Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 68/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sylwia Piasecka

Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kantak – Rekowska

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2019 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa W. G. (1)

przeciwko T. G. (1)

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa obowiązek alimentacyjny ustalony od pozwanego T. G. (1) na rzecz powódki W. G. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku, w sprawie III RC 120/02, z kwoty po 650,00 złotych (słownie: sześćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie do kwoty po 1.500,00 złotych (słownie: tysiąc pięćset złotych) miesięcznie płatnej do dnia 10 - go każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 stycznia 2020 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności każdej z rat,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  wzajemnie znosi koszty procesu,

4.  odstępuje od obciążenia pozwanego T. G. (1) nieopłaconymi kosztami sądowymi,

5.  nadaje wyrokowi w pkt 1 – szym rygor natychmiastowej wykonalności.

/-/Sylwia Piasecka

(Na oryginale właściwy podpis)

Sygn. akt III RC 68/19

UZASADNIENIE

Powódka – W. G. (1), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata złożyła pozew przeciwko T. G. (1) o podwyższenie alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku w sprawie III RC 120/02, podtrzymanych wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 7 września 2004 roku w sprawie I RC 417/04, z kwoty po 650,00 złotych miesięcznie do kwoty po 2.200,00 złotych miesięcznie, płatnych do rąk powódki do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia wniesienia pozwu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w racie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwany jest ojcem powódki i na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku zasądzono od pozwanego na rzecz małoletniej powódki tytułem przyczyniania się do zaspokajania jej potrzeb kwotę 650,00 złotych miesięcznie, płatną do 10 – go każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej wówczas – małoletniej powódki – A. G., poczynając od dnia 1 kwietnia 2002 roku z odsetkami ustawowymi w przypadku zwłoki w płatności każdej z rat. W wyroku rozwodowym rodziców powódki z dnia 7 września 2004 roku Sąd Okręgowy w słupsku kosztami utrzymania i wychowania małoletniej córki stron obciążył oboje rodziców utrzymując w mocy obowiązek alimentacyjny orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku.

Powódka podkreśliła, że od momentu rozstania rodziców pozostaje pod wyłączna opieka matki A. G., której wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 7 września 2004 roku powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej, zapewniając ojcu prawo do współdecydowania w istotnych sprawach dziecka. Pozwany utrzymywał kontakt z córką do IV klasy szkoły podstawowej. Od tego momentu nie łączą ich żadne relacje. Powódka nie zna aktualnej sytuacji życiowej ojca niemniej wie, iż jest człowiekiem zamożnym. Od dłuższego czasu pozwany regularnie przekazuje na utrzymanie powódki kwotę 1.200,00 złotych miesięcznie.

Powódka podniosła nadto, że od momentu ustalenia obowiązku alimentacyjnego upłynęło 17 lat oraz, że obecnie jest już dorosłą osobą, która w najbliższym czasie przystępuje do egzaminu maturalnego i zamierza kontynuować edukacje na studiach wyższych. W chwili obecnej ma zdecydowanie większe potrzeby niż miała w 2002 roku. Istotnie wzrosły koszty jej codziennego utrzymania, natomiast w okresie tych kilkunastu lat znacznie poprawiła się sytuacja majątkowo – zarobkowa pozwanego, która już wówczas była dobra. W chwili obecnej możliwości zarobkowe ojca powódki sięgają co najmniej kilkunastu tysięcy złotych.

Powódka podkreśliła również, że jest osobą niezwykle utalentowaną, która stale pogłębia swoja wiedzę, w nauce osiąga ponadprzeciętne wyniki, a nadto, że ze względów zdrowotnych oraz zmiany planów życiowych w marcu 2018 roku przeniosła się do II Liceum Ogólnokształcącego im. (...). W. A. w C., gdzie uczęszcza do III klasy o profilu biologiczno – chemicznym. Powódka zaznaczyła, że wielokrotnie brała udział w różnego rodzaju konkursach, gdzie uzyskiwała tytuł finalisty.

Powódka wskazała, że miesięczny koszt jej utrzymania wynosi kwotę około 4.432,50 złotych i obejmuje wyżywienie w wysokości 500,00 złotych, obuwie i odzież – 250,00 złotych, środki czystości, chemia i kosmetyki – 200,00 złotych, witaminy i lekarstwa – 50,00 złotych, rehabilitacja (niedoczynność tarczycy, skolioza) – 720,00 złotych, prywatna opieka medyczna (stomatolog, endokrynolog) – 100,00 złotych, wymiana soczewek – 50,00 złotych, korepetycje (język polski, historia sztuki) – 800,00 złotych, rozrywka (prasa, książki, kino, teatr, wyjścia ze znajomymi) – 200,00 złotych, składaki szkolne, urodziny kolegów koleżanek – 40,00 złotych, dojazdy do szkoły 108,00 złotych, dojazdy na rehabilitację, wizyty lekarski, korepetycje – 400,00 złotych, hobby, utrzymanie psa (karma, weterynarz) – 60,00 złotych, udział w kosztach utrzymania lokalu – 400,00 złotych, inne nieuwzględnione wydatki – 100,00z złotych oraz wydatki roczne, a mianowicie wyprawka szkolna (plecak, strój sportowy, zeszyty, ćwiczenia oraz inne dodatkowe pomoce dydaktyczne – 600,00 złotych, rada rodziców – 20,00 złotych, wycieczki szkolne – 140,00 złotych, prawo jazdy – 1.650,00 złotych i ubezpieczenie ucznia – 34,00 złotych.

