Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 637/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Monika Dąbek

przy udziale Marii Mizery Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G. oraz E. S. przedstawiciela Naczelnika (...) Urzędu Celno – Skarbowego w K.

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2019 r.

sprawy P. W. ur. (...) w B.

syna M. i B.

oskarżonego z art. 107 § 1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 27 marca 2019 r. sygnatura akt IX K 950/18

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gliwicach.

Sygn. akt VI Ka 637/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 marca 2019 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 950/18 Sąd Rejonowy w Gliwicach uniewinnił oskarżonego P. W. od dwóch zarzucanego mu czynu zakwalifikowanego przez oskarżyciela publicznego z art. 107 § 1 kks. Kosztami postępowania Sąd obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł prokurator, który zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego. Zarzucił orzeczeniu obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 107 § 1 kks w zw z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Zarzucił też błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia.

Wniósł o uchylenie wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest zasadna, choć zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest chybiony.

Wyrażony przez Sąd I instancji pogląd jest przez Sąd Okręgowy nie akceptowany. Jakkolwiek przepis art. 14 ust.1 ustawy o grach hazardowych był przepisem technicznym i w czasie popełnienia przez oskarżonego obydwu zarzucanych mu czynów był przepisem nienotyfikowanym w Komisji Europejskiej i nie może być co do tych zachowań oskarżonego stosowany. Jednakże oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu urządzanie gier wbrew przepisom art. 6 ust.1 ustawy o grach hazardowych (dalej ugh) i art. 23a ust 1 tej ustawy. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że także te przepisy nie mają zastosowania bowiem dotyczą urządzania gier na automatach tylko w kasynach gry, a to właśnie art. 14 ust 1 ugh zabrania urządzania gier na automatach poza kasynami.

Sąd I instancji pozostaje w błędzie pomimo, że wspomniane przepisy ustawy (6 ust. 1 i 14 ust.1 ugh) są do siebie podobne to jednak dotyczą innych zagadnień. Przepis art. 6 ust. 1 ugh nakłada na przedsiębiorcę prowadzącego określoną działalność gospodarczą wymogi, które ten przedsiębiorca musi spełnić. Jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymogów wymienionych w art. 6 ust 1 ugh to działa wbrew przepisowi o grach hazardowych. Pogląd ten nie budzi już dziś większych wątpliwości w judykaturze. Dotyczy to również stanów faktycznych sprzed dnia wyjścia w życie nowelizacji ustawy o grach hazardowych ( tj. sprzed 3 września 2015 r.). Stanowisko wyrażone przez Sąd I instancji jest zatem błędne. Nie ulega bowiem wątpliwości, że urządzanie przez oskarżonego gier na automatach było elementem działalności gospodarczej, którą prowadziła Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...), prezesem zarządu której był oskarżony. W takiej sytuacji przepis art. 6 ust. 1 ugh ma do oskarżonego zastosowanie. Sąd Okręgowy nie widzi podstaw zatem do wydania wyroku uniewinniającego na tej podstawie, na którą powołał się Sąd I instancji. W ocenie Sadu Okręgowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że oskarżony prowadząc działalność gospodarczą polegającą na urządzaniu gier na automatach urządzał we wskazanych datach i miejscach gry na automatach o charakterze losowym, działając wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych. Z żadnego dowodu nie wynikają okoliczności, z których można by wyprowadzić wniosek, że oskarżony swoimi zachowaniami nie wypełnił znamion przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks. Dlatego zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy uchylił i sprawę przekazał Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.