nie została rozliczona to także winna wskazać jakich dokonała wpłat, w jakiej kwocie, za jaki okres rozliczeniowy.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w żądaniu pozwu.

Odnośnie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc. a powyższe składają się opłata od pozwu – 30 zł., koszty pełnomocnictwa – 270 zł. i 17 zł.

Sędzia

ZARZĄDZENIE

1/ (...)

2/ (...)

3/(...)

(...)

Sędzia.