Dlatego też bardzo dobra sytuacja majątkowo – zarobkową zobowiązanego nie powinno budzić jakichkolwiek wątpliwości, iż żądana pozwem kwota nie jest wygórowana, a ponadto pozostaje usprawiedliwiona potrzebami powódki, tym bardziej, że pozwany nie uczestniczy w życiu powódki, nie interesuje się jej losem, wynikami w nauce czy też aktualnymi potrzebami. Od dłuższego czasu pozwany nie zabiega także o kontakt z powódką.

Pozwany – T. G. (1) na rozprawie w dniu 28 maja 2019 roku uznał roszczenie powódki do kwoty 1.200,00 złotych, natomiast w piśmie procesowym z dnia 18 czerwca 2019 roku podtrzymał swoje stanowisko co do wskazanej kwoty, wnosząc jednocześnie o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie oraz o zasądzenie od powódki na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał, że na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku, był zobligowany do regulowania obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki W. G. (1) w wysokości po 650,00 złotych miesięcznie, którą to kwotę uiszczał regularnie. Następnie wskazał, że we wrześniu 2006 roku rozumiejąc zwiększające się potrzeby córki podwyższył zasądzoną kwotę do 750,00 złotych i od tego momentu taką wysokość regulował. Na skutek korespondencji prowadzonej z matką powódki pozwany zdecydował się do dobrowolnego uiszczania alimentów w wyższej wysokości, a mianowicie od lipca 2014 roku płaci tytułem alimentów kwotę 1.200,00 złotych. Wyższa kwota, którą pozwany zaczął regulować podyktowana była rozwojem intelektualnym córki oraz zwiększonymi potrzebami związanymi z jej stanem zdrowia.

Pozwany podkreślił nadto, że nie zgadza się z wysokością wskazanych przez powódkę kosztów w zakresie zakupu obuwia i odzieży w wysokości po 250,00 złotych miesięcznie, albowiem kształtowałoby to roczny wydatek powódki na 3.000,00 złotych, środków czystości, chemii i kosmetyków na kwotę 200,00 złotych miesięcznie, która w ocenie pozwanego jest zawyżona, wyprawki – 50,00 złotych, tym bardziej, że pozwany uiszczał alimenty w wyższej wysokości aby objąć nimi dodatkowe wydatki, jak również czasami dodatkowo wpłacał matce powódki dodatkowe środki właśnie na wyprawkę szkolną oraz wydatków związanych z korepetycjami z języka polskiego i historii sztuki w wysokości 800,00 złotych miesięcznie albowiem powódka zdała już maturę , a zatem brak jest podstaw do korzystania w dalszym ciągu z korepetycji, kursem prawa jazdy – 137,50 złotych miesięcznie, skoro stanowiło to jednorazowy koszt oraz dojazdy na rehabilitację, a nadto wizyty lekarskie i korepetycje w wysokości 400,00 złotych miesięcznie. Pozwany podkreślił bowiem, że powódka wskazała w pozwie koszty dojazdów do szkoły w wysokości 108,00 złotych miesięcznie, co należy rozumieć jako koszt biletu miesięcznie. Ponadto z informacji od powódki korepetycje z historii sztuki odbywały się przez skype, a zatem nie generowały żadnych kosztów dojazdu.

Zatem, w ocenie pozwanego, racjonalny, miesięczny koszt utrzymania powódki kształtuje się mniej więcej w wysokości 2.000,00 złotych – 2.400,00 złotych. Dlatego też pozwany dobrowolnie podwyższył kwotę alimentów wpłacanych na rzecz córki do kwoty 1.200,00 złotych.

Pozwany podkreślił również, że zwiększając wysokość świadczenia alimentacyjnego wiedział o chorobie córki, jak również, że jest ona leczona od 2013 roku, a nadto, że zarówno powódka, jak i jej matka nie podwyższały zasadności tej modyfikacji kwoty alimentów.

Pozwany zaprzeczył również aby unikał kontaktów z córką. Wskazał, że w sposób faktyczny został wykluczony z życia swojej córki przez jej matkę. Zaznaczył, że przez lata próbował nawiązać kontakt z W., jednak jego próby były torpedowane przez A. G., która oczekiwała od niego jedynie przesyłania środków finansowych na pokrycie potrzeb małoletniej i nie nawiązywania kontaktów z córką. w związku z tym pozwany przyznał, że nie ma z córką żadnych pozytywnych relacji.

Pozwany wskazał nadto, że obecnie jego dochód miesięczny kształtuje się na poziomie około 9.000,00 – 10.000,00 złotych, jak również, że ponosi on co miesięczne koszty, które obejmują spłatę raty kredytu – 2.650,00 złotych, koszty utrzymania domu – 900,00 złotych, koszty czesnego za szkoły dzieci pozwanego – 1.500,00 złotych, alimenty na rzecz powódki – 1.200,00 złotych, koszty wyżywienia 4 osobowej rodziny – 2.000,00 złotych, odzież dla rodziny – 400,00 złotych miesięcznie, środki czystości – 300,00 złotych miesięcznie, zajęcia dodatkowe dzieci – 400,00 złotych miesięcznie oraz wizyty lekarskie, leki, środki medyczne i okulary – 300,00 złotych miesięcznie. Czyli łączny koszt utrzymania rodziny wynosi 9.650,00 złotych.

Na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2019 roku pozwany T. G. (1) w ramach ugodowego zakończenia sporu wyraził zgodę na uiszczanie alimentów w wysokości po 1.500,00 złotych miesięcznie. Powódka nie zgodziła się.

