Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

przeciwko K. P.

o zapłatę 1.784 zł

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 2677/18

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2018 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wytoczyła przeciwko pozwanej K. P. powództwo o zasądzenie kwoty 1.784 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 listopada 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu strona powodowa podniosła, że w dniu 27 maja 2011 roku strony zawarły umowę przyłączeniową nr (...) o przyłączenie do sieci gazowej nieruchomości pozwanej położonej w Ł. przy ulicy (...). Zgodnie z umową powód zobowiązał się do wykonania przyłączenia instalacji gazowej pozwanej do czynnej sieci gazowej, a pozwana zobowiązała się do uiszczenia na rzecz powoda opłaty za przyłączenie do sieci gazowej w wysokości 1.845,42 zł brutto. Budowa sieci gazowej wraz z przyłączem do budynku nie zakończyła się z winy pozwanej, tj. utraty tytułu prawnego do nieruchomości. Zgodnie z § 6 pkt 14 OWU, stanowiących integralną część umowy o przyłączenie, powód odstępując od umowy był uprawniony do obciążenia pozwanej kosztami poniesionymi w związku z realizacją w/w umowy. Powód poinformował pozwaną o rozwiązaniu umowy pismem z dnia 18 września 2014 roku i 23 października 2014 roku i obciążył pozwaną notą obciążeniową nr (...) na kwotę 1.784 zł. Pomimo wezwania do zapłaty, do dnia wytoczenia powództwa pozwana nie uiściła na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem. (pozew k. 2-4)

W dniu 5 czerwca 2018 roku Sąd Rejonowy w Tarnowie wydał przeciwko pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (I Nc 2177/18), który pozwana zaskarżyła sprzeciwem w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i podnosząc zarzut niewłaściwości miejscowej, a ponadto wyrażając chęć ugodowego zakończenia sporu.

Postanowieniem z dnia 18 września 2018 roku Sąd Rejonowy w Tarnowie stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał do rozpoznania tutejszemu Sądowi. (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 60, sprzeciw k. 69-70, postanowienie k. 74)

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał powództwo w całości i zaproponował ugodę, która miałaby polegać na rozłożeniu płatności pozwanej na 5 rat. (odpowiedź na sprzeciw k. 82-83).

Na rozprawie w dniu 24 lipca 2019 roku pełnomocnik pozwanej wyjaśnił, że ugoda, jaką chciałaby zawrzeć pozwana miałaby polegać na tym, że przyłącze do nieruchomości zostanie wykonane, zaś stroną umowy przyłączeniowej będzie ojciec pozwanej. Pełnomocnik pozwanej podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. (protokół rozprawy k. 87-88).

W dalszym toku postępowania, w tym na rozprawie w dniu 13 listopada 2019 roku, strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie. (pismo procesowe k. 90-91, protokół rozprawy k. 106-107).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 maja 2011 roku strony zawarły umowę przyłączeniową nr (...) o przyłączenie do sieci gazowej nieruchomości pozwanej położonej w Ł. przy ulicy (...). Zgodnie z umową powód zobowiązał się do wykonania przyłączenia instalacji gazowej pozwanej do czynnej sieci gazowej, a pozwana zobowiązała się m.in. do uiszczenia na rzecz powoda opłaty za przyłączenie do sieci gazowej w wysokości 1.845,42 zł brutto.

Budowa sieci gazowej wraz z przyłączem do budynku nie zakończyła się, z uwagi na utratę przez pozwaną tytułu prawnego do nieruchomości. Z uwagi na powyższe, powód odstąpił od umowy i obciążył pozwaną kosztami poniesionymi w związku z realizacją umowy – wystawił na rzecz pozwanej notę obciążeniową nr (...) na kwotę 1.784 zł, z terminem płatności do dnia 6 listopada 2014 roku. Pomimo wezwania do zapłaty, do dnia wytoczenia powództwa pozwana nie uiściła na rzecz powoda kwoty dochodzonej pozwem.

(okoliczności bezsporne, kserokopia wniosku o określenie warunków przyłączenia do sieci gazowej k. 10-14, kserokopia umowy o przyłączenie do sieci gazowej k. 17-18, kserokopia OWU i innych załączników do umowy k. 15-16, k. 19-22, kserokopie pism k. 23, k. 25, k. 27, i kserokopie aneksów k. 24, k. 26, k. 28-29, k. 30, k. 31, kserokopia notatki urzędowej k. 32, wydruk korespondencji z poczty elektronicznej k. 33, kserokopia odstąpienia od umowy i noty obciążeniowej wraz z dowodami doręczenia k. 34-40, kserokopie wezwań do zapłaty i dalszej korespondencji pomiędzy stronami k. 41-56)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie, z uwagi na przedawnienie dochodzonego roszczenia.