Na rozprawie w dniu 29 listopada 2019 roku pozwany uznał roszczenie co do kwoty 1.200,00 złotych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany T. G. (1) i A. G. w dniu 12 czerwca 1999 roku zawarli związek małżeński przed urzędnikiem stanu cywilnego w C.. Ze związku tego w dniu (...) urodziła się powódka – W. G. (1).

bezsporne

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku, wydanym w sprawie III Rc 120/02, zasądzono od pozwanego T. G. (1) na rzecz małoletniej powódki W. G. (1) tytułem alimentów kwoty po 650,00 złotych miesięcznie, płatnej do dnia 10 – go każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. G., poczynając od dnia 1 kwietnia 2002 roku wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności każdej z rat, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku, sygn. akt III RC 120/02 k. 9 – 9v.

We wrześniu 2004 roku małżeństwo pozwanego T. G. (1) zostało rozwiązane przez rozwód, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią wówczas powódką – W. G. (1) powierzono A. G., zapewniając jednocześnie pozwanemu T. G. (2) prawo do współdecydowania w istotnych sprawach córki. Oboje rodzice zostali zobowiązani do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania wspólnej córki.

bezsporne, nadto dowód: wyrok Sądu Okręgowego Słupsku z dnia 7 września 2004 roku, sygn. akt I RC 417/04 k. 10.

Pozwany T. G. (1) systematycznie wywiązywać się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Od września 2006 roku, gdy powódka rozpoczęła edukację w IV klasie szkoły podstawowej, pozwany T. G. (1) - biorąc pod uwagę zwiększone potrzeby córki - dobrowolnie zaczął uiszczać tytułem alimentów kwotę 750,00 złotych, natomiast od lipca 2014 roku kwotę 900,00 złotych, a od września 2014 roku kwotę 1.200,00 złotych. Przyczyną takiej decyzji była informacja uzyskana przez pozwanego od wychowawczyni powódki, że w 2013 roku zdiagnozowano u W. G. (1) skoliozę, co wiąże się z koniecznością ponoszenia kosztów rehabilitacji w G.. O fakcie tym pozwany nie został wcześniej poinformowany ani przez powódkę, ani przez jej matkę. Jedynie matka powódki - A. G. przesłała do pozwanego wiadomość, że córka jest bardzo ciężko chora, nie precyzując jednocześnie co to za choroba. Wówczas pozwany podejmował próby uzyskania informacji na temat choroby wspólnego dziecka, jednocześnie proponując pomoc. Nie uzyskał jednak żadnej informacji na temat stanu zdrowia dziecka i możliwości pomocy.

Zarówno powódka, jak i jej matka nie próbowały ustalić dlaczego pozwany reguluje alimenty w wyższej wysokości, jak również przedstawicielka ustawowa nie występowała o podwyższenie obowiązku alimentacyjnego.

przyznane, nadto dowód: zeznania pozwanego T. G. (2) 00:52:28, 01:01:41 k. 148v, 01:01:41 k. 149, zeznania powódki W. G. (1) 00:17:58 k 147, zeznania świadka A. G. 00:11:14 k. 126v, dowód z innych wniosków dowodowych: wiadomość email k. 84.

Pozwany oprócz systematycznego regulowania alimentów przelewał również dodatkowe pieniądze na wyprawkę do szkoły, a nadto pamiętał o prezentach na święta, imieniny i urodziny powódki. Niejednokrotnie powódka krytykowała prezenty od pozwanego, nie dziękowała za nie, jak również potrafiła je odesłać żądając wyłącznie pieniędzy.

przyznane, nadto dowód: zeznania powódki W. G. (1) 00:17:58 k. 147, zeznania pozwanego T. G. (1) 01:07:13 k. 149, zeznania świadka A. G. 00:36:05 k. 127v, dowód z innych wniosków dowodowych: wiadomości email k. 60, 62 – 64, 66 – 68, 70 – 75, 84, 93 – 94, 99, 105.

Obecnie powódka W. G. (1) jest studentką I roku na wydziale prawa oraz wydziale historii sztuki na Uniwersytecie (...). Studia odbywają się w trybie stacjonarnym. W związku z tym powódka wynajmuje mieszkanie w centrum W. - kawalerkę, niedaleko uczelni. Koszty wynajmu tego mieszkania wynoszą kwotę 2.310,00 złotych i obejmują również opłaty za media oraz energię elektryczną. Powódka sama mieszka w tym lokalu.

Powódka nie ubiegała się o miejsce w akademiku.

Oprócz wydatków związanych z najmem lokalu powódka ponosi również koszty związane z zakupem żywności – 600,00 złotych, dojazdami do domu raz w miesiącu na trasie W.C.W.. Ceny biletów oscylują w granicach od 36,00 złotych do 72,00 złotych.

W związku z edukacja na wydziale historii sztuki powódka nabyła w tym roku akademickim książki do nauki za łączną kwotę 400,00 złotych. Powódka korzysta również z biblioteki.

Czas wolny W. G. (1) spędza ze znajomymi wychodząc do teatru i muzeów. Koszt wejścia do teatru wynosi 1,00 zł. Powódka kupuje również nowości prasowe za łączna kwotę 40,00 – 50,00 złotych.

Średnio na rozrywki powódka w ciągu miesiąca przeznacza kwotę około 100,00 złotych.

W ciągu roku powódka kupuje od 2 – 3 par butów za łączna kwotę około 500,00 złotych, dwa płaszcze za łączną kwotę 500,00 złotych, 4 pary spodni za łączna kwotę 400,00 złotych, swetry za łączna kwotę około 500,00 złotych. Kupuje również bieliznę i rajstopy.

dowód: zeznania powódki W. G. (2) 00:07:32 – 00:09:44 k. 146v,00:15:41, 00:26:20 – (...):45 k. 147.

Z uwagi na zdiagnozowaną u powódki skoliozę ponosi ona z tego tytułu miesięczne koszty rehabilitacji w G. – 480,00 złotych - jednorazowy koszt rehabilitacji to kwota 120,00 złotych. Powódka choruje również na niedoczynność tarczycy i jest pod stała kontrolą endokrynologa. Koszt jednej wizyty wynosi około 160,00 złotoch, przy czym powódka odbywa takich wizyt w ciągu roku od 2 - 3. Ponadto z uwagi na niedoczynność tarczycy powódka zażywa środki farmakologiczne i na ten cel przeznacza miesięcznie kwotę 50,00 złotych.

Powódka ma wadę wzroku i w związku z tym ponosi koszty wizyty u lekarza okulisty raz na rok w wysokości 200,00 złotych oraz koszty zakupu soczewek raz w miesiącu w wysokości około 50,00 złotych.

dowód: zeznania powódki W. G. (1) 00:13:51 k. 146v, 00:23:40 k. 147, zeznania świadka A. G. 00:13:04 k. 126v, 00:16:18 k. 127, 00:21:57 k. 127.

Powódka nie korzysta ze środków komunikacji miejskiej, jak również nie otrzymuje stypendium. Z uwagi na kontynuowanie nauki na dwóch kierunkach nie ma ona możliwości podjęcia zatrudnienia.

bezsporne

Pozwany – T. G. (1) ma 47 lat, z wykształcenia jest inżynierem i obecnie zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę, na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy, w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku przedstawiciela handlowego. Miesięczne wynagrodzenie pozwanego składa się z wynagrodzenia zasadniczego oraz prowizji za sprzedaż i miesięcznie oscyluje ono w okolicach 10.000,00 złotych netto. Wynagrodzenie pozwanego nie jest obciążone żadnymi zajęciami komorniczymi.

W chwili ustalania obowiązku alimentacyjnego pozwany T. G. (1) zatrudniony był w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w T., na stanowisku doradcy handlowego, a wysokość jego miesięcznego wynagrodzenia kształtowała się w granicach od kwoty 2.203,90 złotych do kwoty 5.056,60 złotych netto.

Pozwany jest osobą zdrową, jedynie z uwagi na wadę wzroku korzysta z wizyt u lekarza okulisty raz do roku. Koszt wizyty wynosi około 120,00 złotych, a zakup okularów raz na trzy lata około 1.000,00 złotych. Pozwany nie pali papierosów.

Obecnie pozwany pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym ze swoja małżonką oraz dwójką małoletnich dzieci – córką M. – 10 lat i synem M. – 12 lat. Małżonka pozwanego prowadzi własną działalności gospodarczą zajmująca się wystrojem okien.

Pozwany i jego małżonka ponoszą koszty związane z czesnym za szkolę podstawową, do której uczęszczają ich małoletnie dzieci, w wysokości po 750,00 złotych miesięcznie za każde dziecko. W szkole dzieci mają zapewnione posiłki, a ich koszt za jedno dziecko wynosi średnio kwotę 180,00 złotych.

Córka M. uczęszcza na naukę gry na gitarze - miesięczny koszt z tego tytułu wynosi kwotę 160,00 złotych oraz na jazdę konną – raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie w zależności od warunków pogodowych. Koszt jazdy konnej wynosi 50,00 złotych. Małoletnia M. cierpi na atopowe zapalenie skory i z tego tytułu konieczny jest zakup specjalnych maści i kosmetyków, których koszt wynosi około 100,00 złotych.

Syn M. uczęszcza na dodatkowe zajęcia sportowe - akrobatyka i gimnastyka. Miesięczny koszt zajęć wynosi kwotę 160,00 złotych. Małoletni M. ma wadę wzroku i z tego tytułu nosi okulary, które są zmieniane raz do roku. Łączny koszt wymiany okularów wynosi około 500,00 złotych - oprawki około 300,00 złotych i szkła około 200,00 złotych.

Dzieci pozwanego korzystają również z wyjść do kina. Jednorazowe wyjście do kina wynosi na jedno dziecko około 50,00 złotych.

dowód: zaświadczenie k. 28, zeznania pozwanego T. G. (1) 00:40:54 – 00:45:46 k.148, fakt znany z urzędu – por. uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku, sygn. akt III RC 120/02 k. 36 – 40.

Pozwany wraz z małżonką regulują kredyt mieszkaniowy. Miesięczna rata kredytu wynosi kwotę 2.750,00 złotych. Pozwany ponosi nadto dodatkowe koszty związane z nieruchomością w postaci podatku od nieruchomości – 192,00 złotych za 2019 rok, opłaty za wodę w wysokości 120,00 złotych miesięcznie, gaz – 500,00 złotych miesięcznie, energie elektryczną 250,00 złotych miesięcznie, ochronę – alarm nieruchomości – 50,00 złotych miesięcznie.

Pozwany korzysta z samochodu służbowego i jeśli korzysta z niego prywatnie to ponosi koszty z tego tytułu w wysokości 300,00 złotych.