Umowa o przyłączenie do sieci gazowej jest umową nazwaną, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku – Prawo energetyczne, jednak w zakresie nieuregulowanym przepisami tej ustawy, zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu cywilnego, m.in. przepisy art. 117 – 125 k.c. dotyczące przedawnienia roszczeń. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu (art. 117 § 1 k.c.). Zgodnie z art. 117 § 2 k.c., po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż od wejścia w życie ustawy nowelizującej Kodeks cywilny (ustawa z dnia 28 lipca 1990 roku o zmianie ustawy Kodeks cywilny, Dz.U. Nr 55, poz. 321) do dnia 9 lipca 2018 roku (do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2018, poz. 1104), Sąd badał zarzut przedawnienia tylko wówczas, jeżeli został zgłoszony przez stronę. Od dnia 9 lipca 2018 roku wszedł w życie przepis art. 117 § 2 ¹ k.c., zgodnie z którym, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Powyższe oznacza konieczność brania przez Sąd pod uwagę z urzędu przedawnienia roszczenia przy orzekaniu od dnia 9 lipca 2018 roku. W przedmiotowej sprawie zarzut przedawnienia roszczenia został jednak zgłoszony przez pełnomocnika pozwanej.

Roszczenie dochodzone niniejszym powództwem bez wątpienia jest roszczeniem majątkowym przysługującym przeciwko konsumentowi, a zgodnie z zasadą ogólną z upływem trzech lat przedawniają się roszczenia – jak w przedmiotowej sprawie – związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jako że powód taką działalność niewątpliwie prowadzi (art. 118 k.c.).

W myśl art. 120 § 1 k.c. bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Roszczenie o zasądzenie kwoty 1.784 zł z noty obciążeniowej nr (...) było wymagalne w dniu 7 listopada 2014 roku, gdyż termin płatności noty obciążeniowej został przez powoda określony na 6 listopada 2014 roku, co wprost wynika z treści noty (k. 40).

Bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia, ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § pkt 1 k.c.) oraz przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której przysługuje (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.). Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, przy czym w razie przerwania przedawnienia w sposób wskazany w art. 123 § 1 pkt 1 k.c., biegnie ono na nowo dopiero po zakończeniu postępowania (art. 124 k.c.). Bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu w przypadkach wskazanych w art. 121 k.c.

Nie powielając ustaleń faktycznych, przypomnieć należy, że skoro jako datę płatności noty obciążeniowej powód wskazał 6 listopada 2014 roku, nie ulega wątpliwości, że należność ta w dacie wytoczenia powództwa – 4 czerwca 2018 roku – uległa już przedawnieniu. W świetle przepisów regulujących przerwanie i zawieszenie biegu terminu przedawnienia, stwierdzić należy, że w okresie 3 lat od momentu rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia, nie doszło do przerwania ani zawieszenia tego terminu w stosunku do powoda – powód nie wykazał, aby takie przerwanie lub zawieszenie miało miejsce. W przedmiotowej sprawie, powód nie wykazał także, aby pozwana zrzekła się korzystania z zarzutu przedawnienia. Należy przy tym dodać, że pozwana nie uznała roszczenia dochodzonego w przedmiotowej sprawie, a jej propozycja ugodowego zakończenia sporu z powodem sprowadzała się do tego, że chciała nadal aby przyłącze do nieruchomości zostało wykonane, zaś stroną umowy przyłączeniowej miałby być jej ojciec, pozwana nigdy natomiast nie dawała wyrazu, że uznaje roszczenie powoda za uzasadnione.

Nie sposób również uznać by względy słuszności wymagały nieuwzględnienia w przedmiotowej sprawie upływu terminu przedawnienia, zgodnie z art. 117 ¹ § 1 i 2 k.c. W sprawie nie stwierdzono by zachodziły jakiekolwiek wyjątkowe okoliczności, które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym nie stwierdzono by miała na to jakikolwiek wpływ sama zobowiązana. Brak jest dowodów na to, aby istniały jakiekolwiek przeszkody uniemożliwiające wytoczenie powództwa przed upływem terminu przedawnienia roszczenia. Nie budzi przy tym wątpliwości, że nieuzasadniona inercja powoda w dochodzeniu swych praw nie może wywoływać negatywnych skutków po stronie pozwanej, będącej konsumentem.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo w całości.