Małżonka pozwanego korzysta z samochodu osobowego marki V. (...). pozwany wraz z małżonką uiszczają miesięczne raty leasingowe w wysokości po 1.800,00 złotych miesięcznie. Dodatkowe koszty związane z autem obejmują roczne ubezpieczenie w wysokości 4.000,00 złotych oraz zakup paliwa 600,00 złotych miesięcznie.

dowód: zeznania pozwanego 00:48:12 – 00:50:00 k. 148.

Pozwany T. G. (1) do IV klasy szkoły podstawowej miał bardzo dobre relacje z powódką. Razem jeździli na ferie, wakacje. Pozwany przyjeżdżał do miejsca zamieszkania pozwanej i chodził z nią na basen. Podczas tych wyjść uczestniczył również syn pozwanego małoletni M.. Powódka nigdy nie zgłaszała żadnych pretensji co do obecności małoletniego M.. Od 2011 roku relacje pomiędzy powódka a pozwanym uległy zmianie, albowiem powódka unikała kontaktu z ojcem, nie odbierała telefonów od niego, nie odpowiadała na wiadomości mailowe, a jeśli odpowiadała, to tylko po to aby poinformować pozwanego, że nie ma ochoty na kontakt z nim. Nie podawała przy tym żadnej konkretnej przyczyny.

Pozwany T. G. (1) podjął również próbę zainicjowania spotkania z okazji 18 – tych urodzin córki, jednakże bezskutecznie. Dlatego też przygotowany na tą okazję prezent postanowił przekazać powódce przez jej kuzynkę. Wówczas matka powódki nie wyraziła zgody na jakiekolwiek prezenty od pozwanego i dlatego też prezent nie został odebrany przez W. G. (1).

Powódka nie informowała ojca o swoim stanie zdrowia, dlatego też wszelkie informacje na ten temat, a w szczególności co do konieczności odbywania przez powódkę kosztownych rehabilitacji, pozwany uzyskał od nauczycielki córki.

Powódka W. G. (1) nie informowała pozwanego T. G. (1) o wyborze studiów oraz miejscu kontynuowania nauki w W., jak również nie konsultowała z nim jakichkolwiek dodatkowych kosztów, w szczególności w zakresie wydatków związanych z utrzymaniem mieszkania, mimo że pozwany miał możliwość aby pomóc w poszukiwaniu lokalu i to za niższą kwotę.

Pozwany wielokrotnie oferował pomoc w przewiezieniu czegokolwiek do W. albowiem z uwagi na charakter pracy bardzo często bywa w tym mieście, jak również proponował powódce spotkanie na obiad oraz rozmowę. Propozycje pozwanego nie spotkały się z pozytywną reakcją.

przyznane, nadto dowód: zeznania powódki W. G. (1) 00:21:07 k. 147, 00:35:41 k. 147v, 00:39:17 k. 147v, 00:39:17 k. 148, zeznania pozwanego T. G. (1) 00:52:28 – 00:56:01 k. 148v, 00:57:04 – 01:01:41 k. 148v, 01:01:41 – 01:03:13 k. 149, 01:07:13 – 01:13:30 k. 149, 01:13:30 k. 149v, zeznania świadka A. G. 00:29:30 k. 127, dowód z innych wniosków dowodowych: wiadomości email k. 60 – 108.

Matka powódki – A. G. ma 44 lata i jest nauczycielką w szkole podstawowej w P. i z tego tytułu otrzymuje ona wynagrodzenie w wysokości około 4.000,00 złotych netto. Osiągany dochód A. G. przeznacza na koszty związane utrzymaniem lokalu mieszkalnego stanowiącego własność jej matki - 350,00 złotych miesięcznie, koszty dojazdów do pracy oraz koszty związane z utrzymaniem (...) V60, które obejmują spłatę raty kredytu w wysokości 1.500,00 złotych miesięcznie oraz inne wydatki w wysokości 1.000,00 zł oraz opłaty z tytułu ubezpieczenia AC i OC w wysokości 3.000,00 złotych rocznie.

dowód: zeznania świadka A. G. 00:17:57 - 00:19:54 k. 127.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie strony powodowej - co do zasady oraz częściowo co do wysokości dochodzonego roszczenia – zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powódka W. G. (1), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniosła o podwyższenie obowiązku alimentacyjnego z uwagi na istotną zmianę w usprawiedliwionych potrzebach. Dlatego też dla oceny zasadności zgłoszonego roszczenia koniecznym było ustalenie czy od daty ustalania obowiązku alimentacyjnego nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadniałaby uwzględnienie tego roszczenia.

Zgodnie z treścią art. 133 krio w związku z art. 128 krio na obydwojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, stosownie do treści przepisu art. 135 krio, wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, przy czym wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie dziecka.

Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale także takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształceniu.

Zgodnie z treścią art. 138 krio w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Przy czym zmiana stosunków może dotyczyć osoby otrzymującej alimenty jak również osoby, która zobowiązana jest do płacenia alimentów. Natomiast zakres zmiany może dotyczyć pogorszenia lub poprawy ich sytuacji finansowej, co w konsekwencji może być podstawą do zmiany wyroku alimentacyjnego. Dlatego też dla zasadności żądania zmiany alimentów konieczne jest wykazanie, że nastąpiła istotna zmiana sytuacji finansowej zobowiązanego oraz, że dalsze alimentowanie w wyniku zmiany okoliczności nie odpowiada bieżącym potrzebom uprawnionego bądź przekracza możliwości zarobkowe zobowiązanego, gdyż te okoliczności w myśl art. 135 k.r. i o. decydują o zakresie obowiązku alimentacyjnego. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim zezwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentowania. Istotnym jest również, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka - stanowiący uszczegółowienie ogólnego obowiązku troszczenia się o "fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (zob. art. 96 § 1 zd. 2 k.r.o.) - nie jest ograniczony żadnym sztywnym terminem i nie jest również związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez dziecko określonego stopnia podstawowego czy średniego wykształcenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1997 roku, III CKN 217/97, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 1999 r., III CKN 199/99). Zatem ustalanie, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, oznacza ocenę jego możliwości zarobkowych oraz majątkowych i ocenę, czy ich wykorzystanie pozwala na osiągnięcie dochodu wystarczającego na zaspokojenie jego potrzeb życiowych. Może ona być dokonywana w zasadzie analogicznie do oceny możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji (zob. art. 135 k.r.o.) z uwzględnieniem odrębnościami wynikających z wieku dziecka i jego starań o zdobycie kwalifikacji zawodowych. Dlatego też dziecku, które podjęło wyższe studia, przysługuje w stosunku do rodziców roszczenie alimentacyjne w zasadzie do ich ukończenia. Tak jest z reguły wtedy, gdy dziecko, nie mając jeszcze określonego zawodu, podejmuje je od razu po ukończeniu szkoły średniej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1976 roku, III CRN 280/76, OSPiKA 1977, nr 11-12, poz. 196), względnie czyni to po jakimś czasie, w trakcie którego nawet wykonuje pracę, która jednak - z uwagi na brak kwalifikacji możliwych do zdobycia przez to dziecko - nie zapewnia mu jednak odpowiedniego poziomu życia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1986 roku, II CRN 439/85, OSPiKA 1987, nr 4, poz. 85, z glosą T. Smyczyńskiego, OSPiKA 1978 r., nr 4, s. 178). Należy jednak podkreślić, że studia nie mogą być tylko pretekstem do rezygnacji z pracy zarobkowej i pędzenia życia kosztem rodziców, dlatego też należy badać, czy pełnoletnie dziecko studia traktuje poważnie (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 1980 roku, III CRN 144/80, OSNCP 1981, nr 1, poz. 20 i z dnia 27 lutego 1981 roku, III CRN 18/81, OSNPG 1981, nr 7, poz. 31). Dlatego też pełnoletnie dziecko ma prawo do alimentów ze strony rodziców, gdy nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Samo osiągnięcie pełnoletniości przez dziecko nie stanowi bowiem automatycznej przesłanki ustania obowiązku alimentacyjnego jego rodziców albowiem dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami zarówno wtedy kiedy z nimi żyją wspólnie jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie.

Należy również podkreślić, że w większości przypadków osoby studiujące nie są w stanie podejmować zatrudnienia w takim wymiarze, jaki pozwala na samodzielne utrzymanie się. Wobec tego podjęcie przez dziecko studiów nakłada na rodziców obowiązek pokrywania usprawiedliwionych potrzeb dziecka, które nie posiada własnych środków na utrzymanie. Dlatego też przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki (por. OSNC 1998/4/70, M. Prawn. 1998/4/3).

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że wysokość alimentów na rzecz powódki W. G. (1) została ustalona wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 23 maja 2002 roku w wysokości po 650,00 złotych miesięcznie, a zatem prawie 16 lat od wystąpienia z przedmiotowym powództwem. Niewątpliwym jest również, że pozwany T. G. (1) regularnie wywiązywał się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, a nadto do 9 – 10 roku życia powódki aktywnie uczestniczył w jej życiu, mając z córką regularny i dobry kontakt osobisty oraz telefoniczny. Istotnym jest również, że pozwany T. G. (1) od września 2006 roku, gdy powódka rozpoczęła edukację w IV klasie szkoły podstawowej, biorąc pod uwagę zwiększone potrzeby córki, uiszczał dobrowolnie tytułem alimentów kwotę 750,00 złotych, a od lipca 2014 roku kwotę 900,00 złotych, zaś gdy dowiedział się o chorobach córki i konieczności ponoszenia w związku z tym dodatkowych kosztów – rehabilitacja, wizyty lekarskie, leki - od września 2014 roku reguluje tytułem alimentów kwotę 1.200,00 złotych.

Dla zasadności roszczenia należało zatem ustalić, czy od dnia uprawomocnienia się poprzedniego wyroku powód jest w stanie utrzymywać się samodzielnie, w związku z tym, że jest już pełnoletni, a w następnej kolejności należało ustalić czy nastąpiła taka zmiana stosunków, która pozwalałaby na uwzględnienie powództwa o podwyższenie obowiązku alimentacyjnego.

W ocenie Sądu, zarówno potrzeby powódki, jak i możliwości zarobkowe pozwanego od czasu ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów zmieniły się.

Obecnie powódka W. G. (1) jest już bowiem osobą pełnoletnią i kontynuuje edukację na I roku studiów, na dwóch kierunkach, a mianowicie na wydziale prawa oraz wydziale historii sztuki, w systemie stacjonarnym, w mieście odległym od jej stałego miejsca zamieszkania, a mianowicie w W., co niewątpliwie powoduje wzrost kosztów utrzymania, mimo że nie ponosi ona żadnych dodatkowych kosztów związanych z nauką w postaci opłat za czesne. Niewątpliwym jest również, że z uwagi na taki system kontynuowania edukacji, pomimo uzyskania pełnoletniości, powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, albowiem kształci się w celu uzyskania zawodu i realnie nie ma możliwości podjęcia zatrudnienia nie kolidującego z tokiem studiów.

Natomiast pozwany T. G. (1) w chwili ustalania obowiązku alimentacyjnego – w 2002 roku - zatrudniany był w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w T., na stanowisku doradcy handlowego, a wysokość jego miesięcznego wynagrodzenia kształtowała się w granicach od kwoty 2.203,90 złotych do kwoty 5.056,60 złotych netto. Obecnie pozwany zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na stanowisku przedstawiciela handlowego w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. i z tego tytułu osiąga miesięczny dochód w wysokości około 10.000,00 złotych netto. Ponadto pozostaje on w związku małżeńskim i posiada dwójkę małoletnich dzieci. Istotnym jest również, że pozwany T. G. (1), pomimo ustalonego w 2002 roku obowiązku alimentacyjnego w wysokości po 650,00 złotych miesięcznie, od września 2014 roku dobrowolnie reguluje ten obowiązek uiszczając na rzecz powódki kwotę 1.200,00 złotych.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeby powódki uzasadniającej podwyższenie obowiązku alimentacyjnego, nastąpiła wyłącznie w zakresie kosztów związanych z najmem lokalu mieszkalnego w W..

Niewątpliwym bowiem jest, że pozwany T. G. (1) od września 2014 roku dobrowolnie uiszczał alimenty w podwyższonej wysokości, a mianowicie w kwocie 1.200,00 złotych, właśnie z uwagi na dodatkowe wydatki jakie powstały w związku z dolegliwościami zdrowotnymi powódki. Zresztą powódka w toku niniejszego procesu sama przyznała, że otrzymywane od pozwanego dodatkowe pieniądze przeznaczała i nadal przeznacza właśnie na koszty leczenia. Zatem, zdaniem Sądu, brak jest podstaw aby w tym zakresie podwyższyć obowiązek alimentacyjny, tym bardziej, że powódka nie wykazała aby nastąpiła zmiana. Wprawdzie powódka W. G. (1) zeznała, że rehabilitacja nadal odbywa się w G., mimo że powódka obecnie znaczną część swojego życia, z uwagi na studia, spędza w W., jednakże w ocenie Sądu zeznania w tym zakresie nie zasługują na wiarę, albowiem nie znajdują one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. W szczególności powódka nie wykazała, aby rodzaj rehabilitacji jaki odbywa w G. nie mógł być przeprowadzany w W.. Powódka wskazała jedynie, że rehabilitacji na terenie W. szukała jedynie przez internet. Nie przedstawiła jednak na tę okoliczność żadnego materiału dowodowego.

Zatem, skoro powódka z kwoty 1.200,00 złotych - kwotę 550,00 złotych przeznaczała na koszty związane z leczeniem i rehabilitacją, to pozostała kwota w wysokości 650,00 złotych powinna zostać przeznaczona na koszty związane z zakupem odzieży, obuwia, żywności, pomocy naukowych i rozrywkę. Należy bowiem pamiętać, że matka powódki – A. G. w takim samym zakresie jak pozwany powinna partycypować w kosztach utrzymania córki. Obowiązek alimentacyjny w postaci materialnej nie może bowiem spoczywać wyłącznie na pozwanym, tym bardziej, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, że pozwany T. G. (1) chce aktywnie uczestniczyć w życiu córki i podejmuje w tym kierunku starania. Natomiast brak kontaktu spowodowany jest wyłącznie postawą powódki, co potwierdza nie tylko korespondencja mailowa prowadzona pomiędzy pozwanym a powódką, ale również sama powódka, która przyznała w toku niniejszego procesu, że nie chce mieć kontaktu z ojcem. Dlatego też Sąd w tym zakresie nie dał wiary zeznaniom świadka A. G., jakoby namawiała córkę do kontaktów z ojcem. Przeczy temu jednoznacznie korespondencja prowadzona pomiędzy pozwanym i matką powódki A. G., jak również zeznania samej powódki.

Odnosząc się natomiast do kwestii wynajmu lokalu, to niewątpliwie jest to zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb powódki.

Powódka wskazała, że samodzielnie wynajmuje kawalerkę blisko uczelni za łączną kwotę 2.310,00 złotych miesięcznie.

Podkreślić jednakże należy, że o zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, a nie faktycznie ponoszone na niego wydatki. Usprawiedliwione potrzeby podlegające zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego dotyczyć mogą wyłącznie środków utrzymania i wychowania. Ponadto przywołać w tym miejscu należy treść art. 133 § 3 krio, który uzależnia możliwość otrzymywania alimentów przez pełnoletnie dziecko od czynienia starań (w miarę możliwości) w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Zwrócić należy uwagę, że powódka W. G. (1) nie stara się przyczyniać do pozyskania środków na swoje utrzymanie. Wprawdzie obecnie nie ma takiej możliwości z uwagi na kontynuowanie nauki na dwóch kierunkach i to w systemie stacjonarnym. Należy jednak podkreślić, że o ile fakt wynajmu mieszkania należy w danych okolicznościach sprawy uznać za usprawiedliwione potrzeby, tym bardziej, że powódka sama wskazał, że nie starała się o miejsce w akademiku albowiem dochód jej matki nie pozwalał na uzyskanie takiego miejsca, to w ocenie Sądu, wysokość kosztów związanych z samodzielnym wynajmem tego lokalu, już nie należy do usprawiedliwionych potrzeb. Niewątpliwym bowiem jest, że powódka faktu wynajmu lokalu za taką kwotę absolutnie nie konsultowała z pozwanym, mając świadomość, że koszty ponoszone przez jej matkę z tytułu utrzymania auta oraz lokalu mieszkalnego, jak również wysokość otrzymywanych alimentów absolutnie nie wystarczą na pokrycie kosztów utrzymania lokalu w takiej wysokości. Ponadto z zeznań samego pozwanego wynika, że gdyby tylko wiedział o potrzebie najmu lokalu, to służyłby pomocą w tym zakresie, tym bardziej, że jego kuzyn posiada taki lokal, a koszt jego wynajmu mógłby mieścić się w granicach kwoty 1.700,00 – 1.800,00 złotych. Należy również zauważyć, że analiza rynku nieruchomości w W. dokonana przez Sąd urzędu, pozwoliła ustalić, że koszt samodzielnego wynajmu pokoju w lokalu mieszkalnym i to nie wieloosobowym, oscyluje w granicach od 650,00 złotych do 1.400,00 złotych. Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że powódka do momentu rozpoczęcia studiów nie funkcjonowała w samodzielnym lokalu mieszkalnym, albowiem zamieszkiwała z matką, jak również nie podjęła żadnych starań aby zminimalizować koszty związane z nauką w W..

Sąd zwrócił również uwagę na fakt, że powódka jako usprawiedliwione potrzeby wskazuje opłatę za miejsce parkingowe w wysokości 160,00 złotych miesięcznie, mimo że nie posiada auta w W.. Powódka zeznała natomiast, że jest to miejsce dla jej matki A. G.. Z powyższego wynika zatem, że zarówno powódka, jak i jej matka A. G., która również powinna partycypować w kosztach utrzymania córki, znaczny ciężar finansowy utrzymania powódki chcą przerzucić na pozwanego, mimo że pozwany cały czas chce uczestniczyć w życiu córki i podejmuje w tym zakresie starania.

Wobec powyższego Sąd przyjął, że kwota 1.500,00 złotych, która była proponowana przez pozwanego w ramach ugodowego zakończenia sporu jest adekwatna i uzasadniona co do usprawiedliwionych potrzeb powódki, mimo że możliwości finansowe pozwanego T. G. (1) są znacznie korzystne niż w chwili ustalania pierwotnego obowiązku alimentacyjnego. Należy jednak zauważyć, że obecnie pozwany pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym ze swoją małżonką i ma na utrzymaniu, oprócz powódki, dwójkę małoletnich dzieci pochodzących z tego związku małżeńskiego. Przy czym, zdaniem Sądu, aktualna stopa życiowa powódki w porównaniu do aktualnej stopy życiowej pozwanego i jego rodziny, a w szczególności małoletnich dzieci, absolutnie nie różni się, a nawet jest na wyższym poziomie, skoro powódka szacuje swój miesięczny koszt utrzymania na kwotę prawie 4.500,00 złotych. Należy również podkreślić, że pozwany ponosi również inne koszty, a mianowicie związane z utrzymaniem domu, spłatą zobowiązań finansowych czy też utrzymaniem samochodów.

Mając więc na uwadze zdarzenia i ustalenia opisane wyżej, jak również zważając na fakt, iż potrzeby powódki wzrosły, Sąd podniósł wysokość alimentów do kwoty 1.500,00 złotych, kierując się przede wszystkim tym, że pozwany T. G. (1) uznał roszczenie powódki do kwoty 1.200,00 złotych albowiem od września 2014 roku dobrowolnie regulował już podwyższone alimenty w tej wysokości, jak również z uwagi na okoliczność, że pozwany w ramach ugodowego zakończenia sporu proponował kwotę 1.500,00 złotych. Kwota ta bowiem, zdaniem Sądu, z jednej strony mieści się w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego T. G. (1), a z drugiej zaspokoi podstawowe potrzeby uprawnionej i pozwoli na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb powódki, przy równoczesnym zaangażowaniu finansowym matki powódki na takim samym poziomie.

Na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc Sąd zasądził od pozwanego T. G. (1) na rzecz powódki ustawowe odsetki na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat świadczenia.

Ustalając datę podwyższonego obowiązku alimentacyjnego od dnia 1 stycznia 2020 roku Sąd kierował się przede wszystkim faktem, że pozwany T. G. (1) systematycznie reguluje obowiązek alimentacyjny do dnia 10 – go każdego miesiąca.

Wobec powyższego, skoro Sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej w części, to oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 100 kpc, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Wzajemne zniesienie kosztów ma miejsce wtedy, kiedy po ich rozliczeniu stosownie do wyniku sprawy okaże się, że przypadające na każdą ze stron koszty odpowiadają w przybliżeniu kwotom, które zostały w rzeczywistości przez nie wydatkowane.

W przedmiotowej sprawie na koszty procesu składają się wyłącznie wynagrodzenia profesjonalnych pełnomocników, albowiem zarówno strona powodowa, jak i pozwana reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika.

Wobec powyższego, skoro przypadające na każdą ze stron koszty odpowiadają w przybliżeniu kwotom, które zostały w rzeczywistości przez nie wydatkowane, to zasadnym było wzajemnie znieść koszty procesu.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocy art. 102 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych .

Na mocy art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd nadał wyrokowi w pkt I rygoru natychmiastowej wykonalności.

Mając powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji wyroku.

/-/Sylwia Piasecka

(Na oryginale właściwy podpis)